Van kleuter tot puber deel 153

quote:

Op woensdag 28 maart 2018 18:05 schreef Moonah het volgende:

[..]

Ik vond het een erg ongenuanceerde en sensatiebeluste uitzending. Ik ben nog steeds groot fan van democratisch onderwijs.

Ik ook. De redactie van de Monitor niet zo geloof ik

Ik heb goede vrienden die van Avatar zijn en zelfs hun kind wel eens hebben meegenomen naar Florida, waar het hoofdkantoor is, voor een kindercursus. Ik moet er zelf niets van hebben, maar het wordt inderdaad wel veel te overdreven en op sensatie gebracht. Die vrienden van ons zijn ook totaal niet bezig om ons te overtuigen of stiekem te indoctrineren. Ze zijn juist gewoon open over wat hen aanspreekt daarin en ook waarom ze het waardevol voor hun kind vinden. Nou prima, ieder z'n ding.

Belangrijkste is dat een school altijd open en duidelijk is over waar ze hun pedagogische en eventueel levensbeschouwelijke visie op baseren. Maar in NL is nu eenmaal die vrijheid van onderwijs. Reformatorische scholen mogen ook.

Dat laatste vind ik inderdaad wel erg belangrijk. Als je zelf bewust kiest voor een reformatorische school, allez. Maar als je denkt dat je kind op een openbare school zit en ondertussen worden er scientology achtige boodschappen meegegeven, daar zou ik als ouder wel erg van schrikken.

Maar inderdaad Miss_Sly, ik ben ook benieuwd op welke scholen er nog meer sprake van is. Duizenden is behoorlijk veel!

quote:

Op donderdag 29 maart 2018 12:28 schreef L-E het volgende:

[..]

Yes, onze kinderen zitten op een democratische school. School geeft aan dat zij, haar oprichters en de huidige directie op geen enkele wijze betrokken zijn of zijn geweest bij Avatar. Ik had er ook nog nooit van gehoord (maar ik ben wat wereldvreemd sinds ik nauwelijks nog online ben dus het kan aan mij liggen )

Gelukkig!

Ik ben maar eens gaan googlen, had tot dit topic nog nooit van Avatar in combinatie met onderwijs gehoord

quote:

Op maandag 2 april 2018 21:19 schreef Sjeen het volgende:
Ik ben maar eens gaan googlen, had tot dit topic nog nooit van Avatar in combinatie met onderwijs gehoord

Ik kende Avatar wel van een tekenfilm en van blauwe mensen in een andere film, maar nog niet als scientology-achtig iets.

Haha voor mij was 't ook nieuw hoor. 't NRC had er toevallig ook alweer een artikel over gisteren, het staat ineens wel erg in de belangstelling.

Ik heb er hier op school nooit over gehoord. Wel kwam Daan donderdag met een verhaal thuis over god en de hemel. Zijn buurman komt uit een nogal gelovig gezin en wil daar blijkbaar graag over vertellen. Daan had geantwoord dat hij in de natuur geloofde

Valt me op dat het Jeugdjournaal best vaak aandacht besteed aan dat mislukte sujet Rapper Boef. Best jammer eigenlijk.

Ik kwam vandaag zoiets interessants tegen, de Blob Tree. Kent iemand dat?
Het zijn tekeningen van allerlei situaties (speeltuin, voetbalveld, klaslokaal) waarin allerlei verschillende poppetjes op verschillende manieren zijn afgebeeld. Bang, boos, blij, troostend, vrolijk, gemeen, boos, behulpzaam etc. etc.
Ik pakte er net eentje bij op mijn scherm en S en O gingen er gelijk helemaal los op: 'die zou ik niet willen zijn, want... maar die wel want...'
Echt een hele leuke manier om emoties en gedrag ter sprake te brengen.



Bij deze mijn 'tip van Flip' voor jullie.
Hier vind je de uitleg van de 'filosofie' achter de Blobs van de maker:
https://www.blobtree.com/pages/frontpage

De mijne ligt daar op de grond.

Oeh, mooie tekening idd.... ik zal hem eens printen en kijken wat we ermee kunnen.

Kende het niet BE, maar wel interessant!

quote:

Op dinsdag 17 april 2018 21:12 schreef Leandra het volgende:
Oeh, mooie tekening idd.... ik zal hem eens printen en kijken wat we ermee kunnen.

Als je googlet kom je er meerdere tegen, dus ook van andere settings.

quote:

Op dinsdag 17 april 2018 21:05 schreef Ticootje het volgende:
De mijne ligt daar op de grond.

Wat zou er gebeuren als je haar zelf zou vragen hoe ze zichzelf ziet?
Die van mij kan namelijk ook veel en vaak boos zijn, maar toen hij laast een vragenlijstje in moest vullen gaf hij bij de vraag 'Hoe vaak ben jij boos?' het antwoord 'bijna nooit'. Ik heb op mijn tong moeten bijten, want ik mocht hem niet beinvloeden, maar ik was echt verbaasd. Later realiseerde ik me dat dat wat ik als boos interpreteer misschien wel ook vaak frustratie, onbegrip of verdriet is.

Oh ja, maar dat uit zich hetzelfde.

Oh ja, hier ook. Maar als ik er in een uitgeslapen, niet gestresste, vlaag van 'kijk-mij-eens-mindfull-richting-mijn-kind-zijn' dan net een andere nuance in aan kan brengen, kan ik er soms (!!!) ook net even anders op reageren dan dat hij gelijk ook bij mij mijn 'kap nou eens met dat altijd boze gedoe van jou' aanklikt.

_{Ik heb meer van de 'kap nou eens'-dagen dan de mindfull-dagen hoor. Die boosheid drijft me vaak genoeg tot wanhoop want je kan er zo weinig mee en door. Maar toevallig zit ik vandaag wat meer in mijn zen.}

quote:

Op dinsdag 17 april 2018 21:28 schreef Brighteyes het volgende:
Oh ja, hier ook. Maar als ik er in een uitgeslapen, niet gestresste, vlaag van 'kijk-mij-eens-mindfull-richting-mijn-kind-zijn' dan net een andere nuance in aan kan brengen, kan ik er soms (!!!) ook net even anders op reageren dan dat hij gelijk ook bij mij mijn 'kap nou eens met dat altijd boze gedoe van jou' aanklikt.

Oh ja, min of meer in die toestand kan ik dat ook. Maar lang niet altijd, soms ben ik er ook gewoon wel klaar mee en maakt het me niet zoveel uit wat ze precies voelt, zolang ik maar niet 4x in week wordt aangesproken op haar gedrag. Lijdt in stilte zeg ik haar dan.

Maar goed tegenwoordig heb ik meer last van het gejank van leyla dan de boze buien van jen.

Je hebt huilbabies, maar bestaat er ook een soort jankkind?

Ik kan echt wel wat hebben, maar gejank gaat echt door merg en been. Zeker als het om niks gaat en om alles is.

Oh joh... dat lijkt me ook dodelijk vermoeiend.

quote:

Op dinsdag 17 april 2018 21:34 schreef Brighteyes het volgende:
Oh joh... dat lijkt me ook dodelijk vermoeiend.

Ja. Maar het gaat over toch? Toch?

Het zit m ook vooral in weerbaarheid. Ze valt overal een beetje tussen en komt eigenlijk weinig echt voor zichzelf op. Als ze het doet legt ze het af, qua verbale vaardigheid en kracht ook.

Ik hoop dat judo iets positiefs hierin bijdraagt. Qua pijn is het totaal geen jankzak, alleen emotioneel als het maar iets tegenzit gaat ze al.

Tuurlijk, ze stopt er vast mee als ze zestien is!

Nee maar srsly, het schijnt wel een dingetje te zijn dat middelste kinderen wat sneller in de knoop zitten met zichzelf, dus daar zou het wel mee te maken kunnen hebben idd, wat jij ook zegt, ze valt er net overal tussen.

Hopelijk helpt judo.

Wij zijn ook iets dergelijks voor O aan het overwegen, maar dan iets pittiger dan judo. Kijken of dat hem kan helpen wat meer zekerheid over zichzelf te krijgen waardoor hij minder de neiging heeft zijn krachten (zowel fysiek als verbaal) te etaleren. Zeg maar zo zeker over jezelf zijn dat je het allemaal wel prima vindt wat anderen zeggen of doen. Wat meer autonoom en dingen van zich af laten glijden. Minder op dat rechtvaardigheidsgevoel, meer 'life sucks, you can't have it all'.

Wat heb je in gedachte?

Naar aanleiding van een hele korte presentatie van vrouw die met 9 jaar liever haar vuisten dan haar stem gebruikte dacht ik aan 'Kyokushinkai', de hardste (en vol contact) vorm van karate. Het is spijkerhard, maar juist ook uitgaande van de filosofie dat de geest het belangrijkste wapen is.
Maar zij gaf aan, toen ik haar aansprak een paar dagen later, dat het handiger was eerst te starten met toch een stapje minder omdat dit echt HEEL HEFTIG is zeg maar. We hadden al eerder naar iets van Taekwondo gekeken, dat vind hij zelf ook wel interessant, kijkt er wel eens youtube filmpjes van.

Ik heb zelf een stevige aversie tegen alles dat met vechtsporten te maken heeft, dus ik moet voor mezelf nog wel een drempeltje over. Hoewel ik rationeel echt weet, en genoeg ervaringen ook heb gelezen, dat het voor kinderen echt wel heel veel kan bieden, niet alleen op het gebied van lichamelijke kracht, maar juist ook voor mentale kracht en character building.

Is capoeira dan misschien nog iets? Heeft alles van een vechtsport, maar zonder dat je elkaar raakt. Als je het goed beoefent en traint, vraagt het ook echt wat van je fysiek.

Is ook een mooie sport volgens mij. Maar ik denk dat het voor O bij het gedeelte 'character building' wel goed is als hij fysiek ook hier en daar eens zijn match tegen komt en die beleving is bij capoeira toch net weer anders.
Hoewel hij natuurlijk ook rugby speelt en daar ook wel aardig wat fysieke tegenstand tegenkomt, maar daar is het tot nog toe toch nog wel vaak dat ze met 2-3 aan hem moeten hangen voor hij neer gaat.