Introvert zijn in een extraverte maatschappij.

quote:

Op donderdag 26 april 2018 10:53 schreef Chai het volgende:

[..]

Onzin, jij hebt vooral heel erg je eigen draai gegeven aan wat dat 'aanpassen' in de post van Kamina. Kamina claimt nergens dat dat aanpassen dan betekent dat iemand zich naar dat Amerikaanse extraverte ideaal zou moeten schikken of zo. Of andere dingen doen die echt tegen de natuur van het beestje ingaan.

Jullie lullen totaal langs elkaar heen met wat de ander dan wel of niet zou snappen.

Kamina beweert toch duidelijk dat het een vorm van aanstellerij is en niet willen, "kom uit je comfortzone". Maar zo werkt het dus niet, blijkt uit onderzoek.
Wordt tijd dat Kamina uit de comfortzone komt en zich eens inleest in wat specialisten erover schrijven, en wat tegen haar idée fixe ingaat. Van haar heb ik nog geen een bron gehoord die haar beweringen steunt, laat staan een betrouwbare bron.

quote:

Op donderdag 26 april 2018 11:54 schreef Aansteker707 het volgende:

Is dat niet een beetje vermoeiend om aan alle gedragingen meteen een psychologische term te koppelen?

Buiten dat vind ik het gewoon afschuwelijk hip gedoe. 'oh jij doet zo, nou volgens heb je dit en dat!' of 'jij doet zo en zo, dat heeft wel wat weg van blabla-isme'.

Waar het hoofd van vol zit, loopt de mond van over..... mensen lezen te veel over psychologie en psychiatrie, en zo gaat dat je hele denkwereld vormen. Alsof woorden, begrippen en bedachte concepten de werkelijkheid zijn..... zelfs 'introvert'/'extravert niet te serieus nemen zou ik zeggen. Het zijn maar woorden; aanduidinkjes om een grofweg type mee in een patroonmatige beschrijving te vangen.

Ik was hier niet degene die reageerde over narcisme. Ik nam het woord van een ander over. Nou ja een ander.. Dat is hier altijd maar de vraag. Ik haat de psychiatrie en alles wat ermee samen hangt. Dat gezegd hebbende beschrijft narcisme wel echt bestaand gedrag/gedachten patronen van mensen.

quote:

Op donderdag 26 april 2018 23:29 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Wat voor negatief gelul praat jij jezelf aan zeg!

Als het je ontbreekt aan zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde, kan je nooit echt sociaal zijn. Als je continu piekert en alles analyseert, kan je geen contact maken met je omgeving en ben je evenmin sociaal vaardig.

Je hebt gewoon hartstikke veel pech gehad met de psychische hulpverlening die je niet de hulp heeft aangereikt die jij absoluut nodig hebt. Ga op zoek naar wat anders en laat je alsnog helpen.

Ja bedankt het klopt wat je zegt (waarom ik ook die tegenstelling inteovert/extravert haat, men kijkt daarbij niet naar zelfvertrouwen of zo of andere factoren) maar door jezelf te laten helpen daalt je zelfvertrouwen ook, want dan kun je het niet alleen en het kost meer energie dan het oplevert om erachter aan te gaan dat hulpverleners hun werk wel doen, en dan moet je er ook nog voor betalen (eigen risico/eigen bijdrage). Is mijn ervaring iig. Ga er misschien ooit aan beginnen als ik ruim in het geld zit, maar dat is voorlopig nog niet het geval en na 8 jaar heb ik behoefte aan een lange pauze kan geen psycholoog meer zien

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 27-04-2018 07:48:24 ]

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 07:40 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ik was hier niet degene die reageerde over narcisme. Ik nam het woord van een ander over. Nou ja een ander.. Dat is hier altijd maar de vraag. Ik haat de psychiatrie en alles wat ermee samen hangt. Dat gezegd hebbende beschrijft narcisme wel echt bestaand gedrag/gedachten patronen van mensen.

[..]

Ja bedankt het klopt wat je zegt (waarom ik ook die tegenstelling inteovert/extravert haat, men kijkt daarbij niet naar zelfvertrouwen of zo of andere factoren)

Wat zou zelfvertrouwen ermee te maken moeten hebben?

quote:

Op woensdag 25 april 2018 13:49 schreef Metalfrost het volgende:

[..]



[..]

Ik moet 'm laten groeien voordat ik er wat mee doen. Ook voelt het raar als ik de baard eraf haal, en daarnaast ben ik te lui om te scheren.

[..]

Ik denk dat het te maken heeft met een onbewust modebeeld welke een oordelend individu volgt. Of die persoon is conservatief ingesteld, dat kan ook.

Hoe herkenbaar dit... Leef ook als een kluizenaar met baard. Altijd bijzonder hoeveel commentaar erop komt. Ik vind dit soms wel eens lastig dit als niet negatief te zien. Ik moet het voor mezelf soms nuanceren dat ze het niet zo bedoelen. Maar ik vind t wel irritant, ik maak ook geen opmerkingen over wat op iemands gezicht zit of iemands borsten weet ik veel. Van personen die ik beter ken, kan ik het soms wel hebben, maar dan nog zijn er bepaalde personen die gewoon beter hun mond kunnen houden.

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 09:03 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Wat zou zelfvertrouwen ermee te maken moeten hebben?

Wat zelfvertrouwen te maken heeft met extravert of introvert zijn? Wat denk je zelf?

Iemand die een lage dunk heeft van zichzelf en bang is dat hij zichzelf voor lul zet tegenover anderen, zal eerder geneigd zijn zich introvert op te stellen. Daarbij vreten al dat gepieker over jezelf en de gevoelens van machteloosheid veel energie, waardoor je ook in jezelf gekeerd raakt ipv gericht op de wereld om je heen.

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 07:40 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ga er misschien ooit aan beginnen als ik ruim in het geld zit, maar dat is voorlopig nog niet het geval en na 8 jaar heb ik behoefte aan een lange pauze kan geen psycholoog meer zien

Allemaal heel begrijpelijk, maar je hebt echt hulp nodig. Ik kan opmaken uit jouw postgedrag dat je verzuipt in gepieker, waardoor je jezelf opfokt en zulke heftige gevoelens van achterdocht krijgt dat je er bijna paranoïde van wordt.

Ik ga ff de pseudo-psycholoog uithangen en vertellen wat ik ervan denk. Je moet er zelf maar uit opmaken of dat klopt of niet. Ik probeer je te helpen, maar ik ben uiteraard ook maar een mens die niet alwetend is:

Ik denk dat je die grote gevoelens van miskenning die je richt op de psychische hulpverlening eigenlijk je hele leven hebt gehad en ermee bent opgegroeid. Hoe was je vroeger als meisje? Was je iemand met heel veel fantasie en had je behoefte om je in die fantasiewereld terug te trekken? Was je iemand die bijvoorbeeld graag boeken las of tekende om daarmee te kunnen ontsnappen aan de werkelijkheid? Werd je vroeger gepest of was je een heel onopvallend kind wat niet gezien werd?

Ik herken - wat ik al vaker heb gezegd - heel veel in jou terug. Ik weet hoe het voelt als je denkt dat je een sociaal onhandige randdebiel bent die niet leuk genoeg is voor anderen. En aangezien je niet anders gewend bent, denk je dat je het gewoon bent en je erbij neer moet leggen. Maar als jij je er chronisch kut, leeg en ongelukkig bij voelt, betekent het dat jouw gedrag niet zozeer hoort bij jouw persoonlijkheid, maar dat je emotioneel ontwricht bent.

Het beste wat je kan doen denk ik, is ermee naar de huisarts gaan. Schrijf het op waar je tegenaan loopt en schrijf ook op wat je tot nu toe aan stappen hebt ondernomen aan psychische hulpverlening, waardoor jij zo teleurgesteld bent.

Ik denk dat jij op zijn minst langdurige groepstherapie in deeltijd nodig hebt, omdat je anders door het piekeren niet goed in contact kan komen met andere mensen. Ik meen mij te herinneren dat je dat zelf ook dacht en wilde. Veel psychologen kunnen geneigd zijn om alleen het oppervlakkige gedrag op te merken en zien bijvoorbeeld aan jou dat je niet goed contact met anderen kan maken en concluderen meteen dat groepstherapie niks voor jou is.

Laat je boosheid naar de psychische hulpverlening even voor wat die is. Realiseer je ook dat zo'n iemand per week pak 'm beet 50 mensen ziet en zich niet in iedereen evengoed kan verdiepen. Hij zal het met de beste bedoelingen doen, maar denkt er niet genoeg over na. Maak dan goed kenbaar dat jij het anders ziet en denkt er wel baat bij te hebben en ook waarom je dat denkt.

Voor het geval ze er autisme bij gaan slepen en concluderen dat zulke therapie niet werkt bij mensen met ASS. Zo zwartwit is het niet. Ik heb zelf meegemaakt dat mensen met een lichte vorm van ASS toch baat erbij kunnen hebben. Ik denk niet dat jij ASS hebt, maar stel dat het toch wel zo zou zijn ... wat maakt het uit? Je bent veel meer als alleen maar dat. Je komt er maar op een manier achter of het wel of niet aanslaat bij jou, namelijk om het te proberen.

Probeer positief te blijven en gebruik je strijdlust om er bovenop te komen

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 05:17 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Kamina beweert toch duidelijk dat het een vorm van aanstellerij is en niet willen, "kom uit je comfortzone". Maar zo werkt het dus niet, blijkt uit onderzoek.
Wordt tijd dat Kamina uit de comfortzone komt en zich eens inleest in wat specialisten erover schrijven, en wat tegen haar idée fixe ingaat. Van haar heb ik nog geen een bron gehoord die haar beweringen steunt, laat staan een betrouwbare bron.

Hoe kom je erbij dat ik het aanstellerij zou vinden? Bovendien ben ik een man.

Dit bedoel ik: je bent duidelijk niet in staat om correct informatie te verwerken, dus je woorden zijn nul overtuigend.

Ik zou introvert eens een keer niet als hét probleem willen zien. We kunnen het namelijk ook omdraaien. Extraverte mensen zijn gewoon irritant-adhd en popi-jopie. Zo kun je het ook bekijken. Wat is er mis met lekker relaxt zitten zonder dat je springt als een aap van links naar rechts door de kamer

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 13:48 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Wat zelfvertrouwen te maken heeft met extravert of introvert zijn? Wat denk je zelf?

Iemand die een lage dunk heeft van zichzelf en bang is dat hij zichzelf voor lul zet tegenover anderen, zal eerder geneigd zijn zich introvert op te stellen. Daarbij vreten al dat gepieker over jezelf en de gevoelens van machteloosheid veel energie, waardoor je ook in jezelf gekeerd raakt ipv gericht op de wereld om je heen.

Het heeft er echt geen reet mee te maken. Jij hebt het over verlegen mensen, dat is iets heel anders.

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 15:08 schreef Kamina het volgende:

[..]

Hoe kom je erbij dat ik het aanstellerij zou vinden? Bovendien ben ik een man.

Dit bedoel ik: je bent duidelijk niet in staat om correct informatie te verwerken, dus je woorden zijn nul overtuigend.

Ik heb niet naar je geslacht gekeken maar je komt over als een zeikwijf dat een punt wil maken zonder enig verstand van zaken.
Wat is je expertise dat je hier introverte mensen komt afzeiken?

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 18:04 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Ik heb niet naar je geslacht gekeken maar je komt over als een zeikwijf dat een punt wil maken zonder enig verstand van zaken.
Wat is je expertise dat je hier introverte mensen komt afzeiken?

Ik zeik helemaal geen introverte mensen af, ik ben zelf introvert.

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 14:30 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Allemaal heel begrijpelijk, maar je hebt echt hulp nodig. Ik kan opmaken uit jouw postgedrag dat je verzuipt in gepieker, waardoor je jezelf opfokt en zulke heftige gevoelens van achterdocht krijgt dat je er bijna paranoïde van wordt.

Ik ga ff de pseudo-psycholoog uithangen en vertellen wat ik ervan denk. Je moet er zelf maar uit opmaken of dat klopt of niet. Ik probeer je te helpen, maar ik ben uiteraard ook maar een mens die niet alwetend is:

Ik denk dat je die grote gevoelens van miskenning die je richt op de psychische hulpverlening eigenlijk je hele leven hebt gehad en ermee bent opgegroeid. Hoe was je vroeger als meisje? Was je iemand met heel veel fantasie en had je behoefte om je in die fantasiewereld terug te trekken? Was je iemand die bijvoorbeeld graag boeken las of tekende om daarmee te kunnen ontsnappen aan de werkelijkheid? Werd je vroeger gepest of was je een heel onopvallend kind wat niet gezien werd?

Ik herken - wat ik al vaker heb gezegd - heel veel in jou terug. Ik weet hoe het voelt als je denkt dat je een sociaal onhandige randdebiel bent die niet leuk genoeg is voor anderen. En aangezien je niet anders gewend bent, denk je dat je het gewoon bent en je erbij neer moet leggen. Maar als jij je er chronisch kut, leeg en ongelukkig bij voelt, betekent het dat jouw gedrag niet zozeer hoort bij jouw persoonlijkheid, maar dat je emotioneel ontwricht bent.

Het beste wat je kan doen denk ik, is ermee naar de huisarts gaan. Schrijf het op waar je tegenaan loopt en schrijf ook op wat je tot nu toe aan stappen hebt ondernomen aan psychische hulpverlening, waardoor jij zo teleurgesteld bent.

Ik denk dat jij op zijn minst langdurige groepstherapie in deeltijd nodig hebt, omdat je anders door het piekeren niet goed in contact kan komen met andere mensen. Ik meen mij te herinneren dat je dat zelf ook dacht en wilde. Veel psychologen kunnen geneigd zijn om alleen het oppervlakkige gedrag op te merken en zien bijvoorbeeld aan jou dat je niet goed contact met anderen kan maken en concluderen meteen dat groepstherapie niks voor jou is.

Laat je boosheid naar de psychische hulpverlening even voor wat die is. Realiseer je ook dat zo'n iemand per week pak 'm beet 50 mensen ziet en zich niet in iedereen evengoed kan verdiepen. Hij zal het met de beste bedoelingen doen, maar denkt er niet genoeg over na. Maak dan goed kenbaar dat jij het anders ziet en denkt er wel baat bij te hebben en ook waarom je dat denkt.

Voor het geval ze er autisme bij gaan slepen en concluderen dat zulke therapie niet werkt bij mensen met ASS. Zo zwartwit is het niet. Ik heb zelf meegemaakt dat mensen met een lichte vorm van ASS toch baat erbij kunnen hebben. Ik denk niet dat jij ASS hebt, maar stel dat het toch wel zo zou zijn ... wat maakt het uit? Je bent veel meer als alleen maar dat. Je komt er maar op een manier achter of het wel of niet aanslaat bij jou, namelijk om het te proberen.

Probeer positief te blijven en gebruik je strijdlust om er bovenop te komen

Ik vind het lief dat je dit schrijft en ik waardeer het dat je je in me herkent

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 28-04-2018 09:10:51 ]

Het valt mij in de huidige maatschappij op dat er altijd een negatieve lading aan het zijn van een introvert wordt gegeven.

Hij is extravert --> Hij is spontaan en leuk.
Hij is introvert --> Hij is stil, saai en ongezellig.

Terwijl dit in de praktijk helemaal niet zo zwart/wit is, er wordt vaak niet goed begrepen wat introvert inhoudt.

quote:

Op zaterdag 28 april 2018 10:30 schreef Soldier2000 het volgende:
er wordt vaak niet goed begrepen wat introvert inhoudt.

Wat overduidelijk blijkt uit dit topic.

Als introvert zijn je ware, innerlijke karakter weerspiegelt:

Als het het resultaat is van remmingen, angsten, onzekerheden: work on the shop!

quote:

Op zaterdag 28 april 2018 12:06 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Wat overduidelijk blijkt uit dit topic.

Nogal ja. En in het sociale verkeer, met name op werk, lijken mensen er geen bal van te snappen.

quote:

Op zaterdag 28 april 2018 12:22 schreef DoubleDip het volgende:

[..]

Nogal ja. En in het sociale verkeer, met name op werk, lijken mensen er geen bal van te snappen.

Waar merk je dat aan?

quote:

Op zaterdag 28 april 2018 12:14 schreef Aansteker707 het volgende:
Als introvert zijn je ware, innerlijke karakter weerspiegelt:

Als het het resultaat is van remmingen, angsten, onzekerheden: work on the shop!

De valkuil is natuurlijk dat de introvert met sociale angsten dat mogelijk niet aanpakt, omdat er vanuit je natuur iets is van "waarom zou ik". En je omgeving verwacht het ook, zal het je niet vragen iets te veranderen. Terwijl er nogal een verschil is tussen "niet durven" en "er extra moe van worden".
Het is op je werk best lullig als ze je niet vragen voor een presentatie omdat ze denken dat je verlegen bent, terwijl je als introvert best een goed en to-the-point verhaal kunt vertellen. En dat je misschien net even dat duwtje van "zou jij die presentatie willen geven?" nodig hebt om het daadwerkelijk te doen. Ka, je kunt jezelf ook naar voren schuiven maar dat is lastig als een roedel extraverten ook op het podium wil staan.

quote:

Op zaterdag 28 april 2018 13:20 schreef Lunatiek het volgende:

De valkuil is natuurlijk dat de introvert met sociale angsten dat mogelijk niet aanpakt, omdat er vanuit je natuur iets is van "waarom zou ik". En je omgeving verwacht het ook, zal het je niet vragen iets te veranderen. Terwijl er nogal een verschil is tussen "niet durven" en "er extra moe van worden".
Het is op je werk best lullig als ze je niet vragen voor een presentatie omdat ze denken dat je verlegen bent, terwijl je als introvert best een goed en to-the-point verhaal kunt vertellen. En dat je misschien net even dat duwtje van "zou jij die presentatie willen geven?" nodig hebt om het daadwerkelijk te doen. Ka, je kunt jezelf ook naar voren schuiven maar dat is lastig als een roedel extraverten ook op het podium wil staan.

Maar dan kun je dat toch gewoon aangeven? Dat jij zelf niet te verlegen bent om op een podium te staan?

quote:

Op zaterdag 28 april 2018 13:28 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar dan kun je dat toch gewoon aangeven? Dat jij zelf niet te verlegen bent om op een podium te staan?

Soms werkt dat niet. Heb dit ook wel eens gehad en aangekaart dat ik dat best kan. Had er ook wel ervaring mee en weet dat het goed gaat. Maar ze vertrouwden het niet en wilden niet dat ik het deed. Tsja dan houdt het op.

quote:

Op zaterdag 28 april 2018 13:17 schreef Drieklank het volgende:

[..]

Waar merk je dat aan?

Mensen die niet begrijpen hoe je in elkaar zit, wat je kan en wat je nodig hebt om goed te functioneren. Anderzijds: proberen om te voldoen aan de gestelde verwachtingen en tegen een muur aanlopen.

quote:

Op maandag 23 april 2018 19:05 schreef Ruislip het volgende:
Door zijn overlijden heb ik die docu true stories van Avicii nog eens zitten bekijken.

Hoewel totaal niet vergelijkbaar onze levens, herken ik wel een hoop van die gast in mijzelf. Ben zelf ook een beetje een introverte gast, mij maak je ook niet blij met allerlei sociale dingen, aandacht, praten om het praten. Als ik al praat is het liever over een diepzinnig onderwerp. Als er iets aan mij mankeert (ben moe, heb last van mijn buik, hoofdpijn, noem maar op) is ''praten'' ook altijd het eerste waar ik mee stop. Het kost mij namelijk veel energie.

Ik merk dat hoe ouder ik word, hoe erger het wordt. Dit terwijl de maatschappij over het algemeen is georiënteerd op extraverte mensen. Op werk, van vrienden, zelfs van je buren wordt in zekere zin extravert gedrag verwacht.

Ik zit bijvoorbeeld in een bestuur, en ik krijg de laatste tijd twee keer de opmerking dat mijn medebestuurders vinden dat ik mij richting hen socialer moet opstellen. Ik ging in dit bestuur met het doel om de taken te verwezenlijken, maar zij zitten ook de hele dag te whatsappen over onzin, zijn al weken druk met het plannen van een bestuursuitje. Ik reageer daar niet op, omdat het mij niet boeit. Ik zit in dat bestuur om mijn taak te doen, niet om een beetje lollig te doen over koetjes en kalfjes.

Dit heb ik ook op werk. Mijn dagelijkse werkzaamheden gaan prima, heb ook een prima verstandhouding met collega's, maar er zijn altijd wel weer een paar figuren die om de zoveel maanden weer zo nodig een teamuitje moeten plannen. Of iemand die vertrekt en die dan zo nodig een borrel moet organiseren. De week voor kerst met borrels, brunches, etc is ook steevast een kriem.

Ik probeer daar altijd zo veel mogelijk onderuit te komen. Ik heb lang geprobeerd om toch een beetje de extraverte popi jopi uit te hangen, maar dat ben ik gewoon niet. Aan de andere kant moet je misschien in zekere zin toch soms je grens opzoeken, wil je niet buiten de groep vallen.

Als ik dus zo'n avicii was, had ik ook er alles aan gedaan om mijn optredens af te zeggen. Laat mij maar lekker rustig achter de schermen mijn ding doen, dan ben ik het meeste tevreden.

Ik merk dat ik het nog altijd niet helemaal heb geaccepteerd dat ik zo ben. Ik vind eigenlijk van mijzelf dat ik een sociaal dier moet zijn. Mijn verjaardag vier ik al jaren niet. Niet omdat ik geen vrienden heb, maar ik heb geen zin in iets waarin ik het centraalpunt ben. En zo nog wel meer dingen. Het blijft voelen als falen, maar ik kom toch steeds meer op een leeftijd waarop ik besef dat het (1) niet meer gaat veranderen en (2) het te veel energie kost om mij anders voor te blijven doen.

wie herkent dit ook? In hoeverre pas je je toch aan? Of heb je gewoon overal schijt aan en doe je je eigen ding?

De cultuur die nu gaande is is ook niet gezond, maar de wereld veranderd zo snel dat mensen in verschillende tijdvakken zitten. Tegenwoordig is het ieder voor zich, oordopjes in en met je hoofd in je smartphone, kijken wat Esther gisteren deed van nummer 32.
Onze zelfveroorzaakte ondergang begint nu echt flinke symptomen te laten zien

TS jij bent niet raar. De wereld is in de war.