Het kleutertopic deel 8

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 22:11 schreef Spees_Eend het volgende:

Ik vind het best lastig hoor, hoe om te gaan met die uiterlijkheden. Ze is de laatste tijd zo ontzettend veel bezig met mooi zijn, ik denk dat ze wel 30 x per dag zegt dat ze iets van zichzelf mooi vindt, danwel vraagt of ik het mooi vind, danwel zich afvraagt of vriendin X het mooi vindt, danwel mij mooi noemt. Als ze kleren aan krijgt s ochtends dan vraagt ze zich hardop af of een bepaalde vriendin het wel mooi vindt.

Hier is het net zo, en vandaar dus ook dat ik probeer wat tegenwicht te geven. Ook in het voorleven. En dat gedoe van meisjes onder elkaar hoort er ook bij, en draagt er bij mij ook duidelijk aan bij dat ik er extra op let. Ik vind die buurmeiden, terwijl ze maar een beetje ouder zijn, ook al behoorlijk 'ouwelijk' in gedrag. Het valt me op dat best wel wat kleine meisjes zich helemaal niet echt speels/kinderlijk gedragen. I kan dat wel echt, durft gek te doen, de clown uit te hangen, in haar fantasie en spel op te gaan. Dat leverde laatst, toen die nieuwe meisjes hier net woonden, nog de opmerking op dat ze I ' een beetje raar' vonden. Maar ik vind dat juist zo leuk aan haar en dat wil ik ook graag behouden. Dat zit 'm natuurlijk niet in het weigeren van lippenstift of oorbelletjes, het is meer onderdeel van een algeheel gevoel en opvoeding van jezelf niet al te serieus nemen, niet teveel bezig zijn met hoe iets of hoe je eruit ziet en vooral nadruk op plezier hebben.

I vraagt bijv wel waarom die meisjes dat allemaal mogen en waarom ik het liever niet heb. Dan probeer ik dat zo goed mogelijk uit te leggen. Ik vind schminken bijv ook weer anders dan make-up opdoen.

Zo was er een meisje in de klas van I die regelmatig in feestjurk naar school kwam (of wat dan in mijn ogen een soort verkleedjurk is) terwijl ik niet wil dat I dat doet (om te voorkomen dat ze overal mee naar toe wil in haar prinsessenjurk en omdat ik niet wil dat ze dus overal en de hele tijd het prinsesje gaat uithangen, met alle bijbehorende complimentjes/opmerkingen over uiterlijkheden als gevolg) dus dan krijg ik ook de vraag waarom dat meisje wel en zij niet.

Dat gezegd hebbende: vanavond is ze dus met haar vader uit eten gegaan naar een Sushi restaurant. Dat was al heel lang een wens, en omdat ze deze week haar vader nogal gemist had, mocht het. En ze mocht voor die ene keer in haar prinsessenjurk. .

quote:

Op zaterdag 21 juli 2018 09:31 schreef L-E het volgende:

[..]

Nee, dit doe ik niet perse eigenlijk. Als ik het oprecht mooi vind, zeg ik dat, maar anders benoem ik vooral de inzet. 'Ik kan zien dat je hard heb gewerkt!' Niet alles wat ze maken is mooi.

wat ik dus zeg dat ik iets knap of mooi vind. En dat mooi kan van alles zijn dus hoe het er uit ziet, de kleuren die gebruikt zijn, hoe hoog het gebouw geworden is etc Maar inzet beloond ik ookal heeft het niet altijd het gewenste effect. Noem maar een kunstje op de trampoline dan zeg ik goed geprobeerd!

Elke dag in je verkleedkleren naar school vind ik ook niet nodig. Verkleed naar school mag als piet als Sinterklaas is en als wat anders op juffendag. Verder is het normale kleden want verkleed is op speciale feestjes of als je thuis aan het spelen bent

ik zou dus absoluut niet zeggen goed geprobeerd, veel dingen vind ik namelijk niet zo zeer goed.
ik zou als het niet lukt zeggen, Jij kan dit! je bent er bijna. En als het dan lukt zeg ik ja woooohoo.
Of soortgelijke zinnen, maar goed vind ik echt een beladen woord, teveel complimenten maken namelijk onzeker of juist heel erg narcistisch

Goed vind ik een waardering die ik zo min mogelijk gebruik alleen als het echt goed is.
Ik zeg dus wel dat ik trots op ze ben, ik moedig ze ook graag aan.

Maar het kunnen van een salto vind ik niet goed, de inzet om een salto te kunnen maken kan ik wel heel knap vinden, doorzettingsvermogen enzo.

https://www.volkskrant.nl(...)ch-gedaan-~bbde4a93/
Heel mooi artikel er over.

Is mijn kleuter dan de enige die nog helemaal niet met uiterlijk en mooi zijn bezig is?
Hij zou zo het bed uit stappen en zonder iets te doen naar school gaan. Hij vraagt qua uiterlijk ook nooit of iets mooi is ofzo.
nagellak is gewoon mega interessant want kleurtjes en glitters. Hoe zijn haar zit kan hem echt niet schelen
Mooie auto's of tractoren dat interesseert hem dan weer wel en dat benoemt hij ook. Of hij vraagt of ik zijn knutselwerkje mooi vind.

Nee hoor, al mijn kinderen zijn er heel anders in.

De oudste heeft een hele duidelijke fashion voorkeur.
Al vanaf 2 jaar en hoewel ze er wel in leeftijd in mee groeit is ze bijvoorbeeld nogsteeds helemaal fan van luipaard print Ze heeft graag een lippenbalsem op, heeft een arianne grande haarspray met luchtje zodat ze lekker fris ruikt. Dol op nagels lakken. Heeft een grote tassen collectie en primark is de hemel <3 Dat heeft er altijd echt in gezeten.

Daaronder zit V. van 7 hij is blij wanneer ik minecraft of pokemon, of mario kleding koop maar trekt alles aan wat je voor hem koopt. zijn haar zit altijd in een knot/staart en hij draagt graag een koptelefoon bij zich voor style maar verder boeit het hem weinig.

Dan heb je R. hij is nu 4,5 hij wil roze schoenen, niets anders heeft al jaren roze nikes.
Alsof hij altijd op hetzelfde paar loopt Hij heeft heel lang blond haar bijna tot op zn billen en heeft het liefst de beachsurfer look, baggy korte broeken en een t-shirt.
Hij trekt alles aan wat ik koop. Is in alles van mening dat hij prachtig is.

Hoewel bijna 2 nog maar is F. nu al meer ijdel dan de andere 2 jongens
Schoenen kopen is hels, niets is mooi, alles moet weg. Hij weet precies wat hij wil
Hij is dol op haren kammen, en dol op kleding, zegt wanneer anderen mooi zijn en geeft ook zelf aan zichzelf mooi te vinden. Heeft duidelijk favoriete kleding, wil dat dan ook echt niet uitrekken.

Ik denk dat heel erg veel afhangt van karakter maar ook hoe staan ze in een kdv in de groep, hoe is het op de peuterspeelzaal, hoeveel mentale tegenslag voelen ze tijdens hun jeugd. Zijn er juist enorm veel positieve tijden. Ik denk dat heel veel dingen invloed hebben.

quote:

Op zaterdag 21 juli 2018 22:38 schreef ikke_84 het volgende:
Is mijn kleuter dan de enige die nog helemaal niet met uiterlijk en mooi zijn bezig is?
Hij zou zo het bed uit stappen en zonder iets te doen naar school gaan. Hij vraagt qua uiterlijk ook nooit of iets mooi is ofzo.
nagellak is gewoon mega interessant want kleurtjes en glitters. Hoe zijn haar zit kan hem echt niet schelen
Mooie auto's of tractoren dat interesseert hem dan weer wel en dat benoemt hij ook. Of hij vraagt of ik zijn knutselwerkje mooi vind.

Nee joh, er zijn zoveel kleuters die dat niet boeit. Mijn zoon wordt in de herfst 6 en die kon en kan zich geen seconde druk maken over zijn kleding of haar. Heeft wel een periode gehad dat hij graag armbanden en nagellak droeg, maar die maakte daar verder geen woorden aan vuil ofzo .

Ik heb dus juist een kleuter die het verschrikkelijk vindt als iemand zegt dat hij ergens goed in is of als iemand iets zegt over zijn kleding.

Hij heeft dus kleding, die hij niet meer aan wil omdat iemand hem daarover een compliment heeft gegeven. Of hij kan opeens niet meer lezen als iemand zegt dat dat al zo knap van hem is.

Hij groeit hier wel in, want van ons vindt hij wel fijn om complimenten te krijgen (dat was vroeger echt anders) en vraagt hij steeds vaker bevestiging.
Het liefst is hij gewoon zo onopvallend mogelijk.. (en dat herken ik wel )

I geeft er ook niks om. Een paar weken geleden kwamen we op school. Roept een klasgenootje: Hey I! Heb jij vanmorgen je haren niet gekamd ofzo?! Wij allebei: nee inderdaad! . Vriendje was confuus.

Nou haren kammen boekt de heren hier ook voor geen meter. Teun kiest soms kleding uit dat ik denk hmm moet dat echt? Jan heb ik aangeleerd om te kijken bijv als hij bijvoorbeeld zijn appeltjes shirt (Oranje met rood) dat hij kijkt welke kleur broek daar bij past dus spijkerbroek of de rode broek. Maar de roze jogging Kortebroek doet hij er niet bij aan.

Kijk het zijn net echte mensen die kleuters

Leuk al die onderzoeken maar ik zeg dus wel dat mijn kleuter wat goed doet. Ik vind het oprecht ook goed wat hij allemaal al kan. En als ik het minder vind zeg ik dat ook. Soms op een pedagogisch verantwoorde manier en soms dat hij nu moet kappen met klote omdat ik er klaar mee ben.
Ieder kind is anders en ik zie dat hij heel blij wordt als hij zijn best heeft gedaan (of soms zelfs als dingen spontaan gebeuren) en ik zeg hoe geweldig/knap/goed/leuk ik dat vind.
Ik zou er gek van worden als ik elk woord moet afwegen omdat bepaalde artikelen daar wat over zeggen.

buda
ik heb nu een beetje een Kelly family idee bij jullie alleen maar liefde en iedereen kan zijn wat hij wil zijn. en natuurlijk dat lange haar

quote:

Op zondag 22 juli 2018 09:51 schreef ikke_84 het volgende:
Kijk het zijn net echte mensen die kleuters

Leuk al die onderzoeken maar ik zeg dus wel dat mijn kleuter wat goed doet. Ik vind het oprecht ook goed wat hij allemaal al kan. En als ik het minder vind zeg ik dat ook. Soms op een pedagogisch verantwoorde manier en soms dat hij nu moet kappen met klote omdat ik er klaar mee ben.
Ieder kind is anders en ik zie dat hij heel blij wordt als hij zijn best heeft gedaan (of soms zelfs als dingen spontaan gebeuren) en ik zeg hoe geweldig/knap/goed/leuk ik dat vind.
Ik zou er gek van worden als ik elk woord moet afwegen omdat bepaalde artikelen daar wat over zeggen.

buda
ik heb nu een beetje een Kelly family idee bij jullie alleen maar liefde en iedereen kan zijn wat hij wil zijn. en natuurlijk dat lange haar

Precies dit... Als zij vol trots komt laten zien dat ze een hele boerderij/toren/whatever heeft gebouwd dan krijgt ze daar gewoon n complimentje voor. erkenning is ook wat waard.

Omen waarom een
Saar vind zichzelf ook vaak "allemachtig prachtig" en wie ben ik om daar iets tegenin te brengen. .

Nja ik vind het een beetje flauw om te doen alsof we bij elke opmerking een stapel artikelen erbij pakken om het «juiste» te doen. Ik ben me echt niet in elke situatie bewust wat de wetenschap ook al weer zei, maar dan is het een natuurlijke manier van communiceren geworden, die past bij mijn opvoedvisie.

Ik geef veel positieve feedback, maar ben zuinig met termen als goed/mooi. Toen ze leerde fietsen bv deed ik een vreugdedansje samen met haar en zeg bv iets als «wow je hebt zelf leren fietsen! » Dat is positief zonder waardeoordeel.

Ik ben me dan weer wel erg bewust met tekenen, verven of andere creatieve dingen. Werkdingetje denk ik, maar ik probeer focus te hebben op het proces. Dus niet altijd te vragen wat iets voorstelt, want dat is natuurlijk niet altijd het geval. Ik benoem liever dat ze zo fijn zit te kleuren, of vraag of ze iets over haar tekening wil vertellen, ipv meteen te zeggen dat iets mooi is.


Anyway - zo doe ik het. Ieder zn ding.

quote:

Op zondag 22 juli 2018 09:51 schreef ikke_84 het volgende:
Kijk het zijn net echte mensen die kleuters

Leuk al die onderzoeken maar ik zeg dus wel dat mijn kleuter wat goed doet. Ik vind het oprecht ook goed wat hij allemaal al kan. En als ik het minder vind zeg ik dat ook. Soms op een pedagogisch verantwoorde manier en soms dat hij nu moet kappen met klote omdat ik er klaar mee ben.
Ieder kind is anders en ik zie dat hij heel blij wordt als hij zijn best heeft gedaan (of soms zelfs als dingen spontaan gebeuren) en ik zeg hoe geweldig/knap/goed/leuk ik dat vind.
Ik zou er gek van worden als ik elk woord moet afwegen omdat bepaalde artikelen daar wat over zeggen.

buda
ik heb nu een beetje een Kelly family idee bij jullie alleen maar liefde en iedereen kan zijn wat hij wil zijn. en natuurlijk dat lange haar

Elk woord afwegen is wat anders dan obv gedegen onderzoek (niet omdat een paar artikelen het zeggen) te besluiten om in je feedback naar je kinderen niet teveel complimenten te geven die een waarde oordeel als “goed” bevatten. Ik probeer idd ook bewust meer op het proces terug te geven (en los daarvan vaak te vertellen dat ik van m hou, complimenten op de persoon doe ik heus wel maar niet om een of andere tekening).

Ik heb zelf een enorme last ondervonden van vaak horen dat ik iets goed deed, wat leidde tot faalangst en onzekerheid (als ze zo enthousiast zijn over een makkelijk taakje dan is de rest vast veel te moeilijk) en de last van altijd goed moeten zijn (want ik had me vereenzelvigd met het idee dat ik dat dus moest zijn). niet doordat mijn ouders daar iets raars over zeiden of mee deden hoor! Maar in allerlei situaties kreeg ik van allerlei mensen veel van die “wat knap, wat ben je slim, wat goed - of nog erger voor jou is dat zo makkelijk, jij hebt toch wel een voldoende” reacties, tot in mijn studie aan toe. Ik heb zelf gewoon ervaren dat ik (ook omdat ik die bevestiging vaak zelf bleef vragen: kijk, mooi he!?!) erg hard heb moeten werken aan een gezond zelfbeeld en intrinsiek gevoel van waarde.

Over het narcistische effect maak ik me zelf niet zo druk. dat is denk ik iets waar we als Nederlanders te nuchter voor zijn, klinkt meer als Amerikaans “you win a prize and you win a prize, and everyone wins a prize!” houding zeg maar.

Prima als je dat zelf allemaal onzin vindt, maar bagatelliseer het niet tot “een paar artikelen”.

quote:

Op zondag 22 juli 2018 13:09 schreef Roomsnoes het volgende:
Nja ik vind het een beetje flauw om te doen alsof we bij elke opmerking een stapel artikelen erbij pakken om het «juiste» te doen. Ik ben me echt niet in elke situatie bewust wat de wetenschap ook al weer zei, maar dan is het een natuurlijke manier van communiceren geworden, die past bij mijn opvoedvisie.

Ik geef veel positieve feedback, maar ben zuinig met termen als goed/mooi. Toen ze leerde fietsen bv deed ik een vreugdedansje samen met haar en zeg bv iets als «wow je hebt zelf leren fietsen! » Dat is positief zonder waardeoordeel.

Ik ben me dan weer wel erg bewust met tekenen, verven of andere creatieve dingen. Werkdingetje denk ik, maar ik probeer focus te hebben op het proces. Dus niet altijd te vragen wat iets voorstelt, want dat is natuurlijk niet altijd het geval. Ik benoem liever dat ze zo fijn zit te kleuren, of vraag of ze iets over haar tekening wil vertellen, ipv meteen te zeggen dat iets mooi is.


Anyway - zo doe ik het. Ieder zn ding.

Oh maar dat doe ik ook, idd vragen waar ze over getekend heeft of dat ik het zo gezellig vind samen aan tafel.

quote:

Op zondag 22 juli 2018 13:49 schreef kwakz0r het volgende:

[..]

Elk woord afwegen is wat anders dan obv gedegen onderzoek (niet omdat een paar artikelen het zeggen) te besluiten om in je feedback naar je kinderen niet teveel complimenten te geven die een waarde oordeel als “goed” bevatten. Ik probeer idd ook bewust meer op het proces terug te geven (en los daarvan vaak te vertellen dat ik van m hou, complimenten op de persoon doe ik heus wel maar niet om een of andere tekening).

Ik heb zelf een enorme last ondervonden van vaak horen dat ik iets goed deed, wat leidde tot faalangst en onzekerheid (als ze zo enthousiast zijn over een makkelijk taakje dan is de rest vast veel te moeilijk) en de last van altijd goed moeten zijn (want ik had me vereenzelvigd met het idee dat ik dat dus moest zijn). niet doordat mijn ouders daar iets raars over zeiden of mee deden hoor! Maar in allerlei situaties kreeg ik van allerlei mensen veel van die “wat knap, wat ben je slim, wat goed - of nog erger voor jou is dat zo makkelijk, jij hebt toch wel een voldoende” reacties, tot in mijn studie aan toe. Ik heb zelf gewoon ervaren dat ik (ook omdat ik die bevestiging vaak zelf bleef vragen: kijk, mooi he!?!) erg hard heb moeten werken aan een gezond zelfbeeld en intrinsiek gevoel van waarde.

Over het narcistische effect maak ik me zelf niet zo druk. dat is denk ik iets waar we als Nederlanders te nuchter voor zijn, klinkt meer als Amerikaans “you win a prize and you win a prize, and everyone wins a prize!” houding zeg maar.

Prima als je dat zelf allemaal onzin vindt, maar bagatelliseer het niet tot “een paar artikelen”.

Ik snap je punt... en besef me ook gelijk dat ze wel eens langskomt met "knap van mij he" Misschien toch eens wat vaker op letten, ik reageer gewoon vaak vanuit wat ik dan voel..

ik bedoelde het niet om anderen te bagatelliseren. Ik vind het juist knap als je zo bewust bent van wat je zegt tegen je kind.
Ik kan het zelf alleen niet want dan ben ik continue elk woord aan het afwegen. Dan praat ik vanuit een boek/artikel en niet vanuit mijn gevoel.
Net als dat sommige de grens stellen met oorbellen of make up ik vind dat mooi om te zien hoe andere daar in kunnen staan. Soms zou ik willen dat ik beter grenzen kan stellen maar ook dat heb ik niet in me. (niet alleen als het over de kinderen gaat)

En ik bedoel idd ook dat ik er niet zo in geloof dat je gelijk een narcist opvoed als je te vaak goed/geweldig/prachtig of wat dan ook zegt. Zn trekje moet je denk ik al in je karakter hebben.

En verder ben ik gewoon veel te nuchter dus heb ik misschien wat makkelijker/andere kijk op het op voeden.
(en daar wil ik niet gelijk mee zeggen dat dat per se beter is ofzo )

Erkenning geven van wat ze doen kan ook zonder het woordje goed.
Erkenning en zien van het kind is heel belangrijk maar dat kan zonder onnodige complimenten.

quote:

Op zondag 22 juli 2018 09:51 schreef ikke_84 het volgende:
buda
ik heb nu een beetje een Kelly family idee bij jullie alleen maar liefde en iedereen kan zijn wat hij wil zijn. en natuurlijk dat lange haar

Ik hoop dat ze dat zelf ook zo ervaren

Ook dit vind ik een lastige als het gaat om de invloed van anderen. Ik merk namelijk dat er ouders zijn die erg focussen op dat hun kind dingen precies 'goed' doet, bijvoorbeeld ook met tekenen. Hun kind van vier 'voortekenen' hoe je iets tekent en hun kind leren hoe 'het hoort'. En zo komt dat ook weer bij mijn kind terecht, want speelkameraadjes gaan I vertellen dat zij het 'niet goed' doet. Oef, daar kan ik best link om worden ook. Zo dodelijk voor je vrij en creatief ontwikkelen.

ja daar loop ik ook wel tegenaan.
Ik zeg gewoon dat ik een andere memo heb gelezen over hoe dingen horen te gaan.
Mijn jongens knikken dan en accepteren het, ik ben hun moedergodin.
Mijn meid blijft er dan wel mee zitten, die ervaart enorme druk om het goed te doen.

quote:

Op zondag 22 juli 2018 15:52 schreef Omentielvo het volgende:
Franny, dat merk je inderdaad echt heel erg zodra ze op school zitten. Is weer een van die dingen waar je merkt dat ze steeds meer invloed van buitenaf krijgen.

Ik probeer te letten op hoe ik het zegt. Maar af en toe ontsnapt er wel eens een goed zo.

met een goedzo is ook niks mis. Je moet alleen niet als een cheerleader bij je kind gaan staan.
Ik ben alleen van mening dat je niet continu je woorden hoeft af te wegen.
Je kunt prima zeggen dat een kind iets goed doet, dat ze er leuk of mooi uit zien of goed uitgezocht hebben dat de kleuren mooi/goed bij elkaar passen. Dat je fijn vind dat ze iets gedaan hebben.
Het betekend niet dat je continu je kind moet ophemelen bij elk ding dat ze doen

quote:

Op zondag 22 juli 2018 16:00 schreef Goitske het volgende:

[..]

met een goedzo is ook niks mis. Je moet alleen niet als een cheerleader bij je kind gaan staan.
Ik ben alleen van mening dat je niet continu je woorden hoeft af te wegen.
Je kunt prima zeggen dat een kind iets goed doet, dat ze er leuk of mooi uit zien of goed uitgezocht hebben dat de kleuren mooi/goed bij elkaar passen. Dat je fijn vind dat ze iets gedaan hebben.
Het betekend niet dat je continu je kind moet ophemelen bij elk ding dat ze doen

Dit is precies dus wat ik vind dat je niet moet zeggen.

Ik zal niets zeggen over kleding die goed bij elkaar past, nooit.
Ook niet over andere dingen die goed bij elkaar horen dat vind door een volwassenen opgelegde norm waar mijn kinderen niets mee te maken hebben, roze schoenen, rode broek, paars met geel shirt. Ik zeg doen.
Dat is smaak en daar bemoei ik mij niet mee. ik vind dat ze er zo bij moeten lopen dat het niet te warm of niet te koud is maar ik vind de focus op dat soort uiterlijkheden echt heel stom.

Ook zal ik niet zeggen dat ze er mooi uitzien, wel dat ik ze mooi vind maar dat is juist als ze door de blubber heen hebben zitten baggeren en met hun vieze kleding en lijf en lekkend ijsje op onze salontafel eten.

Uiterlijk vertoon vind ik niet een complimentje waard alleen op basis van dingen die niet bij je lijf horen zoals, make-up, kleding, schoenen. I
Ik zeg heus wel eens wat zie je er stralend uit, maar dan zeg ik dat vooral in de kleding waarvan ik weet dat zij zich er het fijnst in voel, dus ook als ze die foeilelijke rare haarband op dr kop heeft war ze zelf zo trots op is.

Maar ik weeg mijn woorden niet af, ik zeg ze heel spontaan en ze komen ook spontaan op.
Juist omdat ik de dingen ook niet als goed ervaar. Dat past niet bij mij.
En als ik ze dus wel zeg wat ook gewoon voor kan komen dan meen ik het helemaal.

Eén hoeft het ander niet uit te sluiten. Kleren die goed bij elkaar passen -soms alleen in zijn ogen- passen goed bij hem en dus bij elkaar.

Ik vind mn kinderen mooi met modderhoofd, maar ook als ze blij zijn met de door hun gekozen externe factoren, zoals kleding.