Was het leven een jaar of 30 geleden echt beter?

Niet echt voor mij. Je had leuke home/spel computers, maar daar hadden mijn ouders niet zoveel mee, dus hadden we niet. We gingen altijd 1x per jaar naar zo’n vakantiedorp in Spanje. En verder waren ze vrij beperkt op school.

Immigratiegezeik was er toen ook, maar toen heten ze gewoon Turken, Marokkanen of Antilianen. Bijstandmoeders, oorlog in het MiddenOosten en begrotingstekorten. Gas en licht was goedkoop, maar je had ook geen isolatie of ledlampen.

We gingen trouwens met het vliegtuig op vakantie, want mijn vader was doodsbang om met de Opel Kadett de grens over te trekken. Tegenwoordig heb je op Googlemaps al een beetje gekeken hoe je bestemming eruit ziet en rij je op de navigatie zonder zorgen erheen. Geen gelummel met geld, maar pinnen aan de pomp en je creditcard voor de tolpoortjes.

Ook heb ik duidelijk het gevoel een luxer leven te leiden dan vroeger met een modaal inkomen. Veel meer informatie beschikbaar ipv borrelpraat over hoe je een bepaalde klus nu thuis aanpakt.

Nou ja, misschien waren de tv programma’s toen leuker.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 16:49 schreef halfway het volgende:
sinds de laatste 20-30 jaar draait alles om geld, geld en nog eens geld.
Vroegah was een Ton (+/-¤47.000) onbereikbaar voor de meesten, dan was je rijk.
Tevens kon je gewoon een bedrijf binnen lopen en om werk vragen, wat je dan ook vaak kreeg.

Als 1 decennium om geld draaide, dan waren het de jaren 80 wel.

neen, het leven beweegt, als je stil blijft staan lijkt alles wat achter je ligt beter, dit is enkel en alleen omdat je niet mee beweegt

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 14:02 schreef J_Mormont het volgende:
Je hoeft maar een topic op te zoeken over de jaren 80, 90 en je zult zien dat topics over deze tijd uiteindelijk leiden tot één grote lofzang over die periode.

Als eind twintiger denk ik zelf ook met warme gevoelens terug aan die tijd, maar ik kan daarin niet objectief zijn. Ik was in die periode immers een kind zonder verantwoordelijkheden, nu ben ik een volwassen persoon met een baan en een hypotheek.

Toen mijn oma nog leefde, hield ze een dagboek bij. Hierin beschreef ze gewoon kort per dag wat ze had gedaan. Dit deed ze zo rond 1960 t/m 1995.

Ik lees regelmatig even in die dagboeken, en ondanks dat ik een groot gedeelte van die periode zelf nog niet eens bestond, komt het wel heel fijn op mij over. Het leek alsof het leven toen simpeler was. Minder verwachtingen van de buitenwereld, maar bovendien ook bij de mensen zelf minder hoge verwachtingen van het leven, de liefde, en hun omgeving, hun carrière.

Een volkstuintje, een hoekhuis, een opel kadet en een caravan. Kinderen en later kleinkinderen in een straal van 5 km, en verder geen gekke dingen. In de zomer buiten in de zon thee drinken, in de winter wandelingen over het ijs maken, de (klein) kinderen van school halen en brengen, af en toe een keer uit eten, wat niet luxer werd gedaan dan bij het Van der Valk hotel, en daarmee was alles prima.

Welke wat oudere fokkers kunnen een objectief beeld geven over die tijd in vergelijking van toen met nu?

Je had voor het internet dat je meer in connectie stond met de wereld om je heen, depressie was ook vrij zeldzaam in die tijd en kwam ook bijna alleen maar voor bij mensen die echt een trauma hadden dat hun hele leven op de kop zette zoals het kwijtraken van hun baan wat vroeger veel meer sociaal ingemetseld was. Tegenwoordig is men niet zo meer betrokken bij de directe omgeving en zit men meer met (en in) het hoofd bij de gehele planeet waar men echt totaal geen vat op heeft wat weer onmacht oproept.

Je had ook nog noodzaak in veel bezigheden, zelf kleding maken in de winters omdat de winkels nog niet vol lagen met door thaise kindertjes gebreide overmaat bijv. Dat maakte de resonantie, dat maakte de betrokkenheid.

Daar zijn veel mensen ook weer naar op zoek, ikzelf ook.. daarom stortte ik me ook helemaal op sport om weer in contact te komen met zowel mn eigen lichaam maar ook de directe omgeving na lange tijd achter mn pc geleefd te hebben. Kan het iedereen aanraden. Dat is waar we hiervoor zijn immers, we kunnen wel allemaal het leven opgeven en afhankelijk worden van computers maar in werkelijkheid maak je daarmee de menselijke conditie en daarmee jezelf achterhaald, werk je praktisch mee aan een doodscultus.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 17:48 schreef Puntenjager het volgende:

[..]

Als 1 decennium om geld draaide, dan waren het de jaren 80 wel.

12% rente op je hypotheek alles

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 19:13 schreef hugecooll het volgende:

[..]

12% rente op je hypotheek alles

72% belasting op hoge inkomsten dit/dat en maar zeiken op Rutte.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 19:17 schreef halfway het volgende:

[..]

72% belasting op hoge inkomsten dit/dat en maar zeiken op Rutte.

Waar je alles behalve de gootsteen als aftrekpost kon opgeven zodat feitelijk niemand ooit echt 72% af heeft hoeven dragen.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 19:13 schreef hugecooll het volgende:

[..]

12% rente op je hypotheek alles

12% op je Pennie-rekening

De kleding van je broers en zussen afdragen met knielappen extra erbij (nog geen merkkleding op school!). Met 3 achter elkaar hetzelfde badwater in, en dat maar 1 keer per week. Gaan spelen met de kinderen van de buurt in het bos en thuis zijn voor het etenstijd was! Geen gsm, nog geen Dutroux, beginnende kleuren tv! Het allereerste newbeat plaatje! Moeders altijd thuis, geen vreemde opvang.
Je vakantie doorbrengen met de dozen lego die dan even mochten blijven liggen. En 1 keer per jaar naar Spanje met de auto!
Heerlijk!!!!
Ik wil terug

Ik denk dat het leven in de jaren 80 een stuk eenvoudiger was.

Maar vergis je niet, destijds was er genoeg ellende gaande. Denk aan de hoge werkloosheid begin jaren 80, de oliecrisis, en de enorme overheidsbezuinigingen die daarmee gepaard gingen.

Dan de koude oorlog, tig andere conflicten, hervormingen in China die goed fout lopen.

De opkomst van aids, een ziekte waar je toen keihard dood aan ging en waar heel veel kletspraatjes over hoe je het kon krijgen over de ronde deden. Mensen waren er bang van.

Hoewel het leven destijds een stuk eenvoudiger was, was er ontzettend veel gaande in de wereld en hadden we vooral niet de mogelijkheid om veel invloed uit te oefenen. Er waren immers geen social media, of andere manieren om nieuws en een mening daarover snel te delen. Veel dingen gebeurden gewoon en kon je maar beter laten gaan want je had er toch geen invloed op.

Hooguit mis ik de eenvoud wel eens, maar het gebrek aan invloed en mogelijkheden absoluut niet.

Ik vond alles simpeler toen internet nog niet bestond.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 23:43 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik denk dat het leven in de jaren 80 een stuk eenvoudiger was.

Maar vergis je niet, destijds was er genoeg ellende gaande. Denk aan de hoge werkloosheid begin jaren 80, de oliecrisis, en de enorme overheidsbezuinigingen die daarmee gepaard gingen.

Dan de koude oorlog, tig andere conflicten, hervormingen in China die goed fout lopen.

De opkomst van aids, een ziekte waar je toen keihard dood aan ging en waar heel veel kletspraatjes over hoe je het kon krijgen over de ronde deden. Mensen waren er bang van.

Hoewel het leven destijds een stuk eenvoudiger was, was er ontzettend veel gaande in de wereld en hadden we vooral niet de mogelijkheid om veel invloed uit te oefenen. Er waren immers geen social media, of andere manieren om nieuws en een mening daarover snel te delen. Veel dingen gebeurden gewoon en kon je maar beter laten gaan want je had er toch geen invloed op.

Hooguit mis ik de eenvoud wel eens, maar het gebrek aan invloed en mogelijkheden absoluut niet.

Vergeet de heroine epidemie niet en de idioot hoge criminaliteit. En alles was de schuld van de maatschapppij.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 15:37 schreef Quickie_Brat het volgende:
het is tegelijkertijd een ellendig stuk onzin die je aandacht eist en afleidt van wat echt belangrijk is in het leven.

Je kan gewoon porno kijken op je mobiel hoor; dus ik weet niet wat je nu zit te raaskallen

Ik heb een heel dubbel gevoel bij de 80's. Het was een kuttijd als je het op hoger niveau bekijkt. Het begon met hoge werkloosheid. De voortdurende dreiging van een atoomoorlog. Doemdenken. Het failliet van het vooruitgangsdenken door het falen van de Spaceshuttle en Tsjernobyl. Hoe heftig aids erin hakte. Het vergemakkelijken van scheidingen waardoor het huwelijk een wassen neus werd. Hongersnoden die werden gepropageerd. Zure regen. Apartheid. Woningnood. Drugsoverlast. Er was niet veel om vrolijk over te zijn.

En aan de andere kant was er een stevige hoop dat het ooit beter zou worden. Dat is wat ik nu mis. Ondanks alle shit toen was er op een enkele doemdenker na een hoop optimisme. Ja, het leven was kut en zo kon je je voelen, maar als je keek naar ontwikkelingen in de techniek dan kon je toch niet anders concluderen dan dat het beter zou worden. En met de perestrojka/glasnost werd het politieke ook optimistisch. Dat was ook de tijd van de yuppies waaruit bleek dat de arbeidsmarkt weer aantrok. We konden niet snel genoeg volwassen worden om te profiteren van het leven.
Dat optimisme mis ik nu. Het is allemaal zo cynisch geworden, deprimerend. Als iemand iets positiefs noemt, moet dat gelijk kapot met tegenargumenten, hoon, sarcasme, ongeloof. De een mag het niet beter hebben dan een ander, afgunst heerst.

Op individueel vlak was je veel vrijer in mijn ogen. Je kon binnen de wet doen wat je wilde. Er was geen morele politie, geen schaamtecultuur zoals nu. Mensen hielden vantevoren geen rekening met eventuele mogelijke gekwetstheid van anderen. Dat gaf veel vrijheid om te experimenteren.
Er was minder druk om anderen de ogen uit te steken, om te presteren in zaken als verre vakanties. Dat veranderde pas toen sportkleding kwam, toen moest je het juiste merk hebben. Voorheen zag je nooit een merknaam op kleding.

In de 90's was een hoop bereikt. Alles kon, alles mocht, er was geld. Optimisme was minder nodig, het doemdenken verdween grotendeels, er was maar weinig om voor te vechten. Een hoop wezenloos feesten. Ja, dat was leuk na die zware '80s, en er werd ook uitgekeken naar het nieuwe millennium, althans het feest: party like it's 1999. Ik denk niet dat mensen echt ideeën hadden over die nieuwe eeuw in de zin van optimisme. Maar zeker ook niks deprimerends. Het feest zou wel doorgaan... en toen kwam 9/11.

Een groot verschil van toen en nu vind ik het zelfbewustzijn. Toen werden mensen meer gedreven om zichzelf te zijn, zichzelf te zoeken en te ontplooien. Tegenwoordig is men er vooral mee bezig hoe men op anderen overkomt en of wat je doet wel "normaal" is. Zo begrijp ik helemaal niks van allerlei "regeltjes" rond het daten waarbij het eigen gevoel ("Ben ik verliefd? Geil? Hoe voel ik me zelf hierbij?") kennelijk moet wijken voor overwegingen als "Is die partner in de ogen van de maatschappij minstens een 8/10? Verdient die partner wel genoeg zodat ik die niet hoef te onderhouden? Het is de derde date dus moeten we nu neuken of er een punt achter zetten?"
Ook in andere dingen is er een streven naar een absurd perfectionisme: niet gewoon iets proberen en het opbouwen, maar eindeloos wikken en wegen en zoeken tot het perfecte (studie, werk, partner, etc) wordt gevonden (of niet natuurlijk). In de 80's was het meer doe wat je spontaan leuk vindt en werk er dan aan om het te perfectioneren. Nu denken veel mensen dat ze het perfecte kunnen bereiken zonder eraan te werken, of zelfs denken er recht op te hebben.

Ondanks dat veel dingen niet geweldig waren in de 80's, was de mentaliteit van toen beter dan nu beter imho.
Ik waarder de vechters- en doenersmentaliteit van toen.
In de 90's was dat al minder, maar het leven was toen makkelijker doordat er meer geld was en meer vrijheid.
Tegenwoordig is er meer een zeurmentaliteit, het "ik wil dit, dat, alles" maar er niets voor willen doen en dan boos worden als je het niet krijgt.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 14:02 schreef J_Mormont het volgende:
Minder verwachtingen van de buitenwereld, maar bovendien ook bij de mensen zelf minder hoge verwachtingen van het leven, de liefde, en hun omgeving, hun carrière.

Ik denk dat het vooral tussen de oren zit. Dat mensen dènken dat de buitenwereld veel van hen verwacht. En die (imaginare) verwachtingen dwingen mensen om hun eigen verwachtingen op te schroeven.
Dit is het tijdperk van "awkwardness", je steeds bewust zijn van hoe je overkomt op anderen, de moeite die wordt gedaan om dat te sturen (selfies) en de afgang (awkward) als er een smetje op dat opgeroepen beeld komt, bijvoorbeeld door een verkeerde keuze te maken. In de Starbucks.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 14:19 schreef autoknutselaar het volgende:
Was niet leuk toen. Iphone X was bijvoorbeeld niet te koop.

Gelukkig maar, want wat had je er mee willen doen zonder wifi of mobiele netwerken?

quote:

Op woensdag 7 maart 2018 06:06 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Gelukkig maar, want wat had je er mee willen doen zonder wifi of mobiele netwerken?

Star trek spelen.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 14:23 schreef Jaeger85 het volgende:
De samenleving van toen was minder indivualistisch, materialistisch en de ratrace to the bottom was nog niet in volle gang. Al deze aspecten hebben een negatieve invloed op het welzijn van de meeste mensen.

Ik vind juist dat het toen (80's en 90's) individualistischer was, omdat mensen psychisch/emotioneel minder afhankelijk waren van wat een willekeurige ander ervan vond. Je hield hooguit rekening met je directe omgeving.
Er was dus ook geen mogelijkheid mensen te chanteren met "dat kàn anderen kwetsen", want schijt aan. Als er ècht gekwetst werd was het pas tijd voor actie, verder kon je doen wat je wilde. Zelfs als je het verkeerde merk kleding had.

quote:

Op woensdag 7 maart 2018 06:07 schreef WodanIsGroot het volgende:

[..]

Star trek spelen.

Daar had je ander hardware voor.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 14:26 schreef TheoddDutchGuy het volgende:

Je had geen twee banen nodig om te overleven, minder last van inflatie.

De 80's begonnen economisch bar slecht met hoge werkloosheid.

Het was toen niet toegestaan om een hypotheeklening op twee inkomens te krijgen, dus huizen waren redelijk betaalbaar voor één inkomen per gezin, en dus had je als alleenstaande ook meer kansen op een normaal huis.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 15:27 schreef nogeenoudebekende het volgende:

[..]

Om rond te komen _{en te voldoen aan een soort van ideaalbeeld zodat je op de kringverjaardagen niet afgaat.}

Dat dus, dat laatste. Ik heb toch sterk de indruk dat er voor ca. 2005 veel minder angst was om "af te gaan" of om in "awkward" situaties te komen.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 15:37 schreef Quickie_Brat het volgende:
De vele hulpvormen voor mensen met psychische problemen is enorm gegroeid.
Er is veel meer maatwerk en er wordt veel belang gehecht aan de mens als persoon en zijn persoonlijke groei en ontwikkeling (nog lang niet overal maar al stukken meer als vroeger).
Vroeger moest je maar gewoon "normaal doen en je niet aanstellen". Daar is niemand beter van geworden dat blijkt ook wel uit de enorme vooruitgang en groei qua geestelijke gezondheidszorg.

Is dat sarcasme?
Allerlei afwijkingen werden toen veel meer geaccepteerd, dus was er geen reden de psychische zorg plat te lopen.

Pas ergens eind jaren '70 of zo kwam de MBD op als een soort modeziekte (Minimal Brain Damage), wat geleidelijk over hing naar ADHD, wat feitelijk hetzelfde was.

quote:

Wat ik overigens wel echt jammer vind van de tijd van nu is dat we allemaal zo in de ban zijn van onze mobiel. En waarvoor? Wat is daar nu zo belangrijk op te zien?
Het is uiteraard een erg handig apparaat die je in alle gemakken kan voorzien maar het is tegelijkertijd een ellendig stuk onzin die je aandacht eist en afleidt van wat echt belangrijk is in het leven.

In de 80's had iedereen een Walkman (of een ripp off ervan) om de aandacht af te leiden.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 17:01 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Dat soort yuppengedoe was nou typisch iets van de jaren tachtig

Hm. Nee. Dat is geen yuppengedoe. Een yup maalde daar niet om en als ie dat wel deed was het geen yup.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 17:17 schreef Hexagon het volgende:

[..]

De immigratie was in die zo geromantiseerde periode zelfs het beleid van de regering. En eisen werden er niet gesteld

Toch ernstig hoe het gesteld is met het historisch besef van velen.

Hoezo? Er was veel immigratie, maar minder gezeik daarover. Alleen Hans Janmaat zat erover te jammeren, maar die werd door de overgrote meerderheid niet serieus genomen.
Pas in de 90's, toen bleek dat de derde generatie ook niet mee kon komen, kwam er meer weerstand. Ook doordat 4/10/1992 blootlegde dat er een hoop mis was met registratie en illegalen. Tegelijkertijd kreeg je toen het gezeur met de Joegoslavische "vluchtelingen" en de Joego-maffia.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 17:35 schreef nogeenoudebekende het volgende:

[..]

Dat is op zich wel een goeie. Als fijnstof en co2 net zo tastbaar waren als zure regen was zou er ook meer animo zijn er wat tegen te doen. Want de brandende ogen en lippen zijn dingen die ik absoluut niet mis.

Er zijn sterke aanwijzingen dat die zure regen een hoax was.