R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
Kopietje van de laatste post:
Ik krijg ook meestal wel energie van buiten zijn. Wandelen of fietsen, zeker nu met t mooie weer krijg ik daar een fijne boost van.quote:Op zondag 8 april 2018 18:47 schreef Nijna het volgende:
[..]
Ja... van die een halve meter boven de grond zwevende types.
Doe mij maar liever beide benen op de grond.
Vorig weekend was echt waardeloos. Maar ik geloof dat ik echt regelmatig zou moeten wandelen, want van de week heb ik mezelf weer naar buiten gesleept en sindsdien lijkt het wel weer wat beter te gaan...
Meldquote:
Heeft iemand hier misschien te maken gehad met een opname naar aanleiding van depressieve klachten?
(meerdere malen en meestal gedwongen).
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Maar ook vrijwillig dus? Heb je er wat aan gehad of viel dat uiteindelijk tegen?quote:
[..]
Meld
(meerdere malen en meestal gedwongen).
Ik ben best vaak opgenomen geweest (zo vaak dat ik de tel kwijt ben. Ergens rond de twaalf keer, twee keer voor PTSS, en de rest voor de psychoses en stemming) en het heeft mij altijd wel goed geholpen. Zonder die opnames zou ik nu dit bericht niet meer getypt hebben. Ik heb wel gemerkt dat wat jijzelf in de opname stopt, krijg je terug. Je moet echt bewust zelf gesprekken voeren met de verpleging, zelf aangeven wat er speelt. Ondanks dat je bent opgenomen kunnen ze natuurlijk je gedachten niet lezenquote:
[..]
Maar ook vrijwillig dus? Heb je er wat aan gehad of viel dat uiteindelijk tegen?
De vrijwillige opnames waren heel prettig voor mij. Alleen ik heb twee weken op een behandelafdeling voor stemming gezeten. Dat was niet geschikt voor mij (bipolair, maar ook schizofreen en PTSS en eetstoornis) omdat de problemen te complex waren. Dus ik beland altijd op de gesloten crisis of op de intensive care.
Als je meer wil weten, tips wil of je hart luchten, schiet me aan!
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Het is lastig om te vragen omdat ik het zelf ook allemaal niet meer zo goed weet.quote:
[..]
Ik ben best vaak opgenomen geweest (zo vaak dat ik de tel kwijt ben. Ergens rond de twaalf keer, twee keer voor PTSS, en de rest voor de psychoses en stemming) en het heeft mij altijd wel goed geholpen. Zonder die opnames zou ik nu dit bericht niet meer getypt hebben. Ik heb wel gemerkt dat wat jijzelf in de opname stopt, krijg je terug. Je moet echt bewust zelf gesprekken voeren met de verpleging, zelf aangeven wat er speelt. Ondanks dat je bent opgenomen kunnen ze natuurlijk je gedachten niet lezen
De vrijwillige opnames waren heel prettig voor mij. Alleen ik heb twee weken op een behandelafdeling voor stemming gezeten. Dat was niet geschikt voor mij (bipolair, maar ook schizofreen en PTSS en eetstoornis) omdat de problemen te complex waren. Dus ik beland altijd op de gesloten crisis of op de intensive care.
Als je meer wil weten, tips wil of je hart luchten, schiet me aan!
Ik loop ook pas weer 2 weken bij mijn psycholoog voor de depressie dus misschien is het nog wat vroeg om aan andere dingen te denken. Maar ik merk dat het momenteel ontzettend in de weg zit van mijn therapie voor angst. Terwijl die therapie juist zo goed helpt als ik geen last heb van de somberheid.
Ja.quote:
Heeft iemand hier misschien te maken gehad met een opname naar aanleiding van depressieve klachten?
Was een vrijwillige opname, maar bij mij ging het om concrete plannen en had ook eigenlijk de knoop al doorgehakt.
Ik heb er wel wat aan gehad, maar dat lag denk ik meer aan dat ik tijdens m'n opname iemand leerde kennen waarmee ik daarna een tijdje ging
Die 6 weken hebben me er uiteindelijk doorheen gesleept, want m'n (vrijwillige) opnameduur was eigenlijk te kort.
Ik was het spoor bijster en was eigenlijk gewoon niet goed in staat weloverwogen beslissingen te nemen.
Tegenwoordig doen ze wel moeilijker met vrijwillige opname, een 2e poging mezelf vrijwillig te laten opnemen strandde (zelfs m'n HA was voor, maar m'n toenmalige hoofdbehandelaars wilden niet echt meewerken).
Waarom wordt daar moeilijker over gedaan?quote:
[..]
Ja.
Was een vrijwillige opname, maar bij mij ging het om concrete plannen en had ook eigenlijk de knoop al doorgehakt.
Ik heb er wel wat aan gehad, maar dat lag denk ik meer aan dat ik tijdens m'n opname iemand leerde kennen waarmee ik daarna een tijdje ging
Die 6 weken hebben me er uiteindelijk doorheen gesleept, want m'n (vrijwillige) opnameduur was eigenlijk te kort.
Ik was het spoor bijster en was eigenlijk gewoon niet goed in staat weloverwogen beslissingen te nemen.
Tegenwoordig doen ze wel moeilijker met vrijwillige opname, een 2e poging mezelf vrijwillig te laten opnemen strandde (zelfs m'n HA was voor, maar m'n toenmalige hoofdbehandelaars wilden niet echt meewerken).
Misbruik, kosten. Mensen misbruiken dit soort dingen ook, alleen voor eigen winst.quote:Op maandag 9 april 2018 10:57 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Waarom wordt daar moeilijker over gedaan?
Juist.
.
Gewoon wegbezuinigd.quote:
[..]
Waarom wordt daar moeilijker over gedaan?
Laat ze dat dan strafbaar maken of zo, nu zijn (vooral de meer complexe) psychiatrisch patiënten hier de dupe van.quote:
[..]
Misbruik, kosten. Mensen misbruiken dit soort dingen ook, alleen voor eigen winst.
Jongens, ik heb even een vraag over hoe psychologen 'horen' te doen. Vriend is vandaag voor de derde keer geweest. Hij kreeg huiswerk mee om leuke dingen op te schrijven als deel van CTG en heeft toen al aangegeven dat hij dat enorm moeilijk vindt en niet weet of dat lukt. Vandaag was hij terug met maar één dag die hij had bijgehouden en de psycholoog heeft (volgens mij vriend) gezegd van tja, wat doe je hier dan, ik ben gefrustreerd en verwacht dat dit niets gaat worden zo. Waarom doe je niet gewoon wat ik zeg en je wil blijkbaar niet beter worden. Daarna heeft hij aan het einde nog aangegeven dat vriend echt niet perse terug hoefde te komen als ie geen zin had. Sfeer was bozig en hij voelde zich niet begrepen. Nou, vriend is nu nogal down en heeft iets van zie je kan net zo goed stoppen met bestaan. Ik kan me niet voorstellen dat mensen zo doen? Is dit een soort van normale grens van de psych of moeten we met spoed opzoek naar een ander?
Ben zelf nogal van slag, deze week was zwaar en ben bang dat het na dit alleen maar erger gaat worden en weet gewoon niet meer waar we heen kunnen.
Ben zelf nogal van slag, deze week was zwaar en ben bang dat het na dit alleen maar erger gaat worden en weet gewoon niet meer waar we heen kunnen.
Loopt hij bij een eerstelijns psycholoog of tweedelijns/gespecialiseerde? Daar zit in mijn ervaring namelijk nogal een groot verschil met hoe ze met je om gaan. Als het een eerstelijns is zou ik sowieso aanraden om daar niet eens meer de moeite voor te nemen en direct aan de huisarts vragen om een verwijzing naar een tweedelijns te regelen.quote:
Jongens, ik heb even een vraag over hoe psychologen 'horen' te doen. Vriend is vandaag voor de derde keer geweest. Hij kreeg huiswerk mee om leuke dingen op te schrijven als deel van CTG en heeft toen al aangegeven dat hij dat enorm moeilijk vindt en niet weet of dat lukt. Vandaag was hij terug met maar één dag die hij had bijgehouden en de psycholoog heeft (volgens mij vriend) gezegd van tja, wat doe je hier dan, ik ben gefrustreerd en verwacht dat dit niets gaat worden zo. Waarom doe je niet gewoon wat ik zeg en je wil blijkbaar niet beter worden. Daarna heeft hij aan het einde nog aangegeven dat vriend echt niet perse terug hoefde te komen als ie geen zin had. Sfeer was bozig en hij voelde zich niet begrepen. Nou, vriend is nu nogal down en heeft iets van zie je kan net zo goed stoppen met bestaan. Ik kan me niet voorstellen dat mensen zo doen? Is dit een soort van normale grens van de psych of moeten we met spoed opzoek naar een ander?
Ben zelf nogal van slag, deze week was zwaar en ben bang dat het na dit alleen maar erger gaat worden en weet gewoon niet meer waar we heen kunnen.
Ik vind het lastig om te oordelen of dit normaal is of niet, want ik snap beide kanten. Ze laten hem niet voor niks het huiswerk doen, heeft hij er moeite mee dan is dat nog tot daar aan toe. Maar als het een geval is van geen zin in en vermijdend gedraag, dan houdt het wel een beetje op. Maar wij en ook jij zo te lezen, weten niet wat er exact gezegd is.
Ze gaan hem geen kant en klare oplossing geven want die zijn er niet. Therapie is zelf moeite doen om beter te worden.
Er zijn 2 opties:quote:
Jongens, ik heb even een vraag over hoe psychologen 'horen' te doen. Vriend is vandaag voor de derde keer geweest. Hij kreeg huiswerk mee om leuke dingen op te schrijven als deel van CTG en heeft toen al aangegeven dat hij dat enorm moeilijk vindt en niet weet of dat lukt. Vandaag was hij terug met maar één dag die hij had bijgehouden en de psycholoog heeft (volgens mij vriend) gezegd van tja, wat doe je hier dan, ik ben gefrustreerd en verwacht dat dit niets gaat worden zo. Waarom doe je niet gewoon wat ik zeg en je wil blijkbaar niet beter worden. Daarna heeft hij aan het einde nog aangegeven dat vriend echt niet perse terug hoefde te komen als ie geen zin had. Sfeer was bozig en hij voelde zich niet begrepen. Nou, vriend is nu nogal down en heeft iets van zie je kan net zo goed stoppen met bestaan. Ik kan me niet voorstellen dat mensen zo doen? Is dit een soort van normale grens van de psych of moeten we met spoed opzoek naar een ander?
Ben zelf nogal van slag, deze week was zwaar en ben bang dat het na dit alleen maar erger gaat worden en weet gewoon niet meer waar we heen kunnen.
1: de psycholoog had zelf een slechte dag en reageerde dit af op je vriend
2: de psycholoog heeft de confronterende / provocatieve stijl op je vriend uitgeprobeerd en dat is niet goed gevallen. Vaak gebruiken ze dit om een doorbraak te forceren of als ze merken dat iemand regelmatig laat zien dat hij/zij geen energie in de therapie stopt.
Dus met spoed op zoek naar een ander: mwa. Ik zou wel kijken of jullie eventueel met zn 2-en een afspraak kunnen maken om dit uit te vogelen; welke van de 2 opties is het en wat gaan jullie doen om het vertrouwen weer terug te krijgen. Mocht dat op de korte termijn niet lukken dan zou ik een klacht indienen. De psycholoog heeft sowieso de situatie verkeerd ingeschat.
Het is een eerstelijns. We zijn bij de huisarts geweest eind jan en die verwees naar een psycholoog met specialisatie in autisme. Die hadden alleen geen specialist meer dus moesten we maar ff naar psyq. Die had een wachttijd van 14 weken en die hij nu heeft geen, want het gaat slecht en hij moest ergens terecht. Het is geen geval van geen zin maar paniek en onmacht. Hij heeft bijv nooit een opleiding afgemaakt omdat oa het huiswerk deel te lastig was. Lastig om te begrijpen en lastig om zich ertoe te zetten. Zelfs bijv een sollicitatiebrief, zobder druk van buitenaf is een paniekmoment en angst dat het toch een kut brief is.
Mee naar een afspraak wil ik graag maar wil deze psycholoog niet, hij vindt het onnodig en onhandig.
Dat er niet getrokken kan worden aan een dood paard snap ik maar volgens mij mist hij de ernst. Ik ben al blij als hij drie keer per week gaat douchen en voor zichzelf een pizza opwarmt als ik niet thuis eet, ipv niet eten. Het is geen kwestie van niet willen maar een kwestie van complete onmacht en met z'n handen in het haar zitten. En ik weet echt niet meer wat ik ermee moet inmiddels. De huisarts werkt en denkt niet mee, die zegt ga lekker ff sporten joh en op tijd slapen terwijl hij net vertelt dat hij dood wil.
Sorry, lekker chaotisch verhaal maar zo voelt het ook.
Mee naar een afspraak wil ik graag maar wil deze psycholoog niet, hij vindt het onnodig en onhandig.
Dat er niet getrokken kan worden aan een dood paard snap ik maar volgens mij mist hij de ernst. Ik ben al blij als hij drie keer per week gaat douchen en voor zichzelf een pizza opwarmt als ik niet thuis eet, ipv niet eten. Het is geen kwestie van niet willen maar een kwestie van complete onmacht en met z'n handen in het haar zitten. En ik weet echt niet meer wat ik ermee moet inmiddels. De huisarts werkt en denkt niet mee, die zegt ga lekker ff sporten joh en op tijd slapen terwijl hij net vertelt dat hij dood wil.
Sorry, lekker chaotisch verhaal maar zo voelt het ook.
Bij zo weinig productiviteit heb je volgens mij zo'n verlammende depressie dat je helemaal geen specialist in autisme nodig. Dan moet je gewoon een psycholoog die met depressie dealt, beschikbaar is en met wie het klikt.
Neem het heft in eigen hand, google de vrijgevestigde specialisten in jouw regio, bel ze, leg de situatie voor en kijk wat ze zeggen.
Neem het heft in eigen hand, google de vrijgevestigde specialisten in jouw regio, bel ze, leg de situatie voor en kijk wat ze zeggen.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Wat is je regio trouwens?
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
En zie hier de reden waarom er bij PsyQ een wachttijd van 14 weken is en bij de eerstelijns niet.quote:
Het is een eerstelijns. We zijn bij de huisarts geweest eind jan en die verwees naar een psycholoog met specialisatie in autisme. Die hadden alleen geen specialist meer dus moesten we maar ff naar psyq. Die had een wachttijd van 14 weken en die hij nu heeft geen, want het gaat slecht en hij moest ergens terecht. Het is geen geval van geen zin maar paniek en onmacht. Hij heeft bijv nooit een opleiding afgemaakt omdat oa het huiswerk deel te lastig was. Lastig om te begrijpen en lastig om zich ertoe te zetten. Zelfs bijv een sollicitatiebrief, zobder druk van buitenaf is een paniekmoment en angst dat het toch een kut brief is.
Mee naar een afspraak wil ik graag maar wil deze psycholoog niet, hij vindt het onnodig en onhandig.
Dat er niet getrokken kan worden aan een dood paard snap ik maar volgens mij mist hij de ernst. Ik ben al blij als hij drie keer per week gaat douchen en voor zichzelf een pizza opwarmt als ik niet thuis eet, ipv niet eten. Het is geen kwestie van niet willen maar een kwestie van complete onmacht en met z'n handen in het haar zitten. En ik weet echt niet meer wat ik ermee moet inmiddels. De huisarts werkt en denkt niet mee, die zegt ga lekker ff sporten joh en op tijd slapen terwijl hij net vertelt dat hij dood wil.
Sorry, lekker chaotisch verhaal maar zo voelt het ook.
Dat hij even ergens terecht moet snap ik, maar neemt niet weg dat hij blijkbaar daar niet de juiste hulp krijgt. Is er überhaupt al wel een diagnose gesteld? Want een huisarts die je direct naar een psycholoog met autisme stuurt lijkt mij ook niet helemaal de bedoeling.
De klachten komen voor zover ik het nu lees nogal overeen met wat ik zelf meemaak. En inderdaad het is diep van binnen geen kwestie van niet willen, maar aan de oppervlakte wel. Want het lukt toch niet, ik kan het niet, het heeft allemaal geen zin, ik ben niet boeiend genoeg, etc. dus het zal allemaal wel. Lekker in bed liggen en wat er in de boze buitenwereld gebeurd zal allemaal wel.
Ik zou er toch achteraan gaan dat de huisarts of psycholoog een verwijzing gaat geven voor de gespecialiseerde GGZ (PsyQ of andere instanties) zodat ze daar kunnen kijken wat er allemaal speelt en wat het beste behandelplan is. In de tussentijd zou ik hem dan alsnog naar de psycholoog laten gaan, of als dat niet meer kan dan, naar de POH-GGZ. Zodat er in ieder geval een professioneel iemand hem in de gaten kan houden en hij daar wekelijks zijn ei kwijt kan.
Begrijp ik je goed, dat je de psyq-s ed boven de vrijgevestigde of kleine praktijken plaatst in de kwaliteitsrangorde?quote:
[..]
En zie hier de reden waarom er bij PsyQ een wachttijd van 14 weken is en bij de eerstelijns niet.
Dat hij even ergens terecht moet snap ik, maar neemt niet weg dat hij blijkbaar daar niet de juiste hulp krijgt. Is er überhaupt al wel een diagnose gesteld? Want een huisarts die je direct naar een psycholoog met autisme stuurt lijkt mij ook niet helemaal de bedoeling.
De klachten komen voor zover ik het nu lees nogal overeen met wat ik zelf meemaak. En inderdaad het is diep van binnen geen kwestie van niet willen, maar aan de oppervlakte wel. Want het lukt toch niet, ik kan het niet, het heeft allemaal geen zin, ik ben niet boeiend genoeg, etc. dus het zal allemaal wel. Lekker in bed liggen en wat er in de boze buitenwereld gebeurd zal allemaal wel.
Ik zou er toch achteraan gaan dat de huisarts of psycholoog een verwijzing gaat geven voor de gespecialiseerde GGZ (PsyQ of andere instanties) zodat ze daar kunnen kijken wat er allemaal speelt en wat het beste behandelplan is. In de tussentijd zou ik hem dan alsnog naar de psycholoog laten gaan, of als dat niet meer kan dan, naar de POH-GGZ. Zodat er in ieder geval een professioneel iemand hem in de gaten kan houden en hij daar wekelijks zijn ei kwijt kan.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Haarlem eo. En bellen al gedaan, er zijn overal giga wachtrijen. Logisch maarja, zes weken zonder is gewoon te lang op dit moment.quote:
Bij zo weinig productiviteit heb je volgens mij zo'n verlammende depressie dat je helemaal geen specialist in autisme nodig. Dan moet je gewoon een psycholoog die met depressie dealt, beschikbaar is en met wie het klikt.
Neem het heft in eigen hand, google de vrijgevestigde specialisten in jouw regio, bel ze, leg de situatie voor en kijk wat ze zeggen.
Die huisarts denkt ook niet met ons mee. Tenminste, voel me echt helemaal niet gesteund what so ever. De POH is die psych bij de huisarts toch? Daar is hij vorige keer geweest en die vrouw was constant te laat, trok verkeerde conclusies en was regelmatig haar papieren kwijt..quote:
[..]
En zie hier de reden waarom er bij PsyQ een wachttijd van 14 weken is en bij de eerstelijns niet.
Dat hij even ergens terecht moet snap ik, maar neemt niet weg dat hij blijkbaar daar niet de juiste hulp krijgt. Is er überhaupt al wel een diagnose gesteld? Want een huisarts die je direct naar een psycholoog met autisme stuurt lijkt mij ook niet helemaal de bedoeling.
De klachten komen voor zover ik het nu lees nogal overeen met wat ik zelf meemaak. En inderdaad het is diep van binnen geen kwestie van niet willen, maar aan de oppervlakte wel. Want het lukt toch niet, ik kan het niet, het heeft allemaal geen zin, ik ben niet boeiend genoeg, etc. dus het zal allemaal wel. Lekker in bed liggen en wat er in de boze buitenwereld gebeurd zal allemaal wel.
Ik zou er toch achteraan gaan dat de huisarts of psycholoog een verwijzing gaat geven voor de gespecialiseerde GGZ (PsyQ of andere instanties) zodat ze daar kunnen kijken wat er allemaal speelt en wat het beste behandelplan is. In de tussentijd zou ik hem dan alsnog naar de psycholoog laten gaan, of als dat niet meer kan dan, naar de POH-GGZ. Zodat er in ieder geval een professioneel iemand hem in de gaten kan houden en hij daar wekelijks zijn ei kwijt kan.
Bij Psyq zijn we ook eerder geweest en eigenlijk ook niet zo tevreden over, die pakte echt nul door en toen hij eenmaal niet meer dood wilde was het nou je wil niet meer dood, we sluiten het af doeiiii. Terwijl er nooit eens verder gekeken wordt naar de onderliggende dingen.
Weet nu niet wat handig is, huisarts weer bellen? Of zelf PsyQ benaderen, met een doorverwijzing naar een compleet andere instantie die dus al 'ingezet' is bij zijn huidige psych (geen idee of dat kan/mag). Of nog een andere zoeken maar weet niet waar ik moet zoeken, de wachtrijen zijn op z'n kortst 6/8 weken.
De diagnose van de psych nu is een milde depressie.
Vrijgevestigde of kleine gespecialiseerde GGZ praktijken zijn er niet meer zoveel. Dus ja in dat geval wel.quote:
[..]
Begrijp ik je goed, dat je de psyq-s ed boven de vrijgevestigde of kleine praktijken plaatst in de kwaliteitsrangorde?
Maar het gaat er niet om of het een grote instelling is, het gaat erom dat het gespecialiseerde GGZ is en geen eerstelijns.
Ja, herkenbaar. En zooo zwaar, voor jou, voor hem en voor degene die dichtbij je staan. Hij doet mega z'n best, werkt nog 30 uur per week en dat redt hij nog echt net en dan zegt zo'n vent "Je probeert het niet". Het is bijna alsof hij aan z'n vingertoppen aan de rand van een razijn hangt en iemand zegt pff je wil niet genoeg omhoog joh.quote:
[..]
De klachten komen voor zover ik het nu lees nogal overeen met wat ik zelf meemaak. En inderdaad het is diep van binnen geen kwestie van niet willen, maar aan de oppervlakte wel. Want het lukt toch niet, ik kan het niet, het heeft allemaal geen zin, ik ben niet boeiend genoeg, etc. dus het zal allemaal wel. Lekker in bed liggen en wat er in de boze buitenwereld gebeurd zal allemaal wel.
Ik heb zelf ervaring met een depressieve partner. Ik heb m stukje bij beetje zien afglijden en dat vond ik erg zwaar.
Hij ging ook naar een psycholoog maar het leek niet aan te komen. Hoe cru ook, ik had het idee dat zolang hij in zijn situatie kon blijven bestaan en niet noodgedwongen de confrontatie aanhoefde, hij dit ten koste van heel veel bleef vermijden.
Uiteindelijk is onze relatie eraan onderdoor gegaan, ik trok het niet meer. Hij is uiteindelijk weer bij zijn ouders beland waar zijn vader hem aan het werk heeft gezet. De optie was op straat of werken en hoewel dat best hard is, is hij gaan werken.
Hij schijnt niet echt meer de oude vrolijke vent van vroeger te zijn geworden, heeft ook geen psychische hulp meer gezocht. Maar hij heeft zijn leven redelijk op orde.
Moraal van het verhaal: ik zeg niet dat dit ook op jouw vriend slaat, maar soms kan het helpen om iemand heel heel duidelijk te maken dat niets doen einde oefening is.
Hij ging ook naar een psycholoog maar het leek niet aan te komen. Hoe cru ook, ik had het idee dat zolang hij in zijn situatie kon blijven bestaan en niet noodgedwongen de confrontatie aanhoefde, hij dit ten koste van heel veel bleef vermijden.
Uiteindelijk is onze relatie eraan onderdoor gegaan, ik trok het niet meer. Hij is uiteindelijk weer bij zijn ouders beland waar zijn vader hem aan het werk heeft gezet. De optie was op straat of werken en hoewel dat best hard is, is hij gaan werken.
Hij schijnt niet echt meer de oude vrolijke vent van vroeger te zijn geworden, heeft ook geen psychische hulp meer gezocht. Maar hij heeft zijn leven redelijk op orde.
Moraal van het verhaal: ik zeg niet dat dit ook op jouw vriend slaat, maar soms kan het helpen om iemand heel heel duidelijk te maken dat niets doen einde oefening is.
