Bedankt, dat vind ik ook wel een goede eigenschap. Alleen de maatschappij ziet het niet als goede eigenschap, dus dan heb ik er niets aan. Ik bedoel.. Er is geen concrete situatie waarin het voordeel oplevert, als de zelf kritiek nergens toe leidt.quote:Op zaterdag 26 mei 2018 23:24 schreef Hamzoef het volgende:
Je bent in ieder geval zelfkritisch, dat kan je ook als een goede eigenschap zien. Zolang je hier niet in doorslaat, want dan maak je het er voor jezelf niet prettiger op.
Ben je behulpzaam naar anderen toe?
TS is dus niet saai en voorspelbaar Kan ook weer op de lijst!quote:Op zaterdag 26 mei 2018 23:27 schreef Geralt het volgende:
http://forum.fok.nl/user/profile/geeninspiratie1234
Nee dus. Hoezo die 5 en geen 4?
Het klinkt alsof je een laag zelfbeeld hebt en onredelijk streng voor jezelf bent. Ook al ben je niet extreem behulpzaam, je bent het tot op zekere hoogte wel. Dat kan niet van iedereen gezegd worden. Behulpzaam is gewoon een goede eigenschap.quote:Op zaterdag 26 mei 2018 23:31 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ja, ik ben wel behulpzaam, maar niet extreem.
Haha, was jij nou degene die daar eerder een opmerking over had gemaakt? Ik waardeer je interesse maar er zat geen reden achter, behalve dat het me geen reet interesseerde. Later las ik dat het getal 4 een ongeluksgetal was in Japan en/of China, dus misschien is het maar beter ook.quote:Op zaterdag 26 mei 2018 23:27 schreef Geralt het volgende:
http://forum.fok.nl/user/profile/geeninspiratie1234
Nee dus. Hoezo die 5 en geen 4?
Tja, misschien moeten mensen het soms van de kleine dingen hebben, idd.quote:Op zaterdag 26 mei 2018 23:33 schreef houdjemond het volgende:
TS is dus niet saai en voorspelbaar Kan ook weer op de lijst!
Nou ja die eerste twee dingen kloppen wel, maar wat is onredelijk? Als je echt geen enkele goede eigenschap hebt, is het dan niet gewoon realistisch? Net als wanneer je gewoon echt goed bent en dat weet, ben je dan arrogant of realistisch?quote:Op zaterdag 26 mei 2018 23:34 schreef Hamzoef het volgende:
Het klinkt alsof je een laag zelfbeeld hebt en onredelijk streng voor jezelf bent. Ook al ben je niet extreem behulpzaam, je bent het tot op zekere hoogte wel. Dat kan niet van iedereen gezegd worden. Behulpzaam is gewoon een goede eigenschap.
En je hebt vrienden, dus je zult wel iets goed doen.
Nou ja als je dat meent bedankt voor het compliment, waarschijnlijk is een goede schrijfstijl beter dan niets. Maar het heeft me iig weinig succes opgeleverd in het echte leven. Ik zit daar ook verder niet meer mee, als er iets aan te doen valt moet ik het proberen te verbeteren maar als er niets aan te doen valt moet ik het accepteren. Maar ik ben benieuwd of anderen het herkennen.quote:Op zaterdag 26 mei 2018 23:45 schreef Hexagon het volgende:
Je schrijfstijl laat al doorschemeren dat je ook niet de domste bent
Doorgaans schrijven mensen met een laag iq niet zulke keurige volzinnen. En een OP als die in dit topic krijgen ze niet voor elkaar.quote:Op zaterdag 26 mei 2018 23:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Nou ja als je dat meent bedankt voor het compliment, waarschijnlijk is een goede schrijfstijl beter dan niets. Maar het heeft me iig weinig succes opgeleverd in het echte leven. Ik zit daar ook verder niet meer mee, als er iets aan te doen valt moet ik het proberen te verbeteren maar als er niets aan te doen valt moet ik het accepteren. Maar ik ben benieuwd of anderen het herkennen.
Ja, ik zal niet in detail treden ivm anonimiteit, maar dat heb ik wel. Je zou kunnen zeggen dat dit positief is, en dat is het ook wel, maar de meeste van mijn collega's doen mijn werk als bijbaan en over mijn opleiding deed ik 2x zo lang als anderen. Dat was een opleiding die sommigen ook voor "erbij" deden.quote:
Nee, dat is helaas een misvatting. Want dat is 2x bij mij gemeten in het kader van psychologische hulpverlening. Ik geloof ook niet echt voor 100% in iq. Maar mijn schoolresultaten waren ook ruk, dus daar klopte het mee.quote:Op zondag 27 mei 2018 00:15 schreef Hexagon het volgende:
Doorgaans schrijven mensen met een laag iq niet zulke keurige volzinnen. En een OP als die in dit topic krijgen ze niet voor elkaar.
Dank je maar ik zie dit zelf niet als vernederen, meer als dingen opnoemen die verder geen invloed hebben op mijn zelfvertrouwen maar die me wel dwarszitten in het dagelijks leven, vandaar dat ik me afvroeg of er mensen zijn die dit herkennen en hoe ze ermee omgaan.quote:Op zondag 27 mei 2018 00:19 schreef Justinn het volgende:
Ik vind je posts vrij intelligent overkomen. Je bent daarnaast kritisch en sterk in zelfreflectie. Echter pak je lukraak wat negatieve aspecten, waar vast een achterliggende reden voor zal zijn.
Kap met het selectief jezelf zo vernederen, en werk aan je zelfbeeld. Wat een ander of de maatschappij van je vindt is niet zo spannend.
Wees blij, genoeg mensen die noodgedwongen werkloos thuis zitten.quote:Op zondag 27 mei 2018 00:18 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Ja, ik zal niet in detail treden ivm anonimiteit, maar dat heb ik wel. Je zou kunnen zeggen dat dit positief is, en dat is het ook wel, maar de meeste van mijn collega's doen mijn werk als bijbaan en over mijn opleiding deed ik 2x zo lang als anderen. Dat was een opleiding die sommigen ook voor "erbij" deden.
Natuurlijk ben ik blij. Het is 1 van de weinige dingen waar ik trots op ben ondanks dat ik het minimumloon verdien. Maar die trots vergaat vaak snel wanneer ik mensen spreek die blijven pushen dat ik meer uit mezelf moet halen omdat deze baan niet goed genoeg is. Ik probeer me er niets van aan te trekken, maar als mensen noodgedwongen werkloos thuis zitten (bijv vanwege arbeidsbeperking) dan krijgen ze soms nog meer begrip voor die arbeidsbeperking. Want er is een legitieme reden waarom ze rustig aan moeten doen en nog niet veel hebben bereikt. Zo'n officiele reden heb ik niet en daarom ben ik qua begrip van anderen slechter af. Iig in dit topic is er meer begrip dan irl. Maar het zij zo, de meeste mensen krijgen niet zo veel begrip vanuit hun omgeving of maken zich er niet druk om denk ik.quote:Op zondag 27 mei 2018 00:35 schreef Tomodachi het volgende:
Wees blij, genoeg mensen die noodgedwongen werkloos thuis zitten.
Heb je ook een sociaal leven?
Ik vraag me wel af, dacht je altijd al zo over jezelf? En hoe je zo denkt en behoorlijk zelfkritisch bent (naar mijn mening ben je wel heel streng voor jezelf)? Alsof je jezelf als minderwaardig ziet (zo komt het over, ik vind van niet hoor dat je dat bent). Perfectie bestaat niet, we hebben allemaal mooie kanten en mindere kanten/eigenschappen.quote:Op zondag 27 mei 2018 00:32 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Dank je maar ik zie dit zelf niet als vernederen, meer als dingen opnoemen die verder geen invloed hebben op mijn zelfvertrouwen maar die me wel dwarszitten in het dagelijks leven, vandaar dat ik me afvroeg of er mensen zijn die dit herkennen en hoe ze ermee omgaan.
Nee, ik dacht niet altijd zo over mezelf, toen er de illusie was dat ik nog succesvol kon zijn als ik maar mijn best deed (op mijn 12e of zo) was ik optimistisch, al voelde ik me toen al slecht over dat ik weinig durfde. Toen als puber haatte ik mezelf om mijn oppervlakkige mislukkingen. Maar nu constateer ik deze dingen gewoon als feiten, zonder dat ik daarbij het gevoel heb minderwaardig te zijn. Want er zijn immers veel verschillende mensen en dan vertegenwoordig ik gewoon de losers die er ook moeten zijn. Dat maakt me niet uit voor mijn zelfvertrouwen, maar het zorgt er wel voor dat ik er soms last van heb. Niet omdat ik een gebrek heb aan zelfvertrouwen, maar gewoon omdat ik niet succesvol ben in de dingen die mensen over het algemeen waarderen in het leven. Natuurlijk bestaat perfectie niet idd. Maar mijn vrienden zijn ook niet de meest succesvollen in alles, echter zijn zij wel succesvoller in de sociale omgang, wat ambitie/werk en wat relaties betreft. En zij hebben ook psychische of geestelijke beperkingen. Natuurlijk heb je ook geestelijk gehandicapten die bijna niets kunnen. Echter kom ik die amper tegen in mijn omgeving, waardoor ik in vergelijking dus altijd de minst succesvolle ben.quote:Op zondag 27 mei 2018 01:13 schreef Borrelnootje00 het volgende:
Ik vraag me wel af, dacht je altijd al zo over jezelf? En hoe je zo denkt en behoorlijk zelfkritisch bent (naar mijn mening ben je wel heel streng voor jezelf)? Alsof je jezelf als minderwaardig ziet (zo komt het over, ik vind van niet hoor dat je dat bent). Perfectie bestaat niet, we hebben allemaal mooie kanten en mindere kanten/eigenschappen.
Nee, ben niet depressief. Had "depressieve kenmerken" volgens een test, maar mijn psycholoog vond het niet de moeite waard om er verder op in te gaan en na aandringen mocht ik een psychiater zien die concludeerde dat ik niet echt depressief was. Ben jij depressief? Op welke manier herken je je in mijn post? Ja ik sta wel voor iedereen open hoor. Mensen leren kennen of hen vragen stellen is ook niet het probleem. Maar in gezelschap dingen doen of vriendschappen behouden wel. Hoe komt het dat het voor jou dan genoeg is om open te staan voor anderen? Want bij mijn vriendengroep en de meesten eigenlijk, vragen ze op gegeven moment toch wel "wat ben je stil" of zo als je niet zo leuk en spontaan overkomt als zij. Wat ik overigens ook goed snap. 1 op 1 contact werkt beter. Maar daarbij merk ik ook wel dat het al snel te serieus wordt en tegelijkertijd saai/oppervlakkig en men zich soms ergert aan mij of de interesse verliest.quote:Op zondag 27 mei 2018 01:20 schreef Mr.Maul het volgende:
Je klinkt echt precies als mij
Alleen op onverklaarbare wijze willen mensen wel met mij omgaan. Ben je depressief? Dat kan namelijk nog wel eens schadelijk zijn voor vriendschappen denk ik, gezien mijn eigen ervaring. Misschien is het je houding? Probeer gewoon voor iedereen open te staan. Dat heeft mij veel contacten opgeleverd en daarnaast veel vrienden.
Het is eigenlijk wat ik zo door de regels door lees, een bepaald beeld wat de maatschappij heeft of waar je aan moet voldoen voldoe jij niet aan volgens jezelf en je categoriseert jezelf in bepaald hokje (en ook andere doen dat) of nouja het staat dat vast dat je zo bent en niet geslaagd bent in in het leven zo definieer je dat.quote:Op zondag 27 mei 2018 01:34 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Nee, ik dacht niet altijd zo over mezelf, toen er de illusie was dat ik nog succesvol kon zijn als ik maar mijn best deed (op mijn 12e of zo) was ik optimistisch, al voelde ik me toen al slecht over dat ik weinig durfde. Toen als puber haatte ik mezelf om mijn oppervlakkige mislukkingen. Maar nu constateer ik deze dingen gewoon als feiten, zonder dat ik daarbij het gevoel heb minderwaardig te zijn. Want er zijn immers veel verschillende mensen en dan vertegenwoordig ik gewoon de losers die er ook moeten zijn. Dat maakt me niet uit voor mijn zelfvertrouwen, maar het zorgt er wel voor dat ik er soms last van heb. Niet omdat ik een gebrek heb aan zelfvertrouwen, maar gewoon omdat ik niet succesvol ben in de dingen die mensen over het algemeen waarderen in het leven. Natuurlijk bestaat perfectie niet idd. Maar mijn vrienden zijn ook niet de meest succesvollen in alles, echter zijn zij wel succesvoller in de sociale omgang, wat ambitie/werk en wat relaties betreft. En zij hebben ook psychische of geestelijke beperkingen. Natuurlijk heb je ook geestelijk gehandicapten die bijna niets kunnen. Echter kom ik die amper tegen in mijn omgeving, waardoor ik in vergelijking dus altijd de minst succesvolle ben.
[..]
Nee, ben niet depressief. Had "depressieve kenmerken" volgens een test, maar mijn psycholoog vond het niet de moeite waard om er verder op in te gaan en na aandringen mocht ik een psychiater zien die concludeerde dat ik niet echt depressief was. Ben jij depressief? Op welke manier herken je je in mijn post? Ja ik sta wel voor iedereen open hoor. Mensen leren kennen of hen vragen stellen is ook niet het probleem. Maar in gezelschap dingen doen of vriendschappen behouden wel. Hoe komt het dat jouw vrienden jou accepteren denk je? Of is het dus echt onverklaarbaar.
Maar hoezo heeft hard voor jezelf zijn betekenis, als de maatschappij even hard is? Ik vind mezelf juist niet hard voor mezelf omdat ik mezelf accepteer (beter verwoord dan zelfvertrouwen, want dat heb ik idd alleen bij eerder behaald succes) ondanks mislukkingen. Je hebt natuurlijk wel gelijk met dat je niet moet doorslaan in zelfkritiek. Ik ben over het algemeen ook niet bezig met mezelf als mislukking, eerder idd met mezelf verbeteren voor zover mogelijk, ten minste dat denk/hoop ik. Maar ik was toch benieuwd of andere mensen hier het gebrek aan succes herkenden, omdat ik die irl dus bijna nooit tegenkom.quote:Op zondag 27 mei 2018 01:40 schreef Borrelnootje00 het volgende:
Het is eigenlijk wat ik zo door de regels door lees, een bepaald beeld wat de maatschappij heeft of waar je aan moet voldoen voldoe jij niet aan volgens jezelf en je categoriseert jezelf in bepaald hokje (en ook andere doen dat) of nouja het staat dat vast dat je zo bent en niet geslaagd bent in in het leven zo definieer je dat.
Ik vind je zo hard voor jezelf, maar begrijp het wel (wat ook in je OP staat). Je omgeving is natuurlijk ook heel bepalend voor gemoedstoestand en met wie je omgaat en de successen in je leven en dingen die je meedraagt door bepaalde gebeurtenissen. Dat bepaald grotendeels hoe je in het leven staat maar ook kan je gewoon in bepaalde gedachtegang blijven hangen die gewoon misschien niet goed voor je is en wellicht helemaal niet realistisch is? Maar ja ik vind het wel lastig wat je zegt eigenlijk Niks mis met zelfkritisch zijn en zelfreflectie hebben, want zo word je uiteindelijk wel de beste versie van jezelf, maar je kan ook doorslaan in het overanalyseren en je blind staren op het negatieve.
Nu je het toelicht vind ik je toch anders overkomen dan de openingpost (meer nuance). Ja daarom zei ik ook vind het lastig was je zegt, moet ff erover nadenkenquote:Op zondag 27 mei 2018 01:57 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Maar hoezo heeft hard voor jezelf zijn betekenis, als de maatschappij even hard is? Ik vind mezelf juist niet hard voor mezelf omdat ik mezelf accepteer (beter verwoord dan zelfvertrouwen, want dat heb ik idd alleen bij eerder behaald succes) ondanks mislukkingen. Je hebt natuurlijk wel gelijk met dat je niet moet doorslaan in zelfkritiek. Ik ben over het algemeen ook niet bezig met mezelf als mislukking, eerder idd met mezelf verbeteren voor zover mogelijk, ten minste dat denk/hoop ik. Maar ik was toch benieuwd of andere mensen hier het gebrek aan succes herkenden, omdat ik die irl dus bijna nooit tegenkom.
Nagenoeg in elk punt herken ik mij wel . Beetje depressief sinds een jaar, maar kom er hopelijk langzamerhand weer uit. Ik ben ook redelijk stil en weet soms echt niet wat te zeggen, hoor. Heb je niet gewoon de verkeerde vrienden? Of ben je misschien te star in je gedrag? Ik ben bevriend en bevriend geweest met nerds, populaire mensen, niet-populaire mensen, mensen van de straat en alles wat daar tussenin zit. Ik ben overigens niet bij al die mensen hetzelfde. Ben wel gewoon mezelf, maar probeer bepaalde eigenschappen van mezelf bij de ene persoon wat meer te belichten dan bij de ander. Soms moet je je gewoon mengen in het gesprek of over iets nieuwe beginnen. Praat misschien ook wat minder via WhatsApp bijvoorbeeld? Zo voorkom je dat je niets te vertellen hebt. Daarnaast kan het ook zijn dat je bepaalde vrienden misschien te vaak ziet. Dat kan ervoor zorgen dat jullie alles al weten en dus weer niks te zeggen hebben. Onzin praten kan ook nog, kan best leuk zijn en het hoeft niet altijd serieus (ik ben zelf ook vrij serieus, maar onzin praten zo nu en dan is ook leuk)quote:Op zondag 27 mei 2018 01:34 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Nee, ik dacht niet altijd zo over mezelf, toen er de illusie was dat ik nog succesvol kon zijn als ik maar mijn best deed (op mijn 12e of zo) was ik optimistisch, al voelde ik me toen al slecht over dat ik weinig durfde. Toen als puber haatte ik mezelf om mijn oppervlakkige mislukkingen. Maar nu constateer ik deze dingen gewoon als feiten, zonder dat ik daarbij het gevoel heb minderwaardig te zijn. Want er zijn immers veel verschillende mensen en dan vertegenwoordig ik gewoon de losers die er ook moeten zijn. Dat maakt me niet uit voor mijn zelfvertrouwen, maar het zorgt er wel voor dat ik er soms last van heb. Niet omdat ik een gebrek heb aan zelfvertrouwen, maar gewoon omdat ik niet succesvol ben in de dingen die mensen over het algemeen waarderen in het leven. Natuurlijk bestaat perfectie niet idd. Maar mijn vrienden zijn ook niet de meest succesvollen in alles, echter zijn zij wel succesvoller in de sociale omgang, wat ambitie/werk en wat relaties betreft. En zij hebben ook psychische of geestelijke beperkingen. Natuurlijk heb je ook geestelijk gehandicapten die bijna niets kunnen. Echter kom ik die amper tegen in mijn omgeving, waardoor ik in vergelijking dus altijd de minst succesvolle ben.
[..]
Nee, ben niet depressief. Had "depressieve kenmerken" volgens een test, maar mijn psycholoog vond het niet de moeite waard om er verder op in te gaan en na aandringen mocht ik een psychiater zien die concludeerde dat ik niet echt depressief was. Ben jij depressief? Op welke manier herken je je in mijn post? Ja ik sta wel voor iedereen open hoor. Mensen leren kennen of hen vragen stellen is ook niet het probleem. Maar in gezelschap dingen doen of vriendschappen behouden wel. Hoe komt het dat het voor jou dan genoeg is om open te staan voor anderen? Want bij mijn vriendengroep en de meesten eigenlijk, vragen ze op gegeven moment toch wel "wat ben je stil" of zo als je niet zo leuk en spontaan overkomt als zij. Wat ik overigens ook goed snap. 1 op 1 contact werkt beter. Maar daarbij merk ik ook wel dat het al snel te serieus wordt en tegelijkertijd saai/oppervlakkig en men zich soms ergert aan mij of de interesse verliest.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |