#ANONIEM | zondag 4 maart 2018 @ 23:20 |
Het klinkt zo simpel. Je moet loslaten. Wat je loslaat komt naar je toe. Wat je vasthoudt drijft van je af. Het is een beetje een kreet van deze tijd. Loslaten. Maar als je dat niet kunt. Wat nou als je een situatie niet kunt vergeten, of een bepaalde persoon in je leven niet kunt vergeten of loslaten. Iets dat zoveel indruk op je maakt, of gemaakt heeft , dat je dat niet achter je kunt laten. En dat je het gevoel hebt dat je niet verder kunt, omdat iets dat jou zo geraakt heeft, dat je het niet vergeten kunt. Wat dan. | |
Fok-it | zondag 4 maart 2018 @ 23:26 |
Mooi topic. Die volg ik ook even. Herkenbare situatie in de OP | |
#ANONIEM | zondag 4 maart 2018 @ 23:28 |
Dan zijn we in ieder geval niet alleen. Dat helpt al. | |
Fok-it | zondag 4 maart 2018 @ 23:32 |
Al denk ik zelf dat je bepaalde personen in je leven, die zoveel indruk op je hebben gemaakt, nooit helemaal los kan laten en ze altijd verbonden aan je blijven, hoe negatief dat ook voor jezelf mag zijn. | |
#ANONIEM | zondag 4 maart 2018 @ 23:36 |
Precies dat. Een destructieve relatie. En toch het gevoel hebben van liefde voelen, niet kunnen laten gaan. Niet kunnen loslaten dus. Ondanks zeer negatieve ervaringen. | |
ems. | maandag 5 maart 2018 @ 00:05 |
Drugs natuurlijk. En andere bitches. | |
Lunatiek | maandag 5 maart 2018 @ 00:19 |
Bij dat loslaten heb ik altijd het idee dat degene die het roepen nooit echt iets hebben vastgehouden. | |
Metalfrost | maandag 5 maart 2018 @ 00:25 |
'zo geraakt heeft' Dan is het een trauma en heb je ptss. | |
Hiddendoe | maandag 5 maart 2018 @ 06:15 |
Er mee leren leven. | |
Borrelnootje00 | dinsdag 6 maart 2018 @ 00:46 |
De enige wie jou zelf in de weg staat. Ben jijzelf Dat word denk ik bedoelt met loslaten. Ze zeggen zonder overgave is er geen progressie geen kans om te groeien.. Maar waarom kun je het niet, dat is angst maar waar ben je bang voor? Angst voor afwijzing? Ik snap je wel heel goed wat je beschrijft in de op. Enorm lastig. | |
firefly3 | dinsdag 6 maart 2018 @ 15:34 |
Leer de leer van verlichting om al het bezittelijke en emotionele los te laten. Ga in de leer bij een goede Leermeester. Ik kan jou belangrijke tips geven. [ Bericht % gewijzigd door jogy op 13-03-2018 08:25:56 ] | |
#ANONIEM | dinsdag 6 maart 2018 @ 22:54 |
Het wordt zo makkelijk gezegd. Je moet het loslaten. Maar als het voelt alsof iets of iemand een overweldigende indruk op je gemaakt heeft, en het voelt alsof het niet " af" is. Ik berust wel een soort in de situatie, en dan is het idd meer een soort van ermee leren leven. Maar of dat loslaten is. Ik denk het niet, want het speelt elke keer weer op. En ik ken dit niet. Tijd heelt alle wonden, en dingen raken op de achtergrond. Zo gaat dat normaal gesproken. En misschien, door jouw post, besef ik nu, dat het een soort angst kan zijn. Angst om als ik het los laat, dat ik het dan helemaal verlies. Moeilijk om onder woorden te brengen. | |
#ANONIEM | dinsdag 6 maart 2018 @ 23:00 |
Ik ga dat nooit leren vrees ik. Ik heb een goede leermeester gehad. Maar ik kan het denken niet laten. En toch heb ik heel vaak gehad dat ik iets voelde, en alles om me heen zei dat het niet kon. En toch bleek het later vaak te kloppen, dat wat ik voelde. Mijn grote moeilijkheid is volgens mij het gevecht tussen gevoel en verstand. Sorry voor het misschien wazige verhaal. Ik kan het niet anders uitleggen. | |
#ANONIEM | dinsdag 6 maart 2018 @ 23:07 |
Dit is ook een goeie. Want iets loslaten dat je zo intens hebt vastgehouden, is ontzettend moeilijk. En daarom vind ik " loslaten" zo'n makkelijke kreet. Snap je wat ik bedoel? | |
Aansteker707 | dinsdag 6 maart 2018 @ 23:17 |
Dit is de kern denk ik. En onaf gevoel/emotie. Dat zegt mij dan ook dat daar nog iets mee gedaan moet worden. Wat ligt er nog naar die persoon of situatie? Wat zou je nog graag gezegd willen hebben of willen doen? Belangrijk om dat te doen. Pas dan is het wél af, en dan ontwart de knoop zichzelf. Loslaten kan idd lastig zijn. Echt loslaten kun je ook eigenlijk niet echt 'doen'. Iets laat zichzelf los. Vaak pas wanneer het af is, of wanneer heel duidelijk wordt ingezien dat er niets meer mee gedaan kán worden, dat het echt geen zin heeft. Maar dan is het echt inzien daarvan weer de reden dat het zichzelf loslaat. Wat dat betreft is 'loslaten' idd een beetje verwarrend. Het veronderstelt namelijk dat je dat kunt 'doen'. Maar eigenlijk moet zoiets zichzelf doen wil het écht loslaten. Soms is het volledig doorvoelen van iets de manier zodat het bevrijd kan worden uit je energiesysteem. Soms is contemplatie met heldere sluitende conclusies de manier. Soms moet er actief iets gedaan worden, zoals zeggen wat er nog ligt om gezegd te worden. En soms kan alles op papier zetten de oplossing zijn. Maar 'loslaten' als in 'ik laat het nu los' en dat het dan ook losgelaten is, werkt niet echt nee. | |
#ANONIEM | dinsdag 6 maart 2018 @ 23:21 |
Dankjewel. Je verwoordt nu precies zoals ik het voel. Het gevoel van " gedwongen" loslaten. Dat werkt echt niet. Situaties of gebeurtenissen moeten eerst af zijn. Wanneer het laatste gezegd is, dan pas kun je het loslaten. Loslaten werkt niet op commando. | |
mootie | dinsdag 6 maart 2018 @ 23:22 |
Misschien is ‘afstand nemen’ dan iets om mee te beginnen. Als je dat voor elkaar hebt kun je een stap verder gaan. | |
#ANONIEM | dinsdag 6 maart 2018 @ 23:33 |
Dat afstand nemen ben ik nu mee bezig Mootie. En dat gaat met vallen en opstaan. Daarom val ik denk ik vaak terug. Ik ben wel zover dat ik in zie dat bepaalde dingen of mensen op je pad komen. Voor mij is dat heel duidelijk met een bedoeling. En dat geeft niet. Ik ben dan alleen weer zo'n denker, dat ik die bedoeling, of die les wil weten. Wat heb ik hier van geleerd. Wat heeft deze situatie mij willen leren. Misschien moet ik dát loslaten, dat het wel duidelijk gaat worden. Dat de tijd het zal leren. [ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-03-2018 23:35:16 ] | |
Maurice76 | dinsdag 6 maart 2018 @ 23:35 |
Terugvallen is niet erg en gun je ook dat soort terugval acties. Zolang je over de tijd genomen maar (langzaam) vooruit komt en verder gaat, de afstand geleidelijk aan groter wordt. Pas als je echt blijft hangen moet je misschien wat zorgen gaan maken dat je er niet zelf uitkomt. | |
#ANONIEM | dinsdag 6 maart 2018 @ 23:52 |
Ik ga wel stapjes vooruit. Het speelt nu 2 jaar. Als ik denk dat ik niet verder kom ga ik wel aan de bel trekken. | |
mootie | dinsdag 6 maart 2018 @ 23:52 |
Zolang je maar steeds iets verder komt. Dan komt het allemaal wel goed. | |
#ANONIEM | dinsdag 6 maart 2018 @ 23:53 |
Dankje. | |
Borrelnootje00 | woensdag 7 maart 2018 @ 20:57 |
Het is idd moeilijk onder woorden te brengen, ik kan zelf ook niet helemaal goed verwoorden zoals ik zou willen maar begrijp je helemaal. Heel ingewikkeld. Ik kom er nog op terug ga het even goed uitpluizen wat ik bedoel en correct verwoorden. | |
#ANONIEM | woensdag 7 maart 2018 @ 21:40 |
Dankje Borrel. Ik denk idd dat als iemand het al snapt, dat jij het wel bent. | |
Borrelnootje00 | woensdag 7 maart 2018 @ 22:06 |
Geen dank ik kom erop terug | |
firefly3 | donderdag 8 maart 2018 @ 15:39 |
Als je gevoel A zegt, maar je verstand B zegt, terwijl A waar is, is het (on) verstand. Oftewel onverstandig. Je kunt verstandig worden door te leren waarom je iets voelt. Onbewust weet je het antwoord dus wel, maar je verstand kan het niet vertalen voor je. | |
#ANONIEM | donderdag 8 maart 2018 @ 23:19 |
Ik moest deze even laten bezinken. Ik kies altijd voor mijn gevoel. Mijn gevoel heeft mij nog nooit bedrogen. Mijn verstand wel. | |
firefly3 | vrijdag 9 maart 2018 @ 07:58 |
(On)verstand, onverstandig nog dus. Je kunt het oplossen door te mediteren. Hiernaast kun je verstand kweken door voldoende verlichtingsboekjes te lezen. Je zult waarschijnlijk nooit een sjamaan worden, maar je kunt wel een volbracht wezen worden. | |
Aansteker707 | vrijdag 9 maart 2018 @ 11:33 |
Gevoel kan hartstikke misleidend zijn. Hoe vaak ik wel niet gevoelsmatig graag het één wil, maar m'n verstand me zegt 'niet doen'. Verstand is vaak echt wel beter om te volgen. Maar niet altijd. Gevoel staat echter zeker niet boven verstand. Daarbij werken denken en gevoel samen, en zijn één met elkaar. | |
firefly3 | vrijdag 9 maart 2018 @ 11:57 |
Goed gezegt. Twee verlichtingspuntjes. | |
firefly3 | vrijdag 9 maart 2018 @ 13:17 |
Best fel voor een aansteker, maar ik ben zelf ook al verlicht en ben ook leermeester. | |
#ANONIEM | vrijdag 9 maart 2018 @ 13:58 |
Ik heb regelmatig een keuze gemaakt die mij het verstandigst leek, maar die tegen mijn gevoel in ging. Later bleek dat ik mijn gevoel had moeten volgen. Maar idd. verstand en gevoel werken samen. Ik ga mijn gevoel iig niet snel meer negeren. | |
Aansteker707 | vrijdag 9 maart 2018 @ 23:31 |
Onderscheidingsvermogen ontwikkelen, is ook handig. Bijvoorbeeld: waar is je gevoel nu op gebaseerd? Is het in dienst van het ego (bijvoorbeeld begeerte, jaloezie, eigen positie handhaven [angst]) of is het een waarachtig gevoel? Vrouwen hebben sowieso vaker de neiging op hun gevoel te vertrouwen. Maar soms kan dat ook de gemakkelijke weg zijn. | |
firefly3 | zaterdag 10 maart 2018 @ 16:50 |
Dan heb je het vermogen om eindeloos tegeltjeswijsheden uit je mouw te schudden. Ikzelf geef massages om mensen hiermee spiritueel te verlichten. | |
#ANONIEM | zaterdag 10 maart 2018 @ 21:48 |
Het gaat nu elke keer weer over verlichting. Ik ben daar helemaal niet mee bezig. Ik ben een mens met gevoelens, ik voel veel, maar ik denk ook veel. En ik ben al blij dat ik zelf besef dat ik ( te) veel denk. Verlichting betekend toch dat je in een staat bent dat je je continue gedachtenstroom kunt stoppen, en in een vredige, gelukkige staat van zijn bent? Zover ben ik nog lang niet. En ik moet zeggen, ik heb heel veel boeken gelezen, en YT's gezien van populaire goeroes, volgens mij heb ik ze in een ander topic al eens aangekaart. Ze raken mij niet. Ik kan niks met Eckhart Tolle, Louise Hay. Rhonda Byrne. En die andere, met dat "omkeer" systeem. Ik vind het allemaal zo'n trucje. En het is net alsof je niks meer mag voelen. Want alles wat er gebeurd, en wat je pijn doet, dat laat je zelf toe. Dat soort dingen. En ik weet dat ik nu misschien heel raar klink. Maar eigenlijk ben ik best blij dat ik zoveel kan voelen. Ik betwijfel zelfs of ik wel zo wil zijn dat niets mij meer kan bezeren, of raken. Want ik wil leven, en daar hoort voelen voor mij bij. Misschien dat iemand mij snapt, misschien ook niet. Het is ook allemaal niet zomaar in een paar zinnen te vatten. Het is zoals het is, en zo ben ik. | |
Borrelnootje00 | zondag 11 maart 2018 @ 00:00 |
Het is heel complex maar het gaat niet alleen om loslaten (dat word steeds gezegd ook maar ik kan me daar ook niet in vinden in de zin van is het alleen dat? Al zit er een kern van waarheid in, heb je problemen en zit je daar mee dan blijft dat spoken laat je het los bevrijd het je), maar het laat je meer zien (denk ik) wat je spirituele weg/wereld kan zijn en hoe jezelf bevrijd van angsten/bagage in je systeem die je hebt. Zo ervaar ik het een beetje. Een zoektocht naar wie je bent in de kern zonder het masker en complete zelfacceptatie/zelfliefde (uiteindelijk). [ Bericht 1% gewijzigd door Borrelnootje00 op 11-03-2018 00:11:06 ] | |
Borrelnootje00 | zondag 11 maart 2018 @ 01:39 |
En loslaten.. je kan niet alles loslaten maar wel accepteren de situatie zoals het is (het is logisch dat dingen die gebeuren of mensen die je ontmoet die een onwisbare indruk achterlaten impact heeft op wie je bent en ook dingen die je meemaakt vormen je) . Maar miss is het ook dat het je het ''loslaten moet loslaten'' dan is het moeten, geforceerd.. wat jaag je na met geforceerd ik moet het loslaten om het loslaten en ik mag daarbij niks voelen? Ik denk meer dat verlichting gewoon inzicht is in jezelf, maar dat zegt niet dat je niks meer mag voelen of dat je geen emoties meer hebt en dat niks je kan raken en dat je altijd maar gelukkig bent. Het is een staat van zijn en zelf ben ik van mening dat het een manier is om de werkelijkheid te bekijken. En die extase staat vind ik zelf een misvatting dat je je zo altijd voelt. [ Bericht 8% gewijzigd door Borrelnootje00 op 11-03-2018 01:58:28 ] | |
bedachtzaam | zondag 11 maart 2018 @ 05:15 |
We hoeven niet los te laten want we hebben immers niet werkelijk iets vast, dingen komen en gaan en niets zal altijd zijn zoals het was. Daar leren we vanzelf mee omgaan naarmate we ouder worden. | |
#ANONIEM | zondag 11 maart 2018 @ 22:14 |
Dít. Accepteren dat niets blijvend is. Want we veranderen, en de omstandigheden en alles om je heen met ons. En dat het accepteren met gevoelens van verdriet en verlies en heimwee gepaard gaat. Het een duurt iets langer dan het ander. Tijd lost alles op. | |
#ANONIEM | zondag 11 maart 2018 @ 22:16 |
Helemaal eens Borrelnootje. Mooi verwoordt. | |
denattedweil | maandag 12 maart 2018 @ 09:08 |
Herkenbaar maar imo kan iedereen loslaten. Koester de momenten die je had samen en zoek afleiding. | |
#ANONIEM | maandag 12 maart 2018 @ 22:13 |
Je hebt gelijk. | |
jogy | maandag 12 maart 2018 @ 22:53 |
Slotje op verzoek. | |
jogy | dinsdag 13 maart 2018 @ 08:34 |
Opgeschoond en weer open, kijken of het goed gaat. | |
EggsTC | dinsdag 13 maart 2018 @ 12:57 |
Loslaten is het "moeilijkste" wat er is, en eigenlijk is het acceptatie van hetgeen wat gebeurt is. Probeer Jin Yoga, daarin leer je loslaten. Verkapte TVP ook. | |
#ANONIEM | dinsdag 13 maart 2018 @ 22:25 |
Wat toevallig. Ik zit al een tijdje te denken om yoga te gaan beoefenen. Dit kan wel eens dé tip voor mij zijn. | |
Ik2 | dinsdag 20 maart 2018 @ 18:35 |
Dan ga je naar buiten en verwonder je je over de natuur. Totdat je de vogeltjes hoort fluiten. En dan ineens voel je de warmte van de zon. Zie je een torretje lopen, en begrijp je waarom het allemaal ooit begon. | |
#ANONIEM | woensdag 21 maart 2018 @ 22:51 |
Mooi. En waar ook. Ik zie nu overal sneeuwklokjes, en felgekleurde krokusjes. Het is lente, en de natuur ontwaakt. | |
#ANONIEM | woensdag 21 maart 2018 @ 22:56 |
Ik moet niets loslaten. Ik verwerk, en neem mijn tijd daarvoor. Iedereen doet het op zijn manier. Wat mij raakt, of wat mij verdriet doet, is aan mij. En aan mij alleen om te bepalen of ik er aan toe ben om iets "los te laten " of niet. Loslaten is geen werkwoord. Maar een state of mind. | |
Ik2 | donderdag 22 maart 2018 @ 06:46 |
Fijne dag vandaag | |
#ANONIEM | donderdag 22 maart 2018 @ 08:10 |
Dankjewel. Ik wens jou ook een hele fijne dag. | |
Ik2 | donderdag 22 maart 2018 @ 18:41 |
Dankjewel Fijne avond |