Hier ook. En A is daar helemaal niet zo’n type voor. Tig keer afgeleid en gaat echt niet goed meelopen. Hij loopt nu ook van mij weg of komt helemaal niet.quote:Op vrijdag 1 juni 2018 10:45 schreef aapieannie het volgende:
Dat jullie kleuters al mogen lopen zeg! Hier op school is het pas vanaf groep 3..
Ik herken het van mezelf. Mij hielp hard stampen en gillen en meppen op een kussen. Melba heeft het ook een beetje. Ik denk dat als kindjes zoveel “in hun hoofd” zitten ze soms even kortsluiten. Ik zou er persoonlijk geen hulp voor zoeken maar op een rustig moment bespreken wat ze kan doen op zo’n moment. Bij Melba zorgen we voor een zachte omgeving (bed, bank) en even laten uitrazen. Tegenwoordig loopt hij soms zelf naar boven als t m te veel wordt.quote:Op zaterdag 2 juni 2018 23:12 schreef Franny_G het volgende:
Poe, wij hadden vanavond weer eens een heel heftige woedeuitbarsting van I. Ze zat tijdens en na het eten zo te klieren en over grenzen heen te gaan dat ze niet meer filmpjes mocht kijken voor het slapen gaan. Ze ging daardoor helemaal los op haar kamer: gooien met een stoel, en andere spullen tegen haar deur aan, met haar nagels over de arm van mijn vriend. Toen hij wegliep, zette ze haar nagels in haar eigen armen.. Het is echt rot, ik word gewoon bang van haar op zo'n moment. Bang dat ze zichzelf pijn doet, vooral.
Soms lukt het om haar dan heel stevig vast te pakken. Mijn vriend deed dit ook, maar toen wilde ze perse dat hij heel hard in haar benen kneep. Het is alsof ze die fysieke pijn/sensatie nodig heeft om de energie kwijt te zijn en weer rustig te worden.
Toen ze eenmaal weer rustig was, ging het allemaal wel weer goed. We hebben ook prima kunnen praten over waarom ze het volgens ons niet had verdiend om nog filmpjes te kijken. Dat begreep ze. Maar praten over die woedeuitbarsting is heel lastig.
Het maakt ons best bezorgd. Vooral die destructieve kant die we dan bij haar zien, en die zich niet alleen op haar omgeving richt maar ook op haarzelf. We denken nu toch voorzichtig aan het misschien hulp of advies inschakelen over hoe hiermee om te gaan.
Is dit herkenbaar voor anderen hier? En eventueel tips voor kindercoaches of zoiets dergelijks waarmee we hier misschien terecht kunnen?
De mijne werd oa impulsief genoemd en daar maken ze zich best zorgen om.quote:Op zondag 3 juni 2018 08:39 schreef Goitske het volgende:
Ik ben opzich wel blij dat ik aan alle kanten hoor dat hun kinderen ook even een mindere tijd hebben. Soms krijg ik bij die school gesprekken zo het gevoel dat het alleen die van mij zijn ...
En ik weet uit ervaring (Jan zit weer in het gareel) dat het fases zijn maar knijpen en slaan kan gewoon niet
nou dat vinden ze ook van die van mij. Daarnaast vinden ze dat ze te snel overal klaar zijn met spelen. (Thuis zitten ze rustig een uur of langer met Lego, Playmobil of knex dus tja ik maak mij geen zorgen)quote:Op zondag 3 juni 2018 08:41 schreef vencodark het volgende:
[..]
De mijne werd oa impulsief genoemd en daar maken ze zich best zorgen om.
Ik weet dat hij impulsief is maar ‘zorgen’ maakt het gelijk zo serieus en ernstiger ofzo.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ze heeft het vooral als ze geconfronteerd wordt met consequenties van haar gedrag of 'gewoon' als ze haar zin niet krijgt, en soms ook al als we haar proberen te helpen bij iets. Ze is ontzettend bazig, heeft een sterke wil en ze kan heel moeilijk omgaan met haar eigen 'falen' of onmacht. Ik kan het bijv ook niet koppelen aan moe zijn. Daar heeft het zelden mee te maken. Daarom is het opvoedkundig ook een uitdaging want het hoort er nu eenmaal bij dat ons nee een echte nee is (met uitleg erbij ook), dat ze soms wat sturing nodig heeft en dat als ze vervelend is daar ook wel een consequentie aan vastzit. En dan zijn wij nog behoorlijk mild, vind ik, want heel vaak proberen we het pratend op te lossen, we zijn niet zo dat we erg onze autoriteit laten gelden en geven ook niet vaak straf. Ze is ontzettend gevoelig voor 'bovengedrag' van volwassenen, autoritair gedoe, maar dat gaat zo ver dat we dus bijna geen vat op haar krijgen soms.. Zij wil onze gelijke zijn en zo behandeld worden.quote:Op zondag 3 juni 2018 07:48 schreef vencodark het volgende:
Open deur natuurlijk maar zo’n driftbui voor zijn en op tijd signalen herkennen zou al een stap vooruit zijn.
Is dit te oefenen?
Dat is zeker zo, ze doet alles voor die reactie. Haar negeren maakt het dus alleen maar erger. Omdat we haar niet alleen laten als ze zo doet, en haar bijv op schoot nemen en vasthouden tot ze rustig is en daarna ook met haar praten, kan het misschien voelen alsof ze inderdaad beloond wordt..quote:Op zondag 3 juni 2018 10:29 schreef Vanyel het volgende:
Is het niet zo dat ze ook van jullie een reactie wil?
Als jullie standvastig doen en niet reageren op haar gedrag, gaat ze verder, kiest ze een nieuwe truc. Misschien hebben jullie wel eens heftig gereageerd als ze zichzelf pijn doet? Elke reactie is dan beloning, hoe dan ook.
Ik heb er overigens ook zoeen, alleen trekt die echt de grens bij zichzelf pijn doen.
ik zet Teun in de gang bij dit soort gedrag. Als hij rustig is roep ik hem naar de kamer praat er over en sluiten af met een knuffelquote:Op zondag 3 juni 2018 10:33 schreef Franny_G het volgende:
[..]
Dat is zeker zo, ze doet alles voor die reactie. Haar negeren maakt het dus alleen maar erger. Omdat we haar niet alleen laten als ze zo doet, en haar bijv op schoot nemen en vasthouden tot ze rustig is en daarna ook met haar praten, kan het misschien voelen alsof ze inderdaad beloond wordt..
Doen we ook, maar dan gaat ze met zware voorwerpen (laarzen e.d.) tegen onze glazen tussendeur gooien. Ze wordt echt een gevaar voor zichzelf, waardoor ik het niet verantwoord vind om haar alleen te laten.quote:Op zondag 3 juni 2018 10:34 schreef Goitske het volgende:
[..]
ik zet Teun in de gang bij dit soort gedrag. Als hij rustig is roep ik hem naar de kamer praat er over en sluiten af met een knuffel
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |