Bekostiging van luxe leven Europarlementariër ondoorzichtigquote:
De democratie mag best wat kosten moeten ze bij het Europees Parlement hebben gedacht. Jaar na jaar blijken de kosten voor het eigen onderhoud op te lopen. In 2018 is de Europese belastingbetaler ruim 1,95 miljard euro kwijt aan de 751 Europarlementariërs en alles wat daarmee samenhangt.
Beneden in de hotellobby zit een chauffeur in de vroege ochtend te wachten. Vruchteloos. De Cypriotische Europarlementariër die hij wordt geacht op te halen voor de vergaderdag in Straatsburg ligt nog in zijn bed en dat is niet de eerste keer. Uiteindelijk vertrekt hij maar weer want er moeten meer politici worden opgehaald en zijn schema dreigt hopeloos in de war geschopt te worden.
Het is niet de eerste keer dat de Cyprioot zich verslaapt, maar consequenties heeft dat niet. Een tijdje geen recht op auto met chauffeur bijvoorbeeld? Niet in het Europees Parlement. Daar is de natuurlijke reflex eerder dat extra chauffeurs nodig zijn want die hebben het toch al zo druk.
Bonnetje
Het leven van een Europarlementariër mag gerust goed worden genoemd, luxueus zelfs. Een salaris van ruim 8400 euro en een onkostenvergoeding van een dikke 4300 euro waarvoor geen bonnetje voor hoeft te worden overlegd bijvoorbeeld. Daar bovenop komt nog een dagvergoeding van meer dan 300 euro per vergaderdag en een fijne vergoeding van 50 cent per kilometer voor wie zelf met de auto komt.
Maar dat is nog niet alles. Waar leden van de Tweede Kamer gewoon met de trein of eigen auto naar Den Haag komen, heeft een Europarlementariër dus recht op een auto met chauffeur. Het Parlement heeft 110 chauffeurs in vaste dienst. Even bellen en je hebt een gratis taxi.
SP-Europarlementariër Dennis de Jong ziet het hoofdschuddend aan. Zelf zegt hij geen gebruik te maken van de chauffeursdienst. Maar collega’s laten zich zonder scrupules rondrijden. „Vooral voor Zuid-Europeanen is het een statussymbool”, zegt De Jong.
Als lid van de budgetcontrolecommissie, die toeziet op de uitgaven, vindt De Jong dat het Europees Parlement veel te makkelijk geld uitgeeft. Van de totale Europese begroting (ruim 155 miljard euro) gaat 6 procent op aan de kosten van de ’instituties’ (naast het Parlement ook de Commissie en de Raad). Het grote geld is met name te besparen in de landbouw- en ontwikkelingsfondsen. Maar waarom niet een keer een stevige discussie over de eigen kosten nu er over een nieuwe EU-meerjarenbegroting gesproken gaat worden?
In Brussel maken ze zich grote zorgen over het beeld dat de burger heeft over de EU. Wat opvalt is bijvoorbeeld dat het communicatiebudget van het Parlement fors stijgt, alles om de onbereikbare burger te paaien voor de Europese gedachte.
Klotsen
Op de afdeling communicatie werken meer dan 700 mensen. Weliswaar communiceert de dienst in 23 talen, maar het zijn zoveel mensen dat de ene helft bezig is met het managen van de andere helft. Het geld klotst tegen de plinten. Er is budget om drieduizend journalisten naar Brussel te halen voor de Europese verkiezingen van volgend voorjaar. De vorige keer waren dat nog duizend verslaggevers.
Het idee is natuurlijk dat die braaf de ideeën over de prioriteiten van het Europees Parlement voor het voetlicht brengen. Dit alles gebeurt onder het mom van het populisme dat bestreden dient te worden.
Personeel is de grootste kostenpost en slokt iets meer dan een miljard van het budget op, meer dan de helft dus. Alleen de Europarlementariërs kosten dit jaar 211 miljoen euro, het overige personeel 813 miljoen.
Maar ook aan gebouwen wordt een hoop geld gespendeerd. Brussel uiteraard, de extra zetel in Straatsburg die het grootste deel van het jaar leegstaat en ook in Luxemburg is een gebouw waar ambtelijk personeel is gehuisvest. Ook zijn er informatiekantoren in ieder van de 28 lidstaten. Kosten: 414 miljoen euro. Nog eens 492 miljoen gaat op aan zaken als vergaderingen, archivering en parlementaire assistentie.
De man om wie alles draait achter de schermen is Klaus Welle. De Duitser is als secretaris-generaal de hoogste ambtenaar. Welle heeft wortels in de christendemocratische EVP, de grootste politieke familie in de EU waar ook het CDA deel van uitmaakt, en is al sinds 2009 de baas. Het heeft hem een zekere reputatie opgeleverd. Controle op de uitgaven wordt lastig gemaakt, aldus De Jong. „Stukken komen laat en er is weinig discussie.” Onder het mom van hamerstuk worden geldverslindende plannen er zonder veel tegenspraak doorgeduwd.
Anderen beschrijven Welle als iemand die zijn begroting zoveel mogelijk wil oprekken. In zijn wereld doe je er namelijk pas toe als het Parlement op gelijke hoogte staat met de Raad en de Commissie, die eigenlijk hoger in de Brusselse rangorde staan. „Ze verzinnen altijd wel iets waar weer geld voor nodig is”, aldus De Jong. „Het is puur prestige. Nu moet het meubilair weer vervangen worden.”
Ondoorgrondelijk
Gerben-Jan Gerbrandy (D66) is de andere Nederlander in de begrotingscontrolecommissie. Hij omschrijft ’het bureau’, zoals de dagelijkse leiding van het Parlement wordt genoemd, als ondoorgrondelijk. „Het is lastig om als parlementariër goed inzicht te krijgen waar de kosten nou precies zitten.”
Toch veranderen er langzaam wel dingen, ziet hij. Bijvoorbeeld over de onkostenvergoeding van 4300 euro die nu nog zonder enige controle kan worden uitgegeven. Deze is bedoeld om bijvoorbeeld in het thuisland van de Europarlementariër een kantoor te huren.
„Voor het eerst zit er beweging in. Heel langzaam gaat men inzien dat uitgaven verantwoord moeten kunnen worden. Lang was dit onbespreekbaar”, aldus Gerbrandy. Maar zoals altijd gaat het in de EU met ministapjes. Gerbrandy: „Een paar calvinistische Nederlanders hebben het hier niet voor het zeggen helaas.”
Gevraagd om een reactie stelt een woordvoerder van het Europees Parlement dat de begroting inderdaad verder stijgt. Er wordt bijvoorbeeld extra geld uitgetrokken voor een voorlichtingscampagne voor de verkiezingen.
Ook is er meer geld nodig voor een ’overbruggingstoelage’ voor Europarlementariërs die niet worden herkozen en wordt in de begroting geld voorzien voor de 73 huidige Britse parlementsleden. „Zodra er meer duidelijkheid over de Brexit-kwestie is, kan de begroting worden bijgesteld”, aldus de zegsvrouw.
Ik moest meteen denken aan die reportage op
Geenstijl, waar Europarlementariërs zich massaal inschreven voor hun dagvergoeding van 1500 euro, en na het zetten van het krabbeltje meteen weer gevlogen waren genieten van hun luxe leven, wat inmiddels een stille dood is gestorven of misschien wel gekenmerkt als "nep-nieuws".
Het is toch niet normaal op een continent waar genoeg mensen moeite hebben met rondkomen of een fatsoenlijke boterham te verdienen dat zo'n volk zo laks met belastinggeld omgaat. Het lijkt ze gewoon niet te boeien, ben je eenmaal binnen kun je ongezien blijven graaien terwijl je de Europese belastingbetaler in de mond spuugt. Ondertussen blijven ze hun eigen, zeer dure, pensioenen aanvullen met belastinggeld. De EU is mooi voor de mensen die erbij betrokken zijn, die zitten gebeiteld met een luxeleven totdat ze omvallen.
Maar ondertussen wil de EU wel
meer geld van de Nederlandse burger.