Scheiding

hier een verhaal van wat ons is overkomen.

ik kreeg het te horen op 5 sept van mijn vrouw dat ze wou scheiden van mij.
ze gaf in mijn ogen een onduidelijke reden zoals dat ze op eigen benen wou staan en voor haar zelf opnieuw wou beginnen met de kinderen.
ik en de kinderen hebben er nooit iets van gemerkt dat het niet ging mede doordat ze zei dat ze er al een jaar mee bezig was en dat haar keus vast stond.
voor mij was er sinds die dag niet meer met haar te praten en het leek wel een muur voor mij.
door het stiekeme gedoe van haar en twijfels die ik had ben ik gaan zoeken en graven en kwam op 3 nov erachter dat ze al een jaar een andere vriend had ,notabene ook nog een kameraad van me.
ze had tegen hem en ook tegen een vriendin gezegd dat ze weg zou gaan bij me ,maar nooit mij de kans heeft gegeven of eerlijk geweest tegen mij en dat na dat we 22 jaar zijn samen geweest en 2 kinderen hebben een van 10 jaar en een van 13 jaar twee jongens.
ze heeft al die tijd gelogen en ons bedrogen met alle facetten van dien zoals al die mooi praatjes en ook nog financieel,stiekum spullen gekocht een maand tevoren ook nog een auto voor haar en nog veel meer.
dus je bergijpt wel dat ik diep maar dan ook heel diep ben geraakt.
ze is ook op 3 nov weg gegaan en mij achter gelaten met de twee kinderen.
nu is het zo dat ik een hele zware taak heb zoals werken overdag en het huishouden bijhouden en dan met 2 kids die het ook niet makkelijk hebben nu.
het enige wat ze wilt en zo nu en dan een smsje stuurt en af en toe belt is dat ze de kinderen 3 dagen per week wilt hebben en niet meer zodat ze vrije tijd voor haar eigen heeft.
de kids willen dat niet en willen graag bij mij blijven omdat moeder ook tegen hun en nu nog aan het liegen is.
ik zelf heb het nu ook heel moeilijk omdat ik haar niets heb aangedaan of in de weg heb gelegd.
vanmorgen kregen de kids ook een smsje van vrolijk kerstfeest van mama,waarom ik niet ze hoeft mij toch niet dood te gunnen je kan toch ook normaal blijven doen en zeker na 22 jaar samen zijn, ik doe ook normaal tegen haar.
ik heb er alles voor gedaan om het tij te keren maar helaas niets in positieve richting.
ik mis ze heel erg en houd nog erg veel van haar.
en ik weet en dat zegt iedereen dat het wel goed komt en de zon weer gaat schijnen een keer maar ik geloof er niet in helaas.
ik ben nu 42 jaar en blijf voorlopig achter met 2 kids en weinig vrienden.
ik ben soms hopeloos en zie het ook heel vaak niet zitten meer.
ik hoop dat erop een dag iets goeds gebeurt met mij en de kids zodat wij het leven weer positief kunnen gaan bekijken.
sorry dat deze brief zolang is maar ik kan wel blijven schrijven.

groetjes peter

het was gisteren een flinke klote dag voor ons 3 en ben bang dat er nog veel gaan komen helaas.
de jongste barste ook weer in tranen uit om het geen dat er de 4de persoon niet was en alles anders is.
dit doet mij ook heel veel pijn om dat te zien ,de oudste is heel rustig en zegt en doet bijna niets,alleen achter zijn spelcomputer leeft hij een beetje.
ik weet zelf niet wat ik eraan moet doen om het gezellig te maken voor ons 3 op een of andere manier lukt het ons niet.
maar te hopen dat er snel iets leuks of goeds komt zodat we weer recht vooruit kunnen gaan kijken.
weten jullie misschien voor mij als de kids op bed liggen een leuke chatbox of zo zodat ik kan praten en andere mensen kan ontmoeten,wel een serieuze graag.
of iets van dergelijke aard,het is stil en erg saai als je niets te doen hebt en misschien kan dat wat bijdragen voor me.
bedankt nogmaals voor jullie steun en begrip.

peter en de kids.