R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
9 maanden geleden (1-9-17) ben ik gestopt met blowen n.a.v mijn vriendin die erop aandrong dat ik zou gaan stoppen. Ik heb 8 jaar geblowd. Dagelijks. Vanaf mijn 16e ongeveer. 1 maand later in oktober ben ik gestopt met roken toen ik ging samenwonen met mijn vriendin. Dat deed ik voor haar op de eerste plaats. Zij heeft een aandoening waardoor zij moest stoppen met roken en ik wilde haar daar in steunen toentertijd.
Stoppen met roken van tabak is mij vrij makkelijk afgegaan. Geen moeite mee. Echter, het stoppen met het roken van een joint, een sticky opsteken, even een groene draaien is mij lastig vergaan.
Al snel merkte ik dat alles saai werd zonder wiet. Ik had geen interesse meer in bijvoorbeeld de games die ik speelde. Zonder wiet simpel gezegd was er geen reet aan.
Het spelen van bepaalde spellen ging altijd gepaard met de bekende roes die ik op de dag van vandaag nog steeds mis.
In december is mijn vriendin zwanger geraakt en werd ik gesterkt in mijn motivatie om gestopt te blijven en eigenlijk verzekerd van het feit dat ik op de goede weg zat/zit. Maar naar mijn gevoel was ik er nog lang niet.
Geregeld had ik intense dromen waarin ik rookte en blowde en werd vaak geschrokken wakker. Ook levendige dromen die nergens op sloegen maar zo echt leken in de droom zelf. Ik kon ze tot in alle details navertellen.
Na het stoppen met zowel blowen als roken, merkte ik dat mijn stofwisseling zo ergens rond het punt tot non-existing kwam, hoe erg ik ook op mn eten lette en bewoog. Uit ellende gaf ik uiteindelijk toe aan allerlei versnaperingen, maar heb me vrij snel wel weer herpakt daarna, maar het is nog steeds een hevig gevecht om mijn stofwisseling en metabolisme te krijgen waar ik het wil hebben. Ik doe aan hardlopen, fitness 2 tot 3 keer in de week. Ik eet veel groentes, varieer daarin veel, eet genoeg fruit en vezels en experimenteer met eventuele producten die ik beter wel of niet tot mij kan nemen. Veel onderzoek gedaan en de artsen die het maar uit onwetendheid en na alles uitgesloten te hebben op pds(prikkelbare darm syndroom) gegooid hebben, de diagnose waar ik al in het begin bang voor was om te krijgen.
Maar goed we zijn nu zo'n 8-9 maanden verder en dit is nu wel gestabiliseerd. In de zin van ik ga regelmatig naar de wc ondertussen en kom niet meer verder aan. Ik begin langzaamaan weer af te vallen zelfs. Het blijft wel goed opletten en maximale inzet leveren.
Een tijdje nadat ik ook stopte stak mijn eczeem (waar ik normaliter altijd wel last van heb gehad) wat erger de kop op. Vermoedelijk door mijn vertraagde stofwisseling. Immers what you don't digest, you wear on your skin. Of zoiets. Maar daar heb ik nu nog last van en erger me er behoorlijk aan.
Nu het langzaamaan warmer begint de worden merk ik dat ik het nog steeds associeer met blowen. De zon en de warmte. Het is dus nog steeds niet geheel uit mijn systeem verdwenen. Ik droom nog steeds af en toe over dat ik nog blow en word dan vervolgens gedesillusioneerd wakker en voel een opluchting over me heenkomen als de realisatie indaalt dat het een droom is geweest.
De leegte voel ik na al die tijd nog steeds. Die ontzettende leegte. Je hebt zoveel emoties maar voelt je toch zo leeg. Alles is zo saai en ik geniet niet meer van de kleine dingen. Alles irriteert me.
Schaken, wat ik graag deed met de jongens, doe ik niet meer. Ik had een bekend schaakbord dat ik naar ze meenam en onder het genot van een blowtje konden we de hele avond wel daarmee zoet zijn. Of lekker gamen. Maar sinds ik gestopt ben met blowen heb ik min of meer gebroken met die vrienden.
Ik ben namelijk wel eens eerder gestopt en het is toen voorgekomen dat ik terugviel in de nabijheid van mijn blowende vrienden en dit wilde ik te allen tijde dit keer voorkomen. Dus ik vermeed ze. De meesten spreek ik nu niet meer en slechts 1 iemand nog zie ik nog heel af en toe. Maar merk dat we uit elkaar aan het groeien zijn. Dus naast mijn vriendin en haar buik zie ik niet veel mensen momenteel, waar ik het sommige dagen wel moeilijk mee heb. Heb ook niet veel tijd om mensen te ontmoeten of mensen te vinden waarmee ik gedeelde interesses heb. Vooral om dat die van mij momenteel lastig aan te wakkeren zijn. Alhoewel er wel weer iets begint te broeien.
Kan ook niet meer mee naar de feesten waar ik voorheen van hield om naartoe te gaan(subway bv) omdat mijn vriendin dat niet wil en ik dat begrijp. Maar is nog steeds zuur.
Waar dit op neerkomt, naast dat ik aardig onder de plak zit, is dat ik nogal eenzaam ben. En alles zo leeg voelt. Dat ik binnenkort vader wordt, voelt nog heel onwerkelijk. Ik krijg een zoontje en ik weet eigenlijk niet of ik mentaal klaar ben om vader te zijn. Ik ben nog erg fragiel in mijn hoofd en beheers met moeite mijn emoties. Ik voel dat mijn hormonen niet meewerken en tegelijkertijd moet ik veel incasseren van mijn vriendin. Maar het kan en mag allemaal, want zij is zwanger.
Ik vond het niet erg dat mijn vriendin zwanger zou worden, maar had niet gedacht dat het zo makkelijk zou gaan. Zij heeft een ernstige vorm van PCOS en ons is voorgehouden dat ze heel moeilijk zwanger zou worden en dat als wij zwanger zouden willen raken, zij aan de medicatie zou moeten.
Het is dus een aangename verrassing toen wij erachter kwamen dat ze zwanger was. Maar ben ik er echt klaar voor? Wat moet ik allemaal met haar bespreken? Hoe is dit voor te bereiden in immateriële zin? Ik weet dat wij over bepaalde dingen anders denken. Ondertussen hebben we wel álles in huis gehaald wat mogelijk is, dus we zijn al helemaal klaar voor de komst van ons jongetje.
Toch speelt de duivel met vuur in mijn hoofd door te onderhandelen met mij over een bepaalde mate van gebruik (wiet) in de toekomst, omdat ik 'iets' mis in mijn leven waarvan ik verdenk dit de bekende roes te zijn. Of dat ik gewoon iets oprecht interessant vind mis om in te duiken. Ik deed laatst een poging in een staat van vergevorderde wanhopigheid tot vage kennissen verworden individuen te strikken voor een dubieus potje tennis, maar helaas dat wil niet vlotten. Ik ben geen nadal, maar kan wel op een goede dag de bal over het net houden. Dus bij deze een oproep.
Ik wijk af, maar dit wilde ik even kwijt. Ik heb eigenlijk niemand anders waar ik dit zo openlijk aan kwijt kan. Ik weet niet of dit de beste plek is overigens om dit neer te plempen, maar ik doe het gewoon.
Als je de tijd hebt genomen om te lezen, dank en als je iets in mijn verhaal herkent of zelf te kampen hebt met een gevoel van leegte of het nou naar aanleiding van het stoppen met een bepaalde verslaving is of iets anders, reageer en vertel me jouw ervaring.
Dank en gegroet.
Stoppen met roken van tabak is mij vrij makkelijk afgegaan. Geen moeite mee. Echter, het stoppen met het roken van een joint, een sticky opsteken, even een groene draaien is mij lastig vergaan.
Al snel merkte ik dat alles saai werd zonder wiet. Ik had geen interesse meer in bijvoorbeeld de games die ik speelde. Zonder wiet simpel gezegd was er geen reet aan.
Het spelen van bepaalde spellen ging altijd gepaard met de bekende roes die ik op de dag van vandaag nog steeds mis.
In december is mijn vriendin zwanger geraakt en werd ik gesterkt in mijn motivatie om gestopt te blijven en eigenlijk verzekerd van het feit dat ik op de goede weg zat/zit. Maar naar mijn gevoel was ik er nog lang niet.
Geregeld had ik intense dromen waarin ik rookte en blowde en werd vaak geschrokken wakker. Ook levendige dromen die nergens op sloegen maar zo echt leken in de droom zelf. Ik kon ze tot in alle details navertellen.
Na het stoppen met zowel blowen als roken, merkte ik dat mijn stofwisseling zo ergens rond het punt tot non-existing kwam, hoe erg ik ook op mn eten lette en bewoog. Uit ellende gaf ik uiteindelijk toe aan allerlei versnaperingen, maar heb me vrij snel wel weer herpakt daarna, maar het is nog steeds een hevig gevecht om mijn stofwisseling en metabolisme te krijgen waar ik het wil hebben. Ik doe aan hardlopen, fitness 2 tot 3 keer in de week. Ik eet veel groentes, varieer daarin veel, eet genoeg fruit en vezels en experimenteer met eventuele producten die ik beter wel of niet tot mij kan nemen. Veel onderzoek gedaan en de artsen die het maar uit onwetendheid en na alles uitgesloten te hebben op pds(prikkelbare darm syndroom) gegooid hebben, de diagnose waar ik al in het begin bang voor was om te krijgen.
Maar goed we zijn nu zo'n 8-9 maanden verder en dit is nu wel gestabiliseerd. In de zin van ik ga regelmatig naar de wc ondertussen en kom niet meer verder aan. Ik begin langzaamaan weer af te vallen zelfs. Het blijft wel goed opletten en maximale inzet leveren.
Een tijdje nadat ik ook stopte stak mijn eczeem (waar ik normaliter altijd wel last van heb gehad) wat erger de kop op. Vermoedelijk door mijn vertraagde stofwisseling. Immers what you don't digest, you wear on your skin. Of zoiets. Maar daar heb ik nu nog last van en erger me er behoorlijk aan.
Nu het langzaamaan warmer begint de worden merk ik dat ik het nog steeds associeer met blowen. De zon en de warmte. Het is dus nog steeds niet geheel uit mijn systeem verdwenen. Ik droom nog steeds af en toe over dat ik nog blow en word dan vervolgens gedesillusioneerd wakker en voel een opluchting over me heenkomen als de realisatie indaalt dat het een droom is geweest.
De leegte voel ik na al die tijd nog steeds. Die ontzettende leegte. Je hebt zoveel emoties maar voelt je toch zo leeg. Alles is zo saai en ik geniet niet meer van de kleine dingen. Alles irriteert me.
Schaken, wat ik graag deed met de jongens, doe ik niet meer. Ik had een bekend schaakbord dat ik naar ze meenam en onder het genot van een blowtje konden we de hele avond wel daarmee zoet zijn. Of lekker gamen. Maar sinds ik gestopt ben met blowen heb ik min of meer gebroken met die vrienden.
Ik ben namelijk wel eens eerder gestopt en het is toen voorgekomen dat ik terugviel in de nabijheid van mijn blowende vrienden en dit wilde ik te allen tijde dit keer voorkomen. Dus ik vermeed ze. De meesten spreek ik nu niet meer en slechts 1 iemand nog zie ik nog heel af en toe. Maar merk dat we uit elkaar aan het groeien zijn. Dus naast mijn vriendin en haar buik zie ik niet veel mensen momenteel, waar ik het sommige dagen wel moeilijk mee heb. Heb ook niet veel tijd om mensen te ontmoeten of mensen te vinden waarmee ik gedeelde interesses heb. Vooral om dat die van mij momenteel lastig aan te wakkeren zijn. Alhoewel er wel weer iets begint te broeien.
Kan ook niet meer mee naar de feesten waar ik voorheen van hield om naartoe te gaan(subway bv) omdat mijn vriendin dat niet wil en ik dat begrijp. Maar is nog steeds zuur.
Waar dit op neerkomt, naast dat ik aardig onder de plak zit, is dat ik nogal eenzaam ben. En alles zo leeg voelt. Dat ik binnenkort vader wordt, voelt nog heel onwerkelijk. Ik krijg een zoontje en ik weet eigenlijk niet of ik mentaal klaar ben om vader te zijn. Ik ben nog erg fragiel in mijn hoofd en beheers met moeite mijn emoties. Ik voel dat mijn hormonen niet meewerken en tegelijkertijd moet ik veel incasseren van mijn vriendin. Maar het kan en mag allemaal, want zij is zwanger.
Ik vond het niet erg dat mijn vriendin zwanger zou worden, maar had niet gedacht dat het zo makkelijk zou gaan. Zij heeft een ernstige vorm van PCOS en ons is voorgehouden dat ze heel moeilijk zwanger zou worden en dat als wij zwanger zouden willen raken, zij aan de medicatie zou moeten.
Het is dus een aangename verrassing toen wij erachter kwamen dat ze zwanger was. Maar ben ik er echt klaar voor? Wat moet ik allemaal met haar bespreken? Hoe is dit voor te bereiden in immateriële zin? Ik weet dat wij over bepaalde dingen anders denken. Ondertussen hebben we wel álles in huis gehaald wat mogelijk is, dus we zijn al helemaal klaar voor de komst van ons jongetje.
Toch speelt de duivel met vuur in mijn hoofd door te onderhandelen met mij over een bepaalde mate van gebruik (wiet) in de toekomst, omdat ik 'iets' mis in mijn leven waarvan ik verdenk dit de bekende roes te zijn. Of dat ik gewoon iets oprecht interessant vind mis om in te duiken. Ik deed laatst een poging in een staat van vergevorderde wanhopigheid tot vage kennissen verworden individuen te strikken voor een dubieus potje tennis, maar helaas dat wil niet vlotten. Ik ben geen nadal, maar kan wel op een goede dag de bal over het net houden. Dus bij deze een oproep.
Ik wijk af, maar dit wilde ik even kwijt. Ik heb eigenlijk niemand anders waar ik dit zo openlijk aan kwijt kan. Ik weet niet of dit de beste plek is overigens om dit neer te plempen, maar ik doe het gewoon.
Als je de tijd hebt genomen om te lezen, dank en als je iets in mijn verhaal herkent of zelf te kampen hebt met een gevoel van leegte of het nou naar aanleiding van het stoppen met een bepaalde verslaving is of iets anders, reageer en vertel me jouw ervaring.
Dank en gegroet.
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
je bent nooit klaar voor het vaderschap... dat moet gewoon groeienna de bevalling..waar je vrouw 9mnd heeft om zich te binden begint dat voor jou wat later... niets om je (extra) zorgen over te maken..
voor je eigen concerten.. afspreken datje dat 1x perx tijd doet en je zult merken dat het gemis ervan ook wat afneemt.. niet dat het dan niet meer leuk is..maar gewoon eenmaal per jaar ofzo..
het is even omvormen..maar t went vanzelf... en als je die kleine meeneemt naar het bos of strand of wat dan ook..zul je merken dat dat ook wel leuk is...
en verder dus zeker nogaf en toe de familie dabs ontspringen en voor jezelf wat tijd nemen...
voor je eigen concerten.. afspreken datje dat 1x perx tijd doet en je zult merken dat het gemis ervan ook wat afneemt.. niet dat het dan niet meer leuk is..maar gewoon eenmaal per jaar ofzo..
het is even omvormen..maar t went vanzelf... en als je die kleine meeneemt naar het bos of strand of wat dan ook..zul je merken dat dat ook wel leuk is...
en verder dus zeker nogaf en toe de familie dabs ontspringen en voor jezelf wat tijd nemen...
Any previously enabled store events for this user, including notifications to other users, may fail to fire
en je vriendin moet stoppen met jou veranderen in de modelvader die je toch niet gaat zijn. Ze wist hoe je was toen ze wat met je kreeg dus deal with it. Dat je voor je kind natuurlijk alleen maar de 'juiste' beslissingen gaat maken is wel te verwachten van je.
Ik denk meer dat je als nieuwsposter een geile egocentrische narcist moet zijn, die een flinke stijve krijgt van alle berichten die ie van zijn eigen hand ziet op de FP, zo! ©yvonne
Beste nieuwsbericht ooit op de FOK!frontpage!
Beste nieuwsbericht ooit op de FOK!frontpage!
Waarom wil je vriendin niet dat je af en toe eens naar een concert gaat? Voor eigen dingen moet ook ruimte zijn in een relatie.
En al die dingen van nadat jij gestopt bent met roken/blowen hoor je wel vaker dat dingen tijdelijk verergen. Ik kreeg ineens enorm veel last van mijn tandvlees bijvoorbeeld.
En al die dingen van nadat jij gestopt bent met roken/blowen hoor je wel vaker dat dingen tijdelijk verergen. Ik kreeg ineens enorm veel last van mijn tandvlees bijvoorbeeld.
I solemnly swear i'm up to no good
Ik denk dat je in een relatie van beide kanten dingen moet kunnen tolereren. Het lijkt alsof zij heel dominant is nu of jij bent gewoon iets te goed.
Als je af en toe is een jointje wil opsteken zie ik het probleem niet. Als het dan misschien maar buitenshuis is? Je hoeft ook niet in haar gezicht te blazen natuurlijk.. en het lijkt alsof je lichtelijk depri bent, tenminste eerder kon ik zonder te gebruiken ook nergens van genieten. Langzaam komt dat nu wel, maar door af en toe een lijn ging het toch wat beter allemaal.
Als je het maar met mate doet denk ik dan.
Gefeliciteerd met de zwangerschap.
Als je af en toe is een jointje wil opsteken zie ik het probleem niet. Als het dan misschien maar buitenshuis is? Je hoeft ook niet in haar gezicht te blazen natuurlijk.. en het lijkt alsof je lichtelijk depri bent, tenminste eerder kon ik zonder te gebruiken ook nergens van genieten. Langzaam komt dat nu wel, maar door af en toe een lijn ging het toch wat beter allemaal.
Als je het maar met mate doet denk ik dan.
Gefeliciteerd met de zwangerschap.
"De ONZ SC heeft veel meer pit, nu Stig in het topic zit!" -TheStigsDutchCousin
Zou dat uitgaan wel gewoon opeisen eigenlijk, je hebt daar geen toestemming voor nodig en geloof me, dit is je laatste kans om het vrijblijvend te doen. Zeer egoïstisch van je vriendin ook. Snap best dat ze er niet om staat te springen (dat stond ik ook niet toen ik zwanger was, maar liet hem wel gewoon gaan) maar zou wel met haar bespreken dat omdat zij niet uit kan, jij niet thuis hoeft te blijven. Je bent een eigen persoon.
Eenzaamheid is heel, heel rot, zeker als je een ouder bent. Je wereld wordt vreselijk klein, des te meer reden om het er nu nog even van te nemen. Als ze het er niet mee eens is, gewoon gaan en dan hebben jullie maar even ruzie. Daar komt ze wel weer overheen en niemand met zijn brein op de juiste plek gaat jou daar over veroordelen.
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 21-04-2018 21:14:29 ]
Eenzaamheid is heel, heel rot, zeker als je een ouder bent. Je wereld wordt vreselijk klein, des te meer reden om het er nu nog even van te nemen. Als ze het er niet mee eens is, gewoon gaan en dan hebben jullie maar even ruzie. Daar komt ze wel weer overheen en niemand met zijn brein op de juiste plek gaat jou daar over veroordelen.
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 21-04-2018 21:14:29 ]
Je kunt je nooit helemaal voorbereiden op hoe het is om ouders te worden. Het is fantastisch, maar tegelijk ook keihard werken. Dat jij je nu zo leeg voelt is mijns inziens geen goed teken.
Mis je echt de roes van het stoned zijn, of meer de mensen die je toen om je heen had/de leefstijl die je had? Ik denk dat als jij wat vaker met vrienden wat zou gaan doen, en dat hoeven dan niet precies diezelfde vrienden te zijn, dat je de leegte dan misschien ook een stuk minder voelt.
En het is ook nodig om sociale contacten anders dan je vriendin te hebben als de kleine er straks is. Geloof me, steeds op elkaars lip zitten is echt heel slecht voor je relatie op zo'n moment. Je moet af en toe even voelen dat je meer bent dan alleen vader. En hetzelfde geldt overigens ook voor je vriendin.
Als ik jou was zou ik daarover het gesprek met elkaar aan gaan. Zoek allebei een hobby/activiteit waar je een keer in de week naar toe kan, ook als de baby er straks is. Probeer ook het contact met familie/vrienden die je nog hebt aan te halen. Verder zou een jointje op zijn tijd misschien geen kwaad kunnen, maar daarover zul je duidelijke afspraken met je vriendin moeten maken. Bijvoorbeeld niet thuis roken en niet op doordeweekse avonden...
Mis je echt de roes van het stoned zijn, of meer de mensen die je toen om je heen had/de leefstijl die je had? Ik denk dat als jij wat vaker met vrienden wat zou gaan doen, en dat hoeven dan niet precies diezelfde vrienden te zijn, dat je de leegte dan misschien ook een stuk minder voelt.
En het is ook nodig om sociale contacten anders dan je vriendin te hebben als de kleine er straks is. Geloof me, steeds op elkaars lip zitten is echt heel slecht voor je relatie op zo'n moment. Je moet af en toe even voelen dat je meer bent dan alleen vader. En hetzelfde geldt overigens ook voor je vriendin.
Als ik jou was zou ik daarover het gesprek met elkaar aan gaan. Zoek allebei een hobby/activiteit waar je een keer in de week naar toe kan, ook als de baby er straks is. Probeer ook het contact met familie/vrienden die je nog hebt aan te halen. Verder zou een jointje op zijn tijd misschien geen kwaad kunnen, maar daarover zul je duidelijke afspraken met je vriendin moeten maken. Bijvoorbeeld niet thuis roken en niet op doordeweekse avonden...
Ik praat hierover met mijn vriendin. Ik weet hoe zij over bepaalde dingen denkt, maar ik vroeg me af hoe jullie erover dachten.quote:
Zij voelt ook een bepaald soort leegte op dit moment. Zij is ook van het feesten en uitgaan. Voordat ze die aandoening kreeg nog meer, maar nu ze zwanger is gaat dat niet meer makkelijk. Dus in dat opzicht kunnen we daar goed over praten.
Andere dingen gaan wat moeizamer, omdat het soms wat moeilijk communiceren is met haar. Ze heeft altijd een heel duidelijke mening en voordat je uitgepraat bent, komt dat er al uit en ik kap het dan ook af en toe af omdat ik merk dat het niet gaat op die manier. Ze heeft snel een bepaald beeld en komt gelijk met advies aanzetten, terwijl ik eigenlijk gewoon even mijn verhaal wil doen en niet gelijk daarop zit te wachten. Vooral nu is het lastig praten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Steef121 op 21-04-2018 23:37:33 ]
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
Ja lastig.. ik ben altijd wel iemand geweest die socially best awkward was. Small talk haat ik, ben er niet goed in en de meeste mensen kan ik niet uitstaan. Enkele uitverkorene heb ik een klik mee en dat koester ik. Ik voel me dus niet snel bij mensen op me gemak en het blowen zorgde ervoor dat contact makkelijker gelegd werd en ik me minder daar druk om maakte.quote:Op zaterdag 21 april 2018 21:19 schreef lunamatic het volgende:
Je kunt je nooit helemaal voorbereiden op hoe het is om ouders te worden. Het is fantastisch, maar tegelijk ook keihard werken. Dat jij je nu zo leeg voelt is mijns inziens geen goed teken.
Mis je echt de roes van het stoned zijn, of meer de mensen die je toen om je heen had/de leefstijl die je had? Ik denk dat als jij wat vaker met vrienden wat zou gaan doen, en dat hoeven dan niet precies diezelfde vrienden te zijn, dat je de leegte dan misschien ook een stuk minder voelt.
En het is ook nodig om sociale contacten anders dan je vriendin te hebben als de kleine er straks is. Geloof me, steeds op elkaars lip zitten is echt heel slecht voor je relatie op zo'n moment. Je moet af en toe even voelen dat je meer bent dan alleen vader. En hetzelfde geldt overigens ook voor je vriendin.
Als ik jou was zou ik daarover het gesprek met elkaar aan gaan. Zoek allebei een hobby/activiteit waar je een keer in de week naar toe kan, ook als de baby er straks is. Probeer ook het contact met familie/vrienden die je nog hebt aan te halen. Verder zou een jointje op zijn tijd misschien geen kwaad kunnen, maar daarover zul je duidelijke afspraken met je vriendin moeten maken. Bijvoorbeeld niet thuis roken en niet op doordeweekse avonden...
Ik mis vooral de roes en het gamen erbij, de lifestyle die erbij hoort eigenlijk. Alleen ik mis niet dat ik dagelijks afhankelijk ervan was en ik ben ook bang dat als ik het af en toe zou doen, het weer terug zou glijden naar het punt waarop ik het weer dagelijks doe. En daar word ik zelf ook niet gelukkig van.
Ik denk inderdaad als ik vrienden had waarmee ik iets zou kunnen ondernemen, dat het wat minder leeg zou voelen, maar ik denk toch dat ik die roes zou blijven missen. Het is totaal niet vergelijkbaar met de roes die ik krijg van xtc, van alcohol of iets anders. Wiet is echt mijn zwakte.
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Oke serieus; ik geloof dat elke dag wiet roken vanaf je 16e niet goed is.
Hell, ik ben begonnen op mijn 24e
"Turks klinkt net alsof een aap een andere aap verkracht en tien eromheen schreeuwend masturberen."
GC / Hoe klinkt Turks voor Nederlanders zonder immigratie-achtergrond?
Ja ik ben inderdaad bang om ruzie met haar te krijgen. Ene keer zegt ze dat het goed is, andere keer moet ik haar steunen. Ze geeft me daarbij wel het gevoel dat ik als zou gaan ik wel gedonder zou krijgen, dus ik vind het tricky. Ik wil niet dat ze zich te druk gaat maken.quote:Op zaterdag 21 april 2018 21:12 schreef Myrr het volgende:
Zou dat uitgaan wel gewoon opeisen eigenlijk, je hebt daar geen toestemming voor nodig en geloof me, dit is je laatste kans om het vrijblijvend te doen. Zeer egoïstisch van je vriendin ook. Snap best dat ze er niet om staat te springen (dat stond ik ook niet toen ik zwanger was, maar liet hem wel gewoon gaan) maar zou wel met haar bespreken dat omdat zij niet uit kan, jij niet thuis hoeft te blijven. Je bent een eigen persoon.
Eenzaamheid is heel, heel rot, zeker als je een ouder bent. Je wereld wordt vreselijk klein, des te meer reden om het er nu nog even van te nemen. Als ze het er niet mee eens is, gewoon gaan en dan hebben jullie maar even ruzie. Daar komt ze wel weer overheen en niemand met zijn brein op de juiste plek gaat jou daar over veroordelen.
We hebben wel het geluk dat onze beide ouders in de buurt wonen en bereid zijn om wat dagen op te passen, dus ik vrees niet dat we nooit meer zouden kunnen uitgaan in de toekomst.
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
quote:Als ik terug kon gaan in de tijd was ik ook rond die leeftijd begonnen. Je kan je beter eerst richten op het afmaken van je school en zorgen dat je een fulltime baan hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Oke serieus; ik geloof dat elke dag wiet roken vanaf je 16e niet goed is.
Hell, ik ben begonnen op mijn 24eOp een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
Ik denk dat het probleem is dat het blowen zo erg verweven was met je leven en sinds dat weg is je in een leegte terecht bent gekomen. Je hebt het gat van het blowen niet opgevuld met een nieuwe (!) activiteit. Zoek eens een nieuwe hobby?
Wat betreft je aanstaande vaderschap: ik heb daar geen ervaring mee.
Wat betreft je aanstaande vaderschap: ik heb daar geen ervaring mee.
Bedankt voor de felicitatie ten eerste.quote:
Ik denk dat je in een relatie van beide kanten dingen moet kunnen tolereren. Het lijkt alsof zij heel dominant is nu of jij bent gewoon iets te goed.
Als je af en toe is een jointje wil opsteken zie ik het probleem niet. Als het dan misschien maar buitenshuis is? Je hoeft ook niet in haar gezicht te blazen natuurlijk.. en het lijkt alsof je lichtelijk depri bent, tenminste eerder kon ik zonder te gebruiken ook nergens van genieten. Langzaam komt dat nu wel, maar door af en toe een lijn ging het toch wat beter allemaal.
Als je het maar met mate doet denk ik dan.
Gefeliciteerd met de zwangerschap.
Nee ik ben niet te goed.En ja zij is heel dominant.
Ze heeft een hele sterke wil en heeft een duidelijk beeld van hoe ze mij wil zien en probeert mij ook daarna toe te sturen. Hoe de dag ingedeeld wordt en wanneer bepaalde taken moeten worden uitgevoerd. Meestal laat ik mij ook wel sturen, omdat ze meestal wel gelijk heeft en ze gewoon slim is.
Ja ik was behoorlijk depressief ja. Nu lichtelijk, maar ik kom van heel ver
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
Ja klopt, ik vind het alleen mentaal gezien een hele grote stap om daaraan te beginnen. Een nieuwe hobby. Ik kan het niet zo goed verklaren. Ik weet wel dat het me goed zou doen, mits het iets is dat ik leuk vind, maar kan de motivatie er niet voor op brengen.quote:Op zaterdag 21 april 2018 23:38 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik denk dat het probleem is dat het blowen zo erg verweven was met je leven en sinds dat weg is je in een leegte terecht bent gekomen. Je hebt het gat van het blowen niet opgevuld met een nieuwe (!) activiteit. Zoek eens een nieuwe hobby?
Wat betreft je aanstaande vaderschap: ik heb daar geen ervaring mee.
Je zou denken dat door het stoppen met blowen een soort hernieuwde energie door je lichaam gaat stromen, dat je dingen wil ondernemen en nieuwe dingen wil uitproberen en ja dan krijg je natuurlijk naar je hoofd gegooid: dat moet je gewoon doen! Komt niet vanzelf en dat is dan waarschijnlijk zo maar verdomme ik voel me zo raar.
Maar ik denk wel dat een nieuwe hobby uitproberen en daarmee eventueel contact probeer te maken met nieuwe mensen een goede optie is. Even mezelf een schop onder de kont geven.
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
Een teamsport doet het altijd wel goed. In ieder geval iets in groepsverband. Ga bijvoorbeeld niet vissen (ook al is dat best leuk). Of doe iets voor de gemeenschap (vrijwilligerswerk). Hoe ziet je leven er nu uit? Een stabiele baan/opleiding?quote:
[..]
Ja klopt, ik vind het alleen mentaal gezien een hele grote stap om daaraan te beginnen. Een nieuwe hobby. Ik kan het niet zo goed verklaren. Ik weet wel dat het me goed zou doen, mits het iets is dat ik leuk vind, maar kan de motivatie er niet voor op brengen.
Je zou denken dat door het stoppen met blowen een soort hernieuwde energie door je lichaam gaat stromen, dat je dingen wil ondernemen en nieuwe dingen wil uitproberen en ja dan krijg je natuurlijk naar je hoofd gegooid: dat moet je gewoon doen! Komt niet vanzelf en dat is dan waarschijnlijk zo maar verdomme ik voel me zo raar.
Maar ik denk wel dat een nieuwe hobby uitproberen en daarmee eventueel contact probeer te maken met nieuwe mensen een goede optie is. Even mezelf een schop onder de kont geven.
Ja, dat is wat ik vaker hoor inderdaad over het vaderschap. Dat je je er moeilijk op kunt voorbereiden. Dat er niet echt een handleiding voor is.quote:
je bent nooit klaar voor het vaderschap... dat moet gewoon groeienna de bevalling..waar je vrouw 9mnd heeft om zich te binden begint dat voor jou wat later... niets om je (extra) zorgen over te maken..
voor je eigen concerten.. afspreken datje dat 1x perx tijd doet en je zult merken dat het gemis ervan ook wat afneemt.. niet dat het dan niet meer leuk is..maar gewoon eenmaal per jaar ofzo..
het is even omvormen..maar t went vanzelf... en als je die kleine meeneemt naar het bos of strand of wat dan ook..zul je merken dat dat ook wel leuk is...
en verder dus zeker nogaf en toe de familie dabs ontspringen en voor jezelf wat tijd nemen...
Weet je wat het is, de baby is geen pop, het is een daadwerkelijk persoon en zodadelijk is het er gewoon. Niet voor een dag maar voor de rest van mijn leven (hoop ik). Opeens besef ik wat voor verantwoordelijkheid ik ga dragen voor die kleine. Dat alles wat ik zeg en doe invloed gaat hebben op hem. Opeens draait het niet meer om alleen mij maar staat hij op nummer een. Dat is mijn verplichting naar hem toe. Dat is een voorrecht om te mogen hebben, vind ik persoonlijk.
Zal ik geheid wel een paar keer op terugkomen en vervolgens weer op herterugkomen, maar goed.
Maar kan ik het maken als vader om te blowen? Hoe vergaat andere vaders dat? Vinden zij het makkelijk met de baby als motivatie om het binnen te perken te houden?
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
Op dit moment werk ik 4 dagen in de week. En dat blijft voorlopig nog wel zo.quote:Op zondag 22 april 2018 00:04 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Een teamsport doet het altijd wel goed. In ieder geval iets in groepsverband. Ga bijvoorbeeld niet vissen (ook al is dat best leuk). Of doe iets voor de gemeenschap (vrijwilligerswerk). Hoe ziet je leven er nu uit? Een stabiele baan/opleiding?
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
Een activiteit erbij lijkt dus prima te kunnen.quote:
[..]
Op dit moment werk ik 4 dagen in de week. En dat blijft voorlopig nog wel zo.
Zoek iets wat totaal niet op je werk lijkt en waarmee je jezelf kunt ontwikkelen (geestelijk of lichamelijk). Of iets wat je een gevoel van waarde geeft.
[quote] Op zondag 22 april 2018 00:15 schreef Steef121 het volgende:
[..]
Ja, dat is wat ik vaker hoor inderdaad over het vaderschap. Dat je je er moeilijk op kunt voorbereiden. Dat er niet echt een handleiding voor is.
Weet je wat het is, de baby is geen pop, het is een daadwerkelijk persoon en zodadelijk is het er gewoon. Niet voor een dag maar voor de rest van mijn leven (hoop ik). Opeens besef ik wat voor verantwoordelijkheid ik ga dragen voor die kleine. Dat alles wat ik zeg en doe invloed gaat hebben op hem. Opeens draait het niet meer om alleen mij maar staat hij op nummer een. Dat is mijn verplichting naar hem toe. Dat is een voorrecht om te mogen hebben, vind ik persoonlijk.
Zal ik geheid wel een paar keer op terugkomen en vervolgens weer op herterugkomen, maar goed.
Maar kan ik het maken als vader om te blowen? Hoe vergaat andere vaders dat? Vinden zij het makkelijk met de baby als motivatie om het binnen te peractiviteite
Ik ben geen vader, maar moeder, en ik heb ook al ongeveer 10 jaar niet geblowd, maar vanaf dat onze baby 6 maanden was begon ik weer regelmatig dingen te doen buiten de deur. Ik probeer één a twee keer in de week iets te doen zonder mijn partner en kind. Dat kan een uurtje sporten zijn, maar ook eten/borrelen met vriendinnen. Daarbij komt het bijvoorbeeld wel eens voor dat ik eigenlijk net iets teveel drink, maar de consequentie daarvan is dat ik me de volgende dag gewoon heel slecht voel. Een vieze luier verschonen met een kater is niet fijn en je kind heeft ook in het weekend hetzelfde ritme als door de week. Uitslapen is er dus niet bij.
We hebben wel de deal dat we in het weekend allebei een dag mogen uitslapen en de ander dan dus vroeg op staat. Maar dat ging eigenlijk pas vanaf dat de borstvoeding ophield.
Het punt is dat je elkaar dit soort momenten moet gunnen. Het is de eerste tijd al zwaar genoeg en van tijd buiten de deur krijg ik echt energie. Ik werk ook 5 dagen per week, maar als ik alleen dat en mijn gezin had, dan was ik niet gelukkig geweest. Dat weet ik uit ervaring,want toen mijn zoontje net was geboren zat ik een beetje in dezelfde positie als jij nu zit. Weinig sociale contacten, veel alleen zitten met mijn partner en verder alleen maar werken.
Op zondag 22 april 2018 00:15 schreef Steef121 het volgende:[..]
Ja, dat is wat ik vaker hoor inderdaad over het vaderschap. Dat je je er moeilijk op kunt voorbereiden. Dat er niet echt een handleiding voor is.
Weet je wat het is, de baby is geen pop, het is een daadwerkelijk persoon en zodadelijk is het er gewoon. Niet voor een dag maar voor de rest van mijn leven (hoop ik). Opeens besef ik wat voor verantwoordelijkheid ik ga dragen voor die kleine. Dat alles wat ik zeg en doe invloed gaat hebben op hem. Opeens draait het niet meer om alleen mij maar staat hij op nummer een. Dat is mijn verplichting naar hem toe. Dat is een voorrecht om te mogen hebben, vind ik persoonlijk.
Zal ik geheid wel een paar keer op terugkomen en vervolgens weer op herterugkomen, maar goed.
Maar kan ik het maken als vader om te blowen? Hoe vergaat andere vaders dat? Vinden zij het makkelijk met de baby als motivatie om het binnen te peractiviteite
Ik ben geen vader, maar moeder, en ik heb ook al ongeveer 10 jaar niet geblowd, maar vanaf dat onze baby 6 maanden was begon ik weer regelmatig dingen te doen buiten de deur. Ik probeer één a twee keer in de week iets te doen zonder mijn partner en kind. Dat kan een uurtje sporten zijn, maar ook eten/borrelen met vriendinnen. Daarbij komt het bijvoorbeeld wel eens voor dat ik eigenlijk net iets teveel drink, maar de consequentie daarvan is dat ik me de volgende dag gewoon heel slecht voel. Een vieze luier verschonen met een kater is niet fijn en je kind heeft ook in het weekend hetzelfde ritme als door de week. Uitslapen is er dus niet bij.
We hebben wel de deal dat we in het weekend allebei een dag mogen uitslapen en de ander dan dus vroeg op staat. Maar dat ging eigenlijk pas vanaf dat de borstvoeding ophield.
Het punt is dat je elkaar dit soort momenten moet gunnen. Het is de eerste tijd al zwaar genoeg en van tijd buiten de deur krijg ik echt energie. Ik werk ook 5 dagen per week, maar als ik alleen dat en mijn gezin had, dan was ik niet gelukkig geweest. Dat weet ik uit ervaring,want toen mijn zoontje net was geboren zat ik een beetje in dezelfde positie als jij nu zit. Weinig sociale contacten, veel alleen zitten met mijn partner en verder alleen maar werken.
Wat knap van je dat het qua depressie beter gaat. Al denk ik dat het gedrag van je vrouw niet mee werkt zo.quote:
[..]
Bedankt voor de felicitatie ten eerste.
Nee ik ben niet te goed.En ja zij is heel dominant.
Ze heeft een hele sterke wil en heeft een duidelijk beeld van hoe ze mij wil zien en probeert mij ook daarna toe te sturen. Hoe de dag ingedeeld wordt en wanneer bepaalde taken moeten worden uitgevoerd. Meestal laat ik mij ook wel sturen, omdat ze meestal wel gelijk heeft en ze gewoon slim is.
Ja ik was behoorlijk depressief ja. Nu lichtelijk, maar ik kom van heel ver
Dominantie is gewoon k*t. Je hoort zelf te bepalen wat je doet en jullie zijn met zn tweeën dus dan hoor je samen dingen te beslissen en niet zij alleen.
Als je het gaat goedkeuren zal je straks leven naar haar regels en heb je zelf geen fck meer te zeggen.. als dat is wat je wil?
"De ONZ SC heeft veel meer pit, nu Stig in het topic zit!" -TheStigsDutchCousin
Grow some fucking balls; je hoeft niet alles te pikken alleen maar "omdat ze zwanger is"; zeg dat mens gewoon waar het op staat, laat niet over je heen lopen en steek gewoon lekker een dikke pater op als je daar zin in hebt. Slappe zakquote:
tegelijkertijd moet ik veel incasseren van mijn vriendin. Maar het kan en mag allemaal, want zij is zwanger.
"The only sight worse than a sad dwarf is a very sad dwarf"
"Met dubbel s welteverstaan"
"Met dubbel s welteverstaan"
Ik zou niet weten waarom niet. Ken er ook zat die om de zoveel tijd aan de coke zitten en die kinderen komen niks te kort.quote:
Maar kan ik het maken als vader om te blowen?
"The only sight worse than a sad dwarf is a very sad dwarf"
"Met dubbel s welteverstaan"
"Met dubbel s welteverstaan"
Juist nu je zoon nog niet is geboren kun je nog een aantal leuke dingen doen om even de zinnen te verzetten. Straks krijg je het, zeker in het begin, druk genoeg met je zoontje.
Het zou leuk zijn als je partner je de ruimte geeft om nog wat leuks te doen.
Het zou leuk zijn als je partner je de ruimte geeft om nog wat leuks te doen.
Dat druk maken doet ze een beetje zelf. Waar zou ze zich druk om moeten maken? Vertrouwt ze je niet? Misdraag je je? Werk je jezelf in de nesten? Vecht je? Als dat allemaal slecht is, begrijp ik haar wel, maar nog steeds is het nog heel eventjes jouw leven.quote:
[..]
Ja ik ben inderdaad bang om ruzie met haar te krijgen. Ene keer zegt ze dat het goed is, andere keer moet ik haar steunen. Ze geeft me daarbij wel het gevoel dat ik als zou gaan ik wel gedonder zou krijgen, dus ik vind het tricky. Ik wil niet dat ze zich te druk gaat maken.
We hebben wel het geluk dat onze beide ouders in de buurt wonen en bereid zijn om wat dagen op te passen, dus ik vrees niet dat we nooit meer zouden kunnen uitgaan in de toekomst.
De eerste paar maanden gaat dat stappen echt niet gebeuren. Waarschijnlijk wil je dat niet eens, maar na een maand of 4/5/6 komt er wel weer een klein beetje ruimte voor.
Ik denk dat wij hier gemiddeld 2 a 3 keer per jaar samen stappen (festivals), en los van elkaar ook zoiets met beide eigen groep. Het is wel bar weinig, als je kijkt naar hoeveel weekenden er in een jaar zitten, maar dat geeft niet. Zoals vroeger gaat het niet meer worden, en dat moet je ook niet willen.
Qua blowen... Nja, kan. Zou het alleen niet doen als je in de uren erna nog zorg voor je kind moet dragen, maar als jij een dag kindvrij hebt moet je het lekker zelf weten. Ik denk dat dat 'gat' dat je hebt al aardig opgevuld gaat worden de aankomende periode. De eerste periode heb je amper nog pigment in je kop zitten, behalve onder ogen want daar kleurt het blauw
. Alles is een bombardement van informatie, emoties, mensen die zich je huis in storten, dingen die ineens nog gehaald moeten worden, een kraamzorg die overdag bij je is, hielprik, consultatiebureau om de haverklap, heen en weer naar de dokter bij elke alarmbel, en dan is nog niet eens de zorg voor je baby meegenomen die elke drie uur afgaat gaat voor drinken (wat alleen op zichzelf al een uur kan duren), verschoond worden, hopelijk slaapt daartussen. Flesje of borstvoeding maakt voor jou als man niet eens heel veel uit, want tijdens de voedingen moet je alsnog wel even water inschenken, dingen aangeven, nieuw doekje pakken, gordijnen dicht doen, kan ze precies net niet bij haar telefoon, mag je melkvlekken weghalen als je meubels je lief zijn. En de tijd tussen voedingen telt af vanaf het begin van de voeding (bij mij dan) dus als ik om 12:00 begon en het duurde 3 kwartier dan was het twee uurtjes erna alweer bijna zo ver. Alle flesjes en kolfonderdelen en borstels en alles aan bakjes en blabla uitkoken elke dag. Je wast je ook een slag in de rondte aan rompers en doekjes (inclusief ophangen en het is veel klein spul dus dat duurt ook weer even). Je eigen kleding moet je ook bovengemiddeld veel wassen wegens melk en als je je baby in je eigen bed legt, mag je je beddengoed ook om de haverklap verschonen omdat melk. O-VER-AL. En dan moet je daarnaast dus ook nog werken en slapen... Je hebt gewoon niet echt een leven eigenlijk. Mijn kind was relatief makkelijk. Ik was ook de krampjes vergeten. Dat duurt een maand of 3 geloof ik, in die drie maanden heeft je kind heel veel buikpijn en dus heel veel huilen = dragen. Douchen moet je dus ook heel goed inplannen anders kun je dat vergeten voor die dag. Misschien voor mannen makkelijker, maar als (borstvoeding) vrouw moet je echt ontzettend volgens een schema leven.Oh ja, dan nog het buiten de deur gaan. Wandelen gaat wel, als je wagen gewoon uitgeklapt kan staan. Als daar geen plek voor is ben je ook nog elke keer bezig de wagen uit te klappen. Maar daarvoor moet je geluk hebben dat je precies tussen slaapjes en voedingen in kunt plannen wanneer je wat gaat doen. Daarvoor moet een mega tas worden ingepakt. 'Even' weg gaan bestaat niet. Alle flesjes moeten schoon. Er moeten bakjes (poeder) of flesjes (moedermelk) met voedingen mee. Er moet ergens de mogelijkheid zijn om water op te warmen, of melk op te warmen, of je moet live voeden ergens in ik noem maar wat een pashokje of op een terras als je daar zin in hebt.
Er moeten verschoonmatjes mee, luiers, medicijntjes, creme, maxi cosi, kinderwagen, parasol, verschillende kleertjes, een stapel doekjes, dekentjes, zonnebrand, een kolf, flessen, bakjes, water, pap, eventueel een campingbedje, beddengoed dan ook, slaapzak, inbakerding, draagdoek, zetpillen.
En maar hopen dat het allemaal in de auto past ook.
Dit is een beetje een opsomming van de eerste periode en er komt echt nog heel veel meer bij kijken. Je hebt alle recht om NU uit te gaan, want straks moet je je vriendin helpen met het invullen van bovenstaande taken.
Oh ja, eerste week ook schema's invullen over gewicht, hoeveel plasluiers, hoeveel poepluiers, hoeveel geslapen, hoeveel wakker, hoeveel uit linkertiet gedronken en hoeveel uit rechtertiet gedronken. Sommige dagen lijkt de baby ook onverzadigbaar en ligt ie elk uur aan de borst om de productie te verhogen. Ook zijn er nog mentale sprongetjes en die zijn ook vermoeiend. Na een maand of 4 gaat een baby pas langere periodes doorslapen tijdens de nacht. Daarvoor doe je alleen maar hele korte slaapjes omdat hij om de haverklap wakker word en iets nodig heeft.
Op zich gaat het wel allemaal vanzelf. Dat wel. Beter dan dit kan ik je niet voorbereiden, maar zou blowen in deze periode even overslaan want je kind heeft niets aan je als je te weinig fut hebt en je vriendin ook niet.
En als je dus wel uitgaat, verzeker jezelf en je vriendin er dan van dat je in de buurt blijft, er elk moment een optie is om naar huis toe te komen mocht ze weeen krijgen, en hou je inname van alcohol beperkt en drugs gewoon helemaal niet want het zou maar gebeuren dat je daar straks met je wause kop het ziekenhuis in moet lopen. Als je gewoon hele goede afspraken met haar kunt maken, is ze wellicht milder en meer gerustgesteld.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 23-04-2018 16:41:10 ]
Ik begrijp die ophef nooit zo over een jointje roken.. Zolang het met mate is en het je dagelijks leven zoals werk, gezin en huishouden niet beinvloed zie ik het probleem niet..
Ik rook zelf ook iedere dag 1 voordat ik ga slapen, heeft niemand last van, helpt mij om mijn hoofd leeg te maken voor het slapen gaan.. Ben gestopt geweest met roken, maar merkte toen dat ik toch weer meer ging blowen..
Aangezien de planning is volgend jaar een kindje ga ik eind dit jaar met alles cold turkey stoppen aangezien mannen helaas geen kinderen kunnen baren, maar misschien dat ik daarna wel weer gewoon begin, misschien ook niet.. De één neemt een wijntje, ik een jointje, no big deal vind ik.. Maatschappij denkt daar alleen vaak anders over, maar hé het is jou leven hè..
Ik rook zelf ook iedere dag 1 voordat ik ga slapen, heeft niemand last van, helpt mij om mijn hoofd leeg te maken voor het slapen gaan.. Ben gestopt geweest met roken, maar merkte toen dat ik toch weer meer ging blowen..
Aangezien de planning is volgend jaar een kindje ga ik eind dit jaar met alles cold turkey stoppen aangezien mannen helaas geen kinderen kunnen baren, maar misschien dat ik daarna wel weer gewoon begin, misschien ook niet.. De één neemt een wijntje, ik een jointje, no big deal vind ik.. Maatschappij denkt daar alleen vaak anders over, maar hé het is jou leven hè..
TS je lijkt me heel goed bezig, complimenten.
Hoe zou je ertegenover staan om af en toe nog eens wat milds te vapen/eten, om stress te drukken?
Wellicht iets medicinaal, als het maar binnen de perken blijft en je er wat aan hebt.
Success met de kleine!
Hoe zou je ertegenover staan om af en toe nog eens wat milds te vapen/eten, om stress te drukken?
Wellicht iets medicinaal, als het maar binnen de perken blijft en je er wat aan hebt.
Success met de kleine!
Doei
Als jij van jezelf weet dat een blowtje in het weekend snel elke dag een blow en zelfs de hele dag blowen wordt kan je het beter niet doen.quote:
Maar kan ik het maken als vader om te blowen? Hoe vergaat andere vaders dat? Vinden zij het makkelijk met de baby als motivatie om het binnen te perken te houden?
Weet je van jezelf dat je het bij met mate kan houden dan kan je het prima maken.
In het begin zal de baby vast wel wat motivatie zijn, maar dat slijt snel. Zeker aangezien je stress gaat hebben, moe gaat zijn, onzeker gaat zijn. Allemaal 'redenen' om toch nu ook dat blowtje te roken ipv alleen die op vrijdagavond als je gaat gamen met een maat.
Ken jezelf is hierin essentieel. Is maat houden je nog nooit gelukt, dan gaat het in deze omstandigheden ook niet lukken.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
quote:
[..]
Dat druk maken doet ze een beetje zelf. Waar zou ze zich druk om moeten maken? Vertrouwt ze je niet? Misdraag je je? Werk je jezelf in de nesten? Vecht je? Als dat allemaal slecht is, begrijp ik haar wel, maar nog steeds is het nog heel eventjes jouw leven.
De eerste paar maanden gaat dat stappen echt niet gebeuren. Waarschijnlijk wil je dat niet eens, maar na een maand of 4/5/6 komt er wel weer een klein beetje ruimte voor.
Ik denk dat wij hier gemiddeld 2 a 3 keer per jaar samen stappen (festivals), en los van elkaar ook zoiets met beide eigen groep. Het is wel bar weinig, als je kijkt naar hoeveel weekenden er in een jaar zitten, maar dat geeft niet. Zoals vroeger gaat het niet meer worden, en dat moet je ook niet willen.
Qua blowen... Nja, kan. Zou het alleen niet doen als je in de uren erna nog zorg voor je kind moet dragen, maar als jij een dag kindvrij hebt moet je het lekker zelf weten. Ik denk dat dat 'gat' dat je hebt al aardig opgevuld gaat worden de aankomende periode. De eerste periode heb je amper nog pigment in je kop zitten, behalve onder ogen want daar kleurt het blauw
Oh ja, dan nog het buiten de deur gaan. Wandelen gaat wel, als je wagen gewoon uitgeklapt kan staan. Als daar geen plek voor is ben je ook nog elke keer bezig de wagen uit te klappen. Maar daarvoor moet je geluk hebben dat je precies tussen slaapjes en voedingen in kunt plannen wanneer je wat gaat doen. Daarvoor moet een mega tas worden ingepakt. 'Even' weg gaan bestaat niet. Alle flesjes moeten schoon. Er moeten bakjes (poeder) of flesjes (moedermelk) met voedingen mee. Er moet ergens de mogelijkheid zijn om water op te warmen, of melk op te warmen, of je moet live voeden ergens in ik noem maar wat een pashokje of op een terras als je daar zin in hebt.
Er moeten verschoonmatjes mee, luiers, medicijntjes, creme, maxi cosi, kinderwagen, parasol, verschillende kleertjes, een stapel doekjes, dekentjes, zonnebrand, een kolf, flessen, bakjes, water, pap, eventueel een campingbedje, beddengoed dan ook, slaapzak, inbakerding, draagdoek, zetpillen.
En maar hopen dat het allemaal in de auto past ook.
Dit is een beetje een opsomming van de eerste periode en er komt echt nog heel veel meer bij kijken. Je hebt alle recht om NU uit te gaan, want straks moet je je vriendin helpen met het invullen van bovenstaande taken.
Oh ja, eerste week ook schema's invullen over gewicht, hoeveel plasluiers, hoeveel poepluiers, hoeveel geslapen, hoeveel wakker, hoeveel uit linkertiet gedronken en hoeveel uit rechtertiet gedronken. Sommige dagen lijkt de baby ook onverzadigbaar en ligt ie elk uur aan de borst om de productie te verhogen. Ook zijn er nog mentale sprongetjes en die zijn ook vermoeiend. Na een maand of 4 gaat een baby pas langere periodes doorslapen tijdens de nacht. Daarvoor doe je alleen maar hele korte slaapjes omdat hij om de haverklap wakker word en iets nodig heeft.
Op zich gaat het wel allemaal vanzelf. Dat wel. Beter dan dit kan ik je niet voorbereiden, maar zou blowen in deze periode even overslaan want je kind heeft niets aan je als je te weinig fut hebt en je vriendin ook niet.
En als je dus wel uitgaat, verzeker jezelf en je vriendin er dan van dat je in de buurt blijft, er elk moment een optie is om naar huis toe te komen mocht ze weeen krijgen, en hou je inname van alcohol beperkt en drugs gewoon helemaal niet want het zou maar gebeuren dat je daar straks met je wause kop het ziekenhuis in moet lopen. Als je gewoon hele goede afspraken met haar kunt maken, is ze wellicht milder en meer gerustgesteld.
* Je mag wel een iets normalere toon aanslaan. Realiseer je goed dat dit slechts jouw mening is.
Dat is toch ook vervelend?? Je kunt beter proberen om zelf ook assertiever te worden zodat je vriendin niet meer je leven bepaalt. Ze is toch je vriendin niet je moeder???quote:
Nee ik ben niet te goed.En ja zij is heel dominant.
Ze heeft een hele sterke wil en heeft een duidelijk beeld van hoe ze mij wil zien en probeert mij ook daarna toe te sturen. Hoe de dag ingedeeld wordt en wanneer bepaalde taken moeten worden uitgevoerd. Meestal laat ik mij ook wel sturen, omdat ze meestal wel gelijk heeft en ze gewoon slim is.
Ja ik was behoorlijk depressief ja. Nu lichtelijk, maar ik kom van heel ver
Hoe jij het vertelt klinkt het inderdaad alsof drugsgebruik een ontsnapping is aan je depressief makende volwassen leven. Het feit is nu eenmaal dat hoe ouder je wordt, hoe vervelender het leven wordt, vooral als je ook nog eens de verkeerde keuzes hebt gemaakt zoals studie niet afgerond. Je bent bezig met gezond eten, dat is goed. Misschien zou je naar je huisarts kunnen om bloed te laten testen en bij een tekort bepaalde supplementen kunnen gebruiken misschien dat je daar nog energie van krijgt. Anders weet ik het ook niet. Dat je vriendin zwanger is, lijkt mij erg dubbel. Het hoort heel mooi te zijn, maar ik snap best dat als je al niet echt gelukkig bent met je leven die verantwoordelijkheid zwaar kan zijn. Maar ik hoop dat je er vrolijker van zal worden en dan ook verl minder behoefte zal hebben aan wiet.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Het lijkt erop alsof je teveel naar de pijpen van je vriendin danst. Volgens mij lees ik verder tussen de regels door duidelijk dat je echt verslaafd bent aan hetgeen de wiet/hash je heeft gegeven de afgelopen jaren. Deze twee zaken verklaren voor mij goed waarom je je voelt zoals je je voelt.
Qua eerste kind zit ik het hetzelfde 'schuitje' als jou TS. Ook mijn vriendin is in december zwanger geraakt, in september verwachten we ons eerste kindje, een dochter. Wanneer het kind geboren is zullen we hier de eerste maanden samen nagenoeg 24/7 mee bezig zijn, aangezien een pasgeboren kind echt niet zal doorslapen in die nachten. Ook ik heb me voorgenomen mijn 'alles' te geven voor de baby, mezelf op de tweede of derde plaats te zetten.
Afrondend: je vriendin moet jou meer ruimte geven om nu nog af en toe iets leuks te doen, gelukkig doet mijn vriendin dat wel. Wanneer ze te dominant is, moet je wat van je afbijten, grenzen kunnen immers verschoven/verlegd worden. Het excuus dat zij alles zou kunnen maken omdat ze zwanger is, is wat mij betreft onzin.
Qua eerste kind zit ik het hetzelfde 'schuitje' als jou TS. Ook mijn vriendin is in december zwanger geraakt, in september verwachten we ons eerste kindje, een dochter. Wanneer het kind geboren is zullen we hier de eerste maanden samen nagenoeg 24/7 mee bezig zijn, aangezien een pasgeboren kind echt niet zal doorslapen in die nachten. Ook ik heb me voorgenomen mijn 'alles' te geven voor de baby, mezelf op de tweede of derde plaats te zetten.
Afrondend: je vriendin moet jou meer ruimte geven om nu nog af en toe iets leuks te doen, gelukkig doet mijn vriendin dat wel. Wanneer ze te dominant is, moet je wat van je afbijten, grenzen kunnen immers verschoven/verlegd worden. Het excuus dat zij alles zou kunnen maken omdat ze zwanger is, is wat mij betreft onzin.
Hey bedankt iedereen voor het reageren. Ik zal in de loop van het weekend op de meesten individueel reageren.
Ik zelf heb geen studie afgerond, ik zat in mijn 2e jaar bedrijfseconomie en ben na het nieuws dat we zwanger zijn gelijk gaan werken. Na even nagedacht te hebben.
Zij heeft de juiste keuzes gemaakt, heeft haar opleiding afgerond en heeft al een tijd een vaste baan. Verdient twee keer zoveel als ik en heeft een huis op haar naam. We wonen samen maar ik sta nog ingeschreven bij mn ouders. Alhoewel dat binnenkort wel gaat veranderen.
Ik verspilde veel jaren mijn tijd vroeger met blowen, gamen en soms een jaartje halfslachtig een poging tot studie en dan een jaartje werken. Ik had niet echt een plan. Ik had/heb moeite met denken op de lange termijn. Erg gericht op de korte termijn was ik toen vooral
In die zin is zij een ware tegenpool van mij. Ik ben erg chaotisch en stuurloos, daartegen zij planmatig te werk gaat.
Als zij iets niet netjes vindt, windt zij zich erover op. Ik vind het allemaal niet zo erg.
Als het aan mij lag, stofzuig ik eens in de 2 weken. Als ik genoeg stof zie. Niet echt een strak schema. Zij heeft vaste tijden, vaste dagen en houdt mij daaraan. Als ik alleen zou wonen, zou het een teringzooi worden.
Maar goed, ik moet biechten. Ik heb geblowd. Op Koningsdag, in de avond. Het spookte al een tijd in mijn hoofd en heb met mijn vriendin overlegd. Verbazingwekkend genoeg vond zij het goed dat ik die dag zou blowen.
Op die bewuste dag had ik met een blowende vriend afgesproken na 4 of 5 maanden elkaar niet gezien te hebben. De laatste keer dat ik hem zag was hij stoned en ik nuchter. Sindsdien niet meer tot nauwelijks gesproken. Enfin, Ik ging langs de shop en haalde twee dikke voorgedraaide haze en ging langs bij die ene vriend. Heel die dag twijfelde ik nog. Wat als ik de controle verlies? Nu heb ik de behoefte maar het is nog beheersbaar. Wat als ik het doe?
Maar ik ging.
Man wat sloeg dat in na 9 maanden. En wat voelde het goed. Tot ik besefte dat het niet goed ging en ik bij hem een half uurtje ko op bed lag. Daarna ging het weer en hadden we weer sinds vanouds gelachen. Voelde goed om dit te doen.
Het was vrijdagnacht rond een uur of 12 en vriendin lag te slapen. Ik was nog bij die vriend en was van plan om te gaan vertrekken. Ik had nog een klein deel van mijn joint bewaard om thuis op te roken. Ik rookte het op, speelde een potje schaak tegen speler onbekend en ging maffen.
Die dag daarna voelde ik me anders.
Alsof mijn alter ego, de junk, tot leven kwam en als het ware zich tot mij richtte en verweet dat ik hem 9 maanden lang niet gevoed had. Ik voelde mij schuldig. Ik voelde me nog half stoned van die dag ervoor. Het was net alsof ik weer helemaal terug was in de verslaving. Alsof het 9 maanden lang had geslapen en nu weer wakker is. Ik voelde alles weer, beleefde alles weer. Het inhaleren, het ruiken, het avontuur, de spanning, de roes. Het voelde alsof ik weer leefde.
Ik was verkocht. Verloren is beter.
Ik loog en zei tegen mijn vriendin dat ik een rondje ging lopen terwijl ik al dondersgoed wist wat mijn bestemming was. De coffeeshop.
Met een joint tussen mijn lippen vertelde ik haar dat ik stout was geweest. Paniekerig en boos wilde ze dat ik per ommegaande mij naar huis zou bewegen, wat ik ook deed.
Daar was ik voornemens dat het de laatste dag zou zijn en beloofde haar dat ik echt nog alleen deze dag wilde blowen.
Zij accepteerde dit.
Enfin, het riedeltje herhaalde zich die dag erop, zondag, opnieuw. Op een iets andere manier, maar de strekking is hetzelfde. "Ik heb al 2 dagen gepak, nu kan ik kan net zo goed heel het weekend pakken".
Zij heeft daarop mijn ouders gebeld en ingelicht en zodoende is er semi-interventie geïmproviseerd bij ons thuis en ja daar zaten mijn ouders en vriendin en kwam ik knetter aan. Met een lach op mijn gezicht. Ik zag enorme zorgen en op dat moment en dacht: godver, verspilde space. Ik was totaal padje af en ze begonnen wijze woorden te preken waar ik de helft van meekreeg. Alles ging een beetje draaien en ik volgde er niet veel van, maar kon wel met handen en voeten kenbaar maken dat het nu echt minimaal een maand afgelopen zou zijn met het geblow, en dan zou ik vanuit daar verder kijken wat ik zou doen. Immers ik beredeneer het als volgt: blowen kan nu nog, nu de baby niet geboren is. Af en toe. Misschien lukt het me om het een weekendje te doen en dan weer een paar maanden niet etc.
Nou vriendin nog niet helemaal gerust daarna, maar nu weer wel ondertussen. Sinds zondag heb ik de controle wel weer terug, maar zonder die interventie weet ik niet zeker of ik anders nu had moeten bekennen dat ik nu volledig teruggevallen was.
Ik ben ook inmiddels teruggekomen op het plan om af en toe te gaan blowen. Het is veel te gevaarlijk en ik merk dat ik heel snel de controle kan verliezen met dit spul. Zelfs na 9 maanden. Ik kan de drang nu wel weer beheersen, maar het kan mij ietjes te snel kantelen. Ik zal mij toch focussen op het halen van blijdschap uit andere bronnen. Meer sociale contacten en activiteiten.
Mijn angst om buitengesloten te worden verdrijven. Want nu sluit ik mijzelf automatisch te snel zelf al uit, om teleurstelling te voorkomen als ik het probeer en geen aansluiting voel/vind.
Nuchter zijn maakt me veel gelukkiger dan telkens de behoefte voelen om mijn drang te willen controleren.
Met de baby gaat gelukkig alles goed en ik ben blij dat ik nu inzie dat ik verstandig moet blijven. blijkaar is het niet voor niets dat ik die fout gemaakt heb. Het zal mij nu scherp houden en laat mij de ware oorzaken aanpakken ipv toch proberen te vluchten. De verslaving vindt telkens weer een nieuwe manier om zichzelf goed te praten. Het past zich aan. Heel sluw is het.
[ Bericht 0% gewijzigd door Steef121 op 04-05-2018 23:46:47 ]
Ik zelf heb geen studie afgerond, ik zat in mijn 2e jaar bedrijfseconomie en ben na het nieuws dat we zwanger zijn gelijk gaan werken. Na even nagedacht te hebben.
Zij heeft de juiste keuzes gemaakt, heeft haar opleiding afgerond en heeft al een tijd een vaste baan. Verdient twee keer zoveel als ik en heeft een huis op haar naam. We wonen samen maar ik sta nog ingeschreven bij mn ouders. Alhoewel dat binnenkort wel gaat veranderen.
Ik verspilde veel jaren mijn tijd vroeger met blowen, gamen en soms een jaartje halfslachtig een poging tot studie en dan een jaartje werken. Ik had niet echt een plan. Ik had/heb moeite met denken op de lange termijn. Erg gericht op de korte termijn was ik toen vooral
In die zin is zij een ware tegenpool van mij. Ik ben erg chaotisch en stuurloos, daartegen zij planmatig te werk gaat.
Als zij iets niet netjes vindt, windt zij zich erover op. Ik vind het allemaal niet zo erg.
Als het aan mij lag, stofzuig ik eens in de 2 weken. Als ik genoeg stof zie. Niet echt een strak schema. Zij heeft vaste tijden, vaste dagen en houdt mij daaraan. Als ik alleen zou wonen, zou het een teringzooi worden.
Maar goed, ik moet biechten. Ik heb geblowd. Op Koningsdag, in de avond. Het spookte al een tijd in mijn hoofd en heb met mijn vriendin overlegd. Verbazingwekkend genoeg vond zij het goed dat ik die dag zou blowen.
Op die bewuste dag had ik met een blowende vriend afgesproken na 4 of 5 maanden elkaar niet gezien te hebben. De laatste keer dat ik hem zag was hij stoned en ik nuchter. Sindsdien niet meer tot nauwelijks gesproken. Enfin, Ik ging langs de shop en haalde twee dikke voorgedraaide haze en ging langs bij die ene vriend. Heel die dag twijfelde ik nog. Wat als ik de controle verlies? Nu heb ik de behoefte maar het is nog beheersbaar. Wat als ik het doe?
Maar ik ging.
Man wat sloeg dat in na 9 maanden. En wat voelde het goed. Tot ik besefte dat het niet goed ging en ik bij hem een half uurtje ko op bed lag. Daarna ging het weer en hadden we weer sinds vanouds gelachen. Voelde goed om dit te doen.
Het was vrijdagnacht rond een uur of 12 en vriendin lag te slapen. Ik was nog bij die vriend en was van plan om te gaan vertrekken. Ik had nog een klein deel van mijn joint bewaard om thuis op te roken. Ik rookte het op, speelde een potje schaak tegen speler onbekend en ging maffen.
Die dag daarna voelde ik me anders.
Alsof mijn alter ego, de junk, tot leven kwam en als het ware zich tot mij richtte en verweet dat ik hem 9 maanden lang niet gevoed had. Ik voelde mij schuldig. Ik voelde me nog half stoned van die dag ervoor. Het was net alsof ik weer helemaal terug was in de verslaving. Alsof het 9 maanden lang had geslapen en nu weer wakker is. Ik voelde alles weer, beleefde alles weer. Het inhaleren, het ruiken, het avontuur, de spanning, de roes. Het voelde alsof ik weer leefde.
Ik was verkocht. Verloren is beter.
Ik loog en zei tegen mijn vriendin dat ik een rondje ging lopen terwijl ik al dondersgoed wist wat mijn bestemming was. De coffeeshop.
Met een joint tussen mijn lippen vertelde ik haar dat ik stout was geweest. Paniekerig en boos wilde ze dat ik per ommegaande mij naar huis zou bewegen, wat ik ook deed.
Daar was ik voornemens dat het de laatste dag zou zijn en beloofde haar dat ik echt nog alleen deze dag wilde blowen.
Zij accepteerde dit.
Enfin, het riedeltje herhaalde zich die dag erop, zondag, opnieuw. Op een iets andere manier, maar de strekking is hetzelfde. "Ik heb al 2 dagen gepak, nu kan ik kan net zo goed heel het weekend pakken".
Zij heeft daarop mijn ouders gebeld en ingelicht en zodoende is er semi-interventie geïmproviseerd bij ons thuis en ja daar zaten mijn ouders en vriendin en kwam ik knetter aan. Met een lach op mijn gezicht. Ik zag enorme zorgen en op dat moment en dacht: godver, verspilde space. Ik was totaal padje af en ze begonnen wijze woorden te preken waar ik de helft van meekreeg. Alles ging een beetje draaien en ik volgde er niet veel van, maar kon wel met handen en voeten kenbaar maken dat het nu echt minimaal een maand afgelopen zou zijn met het geblow, en dan zou ik vanuit daar verder kijken wat ik zou doen. Immers ik beredeneer het als volgt: blowen kan nu nog, nu de baby niet geboren is. Af en toe. Misschien lukt het me om het een weekendje te doen en dan weer een paar maanden niet etc.
Nou vriendin nog niet helemaal gerust daarna, maar nu weer wel ondertussen. Sinds zondag heb ik de controle wel weer terug, maar zonder die interventie weet ik niet zeker of ik anders nu had moeten bekennen dat ik nu volledig teruggevallen was.
Ik ben ook inmiddels teruggekomen op het plan om af en toe te gaan blowen. Het is veel te gevaarlijk en ik merk dat ik heel snel de controle kan verliezen met dit spul. Zelfs na 9 maanden. Ik kan de drang nu wel weer beheersen, maar het kan mij ietjes te snel kantelen. Ik zal mij toch focussen op het halen van blijdschap uit andere bronnen. Meer sociale contacten en activiteiten.
Mijn angst om buitengesloten te worden verdrijven. Want nu sluit ik mijzelf automatisch te snel zelf al uit, om teleurstelling te voorkomen als ik het probeer en geen aansluiting voel/vind.
Nuchter zijn maakt me veel gelukkiger dan telkens de behoefte voelen om mijn drang te willen controleren.
Met de baby gaat gelukkig alles goed en ik ben blij dat ik nu inzie dat ik verstandig moet blijven. blijkaar is het niet voor niets dat ik die fout gemaakt heb. Het zal mij nu scherp houden en laat mij de ware oorzaken aanpakken ipv toch proberen te vluchten. De verslaving vindt telkens weer een nieuwe manier om zichzelf goed te praten. Het past zich aan. Heel sluw is het.
[ Bericht 0% gewijzigd door Steef121 op 04-05-2018 23:46:47 ]
Op een dag word ik wakker, als een van de koeiossen, grazend in de wei
🐄🌳
🐄🌳
Je bent echt veel te veel bezig met je blowverhaal. Vind het ook wel wat heftig dat je vriendin een interventie heeft gedaan omdat je twee dagen geblowd hebt. Sabel jezelf niet te hard neer, ik denk dat je gedrag voor op dit moment redelijk 'normaal' te noemen is. Je wordt bijna vader. Je zit vol spanning. Mannen, of mensen, neigen weleens raar te gaan doen vlak voor ze ouder worden, dat is normaal. Als vrouw kun je daar natuurlijk minder mee, maargoed. Je intenties zijn juist en ik denk oprecht niet dat je dit door gaat zetten zodra die kleine er is. Daar heb je geen tijd voor, als je mijn verhaal even goed leest en tot je door laat dringen. Dat blowen is echt complete bijzaak. Wat hier denk ik vooral belangrijk is, is dat je het huishouden en je leven op de rit krijgt. Heb je je P al gehaald? Dat zou mooi zijn, want je kunt best met wat vertraging je opleiding afmaken en in het weekend werken.quote:
Hey bedankt iedereen voor het reageren. Ik zal in de loop van het weekend op de meesten individueel reageren.
Ik zelf heb geen studie afgerond, ik zat in mijn 2e jaar bedrijfseconomie en ben na het nieuws dat we zwanger zijn gelijk gaan werken. Na even nagedacht te hebben.
Zij heeft de juiste keuzes gemaakt, heeft haar opleiding afgerond en heeft al een tijd een vaste baan. Verdient twee keer zoveel als ik en heeft een huis op haar naam. We wonen samen maar ik sta nog ingeschreven bij mn ouders. Alhoewel dat binnenkort wel gaat veranderen.
Ik verspilde veel jaren mijn tijd vroeger met blowen, gamen en soms een jaartje halfslachtig een poging tot studie en dan een jaartje werken. Ik had niet echt een plan. Ik had/heb moeite met denken op de lange termijn. Erg gericht op de korte termijn was ik toen vooral
In die zin is zij een ware tegenpool van mij. Ik ben erg chaotisch en stuurloos, daartegen zij planmatig te werk gaat.
Als zij iets niet netjes vindt, windt zij zich erover op. Ik vind het allemaal niet zo erg.
Als het aan mij lag, stofzuig ik eens in de 2 weken. Als ik genoeg stof zie. Niet echt een strak schema. Zij heeft vaste tijden, vaste dagen en houdt mij daaraan. Als ik alleen zou wonen, zou het een teringzooi worden.
Maar goed, ik moet biechten. Ik heb geblowd. Op Koningsdag, in de avond. Het spookte al een tijd in mijn hoofd en heb met mijn vriendin overlegd. Verbazingwekkend genoeg vond zij het goed dat ik die dag zou blowen.
Op die bewuste dag had ik met een blowende vriend afgesproken na 4 of 5 maanden elkaar niet gezien te hebben. De laatste keer dat ik hem zag was hij stoned en ik nuchter. Sindsdien niet meer tot nauwelijks gesproken. Enfin, Ik ging langs de shop en haalde twee dikke voorgedraaide haze en ging langs bij die ene vriend. Heel die dag twijfelde ik nog. Wat als ik de controle verlies? Nu heb ik de behoefte maar het is nog beheersbaar. Wat als ik het doe?
Maar ik ging.
Man wat sloeg dat in na 9 maanden. En wat voelde het goed. Tot ik besefte dat het niet goed ging en ik bij hem een half uurtje ko op bed lag. Daarna ging het weer en hadden we weer sinds vanouds gelachen. Voelde goed om dit te doen.
Het was vrijdagnacht rond een uur of 12 en vriendin lag te slapen. Ik was nog bij die vriend en was van plan om te gaan vertrekken. Ik had nog een klein deel van mijn joint bewaard om thuis op te roken. Ik rookte het op, speelde een potje schaak tegen speler onbekend en ging maffen.
Die dag daarna voelde ik me anders.
Alsof mijn alter ego, de junk, tot leven kwam en als het ware zich tot mij richtte en verweet dat ik hem 9 maanden lang niet gevoed had. Ik voelde mij schuldig. Ik voelde me nog half stoned van die dag ervoor. Het was net alsof ik weer helemaal terug was in de verslaving. Alsof het 9 maanden lang had geslapen en nu weer wakker is. Ik voelde alles weer, beleefde alles weer. Het inhaleren, het ruiken, het avontuur, de spanning, de roes. Het voelde alsof ik weer leefde.
Ik was verkocht. Verloren is beter.
Ik loog en zei tegen mijn vriendin dat ik een rondje ging lopen terwijl ik al dondersgoed wist wat mijn bestemming was. De coffeeshop.
Met een joint tussen mijn lippen vertelde ik haar dat ik stout was geweest. Paniekerig en boos wilde ze dat ik per ommegaande mij naar huis zou bewegen, wat ik ook deed.
Daar was ik voornemens dat het de laatste dag zou zijn en beloofde haar dat ik echt nog alleen deze dag wilde blowen.
Zij accepteerde dit.
Enfin, het riedeltje herhaalde zich die dag erop, zondag, opnieuw. Op een iets andere manier, maar de strekking is hetzelfde. "Ik heb al 2 dagen gepak, nu kan ik kan net zo goed heel het weekend pakken".
Zij heeft daarop mijn ouders gebeld en ingelicht en zodoende is er semi-interventie geïmproviseerd bij ons thuis en ja daar zaten mijn ouders en vriendin en kwam ik knetter aan. Met een lach op mijn gezicht. Ik zag enorme zorgen en op dat moment en dacht: godver, verspilde space. Ik was totaal padje af en ze begonnen wijze woorden te preken waar ik de helft van meekreeg. Alles ging een beetje draaien en ik volgde er niet veel van, maar kon wel met handen en voeten kenbaar maken dat het nu echt minimaal een maand afgelopen zou zijn met het geblow, en dan zou ik vanuit daar verder kijken wat ik zou doen. Immers ik beredeneer het als volgt: blowen kan nu nog, nu de baby niet geboren is. Af en toe. Misschien lukt het me om het een weekendje te doen en dan weer een paar maanden niet etc.
Nou vriendin nog niet helemaal gerust daarna, maar nu weer wel ondertussen. Sinds zondag heb ik de controle wel weer terug, maar zonder die interventie weet ik niet zeker of ik anders nu had moeten bekennen dat ik nu volledig teruggevallen was.
Ik ben ook inmiddels teruggekomen op het plan om af en toe te gaan blowen. Het is veel te gevaarlijk en ik merk dat ik heel snel de controle kan verliezen met dit spul. Zelfs na 9 maanden. Ik kan de drang nu wel weer beheersen, maar het kan mij ietjes te snel kantelen. Ik zal mij toch focussen op het halen van blijdschap uit andere bronnen. Meer sociale contacten en activiteiten.
Mijn angst om buitengesloten te worden verdrijven. Want nu sluit ik mijzelf automatisch te snel zelf al uit, om teleurstelling te voorkomen als ik het probeer en geen aansluiting voel/vind.
Nuchter zijn maakt me veel gelukkiger dan telkens de behoefte voelen om mijn drang te willen controleren.
Met de baby gaat gelukkig alles goed en ik ben blij dat ik nu inzie dat ik verstandig moet blijven. blijkaar is het niet voor niets dat ik die fout gemaakt heb. Het zal mij nu scherp houden en laat mij de ware oorzaken aanpakken ipv toch proberen te vluchten. De verslaving vindt telkens weer een nieuwe manier om zichzelf goed te praten. Het past zich aan. Heel sluw is het.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Je houdt als persoon niet op met ontwikkelen zodra er een kleine op komst is. Je kunt en zou gewoon moeten blijven doen (alleen de dingen waarmee je jezelf verder brengt tho, zoals studis) wat je al deed, alleen kost het wat meer moeite en doorzettingsvermogen allemaal. Zelfontwikkeling is erg belangrijk.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-05-2018 23:00:49 ]
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |