[Historisch] Grand Prix van Australië 1986

Aankomend weekend is al weer de 82ste Grand Prix van Australië, een race die sinds 1985 deel uitmaakt van het wereldkampioenschap Formule 1. De race in Melbourne is tegenwoordig de traditionele seizoensopener van het Grand Prix circus, maar tussen 1985 en 1995 was de race, die toen gehouden werd op het stratencircuit van Adelaide, de seizoensafsluiter.

Er zijn veel verhalen te vertellen over de races in Australië. Zo hadden we in 1994 de beruchte botsing tussen Michael Schumacher en Damon Hill en een jaar later het zware ongeluk van Mika Hakkinen en de overwinning met twee ronden voorsprong van Damon Hill. In 1989 weigerde Alain Prost in de regen te rijden en in 1991 werd de wedstrijd vanwege de regen na 14 rondjes afgevlagd, waardoor deze race tot de dag van vandaag te boek staat als de kortste Formule 1 Grand Prix ooit. Geheel toevallig was Alain Prost wederom geen deelnemer in deze race. Dit keer omdat hij vlak voor de race door Ferrari werd ontslagen vanwege machtsspelletjes aan de top die (volgens Michele Alboreto) ontstonden na dood van Enzo Ferrari in 1988 door de komst van FIAT mensen.

Maar ik wil terug gaan naar de laatste race van 1986. Voor dit weekend maakten nog drie coureurs kans op de titel. Nigel Mansell stond aan de leiding van het kampioenschap met 70 punten. Regerend kampioen Alain Prost was tweede met 64 punten en Mansell's teamgenoot Nelson Piquet was derde met 63 punten. Mansell had aan een derde plaats genoeg om het kampioenschap te winnen, terwijl Prost en Piquet moesten winnen om het kampioenschap binnen te halen.


De drie titelkandidaten Prost, Mansell en Piquet

Hoewel de Williams-Honda dat jaar superieur was aan de McLaren - Mansell en Piquet wonnen negen van de vijftien races dat jaar voorafgaand aan deze race - snoepten beide coureurs elkaar zoveel punten af, dat Prost door regelmatig in de punten te finishen deze laatste race nog steeds kans maakte op de titel.

Het weekend begon, ondanks een crash in de vrije training, goed voor Mansell. Hij pakte tijdens de kwalificatie op zaterdag de pole voor Piquet en Ayrton Senna in de Lotus-Renault. Prost kwalificeerde zich als vierde. Keke Rosberg, de wereldkampioen van 1982 en dit seizoen de teamgenoot van Alain Prost startte als zevende in zijn laatste race in de Formule 1.

Bij de start nam Mansell de leiding maar gaf die een paar bochten later aan Senna, die zich langs hem heen wurmde, gevolgd door Piquet en niet veel later Rosberg die een fantastische start had. Nog in deze eerste ronde passeerde Piquet Senna, waardoor we drie leiders in één ronde hadden. Mansell lag aan het eind van de eerste ronnde vierde voor Prost die vlak achter hem reed.

In de tweede ronde passeerde Rosberg Senna en ging achter Piquet aan. Senna viel steeds verder terug en werd niet lang daarna gepasseerd door Mansell en Prost, terwijl Rosberg in de zevende ronde Piquet verschalkte en aan de leiding ging. Mansell reed op dat moment weer als derde rond. Prost ging hem echter in de elfde ronde voorbij waardoor hij terugviel naar de vierde plaats. In de 23ste ronde spinde Piquet onder druk van Prost en viel terug achter Mansell op de vierde plek.

Negen ronden later kreeg Prost een lekke band door een botsing met Gerhard Berger, die gelapt werd, en viel na zijn pitstop van 17 seconden terug achter Mansell en Piquet naar de vierde plaats. Dit was zijn redding, hoewel het er in eerste instantie op leek dat zijn kansen op de titel verkeken was. Voor de race was de planning om halverwege de race een keer voor nieuw rubber te stoppen, maar Goodyear's bandentechnicus gaf aan de teams door, na de banden van Prost geïnspecteerd te hebben, dat de degradatie meeviel en de banden goed genoeg waren om het einde van de race te halen.

Piquet had intussen Mansell, die opgehouden werd door verkeer, weer ingehaald en lag weer tweede achter Rosberg. Mansell maakte het niets uit, zolang hij derde lag, was hij de nieuwe kampioen.

Een tijdlang gebeurde er niet veel. Rosberg reed ruim aan de leiding voor Piquet, Mansell en Prost, die ronde na ronde dichterbij kwam en regelmatig de snelste ronde reed. Senna was op dat moment al uitgevallen. En toen barste de hel los.

In ronde 63 van de 82 hoorde Rosberg opeens een klap achter zich en dacht dat de motor het begeven had. Hij parkeerde zijn auto meteen aan de zijkant van het rechte stuk. Toen hij uitstapte zag hij dat het niet de motor was, maar zijn rechterachterband die het had begeven en het geluid het rubber was dat tegen het bodywork aan kwam. De banden haalden het toch niet tot het eind. Prost had in dezelfde ronde intussen Mansell ingehaald.

Toen beiden de volgende ronde langs de auto van Rosberg reden en Mansell net Philippe Alliot op een ronde gezet had klapte bij een snelheid van ruim 300 km/uur zijn linker achterband. Met veel moeite hield hij zijn auto onder controle en parkeerde deze in de uitloopstrook aan het eind van het rechte stuk.


Met Mansell uit de race maakte iedereen zich op voor een gevecht tussen de leider Piquet en Prost, die er twee seconden achter reed. Maar dat gevecht kwam er nooit. Williams haalde uit veiligheid Piquet meteen naar binnen voor nieuwe banden, waardoor Prost naar de leiding ging. Piquet wist aan het eind van de race nog tot op 4 seconden van Prost te komen omdat Prost benzine moest sparen, maar Prost won de race en daarmee het kampioenschap.


Prost viert zijn overwinning

Mansell had zich intussen zeer teleurgesteld opgesloten in zijn motorhome en het duurde even voordat hij er weer uit kwam, waarna hij slechts één persconferentie hield voor de verzamelde pers waarin hij zei blij te zijn voor Alain Prost feliciteerde en zei teleurgesteld te zijn voor Nelson Piquet en Frank Williams en het team.

quote:

"I'm very, very pleased for Alain, but I'm disappointed for Nelson, and for Frank Williams, and the team. I think they acted in a very responsible way today."

Prost werd door zijn overwinning de derde coureur na Juan Manuel Fangio en Jack Brabham die zijn titel prolongeerde.