Al jaren fascineert het mij hoe in religieuze kringen al eeuwen een ontzettende angst heerst om 'voor de verleidingen van de duivel' te vallen. De duivel staat voor het slechte. Het gevaar. Ruzie, oorlog, haat, misleiding, verdeling, hel, lijden, duisternis. Kortom, de duivel staat voor de donkere kant van het leven. Het is de belichaming van de duisternis. De duistere kant des levens behoeft natuurlijk op zich geen uitleg. Iedereen heeft daar ongeveer wel eenzelfde soort idee bij. Het licht staat voor levensvreugde, geluk, blijdschap, 'in flow' zijn, ruimte en vrijheid ervaren. De duisternis voor depressie, lijden, pijn, angst, haat, waanzin, afgesnedenheid en isolatie.
Goed, religie staat natuurlijk voor het bieden van een zeker levenspad, met daarin een centrale plaats voor spiritualiteit. Zeker niet iedere religie is hetzelfde. Maar laten we ons hier beperken tot 'de Grote drie' binnen dit deel van de wereld, te weten: het christendom, het jodendom en de islam.
Wanneer we kijken naar spiritualiteit, dan zien we dat ware spiritualiteit, zoals dat wordt beoefend door de mystici, altijd gericht is op het verwezenlijken van het ultieme levensgeluk dat onafhankelijk is van omstandigheden. Het bereiken van zelfrealisatie, of verlichting, is daarbij het ultieme doel binnen zo'n beetje alle mystieke leringen op de wereld. Dat is een universeel gegeven, ongeacht waar op de wereld.
Ook daarin zien we dus een dualistische beweging van de duisternis naar het licht.
Wat is dan die verlichting waarnaar gestreefd wordt? Die verlichting komt in feite neer op het streven naar de eenwording met het Absolute, de Bron, oftewel: God. Dit wordt getracht te worden bereikt door het komen tot het trancendente (letterlijk: overstijgend, buiten het gewone tredend). Dit alles komt in feite weer neer op een totaal streven naar de absolute, totale bevrijding. Bevrijding van het beperkte, illusoire ego-ik, dat plaats zal maken voor de realisatie van het één-zijn met de schepper.
Het mystieke christendom kent dit, de mystieke islam kent dit, en de joodse mystiek kent dit. En allen moe(s)ten zij vrezen voor de mainstream-variant, en werden ze gezien als 'ketters'.
Nu komt het punt: deze bevrijding betreft de bevrijding van het geconditioneerde, geïndoctrineerde 'zelf'. Eenwording met God betekent: totale bevrijding. Bevrijding van de illusie, het onware, het valse.
Wanneer we dan kijken naar hoe religie in de praktijk wordt gepraktiseerd, zien we exact het tegenovergestelde van dit alles: mensen die binnen een religieus systeem zitten, zijn helemaal niet vrij. Zij moeten van alles doen, en van alles laten. En zij zitten vol met mentale overtuigingen die een uitgebreid systeem van mentale en fysieke conditionering vormen. Een vrouw moet zich zo en zo gedragen, anders is zij een onreine hoer. Ook van een man worden vele dingen verwacht, wil hij een 'goed' christen, jood of moslim zijn. Wie naar ware spirituele bevrijding streeft, kan dit in de meeste religieuze kringen maar beter in het geheim doen, en wie dit heeft verwezenlijkt en tot de realisatie is gekomen kan dit maar beter helemaal niet laten blijken, want die riskeert mogelijk zelfs de doodstraf.
En waarvoor staat de duisternis ook al weer?
Religie is daarmee dus overduidelijk een werktuig van de duisternis. Het staat exact daarvoor wat het in naam pretendeert te bevechten. Religie is exact die beperkende, onvrij-makende, mentaal conditionerende, indoctrinerende, tegenwerkende kracht van de ultieme, verlichtende bevrijding die de ware spiritualiteit nastreeft om het beperkte, illusoire, vergankelijke te transcenderen (overstijgen). En daarmee zou je dus kunnen zeggen: het is een kracht die de mens tegenhoudt los te breken van zijn ketenen die hem gevangen houden in een toestand van onwetendheid en lijden. Het houdt de mens tegen het paradijs op aarde te verwezenlijken, en schuift dit door naar een denkbeeldig hiernamaals, waarover enkel en alleen denkbeeldige voorstellingen in ons hoofd bestaan, behorend tot onze geconditioneerde geest.
En als klap op de vuurpijl wordt dan nog onderwezen dat het de duivel is die de werkelijkheid op z'n kop zet. Over welke werkelijkheid ging dit? Hoe is werkelijkheid te kennen? Is werkelijkheid te kennen vanuit een geconditioneerde toestand, of zie je dan enkel de werkelijkheid die je geconditioneerde brein je voorspiegelt? Is dat niet juist de betekenis van illusie? Ja, dit zijn retorische vragen.
Al met al is religie naar mijn volste overtuiging dus een tegenwerkende, negatieve en duistere kracht, en totaal opposiet aan de bevrijding die verlichting wordt genoemd.
Het is een verdraaid, verduisterd aftreksel waar de ware spiritualiteit van de mystici voor staat. De goedkope versie voor het 'gewone volk', de onwetende massa verkerend in waan, droom en illusie. Het zou moeten worden gezien voor wat het is, zodat deze wereld, al eeuwen geregeerd door het duister, zich eindelijk zal kunnen bevrijden, en daarmee zijn toestand aanzienlijk zal kunnen verbeteren. En als ik naar de huidige toestand van de wereld kijk, is het 5 voor 12.
[ Bericht 0% gewijzigd door Aansteker707 op 25-05-2018 00:26:14 ]
Ik produceer één van de vijf elementen, en wel de meest explosieve! Watch out!