ADD&ADHD #71 Concentratie te kort of aandacht te kort?

Ik zie werkelijk het verschil niet.

Heb maandag dus inderdaad de diagnose en het verbaast me dan ook echt helemaal niks nu moet ik 2 weken aan de dex om te kijken wat het doet maar het is de tweede dag en ik ben het al vergeten

Denk dat ik dat potje maar in drieën deel en het verdeel over een paar locaties zodat ik het altijd bij me heb

quote:

Op woensdag 18 juli 2018 13:48 schreef d4v1d het volgende:

[..]

Ik gebruik op mijn telefoon de app 'medisafe'. Die geeft op genoemde tijdstippen, of tijdspatronen, notificaties dat je pillen moet nemen. (en alsnog vergeet ik het af en toe )
In de app zit ook een dagboek, kan je bijhouden wat je opvalt en of je effecten hebt of bijwerkingen e.d.


Moet je wel dat soort medische gegevems in een app willen zetten...

Moet ik wel de medicijnen bij me hebben

Ik ga die app ff installeren, thanks 👌

Hallon die ballon daar ben ik weer

Ik zit inmiddels aan de medicatie en krijg zeer binnenkort cgt, mijn struggles zijn al wat minder geworden maar ik val dus over 1 ding

En dat is mijn partner. Die ook ADHD heeft. Sterker nog, zijn klachten zijn erger dan de mijne. En tot nu toe weigert hij professionele hulp.

En we lopen nu vast in het huishouden. We hebben zijn huis vorige week ergens bijna helemaal schoongemaakt, maar het is alweer een bende, voornamelijk door hem. Hij ziet het niet. Hij kan het niet. Ik geef hem ter plekke taakjes, maar halverwege zit ie weer op z'n telefoon omdat ik écht dat ene nummer van de Sluipschutters moet horen of dat ie ineens staat te dansen in de gang. En als die taak gedaan is, gaat ie verder met z'n leven.

Deels ADHD deels disciplineprobleem, gaat wel hand in hand en ik vroeg me af of mensen hier ervaring mee hebben.

Inmiddels dus ook gediagnosticeerd met ADHD-C, OCD, anxiety, maar naar mijn mening is het alleen ADHD-PI, OCD. Omdat ik ondergestimuleerd en dromerig/afwezig ben, maar goed een diagnose waar ik mee kan leven. Dexamfetamine voorgeschreven, lijkt wel iets of wat te werken. Strattera wil ik in de toekomst nog wel een kans geven. Mijn orinigele post staat hier.

Ik weet niet hoe jullie het allemaal doen, maar voor mij is deze stoornis echt te belemmerend om een normaal leven te leiden. Het heeft mijn leven echt geruïneerd. Ben gewoon disfunctionerend. Altijd aan het worstelen. Misschien moet ik mij maar laten afkeuren, voordat ik serieus in de problemen geraak.

Ik bedoel echt alles loopt constant fout, ik weet dat er problemen zijn met alle belangrijke executieve functies. Geldt voor elke ADHD'er. Dus naar een bepaald doel toewerken gaat al niet, omdat je onderweg dus ook word afgeleid en daar dan op reageert.

Je krijgt je acties niet uitgevoerd, je denkt er wel aan, alleen doe je het gewoon niet. Constant. Plannen die constant wijzigen, altijd iets anders willen. ''It is isn't about knowing what to do, but doing what you know.''

Ik neem het mijn ouders ook serieus kwalijk dat ze dit nooit bij mij op jonge leeftijd hebben gezien, terwijl het goed was te zien. Ik stond altijd te dromen (op het voetbalveld), heb zelfs eens de boot van mijn vader vol op de kade gevaren, omdat ik gewoon overwegend onoplettend was. (Hij zelf was in het vooronder bezig, dus kon niet meekijken)

Mijn moeder heeft gerookt tijdens de zwangerschap, wat volgens Barkley wel eens een oorzaak kan zijn van ADHD. Word ik ook depressief van.

Een ding weet ik zeker, mocht je ADHD (denken te) hebben, dan ondervind je serieus problemen met serieuze klachten die serieuze consequenties hebben voor je leven. En eenieder die bij mij aankomt en beweert dat ze het ook hebben, prik ik met een aantal vragen makkelijk doorheen. Want ik heb al heel wat mensen ontmoet die het veinzen en mij niet serieus nemen, omdat ik zo rustig lijk. Uiteraard ga ik ervan uit dat iedereen hier de stoornis heeft

Tips zijn altijd meer dan welkom, zal hier ook wat vaker proberen te reageren. Al het goeds iedereen!

En dan nog wat; geneeskunde studeren als ADHD'er? Hoe is dat mogelijk? Ik weet dat de opleiding tot cardioloog al 12 jaar duurt, nou ik zou het na 12 dagen al voor gezien houden.

[ Bericht 0% gewijzigd door LazyDave op 18-08-2018 20:51:09 ]

Ik heb pas geleden een goed gesprek gehad met mijn psycholoog.

Ik baal er altijd van dat ik van alles wil bereiken in het leven maar niks van de grond krijg door concentratieproblemen en altijd doodmoe zijn. Ik zit ook in een patroon dat ik heel erg ondergestimuleerd ben.

Ik kom daar niet uit. Ook omdat niemand dit blijkbaar begrijpt en dan krijg ik te horen "kijk eens naar de dingen die wel goed gaan!". Ik ben dat zo schijtzat. Ik ben allang een volwassen vent en op slechte dagen lukt het mij niet eens een simpel afwasje te doen. Dus ik zit altijd thuis in de rotzooi. ADHD of niet, ik voel mij een loser. Ik wil eens een keer laten zien dat ik ergens goed in ben en dat ik mensen wat kan bieden.

De enige manier om dit te doorbreken is door dingen te doen. Het lukt mij niet. Ik heb het idee dat ik een jaar in een setting zoals het leger moet zitten ofzo. Iets waarbij ik geen enkele kans heb om terug te zakken in het passieve luie patroon.

Ik ben het zo ontzettend zat als mensen menen mij te kunnen helpen maar gewoon niet luisteren en hun harses gebruiken en maar blijven roepen dat ik wat milder moet zijn naar mezelf. How the fuck does that solve my problems?! Ik heb ADHD omdat ik in welke stemming dan ook altijd blokkades en remmingen heb om dingen te doen volgens planning en daarom bereik ik niks.

De energie zit er wel maar komt niet tot uiting. Ook mijn boosheid. Meestal voel ik het niet .... tot een bepaald punt en dan explodeer ik.

Maar anyway. Mijn psycholoog zei het wel te kunnen begrijpen dat ik gefrustreerd ben als ik elke keer zo betutteld word.

Herkenbaar. En dan meer die opbouwende frustratie van de chaos waarin je leeft en omdat je ook dagen nodig hebt om bij te komen schuift iets op, dat werpt dan weer een drempel op.

En dan zit je in een huishouden waar je graag wat aan wil doen maar dan ook uit die frustratie vaak niet aan kunt/wil beginnen.

Story of my life. Het helpt als je een partner hebt die het mee normaliseert om gewoon op te ruimen, alleen is mijn ervaring inmiddels dat dat alleen gebeurt als je elkaar eraan herinnert.

Ik ben nu mijn hele huis aan het doen terwijl mijn vriendin weg is voor een ruime week, en dan nog gaat het langzamer dan gehoopt. Tis alleen wel de puinhoop van een half jaar achterstallig onderhoud op sommige vlakken (niet de afwas hoor, wel de berg kleding, post en boeken die maar aangevuld wordt en nooit definitief klaar is

quote:

Op donderdag 23 augustus 2018 12:09 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik heb pas geleden een goed gesprek gehad met mijn psycholoog.

Ik baal er altijd van dat ik van alles wil bereiken in het leven maar niks van de grond krijg door concentratieproblemen en altijd doodmoe zijn. Ik zit ook in een patroon dat ik heel erg ondergestimuleerd ben.

Ik kom daar niet uit. Ook omdat niemand dit blijkbaar begrijpt en dan krijg ik te horen "kijk eens naar de dingen die wel goed gaan!". Ik ben dat zo schijtzat. Ik ben allang een volwassen vent en op slechte dagen lukt het mij niet eens een simpel afwasje te doen. Dus ik zit altijd thuis in de rotzooi. ADHD of niet, ik voel mij een loser. Ik wil eens een keer laten zien dat ik ergens goed in ben en dat ik mensen wat kan bieden.

De enige manier om dit te doorbreken is door dingen te doen. Het lukt mij niet. Ik heb het idee dat ik een jaar in een setting zoals het leger moet zitten ofzo. Iets waarbij ik geen enkele kans heb om terug te zakken in het passieve luie patroon.

Ik ben het zo ontzettend zat als mensen menen mij te kunnen helpen maar gewoon niet luisteren en hun harses gebruiken en maar blijven roepen dat ik wat milder moet zijn naar mezelf. How the fuck does that solve my problems?! Ik heb ADHD omdat ik in welke stemming dan ook altijd blokkades en remmingen heb om dingen te doen volgens planning en daarom bereik ik niks.

De energie zit er wel maar komt niet tot uiting. Ook mijn boosheid. Meestal voel ik het niet .... tot een bepaald punt en dan explodeer ik.

Maar anyway. Mijn psycholoog zei het wel te kunnen begrijpen dat ik gefrustreerd ben als ik elke keer zo betutteld word.

Ja, herkenbaar. Ben je gediagnosticeerd met ADHD? Zo nee, hoe denkt je psycholoog er over? Als je echt ADHD hebt, dan heb je problemen met je executieve funties en daarmee het executeren van je acties. Vandaar dat veel ADHD'ers ook zo onproductief zijn, ze krijgen gewoon niks uit handen. Dus volkomen logisch allemaal.

Ik loop mijn hele leven lang al achter op dat van anderen.

Ja ik ben daarop gediagnosticeerd.

Ik dacht eerst zelf aan ADD, omdat ik het Alle Dagen Heel Druk niet bij mijn gedrag (wat anderen bij mij zien) kon plaatsen. Of beter gezegd durfde te plaatsen: ik zag al meteen voor me dat mensen mij hard gaan uitlachen als ik zou zeggen dat ik ADHD heb.

Het duurde nog ruim 10 jaar en veel therapie (o.a. intensieve behandelingen persoonlijkheidsstoornissen) voordat ik de diagnose kreeg. En ik blijk wel degelijk ADHD te hebben, het gecombineerde type. Maar door de omstandigheden waarin ik ben opgegroeid - moeder PDD-NOS en mijn vader narcistisch (en waarschijnlijk ook ADHD) - manifesteert het zich anders. Ik heb mij altijd minderwaardig gevoeld. Ik wilde mij als kind niet bewust zijn dat ik mij in alles anders voelde en door niemand geaccepteerd. Dus ik sloot mij af en leefde erg in mijn eigen hoofd. Daardoor was ik eerst degene met de diagnose autisme. Maar toen ik mij daarin ging verdiepen en ook in ADHD, kon ik alle autistische kenmerken eerder koppelen aan AD(H)D.

Het heeft lang geduurd. Maar sinds de diagnose ADHD leer ik mezelf kennen wie ik echt ben. Het sterkt mij ook dat ik zo hard heb gewerkt aan mezelf wat betreft hulp zoeken... en dat alle moeite zich ook begint te lonen.

ADHD heeft nogal wat raakvlakken met ASS he.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2018 13:10 schreef Skull-splitter het volgende:
ADHD heeft nogal wat raakvlakken met ASS he.

Ja

Juist daarom moeten behandelaars er heel voorzichtig mee zijn om dat soort labels te geven.

Ik heb ergens een artikel gelezen dat kinderen die de diagnose autisme krijgen terwijl ze het niet hebben uiteindelijk wel veel overeenkomsten in het gedrag gaan vertonen, omdat er van hen ook verwacht wordt zich zo te gedragen.

Met ADHD moet men ook voorzichtig zijn met diagnostisering

Als kinderen gedragsproblemen vertonen, kan dat heel goed met de situatie thuis te maken hebben.

Als ik het goed begrijp, krijgen reguliere scholen voor leerlingen met ADHD en ASS extra toeslag. Alleen dat al zal bevorderen dat kinderen zo'n diagnose krijgen, zeker bij twijfelgevallen.

Kinderen kunnen sowieso hun gevoelens moeilijker verwoorden. Je kan ze alleen op hun gedrag wat ze laten zien beoordelen.

Ik vrees dat dit in de toekomst alleen maar erger wordt.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2018 18:02 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ja

Juist daarom moeten behandelaars er heel voorzichtig mee zijn om dat soort labels te geven.

Ik heb ergens een artikel gelezen dat kinderen die de diagnose autisme krijgen terwijl ze het niet hebben uiteindelijk wel veel overeenkomsten in het gedrag gaan vertonen, omdat er van hen ook verwacht wordt zich zo te gedragen.

Met ADHD moet men ook voorzichtig zijn met diagnostisering

Als kinderen gedragsproblemen vertonen, kan dat heel goed met de situatie thuis te maken hebben.

Als ik het goed begrijp, krijgen reguliere scholen voor leerlingen met ADHD en ASS extra toeslag. Alleen dat al zal bevorderen dat kinderen zo'n diagnose krijgen, zeker bij twijfelgevallen.

Kinderen kunnen sowieso hun gevoelens moeilijker verwoorden. Je kan ze alleen op hun gedrag wat ze laten zien beoordelen.

Ik vrees dat dit in de toekomst alleen maar erger wordt.

Gelukkig ben je je label niet. De toegenomen kennis, signalering en begeleiding is voor zowel ADHD als ASS alleen maar gunstig, isolatie gebeurt nauwelijks meer en het zijn veelal ouders die het na diagnose verprutsen door door te schieten in "ondersteunen" door alles weg te houden bij het kind of bij elke vorm van wrijving te schermen met "ach hij heeft een diagnose".

Het zijn helaas ook steeds meer ouders die het verprutsen. Kinderen worden verwend en verwaarloosd en kunnen geen tegenslagen verdragen.

Godzijdank beginnen steeds meer mensen dat ook in te zien.

Een vraagje aan de mensen hier.. Ik gebruik Concerta (the real deal, het echte A-merk, en dat kost me echt veel geld ). Werkt op zich prima, erg tevreden mee, alleen het feit dat het zo kneiterduur is valt me tegen..
Nu raadde mijn psychiater me aan eens te kijken naar het middel Kinecteen. Is iemand daarmee bekend hier toevallig? Mijn ervaringen met generieke methylfenidaten met vertraagde afgifte zijn niet heel erg positief (zeg maar gerust; heel erg negatief) dus ik ben een beetje huiverig. Heb de Sandoz en Mylan varianten gehad en die waren allebei ruk...

Ik zou het gewoon proberen als ik jou was. Concerta kost klauwen vol geld en het ziet er naar uit dat je het nog wel een tijdje gaat gebruiken. Het is geen slecht idee om rond te kijken naar andere opties.
Of er hier mensen nou wel of geen ervaring hebben met kinecteen maakt voor jou niet uit, want elk lichaam reageert anders. Ik zou er gewoon met een open mindset ingaan en het proberen, je hebt niks te verliezen, toch? In het ergste geval trek je de conclusie dat het toch niet zo lekker werkt en ga je terug naar concerta!