ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #150 Autisme S*cks

Iets drinken heb ik ook wel eens overwogen, maar de stap nog niet durven zetten. Tijdje terug sprak ik iemand die er wel eens was geweest hier in de buurt en die zei dat het best druk was nog. En dat maakt het niet makkelijker om de stap te nemen .
Wel een paar keer naar auticafé geweest, maar dat was dan meer als "ouder van" en een specifiek onderwerp.
Helaas eerstkomende keer andere verplichtingen, want ik had er graag heen gewild, maar het is niet anders.

Mijn relatie samengevat in één foto.

quote:

Op zaterdag 8 september 2018 22:37 schreef tweaktubbie het volgende:
Meet opzetten is ook zoiets, ben -denk ik- rond 1995 op Fok begonnen

FOK! werd pas vier jaar later geboren.

Zo, even de autist uitgehangen.

quote:

Op zondag 23 september 2018 15:51 schreef bloempjuh het volgende:
Mijn relatie samengevat in één foto.

[ afbeelding ]

quote:

Op zondag 23 september 2018 15:51 schreef bloempjuh het volgende:
Mijn relatie samengevat in één foto.

[ afbeelding ]

Ik snap 'm niet.

quote:

Op maandag 24 september 2018 18:17 schreef DeHovenier het volgende:

[..]

Ik snap 'm niet.

Ik ook niet?

Of moeten de bonen chaos voorstellen en dat het rechterbordje meer net en geordend is?

quote:

Op maandag 24 september 2018 18:17 schreef DeHovenier het volgende:

[..]

Ik snap 'm niet.

Links is de chaos van mijn ADHD-partner, die geen impulscontrole heeft. Hij eet alles door elkaar (toast met daarop vego worstjes, ei, halloumi en de bonen daar weer bovenop) en begint al te eten voor ik zit.

Rechts is mijn georganiseerde bord, met alle onderdelen van mijn ontbijt apart. Ik eet alles om de beurt. Eerst alle vego worstjes, dan het ei, dan de halloumi, dan de toast, dan de bonen (die geen andere etenswaren mogen aanraken). En dán pas begin ik aan mijn koffie.

quote:

Op zondag 23 september 2018 15:52 schreef heywoodu het volgende:

[..]

FOK! werd pas vier jaar later geboren.

Zo, even de autist uitgehangen.

Haha geweldig, ben tegenwoordig dus kennelijk al te lui om zelfs een google opdrachtje te doen over vroegah. Maar goed, back to the point.

quote:

Op donderdag 20 september 2018 11:12 schreef Nijna het volgende:
Iets drinken heb ik ook wel eens overwogen, maar de stap nog niet durven zetten. Tijdje terug sprak ik iemand die er wel eens was geweest hier in de buurt en die zei dat het best druk was nog. En dat maakt het niet makkelijker om de stap te nemen .
Wel een paar keer naar auticafé geweest, maar dat was dan meer als "ouder van" en een specifiek onderwerp.
Helaas eerstkomende keer andere verplichtingen, want ik had er graag heen gewild, maar het is niet anders.

@Nijna, ik ben van de week in Rotterdam geweest en had eind van de middag overspannen darmen #TMI. Maar toch doorgezet en gegaan. Was niet zo gestructureerd als men gereageerd op m'n FB bericht (geen gastheer/vrouw met oranje shirtje, spelletjesavond maar geen spelletjes gedaan haha).

Pakweg 25 mensen, enkele nieuwe waaronder ik, en 2 vrouwen. Maar ik moet zeggen dat het een bijzondere ervaring was, die ik zeker (ook) in Delft of Den Haag ga herhalen. Je hoeft niks, men verwacht niks, bent vrij om te gaan en komen, om te zitten en niks te zeggen of toe te voegen aan het gesprek. Hallo zeggen is genoeg als je er komt (ik was nog zo a-atypical om iedereen handje te geven, was voor sommigen geloof ik al stap te ver )

Gaat niet alleen over autisme, niet alleen koetjes kalfjes, en er zit niet onaardig bedoeld variatie in wat mildere en minder mildere vormen. Voor iemand als ik die niet houdt van 'ga je wat mee drinken' met collega's, bij een onbekende locatie, met onbekende mensen, en geen idee hoe avond verloopt: echt gewoon jezelf schopje geven just like I did.

Hoorde ook over http://aodnederland.nl/ wat een afscheiding van PAS schijnt te zijn. En rassoos.nl maar wederom lijkt het voor jongeren met autisme. Maar da's vaker een dagje/uitje/middag, en dit is gewoon soort ergens binnenlopen zonder verplichtingen. Sfeertje is bijzonder, maar voelde wel goed. Oja, dat druk viel wel mee. En ook geen gevormde groepjes of kliekjes, het is daar normaal om gerust te gaan verzitten, of even op je telefoon te kijken, of even te gaan roken buiten.

quote:

Op vrijdag 28 september 2018 09:56 schreef tweaktubbie het volgende:

@Nijna, ik ben van de week in Rotterdam geweest en had eind van de middag overspannen darmen #TMI. Maar toch doorgezet en gegaan. Was niet zo gestructureerd als men gereageerd op m'n FB bericht (geen gastheer/vrouw met oranje shirtje, spelletjesavond maar geen spelletjes gedaan haha).

Pakweg 25 mensen, enkele nieuwe waaronder ik, en 2 vrouwen. Maar ik moet zeggen dat het een bijzondere ervaring was, die ik zeker (ook) in Delft of Den Haag ga herhalen. Je hoeft niks, men verwacht niks, bent vrij om te gaan en komen, om te zitten en niks te zeggen of toe te voegen aan het gesprek. Hallo zeggen is genoeg als je er komt (ik was nog zo a-atypical om iedereen handje te geven, was voor sommigen geloof ik al stap te ver )

Gaat niet alleen over autisme, niet alleen koetjes kalfjes, en er zit niet onaardig bedoeld variatie in wat mildere en minder mildere vormen. Voor iemand als ik die niet houdt van 'ga je wat mee drinken' met collega's, bij een onbekende locatie, met onbekende mensen, en geen idee hoe avond verloopt: echt gewoon jezelf schopje geven just like I did.

Hoorde ook over http://aodnederland.nl/ wat een afscheiding van PAS schijnt te zijn. En rassoos.nl maar wederom lijkt het voor jongeren met autisme. Maar da's vaker een dagje/uitje/middag, en dit is gewoon soort ergens binnenlopen zonder verplichtingen. Sfeertje is bijzonder, maar voelde wel goed. Oja, dat druk viel wel mee. En ook geen gevormde groepjes of kliekjes, het is daar normaal om gerust te gaan verzitten, of even op je telefoon te kijken, of even te gaan roken buiten.

Dat klinkt wel ok.
Wie weet ga ik wel een keer kijken... ooit

Hallo, ik heb Asperger.

Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.

Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.

Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.

quote:

Op zondag 30 september 2018 15:34 schreef Kokoswater het volgende:
Hallo, ik heb Asperger.

Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.

Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.

Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.

Aan het begin is een scriptie inderdaad vaag en ongedefinieerd.

Wat zegt je begeleider? Is die er?

quote:

Op zondag 30 september 2018 22:04 schreef Scuidward het volgende:

[..]

Aan het begin is een scriptie inderdaad vaag en ongedefinieerd.

Wat zegt je begeleider? Is die er?

Per mail bereikbaar, dus ik wacht haar antwoord even af.

quote:

Op zondag 30 september 2018 15:34 schreef Kokoswater het volgende:
Hallo, ik heb Asperger.

Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.

Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.

Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.

Is dat je afstudeerscriptie?

In principe moet de universiteit je leren hoe je een onderzoek opzet, uitvoert en documenteert. Ook voor mensen zonder ASS. Je zou daarom ook in SES kunnen navragen.

quote:

Op maandag 1 oktober 2018 00:50 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Is dat je afstudeerscriptie?

In principe moet de universiteit je leren hoe je een onderzoek opzet, uitvoert en documenteert. Ook voor mensen zonder ASS. Je zou daarom ook in SES kunnen navragen.

Nee, het onderwerp is niet Asperger, maar dat heb ik, ik vroeg me af hoe anderen dat hier ervaarden.

quote:

Op maandag 1 oktober 2018 01:23 schreef Kokoswater het volgende:

[..]

Nee, het onderwerp is niet Asperger, maar dat heb ik, ik vroeg me af hoe anderen dat hier ervaarden.

Nee, ik bedoel of dat onderzoek van 20 weken je afstudeerscriptie is.

En ik vind het een beetje raar dat je het groot vaag en onoverzichtelijk vind, omdat ik onderzoek doen en scripties schrijven een van de meer gestructureerde delen van mijn studie vond. Je voert het stap voor stap uit en alle stappen zijn vooraf vastgelegd en behandeld in colleges over onderzoek. Althans dat was in mijn tijd zo.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen dat die 20 weken wat angstaanjagend zijn voor mensen met ASS, maar juist in de beginfase kun je de hele zooi al plannen zodat je met een strak schema kunt werken

quote:

Op zondag 30 september 2018 15:34 schreef Kokoswater het volgende:
Hallo, ik heb Asperger.

Wat ik me afvroeg is of er hier ervaringsdeskundigen zijn met het doen van onderzoek of het maken van een scriptie (universitair niveau). Voor mijn studie moet ik 20 weken onderzoek doen, hier een soort van scriptie/verslag van maken, maar nu eerst moet ik een aanvraag doen.

Wat me dwarszit is dat het allemaal zo vaag is en zo groot in omvang dat ik geen idee heb wat ik moet. Ontzettend gestrest hierdoor.

Heeft iemand hier ervaring mee? Past dit bij autisme? Hoor medestudenten er eigenlijk nooit over.

Andere reacties nog niet gelezen, dus wellicht dubbelop:

Ik heb ervaring, in zoverre dat ik ben stukgelopen op dat laatste stukje van mijn opleiding (toen wist ik nog niet dat ik ASS had).
Dat het zo groot en vaag is, vind ik wel passend bij ASS. En de stress is herkenbaar.
Kan je hier hulp bij vragen? Bij een scriptiebegeleider, mentor, studentpsycholoog?
Misschien kunnen ze je helpen om een soort stappenplan te maken, het hele scriptiegebeuren opdelen in kleine overzichtelijkere stappen. Want nu verzuip je erin omdat je niet weet waar te beginnen...
Succes!

quote:

Op zondag 30 september 2018 21:52 schreef Vlaggenroof het volgende:
Hebben jullie de serie ‘atypical’ gezien op netflix? Pracjtig gemaakt vind ik zelf.

Morgen begint mijn nieuwe baan, zij weten niks van mijn vroegere problemen, bewust zo gehouden. Het is eigenlijk ook niet ge merken, maar in mijn hoofd is het wel chaotisch en de angst om fouten te maken is aanwezig.

Ik hoop dat het verder meevalt, de meeloopdag ging verder prima allemaal

Ik ben het nieuwe seizoen van Atypical aan het kijken, ik vind het wel een mooie serie.
Succes in je nieuwe baan!

quote:

Op maandag 1 oktober 2018 13:20 schreef Nijna het volgende:

[..]

Andere reacties nog niet gelezen, dus wellicht dubbelop:

Ik heb ervaring, in zoverre dat ik ben stukgelopen op dat laatste stukje van mijn opleiding (toen wist ik nog niet dat ik ASS had).
Dat het zo groot en vaag is, vind ik wel passend bij ASS. En de stress is herkenbaar.
Kan je hier hulp bij vragen? Bij een scriptiebegeleider, mentor, studentpsycholoog?
Misschien kunnen ze je helpen om een soort stappenplan te maken, het hele scriptiegebeuren opdelen in kleine overzichtelijkere stappen. Want nu verzuip je erin omdat je niet weet waar te beginnen...

Nou je hoeft geen ASS te hebben om erin te verzuipen als je nog niet hebt geleerd hoe je een wetenschappelijk onderzoek opzet en verslag legt Ik zou dan ook niet naar een psycholoog gaan, maar naar een mentor. Diens taak om je te leren hoe je zoiets opzet. Het is niet moeilijk maar je moet het even weten hoe je het kunt aanpakken.

Nee, daar hoef je geen ASS voor te hebben...
Ik denk inderdaad dat je meer hebt aan een scriptiebegeleider of mentor, daarom had ik die ook voorop gezet .
Ik had een scriptiebegeleider die me helaas niet op weg kon helpen, ik stelde blijkbaar niet de goede vragen of zij gaf niet het goede antwoord. Ik kon er niks mee.

Zijn er hier autisten die ondanks hun autisme toch een identiteitscrisis hebben (soms ook twijfelen aan hun diagnose omdat ze niet zo heftig of standaard autist zijn) en die last hebben van stemmingswisselingen omwille van hun autisme?

quote:

Op maandag 1 oktober 2018 20:13 schreef -Phineas- het volgende:
Zijn er hier autisten die ondanks hun autisme toch een identiteitscrisis hebben (soms ook twijfelen aan hun diagnose omdat ze niet zo heftig of standaard autist zijn) en die last hebben van stemmingswisselingen omwille van hun autisme?

Ja.

Diagnose is niet het begin of het eind voor mij persoonlijk. Bv sociale angst die ik als oorzaak jaren terug dacht blijkt een symptoom van het ASS dingetje. En als ik soms stemmingswisselingen heb in soms sterke mate (onder druk/stress, weinig slaap) denk ik ook wel eens aan iets anders of erbij.

Tenminste, ik loop er zelf met m'n milde vorm tegenaan wanneer ik voor mij onbekend emotioneel gebied betreed, met eigen keuzes maken (die anderen voorheen maakten of ik liet maken). En qua stemmingswisseling: ik heb zelf de neiging om op sommige zaken pas later (minuut, dag, week) in te gaan, of dat er kwartjes vallen van dingen ik dan besef of aan elkaar kan koppelen, misschien dat je dat herkent. Dan kan ik plots aardig omslaan. Of stil worden, of sjacherijning.

Wat mij steeds meer helpt -maar faal regelmatig, het lukt wel iets beter laatste tijd- is om proberen onder woorden te brengen wat ik bij zo'n stemmingswisseling voel en denk. Kan ook stemmingswisseling van anderen soms niet duiden en vraag dan wat er is, en zeg er ook bij wat het bij mij doet. Kreeg in ongeveer zo'n situatie ook een compliment van iemand die zei "zo kende ik je helemaal niet".

Maar even terug naar jouw vraag/opmerking: kennelijk heb jij twijfel aan je diagnose, kun je globaal aangeven waarom? En die stemmingswisselingen, bedoel je meer depri of meer richting borderline ofzo? Het is denk ik beetje te algemeen nog, klinkt wel herkenbaar enigzins...

Identiteitscrisis ondanks autisme - ik denk zelf dat juist door het ASS (h)erkennen en accepteren je een stuk identiteit rond hebt en het niet per se met autisme samenhangt. Op mijn latere leeftijd snap ik juist waarom ik me anders voelde, en soms ook nog steeds denk dat het ik en een ASS clubje vs de rest van de wereld is

quote:

Op dinsdag 2 oktober 2018 23:22 schreef tweaktubbie het volgende:

[..]

Ja.

Diagnose is niet het begin of het eind voor mij persoonlijk. Bv sociale angst die ik als oorzaak jaren terug dacht blijkt een symptoom van het ASS dingetje. En als ik soms stemmingswisselingen heb in soms sterke mate (onder druk/stress, weinig slaap) denk ik ook wel eens aan iets anders of erbij.

Tenminste, ik loop er zelf met m'n milde vorm tegenaan wanneer ik voor mij onbekend emotioneel gebied betreed, met eigen keuzes maken (die anderen voorheen maakten of ik liet maken). En qua stemmingswisseling: ik heb zelf de neiging om op sommige zaken pas later (minuut, dag, week) in te gaan, of dat er kwartjes vallen van dingen ik dan besef of aan elkaar kan koppelen, misschien dat je dat herkent. Dan kan ik plots aardig omslaan. Of stil worden, of sjacherijning.

Wat mij steeds meer helpt -maar faal regelmatig, het lukt wel iets beter laatste tijd- is om proberen onder woorden te brengen wat ik bij zo'n stemmingswisseling voel en denk. Kan ook stemmingswisseling van anderen soms niet duiden en vraag dan wat er is, en zeg er ook bij wat het bij mij doet. Kreeg in ongeveer zo'n situatie ook een compliment van iemand die zei "zo kende ik je helemaal niet".

Maar even terug naar jouw vraag/opmerking: kennelijk heb jij twijfel aan je diagnose, kun je globaal aangeven waarom? En die stemmingswisselingen, bedoel je meer depri of meer richting borderline ofzo? Het is denk ik beetje te algemeen nog, klinkt wel herkenbaar enigzins...

Identiteitscrisis ondanks autisme - ik denk zelf dat juist door het ASS (h)erkennen en accepteren je een stuk identiteit rond hebt en het niet per se met autisme samenhangt. Op mijn latere leeftijd snap ik juist waarom ik me anders voelde, en soms ook nog steeds denk dat het ik en een ASS clubje vs de rest van de wereld is

Ik twijfel(de) aan mijn diagnose omdat ik licht autistisch ben en ik denk op een of andere manier dat geen enkele licht autist een echte autist is.

Het is meer een identiteit ofzo. Ik weet niet wie ik ben. Ik vind de diagnose autisme wel prima, want die diagnose zorgt er wel voor dat behandelaren beter met mij omgaan, beter helpen en beter met me communiceren. Maar of ik de diagnose echt bén is iets anders. Ik wil gewoon graag weten wie of wat ik precies ben. Ik heb die drang nogal.

Mijn stemmingswisselingen zijn denk ik borderlinerachtig. In 1 dag kunnen ze heel veel kanten opgaan. Maar het kan ook voorkomen dat ik een hele dag gelukkig ben en de dag andere dag weer somber. Etc. maar dat heb ik niet echt meer. Nu heb ik gewoon dat het op 1 dag erg verschilt met van alles. En ik heb er zwaar last van, maar door bewust ervan te blijven zijn helpt het wel om mijn pieken en dalen te reguleren ofzo. (ik zorg ervoor dat ik niet al te blij ben oa) en dat kost ook weer energie. Het is gewoon kut. :’) Ik hoop zo erg dat het aan de puberteit ligt want dat wordt ook nu gezegd dat ik best weleens nu pas in de puberteit zit en dat het niet de rest van mijn leven zo doorgaat.

quote:

Op maandag 8 oktober 2018 21:02 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Ik twijfel(de) aan mijn diagnose omdat ik licht autistisch ben en ik denk op een of andere manier dat geen enkele licht autist een echte autist is.

Het is meer een identiteit ofzo. Ik weet niet wie ik ben. Ik vind de diagnose autisme wel prima, want die diagnose zorgt er wel voor dat behandelaren beter met mij omgaan, beter helpen en beter met me communiceren. Maar of ik de diagnose echt bén is iets anders. Ik wil gewoon graag weten wie of wat ik precies ben. Ik heb die drang nogal.

Wat is een "echte autist" dan?
Ik weet niet of je een diagnose bent. Je hebt een diagnose, maar je bent in mijn ogen niet persé een diagnose.
Wie je bent of wat je wilt staat voor mij los van mijn diagnose.
Maar die vraag is wel herkenbaar, wie ben ik en wat wil ik...

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2018 09:34 schreef Nijna het volgende:

[..]

Wat is een "echte autist" dan?
Ik weet niet of je een diagnose bent. Je hebt een diagnose, maar je bent in mijn ogen niet persé een diagnose.
Wie je bent of wat je wilt staat voor mij los van mijn diagnose.
Maar die vraag is wel herkenbaar, wie ben ik en wat wil ik...

Ik zit dus best wel in tweestrijd met of je een diagnose bent of hebt.. en vooral met autisme denk ik nog eerder dat je het bent dan hebt omdat het aangeboren is..
Maar aan de andere kant zijn diagnoses natuurlijk zelf verzonnen door de mens en is het een hulpmiddel/ door je te catogoriseren om je beter te behandelen. Dus

Ik zie een echte autist als iemand die er ook van de buitenkant -duidelijk- anders (dus duidelijk heel teruggetrokken en in hun eigen wereld continu met de koptelefoon op bij wijze van) en of gehandicapt eruit zien of als iemand die echt heel moeilijk overweg kan met mensen..En die bij bijna of tenminste veel wel begeleiding moeten hebben (bij simpele taken) Zoiets.. en dan zie ik het dus meer dat ze echt autistisch zijn. Beetje als mensen met het syndroom van down. Dus gewoon zwaar autistische mensen.. er bestaat niet voor niks als iemand licht, middel of sterk autistisch is. (Die onderscheiding maken psychologen ook.. en ik heb licht/ categorie 1 ofzo)
Maar ik vind het raar dat ik dan licht autistisch ben. Want je bent iets helemaal of je bent het helemaal niet denk ik.. maar dit klinkt ook weer zo zwart/ wit idd zoals ik het nu zeg. Maar ik zie mijzelf als iemand met autistische trekken en dus niet dat ik autistisch ben. Maar ik zie iemand met bvb zwaar autisme (categorie 3) die bij de meeste taken in zijn leven wel hulp kan gebruiken omwille van zijn autisme wel als “echte autist” omdat zijn hele leven er echt om draait.

Het woord autist heeft echt een negatieve lading op mij (als gehandicapt) en ik vind het raar dat ik mijzelf echt autist kan noemen als ik dat maar licht ben... dat voelt alsof het niet klopt. En het maakt het uiteraard nog ingewikkelder omdat ik ook andere problemen ernaast heb (dissociatieve stoornis en ptst) waardoor ik niet goed weet wat ik ben. Maar ik heb wel geleerd dat je niet altijd precies hoeft te weten wat of wie je nu bent.. dus ik ben wel bezig met “loslaten” en “accepteren” dat ik gewoon een mengelmoes ben en met allerlei klachten uit het verleden.. maar dat ik niet persé een naam ervoor hoef te hebben van wat ik nu echt ben.

Maar ik heb ook het idee dat de meeste licht autisten die ik ken.. dat die gewoon geen leuke mensen om zich heen hebben gehad. En ik denk eigenlijk van “alleen maar omdat ik een klein beetje anders ben word of werd ik zo erg benadeeld” is dat dan mijn fout of die van mijn omgeving?! Als de omgeving gewoon ietsjes geduldiger was, mij accepteerde en wat meer rekening met mij hield en me simpelweg niet de grond had ingetrapt dan functioneerde ik waarschijnlijk echt prima en had ik geen laag zelfbeeld gehad.. sorry. Ik vind het erg lastig om het zo uit te leggen.

Als het goed is heb ik 22 oktober eindelijk officieel het stempeltje, dus ik doe hier maar een tvp