R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ben er niet bepaald trots op, maar zit de laatste tijd steeds vaker na te denken over mijn keuzes in het verleden, de manier waarop mijn leven eruit ziet, etc.
Ik kom telkens tot de conclusie dat ik best weinig karakter heb, nooit echt gehad ook. Paar punten waarom ik dit vind:
* altijd voor de veiligste keuzes gegaan (middelbare school gekozen waar mijn meeste klasgenoten van de basisschool heen gingen, universiteit in Utrecht omdat ik dan makkelijk kon forenzen naar mijn huis (bij ouders), studie bedrijfskunde gekozen omdat het curriculum voor de bachelor op moment van starten er lekker eenvoudig uit zag (weinig groepsopdrachten, presentaties, lekker veel op eigen gelegenheid kunnen studeren, weinig aanwezigheidsplicht). Voorgaande had er ook mee te maken dat ik nooit echt iets héél graag heb gewild, nooit echt een duidelijke, concrete ambitie gehad en ik al vroeg een keer bedacht dat ik ''iets met economie/bedrijfsleven wilde'', en daar ook nooit een keer serieus over heb gebrainstormd.
* Veel dingen begonnen, maar nooit echt doorgezet: Studentenvereniging vond ik na een klein jaartje ''te veel gedoe om onzin''. Tijdje vrijwillig bestuurswerk gedaan maar ging me al gauw verbazen om hoe serieus mijn medebestuurders het namen, en ging me dan ook al gauw ergeren van de inzet/commitment die ze van mij verwachtten, waardoor ik er al snel klaar mee was. Wel op kamers gegaan tijdens mijn studententijd, maar elk weekend (en doordeweeks) toch nog terug naar ouders om daar nog weer te trainen met mijn voetbalteam. Nooit écht de keuze durven maken om de oude banden los te snijden en vol voor nieuwe in mijn studentenstad te gaan, waardoor het maar een beetje half/half was allemaal.
* nooit echt ''ballen'' getoond in mijn leven : heb wel meisjes gehad maar dat komt omdat ze nog net niet zelf mijn pik uit mijn broek haalde. Ik geloof niet dat ik ooit zelf een keer initiatief heb genomen.
* snel in enorme paniek raken als ik denk een ziekte te hebben. Mijn jongere broertje heeft een paar jaar een hersentumor gehad en ik verbaasde me er altijd over hoe fucking sterk hij was, ook toen hij geopereerd moest worden en toen de kans aanwezig was dat hij (gedeeltelijk verlamd) zou wakker worden : De avond ervoor nog gewoon super lief met mijn ouders zitten praten, alle tijd, alle geduld.
Ik heb dat zelf totaal niet. Ik raak al in de stress als ik drie meetings heb voor werk op een dag en 's avonds nog naar de kapper moet. En als ik in de stress zit, word ik ook meteen heel erg in mijzelf gekeerd, gauw geïrriteerd, nors.
* best wel een star wereldbeeld gehad altijd. Ik zag altijd pas in dat bepaalde kleding mooi was of dat bepaalde dingen leuk waren of bepaalde reisbestemmingen toch leuker waren dan gedacht, toen bekenden van mij, mij er mee in aanraking brachten. Ik heb dus nooit zelf de olifantenpaadjes uitgezet, maar bewandel deze altijd wel.
* Heel lang mijzelf enorm veel aangetrokken van wat bepaalde vrienden van mij van dingen vonden, en in die periode (zeker tussen ca. mijn 16e en 26e) heel veel dingen gelaten omdat ik ''bang'' was voor hun oordeel daarover.
* Voel me ook best gauw beledigd, tekort gedaan, gefrustreerd of oneerlijk behandeld door sommige mensen, wat vaak -objectief gezien- nergens op slaat.
* Gooi gauw de handdoek in de ring en praat dan voor mijzelf goed dat een ander alternatief uiteindelijk ook wel een prima optie is in plaats van wat gas bij geven om het primaire doel te halen. M.a.w: ben dus best wel gemakzuchtig, heb vooral tijdens mijn studententijd ook best grenzenloos geleefd.
* Nog altijd leef ik best wel ''lui'': Ik heb een fulltime baan, maar alles wat daaromheen nog van mij wordt gevraagd (vrijwilligerswerk, buren die opeens aan de deur staan voor iets) daar raak ik snel van in de stress en dus door geïrriteerd.
Wie herkent zich hierin? Ik wil graag wat meer karakter tonen. Ook in de sociale omgang vind ik mijzelf maar een beetje een schaapje. Iedereen vindt me aardig en een toffe gast, maatja logisch ik lach ook altijd maar wat, ouwehoer een beetje slap en ben een allemansvriend. Maar als de situatie echt nijpend wordt, ben ik de eerste die stress/angstgevoelens ervaart en een vecht/vlucht reactie kent in plaats van ruggengraat te tonen en stabiel te blijven onder zware omstandigheden.
Ik kom telkens tot de conclusie dat ik best weinig karakter heb, nooit echt gehad ook. Paar punten waarom ik dit vind:
* altijd voor de veiligste keuzes gegaan (middelbare school gekozen waar mijn meeste klasgenoten van de basisschool heen gingen, universiteit in Utrecht omdat ik dan makkelijk kon forenzen naar mijn huis (bij ouders), studie bedrijfskunde gekozen omdat het curriculum voor de bachelor op moment van starten er lekker eenvoudig uit zag (weinig groepsopdrachten, presentaties, lekker veel op eigen gelegenheid kunnen studeren, weinig aanwezigheidsplicht). Voorgaande had er ook mee te maken dat ik nooit echt iets héél graag heb gewild, nooit echt een duidelijke, concrete ambitie gehad en ik al vroeg een keer bedacht dat ik ''iets met economie/bedrijfsleven wilde'', en daar ook nooit een keer serieus over heb gebrainstormd.
* Veel dingen begonnen, maar nooit echt doorgezet: Studentenvereniging vond ik na een klein jaartje ''te veel gedoe om onzin''. Tijdje vrijwillig bestuurswerk gedaan maar ging me al gauw verbazen om hoe serieus mijn medebestuurders het namen, en ging me dan ook al gauw ergeren van de inzet/commitment die ze van mij verwachtten, waardoor ik er al snel klaar mee was. Wel op kamers gegaan tijdens mijn studententijd, maar elk weekend (en doordeweeks) toch nog terug naar ouders om daar nog weer te trainen met mijn voetbalteam. Nooit écht de keuze durven maken om de oude banden los te snijden en vol voor nieuwe in mijn studentenstad te gaan, waardoor het maar een beetje half/half was allemaal.
* nooit echt ''ballen'' getoond in mijn leven : heb wel meisjes gehad maar dat komt omdat ze nog net niet zelf mijn pik uit mijn broek haalde. Ik geloof niet dat ik ooit zelf een keer initiatief heb genomen.
* snel in enorme paniek raken als ik denk een ziekte te hebben. Mijn jongere broertje heeft een paar jaar een hersentumor gehad en ik verbaasde me er altijd over hoe fucking sterk hij was, ook toen hij geopereerd moest worden en toen de kans aanwezig was dat hij (gedeeltelijk verlamd) zou wakker worden : De avond ervoor nog gewoon super lief met mijn ouders zitten praten, alle tijd, alle geduld.
Ik heb dat zelf totaal niet. Ik raak al in de stress als ik drie meetings heb voor werk op een dag en 's avonds nog naar de kapper moet. En als ik in de stress zit, word ik ook meteen heel erg in mijzelf gekeerd, gauw geïrriteerd, nors.
* best wel een star wereldbeeld gehad altijd. Ik zag altijd pas in dat bepaalde kleding mooi was of dat bepaalde dingen leuk waren of bepaalde reisbestemmingen toch leuker waren dan gedacht, toen bekenden van mij, mij er mee in aanraking brachten. Ik heb dus nooit zelf de olifantenpaadjes uitgezet, maar bewandel deze altijd wel.
* Heel lang mijzelf enorm veel aangetrokken van wat bepaalde vrienden van mij van dingen vonden, en in die periode (zeker tussen ca. mijn 16e en 26e) heel veel dingen gelaten omdat ik ''bang'' was voor hun oordeel daarover.
* Voel me ook best gauw beledigd, tekort gedaan, gefrustreerd of oneerlijk behandeld door sommige mensen, wat vaak -objectief gezien- nergens op slaat.
* Gooi gauw de handdoek in de ring en praat dan voor mijzelf goed dat een ander alternatief uiteindelijk ook wel een prima optie is in plaats van wat gas bij geven om het primaire doel te halen. M.a.w: ben dus best wel gemakzuchtig, heb vooral tijdens mijn studententijd ook best grenzenloos geleefd.
* Nog altijd leef ik best wel ''lui'': Ik heb een fulltime baan, maar alles wat daaromheen nog van mij wordt gevraagd (vrijwilligerswerk, buren die opeens aan de deur staan voor iets) daar raak ik snel van in de stress en dus door geïrriteerd.
Wie herkent zich hierin? Ik wil graag wat meer karakter tonen. Ook in de sociale omgang vind ik mijzelf maar een beetje een schaapje. Iedereen vindt me aardig en een toffe gast, maatja logisch ik lach ook altijd maar wat, ouwehoer een beetje slap en ben een allemansvriend. Maar als de situatie echt nijpend wordt, ben ik de eerste die stress/angstgevoelens ervaart en een vecht/vlucht reactie kent in plaats van ruggengraat te tonen en stabiel te blijven onder zware omstandigheden.
Hmm, heel dubbel eigenlijk.quote:Op vrijdag 20 juli 2018 21:42 schreef Patroon het volgende:
Heb je iets waar je erg enthousiast van wordt? Hobby, werk, sport?
Enerzijds heb ik niet echt passies of dingen waar ik héél enthousiast van word (misschien de halve finales Champions League / WK voetbal ofzo).
Anderzijds ben ik wel breed geïnteresseerd, maar met alles gematigd : Ik ben een vrij fanatiek hardloper maar niet iemand die doelen nastreeft of traint voor een marathon of daar de ambitie voor heeft. Ik ren ca.3- 4 keer per week 6,5 KM, dat deed ik een jaar geleden in 35-40 minuten en nu nog steeds, ben dus niet echt bezig met verbeteren ofzo, interesseert me ook niet zo.
Heb ook een racefiets en doe dat soms drie keer in de week, nu staat 'ie alweer 1,5 maand binnen. Ook dat hoef ik niet zo nodig fanatiek te doen of met een groep, kan er meer van genieten om gewoon een mooi tochtje te maken.
Vind al met al best veel dingen leuk, maar niet echt dingen heel erg leuk dat ze me intrigeren/passioneren o.i.d.
Zo was het ook altijd op school : Ik had weken dat ik alles super goed bijhield, en dan opeens liet ik de boel weer versloffen, dit wisselde altijd af. Uiteindelijk ging ik over met een cijfer tussen de 6-7.
Ten eerste vind ik het wel van karakter tonen dat je deze opsomming voor jezelf hebt kunnen maken. Je hebt jezelf recht in de spiegel aangekeken en eens kritisch naar je leven en keuzes gekeken. Oprechte complimenten. Je bent nu al verder dan een groot gedeelte van de populatie.
Ken je de SWOT-analyse? Die zou je eens van jezelf moeten maken. Wat zijn je goede eigenschappen? En hoe kun je die gebruiken om succesvol te worden? Wat zijn je slechte eigenschappen en hoe kun je die aanpakken of ombuigen om er zo min mogelijk onder te leiden? Met de juiste instelling kom je er. En ik denk dat je zeker wel karakter kunt ontwikkelen Ik denk dat heel veel van onze persoonlijkheid gewoon een kwestie is van hoe we ons brein hebben 'geprogrammeerd' door jarenlang bepaald gedrag en denkwijzen in stand te houden. Dat is dus te doorbreken door vanaf nu jarenlang iets anders te doen dan wat je voorheen deed.
Ga eens iets doen wat je altijd al hebt willen doen, een soort missie, en stick to it. Zonder excuses. Als je dat 'project' uiteindelijk hebt afgerond zul je met trots terugkijken naar jezelf. Mannen moeten altijd een missie hebben. Een beetje aankloten word je niet gelukkiger of aantrekkelijker van. Jezelf verbeteren is ook een missie overigens.
Als ik naar mezelf kijk dan ben ik nu zo'n ander en 'karaktervoller' persoon dan dat ik was op mijn 16e. En waarschijnlijk denk ik dat over 15 jaar weer over hoe ik nu ben. Dat kun jij ook.
Ken je de SWOT-analyse? Die zou je eens van jezelf moeten maken. Wat zijn je goede eigenschappen? En hoe kun je die gebruiken om succesvol te worden? Wat zijn je slechte eigenschappen en hoe kun je die aanpakken of ombuigen om er zo min mogelijk onder te leiden? Met de juiste instelling kom je er. En ik denk dat je zeker wel karakter kunt ontwikkelen Ik denk dat heel veel van onze persoonlijkheid gewoon een kwestie is van hoe we ons brein hebben 'geprogrammeerd' door jarenlang bepaald gedrag en denkwijzen in stand te houden. Dat is dus te doorbreken door vanaf nu jarenlang iets anders te doen dan wat je voorheen deed.
Ga eens iets doen wat je altijd al hebt willen doen, een soort missie, en stick to it. Zonder excuses. Als je dat 'project' uiteindelijk hebt afgerond zul je met trots terugkijken naar jezelf. Mannen moeten altijd een missie hebben. Een beetje aankloten word je niet gelukkiger of aantrekkelijker van. Jezelf verbeteren is ook een missie overigens.
Als ik naar mezelf kijk dan ben ik nu zo'n ander en 'karaktervoller' persoon dan dat ik was op mijn 16e. En waarschijnlijk denk ik dat over 15 jaar weer over hoe ik nu ben. Dat kun jij ook.
Hoe bereik je dat dan? Ik voel me nog exact hetzelfde als op m'n 16de, ben ook maar een slappe zak als TS en voel me er eigenlijk prima bij. Helaas zijn er nog geen meisjes op me af gekomen die m'n lul uit de broek haalde.quote:
Als ik naar mezelf kijk dan ben ik nu zo'n ander en 'karaktervoller' persoon dan dat ik was op mijn 16e.
pindazakje
Ach ja als je het vanuit een menselijk perspectief ziet dan zou je toch zeggen dat iedereen kan veranderen. Dus iedereen kan ook karakter opbouwen. Of afbouwen.
In de praktijk is het echter gewoon zo dat sommige mensen het wel kunnen vanwege allerlei omstandigheden en anderen weer niet. Of jij het zou kunnen of niet, zal de toekomst uitwijzen. Maar ja het is gewoon een soort van kans, de ene persoon maakt veel slechte dingen mee (als voorbeeld) en komt er toch nog als winnaar uit terwijl 9 van de 10 gewoon wel erin blijft hangen en geen succes wordt.
Ieder van hen denkt gewoon ook op dezelfde manier, had ik mezelf nog kunnen omdraaien, had ik nog dit en dat. Maar uiteindelijk zijn er gewoon mensen waarbij het praktijk wordt en bij andere mensen niet.
Heb niet alles gelezen wat je typte maar van wat ik las ben je gewoon vrij emotioneel. Als je dat op een bepaalde manier in toom kan houden ben je al een stuk mannelijker, een stuk grotere kans om ruggengraat te krijgen/karakter etc
In de praktijk is het echter gewoon zo dat sommige mensen het wel kunnen vanwege allerlei omstandigheden en anderen weer niet. Of jij het zou kunnen of niet, zal de toekomst uitwijzen. Maar ja het is gewoon een soort van kans, de ene persoon maakt veel slechte dingen mee (als voorbeeld) en komt er toch nog als winnaar uit terwijl 9 van de 10 gewoon wel erin blijft hangen en geen succes wordt.
Ieder van hen denkt gewoon ook op dezelfde manier, had ik mezelf nog kunnen omdraaien, had ik nog dit en dat. Maar uiteindelijk zijn er gewoon mensen waarbij het praktijk wordt en bij andere mensen niet.
Heb niet alles gelezen wat je typte maar van wat ik las ben je gewoon vrij emotioneel. Als je dat op een bepaalde manier in toom kan houden ben je al een stuk mannelijker, een stuk grotere kans om ruggengraat te krijgen/karakter etc
Wel herkenbaar in meerdere opzichten, al zijn er veel details anders bij mij. Uit de feedback die ik krijg van vrienden en op mijn werk komt telkens één ding naar voren: ik denk te veel en doe te weinig. Ik denk ( 
) dat daar het grote verschil zit ten opzichte van "karaktervolle" mensen. Die doen meer, laten daardoor meer van zichzelf aan de wereld zien en ogen daardoor heel karaktervol, terwijl ze diep van binnen misschien net zo onzeker zijn als de anderen die minder van zichzelf aan de wereld tonen.
Mijn manager adviseerde me om het motto van Nike in de praktijk te brengen: "Just do it".
) dat daar het grote verschil zit ten opzichte van "karaktervolle" mensen. Die doen meer, laten daardoor meer van zichzelf aan de wereld zien en ogen daardoor heel karaktervol, terwijl ze diep van binnen misschien net zo onzeker zijn als de anderen die minder van zichzelf aan de wereld tonen.Mijn manager adviseerde me om het motto van Nike in de praktijk te brengen: "Just do it".
Het is vooral dat karakterloze mensen op zo'n manier naar de wereld kijken dat anderen net als hun onzeker moeten zijn want het kan niet zo zijn dat ze gewoon echt zo zijn. En nog wel wat andere wereldbeelden.quote:
Wel herkenbaar in meerdere opzichten, al zijn er veel details anders bij mij. Uit de feedback die ik krijg van vrienden en op mijn werk komt telkens één ding naar voren: ik denk te veel en doe te weinig. Ik denk (
Mijn manager adviseerde me om het motto van Nike in de praktijk te brengen: "Just do it".
Karaktervolle mensen kunnen niks doen en nog hebben mensen door dat ze karakter hebben. Het is een beetje net als charme. Je hebt het of je hebt het niet. Niet echt iets om het te krijgen als je het niet van nature hebt.
Laat ik het anders formuleren: stel dat twee personen, de een meer karakterloos en de ander meer karaktervol, met dezelfde situatie worden geconfronteerd die flink buiten hun comfortzone ligt, dan weet ik zeker dat ze beide stress zullen ervaren. De meer karaktervolle persoon zal echter eerder besluiten om de confrontatie aan te gaan (met andere woorden doet meer en denkt minder), terwijl de karakterloze persoon eerder zal vervallen in besluiteloosheid (met andere woorden denkt meer en doet minder). Daardoor zal de karaktervolle persoon sneller vooruitgang boeken dan de karakterloze.quote:
[..]
Het is vooral dat karakterloze mensen op zo'n manier naar de wereld kijken dat anderen net als hun onzeker moeten zijn want het kan niet zo zijn dat ze gewoon echt zo zijn. En nog wel wat andere wereldbeelden.
Nou ja kijk daar gaat het dus mis. Je doet alsof het gaat om het doen. Terwijl je iets doet omdat je bepaalde dingen denkt. De zogenaamde karaktervollere persoon denkt gewoon beter dan de ander, heeft meer kennis, meer ervaring, meer natuurlijk gevoel voor dingen in het algemeen en daarom wint die persoon. Vanwege dat gaat hij inderdaad sneller over tot actie etc.quote:
[..]
Laat ik het anders formuleren: stel dat twee personen, de een meer karakterloos en de ander meer karaktervol, met dezelfde situatie worden geconfronteerd die flink buiten hun comfortzone ligt, dan weet ik zeker dat ze beide stress zullen ervaren. De meer karaktervolle persoon zal echter eerder besluiten om de confrontatie aan te gaan (met andere woorden doet meer en denkt minder), terwijl de karakterloze persoon eerder zal vervallen in besluiteloosheid (met andere woorden denkt meer en doet minder). Daardoor zal de karaktervolle persoon sneller vooruitgang boeken dan de karakterloze.
En ja wat ik noem en jij noemt is nogal een groot verschil. Wat jij impliceert is dat als je maar meer doet het beter gaat komen. Wat ik stel is dat je niet echt meer kan doen tenzij je geestelijk zo bent om actie te ondernemen.
Dus daarmee vervalt het een beetje tot het idee van presenteren. De ene persoon heeft moeite met presenteren en de andere niet. Je zegt tegen de persoon die moeite ermee heeft dat hij zich niet druk hoeft te maken want het publiek zijn maar mensen en blablabla maar in de praktijk, het doen, lukt het hem alsnog niet want het is gewoon een hoop gepraat
Mensen met voordelen boeken sneller vooruitgang dan mensen met nadelen. In het geval van karakter komt het aan op hoe je geestelijk bent, niet op wat je doet, want als je geestelijk oke bent dan doe je het wel, en als je het niet bent dan kan je het doen maar dan heb je geen succes (gewoon een mislukte presentatie). En ja alles hangt er uiteindelijk van het doen af maar ik hoop dat je snapt wat ik je hier duidelijk probeer te maken
[ Bericht 2% gewijzigd door momentius op 21-07-2018 00:19:32 ]
Even trouwens een andere invalshoek, gewoon omdat het kan niet waar, 's nachts dikke boeie.
Mensen maken nogal graag onderscheid tussen doen en denken. Ik moet meer doen en minder denken en bla.
Het grappige (of stomme juist) is dat er graag gedaan wordt alsof de meer intelligente mensen vaker niets doen omdat ze situaties zogenaamd extra overdenken. Nee de mensen die intelligent zijn begrijpen wat nodig is, gaan daarom over tot actie en hebben daarmee succes omdat ze intelligent zijn. De mensen die denken dat ze intelligent zijn gaan zogenaamd erg nadenken met hun iq van 80 en komen erop uit dat de minder slimme mensen meer succes hebben omdat ze minder denken. Ik denk dat je wel ziet wat ik daar gedaan heb en zo werkt de praktijk grotendeels. 96% van de mensen denkt dat ze bovengemiddeld intelligent zijn terwijl 48% dat is. Dat geldt ook voor al dit soort simpele dingen
Mensen maken nogal graag onderscheid tussen doen en denken. Ik moet meer doen en minder denken en bla.
Het grappige (of stomme juist) is dat er graag gedaan wordt alsof de meer intelligente mensen vaker niets doen omdat ze situaties zogenaamd extra overdenken. Nee de mensen die intelligent zijn begrijpen wat nodig is, gaan daarom over tot actie en hebben daarmee succes omdat ze intelligent zijn. De mensen die denken dat ze intelligent zijn gaan zogenaamd erg nadenken met hun iq van 80 en komen erop uit dat de minder slimme mensen meer succes hebben omdat ze minder denken. Ik denk dat je wel ziet wat ik daar gedaan heb en zo werkt de praktijk grotendeels. 96% van de mensen denkt dat ze bovengemiddeld intelligent zijn terwijl 48% dat is. Dat geldt ook voor al dit soort simpele dingen
Waarom zo streng voor jezelf zijn? Je hebt je studie afgerond, je werkt fulltime, je probeert er allerlei dingen naast, je doet aan zelfreflectie, dat doe je allemaal hartstikke goed.
Je kan oefenenquote:
Ik wil graag wat meer karakter tonen. Ook in de sociale omgang vind ik mijzelf maar een beetje een schaapje. Iedereen vindt me aardig en een toffe gast, maatja logisch ik lach ook altijd maar wat, ouwehoer een beetje slap en ben een allemansvriend. Maar als de situatie echt nijpend wordt, ben ik de eerste die stress/angstgevoelens ervaart en een vecht/vlucht reactie kent in plaats van ruggengraat te tonen en stabiel te blijven onder zware omstandigheden.
. Ga enge dingen doen, probeer zo goed mogelijk te reageren, bestudeer je reactie, evalueer, doe het opnieuw. Net zolang totdat je meer tevreden bent over je ruggegraat.Tegen betaling kan je enge dingen doen in een veilige setting en met begeleiding. Vechtsport, bungeejumpen, therapie, etc etc.
Gratis kan ook: op straat ruzie zoeken, onervaren een hoge berg beklimmen of aanmelden bij IS bijvoorbeeld.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Dus eigenlijk vind je jezelf een 'mietje', omdat je altijd de veilige weg hebt gekozen, terwijl je wist dat de 'gevaarlijke' keuze tot meer karakterontwikkeling zou leiden (maar ook ongemak). Ga zo nog eens een paar decennia verder en je zit in een midlifecrisis en ga je hitten op meisjes van de helft van je leeftijd of plotseling op wereldreis of een sportwagen kopen. Het is moeilijk om het nu nog om te gooien, je hebt je 'call to action' genegeerd (lees Joseph Campbell) en op latere leeftijd komen er niet echt meer onvermijdelijke keuzes tussen nieuwe ervaringen of veilige routes. Op je 18e was dat wel anders en lag de wereld voor je open.
[ Bericht 4% gewijzigd door Gary_Oak op 21-07-2018 11:28:37 ]
[ Bericht 4% gewijzigd door Gary_Oak op 21-07-2018 11:28:37 ]
Je karakter ontwikkelt zich naargelang de dingen die je meemaakt of je die nu zelf veroorzaakt hebt of niet.quote:
Karaktervolle mensen kunnen niks doen en nog hebben mensen door dat ze karakter hebben. Het is een beetje net als charme. Je hebt het of je hebt het niet. Niet echt iets om het te krijgen als je het niet van nature hebt.
TS, ben je niet blij met wat je doet, doe wat anders.
Je klinkt gewoon normaal. Ik denk dat je jezelf negatiever inschat dan dat je daadwerkelijk ben. Je kan jezelf altijd trainen om meer initiatief te tonen.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Tip: zeg je Facebook account op. Al die ‘succesvolle’ mensen die je daar ziet hebben jou blijkbaar het gevoel gegeven dat je tekort schiet. Dat is niet zo, het is allemaal schijnvertoning.
Leg jezelf wat minder druk op en doe wat op dat moment goed voelt.
Leg jezelf wat minder druk op en doe wat op dat moment goed voelt.
It's nothing, returned Mrs Chick. It's merely change of weather. We must expect change.
De film de yes man met Jim Carrey moet je kijken. Ondanks Jim Carrey
Die Scheiße bleibt gleich, nur die Fliegen ändern sich| Kurt Cobain sagte mir, Ich soll kommen wie ich bin
en de kikker zei: "Je moet me nog kussen!" en ik stak de kikker terug in mijn binnenzak en zei: "Nee, ik heb veel liever een babbelende kikker!"
en de kikker zei: "Je moet me nog kussen!" en ik stak de kikker terug in mijn binnenzak en zei: "Nee, ik heb veel liever een babbelende kikker!"
Je hebt een psychisch probleem maar wat kun je niet precies beschrijven. Iets met motivatie misschien. Daarvoor helpen stimulanten als caffeine. Helaas 1 van de weinige legale stimulanten, anders krijg je dingen als synephrine en zo, maar dat is niet echt gezond/effectief waarschijnlijk.
Daarnaast heb je last van angst, ik heb daar helaas ook last van en ik kan je vertellen nog geen enkel legaal supplement heeft daartegen gewerkt. Alleen magnesium helpt een beetje.
Dingen doen kan iedereen, maar zoals momentous zegt, het succes waar het uiteindelijk om draait krijgt niet iedereen dan ook automatisch, zelfs niet na 10 keer of vaker proberen.
Ben het ook met momentius eens over zijn standpunt van intelligentie maar wat ik dan weer niet goed vind is dat wat men intelligentie noemt alleen door psychologen is aan te tonen - die vervolgens geen behandeling hebben wanneer het tegenvalt, maar niets anders kunnen zeggen dan je bent niet 1 van de uitverkoren personen die ermee zijn geboren, zoek het maar uit. Leer maar leven met je handicap. Dan denk ik, leer jij maar beseffen dat iets gedwongen laten onderzoeken wat toch niet te veranderen valt en iemand vertellen wat diegene ook zelf had kunnen bedenken volkomen nutteloos is en je er beter mee op kunt houden.
[ Bericht 21% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 21-07-2018 12:24:31 ]
Daarnaast heb je last van angst, ik heb daar helaas ook last van en ik kan je vertellen nog geen enkel legaal supplement heeft daartegen gewerkt. Alleen magnesium helpt een beetje.
Dingen doen kan iedereen, maar zoals momentous zegt, het succes waar het uiteindelijk om draait krijgt niet iedereen dan ook automatisch, zelfs niet na 10 keer of vaker proberen.
Ben het ook met momentius eens over zijn standpunt van intelligentie maar wat ik dan weer niet goed vind is dat wat men intelligentie noemt alleen door psychologen is aan te tonen - die vervolgens geen behandeling hebben wanneer het tegenvalt, maar niets anders kunnen zeggen dan je bent niet 1 van de uitverkoren personen die ermee zijn geboren, zoek het maar uit. Leer maar leven met je handicap. Dan denk ik, leer jij maar beseffen dat iets gedwongen laten onderzoeken wat toch niet te veranderen valt en iemand vertellen wat diegene ook zelf had kunnen bedenken volkomen nutteloos is en je er beter mee op kunt houden.
[ Bericht 21% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 21-07-2018 12:24:31 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Als ik jouw verhaal vergelijk met wat kenissen / vrienden van mijn doen valt het allemaal reuze mee hoe ''weinig'' je doet (fysiek en mentaal)
Er lopen zat slappe zakken rond in Nederland hoor.
Er lopen zat slappe zakken rond in Nederland hoor.
Signature:
Maximaal 4 regels
Maximaal 250 tekens
(te kort? neem een abonnement)
Maximaal 4 regels
Maximaal 250 tekens
(te kort? neem een abonnement)
Het is inderdaad knap hoe je broertje er is mee omgegaan, sommige kunnen dat niet. Ik denk persoonlijk wel dat als je eenmaal echt wat onder de leden hebt en je hebt nog zin in het leven dat je alles doet om te overleven. Jij zal dus ook vast net zo sterk kunnen zijn.
Ik herken het verder enorm. Omdat je je snel zorgen maakt over wat anderen van je vinden ga je vaak mee in de keuzes van een ander. Ik deed dit ook altijd. Als je dit heel lang hebt gedaan is het pad eigenlijk niet door jezelf bepaalt. Daar voel je je rot om.
Maar er zit waarschijnlijk een hele goede eigenschap aan. Je moet het positief bekijken want waarschijnlijk mag vrijwel iedereen jou omdat je een sociaal en makkelijk in de omgang bent. Je kan dus met iedereen opschieten. Hier kan je juist gebruik van gaan maken en jezelf laten horen. Alleen je moet duidelijk je eigen keuzes gaan maken en dit ombuigen is heel lastig maar wel een kwestie van gewoon doen.
Een vraag van mij: Doe je nu ook werk wat je zelf voor ogen hebt? Of was dat ook maar iets wat op je pad kwam?
Ik herken het verder enorm. Omdat je je snel zorgen maakt over wat anderen van je vinden ga je vaak mee in de keuzes van een ander. Ik deed dit ook altijd. Als je dit heel lang hebt gedaan is het pad eigenlijk niet door jezelf bepaalt. Daar voel je je rot om.
Maar er zit waarschijnlijk een hele goede eigenschap aan. Je moet het positief bekijken want waarschijnlijk mag vrijwel iedereen jou omdat je een sociaal en makkelijk in de omgang bent. Je kan dus met iedereen opschieten. Hier kan je juist gebruik van gaan maken en jezelf laten horen. Alleen je moet duidelijk je eigen keuzes gaan maken en dit ombuigen is heel lastig maar wel een kwestie van gewoon doen.
Een vraag van mij: Doe je nu ook werk wat je zelf voor ogen hebt? Of was dat ook maar iets wat op je pad kwam?
Karakter kun je opbouwen. Wel is het moeilijk als je jarenlang op een bepaalde manier hebt geleefd. Doe het stap voor stap en wees niet streng op jezelf als het niet meteen lukt.
Het is trouwens niet erg om een saai leven of als je dat zelf zegt veilige keuzes te gemaakt te hebben. Het is alleen erg als je zelf dat niet wilt of door je omgeving wordt gedwongen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Zihuatanejo op 30-07-2018 12:59:01 ]
Het is trouwens niet erg om een saai leven of als je dat zelf zegt veilige keuzes te gemaakt te hebben. Het is alleen erg als je zelf dat niet wilt of door je omgeving wordt gedwongen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Zihuatanejo op 30-07-2018 12:59:01 ]
www.kiva.org. Steun ondernemers in ontwikkelingslanden.
Je hebt last van de 2e wet van Newton 
stress kan je zien als een impuls, maar dan moet je niet vluchten. Karakter komt met ervaring. Geen zelfdiscipline en angst zijn misschien de onderliggende oorzaak.
How to overcome timidity misschien googlen
stress kan je zien als een impuls, maar dan moet je niet vluchten. Karakter komt met ervaring. Geen zelfdiscipline en angst zijn misschien de onderliggende oorzaak. How to overcome timidity misschien googlen
Nou ja aan alle punten die je in de OP aanhaalt alszijnde niet karaktervol gaan werken/omdraaien een idee?
|
|
