Hier bedenken we vage avantgardistische acts voor nummers zoals Pannecoucke ze zou kunnen bedenken.quote:Op woensdag 2 mei 2018 10:33 schreef Dave het volgende:
[..]
Of zoals Pannecoucke zou denken, dit moet anders. Laten we wat mime spelers inhuren, die we dan laten beginnen als backing vocals, maar halverwege de act laten we ze dan ineens uit beelden hoe moeilijk het is om rechtop in de wind te blijven staan.
Birds:
Mensen die aan touwen hangen met vliegtuigvleugels en die aan het einde naar beneden vallen. Ze zijn tegelijkertijd ook backingvocals
Na 1 minuut trekt Trijntje haar scheurjurk kapot. Er komen dansers uit en Trijntje zingt het lied naakt af.
Edsilia in die jurkquote:Op woensdag 2 mei 2018 11:02 schreef KoningPils het volgende:
Trijntje:
Na 1 minuut trekt Trijntje haar scheurjurk kapot. Er komen dansers uit en Trijntje zingt het lied naakt af.
De dansers blijven, nadat de grote jurk uitgaat, jankend om de benen van Linda Wagemakers gewikkeld, omdat ze 'Geen Afscheid' willen nemen van haar.
Shine:
Tijdens de uitvoering van de Toppers is er balletdanseres die met veel kunstzinnigheid en heel artistiek de Zonnegroet doet
De Eerste Keer:
Er komt een dansend paar naast Maxine en Franklin liggen, die ongemakkelijk om elkaar en over elkaar heen strengelen, om vervolgens met een vroegtijdig vuurwerkeffect een ontmaagding uit te beelden.
[ Bericht 0% gewijzigd door Wuwwa op 02-05-2018 12:11:13 ]
quote:
No Goodbyes:
De dansers blijven, nadat de grote jurk uitgaat, jankend om de benen van Linda Wagemakers gewikkeld, omdat ze 'Geen Afscheid' willen nemen van haar.
Shine:
Tijdens de uitvoering van de Toppers is er balletdanseres die met veel kunstzinnigheid en heel artistiek de Zonnegroet doet
De Eerste Keer:
Er komt een dansend paar naast Maxine en Franklin liggen, die ongemakkelijk om elkaar en over elkaar heen strengelen, om vervolgens met een vroegtijdige vuurwerkeffect een ontmaagding uit te beelden.
Niemand heeft nog tijd. Het nummer stopt na 1 seconde.
Ik hou van jou. Bij ' ik kan niet leven in een wereld zonder jouuuuuuhouuuuuh' snijdt Maribelle haar eigen polsen door.
De act begint, niemand begrijpt het, want in het Nederlands... Iedereen in shock, want de dansers dansen niet.
Maar na het eerste couplet komt de verrassing.
De donkere zangeres zet het refrein in, en de dansers komen tot leven.
Rara, bij welk lied hoorde deze Pannecouck-act.
Ik weet hem helaas nietquote:Op woensdag 2 mei 2018 14:18 schreef Dave het volgende:
Visualiseer: een ballroom-stel, de heer gekleed in overwegend lichtblauw, met witte accenten, de dame in kobaltblauw, met groene vlek patroon. Maar.... ze staan stokstil, als living statues.
De act begint, niemand begrijpt het, want in het Nederlands... Iedereen in shock, want de dansers dansen niet.
Maar na het eerste couplet komt de verrassing.
De donkere zangeres zet het refrein in, en de dansers komen tot leven.
Rara, bij welk lied hoorde deze Pannecouck-act.
Bestaan enkel uit 2 minuten stilte
We beginnen met een zomers tafereel van zon, zee, strand, surfplanken, ijscokar, etc. om de verloren zomer uit te beelden waar de zanger over zingt.
Bij de climax van het nummer wil Pannecoucke eigenlijk symbolisch 2 minuten stilte voor de dode vaders op de wereld en daar het halve nummer voor opofferen als stunt wat nog nóóit gedaan is. Het plan wordt echter afgekeurd door de EBU omdat het nummer anders te weinig tekst heeft, en Hansie moet ineens aan de Plan B.
Maar... Pannecoucke komt met een compromis door alleen nog maar vanaf het achterste gedeelte van de arena te filmen. Dat het thuispubliek vervolgens niets ziet van het optreden door de verre afstand en de wapperende vlaggen ervoor is juist het avantgardistische kunstzinnige eraan. De vlaggen geven namelijk aan dat de zanger nu echt verbloemd is door de andere mensen die hem distantiëren van zijn dode pa, en dat hij zich niet meer gezien voelt.
Wie het thuis niet snapt en in paniek met Ziggo aan de telefoon hangt of er misschien een storing is, die begrijpen gewoon niet met hun blanke bipsen dat ze naar verheffende kunst aan het kijken zijn.
Fairytale?quote:
Parade van sprookjes figuren als kleinduimpje, Roodkapje en hans en grietje die dan ook nog de backing vocals doen
Dat laatstequote:
No Goodbyes:
De dansers blijven, nadat de grote jurk uitgaat, jankend om de benen van Linda Wagemakers gewikkeld, omdat ze 'Geen Afscheid' willen nemen van haar.
Shine:
Tijdens de uitvoering van de Toppers is er balletdanseres die met veel kunstzinnigheid en heel artistiek de Zonnegroet doet
De Eerste Keer:
Er komt een dansend paar naast Maxine en Franklin liggen, die ongemakkelijk om elkaar en over elkaar heen strengelen, om vervolgens met een vroegtijdig vuurwerkeffect een ontmaagding uit te beelden.
Pannecoucke krijgt fictief de regie over de act van Never Alone voor het Eurovisie Songfestival 2011. Tijd voor een denkbeeldige ontmoeting dus zodat hij over zijn mogelijke plannen kan vertellen.
SPOILERNever Alone
Pannecoucke zit achterin zijn werkkamer, op dat moment net bezig zijn dagelijkse oefeningen op z'n lucht fiets af te ronden. Naast het regisseren van concerten heeft hij blijkbaar ook een verregaande interesse voor de luchtfietserij want er staan er nogal een hoop. Hans gaat aan z’n bureau zitten en laat desgevraagd weten meteen enthousiast te zijn geworden toen hij het lied voor het eerst hoorde. Het is belangrijk exact de juiste sfeer te zetten. De kijker moet in eerste instantie de eenzaamheid voelen, de leegte van de zanger. Cruciaal is dan ook dat het contact met de camera te alle tijde moet worden vermeden. Elke ontwijkende blik met de camera is tot in detail geregisseerd. De overige bandleden staan met rouwsluiers op de achtergrond toe te kijken naar de hulpeloze zanger.
Om aan te tonen dat de zanger niet alleen is, moet er gebruik worden gemaakt van een aantal goedkope trucs. Zo is het plan om de zanger heimelijk te laten achtervolgen door cameramensen vanuit verschillende standpunten. Om dit te bewerkstelligen worden een aantal cameramannen geïnstrueerd om rond de zanger te cirkelen tijdens het optreden. Ook wil de wonderregisseur camera's in de vloer van het podium laten plaatsen die vanuit de vloer shots gaan maken van de zanger. Tevens moet de zanger door een aantal camera's van bovenaf worden gevolgd. Hans noemt dit de zogenaamde ‘helikopter-view’. Het filosofische idee hierachter is dat met honderden miljoenen tv-kijkers die over je schouder meekijken je eigenlijk nooit alleen bent, ondanks dat de zanger dit wel zo lijkt te ervaren. Makkelijk te begrijpen en daardoor effectief, aldus Pannecoucke.
Aan de eenzaamheid van de zanger komt verandering als Hans halverwege het lied een onverwachte wending wil geven aan het optreden. Om nu ook de zanger duidelijk te maken dat hij niet alleen is wordt een kunstschaatsster ingezet, welke de rol van de ronddraaiende cameramannen gaat overnemen. De rouwsluiers van de bandleden kunnen af en wat volgt is een romance tussen de zanger en de kunstschaatsster. Dit alles moet volgens Pannecoucke in één camerashot worden gevangen, om de spanning tussen beiden te voelen. Op dat moment worden de kijkers gegrepen, ze kunnen niet meer weg. Dit herkenbare verhaal zou de nodige stemmen moeten opleveren. Never Alone schreeuwt volgens Hans om deze regie en sluit perfect aan bij het lied. De regisseur is daarom vol vertrouwen en gaat er dan ook vanuit dat de kijker dit hoogstandje wel op waarde weet te schatten.
quote:
Uit respect heb ik Pannecoucke ook een lied laten 'Pannecouckefiëren'.
Pannecoucke krijgt fictief de regie over de act van Never Alone voor het Eurovisie Songfestival 2011. Tijd voor een denkbeeldige ontmoeting dus zodat hij over zijn mogelijke plannen kan vertellen.SPOILERNever Alone
Pannecoucke zit achterin zijn werkkamer, op dat moment net bezig zijn dagelijkse oefeningen op z'n lucht fiets af te ronden. Naast het regisseren van concerten heeft hij blijkbaar ook een verregaande interesse voor de luchtfietserij want er staan er nogal een hoop. Hans gaat aan z’n bureau zitten en laat desgevraagd weten meteen enthousiast te zijn geworden toen hij het lied voor het eerst hoorde. Het is belangrijk exact de juiste sfeer te zetten. De kijker moet in eerste instantie de eenzaamheid voelen, de leegte van de zanger. Cruciaal is dan ook dat het contact met de camera te alle tijde moet worden vermeden. Elke ontwijkende blik met de camera is tot in detail geregisseerd. De overige bandleden staan met rouwsluiers op de achtergrond toe te kijken naar de hulpeloze zanger.
Om aan te tonen dat de zanger niet alleen is, moet er gebruik worden gemaakt van een aantal goedkope trucs. Zo is het plan om de zanger heimelijk te laten achtervolgen door cameramensen vanuit verschillende standpunten. Om dit te bewerkstelligen worden een aantal cameramannen geïnstrueerd om rond de zanger te cirkelen tijdens het optreden. Ook wil de wonderregisseur camera's in de vloer van het podium laten plaatsen die vanuit de vloer shots gaan maken van de zanger. Tevens moet de zanger door een aantal camera's van bovenaf worden gevolgd. Hans noemt dit de zogenaamde ‘helikopter-view’. Het filosofische idee hierachter is dat met honderden miljoenen tv-kijkers die over je schouder meekijken je eigenlijk nooit alleen bent, ondanks dat de zanger dit wel zo lijkt te ervaren. Makkelijk te begrijpen en daardoor effectief, aldus Pannecoucke.
Aan de eenzaamheid van de zanger komt verandering als Hans halverwege het lied een onverwachte wending wil geven aan het optreden. Om nu ook de zanger duidelijk te maken dat hij niet alleen is wordt een kunstschaatsster ingezet, welke de rol van de ronddraaiende cameramannen gaat overnemen. De rouwsluiers van de bandleden kunnen af en wat volgt is een romance tussen de zanger en de kunstschaatsster. Dit alles moet volgens Pannecoucke in één camerashot worden gevangen, om de spanning tussen beiden te voelen. Op dat moment worden de kijkers gegrepen, ze kunnen niet meer weg. Dit herkenbare verhaal zou de nodige stemmen moeten opleveren. Never Alone schreeuwt volgens Hans om deze regie en sluit perfect aan bij het lied. De regisseur is daarom vol vertrouwen en gaat er dan ook vanuit dat de kijker dit hoogstandje wel op waarde weet te schatten.
Geweldig! Ik zie het ook gewoon voor me hoe dit er dan uit gaat zien, en zie het Pannecoucke zo doen.
). Maar bij de overige liedjes zou krumping misstaan. 
Jaaa, bedankt!quote:
[..]
Geweldig! Ik zie het ook gewoon voor me hoe dit er dan uit gaat zien, en zie het Pannecoucke zo doen.
Zoiets zag ik dus ook wel voor me. 
Misschien zelfs nog wel een te realistisch idee voor hem. 
Moest ook al zo hard lachen om al jullie bovenstaande ideeën. Niet voor niets dat hij zo'n topic krijgt. Voor een luchtig familieprogramma als het Eurovisie Songfestival slaat hij soms gewoon (ietsje) door met vergezochte redenaties. En dat dan later weer verdedigen met opmerkingen als 'nodig om de juiste sfeer te zetten' en 'lied vraagt om deze regie'. De act van Trijntje vond ik wel het meest apart, dat moest dan wat voorstellen. Alleen snap ik nog steeds helemaal niets van wat daar de bedoeling van was.
WoW,quote:
Uit respect heb ik Pannecoucke ook een lied laten 'Pannecouckefiëren'.
Pannecoucke krijgt fictief de regie over de act van Never Alone voor het Eurovisie Songfestival 2011. Tijd voor een denkbeeldige ontmoeting dus zodat hij over zijn mogelijke plannen kan vertellen.SPOILERNever Alone
Pannecoucke zit achterin zijn werkkamer, op dat moment net bezig zijn dagelijkse oefeningen op z'n lucht fiets af te ronden. Naast het regisseren van concerten heeft hij blijkbaar ook een verregaande interesse voor de luchtfietserij want er staan er nogal een hoop. Hans gaat aan z’n bureau zitten en laat desgevraagd weten meteen enthousiast te zijn geworden toen hij het lied voor het eerst hoorde. Het is belangrijk exact de juiste sfeer te zetten. De kijker moet in eerste instantie de eenzaamheid voelen, de leegte van de zanger. Cruciaal is dan ook dat het contact met de camera te alle tijde moet worden vermeden. Elke ontwijkende blik met de camera is tot in detail geregisseerd. De overige bandleden staan met rouwsluiers op de achtergrond toe te kijken naar de hulpeloze zanger.
Om aan te tonen dat de zanger niet alleen is, moet er gebruik worden gemaakt van een aantal goedkope trucs. Zo is het plan om de zanger heimelijk te laten achtervolgen door cameramensen vanuit verschillende standpunten. Om dit te bewerkstelligen worden een aantal cameramannen geïnstrueerd om rond de zanger te cirkelen tijdens het optreden. Ook wil de wonderregisseur camera's in de vloer van het podium laten plaatsen die vanuit de vloer shots gaan maken van de zanger. Tevens moet de zanger door een aantal camera's van bovenaf worden gevolgd. Hans noemt dit de zogenaamde ‘helikopter-view’. Het filosofische idee hierachter is dat met honderden miljoenen tv-kijkers die over je schouder meekijken je eigenlijk nooit alleen bent, ondanks dat de zanger dit wel zo lijkt te ervaren. Makkelijk te begrijpen en daardoor effectief, aldus Pannecoucke.
Aan de eenzaamheid van de zanger komt verandering als Hans halverwege het lied een onverwachte wending wil geven aan het optreden. Om nu ook de zanger duidelijk te maken dat hij niet alleen is wordt een kunstschaatsster ingezet, welke de rol van de ronddraaiende cameramannen gaat overnemen. De rouwsluiers van de bandleden kunnen af en wat volgt is een romance tussen de zanger en de kunstschaatsster. Dit alles moet volgens Pannecoucke in één camerashot worden gevangen, om de spanning tussen beiden te voelen. Op dat moment worden de kijkers gegrepen, ze kunnen niet meer weg. Dit herkenbare verhaal zou de nodige stemmen moeten opleveren. Never Alone schreeuwt volgens Hans om deze regie en sluit perfect aan bij het lied. De regisseur is daarom vol vertrouwen en gaat er dan ook vanuit dat de kijker dit hoogstandje wel op waarde weet te schatten.
