Je stiefkinderen

quote:

Op donderdag 21 juni 2018 10:11 schreef rena het volgende:
Dat weet je ook als je uit elkaar gaat, dat er een risico is dat er een andere vrouw/man in het leven komt van je ex-partner en je kinderen.

Fijn als je die vrouw door je eigen gevoelens geen kans kunt geven, ik ben heel blij dat de ex van mijn man er niet zo instaat, ik durf haar zelfs bijna een vriendin te noemen. En ja, ik weet dat er ook giftige gevallen tussen de bonus/stiefmoeders, wat je het wil noemen, zitten en dan zou ik ook niet gelukkig zijn; maar om ze allemaal over een kam te scheren vind ik heel jammer. En dan trek ik het me misschien wel persoonlijk aan ja.

Natuurlijk weet je dat. Maar je mist mijn punt een beetje geloof ik geeft verder niets. Alleen jammer.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 09:46 schreef Seven. het volgende:

[..]

Ik persoonlijk vind dat dus ook wel lastig van de andere kant. De meiden hebben een hele lieve moeder waar ik gelukkig goed mee door 1 deur kan, dat scheelt een hoop. Maar aftasten waar ik teveel in haar terrein ga is wel eens moeilijk. Laatst nog een voorbeeld. We haalden de meiden op en Pipi had weer eens commentaar op de kledingkeuze van Freaky. Het is ook nog eens zo dat Pipi een tomboy is die zelf steevast in jongenskleding rondloopt, Freaky is een meisje meisje. Ik was even alleen met ze in de woonkamer en zonder na te denken heb ik Pipi erop aangesproken dat ik het niet leuk vind dat ze vaak commentaar heeft op de kleren van Freaky (en dat Freaky dat andersom nooit doet). Nou ja, toen waren de rapen eventjes gaar en is Pipi naar haar moeder gestormd. Godzijdank was Paulien (codenaam) het roerend eens met mij, maar als dat niet het geval was, dan hadden we natuurlijk wel een situatie gehad...!

Knap, maar jullie zijn dus echt al 10 stappen verder lijkt het. Goed dat het zo werkt bij jullie.

Ik zou niet weten hoe ik het allemaal een plekje zou moeten geven, hoe je op dat punt zou komen van de acceptatie. Misschien ben ik wel erg terretoriaal ingesteld. Mijn verstand zegt soms echt compleet wat anders dan mijn gevoel. Dat zou in deze situatie ook echt een probleem worden.

Andersom zou ik er denk ik veel beter mee kunnen omgaan. Maar dan gaat het natuurlijk niet om je eigen gebroken gezin, en een nieuwe toevoeging.

Hier nog wel een samenkindje gekregen, maar toen was mijn oudste al 19, dus jaloezie en dergelijke hebben daar nooit een rol bij gespeeld.
Hij was hoogstens verontwaardigd dat hij al die jaren graag een broertje of zusje had willen hebben en dat het zo lang geduurd heeft

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 10:14 schreef Seven. het volgende:

[..]

Is niet knap, ik heb gewoon vies veel geluk. Ik denk dat het scheelt dat Six. en Paulien tegenwoordig weer OK met elkaar door 1 deur kunnen en ik heb de indruk dat het verbeterd is tussen die twee sinds ik erbij gekomen ben. Ik doe maar wat, om heel eerlijk te zijn . Maar een aantal dingen zijn voor mij wel helder. Ik ben geen moeder, ik ben meer een tante en zodoende durf ik me wel eens met opvoedkundige dingen te bemoeien. En Paulien is, wanneer de meiden in de buurt zijn, heilig.

Het heeft wel even geduurd bij Paulien, zij vond het echt niet cool dat wij snel gingen samenwonen. En ze moest zich echt wel even over een drempel slepen voor ze mij wilde leren kennen.

Ik meen me te herinneren dat jij je kindje alleen opvoedt, klopt dat? Dat is pas knap! En ik weet dat je dan een veel intensere band opbouwt met je kind. Je bent moeder en vader tegelijk, je neemt alle beslissingen zelf. Als er dan een nieuwe man in je leven komt, dan is het al erg moeilijk om zijn opvoedkundige rol naar jouw kind te accepteren ('da's wel MIJN kind waar je het tegen hebt'). En nog moeilijker om te accepteren als de biologische vader die niet vanaf dag 1 betrokken was bij de opvoeding dan ook nog eens een nieuwe partner krijgt.

Daar haal je wel een goed punt aan. Wanneer zij met elkaar door één deur kunnen. Dat is denk ik wel iets wat er zou moeten zijn. Als dat niet kan, of voor de één zijn er nog gevoelens, dan denk ik ook dat een nieuwe vrouw of man, lastiger te accepteren is. Ik denk dat ik me daar dus op verkijk. Ik denk dat ik de gene zou zijn die dan nog niet over de ander heen is. En dan krijg je gedonder. Daarin snap ik Paulien dus wel, dat ze er echt even tijd voor nodig had.

Ja vies veel geluk zo zou je het kunnen noemen ja. Precies, ik denk ook dat je inderdaad geen moeder zou moeten zijn, maar meer wat jij zet En het is prettig dat jij ook gewoon achter haar kunt staan.

Bedankt, ik voed inderdaad mijn kindje alleen op. Ze heeft echter wel een soort vader figuur. Toen zij namelijk 6 maanden oud was, kreeg ik een nieuwe vriend. Echter is dat al vlot uitgegaan wat ik nooit een plekje heb kunnen geven of heb kunnen verwerken omdat ik gewoon nog steeds super veel van hem hou. Mijn verstand zegt gewoon dat het nooit meer goed komt. Mijn gevoel niet. Inmiddels is het gewoon al 2 jaar uit dus ja. Move on .. of zo. Maar we zien elkaar dus gewoon wekelijks, mijn dochter is stapelgek op hem en noemt hem papa. Ik heb daar geen moeite mee.Hij is net zo gek op haar als zij op hem.
Echter is hij officieel nergens bij betrokken, heeft haar niet erkent, heeft er niets over te zeggen. Ik heb ook geen voogdij geregeld.

Maar stel dat wij weer bij elkaar zouden komen, we zouden samenwonen, hij haar zou erkennen. En het loopt over een aantal jaren toch mis. Hij zou een ander tegenkomen. Ik zou nog evenveel om hem geven. Dan weet ik niet of ik het dus zou trekken met de nieuwe vrouw die dan ook een rol speelt in het leven van mijn dochter.

Andersom weet ik ook niet hoe hij op een nieuwe man in mijn leven zou reageren met de betrekking tot mijn dochter.

Maar goed, dit is allemaal niet aan de orde. Maar door dit topic ben ik er wel over gaan denken; hoe zou ik erin gaan, wat zou ik voelen, waar zou ik tegenaan lopen, wat zou ik willen.

Of je die opvoedkundige rol wel of niet kunt accepteren weet ik niet, nooit mee van doen gehad, maar ik weet wel dat als je gewend bent alleenstaande ouder te zijn, dat het niet bepaald makkelijker wordt om geen alleenstaande ouder meer te zijn
En in mijn geval betreft het dan ook nog een ander kind, maar 19 jaar alleen moederen, en dus nooit kunnen en hoeven overleggen, krijg je er niet zomaar uit zeg maar

Ik denk wel dat het een reden is dat ik niet eerder ging samenwonen... hoezo bemoei jij je met mijn kind?!

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 10:14 schreef Seven. het volgende: [..]

Ik meen me te herinneren dat jij je kindje alleen opvoedt, klopt dat? Dat is pas knap! En ik weet dat je dan een veel intensere band opbouwt met je kind. Je bent moeder en vader tegelijk, je neemt alle beslissingen zelf. Als er dan een nieuwe man in je leven komt, dan is het al erg moeilijk om zijn opvoedkundige rol naar jouw kind te accepteren ('da's wel MIJN kind waar je het tegen hebt'). En nog moeilijker om te accepteren als de biologische vader die niet vanaf dag 1 betrokken was bij de opvoeding dan ook nog eens een nieuwe partner krijgt.

Nee, je bent nooit moeder en vader tegelijk. Je bent of moeder of vader. Je bent als alleenstaande moeder wel moeder, huisvrouw en kostwinner tegelijk, dat soort zaken.

19 jaar is ook wel erg lang ja weet ook niet of ik dat zou kunnen.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 10:31 schreef Teslynd het volgende:

[..]

Nee, je bent nooit moeder en vader tegelijk. Je bent of moeder of vader. Je bent als alleenstaande moeder wel moeder, huisvrouw en kostwinner tegelijk, dat soort zaken.

Ik vind het niet erg wanneer mensen het zo omschrijven. Ze bedoelen gewoon dat jij alle taken op je neemt. niet dat je ineens tweeslachtig bent geworden.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 10:32 schreef Moeraskat het volgende:

[..]

Ik vind het niet erg wanneer mensen het zo omschrijven. Ze bedoelen gewoon dat jij alle taken op je neemt. niet dat je ineens tweeslachtig bent geworden.

Dit, en je bent wel zeker vader en moeder tegelijk als je de enige ouder bent, dan kun je niet het blonde huppelkutje uithangen dat niet snapt hoe een boor werkt en geen lamp kan ophangen.
Dat mijn zoon prima kan klussen is omdat hij de basics van mij geleerd heeft, nu ik zelf een boor niet goed meer kan vasthouden vraag ik hem meestal.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 11:07 schreef Leandra het volgende:

[..]

Dit, en je bent wel zeker vader en moeder tegelijk als je de enige ouder bent, dan kun je niet het blonde huppelkutje uithangen dat niet snapt hoe een boor werkt en geen lamp kan ophangen.
Dat mijn zoon prima kan klussen is omdat hij de basics van mij geleerd heeft, nu ik zelf niet goed een boor meer kan vasthouden vraag ik hem meestal.

plus ik vind eigenlijk wel dat ik mijn kind nu al heel zeldstandig maak. gewoon omdat ik het anders niet trek. Heb ook nog ADD en soms wordt het me echt teveel naast een volledige baan.

Ik denk dat ik dan eigenlijk wel een man permanent in huis prettig vind die dingen kan overnemen. Ik ben nog niet zo'n doorgewinterde alleenstaande moeder die het niet kan accepteren. Als ik gek genoeg ben op iemand, dan accepteer ik dat wel. ZEker wanneer ik zie dat mijn dochter gek op iemand is

Vooral niet te lang mee wachten, zeker niet als je ook nog wat autistische trekjes hebt, want het wordt steeds lastiger te accepteren dat iemand dingen verkeers anders doet, en autistische trekjes cultiveren wel als je alleen bent.
Je kind is eigen en voed je zelf op, die zit je daarmee minder in de weg dan een buitenstaander.

Moeraskat, je zou denk ik moeten loskoppelen dat het deels jaloezie zou zijn dat je ex een ander heeft, en deels een andere vrouw die zich met je kind bemoeit.

Wat mij zou helpen: het is niet MIJN kind. Of ja, hij hoort wel bij mij, maar is niet mijn bezit. Het is alleen maar mijn taak om hem zo goed mogelijk te begeleiden. Daarbij hoort ook om hem te leren relaties aan te gaan met anderen. Andere kinderen, andere volwassenen. Het kan ook heel waardevol zijn dat er nog iemand is die hij vaak ziet, die om hem geeft, een andere invalshoek heeft naar hem toe.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 09:50 schreef Moeraskat het volgende:

[..]

Natuurlijk weet je dat. Maar je mist mijn punt een beetje geloof ik geeft verder niets. Alleen jammer.

Ik denk juist dat je mijn punt een beetje mist, ik heb niet het idee dat je je kunt verplaatsen in hoe de andere partij er in staat in deze situatie; en daarvoor heeft Seven het topic ook niet geopend denk ik. Je moet samen het beste maken van de situatie, hoe zuur dat in sommige gevallen ook is.

En wat Lemijn hierboven zegt, vind ik een heel goed punt. Een hele mooie volwassen reactie.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 12:01 schreef rena het volgende:

[..]

Ik denk juist dat je mijn punt een beetje mist, ik heb niet het idee dat je je kunt verplaatsen in hoe de andere partij er in staat in deze situatie; en daarvoor heeft Seven het topic ook niet geopend denk ik. Je moet samen het beste maken van de situatie, hoe zuur dat in sommige gevallen ook is.

En wat Lemijn hierboven zegt, vind ik een heel goed punt. Een hele mooie volwassen reactie.

Ik kan me prima verplaatsen in een ander. Maar laten we er maar over ophouden

Ik ben een stiefkind. En ook nog op latere leeftijd geworden. De eerste verloofde van mijn vader wat een toffe mevrouw, waar ik het altijd goed mee kon vinden. De tweede verloofde inmiddels vrouw is een Heks, altijd al geweest ook. Daar heb ik overigens nooit wat van laten merken. Uiteindelijk is de relatie tussen mij en mijn (echte) vader ook niet bestaand meer.

Mijn moeders man (waar ze mee trouwde toen ik een jaar of 20/21 was is echt GE-WEL-DIG! De liefste de tofste en de échtste vader van de wereld. Als ik het over mijn vader heb, bedoel ik hem hij is ook de opa van mijn kindjes. Ooit moet ik gaan uitleggen aan ze hoe het echt zit, daar zie ik nu al tegenop.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 23:48 schreef Moeraskat het volgende:

[..]

Ik kan me prima verplaatsen in een ander. Maar laten we er maar over ophouden

Denk dat dat beter is ja, je komt best wel zuur over en kaapt een topic over een onderwerp waar je hypothetisch in de toekomst mee te maken zou kunnen krijgen. Ik snap ook niet wat je doel is met die negativiteit en vooroordelen tegenover stiefouderschap.

En nu maar weer ontopic

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 11:07 schreef Leandra het volgende:

[..]

Dit, en je bent wel zeker vader en moeder tegelijk als je de enige ouder bent, dan kun je niet het blonde huppelkutje uithangen dat niet snapt hoe een boor werkt en geen lamp kan ophangen.
Dat mijn zoon prima kan klussen is omdat hij de basics van mij geleerd heeft, nu ik zelf een boor niet goed meer kan vasthouden vraag ik hem meestal.

Hehe. Ik ben geen blond huppelkutje. Maar dit soort dingen lukken mij nog steeds niet als alleenstaande moeder.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 11:48 schreef Lemijn het volgende:
Moeraskat, je zou denk ik moeten loskoppelen dat het deels jaloezie zou zijn dat je ex een ander heeft, en deels een andere vrouw die zich met je kind bemoeit.

Wat mij zou helpen: het is niet MIJN kind. Of ja, hij hoort wel bij mij, maar is niet mijn bezit. Het is alleen maar mijn taak om hem zo goed mogelijk te begeleiden. Daarbij hoort ook om hem te leren relaties aan te gaan met anderen. Andere kinderen, andere volwassenen. Het kan ook heel waardevol zijn dat er nog iemand is die hij vaak ziet, die om hem geeft, een andere invalshoek heeft naar hem toe.

Lemijn, wat een mooie reactie. Ik kan Moeraskat haar reactie heel goed voorstellen. Het zou mijn angst ook zijn. En dat zou niet aan de ander liggen of dat ik mezelf niet kan verplaatsen in een ander, maar is een stukje mijn eigen onzekerheid op dat gebied.
Maar om er zo naar te kijken is zo waar en zou inderdaad kunnen helpen.

quote:

Op zaterdag 23 juni 2018 08:22 schreef Omentielvo het volgende:

[..]

Hehe. Ik ben geen blond huppelkutje. Maar dit soort dingen lukken mij nog steeds niet als alleenstaande moeder.

[..]

Lemijn, wat een mooie reactie. Ik kan Moeraskat haar reactie heel goed voorstellen. Het zou mijn angst ook zijn. En dat zou niet aan de ander liggen of dat ik mezelf niet kan verplaatsen in een ander, maar is een stukje mijn eigen onzekerheid op dat gebied.
Maar om er zo naar te kijken is zo waar en zou inderdaad kunnen helpen.

Fijn dat je me begrijpt, begon me een beetje een alien te voelen.
Het was vooral de vraag hoe (stief)ouders met zulk soort dingen dealen. Vooral de eerste peridodes na het uitelkaar gaan en nieuwe partners vinden. Het lijkt me dat je een emotionele bal bent als het in een korte periode gebeurt. Het is inderdaad voor een groot deel onzekerheid.

Lemijn ziet het goed ja, het is wel een beetje wat Seven ook al zei. En ik zelf al wat door had laten schemeren hierboven. Maar zulke dingen hebben dan gewoon tijd nodig.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2018 11:14 schreef Leandra het volgende:
Vooral niet te lang mee wachten, zeker niet als je ook nog wat autistische trekjes hebt, want het wordt steeds lastiger te accepteren dat iemand dingen verkeers anders doet, en autistische trekjes cultiveren wel als je alleen bent.
Je kind is eigen en voed je zelf op, die zit je daarmee minder in de weg dan een buitenstaander.

Doel je op mij want autistische trekjes heb ik niet maar begrijp goed wat je bedoelt hoor. Ik denk dat het lastig is voor elke ouder.

Maar goed ik zal me terugtrekken met mijn vragen

quote:

Op zaterdag 23 juni 2018 09:11 schreef Moeraskat het volgende:

[..]

Doel je op mij want autistische trekjes heb ik niet maar begrijp goed wat je bedoelt hoor. Ik denk dat het lastig is voor elke ouder.

Maar goed ik zal me terugtrekken met mijn vragen

Meer algemeen, maar als je ook nog autistische trekjes hebt (bingo) is het helemaal lastig, en wordt het alleen maar moeilijker naar mate het langer duurt.

quote:

Op zaterdag 23 juni 2018 09:15 schreef Leandra het volgende:

[..]

Meer algemeen, maar als je ook nog autistische trekjes hebt (bingo) is het helemaal lastig, en wordt het alleen maar moeilijker naar mate het langer duurt.

Ah. Ja dan denk ik dat ook ja. Dan heb je er nog wat uitdagingen bij. Of ja, alle partijen dus.

Mijn neefje heeft dat overigens. Asperger en PDDNOS en is stiefvader. En het is zo prachtig om te zien. Dat kindje is zo ontzettend dol op hem.Het duurde wel even voordat alles op gang was zeg maar. Maar nu zijn ze een prachtgezin, en meer baby's komen eraan