Het kleutertopic deel 8

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 09:52 schreef ferrari_rood het volgende:
Sac wil heel graag oorbellen. Ik vind haar nog wat jong ze wordt in sept 5.

Maw heeft er bij jullie al een dochter oorbellen?

ik heb gaatjes vanaf dat ik 2 1/2 ben geen spijt van gehad

Ik was denk ik ook rond die leeftijd. De juwelier waar we waren was een beetje bezorgd dat ik na 1 kant niet meer zou willen, maar ik liet me uiteraard niet kennen . Ik herinner me nog wel dat het best meeviel en hoe blij ik ermee was. Het druppelen met sterilon vond ik wel vervelend.

En wij hebben nu ein-de-lijk ook vakantie!!

Vlak voor we weg gingen zocht hij nog een vriendje, die stond op het plein van de midden- en bovenbouw. Dus ik zeg: Ren maar even snel, dan blijf ik hier wel wachten op je. I een beetje verschrikt: Maar ik mag toch niet alleen op het grote plein?
Eehhh technisch gezien ben je na schooltijd geen kleuter meer, dus ga je gang .

Tja, oorbellen. Ik vind het soms best een lastige, mede door de invloed van andere meisjes. I begon er toevallig vanavond in bed weer even over. Er zijn nu twee nieuwe buurmeisjes van 5 en 7 jaar twee huizen verder waar I mee speelt en die hebben al een hele beauty case. Daardoor wilde I ineens lippenstift op. Ook wil ze al heel lang graag nagellak op, en ze wil nu ook graag oorbellen omdat ze dat bij die meiden ziet.

In vergelijking met andere moeders om me heen ben ik daar geloof ik een beetje anders in: aanvankelijk wilde ik dat allemaal niet. Ik houd gewoon niet van die focus op uiterlijk bij die jonge meisjes en ik vind het al meer dan genoeg dat I regelmatig in prinsessenjurk rondloopt e.d.. Maar ja, als alle buurmeisjes met gelakte teennagels lopen is het wel moeilijk vol te houden. Dus ging ik overstag. Al mag het niet altijd, zodat het iets speciaals blijft. Wat betreft de oorbellen houd ik vol: ze mag ze voor haar twaalfde verjaardag, als ze ze dan nog graag wil, maar niet eerder. Zo hebben mijn ouders het met hun vier dochters gedaan en dat heb ik zelf wel als iets moois ervaren. Het voelt dan als iets dat hoort in het proces van 'groot worden' en rond die leeftijd is het al wat meer een bewuste keuze dan op je vierde.

Vind ik ook een mooi idee franny! Wat ik mooi vind bij mij is dat mijn zus mee meegenomen heeft naar de juwelier. Kort daarna is ze getrouwd en een heel drama in de familie geweest waardoor ik tot mijn 18de geen contact meer kon hebben met haar. Nu zijn we heel close elke dag contact

Ohja nagellak boeit mij echt niet. Mijn jongens hebben ook wel eens nagellak omdat ze het mooi vinden. Kwamen ook wel bij de gastouder vandaan met gelakte nagels. Haar dochter zat dan nagels te lakken en wilden de jongens ook kwamen thuis elke nagel een andere kleur en trots dat ze dan waren!
Ze wisten dat ik het wel prima vond. De jongens liepen er rustig een week mee.

Als ik zelf lak is het vaak blanke lak dus hebben ze ook wel eens op

Oorbellen lijkt mij erg lastig. Ik zou ook wel zo standvastig willen zijn als Franny met de strakke 12 jaars grens. Ik weet nu al dat ik dat niet eens vol zou houden, dus chapeau!

Nagellak zie ik overigens niet als bezig zijn met uiterlijk. Meer dat het gaaf is als je nagels ook ingekleurd zijn!!!! Mijn jongens hebben het regelmatig. V steeds minder, want cool en stoer zijn wordt steeds belangrijker helaas.

Nagellak is ook op zich onschuldig, maar het gaat bij mij om een totaalplaatje: dat een meisje als ze daar eenmaal mee bezig is, dat al heel jong gaat integreren in hoe ze haar uiterlijk ziet. Dat je al die externe middelen nodig zou hebben om 'mooi' te zijn. En het is voor een jong kind ook lastig te begrijpen waarom het een wel mag (nagellak), maar bijv andere dingen (mascara, lippenstift etc.) niet. Dus dacht ik consequent te zijn door het dan allemaal niet toe te staan, maar dat blijkt dus niet zo goed te werken.

mijn jongens lopen ook met nagellak rond

Ik mocht oorbellen toen ik ongeveer 5 was. Ik heb daar toen zelf heel goed over na gedacht en nooit spijt van gehad. Ik weet dat ook nog precies.
Ze hebben de gaatjes bij mij aan 2 kanten tegelijk geschoten, zo wisten ze zeker dat ik met 2 oorbellen naar huis zou gaan
Als ik een dochter zou hebben zou ze dat ook mogen. Jongens met oorbellen vind ik echt niet mooi en dat zou ik dan weer niet goedkeuren. Misschien niet helemaal eerlijk...

Ik vind het ook een lastige.
Sac is wel echt een meisje ze vimdt kettingen ed ook mooi. Kijkt ook echt naar kleding maar ik ben zelf allergisch voor oorbellen en weet niet of ze dat geërfd heeft.

Sarah heeft oorbellen (1e x laten schieten als baby (jaja shoot me) groeide eruit en met 3 jaar opnieuw omdat ze er zelf telkens over begon, Ze mag van mij wel alleen maar knopjes of ringetjes in, geen slingerende veren oid.
nagellak mag ze ook en af en toe mag ze ook wel even met mn make up makeuppen.
Ik ben geloof ik wat dat betreft wel erg makkelijk..

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 21:40 schreef ikke_84 het volgende:
mijn jongens lopen ook met nagellak rond

Ik mocht oorbellen toen ik ongeveer 5 was. Ik heb daar toen zelf heel goed over na gedacht en nooit spijt van gehad. Ik weet dat ook nog precies.
Ze hebben de gaatjes bij mij aan 2 kanten tegelijk geschoten, zo wisten ze zeker dat ik met 2 oorbellen naar huis zou gaan
Als ik een dochter zou hebben zou ze dat ook mogen. Jongens met oorbellen vind ik echt niet mooi en dat zou ik dan weer niet goedkeuren. Misschien niet helemaal eerlijk...

In dat opzicht hebben mijn jongens ook pech. Ik vind oorbellen bij jongens echt vreselijk! Willen ze dat doen? Prima als je uit huis bent succes er mee, tattoos heb ik het zelfde mee trouwens. Geef ik ook geen goedkeuring voor, doe lekker als je dat nog wil als je uit huis bent.
Maja vriendin van vroeger mocht van haar ouders ook pas gaatjes als ze 12 was, dus op haar 12de gaatjes, op 15de ofzo heeft ze nog een aantal erbij laten schieten en een tongpiercing. Vooral dat laatste vonden haar ouders geloof ik niet zo grappig

Ik ga geen leeftijd vastleggen, maar mijn bijna-kleuter mag voorlopig nog geen oorbellen. Vind ik echt niks bij jonge kinderen.

Ik vind het best lastig hoor, hoe om te gaan met die uiterlijkheden. Ze is de laatste tijd zo ontzettend veel bezig met mooi zijn, ik denk dat ze wel 30 x per dag zegt dat ze iets van zichzelf mooi vindt, danwel vraagt of ik het mooi vind, danwel zich afvraagt of vriendin X het mooi vindt, danwel mij mooi noemt. Als ze kleren aan krijgt s ochtends dan vraagt ze zich hardop af of een bepaalde vriendin het wel mooi vindt.

Ik probeer sowieso telkens andere kwaliteiten (stoer, lief, slim, grappig) van haar te benadrukken en een soort balans te vinden tussen haar laten weten dat ze hoe dan ook mooi is, dat het onbelangrijk is of vriendin X haar kleren mooi vindt en dat er sowieso een boel eigenschappen zijn die veel belangrijker zijn. Misschien is het een fase, maar ik vind het best lastig.

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 09:52 schreef ferrari_rood het volgende:
Sac wil heel graag oorbellen. Ik vind haar nog wat jong ze wordt in sept 5.

Maw heeft er bij jullie al een dochter oorbellen?

Nee, ik vind het persoonlijk echt heel lelijk, bij alles en iedereen.
Ik vind het iets uitstralen dat ik niet wil dat mijn dochter uitstraalt op deze leeftijd.
Ze is nu 10 en ik wil als ze er zelf heel goed over nagedacht heeft in de toekomst wel toestaan maar nu nog niet. Ik hang er geen leeftijd aan maar nu nog niet.

Ik hoor hier nog lang niet, maar even over die oorbellen...

Bij Claires (je weet wel, die winkel die asbesthoudende kinder-makeup verkoopt ) verkopen ze van die mooie stickeroorbellen. Heb voor A twee pakjes gekocht, eentje met pastelkleuren en eentje met poezen en hondjes. Voor die enkele keer dat ze om oorbellen vraagt, krijgt ze zoiets. Kind blij

Hier mogen ze oorbellen vanaf 6 jaar. Ik vond het vroeger wel behoorlijk pijnlijk dus dat heb ik ze ook verteld toen ze ernaar vroegen. Voorlopig willen ze dus niet....

Qua nagellak heb ik een potje lichtroze met glitters voor ze gekocht maar andere makeup mogen ze van mij niet. Als ik me opmaak probeer ik ook niet de nadruk te leggen op "mooi maken".

Maar aan de andere kant willen ze ook graag mooie haren, maar mijn zoon heeft ook graag zijn haren mooi.

En ik zag ook nog een mooie foto van Nikki. Zo leuk om te zien hoe verschillend ze zijn

En Omen voor jouw verhaal.

En herkenbaarheid voor Franny. Hier spreken ze elkaar inmiddels op hun gedrag aan

Oorbellen mag ze van mij pas met een jaar of 7 denk ik. Op z’n vroegst. Ze moet het er dan ern hele poos willen, want dat doe ik niet na een inval. Nu weet ze van het bestaan niet af volgend mij. Ik heb gaatjes maar draag nooit oorbellen. Sowieso geen sieraden. Ik voel me dan zo opgedirkt dat ik het ongemakkelijk vind.

O is nu wel weg van hasr horloge en een set met lulluke kralenkettingen. De ene is een buitenketting die zorgt dat je extra hard kan fietsen. Nooit weg! Denk ik dan

Ik doe dat ook Spees, voorsl haar eigenschappen benadrukken. Maar soms zeg ik heel ekspress dat ik haar mooi vind, gewoon omdat elk mens het verdient om dat af en toe te horen. Maar dan zeg ik het niet als ze opgedirkt is, maar gewoon zomaar.

Ik draag er zelf vast ook aan bij door haar haren in te vlechten, rokjes van tule en jurkjes te kopen waar ze zo blij van wordt, etc. Ze vindt dat allemaal zo leuk en mooi, daarmee houd ik het vast ook in stand. En daar hoeft ook niet per se iets mis mee te zijn (ik kan me nog zo goed herinneren hoe blij ik was vroeger als ik eens een jurk aan mocht, of Het Verboden Roze mocht dragen, of toen ik oorbellen kreeg) maar de laatste tijd schiet het voor mijn gevoel wel érg door, die nadruk op mooi. Het is ook wel echt een clubje meiden bij elkaar, daar op de opvang. Wie weet als ze op school zit na de vakantie worden andere dingen weer belangrijker.

Die ketting is wel super handig Room, die wil ik ook!

Ik weet niet of de nadruk daar alleen op ligt bij meiden hoor, misschien hebben we daar vooral ook de negatieve kanten van het risico ‘focus op uiterlijk’ bij gezien. V wil ook graag mooi zijn en trekt alleen kleren aan die hij als setje bij elkaar vindt passen. Geen rok en tule, maar wel degelijk bezig met zijn uiterlijke verschijning.

Bij V is het gelukkig wel zo dat hij vooral kijkt naar wat hij zelf vindt. Bij een vraag als ‘vind je dit mooi mama?’ zeg ik ook altijd dat ik hem altijd mooi vind en dat het overigens niet heel belangrijk is wat ik vind. Dan stel ik hem de vraag terug wat hij er zelf van vindt en om dat wel even in de spiegel te bekijken voordat hij antwoord geeft. Ik ben altijd heel blij als hij zichzelf mooi vindt en leert van zichzelf te houden.

Ik heb dit al wel eens eerder in peuter gezegd, maar misschien past het ook wel bij dit thema. Ik ga vaak met de kinderen voor de spiegel staan om complimentjes te geven aan zichzelf of aan mij/broer/papa. Ik vraag dan ook altijd hoe de dag was en of ze nog iets hebben gedaan wat ze goed/leuk/mooi/gezellig/moeilijk/spannend vonden aan de dag. Waar V eerder zat op banale zaken zoals dat hij zn haar mooi plat vond, gaat hij nu al meer de diepte in. Soms komt hij met dingen waar hij trots op is. Dat hij hoofdpijn had, maar toch had doorgezet met zwemmen of dat hij lief met zn broertje heeft gespeeld die dag.

Sowieso vind ik dat hij mentaal hele grote sprongen maakt. Hij weet nog -alles- te vertellen over de planeten uit het ruimte thema, komt met onderzoeksvragen voor thuis (zo hebben we laatst een youtube filmpje gekeken over de anatomie van een hart) en benoemd hij knelpunten en zaken die hij spannend vindt.

Dat weet ik nog wel Away! Ik vond dat toen zo mooi. Sindsdien elke avond als ik O op bed leg dan hebben we het over hoe de dag was. Waar ze blij va werd, wasr ze boos of verdrietig van werd, wat ze grappig vond etc.

Nou lijkt O nog weinig bewust van uiterlijkheden maar dat is zeker iets dat we dan voor de spiegel gaan doen.

Sticker heeft ook make-up. Bij hem heeft het niet heel veel te maken met schoonheid, hij vindt zichzelf gewoon erg cool met nagellak en lipgloss, net als met schmink. Ik wil hem graag de vrijheid gunnen om zelf keuzes te maken ten aanzien van zijn lichaam, maar gek genoeg voel ik ook wel dat ik daar bij een meisje strenger op zou zijn, gewoon vanwege de bestaande maatschappelijke obsessie met schoonheid en hoe dat bij meisjes toch wel meer speelt (of dat denk ik gewoon omdat ik daar als opgroeiend meisje last van heb gehad).

Oudste is wat dit betreft nogal ambivalent: kan een driftbui krijgen omdat zijn haar niet goed zit, maar fietst ook rustig zonder enige gene naar school na het ontbijt met de eiersalade in zijn wimpers zeg maar.

Ik denk dat wij het erger vinden dan dat het kind bedoeld
Mijn jongens maken mijn haar ook graag mooi (lees het staat alle kanten op), vinden nagellak mooi want het heeft kleurtjes, kleding vragen ze ook of het mooi staat en als je door vraagt heeft hij er bij nagedacht wat hij aangetrokken heeft dus het donkerblauwe blauw van zijn broek bijv zit als streepje in het kraagje van zijn polo of hij is helemaal blij dat hij zijn Ninjago shirt aan heeft.
Dat zijn haar recht omhoog staat weet ik het. Het is vaak veel onschuldiger dan dat je als volwassene denkt.
Als hij vraagt of ik mooi vind wat hij gemaakt heeft zeg je toch ook dat je het mooi vind alleen al omdat hij zijn best heeft gedaan. Dat weten ze ook dat ik het knap vind of mooi vind zolang ze hun best ergens voor doen

quote:

Op vrijdag 20 juli 2018 22:37 schreef Aerenia het volgende:
Ik hoor hier nog lang niet, maar even over die oorbellen...

Bij Claires (je weet wel, die winkel die asbesthoudende kinder-makeup verkoopt ) verkopen ze van die mooie stickeroorbellen. Heb voor A twee pakjes gekocht, eentje met pastelkleuren en eentje met poezen en hondjes. Voor die enkele keer dat ze om oorbellen vraagt, krijgt ze zoiets. Kind blij

Als mijn kleuter dat hoort moeten we ook aan de plakoorbellen vrees ik

quote:

Op zaterdag 21 juli 2018 09:28 schreef Goitske het volgende:
Ik denk dat wij het erger vinden dan dat het kind bedoeld
Mijn jongens maken mijn haar ook graag mooi (lees het staat alle kanten op), vinden nagellak mooi want het heeft kleurtjes, kleding vragen ze ook of het mooi staat en als je door vraagt heeft hij er bij nagedacht wat hij aangetrokken heeft dus het donkerblauwe blauw van zijn broek bijv zit als streepje in het kraagje van zijn polo of hij is helemaal blij dat hij zijn Ninjago shirt aan heeft.
Dat zijn haar recht omhoog staat weet ik het. Het is vaak veel onschuldiger dan dat je als volwassene denkt.
Als hij vraagt of ik mooi vind wat hij gemaakt heeft zeg je toch ook dat je het mooi vind alleen al omdat hij zijn best heeft gedaan. Dat weten ze ook dat ik het knap vind of mooi vind zolang ze hun best ergens voor doen

Nee, dit doe ik niet perse eigenlijk. Als ik het oprecht mooi vind, zeg ik dat, maar anders benoem ik vooral de inzet. 'Ik kan zien dat je hard heb gewerkt!' Niet alles wat ze maken is mooi.

Ik zeg ook niet dat dat ze gemaakt hebben per se mooi is. Eerder dat ze mooie kleuren hebben gekozen, of dat ze een verhaal zo mooi heeft verteld op papier.

Maar ik vind idd nagellak van een iets andere orde dan oorbellen. Nagellak is mi meer iets dat kleur geeft dan dat het iemand mooi maakt. Als ik mascara op doe en O wil ook, dan doe ik de dop er op en strijk ik langs haar wimpers