Machteloos gevoel over mezelf kwijtraken

quote:

Op maandag 30 juli 2018 15:17 schreef Seven. het volgende:

[..]

Ik heb mijn topic hierover gekickt, dan kun je het vinden. Gedetailleerd verslag van hoe het er aan toe ging tijdens mijn sessies.

Thanks!!!!

Ik vind het sowieso interessant. Ik had zelf al bedacht om hiervoor hypnotherapie te proberen. Om weer contact te krijgen met mijn ware gevoel ipv die opgelegde psychische vaardigheden.

Dan zie of reageer ik maar zwartwit en overtrokken. Dat doen wel meer mensen. Helemaal achterlijk ben ik ook weer niet.

quote:

Op zondag 29 juli 2018 23:38 schreef madam-april het volgende:

[..]

Heeft je moeder ondertussen officieel de diagnose PDD-NOS?

Nee. Een paar mensen die zelf veel te maken hebben met autisme (o.a. iemand met autistische man en zelf psycholoog) vermoedden dit ook heel sterk.

De meeste mensen die overigens niet eens weten wat autisme precies inhoudt, blijven maar overtuigd dat ik het allemaal verkeerd zie of mijn eigen problemen op haar projecteer. Zij denken heel andere dingen. De één denkt dat mijn moeder dement is, de ander denkt dat ze een slappeling is die niks van haar leven maakt en er zijn er ook die menen dat het allemaal komt door mij.

Ik vind het niet alleen voor mezelf klote. Ik vind ook dat ze mijn moeder heel erg tekort doen.

Ik denk wel nu: laat het maar zoals het is. Ik vraag mij ook af of een ASS-onderzoek wel zo goed is. Als zij zich alleen maar rot voelt erbij, dan vind ik het beter dat ik mij erbij neerleg.

So far gaat het redelijk met haar. Ze leeft op een wat vreemde manier en trekt soms rare conclusies, maar in een vrij land mag ze dat gewoon doen.

Ik maak me wel zorgen als ze helemaal in de stress schiet, omdat ze via de mail notificatie heeft gehad dat ze op MijnOverheid.nl een bericht heeft. Ik heb al zeker 100x uitgelegd hoe ze dat moet openen, uitgelegd hoe DidiD werkt. Maar het is net alsof je tegen een boom praat. Het dringt maar niet door dat het tegenwoordig zo werkt met overheidsdingen. Dan wordt ze ook nog boos op mij, omdat ik als extra veiligheid tegen hacken heb ingesteld dat ze een code per sms moet invullen om te kunnen inloggen.

Maar zo gaat het dus in alles. Ernstiger is dat ze een keer een verdieping hoog naar beneden was gevallen, een poos bewusteloos is. Ik in paniek 112 gebeld en de buren erbij gehaald, want ik dacht dat ze haar nek gebroken had en dood was. Maar toen ze bij kwam... zelfs in die toestand weigert ze hulp. En ik werd hard uitgescholden omdat ik het waagde de buren erbij te halen.

Ik heb inmiddels contact opgenomen met zo'n haptonoom. Het is nu uitzoeken of het vergoed wordt door mijn zorgverzekeraar. Anders moet ik wat anders verzinnen om het te bekostigen. Bij mijn moeder aankloppen bijvoorbeeld en dat wil ik liever niet.

~~~~~~

Ik zie nu weer wat beter in waarom ik zo blijf hangen in mijn patroon. Als ik allemaal goed zou doen, dan zou niemand aan mij opmerken hoe klote ik mij voel. Door mezelf terug te trekken in een sociaal isolement probeer ik signalen af te geven dat ik mij klote voel en dat ik zelf niet de macht heb om daar verandering in te brengen. Stel dat ik een workoholic ben die zijn hele leven daaraan toewijdt en veel geld verdient en succesvol lijkt ... als ik mij daarvan een voorstelling maak, stel ik mij ook voor hoe dit mij van binnen helemaal kapot vreet. Ik zie dan een mannetje voor mij waar iedereen een hekel aan heeft: een arrogant balletje die behalve zijn werk helemaal niks heeft. Een soort Scroodge.

Ik heb allang bedacht dat ik mezelf met dit patroon saboteer en ook dat ik toch maar meer mijn best moet doen. Het zou kunnen dat het beeld wat ik voor ogen heb daadwerkelijk gaat gebeuren, maar misschien word ik wel aangenaam verrast dat het heel anders en positiever gaat lopen.

Maar ik wil garantie hebben dat ik gelukkig kan worden. Ik weet dat ik die niet kan afdwingen. Maar ik wil dit machteloze kutgevoel weg hebben.

Ik wil daar nog aan toevoegen dat ik met mijn ADHD mij hierin nog machtelozer voel. Ik voel mij een ongeleid projectiel die alleen kan doen waar hij op dat moment zin in heeft.

Ik wil dit niet als excuus gebruiken, want ik wil juist perspectief creëren en mijn leven zelf sturen. Daarbij zijn er zoveel ADHD-ers die een manier vinden om succes te krijgen in hun leven. Ik kan daar kracht en hoop uithalen.

Ik vind op YouTube de laatste tijd steeds meer motivatie-video's die staan voor hetgene waar ik in geloof. Je zou het misschien niet zeggen n.a.v. hoe ik mij presenteer, maar ik sta helemaal achter de motivatie dat je eigen verantwoordelijkheid moet nemen, want daarmee krijg je ook het gevoel dat je controle hebt. Als je de verantwoordelijkheid op anderen blijft afschuiven, voel je je de speelbal van het lot.

Maar dat verdomde gevoel van minderwaardigheid en machteloosheid Vooral omdat ik weet hoe dit mij in de weg zit.

Ik wil zo graag iets in het vooruitzicht hebben wat ik kan doen om deze situatie te veranderen. Ik wil niet weer een intensieve therapie doen en daarna erachter komen dat ik eigenlijk nog geen reet verder ben. Ik zou eigenlijk bevestiging willen hebben dat iemand 100% weet wat ik doormaak en kan zeggen: deze situatie is niet hopeloos, hier kom je echt wel uit!

Dan kan ik daar zoveel wilskracht uithalen.

Maar zo werkt het denk ik niet in het leven. Dat zou te makkelijk zijn denk ik. Ik denk toch dat ik moet leren die onzekerheid en nare gevoelens te dragen.

quote:

Op maandag 6 augustus 2018 16:40 schreef Kamina het volgende:

[..]

Niemand kan 100% weten wat je doormaakt, zelfs jij niet. En dat is voor iedereen zo.

Ik weet het.

Sorry voor de klaagzang. Ik vind het nog erg moeilijk om te geloven dat ik hieruit kan komen en mij eindelijk een beetje waardig ga voelen. Is nogal confronterend. Ik hoop dat ik mijn mindset kan shiften.

Mensen willen niet meegezogen worden in jouw problemen. En dat hoeven ze ook niet te doen, want dat zijn ze niet aan jouw verplicht.

Als mensen dat allemaal wel zouden doen, wordt iedereen knettergek.

Er zijn altijd mensen die meer compassie voelen met jou dan anderen, bijvoorbeeld omdat ze zich in jou herkennen. Dus je kan steun en begrip krijgen, je moet soms wat langer zoeken.

De mensen die het niet begrijpen, zijn niet slecht. Ze kunnen je wat dit betreft niet tegemoet komen. Maar als je beter in je vel zit of je helderder kan uiten, kunnen ze zich meer openstellen.

Ik gun iedereen een leuk leven. Maar het is helaas ook een kwestie van geluk of pech hebben. Gelukkig heb ik veel omstandigheden ook in mijn voordeel.

quote:

Op woensdag 8 augustus 2018 07:12 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Therapie is dus altijd automatisch ook een beledigin van je denkwijze, belediging voor jezelf.

Het gaat je echt niet verder helpen om te blijven haten op therapie. Begrijpelijk met jouw ervaringen dat je het zo beleeft. Maar je verandert er niks mee en het kost je alleen maar energie.

Ik ben zelf ook altijd kwaad geweest op therapie, omdat ik het als mijn enige mogelijkheid zag om uit mijn shit te komen. Ik heb namelijk geen vertrouwen in mijn eigen skills. En daarbij voelde ik mij door iedereen aangemoedigd haast gedwongen om therapie te moeten doen, want anders ben ik een lafaard die koppig is en geen moeite wilt doen.

Wat dat laatste betreft, steeds meer mensen vinden dat de westerse samenleving aan het verzwakken is. Ik ben het ermee eens, want steeds meer mensen voelen zich slachtoffer, willen geen moeite doen om iets te bereiken en wijzen de schuld naar anderen.

Er wordt ook veel druk gelegd op de psychiatrie. De maatschappij verlangt dat zij het allemaal oplossen. En zo werkt het niet! Als een psych 40 mensen per week moet behandelen, snap ik wel dat hij soms kortzichtig over zijn clienten denkt.

De laatste tijd kijk ik op youtube en ik vind heel veel inspirerende videos.

Je moet het toch zelf doen. Maar dan mag je ook bepalen hoe je dat doet.