ADD&ADHD #71 Concentratie te kort of aandacht te kort?

Mijn apotheek heeft sinds drie weken geen dexamfetamine 2.5mg meer en heb toen amfexa 5mg mee gekregen. Ik probeerde er (ondanks reviews op het internet) onbevooroordeeld in te stappen, maar kan me sinds de amfexa helemaal niet meer concentreren. Kan net zo goed niets innemen, zelfde effect en dan ook nog zonder hartkloppingen . Apotheek zegt dat het PRECIES het zelfde is als dex, dus begin al aan mezelf te twijfelen of ik dan gewoon 3 slechte weken achter de rug heb ofzo... ik hoop gek genoeg dat laatste.

Hahahaha ik had dus vorige maand het tegenovergestelde. Ik kwam voor amfexa en kreeg dex 2,5 mee omdat amfexa niet leverbaar was.kan best zijn dat door die periode dat amfexa niet leverbaar was (ong 1 maandje) de voorraad generieke dex op is geraakt...
Ik merkte iig geen verschil op het feit dat ik 2x zoveel pillen moest slikken als normaal na, wat voor mij een drama is aangezien ik me altijd verschrikkelijk aanstel bij pillen slikken.. Half stikken enzo heel erg triest...

Amfexa heeft exact dezelfde werkzame stof, maar komt dan in fancy bloemetjesvorm, en met een duurder prijskaartje

quote:

Op dinsdag 22 oktober 2019 21:15 schreef Broccolitaartje het volgende:
Hahahaha ik had dus vorige maand het tegenovergestelde. Ik kwam voor amfexa en kreeg dex 2,5 mee omdat amfexa niet leverbaar was.kan best zijn dat door die periode dat amfexa niet leverbaar was (ong 1 maandje) de voorraad generieke dex op is geraakt...
Ik merkte iig geen verschil op het feit dat ik 2x zoveel pillen moest slikken als normaal na, wat voor mij een drama is aangezien ik me altijd verschrikkelijk aanstel bij pillen slikken.. Half stikken enzo heel erg triest...

Amfexa heeft exact dezelfde werkzame stof, maar komt dan in fancy bloemetjesvorm, en met een duurder prijskaartje

Nou wel fijn om dat te horen. Ik denk dat ik gewoon 3 baggerweken achter de rug heb. En het daarom misschien niet goed kan beoordelen. Maar aan de andere kant had mijn trui vandaag zelfs verkeerd om aan naar het werk... dat heb ik echt al jaren niet gehad. Maar goed dat doe ik toch echt zelf

Willekeurige tirade.

ADHD-ers zijn ook niet gemaakt voor werkdagen van 8 uur hè. Of spreek ik alleen voor mezelf?
Ik begin dagelijks om 8 uur ongeveer op m'n werk maar zo ergens rond 15:30 is de koek echt helemaal op.. Dan lukt het me bijna niet meer om ergens aan te beginnen en/of me te blijven concentreren. Ik ben dan de uren ervoor wel heel productief geweest (oké, de ene dag wat meer dan de andere) maar ik kan om 15:30 net zo goed naar huis gaan..

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 15:30 schreef Orbeatle het volgende:
Willekeurige tirade.

ADHD-ers zijn ook niet gemaakt voor werkdagen van 8 uur hè. Of spreek ik alleen voor mezelf?
Ik begin dagelijks om 8 uur ongeveer op m'n werk maar zo ergens rond 15:30 is de koek echt helemaal op.. Dan lukt het me bijna niet meer om ergens aan te beginnen en/of me te blijven concentreren. Ik ben dan de uren ervoor wel heel productief geweest (oké, de ene dag wat meer dan de andere) maar ik kan om 15:30 net zo goed naar huis gaan..

geld wel voor mij. Ik zoek nu een baan waar ik kortere dagen kan maken zodat ik thuis ook nog wat uit mn handen krijg qua koken oid.

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 15:30 schreef Orbeatle het volgende:
Willekeurige tirade.

ADHD-ers zijn ook niet gemaakt voor werkdagen van 8 uur hè. Of spreek ik alleen voor mezelf?
Ik begin dagelijks om 8 uur ongeveer op m'n werk maar zo ergens rond 15:30 is de koek echt helemaal op.. Dan lukt het me bijna niet meer om ergens aan te beginnen en/of me te blijven concentreren. Ik ben dan de uren ervoor wel heel productief geweest (oké, de ene dag wat meer dan de andere) maar ik kan om 15:30 net zo goed naar huis gaan..

Mwah, als je om 8 uur begint dan knal je er waarschijnlijk meteen vol in, lekker veel doen. Dan is het niet gek dat het rond het laatste uurtje begint te knellen. Niemand is de hele dag door productief.

Ik herken me in wat Littledrummergirl hierboven al zegt, het is niet die acht, negen uur werk, het is dat er thuis ook iets moet gebeuren én er ontspannen moet worden...

Kreeg recent ook de diagnose adhd na een lange dag vol computertesten en gesprekken (psycholoog, psychiater enz.). Relatief laat erachter gekomen (leeftijdscategorie 25-29 jaar), maar snap nu wel ineens veel beter waarom ik veel specifieke problemen ervaarde in studie en werk, die ik nooit aan elkaar relateerde. Heb op kantoor nog praktisch nooit een vergadering meegemaakt waarbij het me lukte om langer dan 5 minuten te luisteren. Dat enorme aandachtstekort is echt een groot probleem en ik functioneerde denk ik nog niet op 30-40% van m’n kunnen.

Nu een kleine maand geleden gestart met medicatie, maar dat is nog wel echt een zoektochtje naar het juiste middel zeg. De medicijnen zijn zeer effectief en doen echt wel hun werk in het oplossen van de hyperactiviteit en aandachtsproblemen. Maar die bijwerkingen tot nu toe, damn... Van de ritalin werd ik totaal apathisch en emotieloos. Ook was het te sterk en raakte ik af en toe te veel echt ‘onder invloed’. Om die reden afgelopen week dus overgestapt op concerta en het werd beter (ben niet langer apathisch en m’n extraverte en vrolijke karakter wordt er niet door onderdrukt, iets dat de ritalin wel deed), maar de dosis was volgens mij veel te hoog en ik ben er vandaag dus maar mee gestopt. Immers werd ik er gaandeweg de dag opgejaagd, gestrest, nerveus en angstig van. Dat paniek echt op de loer ligt. Dat was niet normaal meer en kwam volledig door dat medicijn. Vandaag dus mee gestopt en voel me nu weer prima dus. Al komt het dagdromen en gebrek aan concentratie enz. natuurlijk direct terug. Hopelijk kan ik snel weer aanvangen met concerta, maar dan in een lagere dosis.

Ook ben ik bij ditzelfde adhd-centrum begonnen met cognitieve gedragstherapie (1 op 1 met een psycholoog), speciaal gericht op volwassen adhd’ers. Zijn een paar modules. Dat is gelukkig erg chill.

Ik merk dat ik wel echt nog ff werk ga hebben hiervan, en het is nog een beetje vallen en opstaan, maar ik verwacht wel dat ik dadelijk minstens twee keer zo goed ga presteren op kantoor.

Kick

weet niet precies hoe ik dit het beste samenvattend kan verwoorden maar ga een poging doen:P

De afgelopen tijd laten we zeggen ruim zon 2 jaar probeer ik wat meer inzicht in mijzelf te krijgen en begin ik het idee te krijgen dat ik dingen anders ' ervaar' dan andere. Ook de laatste paar jaar lastige situaties op werk en sterk de behoefte om mij in mijn vrije tijd steeds meer terug te trekken om zoveel mogelijk ' mentale rust' te hebben. Heb niet meer de drang om mijzelf zodanig aan te passen naar andere wat ik denk ik voorheen wel deed. Maar merk hierdoor wel een verschil in hoe contacten, voornamelijk op werk zich ontwikkelen.

Mensen die mij niet zo goed kennen zien mij als afwezig, ongeïnteresseerd en zeer nonchalant/ongemotiveerd. Terwijl ik denk dat dit niet zo is Heb vaak het idee verkeerd begrepen te worden.

Begon te denken dat er misschien een licht autistische stoornis is maar ook add. Nu ben ik soms wat sceptisch over de diagnoses add en adhd. Heb het idee dat kinderen tegenwoordig te vaak en te snel deze diagnoses krijgen maar goed er is ook meer kennis nu.

Overigens scoor ik de op de testen online voor add zeer hoog maar goed hoe serieus moet men dat nemen?

Denken jullie dat het misschien toch verstandig is om dit te laten onderzoeken?

Zijn er hier ook Fokkers die op het SADD forum zitten. Of ik moet zeggen zaten. Ik zag dat het er ineens uit lag terwijl dat wel een heel fijn forum was.

quote:

Op zaterdag 14 december 2019 13:48 schreef bitterbal het volgende:
Kick

weet niet precies hoe ik dit het beste samenvattend kan verwoorden maar ga een poging doen:P

De afgelopen tijd laten we zeggen ruim zon 2 jaar probeer ik wat meer inzicht in mijzelf te krijgen en begin ik het idee te krijgen dat ik dingen anders ' ervaar' dan andere. Ook de laatste paar jaar lastige situaties op werk en sterk de behoefte om mij in mijn vrije tijd steeds meer terug te trekken om zoveel mogelijk ' mentale rust' te hebben. Heb niet meer de drang om mijzelf zodanig aan te passen naar andere wat ik denk ik voorheen wel deed. Maar merk hierdoor wel een verschil in hoe contacten, voornamelijk op werk zich ontwikkelen.

Mensen die mij niet zo goed kennen zien mij als afwezig, ongeïnteresseerd en zeer nonchalant/ongemotiveerd. Terwijl ik denk dat dit niet zo is Heb vaak het idee verkeerd begrepen te worden.

Begon te denken dat er misschien een licht autistische stoornis is maar ook add. Nu ben ik soms wat sceptisch over de diagnoses add en adhd. Heb het idee dat kinderen tegenwoordig te vaak en te snel deze diagnoses krijgen maar goed er is ook meer kennis nu.

Overigens scoor ik de op de testen online voor add zeer hoog maar goed hoe serieus moet men dat nemen?

Denken jullie dat het misschien toch verstandig is om dit te laten onderzoeken?

als je daarna iets met de uitkomst wil wel onderzoeken puur om het te weten lijkt me vrij zinloos, maar als je het blijkt te hebben en misschien behandeling of medicatie wil proberen zou ik t zeker doen.

Even een lans breken: het weten dat het wellicht gewoon niet aan je inzet en wens ligt maar onderdeel van je programmering is kan al therapeutisch werken.

Ik heb officieel wel een diagnose sinds 2012 maar buiten anderhalf jaar medicatie en wat losse therapie niet gek veel mee gedaan. Ik ben al redelijk snel kritisch op mezelf, maar het helpt als ik een off day heb dat ik dat ook makkelijker kan (h)erkennen.

quote:

Op zaterdag 14 december 2019 21:41 schreef littledrummergirl het volgende:

[..]

als je daarna iets met de uitkomst wil wel onderzoeken puur om het te weten lijkt me vrij zinloos, maar als je het blijkt te hebben en misschien behandeling of medicatie wil proberen zou ik t zeker doen.

Ja het is meer dat ik het wil proberen om mezelf beter te leren kennen en eventueel verklaringen krijg ofzo.

Ik kom me ook maar eens melden in dit topic.
Na jaren heen en weer pingpongen tussen verschillende hulpverleners, heb ik in december de diagnose ADHD gekregen. Omdat ik 'al' 34 ben, is dit vrij laat, maar na een aantal tests en goede gesprekken met de psychiater in het ziekenhuis, is er verdomd veel op zijn plaats gevallen. Dingen waarvan ik altijd dacht dat het 'gewoon Muck-dingetjes' waren, zijn vrij gangbaar bij mensen met ADHD
Omdat ik een vrij hoge intelligentie heb (150+) heb ik me jarenlang kunnen redden en mezelf wel redelijk gered, maar ik blijf af en toe muurvast lopen in dingen. Mijn huis is een puinhoop ( ), mijn werk een uitputtingsslag, verjaardagen en feestjes soms een hel....

Omdat deze psychiater zelf geen begeleiding doet, heeft ze me een doorverwijzing gegeven. Ik mag zelf kiezen wat voor mij fijn en handig is, dus ik ben inmiddels druk aan het zoeken.
Hebben jullie ervaringen met hulpverleners in omgeving Utrecht?

Ook mag ik zelf beslissen of ik medicatie wil of niet. Daar pieker ik nog even over....

Hai muckje welkom bij ons gezellige clubje leuke mensen ik heb ook pas n krappe twee jaar mn sticker

Idioot hoeveel dingen er eigenlijk bij adhd horen als je eenmaal weet wat ze zijn he. Ik snapte bijvoorbeeld ineens waarom ik bijv na een verhuizing niks uitgepakt krijg. Ik heb echt taakjes en een volgorde nodig ect, anders kan ik gewoon niks doen . Ik overzie dat gewoon 0,0 . En waarom ik bijvoorbeeld een beetje dood ga van binnen als ik de dag voor kerst in de supermarkt ben de drukte, het geluid, missende dingen,de gedachte nog naar meerdere plekken te moeten met hetzelfde gedoe.


En qua medicatie zou ik zeggen, probeer het eens, ik vond het werkelijk heeeeerlijk om te ervaren hoe stil mn hoofd kon zijn. Ik vond het daarvoor niet perse druk, maar nu ik weet hoe het ook kan, is het echt n verademing om dat af en toe even te doen. Qua huishouden helpt t bij mij ook onwijs, vooral om aan dingen te beginnen.
Ik gebruik mn meds n beetje op en af, vaak tijdens werk maar meestal niet in t weekend bijv.

Succes in je quest in stuiterballenland

Ik sluit me echt volledig aan bij LDG, behalve dan de supermarkten, ik werk in de supermarkt en hou van de drukte

LDG, wat voor medicatie gebruik jij nu? Ik gebruik dex en als ik dat niet gebruik dan heb ik de eerste dag oncontroleerbare suikerhonger, en de tweede dag wil ik alleen maar slapen... Dus in de praktijk gebruik ik het gewoon elke dag, ik vergeet het wel eens en dan kom ik er dus achter dat ik ze vergeten ben omdat ik alleen maar wil eten

quote:

Op maandag 6 januari 2020 20:25 schreef Muck het volgende:
Ik kom me ook maar eens melden in dit topic.
Na jaren heen en weer pingpongen tussen verschillende hulpverleners, heb ik in december de diagnose ADHD gekregen. Omdat ik 'al' 34 ben, is dit vrij laat, maar na een aantal tests en goede gesprekken met de psychiater in het ziekenhuis, is er verdomd veel op zijn plaats gevallen. Dingen waarvan ik altijd dacht dat het 'gewoon Muck-dingetjes' waren, zijn vrij gangbaar bij mensen met ADHD
Omdat ik een vrij hoge intelligentie heb (150+) heb ik me jarenlang kunnen redden en mezelf wel redelijk gered, maar ik blijf af en toe muurvast lopen in dingen. Mijn huis is een puinhoop ( ), mijn werk een uitputtingsslag, verjaardagen en feestjes soms een hel....

Omdat deze psychiater zelf geen begeleiding doet, heeft ze me een doorverwijzing gegeven. Ik mag zelf kiezen wat voor mij fijn en handig is, dus ik ben inmiddels druk aan het zoeken.
Hebben jullie ervaringen met hulpverleners in omgeving Utrecht?

Ook mag ik zelf beslissen of ik medicatie wil of niet. Daar pieker ik nog even over....

In tegenstelling tot velen hier zou ik je willen afraden om medicijnen te gebruiken. Het lijkt in het begin echt te gek als je eenmaal je juiste middel en dosis gevonden hebt maar er ontstaat gedurende de daaropvolgende periode een afhankelijkheid waar je hoogstwaarschijnlijk helemaal niet blij mee gaat zijn. Let wel: ik praat hier volledig uit eigen ervaring, het is voor iedereen anders, maar ik zou nu met de kennis en ervaring die ik de afgelopen jaren heb opgedaan nooit meer aan medicijnen beginnen.

Uiteindelijk dienen die medicijnen ervoor om jou te laten passen binnen een omgeving die door de maatschappij als 'de norm' wordt gezien. En jij met jouw brein vindt 'men' daar niet in passen dus is het de bedoeling dat je medicatie gaat gebruiken om te aansluiten op die 'norm'. Maar waarom moet jouw brein geremd worden omdat dat toevallig anders werkt? Dat is een inzicht wat ik de afgelopen tijd heb verworven in ieder geval. En dat wat je zegt over feestjes is heel herkenbaar. Dat wordt niet ineens veel beter te managen voor je als je medicijnen gaat gebruiken. Het blijft lastig om prikkels te verwerken.

Dat je er daarnaast soms doodmoe en knettergek van wordt dat je huis een puinzooi is en je, bijvoorbeeld, niet goed kunt organiseren en/of plannen zijn dingen die je ook op andere manieren zou kunnen verbeteren. Door op een bepaalde wijze een routine aan te wennen. Dat is hard werken en medicijnen gebruiken lijkt dan een makkelijker alternatief, maar ik zou persoonlijk proberen dat zo lang mogelijk uit te stellen. Ook als je een goede hulpverlener hebt gevonden heb je daar minstens net zoveel (zo niet meer) aan dan aan een ritalinnetje of dex. Wederom; mijn persoonlijke mening .

Ik zelf ben in behandeling geweest bij PsyQ, in Eindhoven en daarna in Tilburg en dat is me heel erg goed bevallen. Een van hun specialismen is ook ADHD bij volwassenen. Ongetwijfeld dat zij ook in Utrecht een locatie hebben.

Succes met alles! .

quote:

Op maandag 6 januari 2020 20:25 schreef Muck het volgende:
Ik kom me ook maar eens melden in dit topic.
Na jaren heen en weer pingpongen tussen verschillende hulpverleners, heb ik in december de diagnose ADHD gekregen. Omdat ik 'al' 34 ben, is dit vrij laat, maar na een aantal tests en goede gesprekken met de psychiater in het ziekenhuis, is er verdomd veel op zijn plaats gevallen. Dingen waarvan ik altijd dacht dat het 'gewoon Muck-dingetjes' waren, zijn vrij gangbaar bij mensen met ADHD
Omdat ik een vrij hoge intelligentie heb (150+) heb ik me jarenlang kunnen redden en mezelf wel redelijk gered, maar ik blijf af en toe muurvast lopen in dingen. Mijn huis is een puinhoop ( ), mijn werk een uitputtingsslag, verjaardagen en feestjes soms een hel....

Omdat deze psychiater zelf geen begeleiding doet, heeft ze me een doorverwijzing gegeven. Ik mag zelf kiezen wat voor mij fijn en handig is, dus ik ben inmiddels druk aan het zoeken.
Hebben jullie ervaringen met hulpverleners in omgeving Utrecht?

Ook mag ik zelf beslissen of ik medicatie wil of niet. Daar pieker ik nog even over....

AD(H)D'ers met een hoger IQ kunnen zich nog redelijk staande houden in de wereld, maar je kunt wel nagaan dat er zat zijn die ieder jaar ergens anders werken / wonen en geen enkele relatie kunnen handhaven, tenzij het een partner betreft die snapt wat er aan mankeert en regelmatig dingen moet bijsturen. En ook passende medicatie kan een hoop schelen.

Ik weet dit van een vriend

quote:

Op dinsdag 7 januari 2020 09:28 schreef Broccolitaartje het volgende:
Ik sluit me echt volledig aan bij LDG, behalve dan de supermarkten, ik werk in de supermarkt en hou van de drukte

LDG, wat voor medicatie gebruik jij nu? Ik gebruik dex en als ik dat niet gebruik dan heb ik de eerste dag oncontroleerbare suikerhonger, en de tweede dag wil ik alleen maar slapen... Dus in de praktijk gebruik ik het gewoon elke dag, ik vergeet het wel eens en dan kom ik er dus achter dat ik ze vergeten ben omdat ik alleen maar wil eten

langwerkende methyl

De honger en moeheid is me nog nooit echt opgevallen (die heb ik altijd wel een beetje ) ik merk wel dat het wel/niet afwisselend slikken soms wat invloed heeft op mn stemming in negatieve zin

quote:

Op dinsdag 7 januari 2020 15:40 schreef Chia het volgende:

[..]

Het is vooral jammer dat jij een vals dilemma schetst. Alsof je mét medicatie niet beter om zou kunnen leren gaan met je ADHD. Je doet alsof het óf medicatie gebruiken is óf routines aanleren is. Alsof je die routines niet met medicatie aan kan leren en daarna alsnog gebruiken. Het kan gewoon én én terwijl jij doet alsof dat een tegenstelling is. En je zegt wel dat het persoonlijk is, maar die tegenstelling veralgemeniseer je nogal in je bewoording.

Ik heb door medicatie dingen aan te pakken op een manier die mijn brein past die ik nu zonder medicatie ook toe pas. Zonder ooit medicatie te hebben gebruikt slaagde ik er gewoon niet in (en ik heb echt veel dingen fanatiek geprobeerd), maar nu heb ik gewoon meer inzicht en overzicht waardoor ik nu zonder medicatie er wel in slaag. Aangezien ik die bepaalde routines waar jij het over hebt dankzij medicatie eigen heb gemaakt. Ik gebruik momenteel geen medicatie meer, omdat ik zonder eigenlijk even goed functioneerde als met. Eerst dacht ik van niet, maar toen ik van het een op het andere moment stopte merkte ik weinig verschil.

Daar komt wel bij dat ik op het gebied van werk mijn draai heb gevonden. Bij een nieuwe baan of iets dergelijks zou ik het misschien wel weer een tijdje willen gebruiken als steuntje in de rug tot ik daar ook mijn draai heb gevonden en mezelf bepaalde routines heb aangeleerd. Maar dat is niet aan de orde.

Fijn toch als het voor jou zo werkt en je je daar goed bij voelt. Mijn overtuiging is gewoon anders, en die heb ik gevormd door jarenlang wél medicijnen te gebruiken.

Ik vind alleen dat je kritisch mag zijn op het gebruik ervan, er wordt doorgaans nogal makkelijk over gedaan en psychiaters schrijven het zo makkelijk voor. Er zijn ook studies gedaan die uitwijzen dat langdurig gebruik van ADHD medicatie schadelijk is. Dus ik raad iedereen aan om kritisch te blijven en te proberen er niet afhankelijk van te worden. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden.

Feit blijft dat iedereen het zelf moet weten, we zijn allemaal volwassen hier, maar ik geef mijn mening. Uit eigen ervaring .

Er is toch sowieso bijna tot geen sprake van ernstige afhankelijkheid bij deze medicatie. Lichamelijk tenminste.

Het kan natuurlijk wel dat je merkt dat je je er beter/rustiger/fijner door voelt en merkt dat dat zonder medicatie minder vanzelfsprekend is. Dan ben je om dat gevoel weer te krijgen afhankelijk van medicatie want dat kun je wellicht niet volledig uit jezelf bereiken (puur vanwege chemische disbalans welke de adhd veroorzaakt) dan kun je bij wijze van spreken mindfull zijn als een monnik, maar die disbalans verandert daar niet door

quote:

Op dinsdag 7 januari 2020 19:09 schreef Chia het volgende:

[..]

Ik heb ook jarenlang wél medicijnen gebruikt. Daarom vind ik des belangrijker te onderstrepen dat die tegenstelling die jij beschrijft niet voor iedereen op gaat.

En ik ageer niet tegen kritisch zijn op het gebruik van medicijnen, maar wel tegen het valse dilemma dat jij presenteert als jouw ervaring maar wat je ondertussen wel behoorlijk veralgemeniseert.

Prima, ik zeg ook niet dat het bindend is en dat het voor iedereen geldt. Dat ik het zou veralgemeniseren (wat een rot woord) vind ik dan ook behoorlijk overdreven en is in ieder geval sowieso ook niet mijn bedoeling.
Net zoals dat ik nergens heb beweerd dat er een ernstige afhankelijkheid zou ontstaan.

Het valt me wel op dat als iemand hier ooit enigszins kritisch is over medicijngebruik men doorgaans erg defensief reageert. Bijzonder vind ik dat. Het is namelijk echt helemaal mijn bedoeling niet om iemand tegen het zere been te schoppen of om dwars te liggen om het dwarsliggen.

Ik blijf gewoon bij mijn uitspraken . Uiteindelijk werd hier een vraag gesteld door Muck en ik hoop voor haar dat ze passende ondersteuning gaat vinden voor haar ADHD. Of dat nou met of zonder medicatie is.

quote:

Op maandag 6 januari 2020 20:25 schreef Muck het volgende:
Ik kom me ook maar eens melden in dit topic.
Na jaren heen en weer pingpongen tussen verschillende hulpverleners, heb ik in december de diagnose ADHD gekregen. Omdat ik 'al' 34 ben, is dit vrij laat, maar na een aantal tests en goede gesprekken met de psychiater in het ziekenhuis, is er verdomd veel op zijn plaats gevallen. Dingen waarvan ik altijd dacht dat het 'gewoon Muck-dingetjes' waren, zijn vrij gangbaar bij mensen met ADHD
Omdat ik een vrij hoge intelligentie heb (150+) heb ik me jarenlang kunnen redden en mezelf wel redelijk gered, maar ik blijf af en toe muurvast lopen in dingen. Mijn huis is een puinhoop ( ), mijn werk een uitputtingsslag, verjaardagen en feestjes soms een hel....

Omdat deze psychiater zelf geen begeleiding doet, heeft ze me een doorverwijzing gegeven. Ik mag zelf kiezen wat voor mij fijn en handig is, dus ik ben inmiddels druk aan het zoeken.
Hebben jullie ervaringen met hulpverleners in omgeving Utrecht?

Ook mag ik zelf beslissen of ik medicatie wil of niet. Daar pieker ik nog even over....

Kan je vertellen waarom je werk een uitputtingsslag is?

quote:

Op maandag 6 januari 2020 22:18 schreef littledrummergirl het volgende:
Hai muckje welkom bij ons gezellige clubje leuke mensen ik heb ook pas n krappe twee jaar mn sticker

Idioot hoeveel dingen er eigenlijk bij adhd horen als je eenmaal weet wat ze zijn he. Ik snapte bijvoorbeeld ineens waarom ik bijv na een verhuizing niks uitgepakt krijg. Ik heb echt taakjes en een volgorde nodig ect, anders kan ik gewoon niks doen . Ik overzie dat gewoon 0,0 . En waarom ik bijvoorbeeld een beetje dood ga van binnen als ik de dag voor kerst in de supermarkt ben de drukte, het geluid, missende dingen,de gedachte nog naar meerdere plekken te moeten met hetzelfde gedoe.

En qua medicatie zou ik zeggen, probeer het eens, ik vond het werkelijk heeeeerlijk om te ervaren hoe stil mn hoofd kon zijn. Ik vond het daarvoor niet perse druk, maar nu ik weet hoe het ook kan, is het echt n verademing om dat af en toe even te doen. Qua huishouden helpt t bij mij ook onwijs, vooral om aan dingen te beginnen.
Ik gebruik mn meds n beetje op en af, vaak tijdens werk maar meestal niet in t weekend bijv.

Succes in je quest in stuiterballenland

Thanks!
Wij schelen elkaar niet zoveel qua leeftijd, he? Maf dat het dan bij ons allebei zo laat ontdekt is

Ik heb me aangemeld bij ADHD-centraal. Goed te bereiken vanuit mijn werk, mijn psychiater was erover te spreken en de wachtlijst valt mee. Nu dus wachten op de intake

Op het moment neig ik meer naar wél medicatie, al is het maar om te kijken hoe het aanslaat en hoe ik me dan voel. Gisteren was onze blèr-secretaresse op het werk en met haar schelle, luide stem verderop in de hal, maakt ze mijn werk bijna onmogelijk voor me
Als alleen al dat gevoel een klein beetje minder kan zijn, ben ik een heel dankbaar mens.

quote:

Op dinsdag 7 januari 2020 12:57 schreef EdvandeBerg het volgende:

[..]

AD(H)D'ers met een hoger IQ kunnen zich nog redelijk staande houden in de wereld, maar je kunt wel nagaan dat er zat zijn die ieder jaar ergens anders werken / wonen en geen enkele relatie kunnen handhaven, tenzij het een partner betreft die snapt wat er aan mankeert en regelmatig dingen moet bijsturen. En ook passende medicatie kan een hoop schelen.

Ik weet dit van een vriend

Dat begrijp ik zo goed!
Ik ben ook al meerdere keren een baan kwijt geraakt, omdat ik muurvast liep en een opleiding afmaken... hahaha

quote:

Op dinsdag 7 januari 2020 12:36 schreef Orbeatle het volgende:

[..]

In tegenstelling tot velen hier zou ik je willen afraden om medicijnen te gebruiken. Het lijkt in het begin echt te gek als je eenmaal je juiste middel en dosis gevonden hebt maar er ontstaat gedurende de daaropvolgende periode een afhankelijkheid waar je hoogstwaarschijnlijk helemaal niet blij mee gaat zijn. Let wel: ik praat hier volledig uit eigen ervaring, het is voor iedereen anders, maar ik zou nu met de kennis en ervaring die ik de afgelopen jaren heb opgedaan nooit meer aan medicijnen beginnen.

Uiteindelijk dienen die medicijnen ervoor om jou te laten passen binnen een omgeving die door de maatschappij als 'de norm' wordt gezien. En jij met jouw brein vindt 'men' daar niet in passen dus is het de bedoeling dat je medicatie gaat gebruiken om te aansluiten op die 'norm'. Maar waarom moet jouw brein geremd worden omdat dat toevallig anders werkt? Dat is een inzicht wat ik de afgelopen tijd heb verworven in ieder geval. En dat wat je zegt over feestjes is heel herkenbaar. Dat wordt niet ineens veel beter te managen voor je als je medicijnen gaat gebruiken. Het blijft lastig om prikkels te verwerken.

Dat je er daarnaast soms doodmoe en knettergek van wordt dat je huis een puinzooi is en je, bijvoorbeeld, niet goed kunt organiseren en/of plannen zijn dingen die je ook op andere manieren zou kunnen verbeteren. Door op een bepaalde wijze een routine aan te wennen. Dat is hard werken en medicijnen gebruiken lijkt dan een makkelijker alternatief, maar ik zou persoonlijk proberen dat zo lang mogelijk uit te stellen. Ook als je een goede hulpverlener hebt gevonden heb je daar minstens net zoveel (zo niet meer) aan dan aan een ritalinnetje of dex. Wederom; mijn persoonlijke mening .

Ik zelf ben in behandeling geweest bij PsyQ, in Eindhoven en daarna in Tilburg en dat is me heel erg goed bevallen. Een van hun specialismen is ook ADHD bij volwassenen. Ongetwijfeld dat zij ook in Utrecht een locatie hebben.

Succes met alles! .

Thanks!
PsyQ stond ook hoog op mijn lijstje. Ze zijn het niet geworden, om de doodsimpele reden dat ze de telefoon niet opnamen en ADHD-centraal wel

quote:

Op woensdag 8 januari 2020 11:24 schreef bitterbal het volgende:

[..]

Kan je vertellen waarom je werk een uitputtingsslag is?

Ja, dat kan ik wel, denk ik.
Het is vaak rumoerig in het bedrijf waar ik werk en ik kan me dan niet altijd even goed concentreren.
Ik wil mijn werk perfect doen, omdat ik al vaak zat de deksel op mijn neus heb gekregen en wil geen steken laten vallen. De combinatie van heel goed moeten/willen concentreren en druk op mezelf leggen, maakt dat ik aan het einde van de dag vaak doodmoe ben.

Inmiddels heb ik elke woensdag een dag vrij, om een rustmoment in de week in te bouwen, dat scheelt een heleboel


Bedankt allemaal voor jullie adviezen en wensen! Ik ben lekker aan het lezen en ben er klaar voor om aan de slag te gaan. Ik ben heel benieuwd wat de toekomst gaat brengen!

[ Bericht 6% gewijzigd door Muck op 08-01-2020 18:28:39 ]

quote:

Op woensdag 8 januari 2020 17:53 schreef Muck het volgende:

[..]

Thanks!
Wij schelen elkaar niet zoveel qua leeftijd, he? Maf dat het dan bij ons allebei zo laat ontdekt is

Ik heb me aangemeld bij ADHD-centraal. Goed te bereiken vanuit mijn werk, mijn psychiater was erover te spreken en de wachtlijst valt mee. Nu dus wachten op de intake

Op het moment neig ik meer naar wél medicatie, al is het maar om te kijken hoe het aanslaat en hoe ik me dan voel. Gisteren was onze blèr-secretaresse op het werk en met haar schelle, luide stem verderop in de hal, maakt ze mijn werk bijna onmogelijk voor me
Als alleen al dat gevoel een klein beetje minder kan zijn, ben ik een heel dankbaar mens.
[..]

Dat begrijp ik zo goed!
Ik ben ook al meerdere keren een baan kwijt geraakt, omdat ik muurvast liep en een opleiding afmaken... hahaha
[..]

Thanks!
PsyQ stond ook hoog op mijn lijstje. Ze zijn het niet geworden, om de doodsimpele reden dat ze de telefoon niet opnamen en ADHD-centraal wel
[..]

Ja, dat kan ik wel, denk ik.
Het is vaak rumoerig in het bedrijf waar ik werk en ik kan me dan niet altijd even goed concentreren.
Ik wil mijn werk perfect doen, omdat ik al vaak zat de deksel op mijn neus heb gekregen en wil geen steken laten vallen. De combinatie van heel goed moeten/willen concentreren en druk op mezelf leggen, maakt dat ik aan het einde van de dag vaak doodmoe ben.

Inmiddels heb ik elke woensdag een dag vrij, om een rustmoment in de week in te bouwen, dat scheelt een heleboel

Bedankt allemaal voor jullie adviezen en wensen! Ik ben lekker aan het lezen en ben er klaar voor om aan de slag te gaan. Ik ben heel benieuwd wat de toekomst gaat brengen!

Ik heb verwijzing voor mentaal beter. De huisarts zei dat ze adhd wat commercieel vond maar de mentaal beter zit in die praktijk ook inhouse dus denk dat dat meer de reden is

Begrijp niet zo goed wat nu het traject is. Kreeg een link naar zorgdomijn waar je dan op inlogt en daar staat dan dat ze contact met je opnemen. Kijk ik de op de site van mentaal beter en daar staat weer dat je je moet aanmelden met de verwijsbrief. Dat heb ik gedaan, reactie terug dat ze geen verwijsbrief hebben..

Ik ben vrij ongeduldig dus vind het lastig om nu te wachten op een reactie.

Kijken jullie ook ADHDennis?

Het komt voor mij stomtoevallig tegelijk met mijn diagnose en nu ik volop in het inlezen en nadenken ben!

Een opmerking van een coach kwam wel even binnen: ‘stop eens met boos op jezelf worden als je weer eens wat vergeten bent’
Bingo...

AdhDennis is een tof programma. Als ik zo kijk kan ik wel een labeltje plakken.

quote:

Op woensdag 15 januari 2020 21:45 schreef Toekito het volgende:
AdhDennis is een tof programma. Als ik zo kijk kan ik wel een labeltje plakken.

Op Dennis kan wel een labeltje denk ik ja
En jij? Ik ben er steeds zekerder van...

Dat programma moet ik ook eens terugkijken.

Ik had laatst een grote a-ha-belevenis. Ik was naar Yoga. daar heb ik altijd wat moeite mee gehad, terwijl ik het in theorie heel fijn vind, zeg maar

Maar dit was een heel rustige vorm, om rustig te worden. Had die dag geen medicatie ingenomen, want weekend en vergeten. Dus ik kom daar binnen en iedereen gaat liggen en blijft heel stil liggen, al voor aanvang. En ik zit, en ga eens verzitten, pak mijn telefoon er nog eens bij, trek mijn sok recht, kijk eens rond, kijk naar de zaal naast me waar ze met wat anders bezig zijn. En de mensen naast me liggen doodstil.

Ook tijdens de les. Iedereen zit een poosje in een positie, en ik trek hier eens een plukje haar van achter mijn oor, kijk naar het plafond en verwonder me over de architectuur, kijk naar de buurvrouw die helemaal zen ligt te zijn met haar ogen dicht, bedenk me dat ik dit en dat op mijn werk nog moet doen. En die man maar praten: als er een gedachte opkomt, dan fokus je weer op je ademhaling. Dat lukt me welgeteld 4 seconden voor de kaarsjes mijn aandacht weer hebben. Tijdens de ontspanning lag iedereen daar superstil.
Ik lag met open ogen, en dan bewoog er een voet, een hand, plukte aan mijn trouwring. Toen dacht ik: verdomme - dít is het dus. Dit is de ADD in mij, het domweg niet kunnen focussen op rust, op gevoel, op gedachtes, op mijn lichaam. Er viel zo veel op zijn plek ineens. Dat ik tijdens colleges 100x ging verzitten terwijl de rest netjes in één houding zat, bijvoorbeeld.

Volgende week ga ik eens met medicatie op naar yoga, en kijken of ik verschil merk.Ik slik de laagste dosis ritalin nu (200) en ik merk wel verschil. Geen dramatische verschillen, maar scherper zijn met rijden, en dat ik wat vaker opruim, en dingen af kan maken.

Zit er over te denken om te verhogen, maar ik durf niet echt :S

quote:

Op woensdag 15 januari 2020 22:20 schreef Muck het volgende:

[..]

Op Dennis kan wel een labeltje denk ik ja
En jij? Ik ben er steeds zekerder van...

Ik ook fijn dat jij ook eindelijk een beetje duidelijkheid hebt.

Ik ben zo boos he
Ik heb vrijdag mijn huisarts gebeld om te overleggen, ik wil toch wel graag beginnen met medicatie.
De huisarts wist van niets, hij had nog niets gehoord van het ziekenhuis. Hij raadde aan om medicatie te bespreken met ADHD centraal, om het behandeltraject centraal te houden. Prima
Ik heb het ziekenhuis nog even gebeld om te vragen of alles goed ging, omdat mijn huisarts van niets wist. “Oh. Jaja, die houden we op de hoogte hoor!”

Ik heb vandaag ADHD centraal gebeld, om te vragen of ze al enig idee wanneer het traject zal gaan starten (ja, ongeduldig, I know ), maar daar hadden ze nog geen doorverwijzing binnen

Dus nog maar een keer met het ziekenhuis gebeld hoe het nou zit.
“Ja, nou, ehhhh, de brief is gisteren verstuurd naar ADHD centraal!”


Ja, dank u, nog eens drie weken voor jan doedel gewacht.
Volgens mij is er pas iets gedaan nadat ik vrijdag gebeld heb

quote:

Op dinsdag 7 januari 2020 17:53 schreef Orbeatle het volgende:

[..]

Fijn toch als het voor jou zo werkt en je je daar goed bij voelt. Mijn overtuiging is gewoon anders, en die heb ik gevormd door jarenlang wél medicijnen te gebruiken.

Ik vind alleen dat je kritisch mag zijn op het gebruik ervan, er wordt doorgaans nogal makkelijk over gedaan en psychiaters schrijven het zo makkelijk voor. Er zijn ook studies gedaan die uitwijzen dat langdurig gebruik van ADHD medicatie schadelijk is. Dus ik raad iedereen aan om kritisch te blijven en te proberen er niet afhankelijk van te worden. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden.

Feit blijft dat iedereen het zelf moet weten, we zijn allemaal volwassen hier, maar ik geef mijn mening. Uit eigen ervaring .

Exact en mijn ervaringen zijn precies hetzelfde. Maar dat mag je van @Chia niet zeggen. Want medicijnen zijn echt altijd fantastisch en zonder zware bijwerkingen.

quote:

Op woensdag 15 januari 2020 22:20 schreef Muck het volgende:

[..]

Op Dennis kan wel een labeltje denk ik ja
En jij? Ik ben er steeds zekerder van...

Mwoah. Ik ken hem van vroeger en hij is niet bijzonder ADHD-erreg hoor. Nu ja, niet erger dan ik en mijn meeste vrienden. En ik vind mezelf best meevallen.

quote:

Op woensdag 15 januari 2020 21:45 schreef Toekito het volgende:
AdhDennis is een tof programma. Als ik zo kijk kan ik wel een labeltje plakken.

Heerlijk confronterend

Hoi trouwens

Op m'n 11e diagnose ADHD gekregen, tot m'n 16e Ritalin geslikt en er toen mee gestopt omdat ik mezelf een lege schil voelde, zonder een beetje emotie/plezier in het leven.

Sindsdien geen Ritalin meer aangeraakt en voel me veel meer mezelf. Loop geregeld tegen mijn eigen grenzen en die van anderen aan, maar heb gelukkig begripvolle mensen om me heen.

Sinds ik 10 weken geleden vader ben geworden is wel mijn hele hoofd ontploft. Zoveel regelen, zoveel doen en zoveel verantwoordelijkheid bevalt verder prima en met steun van mijn vriendin red ik me prima, en redden wij het ouderschap prima

quote:

Op woensdag 29 januari 2020 14:54 schreef De_Onnoembare het volgende:

[..]

Exact en mijn ervaringen zijn precies hetzelfde. Maar dat mag je van @:Chia niet zeggen. Want medicijnen zijn echt altijd fantastisch en zonder zware bijwerkingen.

Ik denk dat dit boek een eye-opener kan zijn voor mensen die toch redelijk klakkeloos maar naar die medicijnen willen grijpen.
Men denkt (of eigenlijk: wordt wijsgemaakt) dat medicijnen nodig zijn, maar is dat wel echt zo?

"Verhaeghe bespreekt eerst het boek van Foucault en geeft vervolgens een analyse van de veranderende verhouding tussen ons, de normalen en de anderen, de afwijkenden.
Hij beschrijft hoe wij steeds meer gedisciplineerd zijn en hoe wij tegen ander gedrag aankijken.

In schema's geduwd via de DSM en alles vanuit de hersenen verklarend en daarmee ruim baan makend voor medicatie waarvan het nut zeer twijfelachtig is. Het is tijd voor aan andere aanpak. Maar aan de invulling van dit laatste is hij nog niet toe.

Een goed geschreven, prikkelend essay dat tot nadenken aanzet."

quote:

Op woensdag 29 januari 2020 15:58 schreef Orbeatle het volgende:

[..]

Ik denk dat dit boek een eye-opener kan zijn voor mensen die toch redelijk klakkeloos maar naar die medicijnen willen grijpen.
Men denkt (of eigenlijk: wordt wijsgemaakt) dat medicijnen nodig zijn, maar is dat wel echt zo?

Mijn reacties van een half jaar geleden staan hier ook nog waarin ik aangaf dat ik vond dat er wel heel dwingend en snel op medicatie wordt aangedrongen. Ik heb dit echt moeten weigeren, meerdere malen. Iemand die minder sterk in zijn schoenen staat was er waarschijnlijk voor gegaan. Er werd op een gegeven moment ook gezegd: ja maar wat doe je hier dan als je geen medicatie wil?

quote:

Op woensdag 29 januari 2020 15:59 schreef De_Onnoembare het volgende:

[..]

Mijn reacties van een half jaar geleden staan hier ook nog waarin ik aangaf dat ik vond dat er wel heel dwingend en snel op medicatie wordt aangedrongen. Ik heb dit echt moeten weigeren, meerdere malen. Iemand die minder sterk in zijn schoenen staat was er waarschijnlijk voor gegaan. Er werd op een gegeven moment ook gezegd: ja maar wat doe je hier dan als je geen medicatie wil?

Ik behoorde ooit, tot 1 jaar terug of zo, ook tot dat kamp. Maar ik ben in de tussentijd a.d.h.v. gesprekken en dingen die ik las wel aan het denken gezet en tot de conclusie gekomen dat het volledig de omgekeerde wereld is, en dat het onzin is om ADHD-ers maar gewoon medicatie te moeten voorschrijven om ze linksom of rechtsom ergens in te laten passen, geforceerd. Zo onnatuurlijk.

quote:

Op woensdag 29 januari 2020 16:01 schreef Orbeatle het volgende:

[..]

Ik behoorde ooit, tot 1 jaar terug of zo, ook tot dat kamp. Maar ik ben in de tussentijd a.d.h.v. gesprekken en dingen die ik las wel aan het denken gezet en tot de conclusie gekomen dat het volledig de omgekeerde wereld is, en dat het onzin is om ADHD-ers maar gewoon medicatie te moeten voorschrijven om ze linksom of rechtsom ergens in te laten passen, geforceerd. Zo onnatuurlijk.

Exact wat ik toen zei: ik weiger mij middels psychofarmaceutica in een ander persoon te laten veranderen omdat ik blijkbaar niet in een bepaald keurslijf pas. Nou, dan pas ik maar niet.

quote:

Op woensdag 29 januari 2020 16:04 schreef De_Onnoembare het volgende:

[..]

Exact wat ik toen zei: ik weiger mij middels psychofarmaceutica in een ander persoon te laten veranderen omdat ik blijkbaar niet in een bepaald keurslijf pas. Nou, dan pas ik maar niet.

Dit

quote:

Op woensdag 29 januari 2020 16:04 schreef De_Onnoembare het volgende:

[..]

Exact wat ik toen zei: ik weiger mij middels psychofarmaceutica in een ander persoon te laten veranderen omdat ik blijkbaar niet in een bepaald keurslijf pas. Nou, dan pas ik maar niet.

Ene kant is dat natuurlijk te prijzen, anderzijds is het wel verdraaid fijn om -af en toe- in dat keurslijf te passen. Te denken valt aan een studie bijv.

Dankzij de ritalin heb ik eindelijk een studie af kunnen maken (na 3 gefaalde studies daarvoor, in totaal ca. 10 jaar gestudeerd) en een goede baan in het werkveld van mijn passie. Ik heb nu een baan waarbij ik de vrijheid heb om mijn afspraken zo te plannen dat ik 'concentreerdagen' heb en 'overlegdagen'.
Concentreerdagen sluit ik mezelf op en ga ik -met Ritalin- alle werkzaamheden doen waar langdurige concentratie voor nodig is.
'Overlegdagen' zijn de dagen dat ik mijn creativiteit nodig heb en gebruik ik geen ritalin.

Ook in het weekend gebruik ik geen ritalin. Ik gebruik nu ca. 1 dag per week ritalin en dat werkt perfect in mijn verhaal. Naar mate ik verder komt in mijn werk zijn er steeds minder concentreerdagen en meer overlegdagen, omdat daar mijn kracht ligt.

Dus ja, je kunt ritalin ook gebruiken op een manier die je past. Ik was zonder die psychofarmaceutica nooit gekomen waar ik nu ben en daar ben ik het wel dankbaar voor.

Zoveel mensen, zoveel wensen, zoveel verhalen.

quote:

Op donderdag 30 januari 2020 09:00 schreef Dimitri_ het volgende:

[..]

Ene kant is dat natuurlijk te prijzen, anderzijds is het wel verdraaid fijn om -af en toe- in dat keurslijf te passen. Te denken valt aan een studie bijv.

Dankzij de ritalin heb ik eindelijk een studie af kunnen maken (na 3 gefaalde studies daarvoor, in totaal ca. 10 jaar gestudeerd) en een goede baan in het werkveld van mijn passie. Ik heb nu een baan waarbij ik de vrijheid heb om mijn afspraken zo te plannen dat ik 'concentreerdagen' heb en 'overlegdagen'.
Concentreerdagen sluit ik mezelf op en ga ik -met Ritalin- alle werkzaamheden doen waar langdurige concentratie voor nodig is.
'Overlegdagen' zijn de dagen dat ik mijn creativiteit nodig heb en gebruik ik geen ritalin.

Ook in het weekend gebruik ik geen ritalin. Ik gebruik nu ca. 1 dag per week ritalin en dat werkt perfect in mijn verhaal. Naar mate ik verder komt in mijn werk zijn er steeds minder concentreerdagen en meer overlegdagen, omdat daar mijn kracht ligt.

Dus ja, je kunt ritalin ook gebruiken op een manier die je past. Ik was zonder die psychofarmaceutica nooit gekomen waar ik nu ben en daar ben ik het wel dankbaar voor.

Zoveel mensen, zoveel wensen, zoveel verhalen.

Uiteindelijk is het natuurlijk het belangrijkste dat jij de dingen doet op jouw manier, en dat je gelukkig bent met de keuzes die je gemaakt hebt en daar bent gekomen waar je wil zijn. Dat staat buiten kijf!

Maar de vanzelfsprekendheid dat mensen met ADHD (of welk ander soort neurodivers mens dan ook) enkel kunnen functioneren met medicatie is gewoon een hele slechte ontwikkeling, mijns inziens. Het is al zo ver 'normaal' gedachtegoed geworden dat je als ADHD-er gaat zeggen dat je het nodig hebt omdat je anders niet functioneert, maar is dat wel zo?

Jij vindt het nodig om medicijnen te gebruiken om een studie af te kunnen ronden of je werk goed te kunnen doen. Uiteindelijk betekent dat dus ook dat er op studies en werkomgevingen verwacht wordt van jou dat je 'normaal' bent, en als dat niet het geval is dan ga jij denken dat je die medicatie nodig hebt. Daar gaat het eigenlijk op grote schaal mis, is mijn mening.

Maar, again, ik begrijp jouw verhaal ontzettend goed en ik heb óók 'baat' gehad bij medicatie om op m'n werk beter te functioneren. Maar het is wel de omgekeerde wereld..

Herkenbaar verhaal. Ik heb op werk wel mijn medicatie nodig. Het is niet dat ik niet zonder kan functioneren, maar ik heb mijn volle aandacht nodig. Als ik een fout maak kan dat behoorlijke gevolgen hebben.
Op mijn vrije dagen neem ik alleen 1 tablet in bij het wakker worden om de dag een beetje fatsoenlijk te starten, maar vooral zodat ik me wat makkelijker kan verzetten om het huishouden te doen _!

quote:

Op dinsdag 7 januari 2020 19:05 schreef littledrummergirl het volgende:
Er is toch sowieso bijna tot geen sprake van ernstige afhankelijkheid bij deze medicatie. Lichamelijk tenminste.

Het kan natuurlijk wel dat je merkt dat je je er beter/rustiger/fijner door voelt en merkt dat dat zonder medicatie minder vanzelfsprekend is. Dan ben je om dat gevoel weer te krijgen afhankelijk van medicatie want dat kun je wellicht niet volledig uit jezelf bereiken (puur vanwege chemische disbalans welke de adhd veroorzaakt) dan kun je bij wijze van spreken mindfull zijn als een monnik, maar die disbalans verandert daar niet door

Er zijn zware bijwerkingen, vooral voor mannen.

quote:

Op donderdag 30 januari 2020 13:20 schreef De_Onnoembare het volgende:

[..]

Er zijn zware bijwerkingen, vooral voor mannen.

Het is gewoon een rare discussie hier, vind ik. Los van wel of geen bijwerkingen, er wordt snel defensief gereageerd wat ik echt opvallend vind.

quote:

Op donderdag 30 januari 2020 17:32 schreef Orbeatle het volgende:

[..]

Het is gewoon een rare discussie hier, vind ik. Los van wel of geen bijwerkingen, er wordt snel defensief gereageerd wat ik echt opvallend vind.

Exact. Maar zo waren ze ook bij PsyQ: ze zaten echt op te dringen dat je aan de medicatie moest en als je zei daar geen zin in te hebben waren ze bijna boos.