Elk persoon heeft een intrinsieke motivatie om dingen te kunnen doen, of juist te laten. Wanneer iemand een laid back personality heeft, zou diegene nergens een probleem van kunnen maken. Want daar zou die motivatie ook liggen, me dunkt.quote:Op donderdag 5 juli 2018 02:32 schreef Maharski het volgende:
Maar nu komt de vraag: hoe veel mensen zouden dat willen?
Ja, dat kan. Waarschijnlijk halen zij dáár hun motivatie vandaan. Het felle, strijdbare individu.quote:Zijn mensen, ondanks dat ze het vaak lijken te verafschuwen, eigenlijk niet onwijs verslaafd aan drama, weerstand en de strijd tegen de dingen die het leven hen voor de voeten werpt?
'Noirmaal' is de projectie vanuit de eigen normen en waarden. Daaruit voortkomend is 'normaal', erg relatief. Iets normaal vinden kan bijvoorbeeld binnen de naaste familie, waar twee ouders de kinderen en de kleinkinderen dezelfde normen en waarden hebben meegegeven. Bij een landgenoot tien kilometer verderop zou datzelfde 'normaal', heel anders in elkaar kunnen steken, omdat diegene niet met dezelfde normen en waarden is opgevoed.quote:En hoe vaak maken we wel geen problemen van dingen omdat we denken dat dat zo hoort, en het niet normaal is ergens geen probleem van te maken waar ieder ander zogenaamd "zeer terecht" een probleem van zou maken?
Oké.quote:Laten we onze geest eens uitdagen en hier over nadenken.
Ik stoor me aan dit topic. Mijn verstand zegt: godjezus wat een onzin.quote:Nergens een probleem van maken: welke innerlijke botsingen brengt dat allemaal in je teweeg, de gedachte daaraan alleen al?
Een leven zonder problemen is een leven zonder uitdaging. Omdat de mensheid zo ongeveer alles al in kaart heeft gebracht waar we dagelijks mee te maken hebben, valt er niks meer te ontdekken. De spanning van iets nieuws. Wanneer die trigger niet gewaarborgd wordt, proberen we het elders. Het oplossen van problemen, het aangaan van uitdagingen.quote:Welke gevaren zie je daar allemaal in? Waar gaat het met jou heen als je dat ineens radicaal niet meer zou doen? Wat hou je dan over? Hoe zie je een leven voor je zonder ook nog maar een enkel probleem?
Dan krijg je met je lichaam en z'n behoeften te maken. Die krijg je denk ik niet mee daarin.quote:Op donderdag 5 juli 2018 04:58 schreef kanovinnie het volgende:
En als je geen eten en drinjen meer hebt?
Laten we een abstract idee als 'de mensheid' er buiten proberen te houden. Probeer het bij jezelf te houden.quote:
Behalve dat het al snel doorslaat naar onverschilligheid.quote:Op donderdag 5 juli 2018 10:30 schreef jogy het volgende:
Beetje nihilistisch wel maar op zich geen slechte levenswijze.
Klopt inderdaad. Het is lastig om van de slechtere dingen geen probleem te maken en het je niet te laten raken of 'door je heen te laten gaan' maar aan de andere kant wel enthousiast te worden van de leukere dingen. En als het een algemene tendens wordt in de maatschappij en iedereen dus maar alles lekker laat gaan hoe het gaat wordt het wel een beetje een stilstaand geheel qua ontwikkeling.quote:Op donderdag 5 juli 2018 10:35 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Behalve dat het al snel doorslaat naar onverschilligheid.
Helemaal mee eens, mijn persoonlijkheid neigt daar ook wel naar. Maar ik zie bij mezelf dat het met enige regelmaat doorglijdt naar dus een soort van algehele acceptatie waardoor de emoties (blij/droevig/boos) ook niet echt meer geregistreerd worden of enig effect hebben. Juist omdat je het alleen maar door laat. Die grens is lastig want het is allemaal een andere kant van dezelfde medaille.quote:Op donderdag 5 juli 2018 10:52 schreef Maharski het volgende:
Op zich kun je geen problemen maken van dingen maar je ondertussen wel gewoon je laten raken door dingen. Vandaar ook het voorbeeld van een ouder die misschien gaat overlijden: de emoties zijn er gewoon, maar daar maak je ook weer geen probleem van: huilen? Prima,. lucht alleen maar op. Geen weerstand tegen de emoties dus.
Je bent nooit te oud om te leren toch? Maar als jij al in de gedachten gelooft dat het onmogelijk is dan zal je wel gelijk hebben voor jezelf en kan je niet open staan omdat je gevangen zit in die gedachten dat het onmogelijk is.quote:Op donderdag 5 juli 2018 12:37 schreef Cockwhale het volgende:
Praktisch onmogelijk als je deze instelling niet van jongs af aan aangeleerd hebt en er eventueel een fysiologische aanleg voor hebt. Het gaat ook in tegen natuurlijke levensbehoeften.
En vervolgens? Onverschilligheid? Lusteloosheid?
Ja, maar dat moet dus geen probleem zijn.quote:Op donderdag 5 juli 2018 10:43 schreef rexxo het volgende:
Als je gedachten een probleem maken van iets dan is die gedachten juist het probleem.
Wel gaan bekijken vanuit je eigen positie. Als een gedachten voor jouw een probleem veroorzaakt dan zal het aan jou getoond worden door bijvoorbeeld je gevoel (emotie). In het moment wat jij dus zal ervaren als een probleem zal de gedachten dat het geen probleem MOET zijn weer een nieuw probleem veroorzaken, waarom? Omdat je dat moment wel als probleem ervaart.quote:Op donderdag 5 juli 2018 13:33 schreef Mediterraan het volgende:
[..]
Ja, maar dat moet dus geen probleem zijn.
Reacties (zowel fysiek als mentaal) worden veelal niet door het zelfreflecterende bewustzijn opgeroepen, laat staan dat er bewust voor gekozen wordt. Dit leidt tot de conclusie dat gedachten net als aangeleerde fysieke handelingen en andere gewoonten, onbewust opgeroepen worden door gebeurtenissen/situaties, alsof het een reflex is of een automatisme (net als niet hoeven nadenken over de stappen die je zet tijdens het lopen). Afhankelijk van cognitieve verbindingen dus. Over het algemeen kun je stellen, hoe ouder je bent (vanaf 25) -> hoe minder snel en goed je nieuwe dingen kunt leren. Je capaciteit tot adaptatie neemt af. "Vrije" keuze of zelfreflectie hebben hier amper tot geen invloed op, net zoals een slechthorende niet beter gaat horen door daar simpelweg voor te kiezen (het willen).quote:Op donderdag 5 juli 2018 12:47 schreef rexxo het volgende:
[..]
Je bent nooit te oud om te leren toch? Maar als jij al in de gedachten gelooft dat het onmogelijk is dan zal je wel gelijk hebben voor jezelf en kan je niet open staan omdat je gevangen zit in die gedachten dat het onmogelijk is.
Inderdaad, en omdat een gewoonten altijd onbewust is kan een gebeurtenis een trigger zijn voor een fysiek/emotionele en mentale reactie. Door dat die reactie er is kan je wat eerst onbewust was, er bewust van gaan worden welke gedachten er zijn waar vervolgens het fysieke lichaam op heeft gereageerd en dat kan ervaren worden als een probleem wat veroorzaakt wordt door een gedachten. En dat het heel moeilijk kan zijn om van een gewoonten af te komen dat begrijp ikquote:Op donderdag 5 juli 2018 16:46 schreef Cockwhale het volgende:
[..]
Reacties (zowel fysiek als mentaal) worden veelal niet door het zelfreflecterende bewustzijn opgeroepen, laat staan dat er bewust voor gekozen wordt. Dit leidt tot de conclusie dat gedachten net als aangeleerde fysieke handelingen en andere gewoonten, onbewust opgeroepen worden door gebeurtenissen/situaties, alsof het een reflex is of een automatisme (net als niet hoeven nadenken over de stappen die je zet tijdens het lopen). Afhankelijk van cognitieve verbindingen dus.
Dus om een goed leven te kunnen leiden moet je ergens een probleem van maken?quote:Op donderdag 5 juli 2018 18:06 schreef Libertarisch het volgende:
Als je nergens een probleem van maakt heb je geen motivatie om een goed leven te leiden.
Ik begrijp dat het theoretisch niet onmogelijk is, maar wel hoogst onwaarschijnlijk, ook omdat de samenleving niet hetzelfde streven/ideaal deelt.quote:Op donderdag 5 juli 2018 17:48 schreef rexxo het volgende:
[..]
Inderdaad, en omdat een gewoonten altijd onbewust is kan een gebeurtenis een trigger zijn voor een fysiek/emotionele en mentale reactie. Door dat die reactie er is kan je wat eerst onbewust was, er bewust van gaan worden welke gedachten er zijn waar vervolgens het fysieke lichaam op heeft gereageerd en dat kan ervaren worden als een probleem wat veroorzaakt wordt door een gedachten. En dat het heel moeilijk kan zijn om van een gewoonten af te komen dat begrijp ik
maar onmogelijk is het niet.
Het gaat hierbij ook niet om anderen te veranderen want dat zal je toch nooit lukken. Het is alleen maar mogelijk om je zelf te veranderen in datgene wat als problematisch wordt ervaren en dus niet werkt voor je, dat is waar het om gaat.quote:Op donderdag 5 juli 2018 22:54 schreef Cockwhale het volgende:
[..]
Ik begrijp dat het theoretisch niet onmogelijk is, maar wel hoogst onwaarschijnlijk, ook omdat de samenleving niet hetzelfde streven/ideaal deelt.
En wat nu, als die innerlijke drang om actie te ondernemen iets is dat in principe vanzelf gaat, zonder dat er mentale probleemmaakprocessen voor nodig zijn alvorens dat gebeurt?quote:Op donderdag 5 juli 2018 18:06 schreef Libertarisch het volgende:
Een gevoel van voldoening, alles is goed, is iets dat je moet verdienen. Als je een groot deel van de dag een staat van voldoening ervaart gebeurt er niks meer. Maar de meeste mensen kunnen die staat van voldoening niet bereiken zonder actie te ondernemen.
Het is een paradox, de paradox van acceptatie. Aan de ene kant wil je zo gelukkig mogelijk zijn en je zo lang mogelijk goed voelen, aan de andere kant heb je de innerlijke drang om actie te ondernemen om iets te bereiken of krijgen
Nou, dat waag ik te betwijfelen. Misschien gaat er een tijdje 'ont-leren' van je oude, vertrouwde maar aangeleerde waarde-toekennende denk- en voelsysteem aan vooraf, maar dat hoeft er zeker niet met de paplepel ingegoten te zijn. Sterker nog, waarschijnlijk kan het een veel rijpere en gegrondere basis hebben als er een zeker opgedaan inzicht aan ten grondslag ligt.quote:Op donderdag 5 juli 2018 12:37 schreef Cockwhale het volgende:
Praktisch onmogelijk als je deze instelling niet van jongs af aan aangeleerd hebt en er eventueel een fysiologische aanleg voor hebt. Het gaat ook in tegen natuurlijke levensbehoeften.
En vervolgens? Onverschilligheid? Lusteloosheid?
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |