Het managen van millenials

quote:

Op donderdag 2 augustus 2018 14:25 schreef Seven. het volgende:

[..]

Ongetwijfeld maar dit topic gaat er over hoe ik/men beter met millenials om kan gaan, niet met babyboomers.

Probeer het eens zonder vooroordelen

quote:

Op dinsdag 31 juli 2018 19:19 schreef Chai het volgende:
Ook hier een beetje offtopic, maar toch.

[..]

Tussen 1980 en pakweg 1995-2000. https://en.m.wikipedia.or(...)ge_range_definitions

Volgens deze definitie ben ik er dus ook 1

Het enige waar ik mij in herken is die 40 uur per week. Ik vind dat ook teveel en ik werk niet of nauwelijks over, tenzij noodzakelijk. Mijn mening is, en dat zie ik ook om mij heen, is zogauw je hier structureel mee gaat beginnen het op een moment normaal begint te worden, waardoor je meer werk krijgt of men denkt: ik doe het niet, laat hem/haar het maar doen.

Daarom werk ik 40 uur per week met wellicht soms 1 uurtje meer op zijn max, tenzij het nodig is, maar dat heb ik nog maar 1x in mijn leven meegemaakt over een langere periode.

Het verantwoordelijkeheidsgevoel herken ik niet en ook de wens om manager te worden herken ik niet, maar dat komt omdat ik ingenieur ben.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2018 14:29 schreef Seven. het volgende:

[..]

Klopt, de verwachtingen binnen het bedrijfsleven, sluiten totaal niet aan bij wat leerlingen en studenten binnen het onderwijs meekrijgen. Daar moeten ze meedraaien en vooral binnen de lijntjes kleuren, in het bedrijfsleven maak je pas een kans als je zelf initiatief neemt.

Dit klopt inderdaad voor 100%. Het duurt ook altijd ongeveer 1 jaar voordat het eruit gaat en je in het echte leven stapt.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2018 13:33 schreef daNpy het volgende:

[..]

Geregistreerd is niet hetzelfde als uitbetaald

Ook uitbetaald, daarom worden ze geregistreerd.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2018 12:49 schreef Physsic het volgende:

[..]

Overuren is toch niet overal “voor nop”?

Nee maar dan nog als het structureel is, is de planning niet goed.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2018 11:03 schreef Spanky78 het volgende:
Nooit gewerkt met een echte leider dan zeker... Wat je noemt zijn inderdaad echt managers. Maar een echte leider, dat is toch wat anders.

Dit ga je toch niet serieus menen... Of bedoel je stiekem jezelf? Dat denk ik eigenlijk.

Wat zij doen is natuurlijk gewoon een gok. En soms pakt dat goed uit. Je neemt dat veel te serieus.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2018 13:15 schreef Piles het volgende:
Als je 7 weken per jaar overwerk hebt, is er iets ernstig mis

Het is niet eens erg als iedereen daar beter van wordt. Maar de verdeling van de opbrengsten is vaak niet in orde. En de baas spaart fijn 1 of 2 FTE uit wegens zijn enthousiaste personeel.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2018 12:16 schreef Basp1 het volgende:

[..]

Echte leiders? We werken niet bij defensie.

Specialisten hebben weinig aansturing nodig alleen soms wat motivatie en dat krijgen ze niet van een dril sergeant.

Een leider is geen drillsergeant.

Het gaat erom dat je je mensen ontwikkelt én daarnaast zorgt dat er een gedeelde visie is op wat we samen gaan bereiken. En hoe. Actie, visie en ontwikkeling.

Maar wel actie.in de juiste richting, en ontwikkeling in de juiste richting, daarvoor is die visie nodig.

Ik heb gemerkt dat als je echt wat grotere doelen kunt stellen en ook echt mag werken aan duurzaamheid, dat je daar juist millennials ook wel extra mee kan motiveren.

Daag ze uit het echt duurzaam te doen bijvoorbeeld. Maar ook Profitable. Daar gaan sommigen echt wel keihard voor.

Dat hun werk echt iets kan bijdragen. Juist voor die generatie lijkt dat extra toe te voegen.

[ Bericht 15% gewijzigd door Spanky78 op 02-08-2018 20:13:39 ]

quote:

Op donderdag 2 augustus 2018 16:48 schreef Bart2002 het volgende:

[..]

Dit ga je toch niet serieus menen... Of bedoel je stiekem jezelf? Dat denk ik eigenlijk.

Wat zij doen is natuurlijk gewoon een gok. En soms pakt dat goed uit. Je neemt dat veel te serieus.

Ik bedoel niet perse mijzelf. Al zou ik graag willen dat mijn medewerkers mij een leider vinden IPV een manager. Ze hebben echt geen manager nodig namelijk, zijn allemaal hoogopgeleide competente specialisten. Misschien word ik ooit een echt goede leider.

En nee, ik bedoel ook zeker niet de gokkers.

Ik bedoel de mensen die echt weten waar we heen willen en mensen dan ook zo ver krijgen hun aandeel in het hoe met plezier en passie uit te voeren.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2018 12:16 schreef Basp1 het volgende:
Specialisten hebben weinig aansturing nodig alleen soms wat motivatie en dat krijgen ze niet van een dril sergeant.

Juìst (technische) specialisten hebben aansturing nodig, omdat die vaak blind zijn voor klantbeleving, organisatiesensibiliteit, politiek, technische uitvoerbaarheid irt arbo-technische aspecten, budgetbewaking etc. etc.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2018 20:13 schreef Deshain het volgende:

[..]

Juìst (technische) specialisten hebben aansturing nodig, omdat die vaak blind zijn voor klantbeleving, organisatiesensibiliteit, politiek, technische uitvoerbaarheid irt arbo-technische aspecten, budgetbewaking etc. etc.

Ja, coaching en ontwikkeling. En iemand die ze kan helpen hun werk in het grotere geheel te plaatsen.

Dan wordt hun werk ineens heel effectief en dat geeft bijna iedereen energie. En leuk, want dan worden ze ineens wel aangesproken door collega's op dat briljante idee dat ze hebben uitgewerkt en uitgevoerd.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2018 14:25 schreef Seven. het volgende:

[..]

Ongetwijfeld maar dit topic gaat er over hoe ik/men beter met millenials om kan gaan, niet met babyboomers.

De werknemer van nu wil gewoon wat anders dan de werknemer van pak hem beet 20 à 30 jaar geleden.

De werknemer van 20 à 30 jaar geleden kon zijn (sorry dames, vaak waren het mannen) gezin onderhouden van één inkomen. Er kon een eengezinswoning gekocht/gehuurd worden van dat ene inkomen. Er kon minimaal een keer per jaar op vakantie gegaan worden met het gezin van dat ene inkomen. Dat kan nu niet meer. Om rond te komen als gezin moeten beide partners werken.

Hoe manage je deze generatie dan?

Flexibiliteit
Met twee werkende partners is flexibiliteit ontzettend belangrijk. Voorbeeld: sommige mensen moeten eerst de kinderen naar school brengen voor ze op hun werk kunnen verschijnen. Dan beginnen ze maar een half uurtje later, als ze dat aan het einde van de dag weer goedmaken, is er per saldo toch niks aan de hand.

Hou rekening met de thuissituatie van de werknemer
Ik zie hier een aantal keer de wil om over te werken aangehaald worden en dat die wil bij eerdere generaties wel aanwezig was en bij deze generatie niet. Dat lijkt me nogal logisch, want er is ook een gezin waar voor gezorgd moet worden. Waar vroeger de vrouw thuisbleef, is dat nu gewoon onmogelijk en dus is de werknemer minder snel geneigd om over te werken, want thuis zitten er mensen op hem/haar te wachten.

Uitdaging
Dat we weer terug zouden gaan naar één kostwinner per gezin is een utopie (of niet, ligt eraan hoe je het bekijkt). Het gaat gewoon niet gebeuren. Een (veel) hoger salaris gaat er gewoon niet komen. Hoe hou je mensen dan gemotiveerd?
Daag ze uit! Vooral als ze al wat langer binnen het bedrijf zitten. Durf als manager een keer een project uit handen te geven en geef zo'n werknemer de leiding. Stel doelen die ze moet halen, zonder ze te vertellen hoe deze te bereiken. Wees alleen een vangrail voor hem/haar voor wanneer hij/zij dreigt uit de bocht te vliegen.

Beantwoord de 'waarom' vraag
Tegenwoordig wil de werknemer weten waarom hij iets moet doen. Wanneer de werknemer het nut en belang van zijn werkzaamheden inziet en dus bekend is met het waarom, zal hij zich beter voor jou inzetten, dan wanneer je hem gewoon zijn dagelijkse routine laat doen.

Het allerbelangrijkste is: blijf in gesprek met je werknemers. Kijk wat zij willen, maar geef ook je grenzen aan. Het werk moet uiteraard wel gedaan worden. The sky is the limit moet zeker niet de bedoeling zijn.

[ Bericht 3% gewijzigd door Smintje89 op 02-08-2018 23:07:42 ]

quote:

Op woensdag 1 augustus 2018 10:50 schreef -Trinity- het volgende:

[..]

Iedereen vindt dat 'ie keihard werkt . Ik ben millennial volgens alle definities (nu 28, werkzaam vanaf 22, hoogopgeleid etc). Wat motiveert mij? Groei en zekerheid. Twee dingen die toen ik 2012 begon met werken niet geboden konden worden door de crisis. Met een brei van tijdelijke contracten (6 maanden, jaartje, oh help nieuwe flexwet nou doei hè last in) is dat een tijd lang een bron van frustratie geweest. Ik zag hoe mensen van de oudere generatie al sinds hun twintiger jaren in koophuizen woonden en het bare minimum aan werk verzetten door hun anciënniteit en dat was lastig. Omdat alle hogere plekken bezet waren door die oudere collega's, was er geen formatieruimte om door te groeien. Dan ga je hoppen totdat je dat wel vindt en ben je zo'n typische ontevreden millennial. Dat terwijl de plekken in mijn geval bezet werden door mensen die geen opleiding hadden gevolgd maar in een 'makkelijker tijd' waren doorgegroeid, vaak helemaal niet functioneerden naar de eisen van deze tijd, maar er nu al zo lang zaten dat niemand er wat aan durfde te doen.

Daarnaast is work/life balance belangrijk. Twintig uur overwerken voor een paar tientjes extra vind ik - en velen met mij - het niet waard. Ik wil gewoon rondkomen, maar ook af en toe op een terrasje kunnen zitten. Life's short. Onder mijn vrouwelijke millennialgenoten merk ik verder vooral behoefte aan het faciliteren van het combineren van diverse dingen in het leven: carrière en kinderen, reizen en werk, vrijwilligerswerk en werk, etc. Dat daar wat salaris voor ingeleverd moet worden, is no issue, als de kans ertoe maar bestaat en dat niet betekent dat je gelijk wordt gedegradeerd tot zielige parttimer. De mensen die denken dat een voetbaltafel de oplossing is om millennials te motiveren, slaat echt de plank mis trouwens. Liever gewoon productieve uren draaien om eerder op het terras te zitten/zelf de kinderen eten te geven/naar de tandarts te kunnen dan meer gimmicks op werk, waardoor je er uiteindelijk langer zit.

Ik ben enkele jaren ouder, maar herken wel de lastige tijd.
Uiteindelijk zo'n beetje overal ja op gezegd mits 1) het steeds een stapje hoger was en 2) het bedrijf mij aansprak. Zodoende alles bij elkaar meerdere jaren in het buitenland gewerkt voor verschillende werkgevers ('t bekende job hoppen) en bij terugkomst had ik de banen voor het uitkiezen, bovendien kan ik nu tegen een werkgever nee zeggen wanneer iets niet bij mij past (dat is wat anders dan geen zin).

quote:

Op donderdag 2 augustus 2018 16:52 schreef Bart2002 het volgende:

[..]

Het is niet eens erg als iedereen daar beter van wordt. Maar de verdeling van de opbrengsten is vaak niet in orde. En de baas spaart fijn 1 of 2 FTE uit wegens zijn enthousiaste personeel.

Het is wel erg. 7 weken per jaar overwerk is wel erg voor die persoon. Een enkele keer overwerken is prima, maar persooneel uitbesparen met overwerk is schandalig en crimineel.

quote:

Op zaterdag 4 augustus 2018 12:40 schreef Seven. het volgende:

[..]

Ik heb in Engeland gewerkt, daar is dit vrij standaard in de logistiek. Ik had uitgerekend dat, alleen al op basis van mensen die in hun pauze doorwerkte (verplicht een uur met alleen een snoepautomaat en bankje als kantine), deze werkgever zich 3 FTE uitspaarde. Voor alle overuren die er gedaan werden, hadden ze er nog 2 moeten aannemen.

beiden zijn schuldig hieraan, zowel de werknemers, want die doen dit zelf, en de werkgever die dit toelaat om zijn werknemers zo toe te takelen. Maar goed, de werkgever krijgt dit weer net zo hard terug ivm ziekteuitval.

quote:

Op woensdag 1 augustus 2018 10:50 schreef -Trinity- het volgende:

[..]

Iedereen vindt dat 'ie keihard werkt . Ik ben millennial volgens alle definities (nu 28, werkzaam vanaf 22, hoogopgeleid etc). Wat motiveert mij? Groei en zekerheid. Twee dingen die toen ik 2012 begon met werken niet geboden konden worden door de crisis. Met een brei van tijdelijke contracten (6 maanden, jaartje, oh help nieuwe flexwet nou doei hè last in) is dat een tijd lang een bron van frustratie geweest. Ik zag hoe mensen van de oudere generatie al sinds hun twintiger jaren in koophuizen woonden en het bare minimum aan werk verzetten door hun anciënniteit en dat was lastig. Omdat alle hogere plekken bezet waren door die oudere collega's, was er geen formatieruimte om door te groeien. Dan ga je hoppen totdat je dat wel vindt en ben je zo'n typische ontevreden millennial. Dat terwijl de plekken in mijn geval bezet werden door mensen die geen opleiding hadden gevolgd maar in een 'makkelijker tijd' waren doorgegroeid, vaak helemaal niet functioneerden naar de eisen van deze tijd, maar er nu al zo lang zaten dat niemand er wat aan durfde te doen.

Daarnaast is work/life balance belangrijk. Twintig uur overwerken voor een paar tientjes extra vind ik - en velen met mij - het niet waard. Ik wil gewoon rondkomen, maar ook af en toe op een terrasje kunnen zitten. Life's short. Onder mijn vrouwelijke millennialgenoten merk ik verder vooral behoefte aan het faciliteren van het combineren van diverse dingen in het leven: carrière en kinderen, reizen en werk, vrijwilligerswerk en werk, etc. Dat daar wat salaris voor ingeleverd moet worden, is no issue, als de kans ertoe maar bestaat en dat niet betekent dat je gelijk wordt gedegradeerd tot zielige parttimer. De mensen die denken dat een voetbaltafel de oplossing is om millennials te motiveren, slaat echt de plank mis trouwens. Liever gewoon productieve uren draaien om eerder op het terras te zitten/zelf de kinderen eten te geven/naar de tandarts te kunnen dan meer gimmicks op werk, waardoor je er uiteindelijk langer zit.

Second.
Alleen geen brei van tijdelijke contracten maar een drie jaar onderbetaald (vond ik) 1700 bruto voor 40 uur. Belachelijk. Maar crisis.

Work/life balance, hard werken maar geen uitbuiting. En lekker ontwikkelen. Niet per se omhoog maar mag ook een functie in dezelfde uitbetalingsschaal oid.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2018 23:01 schreef Smintje89 het volgende:

[..]

De werknemer van nu wil gewoon wat anders dan de werknemer van pak hem beet 20 à 30 jaar geleden.

De werknemer van 20 à 30 jaar geleden kon zijn (sorry dames, vaak waren het mannen) gezin onderhouden van één inkomen. Er kon een eengezinswoning gekocht/gehuurd worden van dat ene inkomen. Er kon minimaal een keer per jaar op vakantie gegaan worden met het gezin van dat ene inkomen. Dat kan nu niet meer. Om rond te komen als gezin moeten beide partners werken.

Hoe manage je deze generatie dan?

Flexibiliteit
Met twee werkende partners is flexibiliteit ontzettend belangrijk. Voorbeeld: sommige mensen moeten eerst de kinderen naar school brengen voor ze op hun werk kunnen verschijnen. Dan beginnen ze maar een half uurtje later, als ze dat aan het einde van de dag weer goedmaken, is er per saldo toch niks aan de hand.

Hou rekening met de thuissituatie van de werknemer
Ik zie hier een aantal keer de wil om over te werken aangehaald worden en dat die wil bij eerdere generaties wel aanwezig was en bij deze generatie niet. Dat lijkt me nogal logisch, want er is ook een gezin waar voor gezorgd moet worden. Waar vroeger de vrouw thuisbleef, is dat nu gewoon onmogelijk en dus is de werknemer minder snel geneigd om over te werken, want thuis zitten er mensen op hem/haar te wachten.

Uitdaging
Dat we weer terug zouden gaan naar één kostwinner per gezin is een utopie (of niet, ligt eraan hoe je het bekijkt). Het gaat gewoon niet gebeuren. Een (veel) hoger salaris gaat er gewoon niet komen. Hoe hou je mensen dan gemotiveerd?
Daag ze uit! Vooral als ze al wat langer binnen het bedrijf zitten. Durf als manager een keer een project uit handen te geven en geef zo'n werknemer de leiding. Stel doelen die ze moet halen, zonder ze te vertellen hoe deze te bereiken. Wees alleen een vangrail voor hem/haar voor wanneer hij/zij dreigt uit de bocht te vliegen.

Beantwoord de 'waarom' vraag
Tegenwoordig wil de werknemer weten waarom hij iets moet doen. Wanneer de werknemer het nut en belang van zijn werkzaamheden inziet en dus bekend is met het waarom, zal hij zich beter voor jou inzetten, dan wanneer je hem gewoon zijn dagelijkse routine laat doen.

Het allerbelangrijkste is: blijf in gesprek met je werknemers. Kijk wat zij willen, maar geef ook je grenzen aan. Het werk moet uiteraard wel gedaan worden. The sky is the limit moet zeker niet de bedoeling zijn.

dit is wel erg utopisch beschreven. Dit zie je bijna nergens terug, en als je het wel hebt, ga er dan nooit weg.

quote:

Op zaterdag 4 augustus 2018 13:50 schreef Renesite het volgende:
Second.
Alleen geen brei van tijdelijke contracten maar een drie jaar onderbetaald (vond ik) 1700 bruto voor 40 uur. Belachelijk. Maar crisis.

Ach ben jij ook in die crisis smoes getrapt... ik ken er meer en dan de belofte dat je wel na die zoveel jaren gaat stijgen. Dan ineens wordt het bedrijf overgenomen en vervallen alle regelen en is er 5 jaar een salarisbevriezing.....

Voor mij geen beloftes die niet op papier staan, en die crisis smoes heb ik nooit geaccepteerd.

quote:

Op zaterdag 4 augustus 2018 13:56 schreef sjorsie1982 het volgende:

[..]

Ach ben jij ook in die crisis smoes getrapt... ik ken er meer en dan de belofte dat je wel na die zoveel jaren gaat stijgen. Dan ineens wordt het bedrijf overgenomen en vervallen alle regelen en is er 5 jaar een salarisbevriezing.....

Voor mij geen beloftes die niet op papier staan, en die crisis smoes heb ik nooit geaccepteerd.

Ik zou alles kunnen krijgen. Op den duur een eigen vestiging. Ik zou daarna teamleider worden. Een lease auto krijgen. Alles.
Fuck you sir. Het hazenpad gekozen. Nu ondertussen verdubbeld. Nu zegt mn afdelingshoofd 'niet te hard werken he. Dat hoeft niet ook weer niet'

quote:

Op zaterdag 4 augustus 2018 13:59 schreef Renesite het volgende:

[..]

Ik zou alles kunnen krijgen. Op den duur een eigen vestiging. Ik zou daarna teamleider worden. Een lease auto krijgen. Alles.
Fuck you sir. Het hazenpad gekozen. Nu ondertussen verdubbeld. Nu zegt mn afdelingshoofd 'niet te hard werken he. Dat hoeft niet ook weer niet'

Kan je nagaan wat je gehad zou hebebn gehad als je niet in die crisis smoes was getrapt. Dan had je dit een paar jaar geleden al kunnen hebben.

quote:

Op zaterdag 4 augustus 2018 13:59 schreef sjorsie1982 het volgende:

[..]

Kan je nagaan wat je gehad zou hebebn gehad als je niet in die crisis smoes was getrapt. Dan had je dit een paar jaar geleden al kunnen hebben.

50 sollicitatiebrieven. Ik geloof best in die crisis op een bepaald vlak.

quote:

Op zaterdag 4 augustus 2018 12:34 schreef sjorsie1982 het volgende:

[..]

Het is wel erg. 7 weken per jaar overwerk is wel erg voor die persoon. Een enkele keer overwerken is prima, maar persooneel uitbesparen met overwerk is schandalig en crimineel.

Jij vindt het erg, die persoon kan het erg vinden of niet. Kijk uit met het opleggen van je eigen moraal op anderen. Als die persoon gemotiveerd is, er voor betaald wordt en het niet erg vindt, zie ik geen probleem.

Het is mijn werk als manager om het mijn collega's zo goed mogelijk naar hun zin te maken.
Eén van mijn teamleden begint zijn werkdag rond de lunchtijd. Die persoon werkt wel vaak 's nachts thuis door. Ik ga die persoon geen verplicht werkritme opleggen.

Een ander in het team mag 8 weken op vakantie en werkt veel over in de andere periode. Iedereen heeft zijn eigen manier van werken

Mijn motto is:
- Geef ze vertrouwen
- Geef ze zelfvetrouwen, door ook specifiek te benoemen wat ze heel erg goed doen. Minimaal elke week moeten ze individueel een oprechte compliment hebben op een specifiek ding wat zij gedaan hebben.
- Wees hard maar fair in je beoordeling, niet alleen pamperen. Fouten mogen ook benoemd worden
- Geef ze een ontwikkeldoel waar naar toe gewerkt moet worden
- Flexibiliteit hoe dat gedaan wordt.

quote:

Op donderdag 2 augustus 2018 12:58 schreef Seven. het volgende:
Goed topic is dit geworden!

Een paar dingen zijn mij nu duidelijk geworden:

Ik ben wat betreft loyaliteit naar de werkgever behoorlijk conservatief en uit de tijd, millenials zijn dat niet.
Ik ben wat betreft werk ethiek nogal conservatief, millenials zijn dat niet.
Motivatie zit 'm vooral in vastigheid en coaching, op dat laatste vlak heb ik echt nog het nodige te leren.

Verder lijkt het me lastig om te managen op normen en waarden die niet-eigen zijn. Maar door er bewuster mee om te gaan, kan ik hier denk ik wel beter een weg in vinden. Het zal in ieder geval helpen dat ik meer begrip voor mijn millenial collega's op kan brengen. En die enkele rotte appels bij ons, daar ga ik me niet druk om maken.

Misschien moet je eens beginnen met het idee van 'vroeger was alles beter' loslaten. Je praat over millenials en conservatief, terwijl het heus niet allemaal beter was vroeger.

Dat motivatie in vastigheid en coaching zit is een goede conclusie, maar paar keer werd ook genoemd dat jongeren uitdaging en persoonlijke ontwikkeling willen. Die zou ik veel belangrijker vinden.

Verder valt of staat een succesvolle samenwerking niet met kenmerken en labeltjes. Iemand van bouwjaar X die is opgegroeid met product Y is niet slechter dan een ouder iemand (ik ken voldoende vastgeroeste ouderen die hun tijd lafjes uitzingen tot hun pensioen), maar ieder persoon is anders en haalt zijn motivatie ergens anders uit. Een goede manager benaderd iedereen dusdanig dat ze gemotiveerd raken. Bij de 1 is dat heel veel controle en begeleiding, bij de ander juist veel vrijheid. Dit soort dingen leer je echter niet uit management-boekjes maar zal je moeten achterkomen op de vloer (of gewoon vragen natuurlijk)

Ik werk zelf in een bedraag waar 3/4 onder de 35 is en ik schat de helft zelfs onder de 27. Motivatie is bij ons echt geen probleem. Het kan dus wel