https://www.volkskrant.nl(...)cratie-br-~b4e44c0a/5 juni 2018
Markus Ferber, Beiers Europees parlementslid, zette de toon. Als Italië niet snel orde op zaken stelt, zou een EU-Trojka in Rome ‘einmarschieren’. Zoals bij Griekenland. Erg onvriendelijk, want Italianen behoren tot de aardigste Europeanen. Maar een muntunie is nu eenmaal zoiets als buren die bij je intrekken. De Europese familie ruziet rond drie breuklijnen: de euro, immigratie en democratie. Brussel zet alle drie onder hoogspanning, wat veel weerstand oproept. Met gevolgen voor de Europese verkiezingen volgend jaar.
Men hoeft geen fan van de Tsjechische ex-president Václav Klaus te zijn om diens vooruitziende blik te erkennen. In 2003 schilderde hij bij denktank CATO de toekomst van de Europese muntunie. ‘Zij blokkeert economische convergentie en creëert een transfereconomie.’ De unie zou leiden tot conflicten tussen en binnen landen. Zie nu Italië, middelpunt van alle breuklijnen.
De Volkskrant meldde zaterdag dat ‘het overeind houden van Italië’ jaarlijks 385 miljard aan transfers zou kosten. Dat is bijna 10 procent van het Italiaanse binnenlands product. Alleen financiering van de schuldenberg van 2,4 biljoen euro kost zo’n 200 miljard, berekende het Duitse weekblad Die Zeit. Nederlandse bijdrage: 23,5 miljard.
Helpen zulke transfers? Toen de lire als Italiaanse eenheidsmunt werd ingevoerd in 1861 werd het mercantiele Noorden rijker en het feodale Zuiden armer. Rome zou het gat dichten met een transferfonds: La Cassa per il Mezzogiorno. Miljardenhulp ging naar het zuiden, maar het consolideerde economische stagnatie. Voor de mafia was La Cassa...kassa! Nederland transfereert 23,5 miljard richting een bodemloze put? Het draagvlak daarvoor moet nog worden uitgevonden.Klaus zei bij CATO ook: ‘The euro is here to stay.’ De Europese elite heeft alle prestige in het project gestopt. De overlevingskans zou groter zijn als het europrobleem het enige was. Er is echter een tweede breuklijn: immigratie, en moeizame integratie van nieuwkomers. Die splitst West- en Midden-Europa, met Hongarije voorop. Italië zit klem omdat het het doorgangshuis is vanuit Afrika naar de Europese welvaartsstaten. Brussel wil asielzoekers over de EU verspreiden, wat nog meer asielzoekers aantrekt. Immigratie, zo bleek in Italië, is een explosiever verkiezingsthema dan economische stagnatie.
De EU centraliseert het ‘integratieproces’ door democratie in lidstaten ondergeschikt te maken aan ‘Europese eenheid’. Brussel was blij toen de Italiaanse president de benoeming van een eurosceptische minister van Financiën blokkeerde. In Catalonië knuppelde de Guardia Civil betogers neer. Volgens de Europese Commissie ‘proportioneel geweld’. De Commissie wil Polen en Hongarije korten op EU-subsidies wegens hun ‘gebrekkige democratie’. Gek. Een ongekozen Commissie met haar zelfgekroonde secretaris-generaal kapittelt de Hongaarse president die een ruime verkiezingszege boekte met een opkomst van 70 procent. Wie van de twee heeft een sterkere democratische legitimatie? Het leerstuk van ‘beperkte soevereiniteit’ zet kwaad bloed in alle natiestaten.
Brussel vergist zich als het denkt immuun te blijven voor onvrede in de Europese ommelanden. Italianen zijn boos. De enige oplossing is dat zij worden als Duitsers. De Europese geschiedenis toont op dat punt echter weinig vooruitgang. Warschau is woedend over de dreigende strafkorting. Desnoods blokkeert Polen de komende Meerjarenbegroting. Duitsland en Nederland zijn boos wegens de dreigende transferunie. Zweden zijn stilletjes boos. Fransen zijn altijd boos. De breuklijnen veroorzaken veel chantage tussen lidstaten in de Europese Raad. En de Commissie heeft onder Jean-Claude Juncker alle gezag al verloren.
Die breuklijnen treffen vooral de Europese verkiezingen. Normaal zijn die voorspelbaar. De opkomst is laag; burgers zien het nut niet. Partijen mobiliseren hun vaste basis en de zetelverdeling verandert weinig. Een ‘pro-Europese meerderheid’ regeert, maar de euroscepsis groeit. De afgelopen jaren voltrok zich al een structuurverandering in het politieke landschap. De socialistische familie is flink uitgedund. De PvdA is schoolvoorbeeld.
Drie breuklijnen creëren een electorale voedingsbodem die boze burgers motiveert volgend jaar wel te stemmen. Proteststemmen verhogen de opkomst en kantelen de vertrouwde politieke kaart. Zo organiseert de EU een populistische ‘Einmarsch’ in Brussel. Europese besluitvorming, via de vereiste meerderheden, wordt moeilijker. Zeker als kiezers het Europees Parlement voortstuwen richting...Poolse Landdag.
======================
Daarom gaat een transferunie niet werken, Eerst moeten de begrotingen en schulden kloppend zijn. Als we die morgen in zouden voeren maken we exact dezelfde fout als met de euro. Schulden komen dan bij iedereen te liggen. En de problemen blijven nog steeds hetzelfde.
Een transferunie gaat geheid een ruzie-unie worden,