Introvert zijn in een extraverte maatschappij.

- Voor petities en enquetes mag je een mail sturen naar forum@fok.nl -

[ Bericht 42% gewijzigd door STING op 08-01-2019 15:15:26 ]

Denken dat een docu gebaseerd is op 100% waarheid
Avicii kon toch ook stoppen met zijn carriere en een normaal kantoorbaan doen zoals elk van ons?

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 12:30 schreef dagobertE6 het volgende:
Denken dat een docu gebaseerd is op 100% waarheid
Avicii kon toch ook stoppen met zijn carriere en een normaal kantoorbaan doen zoals elk van ons?

Niet echt als je allerlei contracten hebt. Honderdduizenden mensen staan te wachten op jou.

Een heel groot feest met tientallen DJ's met als hoofd artiest Avicii. Nou, er komen 100.000 mensen op af. Avicii meldt zich ziek en de waarde van het feest is met 50% gedaald. Of te wel, afblazen is dan ook een overweging waard.

Echt, er wordt zo'n gruwelijk druk op zulke mensen gelegd door keiharde managers etc., en hij was natuurlijk al zeer introvert.

Leuke docu. Had een feestje verwacht met leuke muziek, maar achter de schermen is het gewoon niet altijd leuk.

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 12:45 schreef Jardis het volgende:

[..]

Niet echt als je allerlei contracten hebt. Honderdduizenden mensen staan te wachten op jou.

Een heel groot feest met tientallen DJ's met als hoofd artiest Avicii. Nou, er komen 100.000 mensen op af. Avicii meldt zich ziek en de waarde van het feest is met 50% gedaald. Of te wel, afblazen is dan ook een overweging waard.

Echt, er wordt zo'n gruwelijk druk op zulke mensen gelegd door keiharde managers etc., en hij was natuurlijk al zeer introvert.

Leuke docu. Had een feestje verwacht met leuke muziek, maar achter de schermen is het gewoon niet altijd leuk.

Het is echt niet van de ene dag op de ander gebeurd.
En hij kan ook gewoon nee zeggen.
Genoeg Avicii's de hem zo een twee kunnen vervangen.

Tja wel hard maar hoe kan je het zo ver laten komen dat je je polsen doorsnijdt vraag ik mij af.

Zo extravert is de maatschappij imo echt niet. Dat heeft er meer mee te maken dat de extraverte personen de meeste aandacht opeisen waardoor dat zo lijkt. Prima toch. Het wordt hier al gauw in extremiteiten getrokken, waar volgens mij andere problematiek een veel grotere rol speelt dan je introverte eigenschap.

Goed, extraverte personen krijgen energie van gezelschap, bij introverte personen andersom. In beide gevallen kan je zelf toch de balans zoeken? Dat is voor beide uitersten even van belang. Als introvert moet je op school en werk enigszins kunnen samenwerken en zoek je daarbuiten rust. Als extravert zal een weekend/vakantie alleen doorbrengen weer een zuigend effect hebben en zal je veel/constant bezig zijn met het zoeken van gezelschap. Dat is in beide gevallen echt prima te managen. Aangezien het uitersten zijn, is het zoeken van die balans per persoon verschillend. Bij Avicii was die balans structureel voor hem niet gezond.

Wanneer je denkt dat je je als introvert constant moet voordoen als extravert in deze maatschappij, speelt er imo ook iets anders. Ik zie dan een gebrek aan zelfvertrouwen. Bedrijfsuitjes en borrels worden vaak als voorbeeld aangehaald. Dat het gezelschap vermoeiend is zal wel, maar de echte reden is dat je er gewoonweg geen zin in hebt omdat het als verplichting wordt gezien waar je geen controle over hebt. Extraverte personen hebben daar net zo vaak geen zin in. Kom voor jezelf op en doe het dan ook gewoon niet in plaats van in je schulpje te blijven klagen en je te verbergen achter een introvert karakter.

quote:

Op maandag 11 februari 2019 13:08 schreef Justinn het volgende:
Zo extravert is de maatschappij imo echt niet. Dat heeft er meer mee te maken dat de extraverte personen de meeste aandacht opeisen waardoor dat zo lijkt. Prima toch. Het wordt hier al gauw in extremiteiten getrokken, waar volgens mij andere problematiek een veel grotere rol speelt dan je introverte eigenschap.

Goed, extraverte personen krijgen energie van gezelschap, bij introverte personen andersom. In beide gevallen kan je zelf toch de balans zoeken? Dat is voor beide uitersten even van belang. Als introvert moet je op school en werk enigszins kunnen samenwerken en zoek je daarbuiten rust. Als extravert zal een weekend/vakantie alleen doorbrengen weer een zuigend effect hebben en zal je veel/constant bezig zijn met het zoeken van gezelschap. Dat is in beide gevallen echt prima te managen. Aangezien het uitersten zijn, is het zoeken van die balans per persoon verschillend. Bij Avicii was die balans structureel voor hem niet gezond.

Wanneer je denkt dat je je als introvert constant moet voordoen als extravert in deze maatschappij, speelt er imo ook iets anders. Ik zie dan een gebrek aan zelfvertrouwen. Bedrijfsuitjes en borrels worden vaak als voorbeeld aangehaald. Dat het gezelschap vermoeiend is zal wel, maar de echte reden is dat je er gewoonweg geen zin in hebt omdat het als verplichting wordt gezien waar je geen controle over hebt. Extraverte personen hebben daar net zo vaak geen zin in. Kom voor jezelf op en doe het dan ook gewoon niet in plaats van in je schulpje te blijven klagen en je te verbergen achter een introvert karakter.

Ik vind dit wel erg kort door de bocht. Het is niet alsof het simpelweg afzeggen van (bijvoorbeeld) borrels zonder gevolgen is.

Als jij bijvoorbeeld wilt slagen als fiscalist/jurist op een groot advocatenkantoor, kun je je echt niet zo opstellen. Dit terwijl je als introvert persoon wel degelijk over de kwaliteiten (en ambities) kunt beschikken om op een dergelijk niveau te werken.

En juist in dat soort situaties begint een schoen te wringen.

Ik ben er ook zo eentje die liever in een hoekje aan allerlei ideeën werkt, maar enorm slecht is in ze verkopen. Dat is soms wel frustrerend bij bijvoorbeeld vergaderingen waarin dingen besloten worden en de mensen met de grootste bek vaker gelijk krijgen.
Gelukkig heb ik wel het idee dat mensen me waarderen om mijn kennis en gecalculeerdheid, dat is ook vaak genoeg uitgesproken (mensen soms op hun bek zien gaan omdat ze eerst doen en dan eventueel pas denken helpt ook wel).

Krijg soms ook wel het commentaar dat ik zo weinig praat, maar dat is vooral bij mensen die ik nog niet goed ken en die zelf de neiging hebben om het hoogste woord te hebben. Uit eten gaan met een select groepje mensen die ik al wat langer ken en me goed liggen vind ik daarentegen het leukste wat er is, dat je bijvoorbeeld op het werk met een aantal mensen een avondje ergens spare ribs gaat wegwerken, kan ik echt van genieten en naartoe leven, biertje erbij, beetje praten. Maar goed, dat zijn dus niet de mensen die overal een grap van proberen te maken en mensen constant proberen te 'roasten', dergelijke kutlui ben ik al genoeg tegengekomen op school en kan ik (en wil ik dus) totaal niet mee omgaan.

Volle kroegen en van die verjaardagen met een hoop aangetrouwde lui en stapels kleine kinderen kan je me ook geen plezier mee doen, maar volgens mij beperkt die mening zich niet alleen tot de introverten

quote:

Op maandag 11 februari 2019 19:46 schreef TATW het volgende:

[..]

Ik vind dit wel erg kort door de bocht. Het is niet alsof het simpelweg afzeggen van (bijvoorbeeld) borrels zonder gevolgen is.

Klopt, je gaat dan snel bekend staan als die ene party pooper die nooit meegaat naar borrels of uitjes, dat verandert vaak ook de sociale omgang op het werk zelf, al dan niet onbewust... terwijl je dan wel betrokken moet zijn bij wat er gebeurt. Ik laat me zelf nog weleens overhalen om toch mee te gaan ergens naar toe terwijl ik stiekem liever direct naar huis was gegaan, maar heb er dan geen moeite meer mee om dan na 1 of 2 drankjes alsnog vroeg af te taaien en de rest van de avond voor mezelf te hebben... en de andere keren dat je gewoon niet gaat vallen dan niet meer zo op omdat je toch af en toe je kop even laat zien. Goed compromis, iedereen tevreden, het zijn ook vaak de lange bijeenkomsten die me nekken, uurtje na werktijd chillen is nog wel gezellig. Voorkomt trouwens ook dat je te zat wordt

[ Bericht 2% gewijzigd door Fleischmeister op 12-02-2019 00:23:03 ]

quote:

Op maandag 11 februari 2019 08:16 schreef dagobertE6 het volgende:

[..]

Het is echt niet van de ene dag op de ander gebeurd.
En hij kan ook gewoon nee zeggen.
Genoeg Avicii's de hem zo een twee kunnen vervangen.

Tja wel hard maar hoe kan je het zo ver laten komen dat je je polsen doorsnijdt vraag ik mij af.

Je eerste zin zegt het al, zoiets sluipt erin, tot het moment dat je er niet meer makkelijk aan kan onttrekken (je bent immers nu de hoofdact, mag je met een goed verhaal komen), maar dit het liefst wel zou willen. Net zoals bijvoorbeeld een burnout ook niet opeens ontstaat. En nee zeggen is vooral makkelijk voor assertieve mensen, niet iedereen is dat nu eenmaal, zijn misschien wat onzekerder en vinden het moeilijk om soms mensen te moeten afwijzen omdat ze het idee hebben dat mensen daardoor minder over hen denken. Dat is ook vaak hoe werkstress erger wordt, teveel andere mensen het naar de zin willen maken omdat je aardig gevonden wil worden, je voortdurend laten onderbreken door anderen zodat jij die toffe peer bent die altijd anderen helpt, maar daardoor je eigen werk niet af komt en je daar gefrustreerder en gefrustreerder over raakt, etc... terwijl mensen je vaak juist meer respecteren als je duidelijk je grenzen aangeeft, maar zo zie je dat niet.
Zoiets kan je niet zomaar veranderen, dat heeft ook te maken met je karakter.

quote:

Op maandag 11 februari 2019 19:46 schreef TATW het volgende:

[..]

Ik vind dit wel erg kort door de bocht. Het is niet alsof het simpelweg afzeggen van (bijvoorbeeld) borrels zonder gevolgen is.

Als jij bijvoorbeeld wilt slagen als fiscalist/jurist op een groot advocatenkantoor, kun je je echt niet zo opstellen. Dit terwijl je als introvert persoon wel degelijk over de kwaliteiten (en ambities) kunt beschikken om op een dergelijk niveau te werken.

En juist in dat soort situaties begint een schoen te wringen.

a. Dat een borrel energie kost voor de introverte persoon maakt het niet per definitie een niet leuke activiteit voor hem/haar.
b. Dat een borrel energie oplevert voor een extraverte persoon maakt het niet per definitie een leuke activiteit voor hem/haar.

Dat vind ik de denkfout hier. En dat is nou juist mijn punt, waarom zou een sociaal verplichte borrel alleen een 'probleem' zijn voor introverte personen? Het is niet per definitie zo dat extraverte personen borrels altijd leuk vinden hoor. Wat ik zo kort door de bocht vind, is dat hier een gedachtegang wordt geprojecteerd dat een extraverte persoon iedere vorm van gezelschap leuk vindt. Dat is totaal niet waar.

Ik ben zelf meer introvert dan extravert. Ik voel me het meest op me gemak alleen en gezelschap kost me altijd wat energie. Dat betekent niet dat ik gezelschap niet leuk vind óf zelfs ontwijk. Ik heb een redelijk vlotte babbel en ben assertief. Contact leggen (bij voorkeur 1 op 1) is voor mij geen probleem en levert veel op. Ondanks dat het me energie kost, heeft het ook wel z'n voordelen. Althans zo heb ik dat de laatste 10 jaar geleerd. De compromis die ik maak is dat er een zekere rustperiode tegenover MOET staan. Een moment van bezinning zeg maar.

De belangrijkste competentie om de balans te vinden is dat je je grenzen aan kunt geven en -waar nodig- voor jezelf op komt. Dát was imo Avicii's echte primaire probleem, en niet zozeer het feit dat hij introvert was in een rol die beter past bij een extravert (optredend DJ).

[ Bericht 1% gewijzigd door Justinn op 12-02-2019 09:16:10 ]

Of wat dachten jullie van de 'lunchtafel' op het werk. Dat je ergens werkt waar standaard iedereen 'gezellig' met zijn allen aan één tafel zit tijdens de pauzes. En dat wordt als pluspunt in de vacature gezet.

Er staat nooit in de vacature: Hier kun je lekker rustig werken. Hier heb je een kantoor voor jezelf. Hier staat de radio altijd uit. Hier geen verplichte vrijdagmiddagborrels. Hier is een stilteruimte waar je naartoe kunt.

Dus de algehele veronderstelling is toch dat iedereen dat soort poeha hartstikke leuk vindt.

Ik probeer mijn ruimte zoveel mogelijk te nemen door bijvoorbeeld te vragen of ik ergens alleen kan zitten en dat ik me dan veel beter kan concentreren of door in de pauze in mijn eentje een stuk te gaan wandelen (niemand komt ook van zijn kont af in de pauzes), maar ik weet wel zeker dat me dat niet in dank wordt afgenomen. Promotie is dan toch voor die persoon die zijn tijd heeft verknoeid met praatjes bij de koffieautomaat. Dus ik vind het niet makkelijk om te doen.

En die videoschermen die werkelijk OVERAL opduiken + takkeherrie word ik ook gestoord van: bij de huisarts, de tandarts, in de bus, de fysio, de sportschool, de supermarkt overal schermen en muziek, ik zou maar een minuutje overgeleverd zijn aan mijn eigen gedachten! Ik vind het daardoor heel onprettig om te moeten wachten in een wachtkamer. Ik loop buiten de hele dag maar met oordoppen en koptelefoon rond en zonnebril onderhand.

quote:

Op dinsdag 12 februari 2019 08:49 schreef Justinn het volgende:

[..]

a. Dat een borrel energie kost voor de introverte persoon maakt het niet per definitie een niet leuke activiteit voor hem/haar.
b. Dat een borrel energie oplevert voor een extraverte persoon maakt het niet per definitie een leuke activiteit voor hem/haar.

Dat vind ik de denkfout hier. En dat is nou juist mijn punt, waarom zou een sociaal verplichte borrel alleen een 'probleem' zijn voor introverte personen? Het is niet per definitie zo dat extraverte personen borrels altijd leuk vinden hoor. Wat ik zo kort door de bocht vind, is dat hier een gedachtegang wordt geprojecteerd dat een extraverte persoon iedere vorm van gezelschap leuk vindt. Dat is totaal niet waar.

Het gaat niet om "leuk vinden". Het gaat erom dat wanneer een introvert iemand naar een borrel gaat, dat consequenties heeft: het kost energie. Je wordt er moe van. En dus moet je daarna weer opladen en kun je geen andere dingen doen die ook energie kosten. Het is dus een afweging: ga ik naar de borrel of doe ik dat andere, of zelfs: heb ik na de borrel voldoende tijd om weer op te laden?
Als de borrel als leuk wordt ervaren weegt dat misschien op tegen de halve volgende dag voor pampus liggen en het bezoek aan schoonma overslaan. Op het moment dat de leuke borrel betekent dat je 's avonds chagrijnig bent tegen je kinderen en je niet toekomt aan je echtelijke plichten wordt het een ander verhaal.

quote:

Op maandag 11 februari 2019 13:08 schreef Justinn het volgende:
Zo extravert is de maatschappij imo echt niet. Dat heeft er meer mee te maken dat de extraverte personen de meeste aandacht opeisen waardoor dat zo lijkt. Prima toch.

De maatschappij is een stuk extraverter geworden sinds ca. 1990. Er is steeds meer een nadruk komen te liggen op het waarderen van extraverte eigenschappen, zoals jezelf verkopen en werken in "creatieve, dynamische" omgevingen. Flexwerken vraagt om voortdurend onderhandelen, agile scrum ook. Met het "verhaal" van een bedrijf willen managers dat iedereen klantcontact heeft en zich presenteert.
Stilte raakt uit de gratie. Zelfs in bibliotheken is het niet meer stil.

quote:

Op zaterdag 16 februari 2019 08:56 schreef diginoob2 het volgende:
Of wat dachten jullie van de 'lunchtafel' op het werk. Dat je ergens werkt waar standaard iedereen 'gezellig' met zijn allen aan één tafel zit tijdens de pauzes. En dat wordt als pluspunt in de vacature gezet.

Er staat nooit in de vacature: Hier kun je lekker rustig werken. Hier heb je een kantoor voor jezelf. Hier staat de radio altijd uit. Hier geen verplichte vrijdagmiddagborrels. Hier is een stilteruimte waar je naartoe kunt.

Dus de algehele veronderstelling is toch dat iedereen dat soort poeha hartstikke leuk vindt.

Ik probeer mijn ruimte zoveel mogelijk te nemen door bijvoorbeeld te vragen of ik ergens alleen kan zitten en dat ik me dan veel beter kan concentreren of door in de pauze in mijn eentje een stuk te gaan wandelen (niemand komt ook van zijn kont af in de pauzes), maar ik weet wel zeker dat me dat niet in dank wordt afgenomen. Promotie is dan toch voor die persoon die zijn tijd heeft verknoeid met praatjes bij de koffieautomaat. Dus ik vind het niet makkelijk om te doen.

Godver, zelden zo'n spot-on post gelezen. Heel herkenbaar.

quote:

Op zaterdag 16 februari 2019 08:56 schreef diginoob2 het volgende:
Of wat dachten jullie van de 'lunchtafel' op het werk. Dat je ergens werkt waar standaard iedereen 'gezellig' met zijn allen aan één tafel zit tijdens de pauzes. En dat wordt als pluspunt in de vacature gezet.

Er staat nooit in de vacature: Hier kun je lekker rustig werken. Hier heb je een kantoor voor jezelf. Hier staat de radio altijd uit. Hier geen verplichte vrijdagmiddagborrels. Hier is een stilteruimte waar je naartoe kunt.

Dus de algehele veronderstelling is toch dat iedereen dat soort poeha hartstikke leuk vindt.

Ik probeer mijn ruimte zoveel mogelijk te nemen door bijvoorbeeld te vragen of ik ergens alleen kan zitten en dat ik me dan veel beter kan concentreren of door in de pauze in mijn eentje een stuk te gaan wandelen (niemand komt ook van zijn kont af in de pauzes), maar ik weet wel zeker dat me dat niet in dank wordt afgenomen. Promotie is dan toch voor die persoon die zijn tijd heeft verknoeid met praatjes bij de koffieautomaat. Dus ik vind het niet makkelijk om te doen.

Maar is dit wel echt zo?

Want wat jij omschrijft, herken ik wel, maar dat kan zich ook in meerdere vormen uiten.

Ik moet met lunch bijvoorbeeld ook echt even naar buiten. Soms alleen, soms met collega's van andere afdelingen waar ik u.h.v. mijn vorige functie een goede band mee heb. Collega's uit mijn huidige unit gaan vaak met elkaar lunchen in het restaurant.

Toch heb ik totaal niet het gevoel dat dit ooit mijn promotie in de weg zal staan, en heb ik het idee dat iedereen mijn keuze respecteert.

Het is namelijk ook maar net hoe je het brengt. Als je niet inmengt in de pauzes, moet je ervoor zorgen dat je buiten de pauzes wat betrokkenheid en persoonlijke interesse richting collega's uit. Dan krijgen ze immers niet het idee dat het iets persoonlijks is of dat je geen leuk persoon bent, maar beseffen ze dat jij dat looprondje buiten gewoon nodig hebt omdat het bij jou past.

Terwijl ik ook collega's ken die ook niet mee gaan binnen lunchen, maar zich tijdens werk ook gigantisch afstandelijk opstellen. Dat gaat voor scheve gezichten zorgen.

Maar ik herken helemaal niet als je op werk wbt. pauze een beetje je eigen koers vaart, dat je dan per definitie buitenspel wordt gezet.

Ik herken het totaal niet, maar dat komt doordat ik zelf bij een grote verzekeraar werk, dus dat zal sowieso anders zijn dan wanneer je bij een klein kantoortje werkt.

edit: Volgens mij val ik in herhaling

quote:

Op zaterdag 16 februari 2019 15:57 schreef Chia het volgende:
Een goed artikel wat betreft het borrelgebeuren: https://www.businessinsid(...)icht-niet-gaan-leuk/

Vooral de laatste regel is treffend: 'neem het niet zo serieus'

Iedereen zou gewoon de vrijheid moeten hebben om te doen wat hij / zij wil of juist niet wil. Al die verplichtingen bllll

quote:

Op zaterdag 16 februari 2019 08:58 schreef diginoob2 het volgende:
En die videoschermen die werkelijk OVERAL opduiken + takkeherrie word ik ook gestoord van: bij de huisarts, de tandarts, in de bus, de fysio, de sportschool, de supermarkt overal schermen en muziek, ik zou maar een minuutje overgeleverd zijn aan mijn eigen gedachten! Ik vind het daardoor heel onprettig om te moeten wachten in een wachtkamer. Ik loop buiten de hele dag maar met oordoppen en koptelefoon rond en zonnebril onderhand.

Ik vind het 10x erger om overal waar je komt onbekende andere mensen te horen krijsen/schreeuwen persoonlijk. Bij muziek is er nog moeite gedaan om het aangenaam te laten klinken en het te laten voldoen aan een kwaliteits standaard.

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 17-02-2019 11:58:26 ]

quote:

Op zaterdag 16 februari 2019 09:23 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

De maatschappij is een stuk extraverter geworden sinds ca. 1990. Er is steeds meer een nadruk komen te liggen op het waarderen van extraverte eigenschappen, zoals jezelf verkopen en werken in "creatieve, dynamische" omgevingen. Flexwerken vraagt om voortdurend onderhandelen, agile scrum ook. Met het "verhaal" van een bedrijf willen managers dat iedereen klantcontact heeft en zich presenteert.
Stilte raakt uit de gratie. Zelfs in bibliotheken is het niet meer stil.

Mwa, is dat wel echt zo? Voor werk en school zal het in het 90% van de gevallen verplicht zijn om (regelmatig) samen te werken. Dat was vroeger ook zo, en daar dien je als introvert de balans in te vinden. Dat kan je jammer en vervelend vinden, maar een stukje aanpassingsvermogen lijkt me vrij gezond. Als je iets wilt bereiken is het aangaan van sociale contacten simpelweg een must.

Ik vind de maatschappij juist veel geschikter voor de introvert dan 10-20 jaar geleden. We communiceren meer dan ooit online (social media) i.p.v. face-to-face. Vermaak vindt meer thuis plaats, thuiswerken doet z'n intrede of werken met oordopjes in is toegestaan. Dat laatste was 20 jaar geleden echt ongehoord. Zelfstandig online leren wordt ook steeds populairder. Met dingen als online seminars is het niet nodig je sociaal op te moeten stellen.

De maatschappij is inderdaad wel complexer, chaotischer en gehaaster geworden. Ik kan me er wel iets bij voorstellen dat deze drukte meer stress op levert bij introverte personen. Gelukkig heb je redelijk goed zelf in de hand hoe je daarmee om gaat.

Ik heb als introvert een baan in een extraverte omgeving. Ik vind het werk geweldig, maar het kost me soms veel energie. Door een dag minder te gaan werken, heb ik hierin voor mij de perfecte balans gevonden. Het is allemaal echt niet zo zwart/wit als wordt gesteld hier.

quote:

Op maandag 18 februari 2019 16:18 schreef Justinn het volgende:

[..]

Mwa, is dat wel echt zo?

Ja dat is echt zo. Daar is onderzoek naar gedaan. Zie het boek Stil van Susan Cain.
https://www.bol.com/nl/p/stil/9200000025901216/
Het gaat trouwens niet om jouw jeugd maar een omslag die er al voor de oorlog was en zich door blijft zetten.

Bedenk ook eens dat kantoren een ontwikkeling hebben meegemaakt en dat de huidige plek een flexplek is die significant kleiner is conform ARBO dan ca. 15 jaar terug. Wat betekent dat mensen dichter op elkaar zitten en elke dag met andere mensen moeten socialisen.

quote:

Op dinsdag 24 april 2018 11:08 schreef Ruislip het volgende:
[..]

Klopt.

Daarnaast is het voor extraverte mensen (in onze maatschappij) normaal om hun extraverte voorkeuren aan meer introverte mensen op te leggen.

Zoals die ene extraverte collega die constant met allerlei idiote ideeën komt waar ik niet op zit te wachten (vlog maken van de werkdag, personeelsuitje met allerlei interactieve dingen in plaats van gewoon een pizza'tje eten). En als je dit dan niet leuk vindt en er geen zin in hebt, ben jij de boosdoener.

Tegenwoordig mag je mensen met geen vinger meer ongewenst aanraken, maar jouw ideeën / levensstijl en voorkeuren als extravert persoon aan een introvert persoon opleggen is op de een of andere manier sociaal nog steeds geaccepteerd.

Als introvert persoon ben je wel verplicht om mee te doen wanneer je niet raar aangekeken wilt worden. Hoe ongelijk en raar dit ook is. Vrouwen verwachten ook dat mannen extravert zijn en levendig anders ben je maar een nerd in hun ogen. Je wordt zelfs sociaal afgestraft. Ik kan hier wel wat verhalen over neerpennen waarbij ik totaal geen touw kan vastknopen waar ik in vredesnaam de fout inging door alleen met mijn eigen zaken te bemoeien. Behalve dat ik 'introvert' ben. Ik heb geen antwoord hierop waar deze sociale dynamiek goed voor is in evolutionair-psychologisch opzicht. De extraverte mensen kunnen hun vervelende zelve zijn. Een introvert niet. Ook denk ik te merken dat de meeste extraverte mensen uit onzekerheid maar een heel eind slap lullen over niets. Alleen om maar wat te zeggen te hebben. Ik vind ze curieus. En toch worden zij vooral door vrouwen meer geaccepteerd.

[ Bericht 6% gewijzigd door Zomaar-een-Chinees op 15-03-2019 22:20:57 ]

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 22:13 schreef Zomaar-een-Chinees het volgende:
[..]

Als introvert persoon ben je wel verplicht om mee te doen wanneer je niet raar aangekeken wilt worden. Hoe ongelijk en raar dit ook is. Vrouwen verwachten ook dat mannen extravert zijn en levendig anders ben je maar een nerd in hun ogen. Je wordt zelfs sociaal afgestraft. Ik kan hier wel wat verhalen over neerpennen waarbij ik totaal geen touw kan vastknopen waar ik in vredesnaam de fout inging door alleen met mijn eigen zaken te bemoeien. Behalve dat ik 'introvert' ben. Ik heb geen antwoord hierop waar deze sociale dynamiek goed voor is in evolutionair-psychologisch opzicht. De extraverte mensen kunnen hun vervelende zelve zijn. Een introvert niet. Ook denk ik te merken dat de meeste extraverte mensen uit onzekerheid maar een heel eind slap lullen over niets. Alleen om maar wat te zeggen te hebben. Ik vind ze curieus. En toch worden zij vooral door vrouwen meer geaccepteerd.

Zat vrouwen die juist introverte jongens leuker vinden.

En ook zat extraverte mensen die gewoon erg gezellig zijn/mooi karakter hebben.