Het dossier rond PVV-raadslid Willie Dille roept na haar zelfgekozen dood opnieuw vragen op nu Arnoud van Doorn van de islamitische Partij van de Eenheid zich in het openbaar heeft uitgelaten over het geruchtmakende verkrachtingsverhaal. De man van Willie Dille, Caspar Reedijk (53) reageert twee maanden na haar overlijden voor het eerst op de gebeurtenissen.Ongeloof en verdriet maakten zich meester van vrienden en familie na de zelfgekozen dood van het 53-jarige oud-Kamerlid en gemeenteraadslid van Den Haag. Caspar Reedijk, met wie ze ruim tien jaar samen was en een logeerhuis voor zwaar gehandicapte kinderen bestierde, maakt nu een strijdbare indruk. Hij is een man met een missie: er moet erkenning komen voor haar verkrachtingsverhaal. „Dat ben ik verplicht aan Willie, maar ook aan haar kinderen.”
Dat inmiddels veelbesproken verhaal kwam in augustus onbedoeld in de media terecht. In een emotionele afscheidsvideo op Facebook verklaarde Willie Dille dat ze in maart 2017 ontvoerd en verkracht is door een groep moslims met het doel om haar het zwijgen op te leggen. Ze wees naar Arnoud van Doorn, haar voormalige medewerker in de Kamer en voormalig collega-raadslid bij de PVV, als brein achter de groepsverkrachting. De daders zouden zijn naam hebben genoemd.
Indekken
Van Doorn zelf ontkende afgelopen zomer stellig dat hij er iets mee te maken heeft. Deze week zocht de inmiddels aartsconservatieve moslim plotseling weer de publiciteit op over de zaak.
„Ik denk dat hij zich aan het indekken is. Misschien is hij bang dat een van de daders hem linkt aan de zaak”, zegt Caspar Reedijk die heilig in het verhaal van zijn vrouw gelooft. Dat Van Doorn er met zo weinig emotie over praat lijkt hem niet hard te raken: „Die jongen heeft totaal geen empathie. Het lijkt wel alsof hij geen gevoelens heeft.”
Op sociale media kreeg Willie Dille eerder niet het voordeel van de twijfel. Ze werd weggezet als gek en fantast. Caspar Reedijk kent het verhaal van zijn vrouw bijna een jaar. Ook de Haagse burgemeester en PVV-leider Geert Wilders weten er dan al maanden van. Meerdere mensen proberen de politica te overtuigen om aangifte te doen. Dat doet ze uiteindelijk niet vanwege een gebrek aan vertrouwen na gesprekken met agenten.
Haar man legt uit dat ze vooral de (pleeg)kinderen wilde beschermen.
Opnames
„Ze was zelf ook heel terughoudend. Achteraf bleek dat er video-opnames en foto’s waren gemaakt van de verkrachting met een mobiele telefoon”, legt Caspar uit. „
Willie heeft in een verslag opgeschreven dat ze gedreigd hebben de beelden te publiceren op internet als ze aangifte zou doen. Ook dreigden ze haar dochters te pakken. Ze wisten op welke school de meiden zaten.”
U suggereerde in augustus in een korte verklaring aan de pers dat er
informatie is die het verhaal van Willie onderbouwt. Heeft de politie iets gedaan met die hint?
„Het gaat om informatie die voor mij duidelijk maakt dat ze niets anders dan de waarheid heeft gesproken in dat filmpje. Maar ik heb van de politie geen enkel belletje gehad. Ze hebben me alleen gevraagd of ik me bedreigd voelde. Ik ben geen complotdenker, maar het geeft bij mij het idee dat er iets meer speelt dan het simpele feit dat Willie geen aangifte heeft gedaan. Ze zijn als de dood dat haar verhaal de waarheid blijkt te zijn.”
Waarom denkt u dat?
„Dat is natuurlijk wel een dingetje, als iemand om politieke redenen verkracht wordt. Of eigenlijk vermoord, want zo zie ik het. Dan is er toch angst dat er bepaalde reacties kunnen komen vanuit de bevolking. Als je geen onderzoek doet, zijn er geen onderzoeksresultaten. Dan hoef je er ook geen consequenties aan te verbinden. Als de gemeenteraad zou onderzoeken wat de zedenafdeling van de politie heeft gedaan en de burgemeester, dan kunnen we niet anders concluderen dan dat ze er een zooitje van hebben gemaakt.”
De politie zegt geen aanknopingspunten te hebben voor een zaak. Heeft u die wel?
„Foto’s zeggen meer dan duizend woorden.
Ik heb twee foto’s waarvan één direct haar verhaal over die verkrachting onderbouwt. Dit is mijn troefkaart.”
Reedijk pakt zijn mobiele telefoon en laat een foto zien van Willie Dille.
Haar armen zitten vol schrammen en blauwe plekken. De foto is gemaakt in het huis van Reedijk in maart 2017 tijdens het verzorgen van een logeerkind.
„
Deze foto is gemaakt drie dagen na de verkrachting”, zegt hij stellig. Reedijk pakt er nog een foto bij. Het is een afbeelding van een wit busje, een Citroën. De foto stond twee weken na de datum waarop volgens Dille de ontvoering heeft plaatsgevonden op haar computer. Dille heeft in een verslag geschreven dat ze in een wit busje is gestopt door haar ontvoerders.
„Willie had helemaal niets met auto’s”, zegt Reedijk. „Waarschijnlijk heeft ze de auto herkend en gedacht: ik bewaar ’m. Waarschijnlijk heeft ze zelf gezocht op internet naar het type auto.”
Zo’n gebeurtenis is behoorlijk ingrijpend, heeft u niets gemerkt aan uw vrouw?
„Achteraf besef je dat ik wel iets aan haar heb gemerkt. Rond die tijd ging ze ineens in mijn T-shirt slapen. Iets wat ze voorheen nooit deed. Zo’n shirt komt bij haar tot op de knieën. Ik vond dat vreemd, maar ze zei dat het koud was. Maar dat is natuurlijk gewoon geweest om die blauwe plekken te verbergen. Dat kwartje viel later bij mij.”
Waarom bent u zelf niet naar de politie gegaan met uw informatie?
„Om dezelfde reden waarom Willie niet is gegaan. De afdeling die het zou moeten oppikken (zedendelicten red.), is in mijn ogen niet capabel genoeg is. Als je hoort wat daar tegen haar gezegd is.
De chef van de afdeling ontmoedigde haar om aangifte te doen. Sinds mijn naam in de media is genoemd, ben ik benaderd door tientallen mensen die ook slechte ervaringen hebben met de politie na een verkrachting. Het is tenenkrommend wat je hoort van die mensen. Willie is echt niet de enige. Dit werd ook nog eens afgedaan als een gewone verkrachting, maar ik zie het als een politieke verkrachting. Gericht tegen haar.”
Veel mensen op sociale media geloven Willie niet, ze is behoorlijk weggezet als…
„Gekkie? Dat is de reden waarom ik nu wil praten. Dat gaat niet gebeuren. Ik vind het belangrijkste dat de erkenning komt dat die verkrachting heeft plaatsgevonden. Ik kan haar verhaal nu onderbouwen met een foto van die blauwe plekken en schrammen. Dat busje is ook niet uit de lucht gegrepen. Er zijn mensen die denken dat het verkrachtingsverhaal verzonnen is vanwege het woningonderzoek dat de gemeente tegen haar had lopen, maar die foto’s zijn een half jaar eerder gemaakt. Ik ken niemand die foto’s bewaart voor iets waarvan je nog niet weet dat het gaat komen.”
Wat hoopt u anderhalf jaar later nog te vinden?
„
Ik heb nog hoop dat er camerabeelden zijn van de plek waar ze haar hebben achtergelaten. Dat is op de Binckhorst (Haags bedrijventerrein, red.) waar overal cameratoezicht is. Misschien zijn die beelden er niet meer, maar als niemand dat onderzoekt kunnen we het ook niet weten. Een buurtonderzoek heeft anderhalf jaar later misschien niet zoveel zin meer, maar als je iets niet doet dan weet je zeker dat je nooit wat gaat vinden. Ik wil vooral dat voor de buitenwereld haar verhaal onomstotelijk komt vast te staan. Ik hoop dat er mensen zijn die meer weten en dat willen vertellen. Als je geld hebt, is het geen probleem. Dan leg je een paar miljoen als beloning neer. Er zijn mensen die dan desnoods hun eigen moeder nog verraden. Ik heb geen miljoenen. Maar er moeten mensen zijn die meer weten.”
Geert Wilders was ook op de hoogte van het verhaal, wat heeft hij gedaan voor uw vrouw?
„In haar laatste bericht via Whatsapp schrijft Willie dat ze geen enkele steun heeft ervaren van de landelijke partijtop. Ik heb hem (Wilders, red.) – weliswaar na de dood van Willie – geschreven dat hij publiekelijk haar verhaal had moeten steunen. Hij had voor zijn mensen moeten gaan staan. Als je doet voorkomen dat je de leider bent van een politieke beweging en een van de mensen iets overkomt, dan moet je daar pal voor gaan staan en niet zwijgen.”
Wilders moet een partij runnen en heeft nu zoveel afdelingen dat hij misschien wel geen tijd meer heeft voor een raadslid in Den Haag?
„Laat ik het zo zeggen. Willie wist genoeg om die hele PVV op te blazen.”
Informatie die ze kreeg als vertrouwenspersoon van de PVV in de Tweede Kamer?
„Ja, ik denk niet dat Wilders haar daarom zomaar zag als een gewoon raadslid.”
Probeerde Wilders die informatie in handen te krijgen?
„Hij stelde het als eis voor een plek op de lijst. Toen hebben ze bonje gekregen. Ze heeft haar Kamerpas naar hem toegegooid. Later heeft ze wel geschreven dat hij niet bang hoefde te zijn dat ze het ooit zou gebruiken. Ze zei tegen mij ook, ’als ik een goeie chanteur zou zijn dan had ik het gebruikt’.”
Voelde uw vrouw zich in de steek gelaten door Wilders?
„Ze voelde zich door iedereen in de steek gelaten. Zo’n figuur als Wilders had erkenning kunnen bieden. Ze werd nu als een halve gek neergezet. Dat blijft me verrassen.
Onlangs zag ik toevallig een herhaling van De Wereld Draait Door. Daar ging het over ’I didn’t report my rape’. Over vrouwen die twintig jaar geleden in hun kont zijn gegrepen waarvoor de mannen nu moeten hangen. En dan zit iedereen daar aan tafel met het signatuur van de Vara te zeggen hoe belangrijk het is om het nu alsnog te vertellen. En dan verwijten mensen Willie dat ze na een half jaar pas met haar verhaal kwam. Dan is het opeens niet geloofwaardig, maar na dertig jaar wel...?”