Ik persoonlijk heb erg negatieve ervaringen in samenwerken met millenials. Om niet teveel in details te vallen, eigenlijk vind ik millenials verwend, niet of vrijwel niet te motiveren, ze vinden zichzelf heel wat. Ze houden maar met moeite 40 uur per week vol, maar vinden eigenlijk wel dat ze een keer een managementfunctie verdienen terwijl ze keer op keer laten zien dat ze geen verantwoordelijkheidsgevoel hebben, en ik zie steevast een gebrek aan betrokkenheid.
Dit botst echt totaal met mijn invulling van goed werknemerschap en ik heb momenteel zelf geen millenials in het team dat ik zelf direct aanstuur. Indirect wel trouwens, en als collega erger ik me helemaal kapot. Ik ben de eerste die toe wil geven dat mijn beeld ernstig gekleurd is door drie millenials op de werkvloer. Maar OK, ik ben volwassen genoeg om toe te geven dat ik hierin ook het één en ander moet leren, ik kan ze niet voor eeuwig ontlopen.
Ikzelf ben pas 35, op mijn 16e had ik mijn eerste mobiel en ik identificeer me eigenlijk niet met de millenials, hoewel ik er dichtbij zit. Je zou dus denken dat ik als manager zit te aasgieren op nieuwe millenials, maar op dit moment kies ik ervoor om geen millenials in dienst te nemen.
Dus ik hoop eigenlijk gewoon op een algemene respectvolle discussie over hoe millenials te motiveren zijn, wat zij eigenlijk willen van hun werkgever en hun manager. En wat definieert een millenials? Wat zijn jullie ervaringen?
Tussen 1980 en pakweg 1995-2000. https://en.m.wikipedia.or(...)ge_range_definitionsquote:
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 31-07-2018 19:19:52 ]
beetje herkenbaar wel. Gooien snel de handdoek in de ring, weinig zelfreflectie en vinden het al snel goed genoeg/mooi geweest. En hele drama's bij een beetje tegenslag. Wel een wat gecharcheerde weergave misschien maar er is een herkenbaar patroon.quote:Op dinsdag 31 juli 2018 19:17 schreef Seven. het volgende:
Aan de hand van een ander topic, besloten om deze te openen om niet al te ver offtopic te gaan daar. Ik weet eigenlijk niet of deze beter past in R&P maar dan krijgt 'ie vast wel een schopje.
Ik persoonlijk heb erg negatieve ervaringen in samenwerken met millenials. Om niet teveel in details te vallen, eigenlijk vind ik millenials verwend, niet of vrijwel niet te motiveren, ze vinden zichzelf heel wat. Ze houden maar met moeite 40 uur per week vol, maar vinden eigenlijk wel dat ze een keer een managementfunctie verdienen terwijl ze keer op keer laten zien dat ze geen verantwoordelijkheidsgevoel hebben, en ik zie steevast een gebrek aan betrokkenheid.
Dit botst echt totaal met mijn invulling van goed werknemerschap en ik heb momenteel zelf geen millenials in het team dat ik zelf direct aanstuurt. Indirect wel trouwens, en als collega erger ik me helemaal kapot. Ik ben de eerste die toe wil geven dat mijn beeld ernstig gekleurd is door drie millenials op de werkvloer. Maar OK, ik ben volwassen genoeg om toe te geven dat ik hierin ook het één en ander moet leren, ik kan ze niet voor eeuwig ontlopen.
Ikzelf ben pas 35, op mijn 16e had ik mijn eerste mobiel en ik identificeer me eigenlijk niet met de millenials, hoewel ik er dichtbij zit. Je zou dus denken dat ik als manager zit te aasgieren op nieuwe millenials, maar op dit moment kies ik ervoor om geen millenials in dienst te nemen.
Dus ik hoop eigenlijk gewoon op een algemene respectvolle discussie over hoe millenials te motiveren zijn, wat zij eigenlijk willen van hun werkgever en hun manager. En wat definieert een millenials? Wat zijn jullie ervaringen?
Meer details zou ik fijn vinden?quote:
Ligt eraan in welke sector is mijn ervaring.
Ik zie wel duidelijk een verschil tussen administratief en magazijn bijvoorbeeld. Maar ik moet dan ook weer toegeven dat ik eigenlijk de vergelijking tussen theoretisch en praktisch opgeleid nog niet heb kunnen maken. Bij praktisch opgeleide mensen, merk ik een gebrek aan zelfreflectie op.
Ben ik een millenial?!!!quote:
Ook hier een beetje offtopic, maar toch.
Tussen 1980 en pakweg 1995-2000. https://en.m.wikipedia.or(...)ge_range_definitions
Dat moet pijnlijk zijn.quote:
quote:
Hoe doe ik mijn bedrijf tekort? Ik krijg als leidinggevende veel meer terug van mensen die pakweg 33 of ouder zijn, die melden zich in ieder geval niet langdurig ziek en zijn blij met het feit dat in overleg vrijwel alles mogelijk is. De millenials daarentegen.. ze overleggen niet eens, melden doodleuk dat ze de halve dag niet komen werken omdat ze een afspraak hebben bij de tandarts om 11 uur (en het heeft toch geen zin om 15 minuten naar kantoor te rijden)..quote:Op dinsdag 31 juli 2018 18:52 schreef Chaes het volgende:
[..]
Per definitie geen millenials aannemen is wel heel kort door de bocht. Je zal er wel je redenen voor hebben, maar je doet je bedrijf er wel tekort door.
Heb een aantal junior developers die het heel goed doen, ook een aantal interaction designers die het allemaal wel best vinden en menen dat veel creativiteit altijd met weinig verantwoordelijkheden komt.
Daarnaast zie ik bij alle leeftijdsgroepen dat verantwoordelijkheid nemen niet iedereen ligt.
Ik ben generation X. Maar volgens sommige definities inderdaad millenial.quote:
Sorry hoor maar vind je dat zelf ook niet te debiel voor woorden klinken? Iemand van 32 is totaal anders dan iemand van 33? Alsjeblieft zeg, ik weet niet wat voor stakkers jij bij je werk tegen bent gekomen, maar die harde grens is echt kolder. Verder wel gelachen dus dankjewel; grgr een millenial.quote:
[..]
Hoe doe ik mijn bedrijf tekort? Ik krijg als leidinggevende veel meer terug van mensen die pakweg 33 of ouder zijn, die melden zich in ieder geval niet langdurig ziek en zijn blij met het feit dat in overleg vrijwel alles mogelijk is. De millenials daarentegen.. ze overleggen niet eens, melden doodleuk dat ze de halve dag niet komen werken omdat ze een afspraak hebben bij de tandarts om 11 uur (en het heeft toch geen zin om 15 minuten naar kantoor te rijden)..
Jup. Maar bijna niemand identificeert zich als millennial hoor. Ook voor mensen 10 jaar jonger dan jij, zijn dat vaak gevoelsmatig altijd nog die telefoonzombies en tabletbabies die ná henzelf geboren zijn.quote:
Want zelf herinneren die zich ook gewoon een jeugd waarin volop buiten werd gespeeld en sociale media geen prominente rol speelde. Ja in je tienerjaren had je een of andere verlepte telefoon waarmee je kon bellen en smsen, maar smartphones kwamen ook daarna pas.
Hehehe.quote:
Dat is dus ook mijn vraag. Hoe motiveer je ze?quote:
TS, dat jij niet weet hoe je ze moet aansturen en motiveren, wil niet zeggen dat het volledig een probleem van 'de millennia' is. Ze hebben vaak een andere aanpak nodig, die moet je wel weten te vinden.
TS is dus ook een millenialquote:
Ook hier een beetje offtopic, maar toch.
[..]
Tussen 1980 en pakweg 1995-2000. https://en.m.wikipedia.or(...)ge_range_definitions
Hoe motiveer jij jezelf? Of hoe werd je 10 jaar geleden (effectief) gemotiveerd?quote:
[..]
Dat is dus ook mijn vraag. Hoe motiveer je ze?
Verder kan ik de drijfverentest aanraden als je op dat gebied knelpunten wil opsporen.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 31-07-2018 19:37:37 ]
Als ik dit lees denk ik dat je veel te erg generaliseert. Ik werk bijna alleen maar met jonge mensen en herken hier weinig van. De millenials waar ik mee werk zijn allemaal echter wel hoogopgeleid en wellicht speelt de selectieprocedure ook een grote rol.quote:
[..]
Hoe doe ik mijn bedrijf tekort? Ik krijg als leidinggevende veel meer terug van mensen die pakweg 33 of ouder zijn, die melden zich in ieder geval niet langdurig ziek en zijn blij met het feit dat in overleg vrijwel alles mogelijk is. De millenials daarentegen.. ze overleggen niet eens, melden doodleuk dat ze de halve dag niet komen werken omdat ze een afspraak hebben bij de tandarts om 11 uur (en het heeft toch geen zin om 15 minuten naar kantoor te rijden)..
Nee, ik vind dat niet debiel klinken. Die grens van 33 is in de praktijk niet zo hard als dat 'ie hier gesteld wordt. Maar ik merk wel dat mensen van onder de 30 zelden vooruit te branden zijn.quote:
[..]
Sorry hoor maar vind je dat zelf ook niet te debiel voor woorden klinken? Iemand van 32 is totaal anders dan iemand van 33? Alsjeblieft zeg, ik weet niet wat voor stakkers jij bij je werk tegen bent gekomen, maar die harde grens is echt kolder. Verder wel gelachen dus dankjewel; grgr een millenial.
Het klopt wel dat wij een aantal bijzonder negatieve millenials op de werkvloer hebben, en dat mijn beeld daardoor gekleurd is.
Jij als millenial, wat wil je van je collega's, je manager en je werkgever? Ga jij fluitend naar je werk en doe je wel eens een kwartiertje extra als het druk is? Of begin je elke dag om 5 voor 5 met afsluiten?
Dat blijft het belangrijkste natuurlijk, maar je merkt de krapte op de arbeidsmarkt wel echt nu.quote:
en wellicht speelt de selectieprocedure ook een grote rol.
De hele millenials-generatie zo afschilderen gebaseerd op een paar persoonlijke ervaringen, bah bah bah. Denk eerder dat er mankementen zitten in jullie wervingsproces en/of dat jullie gewoonweg de middelen en vaardigheden missen om ze goed aan te kunnen sturen.quote:
[..]
Hoe doe ik mijn bedrijf tekort? Ik krijg als leidinggevende veel meer terug van mensen die pakweg 33 of ouder zijn, die melden zich in ieder geval niet langdurig ziek en zijn blij met het feit dat in overleg vrijwel alles mogelijk is. De millenials daarentegen.. ze overleggen niet eens, melden doodleuk dat ze de halve dag niet komen werken omdat ze een afspraak hebben bij de tandarts om 11 uur (en het heeft toch geen zin om 15 minuten naar kantoor te rijden)..
Pappa en mamma en ook de school hebben immers jarenlang gouden bergen beloofd. The sky is the limit. Man man man, kwam ik even van een koude kermis thuis toen ik in 2009 aan het begin van de crisis aan mijn carrière begon.
Overigens, niet alle millenials zijn zo. Ik ben persoonlijk wat meer van de niet lullen maar poetsen. Ik heb mijn lesje wel geleerd. Doe gewoon waar je goed in bent en verantwoordelijk/succes volgt vanzelf wel.
FTFYquote:
Ik werk gewoon keihard, ik verzet bergen. Ik motiveer mezelf met een enorme werkdruk en afwisselend werk. En ieder jaar wordt mij wel weer een promotie aangeboden, dus inhoudelijk doe ik elk jaar andere dingen, grotere verantwoordelijkheid. Maar goed, ik was ook niet vies van 20 uur structureel overwerken in het verleden. Bij mijn huidige werkgever hoeft dat gelukkig niet meer.quote:
[..]
Hoe motiveer jij jezelf? Of hoe werd je 10 jaar geleden (effectief) gemotiveerd?
Verder kan ik de drijfverentest aanraden als je op dat gebied knelpunten wil opsporen.
10 jaar geleden wilde ik vooral meer verantwoordelijkheid. Om geld is het mij persoonlijk nooit te doen geweest, als ik er maar leuk van kan leven.
Wat houdt zo'n drijfverentest in?
Je kan er imo gewoon vanuit gaan dat jouw beeld niet representatief is en dat de onderlinge verschillen tussen individuen nog altijd groter zijn dan die tussen zogenaamde generaties. Dat je daar grotere verbanden in wil zien is menseigen natuurlijk, maar neem jezelf daarin niet te serieus.quote:
[..]
Nee, ik vind dat niet debiel klinken. Die grens van 33 is in de praktijk niet zo hard als dat 'ie hier gesteld wordt. Maar ik merk wel dat mensen van onder de 30 zelden vooruit te branden zijn.
Het klopt wel dat wij een aantal bijzonder negatieve millenials op de werkvloer hebben, en dat mijn beeld daardoor gekleurd is.
Jij als millenial, wat wil je van je collega's, je manager en je werkgever? Ga jij fluitend naar je werk en doe je wel eens een kwartiertje extra als het druk is? Of begin je elke dag om 5 voor 5 met afsluiten?
Met de dingen die je noemt lijkt het trouwens ook alsof er bij jullie niet zozeer op kwaliteit wordt gestuurd, maar meer op kwantiteit (aanwezigheid telt blijkbaar zwaarder dan output?). Zo van, mijn dienst zit erop, nu is het mijn verantwoordelijkheid niet meer?
Dat sowieso (en ik heb ze zelf niet aangenomen). Leg eens uit wat ik misloopt door hun CV's in de prullenbak te smijten?quote:
[..]
De hele millenials-generatie zo afschilderen gebaseerd op een paar persoonlijke ervaringen, bah bah bah. Denk eerder dat er mankementen zitten in jullie wervingsproces en/of dat jullie gewoonweg de middelen en vaardigheden missen om ze goed aan te kunnen sturen.
Ik ben 35, ben je dan een oud wijf?quote:
Of TS is gewoon een oude zak die niet inziet dat gen Z graag niet werkt en leven makkelijk probeert te maken.
Daar zit volgens mij ook wel een belangrijk verschil tussen werken vroeger en werken nu. Ging het vroeger meer om je aanwezigheid en het aantal uren, tegenwoordig gaat het veel meer om wat je precies doet. Als je het werk voor 40 uur ook in 30 uur kan verzetten en er is verder geen ander werk voorhanden, wat is er dan op tegen om eerder naar huis te gaan? Promotie zit er immers bij TS ook niet in.quote:Op dinsdag 31 juli 2018 19:46 schreef Chai het volgende:
[..]
Je kan er imo gewoon vanuit gaan dat jouw beeld niet representatief is en dat de onderlinge verschillen tussen individuen nog altijd groter zijn dan die tussen zogenaamde generaties. Dat je daar grotere verbanden in wil zien is menseigen natuurlijk, maar neem jezelf daarin niet te serieus.
Met de dingen die je noemt lijkt het trouwens ook alsof er bij jullie niet zozeer op kwaliteit wordt gestuurd, maar meer op kwantiteit (aanwezigheid telt blijkbaar zwaarder dan output?). Zo van, mijn dienst zit erop, nu is het mijn verantwoordelijkheid niet meer?
Lichamelijk gezien zal je nog best voor jong worden aangezien. Geestelijk klink je als een bejaarde zonder ziel.quote:
Maak je geen zorgen, je bent een 'xennial'quote:
quote:
Ons probleem is juist dat we op output proberen te sturen. De 3 millenials in kwestie worden aangestuurd door managers in Zweden. Maar zijzelf werken vanuit de vestiging die ik aanstuur in Nederland. Ik kijk niet echt naar aanwezigheid voor kantoorpersoneel. Mensen in mijn team mogen in overleg thuiswerken, een uur later beginnen in verband met dierenartsbezoekjes en noem maar op. Zolang het werk gedaan is, zal het mij de reet roesten of ze 36 of 40 uur werken.quote:
[..]
Je kan er imo gewoon vanuit gaan dat jouw beeld niet representatief is en dat de onderlinge verschillen tussen individuen nog altijd groter zijn dan die tussen zogenaamde generaties. Dat je daar grotere verbanden in wil zien is menseigen natuurlijk, maar neem jezelf daarin niet te serieus.
Met de dingen die je noemt lijkt het trouwens ook alsof er bij jullie niet zozeer op kwaliteit wordt gestuurd, maar meer op kwantiteit (aanwezigheid telt blijkbaar zwaarder dan output?). Zo van, mijn dienst zit erop, nu is het mijn verantwoordelijkheid niet meer?
Tja, ik kan niet zeggen dat deze opmerking door mijn ziel snijdt, dat klopt.quote:
[..]
Lichamelijk gezien zal je nog best voor jong worden aangezien. Geestelijk klink je als een bejaarde zonder ziel.
Hahaha!quote:
[..]
Maak je geen zorgen, je bent een 'xennial'
[ afbeelding ]
Ik zie wat jij ook ziet (weinig gemotiveerd, afhaken etc.). Dat komt omdat het werk tegenvalt, niet waar je voor hebt geleerd of weinig uitdagend of gewoon geen leuke sfeer. Als millenial ben ik nu wel al binnen 2 jaar manager van een grote afdeling met goede resultaten en gemengde leeftijdsgroepen (23 t/m pensioenleeftijd). Gaat altijd goed met een leuke sfeer, iedereen vrij laten maar wel sturen op resultaten. De jongere moeten harder lopen / leren, de ouderen zorgen voor rust en kennis.
Geef ze meer verantwoordelijkheid / uitdaging (een doel met een taakje) met een deadline. Ondertussen wel ondersteunend blijven, waar loop je tegenaan en waar kan ik of een collega helpen. Dat zorgt voor een constructieve sfeer, een mentor / buddy helpt hierin ook.
Wel duidelijke afspraken maken over werktijden / dagen maar ook daarin vrijheid geven (zie tandarts verhaal, als het werk maar afkomt).
En zoals genoemd, als iemand tegenvalt ook met feiten benoemen al op een vroeg moment zodat iemand er ook aan kan werken, rotte appels heb je er altijd tussen zitten.
Ho ff. Promotie zit er bij mij absoluut wel in. Mensen die het in mijn team goed doen, krijgen meer geld en meer verantwoordelijkheden. Ik maak me daar sterk voor, en de 3 mensen die ik direct aanstuur, breng ik bewust in positie door training zodat zij de gedoodverfde kandidaat voor opvolging in een andere functie zijn. En in sommige gevallen creëer ik gewoon een functie omdat het te lang duurt. Maar de basis, enthousiasme, moet er wel zijn. Daarbij kijk ik niet naar opleiding of ervaring, als ik er van overtuigd ben dat iemand het kan, dan help ik graag in het creëren van de juiste kansen.quote:
[..]
Daar zit volgens mij ook wel een belangrijk verschil tussen werken vroeger en werken nu. Ging het vroeger meer om je aanwezigheid en het aantal uren, tegenwoordig gaat het veel meer om wat je precies doet. Als je het werk voor 40 uur ook in 30 uur kan verzetten en er is verder geen ander werk voorhanden, wat is er dan op tegen om eerder naar huis te gaan? Promotie zit er immers bij TS ook niet in.
Ik ben 22. koffie?quote:
maar praten helpt
quote:
[..]
Ik werk gewoon keihard, ik verzet bergen. Ik motiveer mezelf met een enorme werkdruk en afwisselend werk. En ieder jaar wordt mij wel weer een promotie aangeboden, dus inhoudelijk doe ik elk jaar andere dingen, grotere verantwoordelijkheid. Maar goed, ik was ook niet vies van 20 uur structureel overwerken in het verleden. Bij mijn huidige werkgever hoeft dat gelukkig niet meer.
10 jaar geleden wilde ik vooral meer verantwoordelijkheid. Om geld is het mij persoonlijk nooit te doen geweest, als ik er maar leuk van kan leven.
Wat houdt zo'n drijfverentest in?
En uiteindelijk kun je dat verder doortrekken naar wat de valkuilen van een groep mensen als team zullen zijn bijvoorbeeld. Als je veel dezelfde types hebt wordt het risico op roddelen bijvoorbeeld groter.quote:Een Drijfverentest of Drijfverenanalyse, meet waardoor iemand wordt gemotiveerd. De meeste Drijfverenanalyses worden ingezet op de werkvloer, en de drijfveren die gemeten worden zijn dan ook vaak werkgerelateerde drijfveren. Waarom doet iemand wat hij doet? Wat brengt hem in beweging? Waar wordt hij blij van? Je drijfveren geven antwoord op deze vragen.
Dus eigenlijk een beetje de dingen waar jij benieuwd naar was (motivatie) of waar je je momenteel aan ergert (roddelen). En bepaalde drijfveren passen gewoon niet goed bij bepaalde functies waardoor iemand daarin gaat lopen aanmodderen totdat ze zelf tot dat inzicht komen.
Maar zo lang ze hun werk goed doen dan maakt het toch niet uit hoe laat ze weg gaan?quote:
[..]
Ons probleem is juist dat we op output proberen te sturen. De 3 millenials in kwestie worden aangestuurd door managers in Zweden. Maar zijzelf werken vanuit de vestiging die ik aanstuur in Nederland. Ik kijk niet echt naar aanwezigheid voor kantoorpersoneel. Mensen in mijn team mogen in overleg thuiswerken, een uur later beginnen in verband met dierenartsbezoekjes en noem maar op. Zolang het werk gedaan is, zal het mij de reet roesten of ze 36 of 40 uur werken.
Hoewel goed hun werk doen natuurlijk wel in strijd is met geen eigenaarschap tonen, negativiteit verspreiden en gebrek aan zelfreflectie hebben.
Niet dat het concept niet goed is, maar 'een taakje met een deadline', pls.quote:
Geef ze meer verantwoordelijkheid / uitdaging (een doel met een taakje) met een deadline. Ondertussen wel ondersteunend blijven, waar loop je tegenaan en waar kan ik of een collega helpen. Dat zorgt voor een constructieve sfeer, een mentor / buddy helpt hierin ook.
Zoals jij het omschrijft klinkt het als kinderen opvoeden.[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 31-07-2018 20:11:11 ]
Overigens leer/ontwikkeltrajecten, waar iemand zelf aangeeft wat dit leuk vindt en waar die naartoe wil groeien en wat daarvoor nodig is. Is ook een goede.
Dat je zelf niet eens de betekenis van "millenial" begrijpt zegt ook wel wat overigens.
[ Bericht 11% gewijzigd door Aventuras op 31-07-2018 20:23:22 ]
Maar ik ben een millenial en op basis van jouw verhaal zou ik verwachten dat je me niet eens zou aannemen. Laat staan promoveren. En dit terwijl mijn werkgevers me beschrijven als een plichtsgetrouwe werknemer met genoeg verantwoordelijkheidsgevoel die voldoende toevoegt aan de teamdoelstellingen. Met af en toe een uitschieter naar boven.quote:
[..]
Ho ff. Promotie zit er bij mij absoluut wel in. Mensen die het in mijn team goed doen, krijgen meer geld en meer verantwoordelijkheden. Ik maak me daar sterk voor, en de 3 mensen die ik direct aanstuur, breng ik bewust in positie door training zodat zij de gedoodverfde kandidaat voor opvolging in een andere functie zijn. En in sommige gevallen creëer ik gewoon een functie omdat het te lang duurt. Maar de basis, enthousiasme, moet er wel zijn. Daarbij kijk ik niet naar opleiding of ervaring, als ik er van overtuigd ben dat iemand het kan, dan help ik graag in het creëren van de juiste kansen.
En stel dat ik in jou team zou willen werken. Hoe is jouw insteek dan precies motiverend? Ik zou op zijn minst graag willen zien dat m'n werkgever me serieus neemt. En dat mis ik eigenlijk al.
Ik zeg toch ook dat het me met name om je woordkeus ging?quote:
@Chai je kan het ook anders verpakken, maak dit of dat met een deadline. Komt wel praktisch op hetzelfde neer. Het gaat erom dat je voor het eerst in een werkomgeving bent, dat moet je ook leren (is ook niet altijd makkelijk, lange dagen) met allemaal collega's.
Overigens leer/ontwikkeltrajecten, waar iemand zelf aangeeft wat dit leuk vindt en waar die naartoe wil groeien en wat daarvoor nodig is. Is ook een goede.
Was daar triggered door, als eckte millennial.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 31-07-2018 20:17:14 ]
Goeie post, thanks. Die ouderwetse manier ligt mij persoonlijk ook niet zo, maar het is wel zo dat ik tot een paar jaar geleden zelf eigenlijk altijd het jonkie was onder van die autoritaire managers. Nu vaar ik zelf wel een andere koers, mijn stijl is redelijk gelijk aan die van jou. Op tijd ingrijpen is iets wat de generatie voor ons echt niet kon. Sowieso waren die slecht in feedback geven.quote:
Je hebt een andere manier van denken nodig. Ik had ook altijd managers zoals jij en ben daar ook weg gegaan. Vreselijk, dat controlerende en gezeur/negativiteit altijd. Ik heb wel een instelling zoals je beschrijft (veel willen, flexibele tijden) maar wel altijd met uitstekende resultaten. Ik werk bijvoorbeeld ook vaak over in het weekend/avond (dat wordt dan niet gezien) zonder problemen, dat zie je maar weinig mensen doen (en hoef je ook niet te verwachten in Nederland). Maar dan hoef je ook geen carrière te verwachten, dat kan je erbij benoemen.
Ik zie wat jij ook ziet (weinig gemotiveerd, afhaken etc.). Dat komt omdat het werk tegenvalt, niet waar je voor hebt geleerd of weinig uitdagend of gewoon geen leuke sfeer. Als millenial ben ik nu wel al binnen 2 jaar manager van een grote afdeling met goede resultaten en gemengde leeftijdsgroepen (23 t/m pensioenleeftijd). Gaat altijd goed met een leuke sfeer, iedereen vrij laten maar wel sturen op resultaten. De jongere moeten harder lopen / leren, de ouderen zorgen voor rust en kennis.
Geef ze meer verantwoordelijkheid / uitdaging (een doel met een taakje) met een deadline. Ondertussen wel ondersteunend blijven, waar loop je tegenaan en waar kan ik of een collega helpen. Dat zorgt voor een constructieve sfeer, een mentor / buddy helpt hierin ook.
Wel duidelijke afspraken maken over werktijden / dagen maar ook daarin vrijheid geven (zie tandarts verhaal, als het werk maar afkomt).
En zoals genoemd, als iemand tegenvalt ook met feiten benoemen al op een vroeg moment zodat iemand er ook aan kan werken, rotte appels heb je er altijd tussen zitten.
Mijn negatieve beeld wordt wel heel erg gekleurd door een klein groepje mensen die ik zelf niet aanstuur.
En ik merk dat die lossere stijl niet altijd werkt. De magazijnmanager die aan mij rapporteert, is wel bang om zelfstandig beslissingen te nemen hier en daar, maar daar praten we regelmatig over en ik besef ook dat dit een direct resultaat is van mijn (autoritaire) voorganger.
M generatie: stapt 1 minuut voor tijd binnen of komt 1 minuut te laat
X generatie: legt mobiel weg tijdens werk en gebruikt hem alleen tijdens pauzes
M generatie: mobiel in handbereik of broekzak onder het mom: ik moet altijd bereikbaar blijven
X generatie: Netje gekleed houd in, pantalon, gestreken bloes of shirt en nette sneakers
M generatie: Netjes gekleed houd in, spijkerbroek met gaten omdat het hip is, kleurige sneakers en merkshirtje met een duur logootje ergens
Niet altijd natuurlijk, dit zijn wel een van de dingen die ik merk, maar ook M generatie kan aardig bikkelen. Kwa werkhouding wel totaal verschillend, beide positief op hun eigen manier. Maar manier van denken is het 180graden van elkaar.
Dat werkt ook niet mee. Om daar goed mee om te kunnen gaan vereist nogal wat veerkracht. Verliezen van je baan staat immers heel hoog in de lijst van meest stressvolle gebeurtenissen in je leven. Maar het gebeurt dus wel doodleuk meerdere keren achter elkaar. Ik denk dat managers die het nooit hebben meegemaakt de impact hiervan niet voldoende beseffen.quote:
Als ik de artikeltjes mag geloven zijn millennials individualisten, die dus niet voor werk maar voor zichzelf leven. Ook zijn ze hun loopbaan begonnen op een arbeidsmarkt die gekarakteriseerd wordt door flexibilisering en onzekerheid. Loyaliteit aan je werkgever is niet meer deze tijd en wordt eerder afgestraft dan beloond. Het is daardoor denk ik een minder gemotiveerde leeftijdsgroep.
Ik heb zelf mijn leven zo ingericht dat ik dit goed op kan vangen. maar leuk zal het wel nooit worden.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 31-07-2018 21:45:56 ]
Ik heb eerst 7 jaar bij een start-up gewerkt met allemaal mensen van 24-32 jaar. Iedereen was supergemotiveerd, er werd keihard gewerkt en op tijden dat het nodig was ook behoorlijk veel. Terwijl nu werk ik bij een groot bedrijf en verbaas ik me over de houding van vooral jonge werknemers. Veelal 24 - 28. Doen vrij weinig op een dag, het gaat de hele tijd 'hoe lang ze nog moeten', salaris, vergoedingen en geld komt ook vaak voorbij en voor 8:30 beginnen wordt gezien als een enorme prestatie.
Groot verschil tussen de bedrijven was de hoeveelheid verantwoordelijkheid en vertrouwen die mensen kregen. Bij het eerste bedrijf zag iedereen het product als een stukje van henzelf, hadden ze veel vrijheid om in te vullen hoe bepaalde dingen moesten gebeuren, terwijl er tegelijkertijd keiharde deadlines aan zaten. Waar ik nu werk is dat eigenlijk nauwelijks. Iedereen zit er omdat het moet, terwijl de producten die gemaakt worden best heel tof zijn. Hoe het precies komt ben ik nog niet uit.
Ze weten dat werknemers wegwerpobjecten zijn, ze weten dat ze mee moeten betalen aan allerlei feestjes waar ze zelf nooit aan deel gaan nemen.
Het totaal voorspelbare en logische product van de ultieme YOLO-generatie en hun kinderen, de slappe Gen-X'ers.
Onder verantwoordelijkheidsgevoel schaar ik eigenaarschap en consequent goede resultaten neerzetten. Iedereen maakt fouten, hebben we het over en dan hoop ik als leidinggevende dat je er van leert. En ik zorg ervoor dat je meetbare resultaten kunt behalen, die we aan het eind van het jaar toetsen. Dus je hebt je salarisverhoging zelf in de hand. En als er redenen zijn waardoor je je resultaten niet kon behalen (target toch niet helemaal realistisch, veranderende omstandigheden), dan is dat ook bespreekbaar. Verder kun jij gewoon tussen 07:00-09:00 beginnen (en met mij valt zelfs nog wel te praten over een totaal andere invulling van die uren als dat binnen de functie past, of thuiswerken) en als je structureel minder dan 38 uur werkt, dan kunnen we het eens hebben over je werkdruk en opties om je horizon te verbreden. Ontbreken hier nog dingen want dit is hoe ik met mijn niet-millenials omga.quote:
[..]
Maar ik ben een millenial en op basis van jouw verhaal zou ik verwachten dat je me niet eens zou aannemen. Laat staan promoveren. En dit terwijl mijn werkgevers me beschrijven als een plichtsgetrouwe werknemer met genoeg verantwoordelijkheidsgevoel die voldoende toevoegt aan de teamdoelstellingen. Met af en toe een uitschieter naar boven.
En stel dat ik in jou team zou willen werken. Hoe is jouw insteek dan precies motiverend? Ik zou op zijn minst graag willen zien dat m'n werkgever me serieus neemt. En dat mis ik eigenlijk al.
In grote lijnen zo mee eens :-)quote:
Je hebt een andere manier van denken nodig. Ik had ook altijd managers zoals jij en ben daar ook weg gegaan. Vreselijk, dat controlerende en gezeur/negativiteit altijd. Ik heb wel een instelling zoals je beschrijft (veel willen, flexibele tijden) maar wel altijd met uitstekende resultaten. Ik werk bijvoorbeeld ook vaak over in het weekend/avond (dat wordt dan niet gezien) zonder problemen, dat zie je maar weinig mensen doen (en hoef je ook niet te verwachten in Nederland). Maar dan hoef je ook geen carrière te verwachten, dat kan je erbij benoemen.
Ik zie wat jij ook ziet (weinig gemotiveerd, afhaken etc.). Dat komt omdat het werk tegenvalt, niet waar je voor hebt geleerd of weinig uitdagend of gewoon geen leuke sfeer. Als millenial ben ik nu wel al binnen 2 jaar manager van een grote afdeling met goede resultaten en gemengde leeftijdsgroepen (23 t/m pensioenleeftijd). Gaat altijd goed met een leuke sfeer, iedereen vrij laten maar wel sturen op resultaten. De jongere moeten harder lopen / leren, de ouderen zorgen voor rust en kennis.
Geef ze meer verantwoordelijkheid / uitdaging (een doel met een taakje) met een deadline. Ondertussen wel ondersteunend blijven, waar loop je tegenaan en waar kan ik of een collega helpen. Dat zorgt voor een constructieve sfeer, een mentor / buddy helpt hierin ook.
Wel duidelijke afspraken maken over werktijden / dagen maar ook daarin vrijheid geven (zie tandarts verhaal, als het werk maar afkomt).
En zoals genoemd, als iemand tegenvalt ook met feiten benoemen al op een vroeg moment zodat iemand er ook aan kan werken, rotte appels heb je er altijd tussen zitten.
Ken je het bijbelverhaal over mosterdzaadjes die door goed voor te zorgen groeien tot grote plant uit komt.
Ik denk dat je jezelf gewoon in vergist in het opleiden en supporteren van jonge werknemers. Die net van school nieuw op de arbeidsmarkt komen.
Ze moeten ook nog "leren werken" en ontdekken hoe het werkend leven werkt.
Je kan het idd ook gewoonweg niet getroffen hebben met die enkele 20ers die (indirect) onder je vallen. Misschien is er aangezien het om een internationaal bedrijf gaat ook over cultuur verschillen?
In Scandinavië wordt er bijv. heel anders tegen werk vs gezin/eigen tijd gekeken dan in Nederland.
Waar we behoorlijk in 40 uur per week/8.30-17 uur gareel zitten als het over kantoor werk gaat.
[ Bericht 0% gewijzigd door Roosgeluk op 01-08-2018 10:06:34 ]
Nee joh. Generatie X is minimaal 10 jaar ouder. Volgens mij val je juist midden in de doelgroepquote:Op dinsdag 31 juli 2018 19:33 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ik ben generation X. Maar volgens sommige definities inderdaad millenial.
Zelf geef ik de voorkeur aan 40 plus als collega.
Precies dat ja, maar als ik de gemiddelde mening hier moet geloven, dan hebben wij gewoon de domme pech dat we dit zo ervaren hebben. Ik hou die optie wel degelijk open, dat ben ik aan mezelf en mijn collega's verplicht.quote:
Ik val zelf ook nog binnen die groep volgens die definitie aan het begin van het topic, maar ik merk dat het heel erg bedrijfsgebonden is.
Ik heb eerst 7 jaar bij een start-up gewerkt met allemaal mensen van 24-32 jaar. Iedereen was supergemotiveerd, er werd keihard gewerkt en op tijden dat het nodig was ook behoorlijk veel. Terwijl nu werk ik bij een groot bedrijf en verbaas ik me over de houding van vooral jonge werknemers. Veelal 24 - 28. Doen vrij weinig op een dag, het gaat de hele tijd 'hoe lang ze nog moeten', salaris, vergoedingen en geld komt ook vaak voorbij en voor 8:30 beginnen wordt gezien als een enorme prestatie.
Groot verschil tussen de bedrijven was de hoeveelheid verantwoordelijkheid en vertrouwen die mensen kregen. Bij het eerste bedrijf zag iedereen het product als een stukje van henzelf, hadden ze veel vrijheid om in te vullen hoe bepaalde dingen moesten gebeuren, terwijl er tegelijkertijd keiharde deadlines aan zaten. Waar ik nu werk is dat eigenlijk nauwelijks. Iedereen zit er omdat het moet, terwijl de producten die gemaakt worden best heel tof zijn. Hoe het precies komt ben ik nog niet uit.
Een theorie die ik heb is dat ouders begin jaren tachtig een goede band met hun kind waardevol begonnen te vinden, en het kind groeide op met het idee dat het speciaal was. Iets met die verwachting meenemen naar het bedrijfsleven. Terwijl ik nog opgegroeid ben met het idee dat niemand speciaal is. Maar goed, ik ben geen expert.
Ik kan me hier trouwens grotendeels in vinden. Werknemers worden als nummers beschouwd. Dat voel ik zelfs nu ik deel uitmaakt van het management. Uiteindelijk is er ook weinig persoonlijks aan de relatie met je werkgever. Het is de persoonlijke relatie met je manager die het maakt of breekt.quote:
Millenials zijn gewoon erg verstandig.
Ze weten dat werknemers wegwerpobjecten zijn, ze weten dat ze mee moeten betalen aan allerlei feestjes waar ze zelf nooit aan deel gaan nemen.
Het totaal voorspelbare en logische product van de ultieme YOLO-generatie en hun kinderen, de slappe Gen-X'ers.
Heb je plezier in je werk?quote:
deze millennial heeft nu vandaag 11 uur gedraait
Snap ik wel. Kun je aangeven waarom?quote:
[..]
Nee joh. Generatie X is minimaal 10 jaar ouder. Volgens mij val je juist midden in de doelgroep
Zelf geef ik de voorkeur aan 40 plus als collega.
Weet je, dat klinkt eigenlijk niet eens onaardig eerlijk gezegd. Een schouderklopje op zijn tijd is wel fijn, zodat je ook weet wanneer je iets wel goed doet. Die continue onzekerheid als gevolg van de flexibiliserende arbeidsmarkt kan er echt inhakken. Ik merkte jaren nadat ik een vast contract in een baan op niveau kreeg nog steeds dat ik op overlevingsmechanismes uit de crisis zat te draaien terwijl het eigenlijk niet echt nodig meer was. Voor de rest klinkt het als een prima deal!quote:
[..]
Onder verantwoordelijkheidsgevoel schaar ik eigenaarschap en consequent goede resultaten neerzetten. Iedereen maakt fouten, hebben we het over en dan hoop ik als leidinggevende dat je er van leert. En ik zorg ervoor dat je meetbare resultaten kunt behalen, die we aan het eind van het jaar toetsen. Dus je hebt je salarisverhoging zelf in de hand. En als er redenen zijn waardoor je je resultaten niet kon behalen (target toch niet helemaal realistisch, veranderende omstandigheden), dan is dat ook bespreekbaar. Verder kun jij gewoon tussen 07:00-09:00 beginnen (en met mij valt zelfs nog wel te praten over een totaal andere invulling van die uren als dat binnen de functie past, of thuiswerken) en als je structureel minder dan 38 uur werkt, dan kunnen we het eens hebben over je werkdruk en opties om je horizon te verbreden. Ontbreken hier nog dingen want dit is hoe ik met mijn niet-millenials omga.
Wel jammer eigenlijk dan dat je met 3 millenials zit die niet zelf naar je toekomen om te vragen om ander werk. Dat begrijp ik zelf eigenlijk ook niet, ik zou dat zo doen. Maar goed, rotte appels heb je in elke generatie, ik heb zelf regelmatig troep van babyboomers op moeten ruimen in 1 van m'n functies.
Ken die theorie vooral van Simon Sinek.quote:
[..]
Een theorie die ik heb is dat ouders begin jaren tachtig een goede band met hun kind waardevol begonnen te vinden, en het kind groeide op met het idee dat het speciaal was. Iets met die verwachting meenemen naar het bedrijfsleven. Terwijl ik nog opgegroeid ben met het idee dat niemand speciaal is. Maar goed, ik ben geen expert.
En als dat de oorzaak is, dan zou er duidelijk onderscheid moeten zijn tussen kinderen van conservatievere ouders en sneeuwvlokouders.
Ik werk met millenials en gen z'ers, en ik ben zelf een millenial. Ik merk dat vooral die discrepantie bij ons zeer doet, wij zijn veel meer op zoek naar een gelijkwaardige werkrelatie, meteen vanaf dag 1. Een van mijn eerdere werkgevers heeft ooit tegen mij gezegd: jij hebt een werkgever, een hond heeft een baas. En ik denk dat dat wel de essentie is van mijn generatie en misschien nog wel meer van de generatie na mij. Wij willen mét iemand/een bedrijf werken, en zodra de samenwerking niet meer past binnen ons wereldbeeld of onze idealen, dan gaan we op zoek naar iets anders.
Dat maakt ons heel vluchtig, maar ik denk ook dat het systeem '40 jaar voor dezelfde baas werken' niet meer houdbaar zal worden. Als je als werkgever in kunt spelen op die werkrelatie onderhouden met je werknemers, denk ik dat je al een heel end komt.
En ja, we zijn een ontzettend verwende en luie generatie, maar dat is iedere generatie in de ogen van de voorgaande generaties.
In wat voor pauperbedrijf werk jij? Ik heb van dit soort praktijken nog nooit gehoord.quote:
Dat betekent dus dat we soms 10/11 uur aan een stuk door op onze voeten staan, zonder tijd om te eten/pauzeren en dat hij verwacht dat we een kwartier van tevoren aanwezig zijn, het inkoopproces in de gaten houden en bijvoorbeeld nieuwe collega's inwerken. Aan de andere kant betaalt hij mensen onder het minimumloon, is de werksfeer verneukt door een van zijn favorietjes waar hij niks aan doet, mogen we alleen kraanwater drinken (want de rest van het drinken is te duur, je neemt zelf maar iets mee).
Horeca noemt men datquote:
[..]
In wat voor pauperbedrijf werk jij? Ik heb van dit soort praktijken nog nooit gehoord.
ik ben ook gestopt gelukkig.Maar een halve dag niet werken vanwege huisartsbezoek is dan weer niet goedquote:
[..]
Ik kijk niet echt naar aanwezigheid voor kantoorpersoneel. Mensen in mijn team mogen in overleg thuiswerken, een uur later beginnen in verband met dierenartsbezoekjes en noem maar op. Zolang het werk gedaan is, zal het mij de reet roesten of ze 36 of 40 uur werken.
Wellicht moet je kijken wat hun wel motiveert. Zij willen vast heus wel hard werken maar willen wel een helder doel voor de ogen hebben en weten waarvoor ze het doet en vooral resultaat terugzien (impact die ze maken). Ze willen weten wat het oplevert (het liefst zichtbaar gemaakt). Dat is hoe ik de millennials zie. Dat haakt ook mooi aan wat mij betreft op wat iemand anders hier zei over hoe de millennials hun ouders zich zagen kapot werken voor weinig resultaat.
Werktijden zijn inderdaad flexibel, ze willen niet dat mensen op hun vingers zitten te kijken. Er staan op internet hoop artikelen over het werken met de millennials.
https://www.ad.nl/ad-werk(...)wel-moeten~a891e0bc/
https://www.deskbookers.com/nl-nl/5-facts-about-millennials
https://www.mt.nl/managem(...)lijk-motiveren/89835
andere kant
https://www.nrc.nl/nieuws(...)ken-7154877-a1549399
Er is geen één goede aanpak; ik zou zeggen ga in gesprek met ze. Ze weten het zelf heus wel als ze de kantjes ervan af lopen
Waarom zou je als millennial dan wel zoveel moeite doen voor je baas? Je volgt gewoon je contract, doet wat je gevraagd wordt, binnen de uren die betaald worden. Alles daar buiten? Jammer dan. Betalen of doei.
Dan heb je nog de onderwaardering in bijvoorbeeld de IT. Je moet kennis hebben van x x x en certifcaten in x x x, maar het mag niet te veel kosten, en je moet een junior functie willen bekleden. Als je dan iemand vind, die die baan wilt doen, moet je natuurlijk ook niet te veel verwachten. Alle goede, gekwalificeerde werknemers zullen dan vooral bij een ander bedrijf dat wel fatsoenlijk betaald gaan werken. Of ze gaan over de grens. Hoeft natuurlijk niet voor het bedrijf van TS te gelden, maar zo gaat het wel in bepaalde beroepsgroepen.
Als mijn contract zegt; 40 uur in de week, dan werk ik die 40 uur in de week, doe ik wat ik moet doen,en ben ik na die 40 uur gewoon weer naar huis. Wil je meer? Dan mag je dokken.
Oftewel; werkgevers moeten ook zichzelf eens een spiegel voorhouden. Als je vastigheid geeft; met een goed salaris, willen mensen graag voor je werken. Behandel ze als een loonslaaf, pers ze uit en geef ze tevens een 0 uren contract, dan krijg je daar natuurlijk ook niks voor terug.
[ Bericht 6% gewijzigd door Carlos93 op 01-08-2018 00:12:44 ]
Nul zekerheid bieden maar wel eisen dat ze 110% geven?
Dikke doei
Maar goed...je laat ze op hun bek gaan en je trekt ze als senior uit de shit met uitleg waarom ze op hun bek gingen. Dan is het een kwestie van karakter hoe ze daar mee omgaan. Meestal staan ze dan ineens wel met de voetjes op de grond.
Heb wel het idee dat kritiek tegenwoordig wat zoetsappiger moet zijn....zwakke punten werden verbeterpunten...en die werden aandachtspunten etc.
Ik heb ook echt het gevoel dat dat verschil er is, maar dit is op geen enkele wijze onderbouwd.quote:
[..]
Ken die theorie vooral van Simon Sinek.
En als dat de oorzaak is, dan zou er duidelijk onderscheid moeten zijn tussen kinderen van conservatievere ouders en sneeuwvlokouders.
Mooie post, dankjewel!quote:
Wat ik bij mij op het werk heb ervaren is dat de eigenaar van de zaak (ergens in de 50) vooral veel verwacht qua verantwoordelijkheid nemen en 'hart voor de zaak hebben'. Dat betekent dus dat we soms 10/11 uur aan een stuk door op onze voeten staan, zonder tijd om te eten/pauzeren en dat hij verwacht dat we een kwartier van tevoren aanwezig zijn, het inkoopproces in de gaten houden en bijvoorbeeld nieuwe collega's inwerken. Aan de andere kant betaalt hij mensen onder het minimumloon, is de werksfeer verneukt door een van zijn favorietjes waar hij niks aan doet, mogen we alleen kraanwater drinken (want de rest van het drinken is te duur, je neemt zelf maar iets mee).
Ik werk met millenials en gen z'ers, en ik ben zelf een millenial. Ik merk dat vooral die discrepantie bij ons zeer doet, wij zijn veel meer op zoek naar een gelijkwaardige werkrelatie, meteen vanaf dag 1. Een van mijn eerdere werkgevers heeft ooit tegen mij gezegd: jij hebt een werkgever, een hond heeft een baas. En ik denk dat dat wel de essentie is van mijn generatie en misschien nog wel meer van de generatie na mij. Wij willen mét iemand/een bedrijf werken, en zodra de samenwerking niet meer past binnen ons wereldbeeld of onze idealen, dan gaan we op zoek naar iets anders.
Dat maakt ons heel vluchtig, maar ik denk ook dat het systeem '40 jaar voor dezelfde baas werken' niet meer houdbaar zal worden. Als je als werkgever in kunt spelen op die werkrelatie onderhouden met je werknemers, denk ik dat je al een heel end komt.
En ja, we zijn een ontzettend verwende en luie generatie, maar dat is iedere generatie in de ogen van de voorgaande generaties.
Dit!quote:
TS, dat jij niet weet hoe je ze moet aansturen en motiveren, wil niet zeggen dat het volledig een probleem van 'de millennia' is. Ze hebben vaak een andere aanpak nodig, die moet je wel weten te vinden.
Ja nee dat is echt uniek voor mensen geboren in 1980-2000.
Dat millennial-bashen wordt wel een beetje oud zo langzamerhand.
Het helpt ook niet dat ongeveer 95% van millennials over elkaar heen struikelen om het volledig met dat stereotype eens te zijn om vervolgens een zin te beginnen met "oh.. maar ... ik ben natuurlijk anders toch? Kan iemand een aai over mijn bolletje geven en dat onderkennen? Ik hou van Pink Floyd.. vinden jullie oudjes me al aardig? HOU VAN MIJ!!!"
Jeugd is altijd lastig. Of je nou in Plato's tijd leeft of tijdens de 3e robot oorlog van 2340
De zelfredzaamheid in het begin vond ik erg tegenvallen, maar als ik eerlijk ben denk ik dat ik zelf 15 jaar geleden ook niet zo fantastisch was daarin. Ik heb moeten wennen aan mijn millenialcollega's maar ik moet zeggen dat het nu eigenlijk heel goed gaat.
Ze waarderen wel een goede begeleiding en mentorrol. Zomaar ergens dumpen en de "je zoekt het maar uit, dat moest ik ook" mentaliteit werkt niet, dat accepteren ze niet. En ik kan ze daar geen ongelijk in geven, alhoewel ik ook zo ben behandeld in het begin van mijn werkzame leven, houd ik hier absoluut niet van.
Ik stel een ontwikkelplan op samen met mijn medewerker. Dat klinkt heel duur en tijdrovend, maar dat valt wel mee. Ik zet gewoon uiteen waar ik wil dat ze staan over x maanden en daar pas ik de werkdruk/werkzwaarte op aan richting de medewerker. In overleg. Betrek ze altijd heel erg bij interne zaken en vraag ook actief om mening, verbeterpunten, kwaliteitsborging etc. Ik vind het goed werken. Of dat millenial gebonden is? Weet ik niet, maar ze kijken wel anders naar de wereld dat wel. Het zijn wel mensen die knuffelend door hun ouders zijn grootgebracht. Maar puntje bij paaltje zijn mijn ervaringen niet negatief ofzo.
Ik ben zelf 38 overigens, kennelijk een generatie X. Erg leuk al die artikeltjes, maar mij zegt het allemaal zo weinig. Groot deel hangt ook wel af van karakter en werksfeer.
Is dat niet juist 1 van de kenmerken ? Iedereen is speciaal ?quote:Op woensdag 1 augustus 2018 05:37 schreef SpecialK het volgende:
Het helpt ook niet dat ongeveer 95% van millennials over elkaar heen struikelen om het volledig met dat stereotype eens te zijn om vervolgens een zin te beginnen met "oh.. maar ... ik ben natuurlijk anders toch? Kan iemand een aai over mijn bolletje geven en dat onderkennen? Ik hou van Pink Floyd.. vinden jullie oudjes me al aardig? HOU VAN MIJ!!!"
Opvoeding/afkomst speelt ook erg mee. Ik merk bij Nederlandse starters al verschillen of ze uit het noorden of westen van het land komen.quote:Op woensdag 1 augustus 2018 00:40 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ik heb ook echt het gevoel dat dat verschil er is, maar dit is op geen enkele wijze onderbouwd.
Relaties en carriere inwisselbaar te zien alsof het een toiletrol is.
Daarentegen hebben ze wel motivatie om de wereld te veranderen maar zodra ze daar niet zijn binnen 84 dagen vervalt die motivatie snel.
Haha klopt, ik vind mezelf ook een hele speciale millenialquote:
[..]
Is dat niet juist 1 van de kenmerken ? Iedereen is speciaal ?
[..]
Opvoeding/afkomst speelt ook erg mee. Ik merk bij Nederlandse starters al verschillen of ze uit het noorden of westen van het land komen.
. Ik heb eigenlijk te weinig ervaring met millenials om het regionale verschil te merken. Wat ik wel zeker weet is dat het echt in mijn nadeel werkt dat ik tot voor vrij recent altijd het jonkie was. Ondanks dat ik zelf een millenial ben, ben ik dus teveel van de oude stempel om me in te kunnen leven in mijn generatiegenoten. Dit hele 'samenwerken met millenials' gaat me slecht af nu het niet op gelijkwaardige basis kan. Ik heb al snel zoiets van 'stel je niet aan'. Ik ben niet echt een coach, dus daarin heb ik een hoop te leren. Ik zorg dat de 'wat wil je' vraag aan bod komt in de maandelijkse gesprekken met mensen in mijn team, en ik volg wel plichtmatig op of de afgesproken hulp daarbij van de grond komt, maar om nou te zeggen dat ik zelf zulke trajecten voortstuw.. Ik ben dan weer meer van de 'je weet me te vinden als je vragen of ideeën hebt. Dat werkt wel bij mensen van mijn leeftijd en ouder, maar bij wat jongere mensen niet.
Ik maak het mogelijk en ik doe de follow-up. Maar meer ook niet, omdat ik er (tot dusver) van overtuigd ben dat iemand zelf initiatief moet tonen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Seven. op 01-08-2018 10:20:49 ]
Waarom verwachten we nog dat mensen 40 uur werken, ik vind dat persoonlijk niet meer echt van deze tijd. Fulltime werken en je huishouden en je sociale leven combineren is heel erg lastig. Laat staan als er een gezinsleven bij komt kijken.quote:
Ik merk wel heel veel leeftijdgenootjes van mn vriendin (5 jaar jonger) dat die het wel een hele opgave vinden om inderdaad 40 uur te werken.
Relaties en carriere inwisselbaar te zien alsof het een toiletrol is.
Daarentegen hebben ze wel motivatie om de wereld te veranderen maar zodra ze daar niet zijn binnen 84 dagen vervalt die motivatie snel.
Ik had er als schoolverlater zelf ook grote moeite mee, met die 40 uur. Dat heeft serieus een jaar of 2 geduurd voordat ik er aan gewend was. En nu vind ik 40 uur goed te doen maar dat komt ook alleen maar doordat ik 2 dagen per week thuis werk. Ik klaag steen en been als dat door omstandigheden niet kan.
Ja, bij ons was de werksfeer al verziekt voor ik kwam. Binnen mijn team wel OK, men kan op volwassen manier samenwerken.quote:
Iemand zei het hier al (kan het even niet meer vinden) maar is het ook niet een kwestie van "leren werken"? Zelf merk ik wel dat de millenial gemiddeld gezien een andere kijk op het leven heeft. Ze denken 'heel wat' te zijn omdat ze een opleiding hebben gedaan. En dat bedoel ik niet lelijk, want die opleiding is zeker nuttig, maar dat is geen eindstation, het is een begin.
De zelfredzaamheid in het begin vond ik erg tegenvallen, maar als ik eerlijk ben denk ik dat ik zelf 15 jaar geleden ook niet zo fantastisch was daarin. Ik heb moeten wennen aan mijn millenialcollega's maar ik moet zeggen dat het nu eigenlijk heel goed gaat.
Ze waarderen wel een goede begeleiding en mentorrol. Zomaar ergens dumpen en de "je zoekt het maar uit, dat moest ik ook" mentaliteit werkt niet, dat accepteren ze niet. En ik kan ze daar geen ongelijk in geven, alhoewel ik ook zo ben behandeld in het begin van mijn werkzame leven, houd ik hier absoluut niet van.
Ik stel een ontwikkelplan op samen met mijn medewerker. Dat klinkt heel duur en tijdrovend, maar dat valt wel mee. Ik zet gewoon uiteen waar ik wil dat ze staan over x maanden en daar pas ik de werkdruk/werkzwaarte op aan richting de medewerker. In overleg. Betrek ze altijd heel erg bij interne zaken en vraag ook actief om mening, verbeterpunten, kwaliteitsborging etc. Ik vind het goed werken. Of dat millenial gebonden is? Weet ik niet, maar ze kijken wel anders naar de wereld dat wel. Het zijn wel mensen die knuffelend door hun ouders zijn grootgebracht. Maar puntje bij paaltje zijn mijn ervaringen niet negatief ofzo.
Ik ben zelf 38 overigens, kennelijk een generatie X. Erg leuk al die artikeltjes, maar mij zegt het allemaal zo weinig. Groot deel hangt ook wel af van karakter en werksfeer.
Ik denk trouwens dat het gebrek aan zelfredzaamheid bij schoolverlaters ernstig samenhangt met het schoolse systeem waarin scores worden toegekend aan alles dat je doet. Maar common sense wordt in dat systeem niet aangeleerd. Sterker nog, de begeleiding ontbreekt vanuit school vaak ook (na middelbare school). Tenminste, ik ken geen theoretische leerweg die individuele ontwikkelingsplannen uitrolt voor zijn studenten? Of werkt dat tegenwoordig anders?
Hier een wat landelijkere omgeving, maar 50-60 u/week in de bouw/agrarische sector vinden de meeste normaal, ook de jongere van net 20.
Mensen onder de 30 worden dan ook vaak uitgebuit op de arbeidsmarkt. Dunno waarom.quote:
Herkenbaar. Stressbestendigheid is ook ver te zoeken. Een burnout voor je 30e wordt tegenwoordig als normaal gezien.
Ik denk dat dat deels perceptie is. Oudere werknemers hebben niet het gevoel dat ze uitgebuit werden, zij hadden naar mijn idee niet meer vastigheid dan millenials.quote:
[..]
Mensen onder de 30 worden dan ook vaak uitgebuit op de arbeidsmarkt. Dunno waarom.
Onbetaald?quote:
Ligt ook grotendeels waar je woont (qua omgeving)
Hier een wat landelijkere omgeving, maar 50-60 u/week in de bouw/agrarische sector vinden de meeste normaal, ook de jongere van net 20.
Mooi stukje reflectie dit. Wellicht dat je zelf trainingen moet volgen om hun beter te kunnen begeleiden.quote:
Ik ben niet echt een coach, dus daarin heb ik een hoop te leren. Ik zorg dat de 'wat wil je' vraag aan bod komt in de maandelijkse gesprekken met mensen in mijn team, en ik volg wel plichtmatig op of de afgesproken hulp daarbij van de grond komt, maar om nou te zeggen dat ik zelf zulke trajecten voortstuw.. Ik ben dan weer meer van de 'je weet me te vinden als je vragen of ideeën hebt. Dat werkt wel bij mensen van mijn leeftijd en ouder, maar bij wat jongere mensen niet.
Ik maak het mogelijk en ik doe de follow-up. Maar meer ook niet, omdat ik er (tot dusver) van overtuigd ben dat iemand zelf initiatief moet tonen.
Absoluut! Er komen alleen maar meer millenials op de arbeidsmarkt en ik snij mezelf keihard in de vingers als ik dom mijn kop in het zand blijf steken. Maar soms heb je wel feedback nodig van buitenstaanders, bij ons op de werkvloer krijg ik dit soort feedback niet. Zelfs al vraag ik daar actief naar.quote:
[..]
Mooi stukje reflectie dit. Wellicht dat je zelf trainingen moet volgen om hun beter te kunnen begeleiden.
Dat lijkt me niet correct. Flexibilisering, tijdelijke contracten en versoberde ontslagbescherming zijn geen items waar de huidige ouderen destijds tegenaan liepen.quote:
[..]
Ik denk dat dat deels perceptie is. Oudere werknemers hebben niet het gevoel dat ze uitgebuit werden, zij hadden naar mijn idee niet meer vastigheid dan millenials.
Of wie weet zijn er nog andere werknemers die een uitdaging zien in het coachen van jonge werknemers die daar geïnteresseerd in zijn.quote:
[..]
Mooi stukje reflectie dit. Wellicht dat je zelf trainingen moet volgen om hun beter te kunnen begeleiden.
Iedereen vindt dat 'ie keihard werktquote:
[..]
Ik werk gewoon keihard, ik verzet bergen. Ik motiveer mezelf met een enorme werkdruk en afwisselend werk. En ieder jaar wordt mij wel weer een promotie aangeboden, dus inhoudelijk doe ik elk jaar andere dingen, grotere verantwoordelijkheid. Maar goed, ik was ook niet vies van 20 uur structureel overwerken in het verleden. Bij mijn huidige werkgever hoeft dat gelukkig niet meer.
10 jaar geleden wilde ik vooral meer verantwoordelijkheid. Om geld is het mij persoonlijk nooit te doen geweest, als ik er maar leuk van kan leven.
. Ik ben millennial volgens alle definities (nu 28, werkzaam vanaf 22, hoogopgeleid etc). Wat motiveert mij? Groei en zekerheid. Twee dingen die toen ik 2012 begon met werken niet geboden konden worden door de crisis. Met een brei van tijdelijke contracten (6 maanden, jaartje, oh help nieuwe flexwet nou doei hè last in) is dat een tijd lang een bron van frustratie geweest. Ik zag hoe mensen van de oudere generatie al sinds hun twintiger jaren in koophuizen woonden en het bare minimum aan werk verzetten door hun anciënniteit en dat was lastig. Omdat alle hogere plekken bezet waren door die oudere collega's, was er geen formatieruimte om door te groeien. Dan ga je hoppen totdat je dat wel vindt en ben je zo'n typische ontevreden millennial. Dat terwijl de plekken in mijn geval bezet werden door mensen die geen opleiding hadden gevolgd maar in een 'makkelijker tijd' waren doorgegroeid, vaak helemaal niet functioneerden naar de eisen van deze tijd, maar er nu al zo lang zaten dat niemand er wat aan durfde te doen.Daarnaast is work/life balance belangrijk. Twintig uur overwerken voor een paar tientjes extra vind ik - en velen met mij - het niet waard. Ik wil gewoon rondkomen, maar ook af en toe op een terrasje kunnen zitten. Life's short. Onder mijn vrouwelijke millennialgenoten merk ik verder vooral behoefte aan het faciliteren van het combineren van diverse dingen in het leven: carrière en kinderen, reizen en werk, vrijwilligerswerk en werk, etc. Dat daar wat salaris voor ingeleverd moet worden, is no issue, als de kans ertoe maar bestaat en dat niet betekent dat je gelijk wordt gedegradeerd tot zielige parttimer. De mensen die denken dat een voetbaltafel de oplossing is om millennials te motiveren, slaat echt de plank mis trouwens. Liever gewoon productieve uren draaien om eerder op het terras te zitten/zelf de kinderen eten te geven/naar de tandarts te kunnen dan meer gimmicks op werk, waardoor je er uiteindelijk langer zit.
Net van school, willen zich bewijzen en vaak nog wat naief. Na een paar jaar kan je wat meer relativeren.quote:
[..]
Mensen onder de 30 worden dan ook vaak uitgebuit op de arbeidsmarkt. Dunno waarom.
Heb het idee dat het juist tegenwoordig wat minder materialistisch is. Dikke auto hoeft niet zo nodig meer.quote:
[..]
Iedereen vindt dat 'ie keihard werkt
Die oude garde heeft het nu juist lastig. Reorganisaties worden nu doorgevoerd en ze komen op straat te staan. Vaak niet meer up to date omdat het niet gangbaar was om bij te blijven kwa techniek.
Denk dat de work/life balance juist iets is waardoor er meer burnouts zijn. Overal bij willen zijn..je moet carriere maken, overal bij zijn en de hele werld over gaan.quote:
Daarnaast is work/life balance belangrijk. Twintig uur overwerken voor een paar tientjes extra vind ik - en velen met mij - het niet waard. Ik wil gewoon rondkomen, maar ook af en toe op een terrasje kunnen zitten. Life's short. Onder mijn vrouwelijke millennialgenoten merk ik verder vooral behoefte aan het faciliteren van het combineren van diverse dingen in het leven: carrière en kinderen, reizen en werk, vrijwilligerswerk en werk, etc. Dat daar wat salaris voor ingeleverd moet worden, is no issue, als de kans ertoe maar bestaat en dat niet betekent dat je gelijk wordt gedegradeerd tot zielige parttimer.
. Als ik 50/60 uur zou werken zou ik er niet gelukkiger op worden.
Volgens mij hebben jullie meer een probleem op de hr afdeling om de juiste kandidaten te selecteren en op de vloer om hun op de juiste manier te sturen. Of verwacht je dat je iedereen op dezelfde manier kan benaderen, ongeacht leeftijd, levensfase, interesses en kwaliteiten?
Ik maak overigens een stuk meer uren dan 40 per week.
Zal ook wel meespelen denk ik ja. Als het onzeker is of je er over een jaar nog werkt zal je binding met het bedrijf ook een stuk minder zijn.quote:
Tjah dat ze geen verantwoordelijkheidsgevoel tonen en zich weinig betrokken voelen is niet heel gek met de slechte en onzekere arbeidscontracten die mensen tegenwoordig krijgen...
Precies, je bent hierdoor ook steeds verder aan het kijken naar een nieuwe werkgever.quote:
[..]
Zal ook wel meespelen denk ik ja. Als het onzeker is of je er over een jaar nog werkt zal je binding met het bedrijf ook een stuk minder zijn.
Daarnaast kan je een huis kopen vandaag de dag wel vergeten (want kutcontract, studieschuld en belachelijke eisen). Zit je dan op je studentenkamertje met je kutcontract....
Oh, dit is zo herkenbaar. 40 uur p/w buffelen met een uitzendcontract en fouten van oudere werknemers corrigeren die er al jaren werken en wel vastigheid hebben.quote:
[..]
Iedereen vindt dat 'ie keihard werkt
Sws trokken bij mijn vorige werk de uitzendkrachten en millennials de kar. Hard werken, niet zeiken, weten dat je nu moet investeren in ervaring opdoen om uiteindelijk wel vastigheid, een beetje redelijk salaris en een functie op niveau te kunnen krijgen.
Whohoo, ik ben een xennial.quote:
[..]
Maak je geen zorgen, je bent een 'xennial'
[ afbeelding ]
Nooit geweten dat er een naampje voor was.*1978
Het botst denk ik ook doordat de oudere generatie privé vaak de sneewvlokjesstijl hanteert, terwijl ze op het werk in de conservatieve modus schiet.quote:
.
En als dat de oorzaak is, dan zou er duidelijk onderscheid moeten zijn tussen kinderen van conservatievere ouders en sneeuwvlokouders.
De eigen bloedjes van kinderen zijn natuurlijk uniek. Ze moeten vooral hun eigen weg gaan, want ze hebben de wereld iets bijzonders te bieden. De rest moet dat alleen nog even inzien.
Op de werkvloer word je als millennial echter met een totaal andere bril bekeken. Je bent er om het werk gedaan te krijgen, het liefst snel, goed en zonder al te veel morren. Als diezelfde ouders dan geconfronteerd wordt met andermans sneeuwvlokjes, die ook hun eigen weg willen gaan, dan vindt men dat ineens irritant.
De jongere generatie hebben tegenwoordig meer last van dure huizenmarkt, duurdere en meer veeleisende opleidingseisen, minder baanzekerheid etc. Ik heb juist medelijden met hen.
20 uur overwerken per weekquote:
[..]
Ik werk gewoon keihard, ik verzet bergen. Ik motiveer mezelf met een enorme werkdruk en afwisselend werk. En ieder jaar wordt mij wel weer een promotie aangeboden, dus inhoudelijk doe ik elk jaar andere dingen, grotere verantwoordelijkheid. Maar goed, ik was ook niet vies van 20 uur structureel overwerken in het verleden. Bij mijn huidige werkgever hoeft dat gelukkig niet meer.
10 jaar geleden wilde ik vooral meer verantwoordelijkheid. Om geld is het mij persoonlijk nooit te doen geweest, als ik er maar leuk van kan leven.
Wat houdt zo'n drijfverentest in?
Lekker voor nop in je eigen tijd voor je baas werken 
Dat laatste is dus ook te relativeren.quote:
Ik ben zelf net geen millennial maar ik vind dit soort berichten erg naar. Het is net als die babyboomers die op 50plus stemmen want ze denken dat ze enorm benadeeld worden, terwijl studies aantonen dat juist die groep erg rijk zijn.
De jongere generatie hebben tegenwoordig meer last van dure huizenmarkt, duurdere en meer veeleisende opleidingseisen, minder baanzekerheid etc. Ik heb juist medelijden met hen.
De oudere generatie had het echt niet gemakkelijker op school.
Toen moest je het maar klaar spelen anders zocht je maar een andere opleiding. Nu zoeken ze naar een hokje en als je erin past mag je met allemaal extra's toch blijven zitten.
Een huis is altijd duur geweest voor mijn ouders, voor mij en voor de mensen die er nu eentje willen kopen.
Dat je tegenwoordig alles op Facebook moet zetten en dan zielig bent als je niet geslaagd bent dat was er vroeger niet. Dus misschien zit daar wel iets in. Volgende keer wat minder social media en wat beter je best doen :-)
En dan? Net zo zuur en vooringenomen worden als jij? En dan zuur in plaats van zielig doen op social media? #goals #workhardplaysaltyquote:
[..]
Dat je tegenwoordig alles op Facebook moet zetten en dan zielig bent als je niet geslaagd bent dat was er vroeger niet. Dus misschien zit daar wel iets in. Volgende keer wat minder social media en wat beter je best doen :-)
quote:
Ik ben zelf een millenial, dus ik kan alleen wat over mezelf zeggen maar ik leef inderdaad voor mijzelf en niet voor mijn werk. Overwerken als er echt iets af moet is prima, maar die tijd die ik eraan besteed ga ik ergens compenseren (een keer om vrijdag om 12 uur naar huis bijv.). Als dit niet kan, dan werk ik geen minuut over.quote:
Als ik de artikeltjes mag geloven zijn millennials individualisten, die dus niet voor werk maar voor zichzelf leven. Ook zijn ze hun loopbaan begonnen op een arbeidsmarkt die gekarakteriseerd wordt door flexibilisering en onzekerheid. Loyaliteit aan je werkgever is niet meer deze tijd en wordt eerder afgestraft dan beloond. Het is daardoor denk ik een minder gemotiveerde leeftijdsgroep.
Ik ben niet minder gemotiveerd, maar ik besef me wel dat ik een leven buiten mijn baan heb. Ik werk bij een super leuk bedrijf, waar ik graag blijf werken. Echter, als er een ander leuk interessant bedrijf komt met veel betere arbeidsvoorwaarden en een leuke(re) functie zou ik wel overwegen om te switchen. Voor mij heeft mijn bedrijf zo weer een ander, en ik voor hun ook.
Ik geloof eerlijk niet dat mensen vroeger voor hun werk leefden. Toen ik begon te studeren waren er nog zat mensen die >10 jaar studeerden. Dat deden ze niet voor de zaak, het volk of vaderland.quote:
[..]
Ik ben zelf een millenial, dus ik kan alleen wat over mezelf zeggen maar ik leef inderdaad voor mijzelf en niet voor mijn werk. Overwerken als er echt iets af moet is prima, maar die tijd die ik eraan besteed ga ik ergens compenseren (een keer om vrijdag om 12 uur naar huis bijv.). Als dit niet kan, dan werk ik geen minuut over.
Ik ben niet minder gemotiveerd, maar ik besef me wel dat ik een leven buiten mijn baan heb. Ik werk bij een super leuk bedrijf, waar ik graag blijf werken. Echter, als er een ander leuk interessant bedrijf komt met veel betere arbeidsvoorwaarden en een leuke(re) functie zou ik wel overwegen om te switchen. Voor mij heeft mijn bedrijf zo weer een ander, en ik voor hun ook.
Die gedachtegang is ook geen probleem maar hopelijk verwacht je dan ook geen flexibiliteit de andere kant op van je bedrijf?quote:
[..]
Ik ben zelf een millenial, dus ik kan alleen wat over mezelf zeggen maar ik leef inderdaad voor mijzelf en niet voor mijn werk. Overwerken als er echt iets af moet is prima, maar die tijd die ik eraan besteed ga ik ergens compenseren (een keer om vrijdag om 12 uur naar huis bijv.). Als dit niet kan, dan werk ik geen minuut over.
Ik ben niet minder gemotiveerd, maar ik besef me wel dat ik een leven buiten mijn baan heb. Ik werk bij een super leuk bedrijf, waar ik graag blijf werken. Echter, als er een ander leuk interessant bedrijf komt met veel betere arbeidsvoorwaarden en een leuke(re) functie zou ik wel overwegen om te switchen. Voor mij heeft mijn bedrijf zo weer een ander, en ik voor hun ook.
Hoezo zou dat ten koste moeten gaan van flexibiliteit van de werkgever? Ik heb dezelfde insteek al ben ik dan een X-er ('79). Ik werk alleen over als het echt niet anders kan, als het structureel wordt kan men het uitzoeken. Als de shit aan is gaan de schouders eronder, maar ik ga niet overwerken om een gebrek aan planning op te lossen die tijd heb ik gehad.quote:
[..]
Die gedachtegang is ook geen probleem maar hopelijk verwacht je dan ook geen flexibiliteit de andere kant op van je bedrijf?
Als ik privé zaken moet regelen die niet anders dan onder werktijd kunnen dan heeft de baas daar geen moeite mee, als er iets in de fik staat terwijl ik vrij ben help ik ook gewoon. Het een hoeft niet ten koste te gaan van het ander.
Dit laatste klinkt anders als 'ik werk geen minuut over' :-)quote:
[..]
Hoezo zou dat ten koste moeten gaan van flexibiliteit van de werkgever? Ik heb dezelfde insteek al ben ik dan een X-er ('79). Ik werk alleen over als het echt niet anders kan, als het structureel wordt kan men het uitzoeken. Als de shit aan is gaan de schouders eronder, maar ik ga niet overwerken om een gebrek aan planning op te lossen die tijd heb ik gehad.
Als ik privé zaken moet regelen die niet anders dan onder werktijd kunnen dan heeft de baas daar geen moeite mee, als er iets in de fik staat terwijl ik vrij ben help ik ook gewoon. Het een hoeft niet ten koste te gaan van het ander.
Nu weet ik niet wat voor soort werk je doet maar hier doen we meestal alles in teamverband. Als de planning niet goed is dan ligt dat meestal niet aan een persoon maar aan het team aangezien er dan bepaalde dingen niet goed uitgezocht zijn. Dan los je dat ook als team op.
Zoals wat?quote:
[..]
Die gedachtegang is ook geen probleem maar hopelijk verwacht je dan ook geen flexibiliteit de andere kant op van je bedrijf?
Allemaal prima, mits je ervoor gecompenseerd wordtquote:
[..]
Dit laatste klinkt anders als 'ik werk geen minuut over' :-)
Nu weet ik niet wat voor soort werk je doet maar hier doen we meestal alles in teamverband. Als de planning niet goed is dan ligt dat meestal niet aan een persoon maar aan het team aangezien er dan bepaalde dingen niet goed uitgezocht zijn. Dan los je dat ook als team op.
Wat een onzin. Als je een universitaire of HBO opleiding doet moet je gewoon 40 van je 60 studiepunten halen anders moet je direct kappen met de opleiding. Dit is eind jaren 90 ingevoerd. Bovendien krijg je tegenwoordig géén studiefinanciering meer (alleen een lening) én bovendien maximaal 10 jaar, onafhankelijk of je meerdere studies wil doen.quote:
Nu zoeken ze naar een hokje en als je erin past mag je met allemaal extra's toch blijven zitten.
Of heb je het over het VMBO oid? Alleen daar word je er altijd doorheen geloodst, onder het mom beter een opleiding dan helemaal niets. (Een school mag wettelijk niemand zonder startkwalificatie op straat zetten)
Huizen waren weldegelijk veel goedkoper. Een gemiddelde koopsom was in 1975 nog ¤45.000 op een salaris van ¤10.437. Gemiddeld 4,3 jaarsalarissen. In de tussentijd is een modaal salaris gestegen naar ¤37.000 maar de gemiddelde koopsom ligt inmiddels op ¤273k, oftewel 7,5 maandsalarissen, een stijging van 74%
Bronnen:
Modaal inkomen:
https://www.gemiddeld-inkomen.nl/modaal-inkomen/
1975:
https://www.gemiddeld-inkomen.nl/inkomens-vanaf-1970/
Woningprijs 1975
https://bieb.knab.nl/hypo(...)storisch-perspectief
Woningprijs 2018
https://www.volkskrant.nl(...)toegenomen~b79b94be/
Die discussie lijkt me een eigen topic waard.quote:
[..]
Wat een onzin. Als je een universitaire of HBO opleiding doet moet je gewoon 40 van je 60 studiepunten halen anders moet je direct kappen met de opleiding. Dit is eind jaren 90 ingevoerd. Bovendien krijg je tegenwoordig géén studiefinanciering meer (alleen een lening) én bovendien maximaal 10 jaar, onafhankelijk of je meerdere studies wil doen.
Of heb je het over het VMBO oid? Alleen daar word je er altijd doorheen geloodst, onder het mom beter een opleiding dan helemaal niets. (Een school mag wettelijk niemand zonder startkwalificatie op straat zetten)
Huizen waren weldegelijk veel goedkoper. Een gemiddelde koopsom was in 1975 nog ¤45.000 op een salaris van ¤10.437. Gemiddeld 4,3 jaarsalarissen. In de tussentijd is een modaal salaris gestegen naar ¤37.000 maar de gemiddelde koopsom ligt inmiddels op ¤273k, oftewel 7,5 maandsalarissen, een stijging van 74%
Bronnen:
Modaal inkomen:
https://www.gemiddeld-inkomen.nl/modaal-inkomen/
1975:
https://www.gemiddeld-inkomen.nl/inkomens-vanaf-1970/
Woningprijs 1975
https://bieb.knab.nl/hypo(...)storisch-perspectief
Woningprijs 2018
https://www.volkskrant.nl(...)toegenomen~b79b94be/
Ik zit in de ITquote:
[..]
Dit laatste klinkt anders als 'ik werk geen minuut over' :-)
Nu weet ik niet wat voor soort werk je doet maar hier doen we meestal alles in teamverband. Als de planning niet goed is dan ligt dat meestal niet aan een persoon maar aan het team aangezien er dan bepaalde dingen niet goed uitgezocht zijn. Dan los je dat ook als team op.
beheerfunctie en een stuk development. Maar ik maak idd uitzondering voor calamiteiten, die schaar ik ook niet onder overwerk dat is gewoon onderdeel van het vak. De planning bij de laatste paar bedrijven kon nog zo goed opgezet zijn, er kwam altijd wel een manager tussendoor met een spoedproject wat direct geld opleverde. Zeker bij de kleinere bedrijven was dat nogal een issue.
Bij mijn werk ook zo'n manager die 2,5 FTE aanstuurt, en die mogen absoluut niet thuiswerken, moeten half 9 beginnen en mogen niet voor 17.00u naar huis. Geen sprake van.quote:
Weet je waar ik mij aan stoor, managers die mensen nog steeds niet thuis durven laten werken.
Ik maak overigens een stuk meer uren dan 40 per week.
Meneer zelf heeft een vaste thuiswerkdag per week want hij "behoort tot het management"
quote:
Dan ga je hoppen totdat je dat wel vindt en ben je zo'n typische ontevreden millennial. Dat terwijl de plekken in mijn geval bezet werden door mensen die geen opleiding hadden gevolgd maar in een 'makkelijker tijd' waren doorgegroeid, vaak helemaal niet functioneerden naar de eisen van deze tijd, maar er nu al zo lang zaten dat niemand er wat aan durfde te doen.
Babyboomers 'die hun tijd wel uitzitten'.quote:
[..]
Oh, dit is zo herkenbaar. 40 uur p/w buffelen met een uitzendcontract en fouten van oudere werknemers corrigeren die er al jaren werken en wel vastigheid hebben.
Las ooit een artikel waarin een vrouw bekende dat haar man op zijn thuiswerkdag geen reet uitvrat. In plaats daarvan gingen ze samen fietsen en naar de markt. Gezellig toch?
Mevrouw vond het wel okay, 'want hij is toch bijna met pensioen, dan kunnen we alvast genieten'. En daar rennen de jongeren zich dan de benen voor uit het lijf. Werd er kwaad van.
En als ze er onverhoopt uitvliegen en niet meer aan het werk komen heeft een ander het natuurlijk gedaan. Die gemene werkgevers, met hun stomme vooroordelen. Goh, waar zouden die vooroordelen toch vandaan komen?
Het trieste is dat oudere werklozen die wel van aanpakken weten ook tegen die vooroordelen aan lopen.
Dat vind ik altijd zo'n kakinstelling als niemand verantwoordelijkheid kan/wil/mag/durft te nemen.quote:
Als de planning niet goed is dan ligt dat meestal niet aan een persoon maar aan het team
Maak fouten (en winsten) gewoon bespreekbaar op een constructieve manier maar leg de verantwoordelijkheid voor planningen, budgetten en kwaliteit wel bij een persoon neer en maak ze meetbaar. En als je daar niet mee om kan gaan geef dat dan gewoon aan, dan doe ik het zelf wel.
Misschien niet meer, maar dat is zeker niet altijd zo geweest. Babyboomers zijn namelijk niet vaak de pineut wanneer je het LIFO principe zou toepassen bij reorganisaties. En ook niet wanneer je bijvoorbeeld alle junior functies zou laten vervallen omdat ze vanwege hun ervaring in senior functies zitten (al hebben high potentials dan iets meer kans).quote:
[..]
Ik denk dat dat deels perceptie is. Oudere werknemers hebben niet het gevoel dat ze uitgebuit werden, zij hadden naar mijn idee niet meer vastigheid dan millenials.
Ontslagbescherming werkte vroeger ook anders. Na je proeftijd had je direct een vast contract. Jaarcontract is pas later ingevoerd om werkgevers meer flexibiliteit te geven, vermoedelijk om zo werkloosheid te bestrijden.
Millenials betalen daarvoor de rekening, doordat zij wel jaarcontracten krijgen, vaak last in zijn en minder vaak in senior rollen zitten. Wel wordt er inmiddels natuurlijk zoveel gereorganiseerd dat ook de babyboomers niet langer buiten schot kunnen blijven. Dus kijk je naar de huidige situatie als "snapshot", dan heb je gelijk. Maar neem je het volledige werkleven in beschouwing, dan betwijfel ik dit.
Bij mijn deeltijdopleiding (HBO) moest je 2 jaar terug al 51 punten halen.quote:
[..]
Wat een onzin. Als je een universitaire of HBO opleiding doet moet je gewoon 40 van je 60 studiepunten halen anders moet je direct kappen met de opleiding. Dit is eind jaren 90 ingevoerd. Bovendien krijg je tegenwoordig géén studiefinanciering meer (alleen een lening) én bovendien maximaal 10 jaar, onafhankelijk of je meerdere studies wil doen.
Of heb je het over het VMBO oid? Alleen daar word je er altijd doorheen geloodst, onder het mom beter een opleiding dan helemaal niets. (Een school mag wettelijk niemand zonder startkwalificatie op straat zetten)
Huizen waren weldegelijk veel goedkoper. Een gemiddelde koopsom was in 1975 nog ¤45.000 op een salaris van ¤10.437. Gemiddeld 4,3 jaarsalarissen. In de tussentijd is een modaal salaris gestegen naar ¤37.000 maar de gemiddelde koopsom ligt inmiddels op ¤273k, oftewel 7,5 maandsalarissen, een stijging van 74%
Bronnen:
Modaal inkomen:
https://www.gemiddeld-inkomen.nl/modaal-inkomen/
1975:
https://www.gemiddeld-inkomen.nl/inkomens-vanaf-1970/
Woningprijs 1975
https://bieb.knab.nl/hypo(...)storisch-perspectief
Woningprijs 2018
https://www.volkskrant.nl(...)toegenomen~b79b94be/
Millenials willen best hard werken merk ik, maar er moet wel wat tegenover staan. Dat zijn verantwoordelijkheid, vastigheid, goede arbeidsvoorwaarden en toekomstperspectief. Laat je die nou vaak niet krijgen als starter op de arbeidsmarkt.
Slaat echt nergens op, door mensen wat flexibiliteit te gunnen en zelf beslissingen laten nemen heeft dat vaker een positief effect dan negatief. Ook al vrij veel onderzoek naar gedaan. Wantrouwen in dergelijke mate werkt averechts.quote:
[..]
Bij mijn werk ook zo'n manager die 2,5 FTE aanstuurt, en die mogen absoluut niet thuiswerken, moeten half 9 beginnen en mogen niet voor 17.00u naar huis. Geen sprake van.
Meneer zelf heeft een vaste thuiswerkdag per week want hij "behoort tot het management"
Het enige wat telt is zo vlug mogelijk naar huis
Uitzonderingen daargelaten hoor.
Ik kan me niet herinneren dat dit in mijn jeugd ook zo was.
Vast wel, alleen durfde ik het niet hardop te zeggen. Had ik nog enig respect voor mensen die er langer werken en ook al brak ik enkele regels, ik zorgde wel dat mijn werk gedaan is.quote:
Wij hebben deze gasten in de avonduren werken. 19-25 jaar. Schoolgaande jongens die vaak ziek zijn, ongeïnteresseerd en niet gemotiveerd om te werken.
Het enige wat telt is zo vlug mogelijk naar huis
Uitzonderingen daargelaten hoor.
Ik kan me niet herinneren dat dit in mijn jeugd ook zo was.
Waarom werken ze er dan nog? Ik vermoed omdat anderen niet te krijgen zijn voor die werktijden en arbeidsvoorwaarden en dat het inhoudelijk ook niet geweldig is, klopt dat?quote:
Wij hebben deze gasten in de avonduren werken. 19-25 jaar. Schoolgaande jongens die vaak ziek zijn, ongeïnteresseerd en niet gemotiveerd om te werken.
Het enige wat telt is zo vlug mogelijk naar huis
Uitzonderingen daargelaten hoor.
Overigens is gebrek aan motivatie onder jongeren volgens mij van alle tijden, net als het minder bieden aan jongeren voor hetzelfde werk, en het geklaag over hun mentaliteit.
In tegenstelling tot wat precies?quote:
Het enige wat telt is zo vlug mogelijk naar huis
"Hé, jammer. Het is nu al 5 uur! En ik heb het zo naar mijn zin hier. Ik wou dat ik hier kon blijven zodat ik de hele avond kon doorwerken!"
In welke wereld leef je?
zo lang mogelijk blijven hangen en zuipen, dat wil ie wssquote:
[..]
In tegenstelling tot wat precies?
"Hé, jammer. Het is nu al 5 uur! En ik heb het zo naar mijn zin hier. Ik wou dat ik hier kon blijven zodat ik de hele avond kon doorwerken!"
In welke wereld leef je?
Als je weet wanneer je kan stoppen of je een vaste eindtijd hebt, gewoon je werk doen, prestatie leveren waarvoor je bent aangenomen en niet elke kwartier zeiken dat je naar huis wilt.quote:
[..]
In tegenstelling tot wat precies?
"Hé, jammer. Het is nu al 5 uur! En ik heb het zo naar mijn zin hier. Ik wou dat ik hier kon blijven zodat ik de hele avond kon doorwerken!"
In welke wereld leef je?
Je hebt gesolliciteerd op een functie: daar wordt je loon, werkzaamheden en voorwaarden besproken. Ga dan niet als een lamlul daarna zeiken dat je zo weinig verdiend, dat het zwaar of saai is of dat het werk je totaal niet aan staat.
Daar heb je gelijk in, maar dat is niet wat je zei. Het kwam over alsof je van mensen verwacht dat ze niet op hun vaste eindtijd naar huis gaan.quote:Op woensdag 1 augustus 2018 22:34 schreef YebCar het volgende:
[..]
Als je weet wanneer je kan stoppen of je een vaste eindtijd hebt, gewoon je werk doen, prestatie leveren waarvoor je bent aangenomen en niet elke kwartier zeiken dat je naar huis wilt.
Je hebt gesolliciteerd op een functie: daar wordt je loon, werkzaamheden en voorwaarden besproken. Ga dan niet als een lamlul daarna zeiken dat je zo weinig verdiend, dat het zwaar of saai is of dat het werk je totaal niet aan staat.
Je bent er zelf een. Of net tussen millennial en gennx in.quote:
Ik herken vooral dat ze moeilijk omgaan met Tegenslag, zijn ze echt niet gewend. Aardige verwend, maar leggen zichzelf enorm hoge normen op, die ze vervolgens dan niet halen en daar dan weer mee zitten.
Sommigen draaien snel bij, prima lui. Sommigen gewoon laten gaan na een jaarcontract.
Ohja, in mijn team zitten 2 millennials. Beiden prima lui. Merk wel dat ik bij hen veel meer op ontwikkeling moet inzetten, daar worden ze blij van. De oudere lui willen liever status en geld. De jongeren willen echt iets zinvols doen en echt beter worden.
De luie millennials die komen er hier niet doorheen, of zijn na een jaar weg.
[ Bericht 17% gewijzigd door Spanky78 op 01-08-2018 22:56:17 ]
Jup. Maar dat besef is daar nog niet echt doorgedrongenquote:
[..]
Slaat echt nergens op, door mensen wat flexibiliteit te gunnen en zelf beslissingen laten nemen heeft dat vaker een positief effect dan negatief. Ook al vrij veel onderzoek naar gedaan. Wantrouwen in dergelijke mate werkt averechts.
Jazeker. En je hebt ook aardig wat van het gedrag waar je nu over klaagt tentoongespreid in de afgelopen jaren hier op fok.quote:
quote:
[..]
Jazeker. En je hebt ook aardig wat van het gedrag waar je nu over klaagt tentoongespreid in de afgelopen jaren hier op fok.
Grappig. Maar ik vind ts ook wel schattig en open. Ze is wel eerlijk, dat is toch goed.
Dat idd.quote:
Waarom zou je je extra inzetten voor een bedrijf dat amper zekerheid biedt en naar jou toe ook niet flexibel is? Je kan extra werk doen waar je niet voor getekend hebt maar als je zelf iets wil houden ze het contract aan. Allemaal leuk en aardig, maar ik behandel mensen zoals ze mij behandelen en mijn huidige werkgever zal daardoor niet mijn volle capaciteiten kunnen benutten.
1. De vakspecialist die per ongeluk tot manager gepromoveerd is, omdat hij ouder is en/of meer ervaring dan zijn collegas is. Vaktechnisch weet hij/zij precies waar het over gaat.
2. De manager-manager, die bedrijfskunde/bedrijfswetenschappen of iets dergelijks gestudeerd heeft en dank zij zijn excel-files volledige controle heeft over budget en planning.
3. De "ik werk graag met mensen" manager, die het voor elkaar krijgt dat iedereen gemotiveerd is en blijft en het gevoel heeft er bij te horen en iets bij te dragen.
4. De perfecte manager, die een afgewogen combinatie van bovenstaande drie is, omdat alle eigenschappen erg belangrijk zijn.
Mijn ervaring in de praktijk is, dat het kennelijk heel erg moeilijk is om de perfecte manager te vinden. Uit mijn steekproef van managers waarmee ik direkt heb mogen werken, was er één "ik werk graag met mensen", drie waren per ongeluk gepromoveerde specialisten, twee waren excel-manager, ééntje was werkelijk waar geen van bovenstaande opties, en ééntje was de perfecte manager.
Lang verhaal kort; uit mijn steekproef blijkt dat maar één van de acht managers daadwerkelijk een echt goede manager is. Ik schat dus de kans dat het probleem tenminste gedeeltelijk bij manager-TS zelf ligt op 7 uit 8 oftewel 87,5%
Nooit gewerkt met een echte leider dan zeker... Wat je noemt zijn inderdaad echt managers. Maar een echte leider, dat is toch wat anders.quote:
Eigenlijk zijn er vier soorten managers:
1. De vakspecialist die per ongeluk tot manager gepromoveerd is, omdat hij ouder is en/of meer ervaring dan zijn collegas is. Vaktechnisch weet hij/zij precies waar het over gaat.
2. De manager-manager, die bedrijfskunde/bedrijfswetenschappen of iets dergelijks gestudeerd heeft en dank zij zijn excel-files volledige controle heeft over budget en planning.
3. De "ik werk graag met mensen" manager, die het voor elkaar krijgt dat iedereen gemotiveerd is en blijft en het gevoel heeft er bij te horen en iets bij te dragen.
4. De perfecte manager, die een afgewogen combinatie van bovenstaande drie is, omdat alle eigenschappen erg belangrijk zijn.
Mijn ervaring in de praktijk is, dat het kennelijk heel erg moeilijk is om de perfecte manager te vinden. Uit mijn steekproef van managers waarmee ik direkt heb mogen werken, was er één "ik werk graag met mensen", drie waren per ongeluk gepromoveerde specialisten, twee waren excel-manager, ééntje was werkelijk waar geen van bovenstaande opties, en ééntje was de perfecte manager.
Lang verhaal kort; uit mijn steekproef blijkt dat maar één van de acht managers daadwerkelijk een echt goede manager is. Ik schat dus de kans dat het probleem tenminste gedeeltelijk bij manager-TS zelf ligt op 7 uit 8 oftewel 87,5%
Ik denk dat we inmiddels minder managers en meer leiders nodig hebben. Met name bij hoger opgeleide mensen en specialisten.
Ja dat heb ik ook nooit begrepen. En je ziet het echt niet terug in je salaris of rechten vaak.quote:
[..]
20 uur overwerken per week
Ik mis idd visie...iets wat veel managers ook niet hebben.quote:
[..]
Nooit gewerkt met een echte leider dan zeker... Wat je noemt zijn inderdaad echt managers. Maar een echte leider, dat is toch wat anders.
Ik denk dat we inmiddels minder managers en meer leiders nodig hebben. Met name bij hoger opgeleide mensen en specialisten.
Een afdeling draaiend houden is idd een stuk makkelijker dan een afdeling verder brengen.quote:
[..]
Ik mis idd visie...iets wat veel managers ook niet hebben.
Echte leiders? We werken niet bij defensie.quote:
[..]
Nooit gewerkt met een echte leider dan zeker... Wat je noemt zijn inderdaad echt managers. Maar een echte leider, dat is toch wat anders.
Ik denk dat we inmiddels minder managers en meer leiders nodig hebben. Met name bij hoger opgeleide mensen en specialisten.
Specialisten hebben weinig aansturing nodig alleen soms wat motivatie en dat krijgen ze niet van een dril sergeant.
Managers onderhouden hun afdeling, leiders ontwikkelen hun afdeling.
Is vaak ook niet iets wat van ze gevraagd word, ze worden aangesteld om een afdeling te managen, niet om de bedrijfsstrategie te disrupten.quote:
[..]
Ik mis idd visie...iets wat veel managers ook niet hebben.
Tja.. Ik kijk er nu ook wel voor uit. Ik neem tegenwoordig regelmatig een compensatiedag omdat ik weer eens om middernacht thuiskom van zakenreis.quote:
[..]
20 uur overwerken per week
Maar al met al denk ik dat ik nog steeds wel iets van 45-50 uur doe per week. Ik maak dat goed door rustiger aan te doen als ik thuis werk. Dus mijn omstandigheden zijn nu veel flexibeler.
Overuren is toch niet overal “voor nop”?quote:
[..]
Ja dat heb ik ook nooit begrepen. En je ziet het echt niet terug in je salaris of rechten vaak.
Dat is afhankelijk van je salarisschaal bij veel bedrijven.quote:
[..]
Overuren is toch niet overal “voor nop”?
Een paar dingen zijn mij nu duidelijk geworden:
Ik ben wat betreft loyaliteit naar de werkgever behoorlijk conservatief en uit de tijd, millenials zijn dat niet.
Ik ben wat betreft werk ethiek nogal conservatief, millenials zijn dat niet.
Motivatie zit 'm vooral in vastigheid en coaching, op dat laatste vlak heb ik echt nog het nodige te leren.
Verder lijkt het me lastig om te managen op normen en waarden die niet-eigen zijn. Maar door er bewuster mee om te gaan, kan ik hier denk ik wel beter een weg in vinden. Het zal in ieder geval helpen dat ik meer begrip voor mijn millenial collega's op kan brengen. En die enkele rotte appels bij ons, daar ga ik me niet druk om maken.
Wat ik ook onzin vind, maar goed.quote:
[..]
Dat is afhankelijk van je salarisschaal bij veel bedrijven.
Ik herken het beeld van TS wel hoor. In mijn vorige werk ook regelmatig met de jonkies te maken gehad: 0 motivatie, te lui om eens wat aan te pakken dat niet binnen hun kaders ligt en maar verwachten dat ze meteen na hun school een brutosalaris van 3000 euro verdienen. Ik heb het idee dat dat heel erg met de opvoeding te maken heeft: ze hebben nooit meer geleerd om nee te horen te krijgen, dus verwachten dat alles maar leuk en gezellig moet zijn. Soms moet je ook gewoon even je schouders eronder zetten en het ermee doen.
Ik krijg geen overuren betaald. Als ik structureel moet overwerken, dan overleg ik met mijn manager wat anders kan. En 9 van de 10 keer heb ik dan al wel een voorstel (en ik vind het ook redelijk om dit van je managers te verwachten).quote:
[..]
Dat is afhankelijk van je salarisschaal bij veel bedrijven.
Eens, structureel overwerk is ook wat anders als een keer wat langer blijven of een weekje doorzetten. Als het goed is heb je die functie omdat je dat kan en wordt je er in salaris ook voor gecompenseerd. Nu wordt dat laatste bij veel bedrijven nogal eens vergeten. Voor mensen die het hele jaar door hier en daar wat overwerken en hun vakantie uren gewoon opnemen, loopt er dus een uren pot op.quote:
[..]
Ik krijg geen overuren betaald. Als ik structureel moet overwerken, dan overleg ik met mijn manager wat anders kan. En 9 van de 10 keer heb ik dan al wel een voorstel (en ik vind het ook redelijk om dit van je managers te verwachten).
Op een gegeven moment wordt dat dus een probleem (want drukt op de balans en blabla) en komen er allerlei maatregelen (verplicht vrij, gestuurd vrij, hoe je het wil noemen) die gewoon getuigen van slecht management in mijn ogen. Want ze komen er altijd pas achter in november dus "mogen" mensen veel weken vrij nemen rond de Kerst; maar dan komt de klant en moet er overgewerkt worden om alles nog af te maken voor het eind van het jaar
Bij mijn vorige werk hadden we 6 weken verlof per jaar, met overwerk kwam ik in totaal op 13 weken en nam daarvan 11 weken op
Ik vind tijd belangrijker dan geld, daarnaast wordt er op een opgenomen TVT-uur geen belasting geheven.
Oh, wist ik niet.. Waar ik werk worden overuren automatisch geregistreerd, bij iedereen.quote:
[..]
Dat is afhankelijk van je salarisschaal bij veel bedrijven.
Dit hoorde ik ook veel over "mijn generatie", zeg maar diegene die 2005-2010 op de arbeidsmarkt kwamen. (en dito voor de generaties onder mij).quote:
[..]
Wat ik ook onzin vind, maar goed.
Ik herken het beeld van TS wel hoor. In mijn vorige werk ook regelmatig met de jonkies te maken gehad: 0 motivatie, te lui om eens wat aan te pakken dat niet binnen hun kaders ligt en maar verwachten dat ze meteen na hun school een brutosalaris van 3000 euro verdienen. Ik heb het idee dat dat heel erg met de opvoeding te maken heeft: ze hebben nooit meer geleerd om nee te horen te krijgen, dus verwachten dat alles maar leuk en gezellig moet zijn. Soms moet je ook gewoon even je schouders eronder zetten en het ermee doen.
Dr zitten altijd rotte appels tussen, maar ook vuurtjes die gewoon even een vonkje of aansturing van jou als leidinggevende nodig hebben en dan puik werk zullen leveren.
Het dingen zelf op mogen/moeten pakken heb ik ook moeten leren als schoolverlater. Niet dat ik dat ik niet gemotiveerd was of niet zag. Maar niet wist dat dat echt mocht of prioriteit was voor de baas.
In al die jaren daarvoor heb je altijd een opdracht moeten krijgen en die dan braaf binnen de lijntjes kleuren.
Ik heb ook bij een werkgever gewerkt waarbij het personeel tegen stagiaires, uitzendkrachten en schoolverlaters zei: niet te hard werken hoor anders valt t op dat wij het rustig aan doen.
En een babyboomer zogenaamd vroeg startte met werken, maar ondertussen in dat uur en door de hele dag heen op zn pc de krant zat te lezen en bij collega's stond te ouwehoeren...
Sowieso oppassen met jezelf als referentie of als uitgangspunt nemen voor wat goed en slecht is. Of wat een teken is van motivatie en betrokkenheid. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden en je hoeft jouw weg niet op anderen te projecteren.quote:
Goed topic is dit geworden!
Een paar dingen zijn mij nu duidelijk geworden:
Ik ben wat betreft loyaliteit naar de werkgever behoorlijk conservatief en uit de tijd, millenials zijn dat niet.
Ik ben wat betreft werk ethiek nogal conservatief, millenials zijn dat niet.
Motivatie zit 'm vooral in vastigheid en coaching, op dat laatste vlak heb ik echt nog het nodige te leren.
Verder lijkt het me lastig om te managen op normen en waarden die niet-eigen zijn. Maar door er bewuster mee om te gaan, kan ik hier denk ik wel beter een weg in vinden. Het zal in ieder geval helpen dat ik meer begrip voor mijn millenial collega's op kan brengen. En die enkele rotte appels bij ons, daar ga ik me niet druk om maken.
Ook iemand die niet overwerkt wanneer dat niet echt nodig is kan een waardevolle en betrokken werknemer zijn, maar dan eentje die wel voor zichzelf duidelijke grenzen heeft gesteld op dat gebied. En ook iemand die qua motivatie in een dip en zoektocht verwikkeld is kan uiteindelijk ontpoppen tot een betrokken werknemer voor het bedrijf.
Maar als je met punt 3 aan de slag gaat kom je misschien wel voor positieve verrassingen te staan en filter je zo nodig degenen eruit die echt niet op hun plek zitten. Ik weet niet of jullie iets van POP-gesprekken hebben?
Bij ons heeft in principe iedereen recht op tijd voor tijd als het gaat om uren voor klanten.quote:
[..]
Dat is afhankelijk van je salarisschaal bij veel bedrijven.
Geregistreerd is niet hetzelfde als uitbetaaldquote:
[..]
Oh, wist ik niet.. Waar ik werk worden overuren automatisch geregistreerd, bij iedereen.
Of het verschil tussen aanpakken als het moet en de "ik ben moe" generatie.quote:
Als je 7 weken per jaar overwerk hebt, is er iets ernstig mis
Waarom zou je moeten?quote:Op donderdag 2 augustus 2018 13:34 schreef daNpy het volgende:
[..]
Of het verschil tussen aanpakken als het moet en de "ik ben moe" generatie.
Als je 7 weken per jaar "moet" klopt je bezetting nietquote:
[..]
Of het verschil tussen aanpakken als het moet en de "ik ben moe" generatie.
Mijn samenvatting van de reacties in dit topic zou zijn, dat er in elke generatie mensen te vinden zijn die minder gemotiveerd zijn of anders denken over de verhouding werk/privé dan TS. Als jouw conclusie is, dat dat alleen bij millenials zo is, dan lijkt dat wel een beetje op een vooroordeel gebaseerd te zijn...quote:
Goed topic is dit geworden!
Een paar dingen zijn mij nu duidelijk geworden:
Ik ben wat betreft loyaliteit naar de werkgever behoorlijk conservatief en uit de tijd, millenials zijn dat niet.
Ik ben wat betreft werk ethiek nogal conservatief, millenials zijn dat niet.
Motivatie zit 'm vooral in vastigheid en coaching, op dat laatste vlak heb ik echt nog het nodige te leren.
Verder lijkt het me lastig om te managen op normen en waarden die niet-eigen zijn. Maar door er bewuster mee om te gaan, kan ik hier denk ik wel beter een weg in vinden. Het zal in ieder geval helpen dat ik meer begrip voor mijn millenial collega's op kan brengen. En die enkele rotte appels bij ons, daar ga ik me niet druk om maken.
quote:
Dat heb je met werk wat enorm fluctueert in aanbod.quote:
[..]
Als je 7 weken per jaar "moet" klopt je bezetting niet
De uren die ik heb gemaakt na werktijd zijn voornamelijk in het buitenland geweest. Je kan in het buitenland namelijk wel keurig 8 tot half 5 gaan werken en je dan 's avonds gaan zitten vervelen, of je werkt tot een uur of 8 en gaat dan eerder naar huis op vrijdag. Daarmee bouw je snel overuren op en ik heb die ook grotendeels opgenomen. Ik had 3 weken met kerst, 1 in maart, 1 mei, feestdagen overbruggen naar het weekend en 4 weken zomervakantie en soms een herfstvakantie. Ik heb daar nooit echt een probleem van gemaakt, wel heb ik aangegeven dat als ik dan in Nederland werkte, ik weinig trek had in overwerk omdat ik al 10-15 weken per jaar niet thuis was door de weeks.
En ja, er zijn dingen die ik niet meer ga doen (160 uur werken in 14 aaneengesloten dagen, of van 9:00 tot 5:30u), maar dat zijn wel de bijzondere projecten waar je ook aan de leuke dingen nog eens terug denkt
Ongetwijfeld maar dit topic gaat er over hoe ik/men beter met millenials om kan gaan, niet met babyboomers.quote:
[..]
Mijn samenvatting van de reacties in dit topic zou zijn, dat er in elke generatie mensen te vinden zijn die minder gemotiveerd zijn of anders denken over de verhouding werk/privé dan TS. Als jouw conclusie is, dat dat alleen bij millenials zo is, dan lijkt dat wel een beetje op een vooroordeel gebaseerd te zijn...
Klopt, de verwachtingen binnen het bedrijfsleven, sluiten totaal niet aan bij wat leerlingen en studenten binnen het onderwijs meekrijgen. Daar moeten ze meedraaien en vooral binnen de lijntjes kleuren, in het bedrijfsleven maak je pas een kans als je zelf initiatief neemt.quote:
[..]
Dit hoorde ik ook veel over "mijn generatie", zeg maar diegene die 2005-2010 op de arbeidsmarkt kwamen. (en dito voor de generaties onder mij).
Dr zitten altijd rotte appels tussen, maar ook vuurtjes die gewoon even een vonkje of aansturing van jou als leidinggevende nodig hebben en dan puik werk zullen leveren.
Het dingen zelf op mogen/moeten pakken heb ik ook moeten leren als schoolverlater. Niet dat ik dat ik niet gemotiveerd was of niet zag. Maar niet wist dat dat echt mocht of prioriteit was voor de baas.
In al die jaren daarvoor heb je altijd een opdracht moeten krijgen en die dan braaf binnen de lijntjes kleuren.
Ik heb ook bij een werkgever gewerkt waarbij het personeel tegen stagiaires, uitzendkrachten en schoolverlaters zei: niet te hard werken hoor anders valt t op dat wij het rustig aan doen.
En een babyboomer zogenaamd vroeg startte met werken, maar ondertussen in dat uur en door de hele dag heen op zn pc de krant zat te lezen en bij collega's stond te ouwehoeren...
Probeer het eens zonder vooroordelenquote:
[..]
Ongetwijfeld maar dit topic gaat er over hoe ik/men beter met millenials om kan gaan, niet met babyboomers.
Volgens deze definitie ben ik er dus ook 1quote:
Ook hier een beetje offtopic, maar toch.
[..]
Tussen 1980 en pakweg 1995-2000. https://en.m.wikipedia.or(...)ge_range_definitions
Het enige waar ik mij in herken is die 40 uur per week. Ik vind dat ook teveel en ik werk niet of nauwelijks over, tenzij noodzakelijk. Mijn mening is, en dat zie ik ook om mij heen, is zogauw je hier structureel mee gaat beginnen het op een moment normaal begint te worden, waardoor je meer werk krijgt of men denkt: ik doe het niet, laat hem/haar het maar doen.
Daarom werk ik 40 uur per week met wellicht soms 1 uurtje meer op zijn max, tenzij het nodig is, maar dat heb ik nog maar 1x in mijn leven meegemaakt over een langere periode.
Het verantwoordelijkeheidsgevoel herken ik niet en ook de wens om manager te worden herken ik niet, maar dat komt omdat ik ingenieur ben.
Dit klopt inderdaad voor 100%. Het duurt ook altijd ongeveer 1 jaar voordat het eruit gaat en je in het echte leven stapt.quote:
[..]
Klopt, de verwachtingen binnen het bedrijfsleven, sluiten totaal niet aan bij wat leerlingen en studenten binnen het onderwijs meekrijgen. Daar moeten ze meedraaien en vooral binnen de lijntjes kleuren, in het bedrijfsleven maak je pas een kans als je zelf initiatief neemt.
Ook uitbetaald, daarom worden ze geregistreerd.quote:
[..]
Geregistreerd is niet hetzelfde als uitbetaald
Nee maar dan nog als het structureel is, is de planning niet goed.quote:
[..]
Overuren is toch niet overal “voor nop”?
Waar haal je die vandaan dan? is dat ook zogenaamd een kenmerk?quote:
[..]
de wens om manager te worden
quote:
Nooit gewerkt met een echte leider dan zeker... Wat je noemt zijn inderdaad echt managers. Maar een echte leider, dat is toch wat anders.
Dit ga je toch niet serieus menen... Of bedoel je stiekem jezelf? Dat denk ik eigenlijk. Wat zij doen is natuurlijk gewoon een gok. En soms pakt dat goed uit. Je neemt dat veel te serieus.
Het is niet eens erg als iedereen daar beter van wordt. Maar de verdeling van de opbrengsten is vaak niet in orde. En de baas spaart fijn 1 of 2 FTE uit wegens zijn enthousiaste personeel.quote:
Als je 7 weken per jaar overwerk hebt, is er iets ernstig mis
Een leider is geen drillsergeant.quote:
[..]
Echte leiders? We werken niet bij defensie.
Specialisten hebben weinig aansturing nodig alleen soms wat motivatie en dat krijgen ze niet van een dril sergeant.
Het gaat erom dat je je mensen ontwikkelt én daarnaast zorgt dat er een gedeelde visie is op wat we samen gaan bereiken. En hoe. Actie, visie en ontwikkeling.
Maar wel actie.in de juiste richting, en ontwikkeling in de juiste richting, daarvoor is die visie nodig.
Ik heb gemerkt dat als je echt wat grotere doelen kunt stellen en ook echt mag werken aan duurzaamheid, dat je daar juist millennials ook wel extra mee kan motiveren.
Daag ze uit het echt duurzaam te doen bijvoorbeeld. Maar ook Profitable. Daar gaan sommigen echt wel keihard voor.
Dat hun werk echt iets kan bijdragen. Juist voor die generatie lijkt dat extra toe te voegen.
[ Bericht 15% gewijzigd door Spanky78 op 02-08-2018 20:13:39 ]
Ik bedoel niet perse mijzelf. Al zou ik graag willen dat mijn medewerkers mij een leider vinden IPV een manager. Ze hebben echt geen manager nodig namelijk, zijn allemaal hoogopgeleide competente specialisten. Misschien word ik ooit een echt goede leider.quote:
[..]
Wat zij doen is natuurlijk gewoon een gok. En soms pakt dat goed uit. Je neemt dat veel te serieus.
En nee, ik bedoel ook zeker niet de gokkers.
Ik bedoel de mensen die echt weten waar we heen willen en mensen dan ook zo ver krijgen hun aandeel in het hoe met plezier en passie uit te voeren.
Juìst (technische) specialisten hebben aansturing nodig, omdat die vaak blind zijn voor klantbeleving, organisatiesensibiliteit, politiek, technische uitvoerbaarheid irt arbo-technische aspecten, budgetbewaking etc. etc.quote:
Specialisten hebben weinig aansturing nodig alleen soms wat motivatie en dat krijgen ze niet van een dril sergeant.
Ja, coaching en ontwikkeling. En iemand die ze kan helpen hun werk in het grotere geheel te plaatsen.quote:
[..]
Juìst (technische) specialisten hebben aansturing nodig, omdat die vaak blind zijn voor klantbeleving, organisatiesensibiliteit, politiek, technische uitvoerbaarheid irt arbo-technische aspecten, budgetbewaking etc. etc.
Dan wordt hun werk ineens heel effectief en dat geeft bijna iedereen energie. En leuk, want dan worden ze ineens wel aangesproken door collega's op dat briljante idee dat ze hebben uitgewerkt en uitgevoerd.
De werknemer van nu wil gewoon wat anders dan de werknemer van pak hem beet 20 à 30 jaar geleden.quote:
[..]
Ongetwijfeld maar dit topic gaat er over hoe ik/men beter met millenials om kan gaan, niet met babyboomers.
De werknemer van 20 à 30 jaar geleden kon zijn (sorry dames, vaak waren het mannen) gezin onderhouden van één inkomen. Er kon een eengezinswoning gekocht/gehuurd worden van dat ene inkomen. Er kon minimaal een keer per jaar op vakantie gegaan worden met het gezin van dat ene inkomen. Dat kan nu niet meer. Om rond te komen als gezin moeten beide partners werken.
Hoe manage je deze generatie dan?
Flexibiliteit
Met twee werkende partners is flexibiliteit ontzettend belangrijk. Voorbeeld: sommige mensen moeten eerst de kinderen naar school brengen voor ze op hun werk kunnen verschijnen. Dan beginnen ze maar een half uurtje later, als ze dat aan het einde van de dag weer goedmaken, is er per saldo toch niks aan de hand.
Hou rekening met de thuissituatie van de werknemer
Ik zie hier een aantal keer de wil om over te werken aangehaald worden en dat die wil bij eerdere generaties wel aanwezig was en bij deze generatie niet. Dat lijkt me nogal logisch, want er is ook een gezin waar voor gezorgd moet worden. Waar vroeger de vrouw thuisbleef, is dat nu gewoon onmogelijk en dus is de werknemer minder snel geneigd om over te werken, want thuis zitten er mensen op hem/haar te wachten.
Uitdaging
Dat we weer terug zouden gaan naar één kostwinner per gezin is een utopie (of niet, ligt eraan hoe je het bekijkt). Het gaat gewoon niet gebeuren. Een (veel) hoger salaris gaat er gewoon niet komen. Hoe hou je mensen dan gemotiveerd?
Daag ze uit! Vooral als ze al wat langer binnen het bedrijf zitten. Durf als manager een keer een project uit handen te geven en geef zo'n werknemer de leiding. Stel doelen die ze moet halen, zonder ze te vertellen hoe deze te bereiken. Wees alleen een vangrail voor hem/haar voor wanneer hij/zij dreigt uit de bocht te vliegen.
Beantwoord de 'waarom' vraag
Tegenwoordig wil de werknemer weten waarom hij iets moet doen. Wanneer de werknemer het nut en belang van zijn werkzaamheden inziet en dus bekend is met het waarom, zal hij zich beter voor jou inzetten, dan wanneer je hem gewoon zijn dagelijkse routine laat doen.
Het allerbelangrijkste is: blijf in gesprek met je werknemers. Kijk wat zij willen, maar geef ook je grenzen aan. Het werk moet uiteraard wel gedaan worden. The sky is the limit moet zeker niet de bedoeling zijn.
[ Bericht 3% gewijzigd door Smintje89 op 02-08-2018 23:07:42 ]
Ik ben enkele jaren ouder, maar herken wel de lastige tijd.quote:
[..]
Iedereen vindt dat 'ie keihard werkt
Daarnaast is work/life balance belangrijk. Twintig uur overwerken voor een paar tientjes extra vind ik - en velen met mij - het niet waard. Ik wil gewoon rondkomen, maar ook af en toe op een terrasje kunnen zitten. Life's short. Onder mijn vrouwelijke millennialgenoten merk ik verder vooral behoefte aan het faciliteren van het combineren van diverse dingen in het leven: carrière en kinderen, reizen en werk, vrijwilligerswerk en werk, etc. Dat daar wat salaris voor ingeleverd moet worden, is no issue, als de kans ertoe maar bestaat en dat niet betekent dat je gelijk wordt gedegradeerd tot zielige parttimer. De mensen die denken dat een voetbaltafel de oplossing is om millennials te motiveren, slaat echt de plank mis trouwens. Liever gewoon productieve uren draaien om eerder op het terras te zitten/zelf de kinderen eten te geven/naar de tandarts te kunnen dan meer gimmicks op werk, waardoor je er uiteindelijk langer zit.
Uiteindelijk zo'n beetje overal ja op gezegd mits 1) het steeds een stapje hoger was en 2) het bedrijf mij aansprak. Zodoende alles bij elkaar meerdere jaren in het buitenland gewerkt voor verschillende werkgevers ('t bekende job hoppen) en bij terugkomst had ik de banen voor het uitkiezen, bovendien kan ik nu tegen een werkgever nee zeggen wanneer iets niet bij mij past (dat is wat anders dan geen zin).
Het is wel erg. 7 weken per jaar overwerk is wel erg voor die persoon. Een enkele keer overwerken is prima, maar persooneel uitbesparen met overwerk is schandalig en crimineel.quote:
[..]
Het is niet eens erg als iedereen daar beter van wordt. Maar de verdeling van de opbrengsten is vaak niet in orde. En de baas spaart fijn 1 of 2 FTE uit wegens zijn enthousiaste personeel.
Ik heb in Engeland gewerkt, daar is dit vrij standaard in de logistiek. Ik had uitgerekend dat, alleen al op basis van mensen die in hun pauze doorwerkte (verplicht een uur met alleen een snoepautomaat en bankje als kantine), deze werkgever zich 3 FTE uitspaarde. Voor alle overuren die er gedaan werden, hadden ze er nog 2 moeten aannemen.quote:
[..]
Het is wel erg. 7 weken per jaar overwerk is wel erg voor die persoon. Een enkele keer overwerken is prima, maar persooneel uitbesparen met overwerk is schandalig en crimineel.
beiden zijn schuldig hieraan, zowel de werknemers, want die doen dit zelf, en de werkgever die dit toelaat om zijn werknemers zo toe te takelen. Maar goed, de werkgever krijgt dit weer net zo hard terug ivm ziekteuitval.quote:
[..]
Ik heb in Engeland gewerkt, daar is dit vrij standaard in de logistiek. Ik had uitgerekend dat, alleen al op basis van mensen die in hun pauze doorwerkte (verplicht een uur met alleen een snoepautomaat en bankje als kantine), deze werkgever zich 3 FTE uitspaarde. Voor alle overuren die er gedaan werden, hadden ze er nog 2 moeten aannemen.
Second.quote:
[..]
Iedereen vindt dat 'ie keihard werkt
Daarnaast is work/life balance belangrijk. Twintig uur overwerken voor een paar tientjes extra vind ik - en velen met mij - het niet waard. Ik wil gewoon rondkomen, maar ook af en toe op een terrasje kunnen zitten. Life's short. Onder mijn vrouwelijke millennialgenoten merk ik verder vooral behoefte aan het faciliteren van het combineren van diverse dingen in het leven: carrière en kinderen, reizen en werk, vrijwilligerswerk en werk, etc. Dat daar wat salaris voor ingeleverd moet worden, is no issue, als de kans ertoe maar bestaat en dat niet betekent dat je gelijk wordt gedegradeerd tot zielige parttimer. De mensen die denken dat een voetbaltafel de oplossing is om millennials te motiveren, slaat echt de plank mis trouwens. Liever gewoon productieve uren draaien om eerder op het terras te zitten/zelf de kinderen eten te geven/naar de tandarts te kunnen dan meer gimmicks op werk, waardoor je er uiteindelijk langer zit.
Alleen geen brei van tijdelijke contracten maar een drie jaar onderbetaald (vond ik) 1700 bruto voor 40 uur. Belachelijk. Maar crisis.
Work/life balance, hard werken maar geen uitbuiting. En lekker ontwikkelen. Niet per se omhoog maar mag ook een functie in dezelfde uitbetalingsschaal oid.
dit is wel erg utopisch beschreven. Dit zie je bijna nergens terug, en als je het wel hebt, ga er dan nooit weg.quote:
[..]
De werknemer van nu wil gewoon wat anders dan de werknemer van pak hem beet 20 à 30 jaar geleden.
De werknemer van 20 à 30 jaar geleden kon zijn (sorry dames, vaak waren het mannen) gezin onderhouden van één inkomen. Er kon een eengezinswoning gekocht/gehuurd worden van dat ene inkomen. Er kon minimaal een keer per jaar op vakantie gegaan worden met het gezin van dat ene inkomen. Dat kan nu niet meer. Om rond te komen als gezin moeten beide partners werken.
Hoe manage je deze generatie dan?
Flexibiliteit
Met twee werkende partners is flexibiliteit ontzettend belangrijk. Voorbeeld: sommige mensen moeten eerst de kinderen naar school brengen voor ze op hun werk kunnen verschijnen. Dan beginnen ze maar een half uurtje later, als ze dat aan het einde van de dag weer goedmaken, is er per saldo toch niks aan de hand.
Hou rekening met de thuissituatie van de werknemer
Ik zie hier een aantal keer de wil om over te werken aangehaald worden en dat die wil bij eerdere generaties wel aanwezig was en bij deze generatie niet. Dat lijkt me nogal logisch, want er is ook een gezin waar voor gezorgd moet worden. Waar vroeger de vrouw thuisbleef, is dat nu gewoon onmogelijk en dus is de werknemer minder snel geneigd om over te werken, want thuis zitten er mensen op hem/haar te wachten.
Uitdaging
Dat we weer terug zouden gaan naar één kostwinner per gezin is een utopie (of niet, ligt eraan hoe je het bekijkt). Het gaat gewoon niet gebeuren. Een (veel) hoger salaris gaat er gewoon niet komen. Hoe hou je mensen dan gemotiveerd?
Daag ze uit! Vooral als ze al wat langer binnen het bedrijf zitten. Durf als manager een keer een project uit handen te geven en geef zo'n werknemer de leiding. Stel doelen die ze moet halen, zonder ze te vertellen hoe deze te bereiken. Wees alleen een vangrail voor hem/haar voor wanneer hij/zij dreigt uit de bocht te vliegen.
Beantwoord de 'waarom' vraag
Tegenwoordig wil de werknemer weten waarom hij iets moet doen. Wanneer de werknemer het nut en belang van zijn werkzaamheden inziet en dus bekend is met het waarom, zal hij zich beter voor jou inzetten, dan wanneer je hem gewoon zijn dagelijkse routine laat doen.
Het allerbelangrijkste is: blijf in gesprek met je werknemers. Kijk wat zij willen, maar geef ook je grenzen aan. Het werk moet uiteraard wel gedaan worden. The sky is the limit moet zeker niet de bedoeling zijn.
Ach ben jij ook in die crisis smoes getrapt... ik ken er meer en dan de belofte dat je wel na die zoveel jaren gaat stijgen. Dan ineens wordt het bedrijf overgenomen en vervallen alle regelen en is er 5 jaar een salarisbevriezing.....quote:
Second.
Alleen geen brei van tijdelijke contracten maar een drie jaar onderbetaald (vond ik) 1700 bruto voor 40 uur. Belachelijk. Maar crisis.
Voor mij geen beloftes die niet op papier staan, en die crisis smoes heb ik nooit geaccepteerd.
Ik zou alles kunnen krijgen. Op den duur een eigen vestiging. Ik zou daarna teamleider worden. Een lease auto krijgen. Alles.quote:
[..]
Ach ben jij ook in die crisis smoes getrapt... ik ken er meer en dan de belofte dat je wel na die zoveel jaren gaat stijgen. Dan ineens wordt het bedrijf overgenomen en vervallen alle regelen en is er 5 jaar een salarisbevriezing.....
Voor mij geen beloftes die niet op papier staan, en die crisis smoes heb ik nooit geaccepteerd.
Fuck you sir. Het hazenpad gekozen. Nu ondertussen verdubbeld. Nu zegt mn afdelingshoofd 'niet te hard werken he. Dat hoeft niet ook weer niet'
Kan je nagaan wat je gehad zou hebebn gehad als je niet in die crisis smoes was getrapt. Dan had je dit een paar jaar geleden al kunnen hebben.quote:
[..]
Ik zou alles kunnen krijgen. Op den duur een eigen vestiging. Ik zou daarna teamleider worden. Een lease auto krijgen. Alles.
Fuck you sir. Het hazenpad gekozen. Nu ondertussen verdubbeld. Nu zegt mn afdelingshoofd 'niet te hard werken he. Dat hoeft niet ook weer niet'
50 sollicitatiebrieven. Ik geloof best in die crisis op een bepaald vlak.quote:
[..]
Kan je nagaan wat je gehad zou hebebn gehad als je niet in die crisis smoes was getrapt. Dan had je dit een paar jaar geleden al kunnen hebben.
Jij vindt het erg, die persoon kan het erg vinden of niet. Kijk uit met het opleggen van je eigen moraal op anderen. Als die persoon gemotiveerd is, er voor betaald wordt en het niet erg vindt, zie ik geen probleem.quote:
[..]
Het is wel erg. 7 weken per jaar overwerk is wel erg voor die persoon. Een enkele keer overwerken is prima, maar persooneel uitbesparen met overwerk is schandalig en crimineel.
Het is mijn werk als manager om het mijn collega's zo goed mogelijk naar hun zin te maken.
Eén van mijn teamleden begint zijn werkdag rond de lunchtijd. Die persoon werkt wel vaak 's nachts thuis door. Ik ga die persoon geen verplicht werkritme opleggen.
Een ander in het team mag 8 weken op vakantie en werkt veel over in de andere periode. Iedereen heeft zijn eigen manier van werken
Mijn motto is:
- Geef ze vertrouwen
- Geef ze zelfvetrouwen, door ook specifiek te benoemen wat ze heel erg goed doen. Minimaal elke week moeten ze individueel een oprechte compliment hebben op een specifiek ding wat zij gedaan hebben.
- Wees hard maar fair in je beoordeling, niet alleen pamperen. Fouten mogen ook benoemd worden
- Geef ze een ontwikkeldoel waar naar toe gewerkt moet worden
- Flexibiliteit hoe dat gedaan wordt.
Misschien moet je eens beginnen met het idee van 'vroeger was alles beter' loslaten. Je praat over millenials en conservatief, terwijl het heus niet allemaal beter was vroeger.quote:
Goed topic is dit geworden!
Een paar dingen zijn mij nu duidelijk geworden:
Ik ben wat betreft loyaliteit naar de werkgever behoorlijk conservatief en uit de tijd, millenials zijn dat niet.
Ik ben wat betreft werk ethiek nogal conservatief, millenials zijn dat niet.
Motivatie zit 'm vooral in vastigheid en coaching, op dat laatste vlak heb ik echt nog het nodige te leren.
Verder lijkt het me lastig om te managen op normen en waarden die niet-eigen zijn. Maar door er bewuster mee om te gaan, kan ik hier denk ik wel beter een weg in vinden. Het zal in ieder geval helpen dat ik meer begrip voor mijn millenial collega's op kan brengen. En die enkele rotte appels bij ons, daar ga ik me niet druk om maken.
Dat motivatie in vastigheid en coaching zit is een goede conclusie, maar paar keer werd ook genoemd dat jongeren uitdaging en persoonlijke ontwikkeling willen. Die zou ik veel belangrijker vinden.
Verder valt of staat een succesvolle samenwerking niet met kenmerken en labeltjes. Iemand van bouwjaar X die is opgegroeid met product Y is niet slechter dan een ouder iemand (ik ken voldoende vastgeroeste ouderen die hun tijd lafjes uitzingen tot hun pensioen), maar ieder persoon is anders en haalt zijn motivatie ergens anders uit. Een goede manager benaderd iedereen dusdanig dat ze gemotiveerd raken. Bij de 1 is dat heel veel controle en begeleiding, bij de ander juist veel vrijheid. Dit soort dingen leer je echter niet uit management-boekjes maar zal je moeten achterkomen op de vloer (of gewoon vragen natuurlijk)
Ik werk zelf in een bedraag waar 3/4 onder de 35 is en ik schat de helft zelfs onder de 27. Motivatie is bij ons echt geen probleem. Het kan dus wel
Hier ook. Ik herken echt niets van de dingen die TS noemt.quote:
[..]
Ik werk zelf in een bedraag waar 3/4 onder de 35 is en ik schat de helft zelfs onder de 27. Motivatie is bij ons echt geen probleem. Het kan dus wel
Overwerken is voor de meesten geen probleem, voor velen zelfs niet voor weken achter elkaar als dat nodig is. Het ontbreekt ook echt niet aan motivatie en verantwoordelijkheid nemen.
Nou moet ik wel zeggen dat het bedrijf waar ik werk waarschijnlijk wel een uitzonderlijk fijne werkomgeving is, o.a. wat betreft de faciliteiten, maar zeker ook de werkcultuur. Je zou kunnen stellen dat alle werknemers door de werkgever wat meer worden verwend dan in de meeste andere bedrijven. Dus misschien zijn millenial dan inderdaad verwender dan werknemers vroeger en willen ze dat ook terugzien op de werkvloer.
En die aanpak is niet van de laatste 5 jaar...
Er zijn een aantal boeken over zijn manier van trainen geschreven. Ook management boeken...
Ik vind dit best aardig.quote:
[..]
Jij vindt het erg, die persoon kan het erg vinden of niet. Kijk uit met het opleggen van je eigen moraal op anderen. Als die persoon gemotiveerd is, er voor betaald wordt en het niet erg vindt, zie ik geen probleem.
Het is mijn werk als manager om het mijn collega's zo goed mogelijk naar hun zin te maken.
Eén van mijn teamleden begint zijn werkdag rond de lunchtijd. Die persoon werkt wel vaak 's nachts thuis door. Ik ga die persoon geen verplicht werkritme opleggen.
Een ander in het team mag 8 weken op vakantie en werkt veel over in de andere periode. Iedereen heeft zijn eigen manier van werken
Mijn motto is:
- Geef ze vertrouwen
- Geef ze zelfvetrouwen, door ook specifiek te benoemen wat ze heel erg goed doen. Minimaal elke week moeten ze individueel een oprechte compliment hebben op een specifiek ding wat zij gedaan hebben.
- Wees hard maar fair in je beoordeling, niet alleen pamperen. Fouten mogen ook benoemd worden
- Geef ze een ontwikkeldoel waar naar toe gewerkt moet worden
- Flexibiliteit hoe dat gedaan wordt.
Vooral mbt die ontwikkeling.
Geef ze een doel (of beter, bedenk samen een doel dat goed past bij de grotere strategische doelen van het bedrijf). Daar past dan ontwikkeling bij om dat doel te bereiken.
Thnxquote:
[..]
Ik vind dit best aardig.
Vooral mbt die ontwikkeling.
Geef ze een doel (of beter, bedenk samen een doel dat goed past bij de grotere strategische doelen van het bedrijf). Daar past dan ontwikkeling bij om dat doel te bereiken.
Om heel eerlijk te zijn. Ze definieren altijd zelf het doel. Het boeit me eigenlijk niet of het in het bedrijfsbelang is. Als je alleen de bedrijfsmissie kan herhalen, wordt daar ook zo doorheen geprikt.
Ik help mensen naar een andere baan als het moet. Wat denk je dat dit met de rest van de groep doet? Sterker nog, wat denk je dat een ongelukkig persoon als een soort tikkende tijdbom met de groep doet wanneer iemand blijft.
Als jij je nek uitsteekt om iemand iets te geven wat jezelf of het bedrijf pijn doet, krijg je zoveel meer terug.
Dat betekent niet dat mensen dingen moeten doen die tegen hun aard in gaan ofzo. Gelukkig werk ik bij een zeer fatsoenlijk bedrijf, dus dat is niet echt een issue. Ik hoef geen tabak te verkopen ofzo.
Eens dat ongelukkige mensen een ander plekje moeten krijgen of zoeken. En dat kan ook vaak wel. Probeer die sowieso niet aan te nemen.... Gaat tot nu toe op Och wel.
Uiteindelijk is het het mooist als je de doelen van de mensen en het ebdrijf enigzins op een lijn kunt krijgen zodat het een beetje de zelfde kant op werkt. Dan wordt men ook blij van elkaar. Het werk gewaardeerd, bedrijf beloont dat weer, mensen blij.... Etc.
Oh, en het helpt ook wel om mensen te behandelen en managen als individu, en niet "als millenial". Alsof alle millenials hetzelfde zijn en dezelfde aanpak nodig hebben.
Leuk verzonnen.quote:
Wat TS zegt, ze geven snel op, ik denk datbhet het gevolg is van een disney-beeld van de maatschappij hebben en maar moeten doen wat je leuk vind. Als ze dan gedwongen zijn een baan te moeten vinden omdat ze anders geen inkomen hebben, dan zijn ze ineens gepikeerd omdat dat hele beeld ineen omvalt.
Nee hoor, wellicht ligt dat aan mijn omgeving, maar ik zie en hoor dit dus vrij vaak. Mijn omgeving kent dan ook veel mensen die ‘ziek’ thuiszitten.quote:
Misschien leef je dan in een giftige omgeving.quote:
[..]
Nee hoor, wellicht ligt dat aan mijn omgeving, maar ik zie en hoor dit dus vrij vaak. Mijn omgeving kent dan ook veel mensen die ‘ziek’ thuiszitten.
Gewoon goed gebruikmaken van de faciliteiten.quote:
[..]
Nee hoor, wellicht ligt dat aan mijn omgeving, maar ik zie en hoor dit dus vrij vaak. Mijn omgeving kent dan ook veel mensen die ‘ziek’ thuiszitten.
Wat een onzin uitspraak...quote:
Wat TS zegt, ze geven snel op, ik denk datbhet het gevolg is van een disney-beeld van de maatschappij hebben en maar moeten doen wat je leuk vind. Als ze dan gedwongen zijn een baan te moeten vinden omdat ze anders geen inkomen hebben, dan zijn ze ineens gepikeerd omdat dat hele beeld ineen omvalt.
Nogal offtopic, maar vond het een interessante zinsnede van je . Ik ben zelf zeer anti-roker en mijn moeder is overleden aan longkanker (was ook een stevige rookster) maar hiermee zou ik dan weer weinig moeite hebben. Tabak is legaal en als ze het niet bij mij kopen, kopen ze het wel ergens anders. Ben ook tegen verbieden van allerlei zaken dus als zij hun gezondheid willen verpesten dan so be it.quote:
Iets meer onderbouwing graag. Het bedrijf waar ik werk komen ze maandelijks met bosjes binnen. Uiteraard is de een de ander niet. Het gros eist toch direct dat de eerste opdracht de perfecte is en in lijn ligt met hun ontwikkel pad, welke overigens elke maandelijks wijzigt. Ga eerst een ervaring opdoen en dan eisen stellen.quote:
Klinkt alsof het dan toch eens tijd om wat verwachtingsmanagement toe te gaan passen en dingen om te gaan draaien. Niks eisen dat de eerste opdracht de perfecte is, doe eens maar wat ervaring op en dan kun je eventueel dingen naar je toe trekken die je interessant of leuk vindt.quote:
[..]
Iets meer onderbouwing graag. Het bedrijf waar ik werk komen ze maandelijks met bosjes binnen. Uiteraard is de een de ander niet. Het gros eist toch direct dat de eerste opdracht de perfecte is en in lijn ligt met hun ontwikkel pad, welke overigens elke maandelijks wijzigt. Ga eerst een ervaring opdoen en dan eisen stellen.
Zijn gewoon dingen die in het wervingsproces al benoemd kunnen worden, dus sneeuwvlokjes op hoge poten die direct al hun zin willen krijgen kun je dan filteren.
Herken dat in mijn omgeving niet en die werkschuwe mentaliteit al helemaal niet.quote:
[..]
Nee hoor, wellicht ligt dat aan mijn omgeving, maar ik zie en hoor dit dus vrij vaak. Mijn omgeving kent dan ook veel mensen die ‘ziek’ thuiszitten.
Het bedrijf waar ik werk heeft in de afgelopen 9 jaar nog nooit zo iemand gehad.quote:
[..]
Iets meer onderbouwing graag. Het bedrijf waar ik werk komen ze maandelijks met bosjes binnen. Uiteraard is de een de ander niet. Het gros eist toch direct dat de eerste opdracht de perfecte is en in lijn ligt met hun ontwikkel pad, welke overigens elke maandelijks wijzigt. Ga eerst een ervaring opdoen en dan eisen stellen.
Sneeuwvlok gespotquote:
[..]
Het bedrijf waar ik werk heeft in de afgelopen 9 jaar nog nooit zo iemand gehad.
/flauw
Ben te oud om millennial te zijnquote:
1987 toch? Juist niet.quote:
quote:
Ook hier een beetje offtopic, maar toch.
[..]
Tussen 1980 en pakweg 1995-2000. https://en.m.wikipedia.or(...)ge_range_definitions
[ Bericht 37% gewijzigd door #ANONIEM op 06-08-2018 23:25:52 ]
Ohh nice. Ik ben een sneeuwvlokquote:
Nu ik weet dat dit over mijn generatie gaat vind ik het helemaal een interessante discussie Je doet alsof elke jongere denkt dat de wereld een groot feestje is. De schoolverlaters van nu krijgen in het eerste jaar al een bindend studie advies, moeten in x tijd hun P halen. Mogen ook maar beperkt studievertraging oplopen en dat allemaal zonder stufie (wel een lening die je mooi terug mag betalen).quote:
[..]
Iets meer onderbouwing graag. Het bedrijf waar ik werk komen ze maandelijks met bosjes binnen. Uiteraard is de een de ander niet. Het gros eist toch direct dat de eerste opdracht de perfecte is en in lijn ligt met hun ontwikkel pad, welke overigens elke maandelijks wijzigt. Ga eerst een ervaring opdoen en dan eisen stellen.
Dr zijn andere tijden geweest, waarin je langer over je studie kon doen en stufie een gift was.
Zoals ik al meerdere keren aangehaald heb is dat als je van school komt ook je draai moet vinden in het bedrijfsleven. Leren en ontdekken hoe het reilt en zeilt en wat de "onafgesproken regeltjes" zijn.
Ook lees ik veel verschillen over ervaringen bij bedrijven waar er door 20ers wel heel hard en gemotiveerd gewerkt wordt en anderen ervaren dit weer niet.
Ik heb zelf ook voor meerdere bedrijven in dezelfde sector mogen werken, en ja een bedrijfscultuur kan echt (de)motiverend werken.
Op school worden er gouden bergen beloofd, moet wel zeggen dat dit misschien een Nederlands dingetje is. Heb zelf ook in België een studie gevolgd, en daar werd ook wel gesproken over mooie bedrijven waar je graag binnen wilde komen, maar dan wel op een starters functie waarin je dan kon doorgroeien.
Ik snap het ook echt wel aan twee kanten, er moeten nu eenmaal ook kleine opdrachten worden gedaan, eenvoudige taken, of saaie dingen zoals archiveren, dingen die gewoon echt moeten gebeuren. Taken waarvoor een meer ervaren medewerker te duur is en zijn./haar tijd beter kan besteden aan complexere dingen.
Aan de andere kant ook niet motiverend om als starter "altijd en alleen maar'' te moeten doen, je hebt niet voor niets x jaar gestudeerd om ergens de *** taakjes te moeten doen. (heel zwart/wit gezien)..
Maar goed, ik word het altijd een beetje zat van die luie vette dikke babyboomers die lopen te k***keren op milennials.
'Milennials willen altijd maar in de stad wonen en dan gaan ze klagen over hoge huurprijzen'
-> Milennials moeten wel naar de stad om een fatsoenlijke baan te vinden, en de hoge prijzen worden veroorzaakt door vastgoedspeculatie en slecht overheidsbeleid. Jij kon op je 20e trouwen en een huis kopen en had geen studieschuld als een molensteen om je nek hangen
'Milennials willen allemaal maar studeren en gaan dan klagen dat het allemaal zo duur is#
-> Jij mocht met je dikke vette luie babyboomerreet 8 jaar doen over je studie filosofie zonder een enorme studieschuld, wij moeten meteen presteren, hebben een enorme studieschuld en krijgen geen tweede kans als het mislukt. Door de hoge woekerhuren kunnen we geen kamer betalen tijdens onze studie en mogen we 2 uur reizen vanuit schubbekutteveen (waar onze dikke vette babyboomouders een groot huis hebben dat al is afbetaald) in een ramvolle trein met vertraging om te kunnen studeren.
'Milennials zijn niet gemotiveerd op het werk'
-> Jij zou ook niet gemotiveerd zijn als je na je afstuderen maar net boven minimumloon verdient, steeds van jaarcontract naar jaarcontract moet hoppen omdat niemand je een vaste baan wil geven of als je onbetaald slavenwerk moet doen in een 'werkervaringsplek'.
'Milennials willen van alles en zijn strontverwend'
-> Jij met je dikke vette luie babyboomerreet bent pas verwend, zie bovenstaande.
'Milennials hebben een gat in hun hand en kunnen niet sparen'
-> Jij zou met je dikke vette luie babyboomerreet ook niet kunnen sparen als de helft van je loon naar woekerhuur gaat en je geen vast contract hebt en maar net boven minimumloon verdient, geen uitzicht hebt op pensioen en nog te maken hebt met steeds hoger wordende belastingen en ziektekosten.
'Milennials zijn niet loyaal en hoppen steeds van job naar job, je kunt er niet van op aan'
-> Jij zou ook oprotten met je dikke vette luie babyboomerreet als je na een jaarcontractje steeds mocht oprotten omdat je geen vast contract krijgt, je benefits worden uitgekleed, etc. etc.
Zo zou ik nog wel een paar a4tjes vol kunnen typen. Als je als manager je team niet gemotiveerd weet te krijgen dan ben je gewoon een slechte manager en moet je misschien maar iets anders gaan doen.
Millennials zijn gebaat bij dat soort vrijheid. Op mijn werk hebben we allemaal zinloze inefficiënte regeltjes en een bemoeizuchtig management en ik word er soms echt helemaal gek van.ik snap het als er dingen echt fout gaan maar als iedereen zelfs boven target zit ?quote:Op dinsdag 7 augustus 2018 21:14 schreef Morrigan het volgende:
Op mijn werk merk ik eigenlijk niet echt verschil tussen millenials en andere generaties. Komt natuurlijk bij dat je op de backoffice van een verzekeraar best wel wat vrijheid hebt. Zolang je maar je werk doet.
OMG, ik heb in een deuk gelegen hierom. Heb altijd al eens een tegenhanger willen zien tegen dat geklaag over millenials. Het is zo enorm waar ook. Babyboomers bevriezen bij het idee dat ze 1 keer ontslagen worden. Ze weten heel goed hoe dat moet totdat het ze zelf overkomt. Ik ben ondertussen in mijn jonge werkleven al 3 reorganisaties verder. Ik werd getroffen in allemaal omdat ik altijd als laatste binnen kwam.quote:
Vind het een beetje oppervlakkig om alle milennials over een kam te scheren. Het karakter van mensen is meer individueel dan 'iedereen geboren tussen jaar X en Y is dit en dit en dat'.
Maar goed, ik word het altijd een beetje zat van die luie vette dikke babyboomers die lopen te k***keren op milennials.
'Milennials willen altijd maar in de stad wonen en dan gaan ze klagen over hoge huurprijzen'
-> Milennials moeten wel naar de stad om een fatsoenlijke baan te vinden, en de hoge prijzen worden veroorzaakt door vastgoedspeculatie en slecht overheidsbeleid. Jij kon op je 20e trouwen en een huis kopen en had geen studieschuld als een molensteen om je nek hangen
'Milennials willen allemaal maar studeren en gaan dan klagen dat het allemaal zo duur is#
-> Jij mocht met je dikke vette luie babyboomerreet 8 jaar doen over je studie filosofie zonder een enorme studieschuld, wij moeten meteen presteren, hebben een enorme studieschuld en krijgen geen tweede kans als het mislukt. Door de hoge woekerhuren kunnen we geen kamer betalen tijdens onze studie en mogen we 2 uur reizen vanuit schubbekutteveen (waar onze dikke vette babyboomouders een groot huis hebben dat al is afbetaald) in een ramvolle trein met vertraging om te kunnen studeren.
'Milennials zijn niet gemotiveerd op het werk'
-> Jij zou ook niet gemotiveerd zijn als je na je afstuderen maar net boven minimumloon verdient, steeds van jaarcontract naar jaarcontract moet hoppen omdat niemand je een vaste baan wil geven of als je onbetaald slavenwerk moet doen in een 'werkervaringsplek'.
'Milennials willen van alles en zijn strontverwend'
-> Jij met je dikke vette luie babyboomerreet bent pas verwend, zie bovenstaande.
'Milennials hebben een gat in hun hand en kunnen niet sparen'
-> Jij zou met je dikke vette luie babyboomerreet ook niet kunnen sparen als de helft van je loon naar woekerhuur gaat en je geen vast contract hebt en maar net boven minimumloon verdient, geen uitzicht hebt op pensioen en nog te maken hebt met steeds hoger wordende belastingen en ziektekosten.
'Milennials zijn niet loyaal en hoppen steeds van job naar job, je kunt er niet van op aan'
-> Jij zou ook oprotten met je dikke vette luie babyboomerreet als je na een jaarcontractje steeds mocht oprotten omdat je geen vast contract krijgt, je benefits worden uitgekleed, etc. etc.
Zo zou ik nog wel een paar a4tjes vol kunnen typen. Als je als manager je team niet gemotiveerd weet te krijgen dan ben je gewoon een slechte manager en moet je misschien maar iets anders gaan doen.
Het stigma wat daar op volgt hebben ze trouwens ook nooit mee te maken gehad. Hoezo je bent 3 keer ontslagen? Zal wel aan jou liggen dan
Maar volgens mij hebben ze geen flauw benul hoe het afspiegelingsbeginsel werkt.Makkelijk roepen dit. Om er een paar te noemen.quote:
Vind het een beetje oppervlakkig om alle milennials over een kam te scheren. Het karakter van mensen is meer individueel dan 'iedereen geboren tussen jaar X en Y is dit en dit en dat'.
Maar goed, ik word het altijd een beetje zat van die luie vette dikke babyboomers die lopen te k***keren op milennials.
'Milennials willen altijd maar in de stad wonen en dan gaan ze klagen over hoge huurprijzen'
-> Milennials moeten wel naar de stad om een fatsoenlijke baan te vinden, en de hoge prijzen worden veroorzaakt door vastgoedspeculatie en slecht overheidsbeleid. Jij kon op je 20e trouwen en een huis kopen en had geen studieschuld als een molensteen om je nek hangen
'Milennials willen allemaal maar studeren en gaan dan klagen dat het allemaal zo duur is#
-> Jij mocht met je dikke vette luie babyboomerreet 8 jaar doen over je studie filosofie zonder een enorme studieschuld, wij moeten meteen presteren, hebben een enorme studieschuld en krijgen geen tweede kans als het mislukt. Door de hoge woekerhuren kunnen we geen kamer betalen tijdens onze studie en mogen we 2 uur reizen vanuit schubbekutteveen (waar onze dikke vette babyboomouders een groot huis hebben dat al is afbetaald) in een ramvolle trein met vertraging om te kunnen studeren.
'Milennials zijn niet gemotiveerd op het werk'
-> Jij zou ook niet gemotiveerd zijn als je na je afstuderen maar net boven minimumloon verdient, steeds van jaarcontract naar jaarcontract moet hoppen omdat niemand je een vaste baan wil geven of als je onbetaald slavenwerk moet doen in een 'werkervaringsplek'.
'Milennials willen van alles en zijn strontverwend'
-> Jij met je dikke vette luie babyboomerreet bent pas verwend, zie bovenstaande.
'Milennials hebben een gat in hun hand en kunnen niet sparen'
-> Jij zou met je dikke vette luie babyboomerreet ook niet kunnen sparen als de helft van je loon naar woekerhuur gaat en je geen vast contract hebt en maar net boven minimumloon verdient, geen uitzicht hebt op pensioen en nog te maken hebt met steeds hoger wordende belastingen en ziektekosten.
'Milennials zijn niet loyaal en hoppen steeds van job naar job, je kunt er niet van op aan'
-> Jij zou ook oprotten met je dikke vette luie babyboomerreet als je na een jaarcontractje steeds mocht oprotten omdat je geen vast contract krijgt, je benefits worden uitgekleed, etc. etc.
Zo zou ik nog wel een paar a4tjes vol kunnen typen. Als je als manager je team niet gemotiveerd weet te krijgen dan ben je gewoon een slechte manager en moet je misschien maar iets anders gaan doen.
Je hoeft niet in de stad te wonen. Ik reis dagelijks c.a. 1uur en 15min om op locatie te wonnen. Als je hier genoegen mee neemt hoef je daar niet te wonen.
Niet gemotiveerd en minimum loon. Je moet ergens starten. Waar ik werk is het ook geen vetpot als starter, maar toon je motivatie en presteer je, dan is het na jaar 1 ongeveer +500eu. Mooi dat je een studie hebt, je kan logisch redeneren. Laat nu maar zien wat je verder kan.
Studie toen en nu. Hou toch op, schuld is schuld. Ja nu is het iets minder, maar presteer gewoon ff vanaf dag 1.
Waarheid als een koe. Jammer dat dit niet landt bij de babyboomers.quote:
Vind het een beetje oppervlakkig om alle milennials over een kam te scheren. Het karakter van mensen is meer individueel dan 'iedereen geboren tussen jaar X en Y is dit en dit en dat'.
Maar goed, ik word het altijd een beetje zat van die luie vette dikke babyboomers die lopen te k***keren op milennials.
'Milennials willen altijd maar in de stad wonen en dan gaan ze klagen over hoge huurprijzen'
-> Milennials moeten wel naar de stad om een fatsoenlijke baan te vinden, en de hoge prijzen worden veroorzaakt door vastgoedspeculatie en slecht overheidsbeleid. Jij kon op je 20e trouwen en een huis kopen en had geen studieschuld als een molensteen om je nek hangen
'Milennials willen allemaal maar studeren en gaan dan klagen dat het allemaal zo duur is#
-> Jij mocht met je dikke vette luie babyboomerreet 8 jaar doen over je studie filosofie zonder een enorme studieschuld, wij moeten meteen presteren, hebben een enorme studieschuld en krijgen geen tweede kans als het mislukt. Door de hoge woekerhuren kunnen we geen kamer betalen tijdens onze studie en mogen we 2 uur reizen vanuit schubbekutteveen (waar onze dikke vette babyboomouders een groot huis hebben dat al is afbetaald) in een ramvolle trein met vertraging om te kunnen studeren.
'Milennials zijn niet gemotiveerd op het werk'
-> Jij zou ook niet gemotiveerd zijn als je na je afstuderen maar net boven minimumloon verdient, steeds van jaarcontract naar jaarcontract moet hoppen omdat niemand je een vaste baan wil geven of als je onbetaald slavenwerk moet doen in een 'werkervaringsplek'.
'Milennials willen van alles en zijn strontverwend'
-> Jij met je dikke vette luie babyboomerreet bent pas verwend, zie bovenstaande.
'Milennials hebben een gat in hun hand en kunnen niet sparen'
-> Jij zou met je dikke vette luie babyboomerreet ook niet kunnen sparen als de helft van je loon naar woekerhuur gaat en je geen vast contract hebt en maar net boven minimumloon verdient, geen uitzicht hebt op pensioen en nog te maken hebt met steeds hoger wordende belastingen en ziektekosten.
'Milennials zijn niet loyaal en hoppen steeds van job naar job, je kunt er niet van op aan'
-> Jij zou ook oprotten met je dikke vette luie babyboomerreet als je na een jaarcontractje steeds mocht oprotten omdat je geen vast contract krijgt, je benefits worden uitgekleed, etc. etc.
Zo zou ik nog wel een paar a4tjes vol kunnen typen. Als je als manager je team niet gemotiveerd weet te krijgen dan ben je gewoon een slechte manager en moet je misschien maar iets anders gaan doen.
Sowieso onbegrijpelijk dat hier geen maatschappelijk onrust over ontstaat.
Ik ben een zogenaamde xennial en zit eigenlijk tussen x en millennial in. Het verschil is bijvoorbeeld opgegroeid zijn met het ijzeren gordijn en de Russen als grote dreiging. In dienst moeten. Of de grote opening en positiviteit van de jaren 90.
De babyboomers zijn erg rijk, maar daarom zijn millennials in enorme rijkdom opgegroeid, in kleine gezinnen en vaak heel losjes opgevoed. Behoorlijk beschermd.
Daarnaast zijn ze als eersten opgegroeid met internet en altijd televisie. Toen ik klein was, was er nog niet eens Nederland 3, dan begon het na een heeeel lang testbeeld om 6 uur in de avond met het journaal.
Ik ben opgegroeid met buiten spelen, binnen als de lantaarns gaan branden. Binnen tien jaar was dat veranderd naar vooral binnen gamen en in binnenspeeltuinen veilig spelen.
Er is echt wel een verandering geweest in omgeving. Ikzelf heb dat als jongvolwassene meegemaakt en de echte jeugd nog wat meer als vroeger. Mijn zusje is een millennial, een echte. En ineens hebben al haar vrienden ook al voor hun dertigste een burnout gehad. Niemand van mijn generatie... Die krijgen dat nu pas... Tweede helft dertig.
En die omgeving vormt je toch. Omdat er minder ruimte en controle was, en minder bescherming, hebben oudere mensen iets meer weerbaarheid lijkt het wel. Millennials zijn soms, zeker niet altijd maar toch wel relatief vaak gewend dat ze niet echt tegenslag hebben.
Overigens was in de jaren tachtig ook een grote groep werkeloos. Patatgeneratie deel 1. Die hebben ook woningnood, werkeloosheid en de no future + heroine gezien.
Maargoed. Millennials zijn gevormd in een aparte tijd met andere middelen en andere demografie. Klein gezin, veel technologie, relatief veel geld en luxe. Ik vind ze gemiddeld veel idealistischer, maar ook meer 'entitled', echt goed omgaan met tegenslag is soms lastig. Geldt niet voor iedereen, maar gemiddeld genomen zie ik het wel.
🙊quote:
'Milennials willen van alles en zijn strontverwend'
-> Jij met je dikke vette luie babyboomerreet bent pas verwend, zie bovenstaande.
Er rijden er wel heul veilig rond met campers van dik een ton zag ik deze zomer weer. Holy crap wat een geld.quote:
Babyboomers moeten gewoon eens hun verantwoordelijkheid nemen, en daarnaast ook eens inzien dat zij degene zijn die het makkelijk hebben gehad. Maar nee, ze willen op hun centen zitten en de jongere generatie lekker de schuld geven.
Dus als je 10 jaar eerder je burn-out hebt gehad ben je een watje?quote:
Er is echt wel een verandering geweest in omgeving. Ikzelf heb dat als jongvolwassene meegemaakt en de echte jeugd nog wat meer als vroeger. Mijn zusje is een millennial, een echte. En ineens hebben al haar vrienden ook al voor hun dertigste een burnout gehad. Niemand van mijn generatie... Die krijgen dat nu pas... Tweede helft dertig.
Zeg denk ik meer over het ratrace van nu dat beide generaties uit vallen.
Zeg ik ergens watje? Ik geef een verschil aan. De oorzaak ken ik niet. En claim ik ook nergens te kennen.quote:
[..]
Dus als je 10 jaar eerder je burn-out hebt gehad ben je een watje?
Zeg denk ik meer over het ratrace van nu dat beide generaties uit vallen.
Ik vermoed dat het vooral komt door de hoge eisen die millennials zichzelf opleggen. Toen ik jonger was, was je sterk, of dom, of knap of sportief, of intelligent. Maar je hoefde niet vanalles te zijn.
Mijn vermoeden: Millennials moeten vanzelf (en soms hun omgeving)zichzelf: mooi, slim, succesvol, belezen, duurzaam, sportief, reislustig, idealistisch en sociaal zijn.
Dat kan helemaal niet. En volgens mij gaat het daar ook mis. Het is net als met streng gereformeerden, het is allemaal niet haalbaar. En daarom zeer frustrerend. Maargoed, ik heb het niet onderzocht dus hetnis slechts een idee.
Burn-out komt momenteel veel vaker voor dan jaar of 10 terug, toen jouw generatie die leeftijd had. Zal a) een deel door de ratrace van nu horen en b) ook dat het steeds beter herkend wordt en naar gehandeld wordt. "Vroeger" kon je je baan/prive balans gewoon niet aan, was je overspannen, depressief of een ander labeltje.
Over het in alles goed moeten zijn herken ik wel een stuk van. Je wordt in een keurslijf gestoken (door jezelf, druk van social media, vrienden, ouders, schoolsysteem?) met allemaal verwachtingen waaraan je niet kunt voldoen.
Vergis je niet de invloed van socialmedia is veranderd tov oudere generaties. In je jonge 20er jaren hebben wat anderen van je vinden en denken en wat jij over anderen vindt nog grote invloed op je tov als je ouder wordt. Dat naast die eeuwige bereikbaarheid (I know leg je voor een deel je zelf op).
Ergens zit er best wat in de wat harde conclusie dat Millennials heel erg zijn opgevoed als gods gift to the world. Ze zijn allemaal bijzonder en fantastisch. Hun ouders en omgeving hebben enorme verwachtingen. Zelf worden ze van jongs af aan gek gemaakt met het idee dat als je maar wilt en je best doet je alles kunt bereiken.quote:
Ik lees het wel als negatief tov de generatie waar jij toe behoord...
Burn-out komt momenteel veel vaker voor dan jaar of 10 terug, toen jouw generatie die leeftijd had. Zal a) een deel door de ratrace van nu horen en b) ook dat het steeds beter herkend wordt en naar gehandeld wordt. "Vroeger" kon je je baan/prive balans gewoon niet aan, was je overspannen, depressief of een ander labeltje.
Over het in alles goed moeten zijn herken ik wel een stuk van. Je wordt in een keurslijf gestoken (door jezelf, druk van social media, vrienden, ouders, schoolsysteem?) met allemaal verwachtingen waaraan je niet kunt voldoen.
Vergis je niet de invloed van socialmedia is veranderd tov oudere generaties. In je jonge 20er jaren hebben wat anderen van je vinden en denken en wat jij over anderen vindt nog grote invloed op je tov als je ouder wordt. Dat naast die eeuwige bereikbaarheid (I know leg je voor een deel je zelf op).
En dit is gewoon niet waar. Per definitie zijn de meeste mensen normaal, helemaal niet bijzonder. Zonder bijzondere eigenschappen, zonder bijzondere vaardigheden.
Ik ben de laatste generatie opgevoed met: bek houden als volwassenen praten. Alles daarna is opgegroeid in speciale kinderreservaten, binnenspeeltuinen, kinderparadijzen. Op school wordt het niveau naar beneden aangepast omdat iedereen een prijs moet. En dan ineens kom je in de echte wereld terecht, die is zo anders, lijkt veel meer op de wat hardere oude wereld van bek houden als volwassenen praten.
Dus ergens is het helemaal niet de schuld van de millenials als groep. Maar zij zijn wel de enigen die er wat mee kunnen doen. Gelukkig gebeurt het ook. Echter toch wel veel slachtoffers vallen er onderweg. Enorm veel burnouts en psychische nood. Meer nog dan mijn generatie (er zijn heel veel mensen met psychische nood)
Dat is best te begrijpen. Millenials zijn wel vrij individualistisch ingesteld. Ze verenigen zich niet meer. Dat zie je bij bijvoorbeeld organisaties als de vakbond. Die schreeuwen om leden en dan voornamelijk om jongere leden. Anderzijds kunnen werkgevers dan lekker hun gang gaan met het uitkleden van arbeidsvoorwaarden, immers als Jantje klaagt dan lost Pietje het wel op. Maar zouden ze zich organiseren dan kunnen Jantje en Pietje samen afspreken om op een bepaalde dag te gaan staken. Op die manier hebben ze meer leverage om iets voor elkaar te krijgen.quote:
[..]
Waarheid als een koe. Jammer dat dit niet landt bij de babyboomers.
Sowieso onbegrijpelijk dat hier geen maatschappelijk onrust over ontstaat.
Het effect van zoiets is nooit onmiddellijk zichtbaar en daardoor spreekt het millenials niet aan. Waarom zou je contributie betalen als je toch geen effect ziet? Zelfs babyboomers stappen eruit om die reden.
Voor mezelf sprekende : als een werkgever mij niet (meer) aan staat, zorg ik dat ik ga werken bij een werkgever die mij wel aan staat. In het verleden heb ik dit enkele keren gedaan en ik ben er alleen maar beter op geworden: kritischer, meer vanuit een breder perspectief bekijken en wat salaris stappen. Bovendien weet ik dat ik bij mijn huidige werkgever heel goed zit, dat besef was er anders niet geweest.quote:
[..]
Dat is best te begrijpen. Millenials zijn wel vrij individualistisch ingesteld. Ze verenigen zich niet meer. Dat zie je bij bijvoorbeeld organisaties als de vakbond. Die schreeuwen om leden en dan voornamelijk om jongere leden. Anderzijds kunnen werkgevers dan lekker hun gang gaan met het uitkleden van arbeidsvoorwaarden, immers als Jantje klaagt dan lost Pietje het wel op. Maar zouden ze zich organiseren dan kunnen Jantje en Pietje samen afspreken om op een bepaalde dag te gaan staken. Op die manier hebben ze meer leverage om iets voor elkaar te krijgen.
Het effect van zoiets is nooit onmiddellijk zichtbaar en daardoor spreekt het millenials niet aan. Waarom zou je contributie betalen als je toch geen effect ziet? Zelfs babyboomers stappen eruit om die reden.
Vroeger bleef men een leven lang bij 1 werkgever plakken, persoonlijk geloof ik daar niet in. Tijden zijn veranderd en de werkvloer veranderd mee. Om die reden vind ik een vakbond ook niet nodig.
1 uur en 15 minuten enkele reis forenzen ?quote:
[..]
Makkelijk roepen dit. Om er een paar te noemen.
Je hoeft niet in de stad te wonen. Ik reis dagelijks c.a. 1uur en 15min om op locatie te wonnen. Als je hier genoegen mee neemt hoef je daar niet te wonen.
lekker voor je levenskwaliteit. Voor een baan iets boven minimumloon kom je daar je bed toch niet voor uit, laat me niet lachen.Wellicht om ervaring op te doen? Gek genoeg waren al mijn eerste banen redelijk ver weg (voor 1700 - 3000 brutoquote:
[..]
1 uur en 15 minuten enkele reis forenzen ?
) , pas daarna ben ik op fietsafstand gaan werken. Moet wel zeggen dat de banen toen niet voor het oprapen lagen. En met die ervaring (oa in BeLux en Duitsland ) had ik de banen in mijn eigen stad voor het uitkiezen. Zou nu ook niet meer dagelijks met de auto (file) gaan.. Fietsen is zo heerlijk als je jaren in de auto hebt gezeten.De autokosten die ik nu bespaar zijn de extra woonlasten omdat de (rand) stad duurder is.
Tja, leven van een consultant. Met alle files etc is dit niet heel gek. Als jij modaal wil blijven leven is dat ook ee keuze. Maar goed, point proven.quote:
[..]
1 uur en 15 minuten enkele reis forenzen ?
De oude generatie bij ons zijn een stel inhalige vrekken die van vroeger uit gewend zijn 25buur te werken en er 50 betaald te krijgen. Als je ze nu een uurtje inhoudt staan ze gelijk op hun achterste poten terwijl hetgeen wat ze willen gewoon pure diefstal van de werkgever is.
Wat niet wegneemt dat huidige generatie (mijn generatie) over het algemeen pestpokke verwend is.
Denken dat ze heel wat zijn omdat ze met een 8 van de universiteit afkomen terwijl je pas net komt kijken. Maar dat besef mist nog wel eens maar dat komt doorgaans snel genoeg. Laat ze maar een paar keer goed op hun snufferd gaan, dan merk je vanzelf wat voor een vlees je in de kuip hebt.
[ Bericht 37% gewijzigd door fathank op 08-08-2018 17:26:54 ]
Op mijn werk zie ik vooral mensen uit generatie X die uitvallen. Ook niet zo vreemd, aangezien er in verhouding meer mensen uit generatie X dan generatie Y een gezinsleven hebben. Dan wordt het toch allemaal wat drukker. Zeker als je ook niet de mogelijkheid hebt om deeltijd te werken.quote:
[..]
Zeg ik ergens watje? Ik geef een verschil aan. De oorzaak ken ik niet. En claim ik ook nergens te kennen.
Ik vermoed dat het vooral komt door de hoge eisen die millennials zichzelf opleggen. Toen ik jonger was, was je sterk, of dom, of knap of sportief, of intelligent. Maar je hoefde niet vanalles te zijn.
Mijn vermoeden: Millennials moeten vanzelf (en soms hun omgeving)zichzelf: mooi, slim, succesvol, belezen, duurzaam, sportief, reislustig, idealistisch en sociaal zijn.
Dat kan helemaal niet. En volgens mij gaat het daar ook mis. Het is net als met streng gereformeerden, het is allemaal niet haalbaar. En daarom zeer frustrerend. Maargoed, ik heb het niet onderzocht dus hetnis slechts een idee.
Overgens ben ik zelf een onderdeel van generatie Y, maar ik merk niet dat er veel van mij verwacht wordt. En bij mijn vrienden merk ik dat ook niet. Volgens mij zijn het vooral lui van andere generaties die zo over generatie Y denken.
Millennials daarentegen, 5 jaar max bij de baas, zeuren over hun salaris en hun carrière kansen. En idd de burn-out.... Altijd wat.
Dat was in het verleden ook zo. Mensen met gezin, verantwoordelijkheid in werk en kinderen. En dan komt er een scheiding oid. Daar worden ze dan overspannen van. De objectieve druk is dan vrij hoog en zijn er ook belangrijke consequenties van de keuzes en gedrag op dat moment.quote:Op woensdag 8 augustus 2018 18:05 schreef Morrigan het volgende:
[..]
Op mijn werk zie ik vooral mensen uit generatie X die uitvallen. Ook niet zo vreemd, aangezien er in verhouding meer mensen uit generatie X dan generatie Y een gezinsleven hebben. Dan wordt het toch allemaal wat drukker. Zeker als je ook niet de mogelijkheid hebt om deeltijd te werken.
Overgens ben ik zelf een onderdeel van generatie Y, maar ik merk niet dat er veel van mij verwacht wordt. En bij mijn vrienden merk ik dat ook niet. Volgens mij zijn het vooral lui van andere generaties die zo over generatie Y denken.
Van het het even niet meer weten na twee jaar in een startersfunctie is dat toch wel weer anders. Dan zit er wel iets anders achter dat uitvallen. De druk is dan objectief gezien niet zonhoog, maar voor die persoon blijkbaar wel. Ik vermoed dat die mensen vooral heel veel van zichzelf verwachten, meer dan ze überhaupt zouden kunnen. Onrealistisch dus.
Voorheen bij grote organisaties gewerkt waar je met een scheef hoofd werd aangekeken als je later dan 09:00 binnenwandelt of het in je hoofd haalde voor 18:30 te vertrekken.
Als je leest hoe negatief er over generatie Y wordt gesproken, dan kan ik begrijpen dat de druk om goed te presteren hoger ligt. Je wilt tenslotte niet als lui en/of verwerd bekend staan. En dan hebben sommigen niet eens een baanzekerheid.quote:
[..]
Dat was in het verleden ook zo. Mensen met gezin, verantwoordelijkheid in werk en kinderen. En dan komt er een scheiding oid. Daar worden ze dan overspannen van. De objectieve druk is dan vrij hoog en zijn er ook belangrijke consequenties van de keuzes en gedrag op dat moment.
Van het het even niet meer weten na twee jaar in een startersfunctie is dat toch wel weer anders. Dan zit er wel iets anders achter dat uitvallen. De druk is dan objectief gezien niet zonhoog, maar voor die persoon blijkbaar wel. Ik vermoed dat die mensen vooral heel veel van zichzelf verwachten, meer dan ze überhaupt zouden kunnen. Onrealistisch dus.
Overigens is het wel zo dat deze generatie bestaat uit mensen van 18 tot 38 jaar en iemand van 18 zit in andere levensfase dan iemand van 37. Je kunt dan ook niet echt tips geven als het om deze generatie gaat. Een deel studeert nog, een deel is net op de arbeidsmarkt en een deel heeft mogelijk al een gezin.
Toen een mooie baan aangeboden gekregen en verteld dat ik wegging en daarna was er ineens van alles mogelijk. Leiding gegeven aan diverse monteurs, waarbij het niks met leeftijd te maken had welke instelling iedereen heeft (of had). De "vervelendste" monteur die altijd liep te klagen was bijna 40, de meest hardwerkende monteur zat tegen pensioenleeftijd aan en zijn maatje die hij opgeleid had was 20 jaar en klaagde ook nooit. Het heeft puur met instelling te maken en een stukje waardering vanuit de werkgever.
Bij ons in de techniek is er nu een zwaar tekort aan personeel, waardoor bij de minste of geringste tegenslag bij mijn vorige bedrijf iedereen liep te puffen en te zeuren. Als er crisis was en de banen lagen niet voor het oprapen, vraag ik mij af of de meeste nog steeds diezelfde instelling had.
Op dit moment geef ik leiding aan ongeveer 10 man, waarbij het naar mijn inziens belangrijk is voor je collega's dat je weet waar je het over hebt, een handje helpt als het nodig is en duidelijk bent in de afspraken die je maakt. Ik probeer altijd tussen de groep te staan en niet daarboven en dat werkt bij zo goed als alle generaties die we rond hebben lopen het beste. Probeer je ook in te leven in de persoon die je leiding geeft, begrijpen waar hij of zij het over heeft en dan sta je in principe al 1-0 voor.
Dit.quote:
Ik geef ze groot gelijk.
Nul zekerheid bieden maar wel eisen dat ze 110% geven?
Dikke doei
Ligt eraan welke branche. Als je niet presteerde werd je gewoon ontslagen. Zeker bij Ing.bureau's. Maar je kreeg wel de tijd om te leren. Nu weet ik niet in NL maar in Duitsland was dat normaal. Het heeft mij geen windeieren gelegd. Maar in Nederland heb ik het nog geen 2 jaar vol gehouden in die branche. Maar in nws is er een item over mail etc. Het zijn zo allemaal van die zaken die je het onmogelijk maken iemand het vak te leren. Dat kost zoveel tijd, tijd die je niet meer krijgt met alle gevolgen.quote:
[..]
Dat lijkt me niet correct. Flexibilisering, tijdelijke contracten en versoberde ontslagbescherming zijn geen items waar de huidige ouderen destijds tegenaan liepen.
Zonder fatsoenlijke begeleiding en oog voor talentontwikkeling zul je nooit een duurzaam personeelsbestand opbouwen. En een beetje werkgever heeft dat prima in de gaten.
Er wordt hier gepraat over werkgevers alsof het slavendrijvers uit de VOC-tijd zijn. Een beetje realiteitszin mag wel hoor.
quote:
.Als je net nieuw in het bedrijf komt zijn dat soort verschillen best zuur. Vooral die verschillende werktijden, de millennials moeten gewoon 40 uur werken waar voor de oudjes 32 of 36 uur al full time is.
Privileges bouw je op door van toegevoegde waarde te zijn. Niet door je aanwezigheid en een schooldiploma.quote:
Waar ik werkte waren de arbeidsvoorwaarden voor degenen die er al langer werkten gebaseerd op de bubbel van voor 2000. Dat is allemaal flink minder geworden en dat motiveert natuurlijk nier. Goed, de 55 verlofdagen zijn er voor de oudere werknemers ook niet meer, maar dat is wel in het loon gecompenseerd of met atv.
Als je net nieuw in het bedrijf komt zijn dat soort verschillen best zuur. Vooral die verschillende werktijden, de millennials moeten gewoon 40 uur werken waar voor de oudjes 32 of 36 uur al full time is.
Die oudere werknemers zijn ooit gewoon gestart met een veel betere cao. Het zijn geen privileges, maar "geluk hebben eerder te zijn geboren".quote:
[..]
Privileges bouw je op door van toegevoegde waarde te zijn. Niet door je aanwezigheid en een schooldiploma.
En hoe geldt een cao van 1998 nog in 2018?quote:
[..]
Die oudere werknemers zijn ooit gewoon gestart met een veel betere cao. Het zijn geen privileges, maar "geluk hebben eerder te zijn geboren".
Maar krijg je een onvoldoende als je daar niet in reflecteert? Daarvoor heb je toch al snel begeleiding van een coach oid nodig als het niet vanuit jezelf komt, bieden ze dat op een hbo?quote:
Het missen van reflectie vind ik wel apart. Op de hbo word je kapot gegooid met reflectieverslagen die je moet schrijven.
Het is alweer een tijd terug, maar die reflectieverslagen hebben mij wel geholpen. Tuurlijk kun je daar een onzinverhaal invullen, maar daar heb je jezelf mee. Ik kan prima omgaan met kritiek dat onderbouwd is. Ik merk hier juist dat vastgeroeste mensen zonder enige flexibiliteit geen enkele vorm van zelfreflectie bezitten (overheid)quote:
[..]
Maar krijg je een onvoldoende als je daar niet in reflecteert? Daarvoor heb je toch al snel begeleiding van een coach oid nodig als het niet vanuit jezelf komt, bieden ze dat op een hbo?
Op mijn WO opleiding heb ik dat niet hoeven doen, dat kwam pas op mijn vervolgopleiding. Het was heel goed geweest het eerder naar horen te laten komen jaquote:
[..]
Het is alweer een tijd terug, maar die reflectieverslagen hebben mij wel geholpen. Tuurlijk kun je daar een onzinverhaal invullen, maar daar heb je jezelf mee. Ik kan prima omgaan met kritiek dat onderbouwd is. Ik merk hier juist dat vastgeroeste mensen zonder enige flexibiliteit geen enkele vorm van zelfreflectie bezitten (overheid)
Die oudjes waar je het over hebt hebben toen zij jong waren ook 40 uur gewerkt en nog wel meer. Ik weet niet waar je werkt maar atv heeft niets met leeftijd te maken. Daar heeft iedere werknemer recht op ongeacht leeftijd.quote:
Waar ik werkte waren de arbeidsvoorwaarden voor degenen die er al langer werkten gebaseerd op de bubbel van voor 2000. Dat is allemaal flink minder geworden en dat motiveert natuurlijk nier. Goed, de 55 verlofdagen zijn er voor de oudere werknemers ook niet meer, maar dat is wel in het loon gecompenseerd of met atv.
Als je net nieuw in het bedrijf komt zijn dat soort verschillen best zuur. Vooral die verschillende werktijden, de millennials moeten gewoon 40 uur werken waar voor de oudjes 32 of 36 uur al full time is.
Wat is nu het voordeel van al die reflectievetslagen? Gelukkig heb ik ze nooit hoeven te maken op de hts Maar mijn partner die op oudere leeftijd ging studeren via haar werkgever bestond die opleiding voor circa 60% uit het maken van reflectieverslagen. De verpleegtechnische handelingen werden nauwelijks behandeld. Mijn partner werd er niet gelukkig van. En maar een case verzinnen.quote:
Het missen van reflectie vind ik wel apart. Op de hbo word je kapot gegooid met reflectieverslagen die je moet schrijven.
Ik werd er ook gestoord van. Maar achteraf zie ik wel dat het nut heeft gehad. Je leert gewoon reflecteren, that's it. Eerlijk naar jezelf kijken wat betreft verbeterpunten. Sommige mensen schieten bij kritiek in de stress. Als je reflecteert herken je wat er fout zit en kun je eraan werken. Zo kun je je ook wapenen tegen onterechte kritiek bijvoorbeeld.quote:
[..]
Wat is nu het voordeel van al die reflectievetslagen? Gelukkig heb ik ze nooit hoeven te maken op de hts Maar mijn partner die op oudere leeftijd ging studeren via haar werkgever bestond die opleiding voor circa 60% uit het maken van reflectieverslagen. De verpleegtechnische handelingen werden nauwelijks behandeld. Mijn partner werd er niet gelukkig van. En maar een case verzinnen.
Ik denk dat het een kwestie is van een karakter eigenschap om kritisch op je zelf te zijn en durven fouten te maken. En als je een oudere werknemer hebt die de tijd krijgt je te begeleiden en je neemt zelf de tijd om alles rustig op te bouwen en niet gelijk te veel hooi op je vork neemt, moet dat allemaal goed komen.quote:
[..]
Ik werd er ook gestoord van. Maar achteraf zie ik wel dat het nut heeft gehad. Je leert gewoon reflecteren, that's it. Eerlijk naar jezelf kijken wat betreft verbeterpunten. Sommige mensen schieten bij kritiek in de stress. Als je reflecteert herken je wat er fout zit en kun je eraan werken. Zo kun je je ook wapenen tegen onterechte kritiek bijvoorbeeld.
De meeste maken de fout om gelijk door te willen groeien naar een management functie zonder eerst goed de tijd te nemen om het vak te leren de basis dus. Heb je het vak onder de knie kunnen er 3 dingen gebeuren: Of je ontdekt dat je een vakidioot bent of je groeit door naar een management functie of je ontdekt dat je het allemaal wel gezien hebt en gaat een totaal andere richting uit. Maar vergis je niet. Er zijn vakidioten die behoorlijk wat meer salaris hebben dan een manager.
Waar het aan ligt weet ik niet maar wat is er zo leuk aan managen. Hoe komt het toch dat de meeste dit ambiëren?
De een heeft het in zichzelf, veel anderen kunnen het in ieder geval leren. Ook als je geen manager wordt is het zinvol.quote:
[..]
Ik denk dat het een kwestie is van een karakter eigenschap om kritisch op je zelf te zijn en durven fouten te maken. En als je een oudere werknemer hebt die de tijd krijgt je te begeleiden en je neemt zelf de tijd om alles rustig op te bouwen en niet gelijk te veel hooi op je vork neemt, moet dat allemaal goed komen.
De meeste maken de fout om gelijk door te willen groeien naar een management functie zonder eerst goed de tijd te nemen om het vak te leren de basis dus. Heb je het vak onder de knie kunnen er 3 dingen gebeuren: Of je ontdekt dat je een vakidioot bent of je groeit door naar een management functie of je ontdekt dat je het allemaal wel gezien hebt en gaat een totaal andere richting uit. Maar vergis je niet. Er zijn vakidioten die behoorlijk wat meer salaris hebben dan een manager.
Waar het aan ligt weet ik niet maar wat is er zo leuk aan managen. Hoe komt het toch dat de meeste dit ambiëren?
Het leuke aan management is denk ik (dit zeg ik als niet-manager) als je naast je vak ook overstijgend bezig bent. Het lijkt me niet altijd leuk.
Ik heb er ook veel geschreven. In mijn klassen werd nog wel eens gevraagd waarom we dat moesten doen. Het antwoord was dat in het werkleven mensen nooit hadden geleerd om in de spiegel te kijken.quote:
Het missen van reflectie vind ik wel apart. Op de hbo word je kapot gegooid met reflectieverslagen die je moet schrijven.
Ik zie hier ook geen enkele zelfkritische babyboomer. Xennials gaat nog wel, maar met moeite. Wat dat betreft hebben ze dan wel een beetje gelijk gehad.
Sociale omgang, face to face kan ik jongeren alleen maar aanraden om alle kennis uit ouderen te halen. Blijf niet uren op je mobiel staren. Velen maken de vergissing dat ouderen zijn vastgeroest. Vaak is dat niet het geval als het om het vak gaat. Maar zijn ze vastgeroest op de randzaken waar iedere werknemer op een bepaalde leeftijd last van krijgt. Als je ieder jaar een reorganisatie meemaakt heb je het wel gehad als je tegen de 60 loopt. Dat is menselijk.quote:
[..]
De een heeft het in zichzelf, veel anderen kunnen het in ieder geval leren. Ook als je geen manager wordt is het zinvol.
Het leuke aan management is denk ik (dit zeg ik als niet-manager) als je naast je vak ook overstijgend bezig bent. Het lijkt me niet altijd leuk.
Op welke manier is die niet kritisch op zichzelf? Het zou betekenen dat je nooit leert van je fouten en ze ook nooit durft te maken.quote:
[..]
Ik heb er ook veel geschreven. In mijn klassen werd nog wel eens gevraagd waarom we dat moesten doen. Het antwoord was dat in het werkleven mensen nooit hadden geleerd om in de spiegel te kijken.
Ik zie hier ook geen enkele zelfkritische babyboomer. Xennials gaat nog wel, maar met moeite. Wat dat betreft hebben ze dan wel een beetje gelijk gehad.
Ik denk dus ook dat je generaliseert. Je kan selecteren bij het sollicitatiegesprek. Ik was vorig jaar bij een aantal sollicitatiegesprekken betrokken en vond dat je al snel kon merken wie de "typische" millenial-attitude had en wie niet.
Daarnaast, je zegt idd zelf dat je er (in de toekomst) niet meer omheen kunt, dus het is de kunst om een werkwijze te vinden die wel werkt.
Ik geef toe dat ik niet in hun hoofd kan kijken. Maar ik kan wel zeggen dat ik het ze nooit zie doen. En als scholen massaal besluiten dat mensen moeten leren om over zichzelf na te denken, dan moet dat toch ergens op gebaseerd zijn?quote:
[..]
Op welke manier is die niet kritisch op zichzelf? Het zou betekenen dat je nooit leert van je fouten en ze ook nooit durft te maken.
Mogelijk omdat er minder face to face contact is en het sociale binnen organisaties nagenoeg verdwenen is, dat men steeds minder kritiek ontvangt?quote:
[..]
Ik geef toe dat ik niet in hun hoofd kan kijken. Maar ik kan wel zeggen dat ik het ze nooit zie doen. En als scholen massaal besluiten dat mensen moeten leren om over zichzelf na te denken, dan moet dat toch ergens op gebaseerd zijn?
Het is zoals al die bijeenkomsten die ons zouden moeten leren hoe je in teamverband moet werken.
De oudere generatie hoefde je dat in het algemeen niet te leren want die speelde op straat met tal van kinderen en werd dat spelenderwijs
geleerd. De beste managers leren dat op straat al.
Er zijn kinderen die al op zeer jonge leeftijd de boel aansturen. Je kent het wel. Van die kinderen als er bijvoorbeeld een hut werd gebouwd de zaak aanstuurde. En dan had je weer anderen die bedachten hoe je de hoe het beste die hut kon bouwen. Heel bizar eigenlijk.
Ouderen zijn wel degelijk kritisch op zichzelf anders zouden ze nooit gegroeid zijn in functie etc. Natuurlijk heb je ook ouderen die dat niet doen. Maar ik ben bang dat je het kritisch zijn verward met het vastgeroest zijn en daarom niet willen meewerken en niet kritisch op zichzelf zijn.
Zelf ben ik zeer kritisch op mijzelf maar het huidige management zal zeggen dat ik vastgeroest ben in oude patronen. Dat is inderdaad zo. Als het management vind dat ik een collega moet melden bij het management als die een fout maakt dan hebben ze pech en zal ik daar nooit aan meewerken. Nooit en te nimmer zal ik een collega achter zijn rug om bij het management aangeven bij het maken van fouten. Dat los ik zelf op en lukt het dan alsnog niet dan kun je helaas niet anders. Dat noemt men tegenwoordig vastgeroest zijn en niet meegaan met de organisatie.
Ik kan er wel uren over praten.
[ Bericht 1% gewijzigd door Cherni op 10-08-2018 12:57:58 ]
Okee misschien heb je een punt, ik bedoel het inderdaad meer als vastgeroest zijn.quote:
[..]
Mogelijk omdat er minder face to face contact is en het sociale binnen organisaties nagenoeg verdwenen is, dat men steeds minder kritiek ontvangt?
Het is zoals al die bijeenkomsten die ons zouden moeten leren hoe je in teamverband moet werken.
De oudere generatie hoefde je dat in het algemeen niet te leren want die speelde op straat met tal van kinderen en werd dat spelenderwijs
geleerd. De beste managers leren dat op straat al.
Er zijn kinderen die al op zeer jonge leeftijd de boel aansturen. Je kent het wel. Van die kinderen als er bijvoorbeeld een hut werd gebouwd de zaak aanstuurde. En dan had je weer anderen die bedachten hoe je de hoe het beste die hut kon bouwen. Heel bizar eigenlijk.
Ouderen zijn wel degelijk kritisch op zichzelf anders zouden ze nooit gegroeid zijn in functie etc. Natuurlijk heb je ook ouderen die dat niet doen. Maar ik ben bang dat je het kritisch zijn verward met het vastgeroest zijn en daarom niet willen meewerken en niet kritisch op zichzelf zijn.
Zekf ben ik zeer kritisch op mijzelf maar het huidige management zal zeggen dat ik vastgeroest ben in oude patronen. Dat is inderdaad zo. Als het management vind dat ik een collega moet melden bij het management als die een fout maakt dan hebben ze pech en zal ik daar nooit aan meewerken. Nooit en te nimmer zal ik een collega achter zijn rug om bij het management aangeven bij het maken van fouten. Dat los ik zelf op en lukt het dan alsnog niet dan kun je helaas niet anders. Dat noemt men tegenwoordig vastgeroest zijn en niet meegaan met de organisatie.
Wat dat betreft wel jammer eigenlijk als babyboomers vastgeroest zijn in hun manier van feedback geven. Als millenial met al die reorganisaties kan het wel eens bedreigend over komen. In de zin van "dit zijn je verbeterpunten, pas je aan of je bent je baan kwijt". Af en toe eens een schouderklopje kan dan enorm helpen om de zaak te relativeren. Maarja, krijg je dat niet, dan ga je als vanzelf in de verdedigmodus a la niet waar, kijk eens hoe goed ik ben!
Misschien wel de grootste miscommunicatie tussen de 2 generaties dan.
Ik gaf altijd feedback aan een tekenaar. Zeker omdat dat ook in mijn eigen voordeel was. Ik had er namelijk niets aan om iemand niets te leren en maar te laten aanmodderen. Kon ik het alsnog zelf doen. Maar de management stijl moet dat wel toelaten dat daar tijd ingestoken moet worden. Als ouderen daar de tijd niet meer voor krijgen dan krijg je uiteindelijk een slechte verstandhouding tussen jong en oud.quote:
[..]
Okee misschien heb je een punt, ik bedoel het inderdaad meer als vastgeroest zijn.
Wat dat betreft wel jammer eigenlijk als babyboomers vastgeroest zijn in hun manier van feedback geven. Als millenial met al die reorganisaties kan het wel eens bedreigend over komen. In de zin van "dit zijn je verbeterpunten, pas je aan of je bent je baan kwijt". Af en toe eens een schouderklopje kan dan enorm helpen om de zaak te relativeren. Maarja, krijg je dat niet, dan ga je als vanzelf in de verdedigmodus a la niet waar, kijk eens hoe goed ik ben!
Misschien wel de grootste miscommunicatie tussen de 2 generaties dan.
Bovendien en dat is grote gevaar als je constant blijft reorganiseren, dat ouderen hun kennis niet meer doorgeven. Kennis word dan als macht gebruikt. Zit je in dat soort organisaties ben je niet te benijden als jongere.
Ik ben in Duitsland opgeleid op de werkvloer. Daar had je het principe leermeester en leerling. Ik mis het vandaag de dag nog steeds nu ik al jaren in Nederland werk.
Feedback kreeg je van je leermeester. En uiteindelijk als je steeds meer losgelaten werd en dan eindelijk je eerste opstelling mocht bedenken vanaf een PenI wist je wel dat het goed zat. Ik mis die ouwe lul😁 nog wel. Hij leeft niet meer helaas.
[ Bericht 3% gewijzigd door Cherni op 10-08-2018 13:48:07 ]
Ik zou dat ook wel willen, maar dan ook echt voor langere termijn. Niet dat iemand me aan m'n handje vast houdt want ik snap ook wel dat werk gedaan moet worden. Maar iemand voor de langere termijn waar je af en toe eens openlijk mee kan praten zonder dat je gelijk je baan hoeft te vrezen.quote:
[..]
Ik gaf altijd feedback aan een tekenaar. Zeker omdat dat ook in mijn eigen voordeel was. Ik had er namelijk niets aan om iemand niets te leren en maar te laten aanmodderen. Kon ik het alsnog zelf doen. Maar de management stijl moet dat wel toelaten dat daar tijd ingestoken moet worden. Als ouderen daar de tijd niet meer voor krijgen dan krijg je uiteindelijk een slechte verstandhouding tussen jong en oud.
Bovendien en dat is grote gevaar als je constant blijft reorganiseren, dat ouderen hun kennis niet meer doorgeven. Kennis word dan als macht gebruikt. Zit je in dat soort organisaties ben je niet te benijden als jongere.
Ik ben in Duitsland opgeleid op de werkvloer. Daar had je het principe leermeester en leerling. Ik mis het vandaag de dag nog steeds nu ik al jaren in Nederland werk.
Feedback kreeg je van je leermeester. En uiteindelijk als je steeds meer losgelaten werd en dan eindelijk je eerste opstelling mocht bedenken vanaf een PenI wist je wel dat het goed zat. Ik mis die ouwe lul😁 nog wel. Hij leeft niet meer helaas.
Ik heb het zelf op eigen kracht gedaan. Allerlei dingen om managers maar tevreden te houden. Ik heb specifieke werkervaring gepakt en diverse opleidingen naast m'n baan gedaan. Maar nu heb ik volgens mij weer dat klassieke specialistenprobleem; gaat zich vervelen of is niet meer te volgen. Zo ervaren mensen me soms en dan blijkt al je inzet voor niets te zijn geweest.
Maar als je mij meer dan een jaar intensief zou volgen, zou je weten dat ik juist wat afremming nodig heb. Geef de dingen de tijd, laat het los, een reorganisatie kan jij ook niets aan doen. Echter, wie gaat mij dat in een veilige omgeving vertellen in een tijd waar alles steeds sneller en beter moet en je steeds harder afgerekend wordt op fouten?
Dat afrekenen op fouten zal ik nooit begrijpen. Tenzij je ze dagelijks maakt. Maar normaliter moet dat geen probleem zijn want zelfs mensen met een jarenlange ervaring kunnen fouten maken en maken die ook. Foutloos bestaat niet en zij die zeggen nooit fouten te maken voeren geen klap uit of schuiven alles af. Zolang het geen blunders(fouten die niet meer te herstellen zijn) moet dat geen probleem zijn. Zeker al niet om gelijk te dreigen met een ontslag.quote:
[..]
Ik zou dat ook wel willen, maar dan ook echt voor langere termijn. Niet dat iemand me aan m'n handje vast houdt want ik snap ook wel dat werk gedaan moet worden. Maar iemand voor de langere termijn waar je af en toe eens openlijk mee kan praten zonder dat je gelijk je baan hoeft te vrezen.
Ik heb het zelf op eigen kracht gedaan. Allerlei dingen om managers maar tevreden te houden. Ik heb specifieke werkervaring gepakt en diverse opleidingen naast m'n baan gedaan. Maar nu heb ik volgens mij weer dat klassieke specialistenprobleem; gaat zich vervelen of is niet meer te volgen. Zo ervaren mensen me soms en dan blijkt al je inzet voor niets te zijn geweest.
Maar als je mij meer dan een jaar intensief zou volgen, zou je weten dat ik juist wat afremming nodig heb. Geef de dingen de tijd, laat het los, een reorganisatie kan jij ook niets aan doen. Echter, wie gaat mij dat in een veilige omgeving vertellen in een tijd waar alles steeds sneller en beter moet en je steeds harder afgerekend wordt op fouten?
Juist die angstcultuur is dodelijk op de lange termijn. En zeker voor jongeren is dat een gigantisch probleem. Die prestatie druk is voor starters dodelijk als er daadwerkelijk een dreiging tot ontslag aan gekoppeld word.
Ik ben van mening dat iemand prima kan presteren als hij zich lekker voelt op een werkvloer. Als het dan ook aan interesse en inzet niet ontbreekt zullen jonge startende krachten uiteindelijk de ouwe starre ervaren krachten worden😁
Maar als je een vakidioot bent zul je altijd tegen die horde van een middenkader moeten knokken. Daar had ik nog de meeste moeite mee. Een middenkader dat je even komt vertellen dat alles morgen af moet en dat het allemaal geen ruk voorstelt. Maar hebben zelf nog nooit een ontwerp gemaakt. Dat ergerde mij althans zo erg dat de lust om nog te werken behoorlijk afnam ook al had ik een beter salaris dan het middenkader als vakidioot.
Ik heb ook fouten gemaakt zodat bij een opstart van een chemische installaties door veranderingen de bestaande ventilatoren het niet meer trokken. In de nacht kon ik mijn nest uit en moest maar kijken hoe ik het oploste. Maar dat heeft niet tot een ontslag geleid.
Dat zeg ik: die mensen hebben moeten inleveren op bijvoorbeeld verlofdagen, maar dat is in salaris en/of atv gecompenseerd.quote:
[..]
En hoe geldt een cao van 1998 nog in 2018?
Een millennial zal veel harder moeten werken om hetzelfde te kunnen bereiken.
Millennials in a nutshell https://9gag.com/gag/aAx58PR
Maar foutloos in het Nederlands en Engels schrijven oefenen ze dan weer niet. Tranentrekkend.quote:
Het missen van reflectie vind ik wel apart. Op de hbo word je kapot gegooid met reflectieverslagen die je moet schrijven.
Ga dat eerst maar leren voor die fucking reflectie.
Neem van mij aan dat die oudjes het in hun jonge jaren goed voor elkaar hadden. Ik heb het over werkgevers die indertijd de top waren als het over arbeidsvoorwaarden ging. Denk aan ING en Aegon. Daar groeien de bomen allang niet meer tot in de hemel, maar de werknemers van toen die er nog steeds zitten plukken er nog steeds de vruchten van (als ze de vele ontslagrondes hebben overleefd dus).quote:
[..]
Die oudjes waar je het over hebt hebben toen zij jong waren ook 40 uur gewerkt en nog wel meer. Ik weet niet waar je werkt maar atv heeft niets met leeftijd te maken. Daar heeft iedere werknemer recht op ongeacht leeftijd.
Zie je hierin een verschil tussen millennials en oudere generaties?quote:
En ambities ook zo een leuke. Je moet maar eens aangeven dat je prima op je plek zit. Schijnbaar mag dat niet meer want dan zou je uiteindelijk niet meer gemotiveerd zijn en gaat het allemaal te makkelijk. Tja wat is er mis met het feit dat je de werkzaamheden die je moet uitvoeren beheerst en dat met alle plezier doet. Waarom moet je doorgroeien naar een management functie terwijl je weet dat daar totaal je ambities niet liggen en je zelf weet dat je niet geschikt bent voor die functie. Dan blijk je ook al niet meer te willen meegroeien of bent niet flexibel genoeg. Maar op een interessant vakgebied ben je nooit uitgekeken. Dat is zowaar niet meer uit leggen aan PenO deskundigen.
In iedere periode van hoogconjunctuur in combinatie met tekorten ontstaan er uitwassen. Als je nu een jonge programmeur bent die wat kan schrik je wat je kunt gaan verdienen. Dat heeft niks met eerlijk of oneerlijk te maken maar met marktwerking.quote:
[..]
Neem van mij aan dat die oudjes het in hun jonge jaren goed voor elkaar hadden. Ik heb het over werkgevers die indertijd de top waren als het over arbeidsvoorwaarden ging. Denk aan ING en Aegon. Daar groeien de bomen allang niet meer tot in de hemel, maar de werknemers van toen die er nog steeds zitten plukken er nog steeds de vruchten van (als ze de vele ontslagrondes hebben overleefd dus).
Ik vind jou nogal een Calimero. 'zij verdienen veel en hebben veel vrije dagen en wij krijgen dat nooit en dat is oneerlijk'.
Ja? Ik heb jarenlang een kutloontje gehad. In mijn jonge jaren helemaal. En met mij het gros van mijn generatiegenoten (ben midden 40). Startsalaris hbo+ op mijn 27e: 1800 gulden.quote:
[..]
Neem van mij aan dat die oudjes het in hun jonge jaren goed voor elkaar hadden. Ik heb het over werkgevers die indertijd de top waren als het over arbeidsvoorwaarden ging. Denk aan ING en Aegon. Daar groeien de bomen allang niet meer tot in de hemel, maar de werknemers van toen die er nog steeds zitten plukken er nog steeds de vruchten van (als ze de vele ontslagrondes hebben overleefd dus).
Denk niet dat Lunatiek jou onder oudje schaart.quote:
[..]
Ja? Ik heb jarenlang een kutloontje gehad. In mijn jonge jaren helemaal. En met mij het gros van mijn generatiegenoten (ben midden 40). Startsalaris hbo+ op mijn 27e: 1800 gulden.
Ik ben van de oudere generatie.quote:
[..]
In iedere periode van hoogconjunctuur in combinatie met tekorten ontstaan er uitwassen. Als je nu een jonge programmeur bent die wat kan schrik je wat je kunt gaan verdienen. Dat heeft niks met eerlijk of oneerlijk te maken maar met marktwerking.
Ik vind jou nogal een Calimero. 'zij verdienen veel en hebben veel vrije dagen en wij krijgen dat nooit en dat is oneerlijk'.
Ik vind het inderdaad niet eerlijk dat de millennials tamelijk slechte arbeidsvoorwaarden krijgen in vergelijking met de "zittende generatie". Vooral als het gaat om de tijdelijke contracten en het bijbehorende salaris.Ja, pech gehad, net als ik. Was je eerder (eind jaren '80) begonnen bij een topbedrijf, had je meer gekregen. Was je een paar jaar later (rond 1999) begonnen, had je van de internetbubble kunnen profiteren.quote:
[..]
Ja? Ik heb jarenlang een kutloontje gehad. In mijn jonge jaren helemaal. En met mij het gros van mijn generatiegenoten (ben midden 40). Startsalaris hbo+ op mijn 27e: 1800 gulden.
Maar de millennials hebben het een stuk beroerder met hun flexcontracten en met de concurrentie van onze generatie, die niet alleen meer ervaring heeft, maar ook in aantallen veel groter is.
Er zijn nu ook jongeren die hun zaakjes goed voor elkaar hebben. Dat is in de tijdgeest gezien nooit anders geweest. Natuurlijk de lager tot middelbaar opgeleiden hebben door dat flexwerk niet meer die zekerheden van de lager tot middelbaar opgeleiden van 40 jaar geleden. Dat ontken ik ook niet. Daar reageer ik hier in elke draad op fok ook op.quote:
[..]
Neem van mij aan dat die oudjes het in hun jonge jaren goed voor elkaar hadden. Ik heb het over werkgevers die indertijd de top waren als het over arbeidsvoorwaarden ging. Denk aan ING en Aegon. Daar groeien de bomen allang niet meer tot in de hemel, maar de werknemers van toen die er nog steeds zitten plukken er nog steeds de vruchten van (als ze de vele ontslagrondes hebben overleefd dus).
Maar als het om uren maken gaat en inzet om iets te bereiken hebben de ouderen van nu in hun jonge jaren ook keihard moeten knokken.
Uitzonderingen zijn er altijd maar dat is nu ook. En vergeet niet wanneer je tussen de 50 en 60 bent en je bent overcompleet ben je ook niet te benijden als je geen specialisme beheerst of een behoorlijke opleiding hebt genoten.
Mijn starters salaris was circa 1100 DM halverwege jaren 80. hts wtb. Een enorme jeugdwerkloosheid zodat ik in Duitsland begon. Als je nu hbo wtb in je bezit hebt moet je je schamen als je dan geen werk weet te vinden als starter.quote:
[..]
Ja? Ik heb jarenlang een kutloontje gehad. In mijn jonge jaren helemaal. En met mij het gros van mijn generatiegenoten (ben midden 40). Startsalaris hbo+ op mijn 27e: 1800 gulden.
Dat ik door veel uren maken en mij een specialisme heb aangeleerd in de piping steeg dat salaris enorm. En als freelancer in het mo was dat natuurlijk helemaal bizar. Maar wel 60 tot 80 uur per week gemiddeld in die klote zandbak en jarenlang nier regelmatig thuis zijn dat ten koste ging van mijn gezin.
Oh en dan kom je in NL vanwege gezinsomtandigheden en om vaker thuis te zijn, krijg je te maken met een afknapper vanwege de werkmethodieken die mwn hier hanteerde en hokjes mentaliteit in NL.
Dan neem je vrijwillig ontslag en gaat heel iets anders doen dat niets meer te maken heeft met je specialisme en dan heb je als 40 jarige nog minder dan een 26 jarige omdat je onder aan de ladder begint. Het zijn allemaal zaken die erbij horen. En zolang je zelf die keuzes kunt maken moet men het maar nemen zo als het is.
Dat gezegd hebbende is het niet standaard dat ouderen automatisch door niets te doen dat bereikt hebben wat ze nu hebben.
Jammer.
Ik ben wel benieuwd naar de zaken die een rol spelen volgens jullie bij het leiden van millenials.
Wat mij betreft zijn managers niet meer nodig. Ja, hoger management en leadership. Maar excelneukers om de afdeling debiteuren of verkoop binnendienst in de hand te houden...
Ik manage mijn afdeling zeker niet in die zin. Geef mensen budget en tijd en vraag ze om iets te doen dat past bij de strategie. En help ze dan verder zo veel mogelijk door de visie vast te stellen, mensen te ontwikkelen zodat ze ook echt in staat zijn om te doen wat wordt verwacht en actie. DwZ dat ik bij een vastloper de boel samen met hen vlot trek.
Budget moet bepaald worden adhv wat we nodig vinden, resources ook. Uiteraard maak ik wel keuzes en stel prioriteiten, maar ik ga zeker niet controleren of iemand wel tot 17u op zijn plek zat.
Sterker nog, als iemand er even doorheen zit gaan ze maar eennuur eerder naar huis, als ze dan morgen maar fris verschijnen.
Sowieso trek ik het me aan als mensen zich overbelast voelen. Dan heb ik ze ofwel overschat, te weinig ontwikkeld of te weinig middelen gegeven.
Als startende jongeren kom je in je eigen vak nauwelijks aan de bak omdat je dan weer verschillende stromingen hebt waarin je gespecialiseerd moet zijn. Als je ergens anders heen wil doorgroeien MOET je er een diploma bij hebben, dat hoefde vroeger niet.
Moeilijk in te schatten omdat iedere branche anders werkt.quote:
Het topic verzandt in een hoop geklaag over hoe zielig iedereen is.
Jammer.
Ik ben wel benieuwd naar de zaken die een rol spelen volgens jullie bij het leiden van millenials.
Wat mij betreft zijn managers niet meer nodig. Ja, hoger management en leadership. Maar excelneukers om de afdeling debiteuren of verkoop binnendienst in de hand te houden...
Ik manage mijn afdeling zeker niet in die zin. Geef mensen budget en tijd en vraag ze om iets te doen dat past bij de strategie. En help ze dan verder zo veel mogelijk door de visie vast te stellen, mensen te ontwikkelen zodat ze ook echt in staat zijn om te doen wat wordt verwacht en actie. DwZ dat ik bij een vastloper de boel samen met hen vlot trek.
Budget moet bepaald worden adhv wat we nodig vinden, resources ook. Uiteraard maak ik wel keuzes en stel prioriteiten, maar ik ga zeker niet controleren of iemand wel tot 17u op zijn plek zat.
Sterker nog, als iemand er even doorheen zit gaan ze maar eennuur eerder naar huis, als ze dan morgen maar fris verschijnen.
Sowieso trek ik het me aan als mensen zich overbelast voelen. Dan heb ik ze ofwel overschat, te weinig ontwikkeld of te weinig middelen gegeven.
Maar laat vakidioten zelf hun uren bepalen. De kern moet zijn dat jongeren om welke branche het ook gaat het vak met plezier kunnen leren en ouderen ook de kans en tijd krijgen hun kennis over te dragen.
Probeer zo weinig mogelijk te reorganiseren. Hoe meer management hoe vaker er gereorganiseerd word. En elke reorganisatie brengt onrust. Reorganiseer alleen als het nodig is maar reorganiseer niet om het management maar wat bezig te houden.
Bij het laatste ing. bureau waar ik werkte vonden er wekelijks veranderingen plaats. Er boekte personen op mijn project die niet eens aan dat project werkte. Mijn uren waren al op voordat ik amper begonnen was. Geef die op zijn minst algemene uren. Heb je gelijk een overzicht hoeveel uur een management verslind. Maar boeken die hun uren op projecten waar ze niet eens aan werken gaat dat overzicht verloren. Bij Comprimo destijds werd het heel normaal dat wanneer jij je uit de naad gewerkt had en zelfs uren overhield anderen die uren opmaakte. Ik kan je vertellen dat zelfs opdrachtgevers betaalde voor een andere opdrachtgever. Ik was met een project bezig voor een bepaalde opdrachtgever en een projectmanager van een ander project kwam uren tekort. Ik moest mijn uren afstaan om zijn tekort te compenseren en mijn eigen projectmanager ging er ook nog mee akkoord ook. Daar motiveer je uiteindelijk niemand mee.
Mijn partner werkt nu als verpleegkundige in de thuiszorg. Dat is een zelfsturend team die zelf hun roosters etc maken. Mijn partner is daar erg enthousiast over. In de tijd dat ze intern werkte zat er zoveel management die met een stopwatch steeds stonden te meten hoe lang je nodig had voor zorg. En aanbevelingen van het personeel werd in de wind geslagen.
Je maakt wel een kleine denkfout. Vroeger hadden ze bij velen thuis het geld niet en werden kinderen gelijk aan het werk gezet door hun ouders. Het gevolg was dat zeer slimme mensen door omstandigheden als fabrieksarbeider zijn begonnen en zich door hun capaciteit toch hebben kunnen opwerken door thuisstudie etc.quote:
Ouderen leefden ook nog in de tijd dat ze manager konden worden vanwege vriendjespolitiek of zonder enige omscholing.
Als startende jongeren kom je in je eigen vak nauwelijks aan de bak omdat je dan weer verschillende stromingen hebt waarin je gespecialiseerd moet zijn. Als je ergens anders heen wil doorgroeien MOET je er een diploma bij hebben, dat hoefde vroeger niet.
Dan nog een belangrijk punt. Nu kan ik alleen op mijn vakgebied daar wel een toelichting op geven maar in het verleden had je een chef tekenkamer. Dat was de enige echte leidinggevende over gemiddeld 60 man op een tekenzaal.
Daar werd verwacht van een constructeur dat hij het ontwerp maakte althans de basic, zijn eigen uren raamde, het bestek schreef, requisities schreef en overleg pleegde met opdrachtgevers leveranciers, rekenkamer en andere afdelingen en zodra dat afgerond was werd hij ingezet als fieldengineer in de montage. Dat werd allemaal overgedragen door oudere constructeurs aan jonge tekenaars die meestal de stuklijsten maakte en werkplaatstekeningen. Een constructeur maakte het ontwerp(basic)waarbij een tekenaar constructeur dat grof ontwerp compleet maakte.
Het overdragen van die kennis nam gemiddeld 10 jaar in beslag. Dat was je studie als het ware.
Dan kom je in NL tot de conclusie dat een constructeur nu nog maar een eenvoudige operator achter een Acad station is die geen bestek schrijft, zijn eigen uren moge lijk nog wel mag bepalen maar niet voor het gehele project en een projectengineer boven zich heeft staan en daarboven staat weer een projectmanager die mogelijk nog nooit een ontwerp heeft gemaakt. Alle taken die 30 tot 40 jaar geleden een constructeur uitvoerde zijn nu allemaal opgedeeld in aparte functies en je dus steeds een cursus moet volgen om van functie te veranderen. Dat is compleet doorgeslagen. Vandaar ook dat je nu steeds gevraagd word of je nog ambities hebt terwijl je in het verleden zoveel taken had dat het wel goed zat met je ambitie.
Die hele hokjes mentaliteit is niets voor mij. Want groei je door tot projectmanager ben je helemaal niet meer met het ontwerp bezig. En wil je graag ontwerpen heb je nu nog maar zo weinig invloed dat het ook niet meer leuk is.
Mogelijk ben je nu als starter beter af bij een kleine onderneming waar je met weinig overhead te maken hebt. Daar zul je meer ruimte krijgen om je te ontwikkelen.
[ Bericht 23% gewijzigd door Cherni op 11-08-2018 12:37:22 ]
Alles gaat weer richting zelfsturing. Totdat blijkt dat dit niet overal werkt, dan komen daar weer meer managers.quote:
[..]
Moeilijk in te schatten omdat iedere branche anders werkt.
Maar laat vakidioten zelf hun uren bepalen. De kern moet zijn dat jongeren om welke branche het ook gaat het vak met plezier kunnen leren en ouderen ook de kans en tijd krijgen hun kennis over te dragen.
Probeer zo weinig mogelijk te reorganiseren. Hoe meer management hoe vaker er gereorganiseerd word. En elke reorganisatie brengt onrust. Reorganiseer alleen als het nodig is maar reorganiseer niet om het management maar wat bezig te houden.
Bij het laatste ing. bureau waar ik werkte vonden er wekelijks veranderingen plaats. Er boekte personen op mijn project die niet eens aan dat project werkte. Mijn uren waren al op voordat ik amper begonnen was. Geef die op zijn minst algemene uren. Heb je gelijk een overzicht hoeveel uur een management verslind. Maar boeken die hun uren op projecten waar ze niet eens aan werken gaat dat overzicht verloren. Bij Comprimo destijds werd het heel normaal dat wanneer jij je uit de naad gewerkt had en zelfs uren overhield anderen die uren opmaakte. Ik kan je vertellen dat zelfs opdrachtgevers betaalde voor een andere opdrachtgever. Ik was met een project bezig voor een bepaalde opdrachtgever en een projectmanager van een ander project kwam uren tekort. Ik moest mijn uren afstaan om zijn tekort te compenseren en mijn eigen projectmanager ging er ook nog mee akkoord ook. Daar motiveer je uiteindelijk niemand mee.
Mijn partner werkt nu als verpleegkundige in de thuiszorg. Dat is een zelfsturend team die zelf hun roosters etc maken. Mijn partner is daar erg enthousiast over. In de tijd dat ze intern werkte zat er zoveel management die met een stopwatch steeds stonden te meten hoe lang je nodig had voor zorg. En aanbevelingen van het personeel werd in de wind geslagen.
En zelfsturing is ook goed. Alleen uiteindelijk moet je nog steeds leiders hebben, alleen hebben die een heel andere rol. Die controleren niet of iedereen braaf doet wat is opgedragen, maar die kijken net als een kapitein op een schip of de koers enigzins overeenkomt met het einddoel.
Zelfsturende teams werken volgens mij alleen bij hoger opgeleiden of waar men tenminste allemaal hetzelfde doel heeft. Als er een paar ongemotiveerden tussen zitten is het funest.quote:
[..]
Alles gaat weer richting zelfsturing. Totdat blijkt dat dit niet overal werkt, dan komen daar weer meer managers.
En zelfsturing is ook goed. Alleen uiteindelijk moet je nog steeds leiders hebben, alleen hebben die een heel andere rol. Die controleren niet of iedereen braaf doet wat is opgedragen, maar die kijken net als een kapitein op een schip of de koers enigzins overeenkomt met het einddoel.