Emancipatie psychiatrisch patienten

quote:

Op zondag 1 april 2018 19:57 schreef Keep_Walking het volgende:

Heel veel dingen.

Kort samengevat, ze proberen iets dat niet kwantificeerbaar is, te kwantificeren. Uiteindelijk draait het om geld, wat wordt wegbezuinigd of moeilijk over gedaan als het niet tastbaar verbetering laat zien.

Zoals TS zei, soms vul je een testje en moet je naar de volgende traject. Uiteindelijk kom je in een web van bureaucratie en oververmoeide hulpverleners die meestal geen kracht meer hebben om echt empathie voor je op te brengen, waardoor je echt geholpen wordt.

Bij echte psychische problematiek is bovendien alleen een gesprek niet voldoende. In het begin lucht het op, maar daarna heb je heeft de hulpzoeker ook een in zijn persoonlijke omgeving ervoor nodig dat de omgeving meewerkt.

Wat er eigenlijk moet komen is een emancipatie-beweging voor psychische kwetsbaren. Net zoals homo’s na jaren strijden gelijke rechten, begrip en steun hebben kunnen afdwingen, moeten psychiatrische patiënten dat ook doen.

Ik denk dat psychiatrische patiënten al een stuk vooruit zijn als ze:
- gezond leven en zich verdiepen in hoe voeding, slaap en supplementen hun hersenen beïnvloed
- stoppen met afhankelijk zijn van medicijnen en uitkering/ als dat niet mogelijk is dan in ieder geval van psychologische hulpverlening
- geen boodschap meer hebben aan wat anderen van hen denken of hoe anderen vinden dat zij moeten zijn, want uiteindelijk is de hele geestelijke gezondheidszorg toch vooral een manipulerende tuchtschool die mensen leert hoe ze zo min mogelijk overlast veroorzaken voor anderen in hun omgeving, maar de mensen die pas echt overlast veroorzaken worden vaak niet door de ggz behandeld, die zijn niet gemotiveerd genoeg voor

ik vat het even samen met een citaat van Anthonie1 waar ik het zelf 100% mee eens ben:

quote:

Ik denk hulpverleners er voornamelijk op uit zijn om je bezig te houden. Echt helpen kunnen ze je niet, want dat is technisch helemaal niet mogelijk... Dus wat dat betreft moet en kun je als client niks verwachten. Ze bestaan vooral om jouw het idee te geven dat je hulp krijgt, zodat je geen last meer bent voor je omgeving. Uiteindelijk is het probleemverplaatsing.

Er zijn aandoeningen waar medicijnen voor kunnen helpen. Maar ook dan is het nog steeds probleemverplaatsing, want je bent dan afhankelijk geworden, en met de inconsequentie en bezuinigingen kan het zomaar zijn dat de ene psychiater vind dat je ergens wel recht op heb en de andere ineens weer niet.

[ Bericht 7% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 23-04-2018 23:38:48 ]

quote:

Op zondag 22 april 2018 08:01 schreef Samzz het volgende:
Ben wel benieuwd wat TS nu precies wil. Misschien kan zij dat verduidelijken.

Ik vond dat Keep_Walking gelijk had dus gaat dit topic over manieren waarop psychiatrisch patienten los kunnen komen van de ketenen waarmee zij vast zitten aan een subjectief onlogisch ad hoc functionerend hulp systeem waarvan sommigen mensen (zie idd dat andere topic) slechter eruit komen dan ze erin zijn gegaan, bedankt voor de link

quote:

Op zondag 22 april 2018 08:41 schreef Lunatiek het volgende:

Psychiatrische zorg afschaffen. Behandelaars zijn incompetent, therapie werkt niet, en patiënten aanstellers, dat blijkt uit elke post van TS.

Nee, ik wil dat mensen onafhankelijker worden van deze zorg, en wie vindt psychiatrische patienten hier geen aanstellers? Hoe is mijn post hier anders dan die van anderen? Alle psychische problemen worden afgedaan als karakterzwakte. Als daar uitzonderingen in zijn, dan vraag ik me af wat de regels voor uitzondering dan zijn en waar ze op zijn gebaseerd.

quote:

Op zondag 22 april 2018 09:28 schreef Lunatiek het volgende:

Er zijn users die psychische klachten serieus nemen. Somberling, Raskalnikov en magnetronkoffie bijvoorbeeld. Misschien omdat zij echte psychiatrische patiënten kennen en niet alleen aanstellers. En daarbij doorhebben dat die anti-psychiatrische houding die jij aanneemt onderdeel kan zijn van de stoornis en dat júist die mensen hard hulp nodig hebben, al is dat tegen hun wil.

Je noemt hier uitzonderingen en het is goed dat zij er serieus over nadenken. Maar is het dan niet juist het probleem dat mensen zelf ook een psychiatrische aandoening moeten hebben om er eindelijk empathie voor te kunnen opbrengen? Op deze manier hebben psychiatrisch clienten dus al sowieso last van het onbegrip uit hun omgeving. Of zie ik het nou verkeerd en is er gewoon een grens van psychologische problemen die psychiatrisch worden waar onder mensen aanstellers zijn en waarboven mensen begrip krijgen , wat is deze dan? En waarom zou een antipsychiatrische houding alleen maar het resultaat kunnen zijn van een stoornis?

quote:

Op zondag 22 april 2018 09:54 schreef aeque het volgende:

Ik vind mensen met een psychisch probleem geen aanstellers en meerdere mensen met mij. Dat jij juist de posts leest die het tegendeel beweren moet je niet bij de users leggen.

Daarnaast zit er nogal een verschil tussen de psychische problemen in deze wereld. Als je kijkt naar een depressie, angststoornis en zo kunnen er vast nog een paar in dit rijtje, dan is dat in veel gevallen een jarenlange conditionering van het brein richting het negatieve. Met alle gevolgen van dien. Het enige wat daarbij helpt is om je brein opnieuw te gaan conditioneren naar het positieve. Een manier om dat te bereiken is om een keer de drempel over te gaan die er nu ligt. Dat is geen karakterzwakte maar onderdeel van het ziektebeeld. Maar de enige oplossing is om hetgeen waar je bang voor bent, te gaan doen. Ofwel de oplossing ligt bij jezelf, iets wat je kunt bereiken met behulp van medicijnen en therapie.

Neemt niet weg dat er genoeg psychische problemen zijn die vele malen lastiger te behandelen zijn en er niet een kant en klare oplossing is. Of sterker nog, überhaupt een oplossing.+

Maar wat is nu eigenlijk je punt? Je roept eerst dat mensen onafhankelijk van de zorg moeten worden, om vervolgens over te gaan op wat er van mensen met een psychische aandoening gevonden wordt. Er zit geen enkele rode draad in je verhaal.
Bovendien wordt het riedeltje van; "de GGZ is slecht boehoe" ook wel uitermate irritant. Prima dat mensen hun negatieve ervaring ook posten, is alleen maar goed. Maar volgens mij zijn er genoeg users die maar niks meer posten in de verschillende topics over hun issues omdat dit 1 van de reacties is die je meestal krijgt.

Ik lees gewoon posts in dit forum voor psychologische problemen en ik kom vaker onbegripvolle tegen. Misschien lees ik verkeerd, maar ik heb geen energie meer om de posts te gaan tellen die begripvol zijn en degenen die dat niet zijn, als ik nou het gevoel had dat het enigszins nut had kunnen hebben was het misschien anders geweest.
Vreemd, mensen moeten zichzelf opnieuw conditioneren (want: de problemen hebben zij zichzelf aangeleerd), maar dit moet per se ondersteund worden door oplossingen buiten zichzelf? Waarom?
Men accepteert het ook niet goed dat lichamelijke ziekten soms ongeneeslijk zijn, dan is er meer onderzoek nodig. Waarom geld dat dan niet voor psychiatrische ziekten volgens veel mensen? Waarom is het onderzoek naar psychiatrische ziekten volgens velen blijkbaar al volmaakt en voltooid?

Mijn punt is dat ik vind dat de instructie van de maatschappij , het bevel eigenlijk, naar psychiatrisch clienten te dubbelzinnig is, waardoor zij dus vaak overgeleverd zijn aan onlogische hulpverlening waarop ook nog eens bezuinigd wordt. Het advies is: geef jezelf een schop onder je hol met behulp van een ander. Vaag. Waarom je daar gehuil bij zet snap ik niet want ik ben nu vele malen vrolijker dan toen ik nog in therapie zat. Je vind dat ik ook onafhankelijk moet zijn van de meningen van anderen, maar om anderen te beinvloeden is iedereen dat. Voorstanders van psychiatrie waren ook nergens geweest als niet bijna iedereen het met ze eens was geweest.

quote:

Op zondag 22 april 2018 10:03 schreef Somberling het volgende:


Eens.

En begrijp ik nou goed, Geeninspiratie1235, dat je psychiatrische patiënten aanstellers noemt?

(even voor de duidelijkheid zodat ik het nog kan volgen)

Nee, geen aanstellers. Soms wel slachtoffers van een al te snelle verleiding tot een gemakkelijke oplossing die goed lijkt maar mensen zwaar afhankelijk maakt als iemand vind dat zij dat mogen hebben, maar dat wordt in stand gehouden door hulpverleners en de overheid, dus die zijn daar voornamelijk de veroorzakers van. En dat is ook weer een direct gevolg van het onbegrip vanuit de maatschappij.

quote:

Op zondag 22 april 2018 10:11 schreef appelsap het volgende:
Ik denk als ik jouw post lees dat jij weinig van psychiatrie begrijpt.
Als ik jouw beschrijving zo lees dan zijn psychiatrische patiënten aanstellers die eens goed naar zichzelf moeten kijken maar vooral een schop onder hun kont moeten krijgen.
Ga eens in een psychiatrische instelling kijken. Deze mensen kunnen niet zonder hulp en medicatie. Er zijn daar een hoop mensen die ontregeld zijn op alle vlakken (slaap, voeding, medicatie) en dat wordt veroorzaakt door psychiatrische problemen. Er zijn ook mensen die het volledig volgens het boekje doen en nog niet zonder hulp en medicatie kunnen.
Regelmaat en ritme mrt daarbij goede voeding en voldoende beweging helpen je als je op de goede weg bent. Maar helaas hebben psychiatrische patiënten vaak toch nog meer nodig dan dat.
Bij stabiliteit wordt wel altijd medicatie geëvalueerd en zoveel mogelijk verminderd, net als contactmomenten (dit is mijn ervaring iig).

Ambulant zal het anders zijn en ik denk dat je daar best een punt hebt. Ik denk dat een gedeelte van de mensen die zich voor hulp aanmeldt dit niet nodig heeft. Een gedeelte roept te snel dat ze bijvoorbeeld depressief zijn, een burn out hebben, een concentratiestoornis hebben als het even wat minder gaat. En gaan daar ook te snel medicatie voor slikken. (Persoonlijke ervaringen uit mijn directe omgeving)
Aanstellers zijn het denk ik niet. Ik denk dat men tegenwoordig sneller actie onderneemt omdat er veel mogelijk is. Maar ook omdat er in de samenleving veel van een mens verwacht wordt.

Aanvulling: wat ik goed vind is dat mensen tegenwoordig laagdrempelig bij de praktijkondersteuner van de huisarts terecht kunnen. Deze kan ook doorverwijzen bij serieuze klachten.

Je hebt gelijk, het valt niet te ontkennen dat zulke mensen er ook zijn, maar er is dan ook nooit goed gecontroleerd of ze zich aan het juiste leefpatroon houden. Je kunt ze wel dwingen opgenomen te worden, maar daar is het alleen neem je medicijnen dan vinden we alles goed. Ja ik ben ook in een psychiatrische instelling geweest, niet als client maar als bezoek. En cliënten konden er weg om drugs te gebruiken. Aandacht voor de manieren waarop voeding en slaap exact de hersenen kan beïnvloeden, zelfs niet eens een beetje bij slechts een beetje bewijs, was er niet, laat staan controle daarop. Niet genoeg iig om de levensstijl van ongezond levende mensen te beïnvloeden. Er zijn aanwijzingen over de hersenen of maag en hoe dit emoties beïnvloed. Als behandelaars dat al niet weten, maar het wel mogelijk kan zijn dat het lichaam de emoties beïnvloed, waarom komen hulpverleners dan weg met zo weinig kennis en uitleg hier over? Je mag er best sceptisch over zijn vind ik, maar wees dan wel up to date. Zo moeilijk is het niet om een paar concrete voeding aanwijzingen te bedenken en die te proberen vanuit resultaten van wetenschappelijk onderzoek. Ipv als eerste keus te experimenteren met drugs. Tussenvormen met weinig bijwerkingen zijn er ook, die worden afgedaan als homeopathie. Zoals supplementen.

Je hebt misschien aanstellers of mensen die hulp niet echt nodig hebben, ik reken mijzelf daar ook een beetje toe (vroeger). Maar inderdaad wordt er geen duidelijke lijn getrokken wanneer iemand een aansteller en wanneer echt een psychiatrisch client. Als psychiaters dat al niet weten, waarom zou de maatschappij dat dan moeten weten?

quote:

Op zondag 22 april 2018 10:15 schreef Lunatiek het volgende:

Neem je pillen en probeer het dan nog eens, maar dan samenhangender.
En lees nog eens goed wat er staat.

Ik noemde een handvol users waarvan ik me de naam kan herinneren. Er zijn er veel meer.
Sterker, degenen die "tegen" zijn, zijn òf trollen, of een kleine minderheid die buitenproportioneel veel jammert over "misstanden in de psychiatrie" op dit forum, waardoor het er heel veel lijken èn waardoor mensen die hier serieus hulp zoeken worden weggejaagd.

Ik heb inderdaad nog pillen liggen.
Overgebleven van de psychiater die vond dat ik ze wel nodig had.
Toen ging ik naar een andere psychiater, die het met mij eens was dat ik ze niet meer nodig had. Gek hè, het werkt wel vanuit die richting. Maar toen ik later weer bij dezelfde instelling ging aankloppen dat ik ze wel weer nodig had, toen ging dat niet meer. Want toen wilde ik ineens drugs en een te makkelijke oplossing! Dat bedoel ik met gebrek aan logica, met willekeur. Alle psychiatrische medicatie is drugs. Er zijn immers mensen, gewone mensen, die ritalin snuiven.

Nee hoor. Het zijn juist de mensen tegen de psychiatrie die hier worden weggejaagd, kijk maar naar het topic waar ik uit had geciteerd.

[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 22-04-2018 11:37:45 ]