quote:
Ik echt bijna elke dag. Dat komt denk ik doordat ik in de loop van de nacht steeds slechter/lichter/onrustiger slaap en heel vaak wakker word, ook tijdens het dromen of door een nare droom. Maar als ik het niet in de ochtend opschrijf of aan iemand vertel, vergeet ik het. Ik onthoud dan of het leuk, neutraal of naar was maar niet wat het verhaal was.
Ik heb er laatst nog een opgeschreven:
Ik stond in de keuken spaghetti te koken voor mijn vader (die een paar jaar geleden overleden is) en een jongen die ik sinds kort ken. Zij zaten op de bank te wachten. Ik maakte hun borden klaar en toen bleek dat er nog maar heel weinig voor mezelf over was. Ik strooide kaas over de borden.
Toen ik naar de woonkamer liep was er ineens niemand meer. Ik was plotseling alleen en daar schrok ik van. Het licht werd heel zwak en dat gaf een onveilig gevoel. Terug in de keuken wilde ik snel alles opruimen want het moest een beetje netjes zijn voordat mijn persoonlijk begeleider zou komen de volgende ochtend. Ook daar was het licht heel zwak. Er was iets goed mis, dat voelde ik, en ik moest daar weg, wilde vluchten. Op handen en voeten kroop ik richting de voordeur maar toen ik vlak voor de hal was kwam er een donkere gedaante op me af. Ik zag bijna niets, maar wist dat dat donkere me kwaad wilde doen. Ik probeerde te gillen, maar dat lukte niet. Toen werd ik wakker. Ik probeerde nog steeds te gillen, maar er kwam nauwelijks geluid uit mijn keel. Ik was doodsbang, ook al was ik wakker. Het duurde even voordat ik besefte dat ik veilig in mijn slaapkamer was.