Nog meer Fokkers zonder liefdesleven? #4

quote:

Op maandag 21 mei 2018 21:29 schreef Prisha het volgende:

[..]

Ik kan me niet voorstellen hoe het is om zo te leven. Nergens plezier in te hebben. Ik vind het lastig voor te stellen dat je niks voelt en alles als uitzichtloos ziet. Weet eigenlijk niet wat te zeggen

Is ook niet nodig, is logisch dat je niet weet wat je moet zeggen. Ik probeer me dagelijks weg te cijferen in het leven want ik besef dat het voor mensen voelt als energie zuigend en op zoveel negativiteit zit niemand te wachten, dus probeer ik zoveel mogelijk in mijn eentje te lijden zonder mensen ermee lastig te vallen. In het echte leven lukt me dat heel goed. Misschien dat collega's opmerken dat het lijkt alsof ik een zielloos wezen ben maar ik val niemand mee lastig. Ik doe mijn werk en heb nooit iets negatiefs te melden. Ik ben echt een human robot. Misschien dat het goed is dat mensen wel op de hoogte zijn dat mensen als ik bestaan maar zich daar geen voorstelling van kunnen maken. Dat kunnen mijn collega's denk ik ook niet. Mijn collega's zijn menselijke wezens die plezier maken, vol emoties zitten, zich soms rot voelen maar het dan uitpraten of uiten, die relaties hebben, vriendschappen hebben, hobby's en weet ik het.
Ik ben een persoon die altijd hetzelfde is, compleet emotieloos en zielloos altijd verlangend naar een geïsoleerd bestaan omdat ik altijd zo erg beoordeeld ben op uiterlijk.
Ik doe mijn werk uitstekend maar daar blijft het ook bij.
Op forums heb ik er meer moeite mee, de grens is dan lager om dit soort kut posts te maken.

Een negatieve instelling en ouder worden verzwaren elkaar behoorlijk. ik heb dikke zwarte lijnen onder mijn ogen met uitgezakte wallen.

Het voelt alsof de natuur mijn lot heeft beslist. En een meid van een jaar of 4 geleden die al mijn diepste angsten bevestigde. Maar dat was een psychisch gestoorde dame met een sadistische kant die hier ook echt van genoot.

[ Bericht 3% gewijzigd door -Deluzion- op 21-05-2018 21:53:11 ]