(Aanstaande) Docententopic Deel XLIII

quote:

Op zondag 2 december 2018 06:46 schreef Sisu het volgende:
Ik vind die meme pgina’s Maar een lastige kwestie.
Op onze school is er onlangs ook eentje de lucht in gegaan. Toen nog openbaar. Eerlijk gezegd waren ze super goed in elkaar gezet. Goed vormgegeven en spot on humor. Ik zag direct wie het gemaakt had (door manier van spreken/vormgeving) en heb diegene ook aangesproken. Aangegeven dat hij uit moest kijken en zich op dun ijs bevond.
Weet je wat het is; het zijn wel mijn collega’s. Als het goed is moeten wij het met elkaar doen. Als er dan iemand wordt afgebrand is dat niet oké. En ze worden niet afgebrand op de memes hoor. Echt niet, maar die reacties ónder die memes. Kk wijf dit, achterlijk mens dat. Beledigingen over de persoon. Over het lesgeven.
Dat vind ik echt verschrikkelijk om te lezen.
En wie is er dan verantwoordelijk? De jongen die het plaatst of de leerlingen die hatelijk (onwetend) reageren?
Onze school is erg ouderwets. Denk niet dat iemand binnen de leiding actief is op social media.
Dat maakt het gesprek ook erg lastig met hen. Het is sowieso al de duivel in hun ogen.

Ik volg geen leerlingen. Wel een paar oud leerlingen via insta. Vind het eerlijk gezegd ook ongepast om daar een ander account voor aan te maken om hen te kunnen volgen.


Als je leerlingen ziet als tuig heb je dan niet al opgegeven vóórdat je uberhaubt aan een les begint?

Ja wij hadden een oud leerling die een “naam school be like...” pagina had gemaakt. Daar stond dus een stiekem genomen onflatteuze foto van mij op met de tekst “naam school be like “gezonde kantine””.... dat was best kut. (Ik ben nogal dik, vandaar de grap)

De Leerling die dat plaatje gemaakt had is een dag geschorst en schaamde zich rot, moest ook excuses aanbieden. De Oud-leerling is aangesproken en heeft de pagina verwijderd (of geheim gemaakt).

Ik volg alleen wat oud-leerlingen.

[ Bericht 2% gewijzigd door kwakz0r op 10-12-2018 21:56:58 ]

quote:

Op zondag 2 december 2018 06:46 schreef Sisu het volgende:
Ik vind die meme pgina’s Maar een lastige kwestie.
Op onze school is er onlangs ook eentje de lucht in gegaan. Toen nog openbaar. Eerlijk gezegd waren ze super goed in elkaar gezet. Goed vormgegeven en spot on humor. Ik zag direct wie het gemaakt had (door manier van spreken/vormgeving) en heb diegene ook aangesproken. Aangegeven dat hij uit moest kijken en zich op dun ijs bevond.
Weet je wat het is; het zijn wel mijn collega’s. Als het goed is moeten wij het met elkaar doen. Als er dan iemand wordt afgebrand is dat niet oké. En ze worden niet afgebrand op de memes hoor. Echt niet, maar die reacties ónder die memes. Kk wijf dit, achterlijk mens dat. Beledigingen over de persoon. Over het lesgeven.

Als je de memes zelf goed vindt, en ook nog beschaafd, dan zou ik diegene daar juist mee complimenteren. Een beetje de spot drijven met je docenten, op een leuke manier, een soort satire, dat kan. Die reacties die dan wel onbehoorlijk zijn, daar kan diegene die het instagram account runt natuurlijk iets van zeggen. Dat zou ik diegene meegeven: 'die memes zijn grappig en hebben niveau, maar wat zonde dat het eigenlijk verpest wordt door die scheldpartijtjes. Als ik jou was, zou ik daar iets van zeggen!'

Ik heb mezelf ook als meme teruggevonden, . Maar dat was heel soft, nauwelijks grappig.

Kwak, dat is wel een nare ervaring. .

Jaren geleden had je beoordeeljeleraar. Dat was ook een behoorlijk nare site.

quote:

Op zaterdag 15 december 2018 00:30 schreef Friek_ het volgende:
Aan de docenten die kinderen hebben: hoe hebben jullie dat eigenlijk gedaan, het docentschap combineren met zwangerschap en eerste jaar daarna?

Ik ben namelijk net dertig geworden en twijfel nog over een eventueel vaderschap. Grootste struikelblok vormt voor mij de combinatie werk (onderwijs) en vaderschap. Want what the fuck: hoe doe je dat in hemelsnaam? Het voor de klas staan met zwaar slaapgebrek? Dan wordt je toch compleet vernietigd door zo’n klas? En wat als je dan net een jaarcontract hebt en op basis van presteren wordt bepaald of je een vast contract krijgt?

Overlevingsmodus. Al zat ik in het hbo, dat is misschien net iets makkelijker. Het wisselt natuurlijk erg per baby hoe erg de nachten zijn. Bij mijn eerste heb ik een jaar amper geslapen, mede doordat ik dan voor een nachtvoeding bij haar in een koude kamer ging zitten, met als gevolg dat ik klaarwakker was tot de vokgende voeding. Gelukkig had ik toen nog een kantoirbaan. Bij de tweede zat ik dus wel in het onderwijs. Hij sliep het eerste half jaar in een cosleeper naast me, dus hoefde ik hem alleen maar halfslapend naar me toe te trekken. Dat scheelde heel veel. En na de borstvoedingsperiode zijn we het opstaan meer gaan wisselen, ook afhankelijk van wat er de volgende dag op het programma stond. Zolang ik bv gaf, sliep mijn man trouwens overal doorheen, dus hij had absoluut geen slaapgebrek.

Net zoals alle docenten met kinderen dat gedaan hebben. Tuurlijk is het zwaar(der) en natuurlijk ga je dagen hebben dat je moe bent. Maar het gaat vanzelf goed komen en je redt het allemaal.

Bovendien, werk is ook maar werk en dat zou ik nooit in de weg laten staan van het vervullen van een kinderwens. Maar dat is natuurlijk maar mijn mening.

Ik weet weinig meer van het eerste schooljaar waarin ik net moeder was. Zegt dat genoeg?

Ok, ik had een post partum depressie die niet op tijd herkend is en raakte mede daardoor twee jaar later alsnog overspannen, maar het is geen rocket science. Onderwijs is juist heel goes te combineren met kinderen, een van de redenen dat ik nooit van sector geswitcht ben.

quote:

Op zaterdag 15 december 2018 23:10 schreef kwakz0r het volgende:
Ik weet weinig meer van het eerste schooljaar waarin ik net moeder was. Zegt dat genoeg?

Ok, ik had een post partum depressie die niet op tijd herkend is en raakte mede daardoor twee jaar later alsnog overspannen, maar het is geen rocket science. Onderwijs is juist heel goes te combineren met kinderen, een van de redenen dat ik nooit van sector geswitcht ben.

Grappig, een van de redenen dat ik ben gaan freelancen is juist dat ik een vaste baan in het onderwijs totaal niet te combineren vond met een gezin.

Hoi!
Na een jaar of 10 twijfelen heb ik onlangs de knoop doorgehakt: Ik ga deeltijd PABO doen om vervolgens te switchen en het basisonderwijs in te gaan

Nu heb ik zelf natuurlijk al wat vooronderzoek gedaan en met mensen gesproken, maar hebben mensen hier misschien nog tips/trucs of ideeën voor me? Welke opleiding in regio Westland/Den Haag/Rotterdam is aan te raden? Of juist af te raden?


Overigens: Ik ben vader (mannetje van 5) maar heb nooit ernstig slaaptekort ervaren. Dus dat kan ook nog

quote:

Op zondag 16 december 2018 09:10 schreef YUR het volgende:
Hoi!
Na een jaar of 10 twijfelen heb ik onlangs de knoop doorgehakt: Ik ga deeltijd PABO doen om vervolgens te switchen en het basisonderwijs in te gaan

Nu heb ik zelf natuurlijk al wat vooronderzoek gedaan en met mensen gesproken, maar hebben mensen hier misschien nog tips/trucs of ideeën voor me? Welke opleiding in regio Westland/Den Haag/Rotterdam is aan te raden? Of juist af te raden?


Overigens: Ik ben vader (mannetje van 5) maar heb nooit ernstig slaaptekort ervaren. Dus dat kan ook nog

Wat wil je? Wil je echt de pabo doen, of denk je dat het je als zij -instromer ook lukt?

Dan kan dit wellicht interessant zijn: http://www.hij-instromers.nl . Ik dacht dat het oorspronkelijk ook om een andere focus binnen de pabo ging (meer bewegend en onderzoekend leren, minder creatief), maar daar vind ik niet zoveel van terug.

Daarnaast: ik vind de opleiding soms best pittig qua hoeveelheid, inhoudelijk is het te doen. Het valt of staat alleen wel met goede begeleiding op je stageschool, dus echt: als je ooit twijfelt, geef het op tijd aan

quote:

Op zondag 16 december 2018 09:44 schreef Meke het volgende:

[..]

Wat wil je? Wil je echt de pabo doen, of denk je dat het je als zij -instromer ook lukt?

Dan kan dit wellicht interessant zijn: http://www.hij-instromers.nl . Ik dacht dat het oorspronkelijk ook om een andere focus binnen de pabo ging (meer bewegend en onderzoekend leren, minder creatief), maar daar vind ik niet zoveel van terug.

Daarnaast: ik vind de opleiding soms best pittig qua hoeveelheid, inhoudelijk is het te doen. Het valt of staat alleen wel met goede begeleiding op je stageschool, dus echt: als je ooit twijfelt, geef het op tijd aan

Ik zou het zelf als zij-instromer prima kunnen, maar het probleem is dat ik ooit zo slim ben geweest om een andere deeltijd HBO-opleiding niet af te maken. Daar heb ik in mijn werkomgeving nooit last van gehad, want ik heb mijn functies (HBO+) altijd verkregen op basis van tests en interviews. Maar ik ben bang dat het best wel eens roet in het eten kan gooien bij een eventueel zij-instromerstraject

quote:

Op zondag 16 december 2018 09:56 schreef YUR het volgende:

[..]

Ik zou het zelf als zij-instromer prima kunnen, maar het probleem is dat ik ooit zo slim ben geweest om een andere deeltijd HBO-opleiding niet af te maken. Daar heb ik in mijn werkomgeving nooit last van gehad, want ik heb mijn functies (HBO+) altijd verkregen op basis van tests en interviews. Maar ik ben bang dat het best wel eens roet in het eten kan gooien bij een eventueel zij-instromerstraject

Hoe ver ben je gekomen bij je andere HBO-opleiding? Wie weet zit er toch een opening ergens daardoor?

Het is wel echt een zwaar traject, ik zou het zeker doen vóór je aan kinderen wilt beginnen
Niet alleen door gebroken nachten, ook omdat je veel thuis doet (lessen (extra) voorbereiden, huiswerk, tentamens leren, literatuurstudie doen), dat heeft best invloed op je gezin.

quote:

Op zondag 16 december 2018 10:01 schreef tombolafan het volgende:

[..]

Hoe ver ben je gekomen bij je andere HBO-opleiding? Wie weet zit er toch een opening ergens daardoor?

Het is wel echt een zwaar traject, ik zou het zeker doen vóór je aan kinderen wilt beginnen
Niet alleen door gebroken nachten, ook omdat je veel thuis doet (lessen (extra) voorbereiden, huiswerk, tentamens leren, literatuurstudie doen), dat heeft best invloed op je gezin.

Tot aan de afstudeeropdracht

Voor die laatste tip is het wat te laat Al hebben we gelukkig geen gebroken nachten meer.
Dat het zwaar is, wil ik heel graag geloven. Maar ik ben er niet bang voor....sterker, ik denk dat ik dat nodig heb

quote:

Op zondag 16 december 2018 21:48 schreef Friek_ het volgende:
Daarnaast spelen praktische zaken daarin voor mij wel een flinke rol. Zonder geschikt huis, vast contract en stabiele werksituatie, ga ik niet eens aan dat feest beginnen.

Check, check, check.

Kinderen combineren met werken? Vergeet het maar. Het is zoeken naar compromissen, waarbij niemand tevreden is. Je bent constant in de weer om zaken goed geregeld te hebben. En reken maar dat je daarbij op je bek gaat.

Maar daar word je een grote jongen van.

Kinderen kunnen ook het belang van je werk juist wat relativeren

quote:

Op maandag 17 december 2018 12:04 schreef Friek_ het volgende:
De verhuurder van mijn woning denkt daar anders over.

Ja, ok. ik bevind me wat dat betreft wat meer in een luxepositie

Toen ik een tijdje geleden me weer eens druk maakte om mijn lessen, zei een collega dat het tijd werd dat ik kinderen kreeg.

quote:

Op maandag 17 december 2018 12:19 schreef Haushofer het volgende:

Toen ik een tijdje geleden me weer eens druk maakte om mijn lessen, zei een collega dat het tijd werd dat ik kinderen kreeg.

Haha, zit wel wat in.
Ik vind het ook best hectisch af en toe, de combinatie met gezin, maar het is echt wel te doen. Zeker als je al wat ervaren bent. Ga je net het onderwijs is, dan is het geen handige combi.

Ik merk wel een positieve verandering sinds ik kinderen ben. Ik had altijd wel behoorlijk veel rust voor de klas, maar dat is nu helemaal. Ik heb een nieuw soort zelfvertrouwen gekregen, meer geaardheid of zoiets. Zie de zaken wat scherper, geloof ik. Ik vind in ieder geval dat ik een betere docent ben daardoor. Ook heb ik meer empathie, voor ouders en kinderen, ben milder en daardoor ook wat wijzer.

Het lastigste vind ik het nakijkwerk. Waar ik vroeger wel eens een heel weekend ervoor ging zitten of een halve nacht doorhaalde, moet ik het nu meer plannen en spreiden. Ook door moeheid is het soms moeilijk veel te doen in dit opzicht. Dan kan ik tijdens mijn lessen de energie nog wel vinden, maar na de lessen nog de concentratie opbrengen voor een berg nakijkwerk, is lastig.

Ik deed de opleiding voor zij instromen in het mbo terwijl mijn kinderen 4 en 6 waren bij de start. Ik leef nog, zij ook en mijn onderwijs heeft er volgens mij niet onder geleden. Mijn gezinsleven wel, die goed anderhalf jaar. Maar he, niet meer of minder dan bij een cursus in het bedrijfsleven. En mijn gezin kreeg er alle vakanties voor terug.

Wat ik mezelf wel gun met een onderwijsbaan en schoolgaande kinderen is opvang ook in de vakantie. Ik heb het echt nodig om af en toe een dagje geen mama en geen juf te zijn. Dus mijn kinderen gaan ook in de vakantie naar de opvang. Met kerst helemaal niet, met de herfstvakantie twee dagen en in de zomer meestal ook maar 4 dagen in totaal. Maar dat is precies genoeg.

Ik weet niet of kinderen de oorzaak zijn van het moeilijk kunnen combineren van werk en privé. Zonder iemand te willen beschuldigen zal ik proberen uit te leggen hoe ik het zie.

Ik heb twee kinderen van 7 en 9. Ik werk 4 dagen in de week op een middelbare school (en heb daarnaast een baan als goochelaar) maar houd me aan die 4 dagen in de week voor mijn werk als leraar. Ik werk die dagen vaak van 8 uur tot 17 uur. In de avonden en op de vrije dagen doe ik bijna niets voor school. Dan ben ik er zoveel mogelijk voor mijn kinderen voor spelletjes, opvoeding, sport en dergelijke.

In mijn beleving is het vaak een probleem om lesgeven en kinderen te combineren omdat men geneigd is om structureel veel meer tijd te stoppen in het werk 'dan dat we er uren voor krijgen'. Ik maak iets andere keuzes.
We hebben bijvoorbeeld onze toetsen zo aangepast dat het nakijken een stuk minder tijdrovend is. Wanneer combineren we hoofdstukken? Zodat de nakijklast minder wordt en leerlingen beter voorbereid zijn op grotere stofgehelen in de jaren die nog gaan komen? Hoe kunnen we een toets maken die sneller na te kijken is? Dit heeft me heel veel tijdswinst opgeleverd.

Er zit een grens aan mijn inzetbaarheid. Ik kan meer bereiken als ik er nog meer tijd in zou stoppen, maar kies er voor omdat niet te doen. Die 4 dagen mag mijn werkgever heel veel van mij verwachten en dan doe ik ook heel veel. Maar daar buiten is mijn tijd heilig.

Ben benieuwd naar jullie reacties.

[ Bericht 1% gewijzigd door -J-D- op 17-12-2018 15:56:13 ]

Het aanpassen van toetsen zodat ze makkelijker na te kijken is zorgt bij maatschappijleer voor fikse downgrade van het niveau van de toets. Dit is voor mij dus niet te doen helaas.

Het ziet er naar uit dat ik voldoe aan de voorwaarden voor een toelatingsassessment voor de 2 jarige deeltijdopleiding PABO

Wie had dat gedacht, op mn 38ste

-J-D ik stel zeker mijn grenzen, maar op een mbo moet je nou eenmaal naast je lessen ook op stagebezoek. En dan kan ik me heel strikt aan die 4 dagen gaan houden, maar dat lukt me nooit. Al was het maar omdat een bedrijf dan weer niet kan of het toch net effe anders moet. Van de andere kant gun ik mezelf dan ook een middagje niksen als het zo uit komt. Een beetje geven en nemen dus, net zoals in het bedrijfsleven eigenlijk ;-)

Toetsen gaan bij ons ook redelijk snel, daar heb ik zo mijn manieren voor. Maar bijvoorbeeld examens waarin ik op tekstniveau moet gaan beoordelen kosten gewoon veel tijd, of ik nou wil of niet. Dus dan kost het me even meer tijd dan gepland, die tijd pak ik een andere keer wel weer terug.

Dat je je twee schooljaren lang de blubber werkt om iets op poten te zetten, wegens onenigheid met (of liever: onbegrip van) je leidinggevende die taak drie maanden voor het einde aan de wilgen hangt en dat ze dan tijdens de personeels-kerstlunch je opvolger uitgebreid in het zonnetje gaan zetten wegens zijn fantastische prestatie

quote:

Op vrijdag 21 december 2018 14:40 schreef Janneke141 het volgende:
Dat je je twee schooljaren lang de blubber werkt om iets op poten te zetten, wegens onenigheid met (of liever: onbegrip van) je leidinggevende die taak drie maanden voor het einde aan de wilgen hangt en dat ze dan tijdens de personeels-kerstlunch je opvolger uitgebreid in het zonnetje gaan zetten wegens zijn fantastische prestatie

Ik geloof dat ik heel boos was weggelopen. Wat heb jij gedaan?