[Etappe 3] Cholet - Cholet (TTT) #2 Ploegschroeien

Etappe 3: Cholet - Cholet, 35,5 km (TTT)

Of een peloton nu uit 200 of 170 man bestaat, dat maakt tijdens de Tour helemaal niets uit. De koers blijft de meest stresvolle van allemaal en daarom zullen er tot in het eind der tijden veel valpartijen zijn tijdens de eerste nerveuze etappes. Al fiets je met 20 man rond, dan nog zouden ze het voor elkaar kunnen krijgen. Dat was tijdens de tweede rit van de Tour niet anders. Terwijl het parcours nog niet eens zo lastig was en er eigenlijk geen goede reden te bedenken viel om stress te krijgen zagen we toch de nodige valpartijen. Een aantal kleine valpartijen, waarvan Luis Leon Sanchez het grootste slachtoffer werd. Hij werd de tweede uitvaller van deze Tour, nadat eerder Tsgabu Grmay de pijp aan Maarten gaf. De grootste valpartij van allemaal kwam in de finale, in de voorlaatste bocht van de rit. Een bocht die sowieso vrij scherp was en in de slotfase van zo'n rit kan je er dan wel vanuit gaan dat er op z'n minst bijna wordt gevallen. Het werd helemaal en daardoor werd de verwachte massasprint toch wat minder massaal. Het had een simpele sprintrit moeten zijn, maar ineens waren er nog maar een stuk of 15 renners over, aangezien de valpartij vrij ver van voren gebeurde. Gele trui Gaviria was meteen uitgeschakeld, net als de ernstig teleurstellende Groenewegen. Alsnog waren er genoeg toppers over vooraan, waaronder Sagan. Demare was er ook, maar die ging wat vroeg, waardoor hij min of meer de sprint aantrok voor Sagan. Die profiteerde, al kwam Colbrelli nog aardig in de buurt. Na de uitsluiting van vorig jaar toch een soort van revanche, zeker omdat hij en passent ook nog de gele trui pakte. Die trui gaat hij tijdens de volgende rit waarschijnlijk weer verspelen, want de ploegentijdrit komt eraan. Niet per definitie de favoriete discipline van de mannen van Bora-Hansgrohe. Voor veel renners, waaronder Froome en Porte, een uitgelezen gelegenheid om de tijd die tijdens de eerste rit verloren werd weer goed te maken.




De ploegentijdrit start en eindigt in Cholet. Het is de vierde keer dat we deze stad met 50.000 inwoners in de Maine-et-Loire aandoen. Maine-et-Loire, inderdaad. We hebben de Vendée verlaten, al zijn we niet ver van deze streek. Cholet ligt op een kilometer of 70 van de vorige finishplaats, La Roche-sur-Yon en op een kilometer of 20 van Tiffauges, een dorpje dat men tijdens de vorige rit ook passeerde. Iedere keer dat de Tour in Cholet is doen we wat anders. Het begon allemaal met een ploegentijdrit in 1936. In 1998 keerde men terug, met een rit in lijn. Die rit eindigde in een massasprint en de renner die won was niemand minder dan onze eigen Jeroen Blijlevens, jawel. Tien jaar later keerde men terug naar Cholet. Een individuele tijdrit van een kleine 30 kilometer stond toen op het programma. De Tour van 2008 was de Tour van Gerolstein en Saunier Duval. Iedere dag kwamen we wel weer een andere lachwekkende renner tegen die gigantisch op de brommer was. In Cholet was die eer weggelegd voor Stefan Schumacher, die met wat hulp van zijn moeder in staat was om de hele apotheek in z'n mik te gooien. Stefan wist alleen niet dat CERA nogal makkelijk op te sporen was, dus werd hij betrapt en verloor hij deze overwinning. Dat was een zegen voor de sport, want de ritzege staat nu op naam van een brandschone renner. Of nouja, dat valt eigenlijk best tegen. Kim Kirchen, ook niet bepaald een jongen met een geweldige reputatie. Al was de nummer drie ook weer niet echt een lekkere winnaar geweest, want David Millar is ook vermoeiend. Enfin, u hoort het wel. We beleefden prachtige tijden in 2008. Nu, weer tien jaar later, zijn we wederom in Cholet. Een totaal ander tijdperk, een andere generatie, het nieuwe wielrennen. Of nouja, ook niet echt, maar goed. We krijgen in ieder geval voor de tweede keer een ploegentijdrit voorgeschoteld in Cholet. Aangezien de disciplines op zijn beginnen we weer van voor af aan. Hierna zal Cholet dan weer een jaar of 60 moeten wachten op de volgende aankomst.



De ploegen starten aan de rand van het centrum van Cholet, op de brede Boulevard Delhumeau Plessis. Ze hebben hier twee keer twee rijstroken neergelegd, met in het midden een stevige berm. De finish ligt in de buurt van deze boulevard en dat heeft tot gevolg dat men aan het eind van de ploegentijdrit nog een stukje van de andere kant van de weg meepakt. Als het een beetje meezit zullen er ploegen zijn die naar elkaar kunnen zwaaien, wat een gezelligheid. Enfin, in de eerste meters rijden de renners langs de lokale kasteelruïne en het museum van kunst en historie. Er is een flauwe bocht naar links, waarna het 500 meter rechtdoor gaat tot de eerste uitdaging van de dag: een rotonde. Na deze rotonde rijden de renners twee kilometer zo goed als rechtdoor, met nog wel een rotonde tussendoor. Deze weg loopt venijnig omhoog, in 800 meter tijd stijgt het 40 meter, procentje of vijf dus. Na dit eerste klimmetje van de dag gaat het een paar keer licht op en af, voordat de renners op de volgende rotonde van de dag stuiten. Deze wordt aan de rechterkant genomen, waarna men op de autoweg terechtkomt die ons buiten Cholet brengt. Deze weg loopt anderhalve kilometer rechtdoor en kruipt lichtjes omhoog. Al snel verlaten we de autoweg weer, via een afslag die een beetje bochtig en smallig is. Vervolgens komen de ploegen bijna direct een rotonde tegen, die aan de rechterkant genomen moet worden. Listige rotonde wel, daar moet een flinke bocht gemaakt worden. We zijn nu in Saint-Léger-sous-Cholet, een koddig dorpje waar de weg vlak is. Al snel ligt de volgende rotonde in het verschiet, die ditmaal aan de linkerkant genomen moet worden, omdat de renners hier ook linksaf gaan. Minder scherpe bocht, beter te doen. De volgende rotonde laat niet lang op zich wachten, ditmaal een wat bredere variant. Het gaat nu een meter of 500 rechtdoor in licht dalende lijn, waarna er een niet zo scherpe bocht naar links volgt. De renners komen nu terecht op een wat smallere weg die niet te zien is via streetview. Deze weg lijkt lichtelijk bochtig en loopt eventjes naar beneden, waarna er al snel weer een knikje naar boven volgt. Na anderhalve kilometer over deze weg gereden te hebben komen de renners weer op een wat bredere weg terecht, maar niet voordat ze bij een rotonde die gevuld is met een bakstenen kunstwerk nog een bochtje naar links moeten maken. 500 meter later volgt er een scherpe bocht naar rechts, waarna het vier kilometer rechtdoor gaat richting het eerste tussenpunt van de dag.



Dit punt komt in het dorpje Saint-André-de-la-Marche, na 13,5 kilometer koers. In dit rechte stuk van vier kilometer gaat het een aantal keer op en af. Vier korte knikjes naar boven, steeds gevolgd door een kort stuk in dalende lijn. Het lastigste van deze knikjes komt in Saint-André zelf, daar gaat het iets minder dan een kilometer omhoog aan een procentje of drie. Niet heel schokkend, maar toch. Na het meetpunt volgt er een lastige bocht naar links, waarna er snel achter elkaar drie rotondes volgen. Bij de eerste gaat het schuin naar links, daarna twee keer rechtdoor. Na die laatste rotonde gaat het bijna vier kilometer zo goed als rechtdoor. Eerst twee kilometer in licht dalende lijn, de snelheid zal hier enorm zijn. Vervolgens volgt er een klimmetje van anderhalve kilometer, waarin men ongeveer 60 hoogtemeters moet overwinnen. Nog redelijk pittig dus. Op de top van dit klimmetje komen de renners weer eens een rotonde tegen, waar ze rechtdoor gaan. Kort daarna volgt de volgende rotonde, waar een scherpe bocht naar links genomen moet worden. We rijden nu La Romagne tegen, een klein dorpje. Op een flauwe bocht na gaat het in dit dorpje vooral rechtdoor, terwijl het zo goed als vlak is. Aan de rand van het dorp ligt er weer eens een rotonde, die nog best lastig te nemen is. Na deze rotonde gaat het evenwel vijf kilometer bijna volledig rechtdoor. Een min of meer vlakke kilometer wordt opgevolgd door een razende afdaling van anderhalve kilometer. Na deze afdaling gaat het meteen weer een kilometer omhoog aan een procentje of drie, waarna de volgende korte duik naar beneden volgt, met daarna nog een knikje naar boven van 500 meter. Het blijft continu op en af gaan richting het tweede meetpunt van de dag. Dit punt volgt na 26,5 kilometer in La Séguinière, waar ze een rotonde hebben met een molen. Gaaf.



Voor we dat meetpunt bereiken moet er overigens nog wel het een en ander gebeuren. Er is dus die rotonde met de molen, waar de renners rechtdoor rijden. Vervolgens rijden ze nog wat langer rechtdoor, ook bij de volgende rotonde. Vrij snel daarna volgt er dan een scherpe, bijna terugdraaiende bocht naar links. Niet echt een plezante bocht op zo'n tijdritfiets als je bij elkaar in het wiel hangt. Bijna direct na die bocht is er weer een scherpe bocht, deze keer naar rechts. De weg begint hier ineens serieus omhoog te lopen, we gaan beginnen aan de Côte de Séguinière. Een smal straatje in een aftandse woonwijk wordt al snel opgevolgd door een wat bredere weg in een minstens zo aftandse woonwijk, terwijl de weg alleen maar steiler omhoog lijkt te lopen. In totaal loopt het een kilometer omhoog aan 5% gemiddeld, met een paar stroken die aanzienlijk zwaarder lijken. Geen pretje, zo richting het eind van een ploegentijdrit. Eenmaal boven loopt het nog een beetje vals plat door, vrij smerig allemaal. Bij het verlaten van La Séguinière komen we dan weer terecht in rotondeland. Drie kort achter elkaar, twee keer rechtdoor en bij de derde rechts. Na die derde rotonde gaat het een meter of 500 behoorlijk steil naar beneden, maar vervolgens krijgen de renners twee kilometer aan rechte, glooiende wegen voorgeschoteld. Beetje op en af, zoals tijdens de rest van de rit. Nadat ze langs een kicken meertje zijn gereden bereiken ze de buitenkant van Cholet alweer. Een bocht naar rechts volgt, bij opnieuw een rotonde. Het gaat nu een kilometer rechtdoor over een licht dalende weg tot er, jawel, opnieuw een rotonde volgt. Hier mogen de renners rechtdoor, waarna er nog even kort gedaald wordt. Hierna gaat het vrij snel weer omhoog. We stuiten op twee rotondes, maar daar kunnen de renners eigenlijk makkelijk langsaf rijden. Na anderhalve kilometer over deze weg gereden te hebben volgt er een scherpe bocht naar rechts, waarna de renners anderhalve kilometer in licht dalende lijn afwerken. Ergens halverwege een flauwe bocht naar rechts, maar verder rechtdoor. We steken de rivier over, komen de rotonde tegen die in het begin van de rit ook werd aangedaan en slaan hier rechtsaf. We rijden nu even parallel aan de weg die in de eerste meters van de rit werd aangedaan, tot op ongeveer 800 meter van de streep. Hier ligt er nog een gezellige bocht naar rechts, waarna het nog even naar links gaat. In de laatste meters van de rit gaat het rechtdoor, in licht stijgende lijn.



En dan eindigen we dus waar we ook begonnen, in Cholet. Een stad die al vaker de Tour heeft mogen verwelkomen, maar dat is niet de enige affiniteit die ze hier met wielrennen hebben. Zoals zo'n beetje iedere Franse stad van enig statuur hebben ze hun eigen koers, GP Cholet-Pays de Loire. Een wedstrijd die meestal in een sprint eindigt, daarom is Jaan Kirsipuu, de man die op een viaduct al moest lossen, de recordwinnaar. Dit jaar wist Thomas Boudat de wedstrijd te winnen, hij is nu namens Direct Energie actief in de Tour. Cholet is verder vooral een industriestad. Het grootste industriële centrum van deze regio, naar het schijnt. Je komt hier onder meer een fabriek van Michelin tegen. Lekker man, michelinmannetje. Niks mis mee. Verder schijnen ze hier wel daadwerkelijk te werken voor hun geld, maar 7% van de bevolking is werkloos en dat is zo ongeveer een record in Frankrijk. Verder hebben ze hier een vliegveld en ook een soort van school waar je kan leren vliegen. Daar heeft in een ver verleden niemand minder dan Roland Garros gebruik van gemaakt. Hij haalde hier zijn brevet. Daarna ging hij tijdens de Eerste Wereldoorlog met zijn vliegtuig een beetje stoer doen en daarom ligt hij nu ergens in de Ardennen begraven. Gelukkig voor hem vonden ze het in Parijs een goed idee om een tennisbaan naar hem te vernoemen en later zelfs een heel toernooi. Cholet schijnt, naast het feit dat iedereen werkt, ook een bijzonder sportieve stad te zijn. De stad is al drie keer verkozen tot meest sportieve stad van Frankrijk. Vooral basketbal is een populaire sport, naast voetbal, ijshockey en tafeltennis. De Witte Chinees vindt dat laatste leuk. Fietsen doen ze hier ook graag, we kunnen dus wel spreken van een verstandige stad. Een stad met een aantal kerken ook. Notre-Dame, Sacre Coeur, het is verdomme net of je in Parijs bent.



In Cholet wordt het warm. 28 graden in de middag. Iets minder warm dan de afgelopen dagen, maar alsnog niet erg comfortabel. Er zal een stevig briesje staan, in het eerste gedeelte van de tijdrit waarschijnlijk eerst tegen en dan schuin in de rug, op de terugweg een tijdje vol in de rug en daarna lang schuin tegen. Het is een rondje zo ongeveer, dus dan kom je vanzelf alles wel tegen. Regen krijgen we in ieder geval niet. De ploegentijdrit begint pas relatief laat. De eerste ploeg start om 15:10 en dat is Mitchelton-Scott, normaal een ploeg die meteen een goede richttijd zou moeten kunnen zetten. Al komt daarna direct Sky, die mogen met z'n alleen lekker lang op de hete stoel gaan zitten. Vijf minuten tussen de ploegen. De laatste ploeg, Bora-Hansgrohe, zal om 16:55 vertrekken. De organisatie denkt dat de mannen van Sagan dan tegen 17:34 zullen finishen, ze zouden dan een kleine 40 minuten nodig hebben voor deze 35 kilometer. Kan. De NOS en Sporza zijn er uiteraard meteen om 15:10 bij.

15.10 Mitchelton-Scott
15.15 Sky
15.20 Movistar
15.25 Groupama-FDJ
15.30 BMC
15.35 EF Education First-Drapac
15.40 UAE Emirates
15.45 AG2R
15.50 Fortuneo-Samsic
15.55 Direct Energie
16.00 Lotto Soudal
16.05 Lotto Djumbo
16.10 Cofidis
16.15 Sunweb
16.20 Dimension Data
16.25 Katusha
16.30 Bahrain
16.35 Trek-Segafredo
16.40 Astana
16.45 Wanty
16.50 Quick Step
16.55 Bora

Ploegentijdritten zijn niet echt mijn ding. Ik vind het eigenlijk maar een vrij waardeloze discipline. Het enige leuke is dat het in de Tour nog wel eens mis wil gaan. Valpartijen waarbij de halve ploeg onderuit gaat en dat soort werk. Wij denken terug aan Pietje Rooijakkers die samen met zijn makkers van Skil-Shimano het skoekeloen opzocht. De laatste ploegentijdrit in de Tour dateert alweer van 2015. Toen kwam die TTT pas op de negende dag, echt een kutidee was dat. De overwinning ging naar BMC, met een marginaal voordeel ten opzichte van Sky. En dan heb ik meteen de ploegen genoemd die ook tijdens deze rit de grootste kans maken om te winnen. Verder vind ik het bijna niet te doen om me aan een voorspelling te wagen. Sky en BMC, dat staat wel vast. Daaronder kan er veel gebeuren. Het is acht tegen acht (behalve bij Trek en Astana) en de wielen zijn rond (maar bij Sky net iets ronder). Het is in ieder geval een lastige ploegentijdrit, met behoorlijk veel rotondes en ook aardig wat korte klimmetjes. Zeker niet evident en de verschillen kunnen daardoor behoorlijk gaan oplopen. Een uitgelezen kans voor een paar renners om vast wat tijd terug te winnen.
1. Sky. Het altijd vervelende Sky was oppermachtig tijdens de ploegentijdrit in de afgelopen Dauphiné. Met 40 seconden voorsprong op BMC en nog veel meer op de rest was het weer eens een lachwekkende affaire. Die ploeg van Sky is grotendeels vergelijkbaar met de ploeg van nu. Thomas, Castroviejo, Kwiatkowski, Moscon en Rowe zijn er allemaal bij. Dat vul je aan met Froome, Poels en Bernal en dan weet je wel hoe laat het is. Die 51 seconden die Froome verloor pakt hij meteen weer terug. En dan is alles weer te herdoen. Spijtig.
2. BMC. In het verleden vaak genoeg gewonnen, maar in de Dauphiné eindigden ze dus op gepaste afstand van Sky. Wel met een ploeg die niet echt lijkt op de ploeg die ze naar de Tour hebben gestuurd. Deze ploeg zou sterker moeten zijn, met meer grote motoren. Met jongens als Küng, Schar, Van Avermaet, Van Garderen en Bevin zou je toch best ver moeten kunnen komen. Dat lieten ze dan ook wel zien in de Ronde van Zwitserland, want daar wonnen zij dan weer de ploegentijdrit, met veel van die genoemde namen. Ook Porte gaat een groot deel van zijn verloren tijd weer inhalen.
3. Quick Step. Normaal ook een ploeg die gespecialiseerd is in dit werk. Ze hebben alleen wel al heel wat van hun kruid verschoten in de afgelopen dagen. Twee dagen hard moeten werken voor Gaviria, met wisselend succes. Kan dus zijn dat de beentjes al wat vermoeider zijn, al moeten ze dan alsnog hoog eindigen met deze ploeg. Lampaert, Terpstra, Jungels, met dat soort gasten eindig je nog hoog als ze besluiten met hun ogen dicht te gaan fietsen.
4. Sunweb. Toegegeven, ze gaan Kelderman missen. Maar alsnog is dit een ploeg die het aan haar stand verplicht is om hoog te eindigen. Als regerend wereldkampioen in deze discipline is een afgang niet toegestaan. En een afgang kan het ook bijna niet worden als je ziet wie ze allemaal nog aan de start kunnen brengen. Dumoulin gaat het waarschijnlijk in z'n eentje regelen en dat lijkt me niet eens zo'n onmogelijke taak. Af en toe wat hulp van figuren als Matthews, Haga en Arndt, het kan slechter. Niet dat Haga en Arndt er verder iets van kunnen, maar voor deze discipline zijn ze nog niet eens zo nutteloos. Alleen aan Ten Dam heb je geen reet.
5. Mitchelton-Scott. Of Let's Go-Scott. Of Orica. Of GreenEdge. Of BikeExchange. In ieder geval een ploeg die altijd goed is geweest in deze discipline, ongeacht de naam. Voorlopig hebben ze evenwel nog geen gelukkige Tour, met Adam Yates die opzichtig aan het kutten is en Impey die een massale valpartij veroorzaakt. Als de schade van al die valpartijen meevalt kan het nog wel wat worden, maar ik verwacht niet dat ze in de buurt gaan komen van ploegen als Sky en BMC.

---------------------

Deze OP werd mogelijk gemaakt door Rellende_Rotscholier.

Oh, en Pino denkt dat Thomas het geel pakt.