quote:

Wim Aloserij overleefde drie concentratiekampen en de scheepsramp met de Cap Arcona. Zijn levensverhaal is door Frank Krake opgetekend in het boek ’De laatste getuige’. Het eerste exemplaar wordt woensdagavond in Kamp Amersfoort overhandigd aan Wims 96-jarige zus, aan wie hij zijn biografie heeft opgedragen.

Hoeveel leed kan een mens dragen? Mishandeld door je stiefvader, ondergedoken voor de Duitse bezetters, opgepakt en drie concentratiekampen overleefd. Plus als overlevende bij een scheepsramp - een bombardement met zevenduizend doden - boven water komen. Het is het levensverhaal van Wim Aloserij: ’De laatste getuige’.

SPOILER

Wim Aloserij (1923) groeit op in Amsterdam, Kattenburg. Hij wordt mishandeld door zijn alcoholistische stiefvader waar hij nog immer de achternaam van draagt, want 'Het is maar een naam'. Wim gaat aan de slag als slagersleerling, maar wordt in 1943 te werk gesteld in het Duitse Braunschweig.

Als dat wordt gebombardeerd, vlucht hij met een maatje terug naar Nederland. Gewoon per trein. Duikt onder bij de familie Jong in Zwaag (ouders van een vriend van zijn zwager). Hij knutselt aan landbouwmachines en werkt op het land. Als het Westfriese verzet in de nacht van 31 mei op 1 juni 1944 twee landwachten doodschiet in de buurt van de Oude Veiling in Westerblokker, verandert hij van adres.


Wim komt in de Baasdorpermeer bij de familie Van Diepen waar hij in een weiland in een kist onder de grond slaapt.
Opgepakt

Goed verstopt, maar hij wordt toch samen met onderduiker Cor Sombeek opgepakt door twee landwachten en belandt in de gevangenis in Hoorn.


Via Amsterdam komt hij in augustus 1944 in kamp Amersfoort. Een maand later wordt hij kaalgeschoren in concentratiekamp Neuengamme en krijgt het gevangenisnummer 49019.

In het volgende kamp, Husum-Schwesing, moet hij tankgrachten graven, maar bedenkt zelf een rol als scheppencontroleur. Zo vermijdt hij zwaar werk en de Duitsers denken dat het zo hoort; die schepinspecties. In november 1944 werkt hij in de ziekenboeg en gaat later weer terug naar Neuengamme waar de kapo's er weer lustig op los ranselen met hun knuppels. Daar vindt hij een baantje in de garage van de SS waar hij na de lunch de pannen leegschraapt.


De Duitsers verliezen terrein en hij wordt op transport naar Lübeck gezet. Daar komt hij in het gevangenenschip Cap Arcona terecht.


Een Rode Kruis-arts meldt de geallieerden dat er concentratiekampgevangenen in de schepen zitten. Maar SS'er graaf Georg-Henning von Bassewitz-Behr die al plannen zou hebben om de schepen naar de kelder te jagen, stuurt een bericht de ether in dat het troepentransportschepen zijn. De geallieerden bombarderen de vloot waarbij zevenduizend mensen omkomen.


Wim ontsnapt aan de dood op een rubber vlot. Aan wal ontmoet hij de bevrijders: chocolade en sigaretten. Via een opvangkamp in Hamburg komt hij terug in Nederland waar hij bij zijn zus Jo intrekt. Als die even later bevalt van een kind, valt Wim voor verpleegster Miep uit Hillegom. Hij krijgt een baan als televisieverkoper en heeft in 1959 een heuse auto. Als hij een wagen met Duits kenteken met pech ziet, gaat hij er niet aan voorbij. Hij stopt, neemt de Duitsers mee naar de Bollenstreek waar Miep veel van weet en sleept uiteindelijk de pechauto helemaal terug naar Duitsland wat later ook zijn vakantieland wordt. Een man zonder wrok.