R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Door zijn overlijden heb ik die docu true stories van Avicii nog eens zitten bekijken.
Hoewel totaal niet vergelijkbaar onze levens, herken ik wel een hoop van die gast in mijzelf. Ben zelf ook een beetje een introverte gast, mij maak je ook niet blij met allerlei sociale dingen, aandacht, praten om het praten. Als ik al praat is het liever over een diepzinnig onderwerp. Als er iets aan mij mankeert (ben moe, heb last van mijn buik, hoofdpijn, noem maar op) is ''praten'' ook altijd het eerste waar ik mee stop. Het kost mij namelijk veel energie.
Ik merk dat hoe ouder ik word, hoe erger het wordt. Dit terwijl de maatschappij over het algemeen is georiënteerd op extraverte mensen. Op werk, van vrienden, zelfs van je buren wordt in zekere zin extravert gedrag verwacht.
Ik zit bijvoorbeeld in een bestuur, en ik krijg de laatste tijd twee keer de opmerking dat mijn medebestuurders vinden dat ik mij richting hen socialer moet opstellen. Ik ging in dit bestuur met het doel om de taken te verwezenlijken, maar zij zitten ook de hele dag te whatsappen over onzin, zijn al weken druk met het plannen van een bestuursuitje. Ik reageer daar niet op, omdat het mij niet boeit. Ik zit in dat bestuur om mijn taak te doen, niet om een beetje lollig te doen over koetjes en kalfjes.
Dit heb ik ook op werk. Mijn dagelijkse werkzaamheden gaan prima, heb ook een prima verstandhouding met collega's, maar er zijn altijd wel weer een paar figuren die om de zoveel maanden weer zo nodig een teamuitje moeten plannen. Of iemand die vertrekt en die dan zo nodig een borrel moet organiseren. De week voor kerst met borrels, brunches, etc is ook steevast een kriem.
Ik probeer daar altijd zo veel mogelijk onderuit te komen. Ik heb lang geprobeerd om toch een beetje de extraverte popi jopi uit te hangen, maar dat ben ik gewoon niet. Aan de andere kant moet je misschien in zekere zin toch soms je grens opzoeken, wil je niet buiten de groep vallen.
Als ik dus zo'n avicii was, had ik ook er alles aan gedaan om mijn optredens af te zeggen. Laat mij maar lekker rustig achter de schermen mijn ding doen, dan ben ik het meeste tevreden.
Ik merk dat ik het nog altijd niet helemaal heb geaccepteerd dat ik zo ben. Ik vind eigenlijk van mijzelf dat ik een sociaal dier moet zijn. Mijn verjaardag vier ik al jaren niet. Niet omdat ik geen vrienden heb, maar ik heb geen zin in iets waarin ik het centraalpunt ben. En zo nog wel meer dingen. Het blijft voelen als falen, maar ik kom toch steeds meer op een leeftijd waarop ik besef dat het (1) niet meer gaat veranderen en (2) het te veel energie kost om mij anders voor te blijven doen.
wie herkent dit ook? In hoeverre pas je je toch aan? Of heb je gewoon overal schijt aan en doe je je eigen ding?
Hoewel totaal niet vergelijkbaar onze levens, herken ik wel een hoop van die gast in mijzelf. Ben zelf ook een beetje een introverte gast, mij maak je ook niet blij met allerlei sociale dingen, aandacht, praten om het praten. Als ik al praat is het liever over een diepzinnig onderwerp. Als er iets aan mij mankeert (ben moe, heb last van mijn buik, hoofdpijn, noem maar op) is ''praten'' ook altijd het eerste waar ik mee stop. Het kost mij namelijk veel energie.
Ik merk dat hoe ouder ik word, hoe erger het wordt. Dit terwijl de maatschappij over het algemeen is georiënteerd op extraverte mensen. Op werk, van vrienden, zelfs van je buren wordt in zekere zin extravert gedrag verwacht.
Ik zit bijvoorbeeld in een bestuur, en ik krijg de laatste tijd twee keer de opmerking dat mijn medebestuurders vinden dat ik mij richting hen socialer moet opstellen. Ik ging in dit bestuur met het doel om de taken te verwezenlijken, maar zij zitten ook de hele dag te whatsappen over onzin, zijn al weken druk met het plannen van een bestuursuitje. Ik reageer daar niet op, omdat het mij niet boeit. Ik zit in dat bestuur om mijn taak te doen, niet om een beetje lollig te doen over koetjes en kalfjes.
Dit heb ik ook op werk. Mijn dagelijkse werkzaamheden gaan prima, heb ook een prima verstandhouding met collega's, maar er zijn altijd wel weer een paar figuren die om de zoveel maanden weer zo nodig een teamuitje moeten plannen. Of iemand die vertrekt en die dan zo nodig een borrel moet organiseren. De week voor kerst met borrels, brunches, etc is ook steevast een kriem.
Ik probeer daar altijd zo veel mogelijk onderuit te komen. Ik heb lang geprobeerd om toch een beetje de extraverte popi jopi uit te hangen, maar dat ben ik gewoon niet. Aan de andere kant moet je misschien in zekere zin toch soms je grens opzoeken, wil je niet buiten de groep vallen.
Als ik dus zo'n avicii was, had ik ook er alles aan gedaan om mijn optredens af te zeggen. Laat mij maar lekker rustig achter de schermen mijn ding doen, dan ben ik het meeste tevreden.
Ik merk dat ik het nog altijd niet helemaal heb geaccepteerd dat ik zo ben. Ik vind eigenlijk van mijzelf dat ik een sociaal dier moet zijn. Mijn verjaardag vier ik al jaren niet. Niet omdat ik geen vrienden heb, maar ik heb geen zin in iets waarin ik het centraalpunt ben. En zo nog wel meer dingen. Het blijft voelen als falen, maar ik kom toch steeds meer op een leeftijd waarop ik besef dat het (1) niet meer gaat veranderen en (2) het te veel energie kost om mij anders voor te blijven doen.
wie herkent dit ook? In hoeverre pas je je toch aan? Of heb je gewoon overal schijt aan en doe je je eigen ding?
Ja dit herken ik helaas. Ik heb gewoon geaccepteerd dat ik wat betreft sociale vermogens niet vooraan stond toen die werden uitgedeeld. Je kunt niet alles hebben in het leven. Ik stond bij veel karaktereigenschappen niet vooraan, maar het zij zo. Ik voel soms nog wel verplichting tegenover anderen, maar aangezien mijn aanwezigheid toch saai wordt gevonden, heb ik dat ook steeds minder, ik doe wat ik kan, dat wil zeggen: ik toon alleen oprechte interesse en geen gespeelde, ik ben alleen vrolijk als ik mij zo voel en daar de energie voor heb, vinden mensen dat niet vaak genoeg jammer dan, ik heb een hekel aan nep gedoe. Ik zie het nut daar gewoon niet van in. Als ik jou was zou ik gewoon denken: boeiend waar de samenleving op is ingesteld. Natuurlijk is het vervelend als je er steeds mee wordt geconfronteerd, maar dat je er nog mee zit is ook een teken dat je het nog niet helemaal hebt geaccepteerd denk ik. Anders ergerde je je even en dan zat je er al niet meer mee, maar het roept blijkbaar toch nog wel gevoelens bij je op zoals na het zien van die docu over Avicii.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Enigszins herkenbaar. Heb vrijwel nooit zin, maar als ik eenmaal gegaan ben ben ik vrij extravert (niet extreem) en vooral energiek. Maar op random avonden als iemand mij weinig enthousiast mee vraagt ben ik ook al snel iemand die afhaakt.
Op werk/stage herken ik dit ook wel, ben ook niet iemand van het eindeloos lullen. Maar wanneer ik eenmaal een goeie click met iemand heb, dan vind ik het een stuk minder erg vreemd genoeg.
Gaat het bij jou anders bij personen waarmee je een click hebt? Zo niet, hoe zou jij dan je sociale leven het liefst zien?
Op werk/stage herken ik dit ook wel, ben ook niet iemand van het eindeloos lullen. Maar wanneer ik eenmaal een goeie click met iemand heb, dan vind ik het een stuk minder erg vreemd genoeg.
Gaat het bij jou anders bij personen waarmee je een click hebt? Zo niet, hoe zou jij dan je sociale leven het liefst zien?
thx., tevens tvp.quote:Op maandag 23 april 2018 19:07 schreef Handleiding het volgende:
https://books.google.nl/b(...)AJ&redir_esc=y&hl=nl
Boektip
Lambo of Rekt
Kan me echt in veel van de door jou genoemde dingen vinden. Denk dat dit introverte bij mij deels door persoonlijkheid en deels door onvolmaaktheden komt (functioneer bijvoorbeeld in de omgang wel, maar het kost erg veel energie door weinig zelfvertrouwen in sociaal voordoen. Denk dat ik wat dat betreft een meer open persoonlijkheid heb dan hoe ik me voordoe)
Maak me soms wel eens zorgen dat ik niet ver zal komen in het leven als ik me niet aanpas door te leren extravert te zijn. Ik ben 20 en carriere maken vind ik erg belangrijk. Vind het ook niet erg om mezelf uit te dagen tot positieve verandering maar met dit puntje is het nog wel lastig geweest de laatste jaren.
Maak me soms wel eens zorgen dat ik niet ver zal komen in het leven als ik me niet aanpas door te leren extravert te zijn. Ik ben 20 en carriere maken vind ik erg belangrijk. Vind het ook niet erg om mezelf uit te dagen tot positieve verandering maar met dit puntje is het nog wel lastig geweest de laatste jaren.
Spot on. Boek staat boordevol uitleg en tipsquote:
https://books.google.nl/b(...)AJ&redir_esc=y&hl=nl
Boektip
Herkenbaar!
Het is belangrijk dat je je ervan bewust bent hoe het werkt. Die stap heb je al gehad, TS.
Dan kun je je energie gaan plannen. Vrije dagen na energiezuigende evenementen waar je niet onderuit kunt of die je echt niet wilt missen. Zorgen dat je alleen bij de belangrijkste gebeurtenissen bij een evenement bent (vraag de agenda op). Kijken of je je ergens (tijdelijk) kunt afzonderen om je weer op te laden. Je opsluiten op het toilet, in je auto gaan zitten.
Heb een keer bij een meerdaags congres een extra avond in het hotel geboekt zodat ik tijdens de pauzes in het congres een alleen-stilte-plek had en niet gelijk vanuit het congres het minstens zo zuigende ov in hoefde. Het kost wat, maar het is wel voor je eigen gezondheid.
Je pauze gebruiken om in je eentje een wandeling te maken bijvoorbeeld. Socializen in de kantine is vragen om moeilijkheden.
Bij een borrel kom je ìets te laat binnen en je blijft zeker niet tot het einde. Half uur is lang zat, vaak is een kwartier meer dan genoeg.
Kijk waar in je agenda de energielekken zitten (... vergaapderingen...), kijk of je daarna iets kunt plannen dat minder inspannend is.
Ook tof: bij die andere introverte lui gaan zitten. Kan zomaar een diepgravend gesprek ontstaan. Tevens zijn dat mensen die graag luisteren als jij echt iets te vertellen hebt.
Interessant artikel: https://www.dittyeimers.nl/bang-voor-de-borrel/
[ Bericht 5% gewijzigd door Lunatiek op 24-04-2018 04:57:00 ]
Het is belangrijk dat je je ervan bewust bent hoe het werkt. Die stap heb je al gehad, TS.
Dan kun je je energie gaan plannen. Vrije dagen na energiezuigende evenementen waar je niet onderuit kunt of die je echt niet wilt missen. Zorgen dat je alleen bij de belangrijkste gebeurtenissen bij een evenement bent (vraag de agenda op). Kijken of je je ergens (tijdelijk) kunt afzonderen om je weer op te laden. Je opsluiten op het toilet, in je auto gaan zitten.
Heb een keer bij een meerdaags congres een extra avond in het hotel geboekt zodat ik tijdens de pauzes in het congres een alleen-stilte-plek had en niet gelijk vanuit het congres het minstens zo zuigende ov in hoefde. Het kost wat, maar het is wel voor je eigen gezondheid.
Je pauze gebruiken om in je eentje een wandeling te maken bijvoorbeeld. Socializen in de kantine is vragen om moeilijkheden.
Bij een borrel kom je ìets te laat binnen en je blijft zeker niet tot het einde. Half uur is lang zat, vaak is een kwartier meer dan genoeg.
Kijk waar in je agenda de energielekken zitten (... vergaapderingen...), kijk of je daarna iets kunt plannen dat minder inspannend is.
Ook tof: bij die andere introverte lui gaan zitten. Kan zomaar een diepgravend gesprek ontstaan. Tevens zijn dat mensen die graag luisteren als jij echt iets te vertellen hebt.
Interessant artikel: https://www.dittyeimers.nl/bang-voor-de-borrel/
[ Bericht 5% gewijzigd door Lunatiek op 24-04-2018 04:57:00 ]
Er ontbreekt volgens mij niks aan de sociale vermogens van TS. TS is introvert, dat is iets heel anders. Kan zich prima als extrovert gedragen, maar dat is extreem vermoeiend en levert weinig plezier op - dus waarom zou je moeite nog doen.quote:
Ja dit herken ik helaas. Ik heb gewoon geaccepteerd dat ik wat betreft sociale vermogens niet vooraan stond toen die werden uitgedeeld.
De oorzaak is iets in de hersenen (zie de boektip), wat mogelijk dicht tegen autisme aanligt. Sommige mensen zien introvert zijn als een onderdeel van het autistisch spectrum.
Maar... extroverten zullen zich nu en dan introvert moeten gedragen, omdat de introverte manier van leren en brainstormen vele malen effectiever en efficiënter is. Het is dus geen stoornis, maar eerder een persoonlijkheidskenmerk van hoe je dingen van nature doet (net als linkshandigheid).
Iets positiever mag wel, ik lees echt super veel negativiteit in je bericht. Dat jij niets aan die borrels vindt en niet zit te wachten op contact buiten werk om met collega's / bestuursleden, betekent niet dat anderen dat ook hebben,quote:
Ik zit bijvoorbeeld in een bestuur, en ik krijg de laatste tijd twee keer de opmerking dat mijn medebestuurders vinden dat ik mij richting hen socialer moet opstellen. Ik ging in dit bestuur met het doel om de taken te verwezenlijken, maar zij zitten ook de hele dag te whatsappen over onzin, zijn al weken druk met het plannen van een bestuursuitje. Ik reageer daar niet op, omdat het mij niet boeit. Ik zit in dat bestuur om mijn taak te doen, niet om een beetje lollig te doen over koetjes en kalfjes.
Dit heb ik ook op werk. Mijn dagelijkse werkzaamheden gaan prima, heb ook een prima verstandhouding met collega's, maar er zijn altijd wel weer een paar figuren die om de zoveel maanden weer zo nodig een teamuitje moeten plannen. Of iemand die vertrekt en die dan zo nodig een borrel moet organiseren. De week voor kerst met borrels, brunches, etc is ook steevast een kriem.
Stap uit die whatsapp groep. Zet de groep op stil. Lees die berichtjes 1x per week. Of helemaal niet, aan jou de keus.
Zeg tegen je collega's dat je je werk fijn vindt, maar liever je vrije tijd aan jezelf besteed. Dat je niet meer uitgenodigd wilt worden voor evenementen en borrels. Of ga gewoon standaard niet. Er zijn genoeg collega's die nooit naar activiteiten buiten werk gaan.
Dan houden dit soort dingen vanzelf op.
Herkenbaar, vooral mbt werk. Je bent niet aangenomen om de hele dag te praten. Wel om te werken en af en toe een praatje tussendoor moet kunnen. Maar al die uitjes, borrels ed zijn ook gewoon vermoeiend dus als je er onderuit kunt is dat fijn.
Als het in de baas z'n tijd is dan moet je mee naar borrels, uitjes etc. Buiten werktijd kan je altijd nee zeggen. Probleem opgelost toch?quote:
Herkenbaar, vooral mbt werk. Je bent niet aangenomen om de hele dag te praten. Wel om te werken en af en toe een praatje tussendoor moet kunnen. Maar al die uitjes, borrels ed zijn ook gewoon vermoeiend dus als je er onderuit kunt is dat fijn.
En zelden een werkgever gezien waar je 'de hele dag' met elkaar praat. 99% werkt en doet af en toe een praatje. Dus ik zie hier ook geen probleem.
Nee, want ook een borrel in de baas z'n tijd zuigt energie. Het gaat hier niet om simpelweg niet willen, maar om er compleet door gesloopt worden.quote:
[..]
Als het in de baas z'n tijd is dan moet je mee naar borrels, uitjes etc. Buiten werktijd kan je altijd nee zeggen. Probleem opgelost toch?
Als de leidinggevende ervoor openstaat kun je uitleggen dat het niet goed is voor je gezondheid (zie eerder gelinkt artikel, laat het evrntueel lezen) en dat je best even een half uurtje maximaal wilt komen, maar echt niet langer. Of onderhandel om je energie in balans te houden: Oké, borrel, maar dan geen vergaderingen op die dag, of de volgende dag vrij.
Er zijn genoeg mensen die de hele dag aan het praten zijn, zelfs als je nooit antwoord. Tijdens het werken, en hun productie lijdt er niet onder. Het is wel extreem vermoeiend (net als de radio).quote:
En zelden een werkgever gezien waar je 'de hele dag' met elkaar praat. 99% werkt en doet af en toe een praatje. Dus ik zie hier ook geen probleem.
Maar je moet toch ergens plezier in hebben om er goed in te kunnen zijn? En de TS beleeft weinig plezier aan oppervlakkig sociaal contact. Als hij alleen sociaal kan zijn met goede vrienden/familie, dan is hij gemiddeld gezien nog steeds niet sociaal, tenzij dat contact in zijn geval diepzinniger is dan bij anderen of zo. Introversie zien als persoonlijkheidskenmerk vind ik erg deprimerend en gevaarlijk omdat het introverte mensen die wel de motivatie hebben om te veranderen de hoop ontneemt. Aan de andere kant is het wel realistisch, want vaak veranderen ze niet. Maar ik neem aan dat iedereen zich toch wil ontwikkelen, en geen scheiding wil voele tussen zichzelf en anderen vanwege persoonlijkheidskenmerken, ook al is die er wel.quote:Op dinsdag 24 april 2018 04:53 schreef Lunatiek het volgende:
Er ontbreekt volgens mij niks aan de sociale vermogens van TS. TS is introvert, dat is iets heel anders. Kan zich prima als extrovert gedragen, maar dat is extreem vermoeiend en levert weinig plezier op - dus waarom zou je moeite nog doen.
De oorzaak is iets in de hersenen (zie de boektip), wat mogelijk dicht tegen autisme aanligt. Sommige mensen zien introvert zijn als een onderdeel van het autistisch spectrum.
Maar... extroverten zullen zich nu en dan introvert moeten gedragen, omdat de introverte manier van leren en brainstormen vele malen effectiever en efficiënter is. Het is dus geen stoornis, maar eerder een persoonlijkheidskenmerk van hoe je dingen van nature doet (net als linkshandigheid).
Je kunt idd van elkaar leren want introverten hebben er baat bij om socialer te worden maar andersom idd ook. Naar mijn mening komt introversie ook vaak door sociale angst. Supplementen als bijv magnesium kunnen daarbij helpen.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik ben heel goed in veel dingen waar ik geen reet aan vindt. Zou ook wel raar zijn als dat anders was.quote:
Maar je moet toch ergens plezier in hebben om er goed in te kunnen zijn?
TS kan m.i. uitstekend sociaal zijn (dat blijkt uit de OP: "Ik heb lang geprobeerd om toch een beetje de extraverte popi jopi uit te hangen, maar dat ben ik gewoon niet.") Niemand zal iets van introversie merken, behalve TS die er uitgeput door raakt (met mogelijk verschijnselen als hoofdpijn).quote:Als hij alleen sociaal kan zijn met goede vrienden/familie, dan is hij gemiddeld gezien nog steeds niet sociaal, tenzij dat contact in zijn geval diepzinniger is dan bij anderen of zo.
Introvert zijn is niet verlegen zijn (verlegen zijn kan een sociale angststoornis zijn, introvert zijn is dat beslist niet).
Je begrijpt dus niet wat introvert zijn is.quote:Introversie zien als persoonlijkheidskenmerk vind ik erg deprimerend en gevaarlijk omdat het introverte mensen die wel de motivatie hebben om te veranderen de hoop ontneemt. Aan de andere kant is het wel realistisch, want vaak veranderen ze niet. Maar ik neem aan dat iedereen zich toch wil ontwikkelen, en geen scheiding wil voele tussen zichzelf en anderen vanwege persoonlijkheidskenmerken, ook al is die er wel.
Je kunt idd van elkaar leren want introverten hebben er baat bij om socialer te worden maar andersom idd ook. Naar mijn mening komt introversie ook vaak door sociale angst. Supplementen als bijv magnesium kunnen daarbij helpen.
Lees dat boek van Susan Cain. Daarin wordt uitgelegd dat introvert zijn heeft te maken met de manier waarop je hersenen werken, hoe informatie binnenkomt, en daar is geen middeltje tegen (behalve je me-time opeisen zodat je weer op kunt laden). Een "genezing" is zeer ongewenst omdat introvert zijn een hele reeks voordelen heeft.
Veranderen kan niet. Ja, je kunt je als extravert voordoen, maar daar wordt je doodmoe van, dus dat is zinloos.
Susan Cain legt het uit:
[ Bericht 1% gewijzigd door Lunatiek op 24-04-2018 09:11:59 ]
Het is inderdaad niet iets wat je zomaar kan veranderen. Het zit in je, het hoort bij je. En heeft absoluut niets te maken met (sociale) angsten.
Ik heb het idee dat ik steeds meer moeite heb met sociale dingen. Dat ik meer tijd nodig heb om op te laden. Ik ga het niet uit de weg, maar weet ondertussen wel dat ik daarna een paar dagen rustig aan moet doen om op te laden.
Om antwoord te geven op je vragen. Ja ik pas me soms wel aan. Sommige dingen kom ik niet onderuit. Dan probeer ik het voor mezelf gewoon zo leuk mogelijk te maken. Zo kost een familieweekend me altijd ontzettend veel energie. Maar ik neem gewoon een boek mee en koptelefoon en zonder me om de zoveel tijd gewoon even af. Even tijd voor mezelf.
Dat wordt vaak saai gevonden, maar dat is pech voor hun. Ik sluit dadelijk wel weer aan.
TS, zoek vooral uit waar jij energie uit haalt. Als dingen teveel energie kost, kijk dan of het je dat waard is. Zo niet, stop er dan mee.
Sommige dingen kom je niet onderuit, blijf dan zolang als van je verwacht wordt en ga daarna naar huis. Uitleg geven aan extraverten waarom je het niet leuk vindt, heeft weinig zin.
Ik heb het idee dat ik steeds meer moeite heb met sociale dingen. Dat ik meer tijd nodig heb om op te laden. Ik ga het niet uit de weg, maar weet ondertussen wel dat ik daarna een paar dagen rustig aan moet doen om op te laden.
Om antwoord te geven op je vragen. Ja ik pas me soms wel aan. Sommige dingen kom ik niet onderuit. Dan probeer ik het voor mezelf gewoon zo leuk mogelijk te maken. Zo kost een familieweekend me altijd ontzettend veel energie. Maar ik neem gewoon een boek mee en koptelefoon en zonder me om de zoveel tijd gewoon even af. Even tijd voor mezelf.
Dat wordt vaak saai gevonden, maar dat is pech voor hun. Ik sluit dadelijk wel weer aan.
TS, zoek vooral uit waar jij energie uit haalt. Als dingen teveel energie kost, kijk dan of het je dat waard is. Zo niet, stop er dan mee.
Sommige dingen kom je niet onderuit, blijf dan zolang als van je verwacht wordt en ga daarna naar huis. Uitleg geven aan extraverten waarom je het niet leuk vindt, heeft weinig zin.
Heb niet het idee dat ik zo zeer over een beperkt sociaal vermogen beschik. Ik heb op zich best wel wat vrienden.quote:
Ja dit herken ik helaas. Ik heb gewoon geaccepteerd dat ik wat betreft sociale vermogens niet vooraan stond toen die werden uitgedeeld. Je kunt niet alles hebben in het leven. Ik stond bij veel karaktereigenschappen niet vooraan, maar het zij zo. Ik voel soms nog wel verplichting tegenover anderen, maar aangezien mijn aanwezigheid toch saai wordt gevonden, heb ik dat ook steeds minder, ik doe wat ik kan, dat wil zeggen: ik toon alleen oprechte interesse en geen gespeelde, ik ben alleen vrolijk als ik mij zo voel en daar de energie voor heb, vinden mensen dat niet vaak genoeg jammer dan, ik heb een hekel aan nep gedoe. Ik zie het nut daar gewoon niet van in. Als ik jou was zou ik gewoon denken: boeiend waar de samenleving op is ingesteld. Natuurlijk is het vervelend als je er steeds mee wordt geconfronteerd, maar dat je er nog mee zit is ook een teken dat je het nog niet helemaal hebt geaccepteerd denk ik. Anders ergerde je je even en dan zat je er al niet meer mee, maar het roept blijkbaar toch nog wel gevoelens bij je op zoals na het zien van die docu over Avicii.
Maar ook met hen is het al spanning sinds ik me kan herinneren. Op de middelbare school was ik de meest 'extraverte' versie van mijzelf. Maar ook toen al was het zo dat mijn vrienden dubbel zo veel dingen met elkaar deden, alwaar ik behoefte aan had.
Weet nog het WK van 2010, zij gingen steevast alle wedstrijden in de dorpskroeg kijken. Ik keek liever thuis. Bij mijn vrienden ontstond er een soort onbegrip, irritatie ook. Ik merkte dat ze het persoonlijk opvatte.
Het is niet zo dat ik helemaal nooit uit wil gaan, maar ik houd het liever bij één avond in de week. Daarna houd ik de tijd liever voor mijzelf.
Klopt, herkenbaar.quote:
Enigszins herkenbaar. Heb vrijwel nooit zin, maar als ik eenmaal gegaan ben ben ik vrij extravert (niet extreem) en vooral energiek. Maar op random avonden als iemand mij weinig enthousiast mee vraagt ben ik ook al snel iemand die afhaakt.
Op werk/stage herken ik dit ook wel, ben ook niet iemand van het eindeloos lullen. Maar wanneer ik eenmaal een goeie click met iemand heb, dan vind ik het een stuk minder erg vreemd genoeg.
Gaat het bij jou anders bij personen waarmee je een click hebt? Zo niet, hoe zou jij dan je sociale leven het liefst zien?
Maar nadien val ik toch elke keer weer ''terug'' in introverte denkpatronen, voorkeuren en gedrag.
Op werk met een handjevol collega's een goede click, daar ga ik ook graag pauze mee houden of een biertje mee drinken. Maar dat houdt nog niet in dat ik me vermaak op de grotere borrels / evenementen waarop je opeens joviaal moet gaan doen met collega's waarmee je minder een click hebt.
Je faalt absoluut niet TS. Je bent zoals je bent, gewoon goed dus. Als anderen daar moeite mee hebben is dat hun probleem, niet dat van jou.
Het siert je sowieso dat je bereid bent om moeite te doen qua 'aanpassen', maar misschien is dat slechts je leeftijd
gaat vanzelf over 
De kunst is om bij jezelf te blijven, hoe zweverig dat misschien ook klinkt. Jouw voorbeeld van Avicii is in dat opzicht heel treffend... als je je eigen grenzen overschrijdt, verlies je jezelf dus. En in zijn geval waren genotsmiddelen (een overdaad) blijkbaar noodzakelijk om angsten te 'overwinnen' of bepaalde pijn niet te hoeven voelen. Als je zo'n dikke bankrekening hebt als hij had, is het onbegrijpelijk dat je door blijft gaan (tot 2016 dan) om zo geleefd te worden.
Wat dat betreft is 'all this time i was finding myself, and i didn't know i was lost' wel veelzeggend... denk ik.
Het siert je sowieso dat je bereid bent om moeite te doen qua 'aanpassen', maar misschien is dat slechts je leeftijd
gaat vanzelf over De kunst is om bij jezelf te blijven, hoe zweverig dat misschien ook klinkt. Jouw voorbeeld van Avicii is in dat opzicht heel treffend... als je je eigen grenzen overschrijdt, verlies je jezelf dus. En in zijn geval waren genotsmiddelen (een overdaad) blijkbaar noodzakelijk om angsten te 'overwinnen' of bepaalde pijn niet te hoeven voelen. Als je zo'n dikke bankrekening hebt als hij had, is het onbegrijpelijk dat je door blijft gaan (tot 2016 dan) om zo geleefd te worden.
Wat dat betreft is 'all this time i was finding myself, and i didn't know i was lost' wel veelzeggend... denk ik.
Ook hier zeer herkenbaar. Ik heb wel heel erg het idee dat wanneer je introvert bent je afwijkt. En dat extravert zijn als wenselijk en 'zo hoort het' geldt.
Fade to Black
Klopt.quote:
Ook hier zeer herkenbaar. Ik heb wel heel erg het idee dat wanneer je introvert bent je afwijkt. En dat extravert zijn als wenselijk en 'zo hoort het' geldt.
Daarnaast is het voor extraverte mensen (in onze maatschappij) normaal om hun extraverte voorkeuren aan meer introverte mensen op te leggen.
Zoals die ene extraverte collega die constant met allerlei idiote ideeën komt waar ik niet op zit te wachten (vlog maken van de werkdag, personeelsuitje met allerlei interactieve dingen in plaats van gewoon een pizza'tje eten). En als je dit dan niet leuk vindt en er geen zin in hebt, ben jij de boosdoener.
Tegenwoordig mag je mensen met geen vinger meer ongewenst aanraken, maar jouw ideeën / levensstijl en voorkeuren als extravert persoon aan een introvert persoon opleggen is op de een of andere manier sociaal nog steeds geaccepteerd.
|
|
