Van kleuter tot puber deel 154

quote:

Op donderdag 14 juni 2018 10:24 schreef L-E het volgende:

[..]

Wat naar Hoe oud is ze?

Andere situatie, maar onze oudste heeft ook wel wat zelfvertrouwendingetjes icm faalangst, en we hebben de hulp van de orthopedagoog vanuit school ingeroepen. Dat is veel laagdrempeliger dan het klinkt, ze komt elke week met hem voetballen of tekenen terwijl ze dan belangrijke zaken bespreken zonder dat hij doorheeft dat er hulpverlening wordt geboden. En dat heeft echt wel een gunstig effect Kan school jullie hierbij ondersteunen?

Ze is ruim 8.
We hebben het er op school over gehad met de schoolmaatschappelijk werkster. Toen kwam er advies voor sova training, maar voor die training gaat groep 7/8 voor met het oog op de middelbare school. En dit schooljaar was er geen ruimte voor groep 5/6...
We hebben haar naar de brussengroep gedaan voor broertjes/zusjes van een kind met bijvoorbeeld autisme en aanverwante dingen. Dat vond ze 1 keer leuk en de rest heeft ze uitgezeten... jammer wel...
Ze heeft een tijdje getekend bij iemand, maar op een gegeven moment wilde ze niet meer, lijkt wel of het dan te dichtbij komt, als er serieus dingen besproken worden houdt ze de boot af of gaat ze de clown uithangen.

Ik zeg al een paar jaar dat ze niet lekker in haar vel zit, ook al verschillende keren bij de huisarts geweest, met buikpijn/misselijk. Ook aangegeven dat ze niet lekker in haar vel lijkt te zitten, maar rondje diëtiste (ze eet slecht dus logisch om daar dan oorzaak in te zoeken) en dat was het.
Heb de laatste keer toen we voor oudste bezig waren met indicatie voor begeleiding, toch nog maar eens op tafel gegooid dat ik me zorgen maak om jongste.
Nu verwijzing gekregen, dus maar eens kijken. Blij dat er nu meegekeken gaat worden.

Op school voorbeeldig kind, een leerkracht die niet ziet wat wij zien thuis, maar haar wel ziet zeg maar. En die haar aanvoelt en dat vind ik fijn (wat dat betreft wel jammer dat het jaar bijna weer voorbij is). Misschien juf nog eens vragen hoe het spelen op school gaat in de pauzes, want laatste weken komt ze ook uit school dat kinderen lelijk doen...

Zoiets als met die orthopedagoog wat jullie hebben L-E, dat lijkt me ook wel mooi. Dat zetten ze op school ook wel in, althans ik weet dat er kinderen zijn die dat soort dingen doen, soms mogen ze dan iemand meenemen. Maar nooit bij stilgestaan eigenlijk om daar eens naar te vragen.
Misschien valt ze daarvoor niet genoeg op op school...

DF, onze oudste is niet zo handig in sociaal opzicht, maar die heeft daar ook niet zoveel last van. En heeft wel een vriendje in de klas waar ze goed mee kan en een paar meiden waar ze op school mee optrekt. Zij zit hier in de speeltuin eigenlijk altijd alleen, maar daar heeft ze geen last van.
De jongste heeft er wel last van... `

quote:

Op donderdag 14 juni 2018 11:34 schreef Nijna het volgende:

[..]

DF, onze oudste is niet zo handig in sociaal opzicht, maar die heeft daar ook niet zoveel last van. En heeft wel een vriendje in de klas waar ze goed mee kan en een paar meiden waar ze op school mee optrekt. Zij zit hier in de speeltuin eigenlijk altijd alleen, maar daar heeft ze geen last van.
De jongste heeft er wel last van... `

Als ze niet lekker in haar vel zit, is het misschien ook lastiger om haar spel aan te passen aan aanwaaiende kinderen? En daardoor voelt ze zich waarschijnlijk weer minder lekker? Beetje cirkeltje, zou dat kunnen? Maar hoe doorbreek je zoiets. Dat valt niet mee.
Ik zou ook even op school vragen inderdaad.

Heeft ze hobbies buiten school? Zelf was ik ook altijd een buitenbeentje op school, maar omdat ik buiten school hobbies had die ik echt leuk vond, en waar ik wel vriendjes had, vond ik het niet zo erg om er op school niet bij te horen.

quote:

Op donderdag 14 juni 2018 12:39 schreef Deepfreeze het volgende:

[..]

Als ze niet lekker in haar vel zit, is het misschien ook lastiger om haar spel aan te passen aan aanwaaiende kinderen? En daardoor voelt ze zich waarschijnlijk weer minder lekker? Beetje cirkeltje, zou dat kunnen? Maar hoe doorbreek je zoiets. Dat valt niet mee.
Ik zou ook even op school vragen inderdaad.

Kan best wel een soort cirkeltje zijn.

quote:

Op donderdag 14 juni 2018 13:45 schreef SaskiaR het volgende:
Heeft ze hobbies buiten school? Zelf was ik ook altijd een buitenbeentje op school, maar omdat ik buiten school hobbies had die ik echt leuk vond, en waar ik wel vriendjes had, vond ik het niet zo erg om er op school niet bij te horen.

Ze zit wel op sport, daar kan ze tijdens de training wel leuk met de anderen, maar die ziet ze niet buiten de training. Verder niet echt hobbies.

Ik zou denk ik ook insteken op trainen van sociale vaardigheden. Met dat voorbeeld van het buurmeisje: spreekt ze dat dan uit met haar, of blijft dit dan zo hangen? Mijn dochter is een stuk jonger, maar ik maak er een gewoonte van dat als zij tijdens het spelen met de buurkinderen boos/verdrietig thuiskomt, we dan (als ze gekalmeerd is) diegene opzoeken om te bespreken wat er nou gebeurde. Vooral die dingetjes als "Ik mag niet meer meespelen" gaan vaak een eigen leven leiden. Veel kinderen hebben in de omgang met anderen behoorlijk wat begeleiding nodig (veel volwassenen trouwens ook nog wel ), en ook bij oudere kinderen kan het geen kwaad om als ouder een gesprek te faciliteren/begeleiden. En dan niet beschuldigend, maar vooral onderzoekend. Veel vragen stellen, wat bedoelde je dan, hoe voelde dat voor jou? Dan kan het nog steeds zo zijn dat iemand even niet meer met je wil spelen, maar dan ga je wel beter begrijpen hoe deze dingen werken en hoe je daarop kunt reageren etc. En even zo vaak is het een misverstand, of een onhandige manier van communiceren. Daar kun je het dan ook even over hebben. Hoeft niet enorm lang of zo, maar een voorbeeld geven van hoe je zulke gesprekjes aan kunt gaan, is voor kinderen denk ik enorm belangrijk.

Ik zit als docent op de middelbare school ook nog wel eens om te tafel met leerlingen die hier niet goed uitkomen met elkaar. Het is helemaal niet erg. Het belangrijkste is denk ik voor/bij haar om wel vasthoudend te zijn, en dus niet los te laten als zij hiervoor wil vluchten. Want dat patroon van contact of communicatie uit de weg gaan, kan wel steeds lastiger worden om te doorbreken. Voor dat punt is wat hulp en coaching misschien wel fijn.

Misschien eens een idee om contact te hebben met een pedagogisch medewerker of pyscholoog dat ze haar ook eens testen. Kunnen ze veel uit halen wat haar dwars zit en daar (spel) therapie of gesprekjes
En een kinderpsycholoog is echt niet altijd in een stoel of kantoortje. Die van ons doen spelletjes met de kinderen om dan een reactie te triggeren, tafelvoetbal of wat dan ook. En dan zo een ingang voor bepaalde emoties te krijgen

quote:

Op donderdag 14 juni 2018 18:48 schreef Franny_G het volgende:
Ik zou denk ik ook insteken op trainen van sociale vaardigheden. Met dat voorbeeld van het buurmeisje: spreekt ze dat dan uit met haar, of blijft dit dan zo hangen? Mijn dochter is een stuk jonger, maar ik maak er een gewoonte van dat als zij tijdens het spelen met de buurkinderen boos/verdrietig thuiskomt, we dan (als ze gekalmeerd is) diegene opzoeken om te bespreken wat er nou gebeurde. Vooral die dingetjes als "Ik mag niet meer meespelen" gaan vaak een eigen leven leiden. Veel kinderen hebben in de omgang met anderen behoorlijk wat begeleiding nodig (veel volwassenen trouwens ook nog wel ), en ook bij oudere kinderen kan het geen kwaad om als ouder een gesprek te faciliteren/begeleiden. En dan niet beschuldigend, maar vooral onderzoekend. Veel vragen stellen, wat bedoelde je dan, hoe voelde dat voor jou? Dan kan het nog steeds zo zijn dat iemand even niet meer met je wil spelen, maar dan ga je wel beter begrijpen hoe deze dingen werken en hoe je daarop kunt reageren etc. En even zo vaak is het een misverstand, of een onhandige manier van communiceren. Daar kun je het dan ook even over hebben. Hoeft niet enorm lang of zo, maar een voorbeeld geven van hoe je zulke gesprekjes aan kunt gaan, is voor kinderen denk ik enorm belangrijk.

Ik zit als docent op de middelbare school ook nog wel eens om te tafel met leerlingen die hier niet goed uitkomen met elkaar. Het is helemaal niet erg. Het belangrijkste is denk ik voor/bij haar om wel vasthoudend te zijn, en dus niet los te laten als zij hiervoor wil vluchten. Want dat patroon van contact of communicatie uit de weg gaan, kan wel steeds lastiger worden om te doorbreken. Voor dat punt is wat hulp en coaching misschien wel fijn.

Ze spreekt het niet echt uit denk ik. Ze was gisteren vooral heel boos, vooral omdat het buurmeisje en het andere kindjes steeds weg gingen rennen als ze eraan kwam.
Maar wel een goede tip om eens te kijken of we zo'n gesprekje aan kunnen gaan de volgende keer.

Dat uit de weg gaan, ook dat nemen we mee in het gesprek.

quote:

Op donderdag 14 juni 2018 19:32 schreef Goitske het volgende:
Misschien eens een idee om contact te hebben met een pedagogisch medewerker of pyscholoog dat ze haar ook eens testen. Kunnen ze veel uit halen wat haar dwars zit en daar (spel) therapie of gesprekjes
En een kinderpsycholoog is echt niet altijd in een stoel of kantoortje. Die van ons doen spelletjes met de kinderen om dan een reactie te triggeren, tafelvoetbal of wat dan ook. En dan zo een ingang voor bepaalde emoties te krijgen

Dat gesprek wat in de planning zit is bij een psycholoog, we wachten dat eerste gesprek maar even af.

Anouk speelt hier vaak met buurmeisje A, maar als buurmeisje B erbij komt, dan mag Anouk niet meer meedoen van buurmeisje B. Die 2 zitten ook bij elkaar op de groep, maar volgend jaar dus ook met 3-en naar groep 3. Buurmeisje B zit ook op de BSO en daar spelen ze ook gewoon samen. Geen idee wat voor probleem meisje B heeft, maar Anouk liet zich ook gewoon wegsturen. Ik had de ouders van meisje A een appje gestuurd (van B heb ik die niet), ze waren namelijk al de hele dag aan het spelen samen en toen kwam meisje A sorry zeggen. Die had het natuurlijk ook niet toe moeten staan. Dat vond ik dan wel weer pittig van haar. Hier zijn het natuurlijk nog 6 jarigen en is alweer iets anders als ze ouder zijn, maar ik begrijp je gevoel wel Nijna.
Gelukkig hebben we hier nog buurjongen C en daar gaat ze mee trouwen

Ja, zo’n buurjongen hadden we hier ook. Nu willen ze allebei niet meer

quote:

Op vrijdag 15 juni 2018 19:39 schreef Sjeen het volgende:
Ja, zo’n buurjongen hadden we hier ook. Nu willen ze allebei niet meer

Leyla heeft een knipperlichtrelatie.

Ik vind het zo schattig. Hij is ook kind aan huis hier
"Anouk zn moeder, ik heb dorst". "Wil je een pakje" "Ja hoor" *duikt koelkast in*. Ik hou ervan

Ik vind Anouk zn moeder altijd al zo leuk klinken

quote:

Op vrijdag 15 juni 2018 20:33 schreef Susie het volgende:
Ik vind het zo schattig. Hij is ook kind aan huis hier
"Anouk zn moeder, ik heb dorst". "Wil je een pakje" "Ja hoor" *duikt koelkast in*. Ik hou ervan

Ik vind Anouk zn moeder altijd al zo leuk klinken

Oh daar krijg ik echt jeuk van. Ik ontleen mijn identiteit niet aan dat ik alleen maar moeder ben van.

De vaste vriendjes en vriendinnetjes van mijn kinderen noemen mij bij mn voornaam.

Ah nee, daar hou ik niet van. Zeker niet bij die kleintjes. Anouk noemt mij ook niet bij voornaam.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2018 20:40 schreef Susie het volgende:
Ah nee, daar hou ik niet van. Zeker niet bij die kleintjes. Anouk noemt mij ook niet bij voornaam.

Nee maar dat is je eigen kind, dat is toch wel anders.

Maar andere mensen noemen mij toch ook niet vrouw van joen, of mama van ...
Waarom zouden kinderen dan wel op die manier naar mij moeten refereren. Respect of manieren zit m voor mij niet in hoe ik word aangesproken.

Ik heb dit ook uitgelegd aan ouders die er op stonden dat hun kinderen volwassenen niet bij de voornaam mochten noemen. Maar voor mij is het simpel, ik heet gewoon .... en als je mn aandacht wilt dan gebruik je gewoon mn naam.

Jezus wat een verhaal weer.

Een vriendinnetje van S noemt B consequent Jan, want dat is zo’n gemakkelijke naam :’)

quote:

Op vrijdag 15 juni 2018 20:56 schreef miss_sly het volgende:
Een vriendinnetje van S noemt B consequent Jan, want dat is zo’n gemakkelijke naam :’)

quote:

Op vrijdag 15 juni 2018 20:41 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Nee maar dat is je eigen kind, dat is toch wel anders.

Maar andere mensen noemen mij toch ook niet vrouw van joen, of mama van ...
Waarom zouden kinderen dan wel op die manier naar mij moeten refereren. Respect of manieren zit m voor mij niet in hoe ik word aangesproken.

Ik heb dit ook uitgelegd aan ouders die er op stonden dat hun kinderen volwassenen niet bij de voornaam mochten noemen. Maar voor mij is het simpel, ik heet gewoon .... en als je mn aandacht wilt dan gebruik je gewoon mn naam.

Jezus wat een verhaal weer.

Ik vind het prima hoor als ze roepen mama van Jan, zolang kinderen netjes dingen vragen vind ik alles prima.
Kinderen van vriendinnen en neefjes/nichtjes roepen of tante Goitske of gewoon Goitske ik vind het laatste wel prima maar hun ouders niet altijd. (De oudste van mijn zus is 8 jaar jonger dan ik ben, alleen als hij wat van mij moet belt hij mij op met de tekst tanteeeeeee )

Hier word ik ook aangesproken door de kindjes van R als mama/moeder van R.
Ik vind het zo lief klinken.

mijn kinderen noemen me soms mama, soms mama voornaam, soms alleen voornaam. Vriendjes en vriendinnetjes noemen me meestal bij mijn voornaam. Mag allemaal van me.

Vaste vriendinnetjes gebruiken ook mijn voornaam. Helemaal prima

quote:

Op vrijdag 15 juni 2018 21:36 schreef kaatjejannie het volgende:
mijn kinderen noemen me soms mama, soms mama voornaam, soms alleen voornaam. Vriendjes en vriendinnetjes noemen me meestal bij mijn voornaam. Mag allemaal van me.

mijn kinderen weten heel goed mijn naam, maar ze spreken me er eigenlijk nooit mee aan.
Als ze naar mij refereren in een gesprek met vriendjes hoor ik wel mn eigen naam.

Hier had ik laatst een "mama van D... en J.... En M....." (stilte) Mag ik je bij je voornaam noemen?

quote:

Op vrijdag 15 juni 2018 21:48 schreef Kyara het volgende:
Hier had ik laatst een "mama van D... en J.... En M....." (stilte) Mag ik je bij je voornaam noemen?

quote:

Op vrijdag 15 juni 2018 21:48 schreef Kyara het volgende:
Hier had ik laatst een "mama van D... en J.... En M....." (stilte) Mag ik je bij je voornaam noemen?

Euh ja... Dat wordt wel erg lang zo

Als ze getrouwd zijn noemt hij mij maar bij mijn naam