Verzorgingstaat of Geloofsstaat?

Verzorgingsstaat, participatiestaat, of welk labeltje er ook maar aanhangt versus de Geloofstaat.

Persoonlijk krijg ik steeds meer de indruk dat men nu van een generatie is die de verzorgingsstaat als iets negatiefs ziet en mensen die iets meer op de verzorging teren als profiteurs zien, misschien is dat zelfs altijd wel zo geweest. Je ziet dat bepaalde mate ook in ontwikkelingslanden dat de rijkeren en de middenklasse marginale staatssteun voor de allerarmsten als iets negatiefs zien als in "Ze krijgen een (krot van een) woning en dan klagen ze nog".

In landen die geen vangnet kennen kun je ondernemer zijn of een goede baan hebben en van dag één op dag geraakt worden door een medeweggebruiker en arbeidsongeschikt raken. Afhankelijk van hoe je situatie eruit ziet of hoe je contract eruit ziet zal je in het beste geval nog een paar maanden tot een jaar 50% van je salaris krijgen maar daarna zit je als arbeidsongeschikte min of meer in een vacuum richting de dood. In dat vacuum mag je hopen dat je familie je rekeningen kan betalen. Jij was de kinderbijslag want de staat kent zoiets niet tenzij je letterlijk bijna op straat woont en men het straatbeeld voor de rijkeren wat wil opruimen. Dus als je vrouw niet werkt en voor de kinderen zorgt zal zij die rol van jou moeten overnemen tegen een lager inkomen. Als je vrouw ook niet meer kan werken moet je weer bij de familie aankloppen. En door de bril van de familie bekeken is dit een ongewenste last die omdat men gelovig is maar opvangt onder het mom van naastenliefde waarin de kerk predict dat als je maar genoeg gelooft alles wel in orde komt.

In dit scenario verdwijnt de
vrijheid van drie partijen en dit soort cliffhanger-maatschappijen zijn er veel. In Nederland verbaast het me weinig dat zoveel mensen ongelovig zijn maar in dit soort maatschappijen verbaast het me weinig dat het geloof en bijgeloof 'het' ankerpunt zijn. Je hebt betaalbare beunhazen versus peperdure bedrijven en geen inboedelverzekering omdat zoiets als zekerheid dat er een goed dak opzit en dat je spullen vergoed worden alleen voor de hoogste inkomens is weggelegd. Mensen bidden dat het huis niet overstroomt, dat er geen brand uitbreekt en het allemaal wel meevalt, in zekere zin is het geloof daar een filler voor wat er daar niet aan zekerheid aanwezig is.

Mijn vragen
Deugt het huidige Nederlandse systeem? Wat moet er evt anders

Welke belang(en) hebben religieuze politieke partijen bij het behouden van de verzorgingsstaat? Jaag je mensen de kerk er mee uit?

Als de verzorgingsstaat het ene uiterste is en totale overleving het andere, waar misschien ook wel voordelen aanzitten. Welk land heeft in dat geval de beste "mix"?

[ Bericht 0% gewijzigd door Beathoven op 20-02-2018 17:13:39 ]

quote:

Op dinsdag 20 februari 2018 17:36 schreef Onnoman het volgende:
weet jij waar het gebouw van Rijkswaterstaat?

In de Rijkswaterstraat

quote:

Op dinsdag 20 februari 2018 17:38 schreef Harvest89 het volgende:
Wat er misschien anders moet is mensen al van jongs af aan beter informeren over hoe belangrijk de verzorgingsstaat is. Dat de sociale zekerheid en (collectieve) zorg voor veiligheid, stabiliteit, en welvaart zorgt. Als mensen aan uitkeringen denken, dan denken velen automatisch aan criminele mocros en tokkies die niet willen werken en frauderen.

Point.

quote:

Terwijl er bijvoorbeeld in de bijstand een gigantische groep zit die echt niet kunnen werken. Ze voldoen niet aan de (hoge) eisen van een werkgever. Dus mensen die echt iets mankeren, daar wordt niet genoeg bij stilgestaan. Deze groep wordt nu trouwens ook uitgebuit als gevolg van de lachwekkende participatie wet.

Maar het helpt natuurlijk niet mee als je massaal kansloze mensen uit Afrika en het Midden Oosten hier laat blijven, waarvan je van tevoren al weet dat het gros nooit zal gaan werken. Dat is een enorm probleem.

De reden dat ik de verzorgingsstaat een pre vind is met name dat je anderen hun vrijheid niet ontneemt.

Laten we zeggen dat ik je broer ben (wat je niet mag hopen) en mij overkomt iets. In een arm land zou ik je figuurlijk om de nek hangen op financieel gebied of als jij niet wil de ouders die misschien een klein pensioen hebben. Kortom je komt op straat of je melkt anderen uit onder t mom van 'het is familie'. Als je de verzorgingsstaat wegtrekt is het eerste wat je krijgt dat iedereen weer fysiek voor iedereen moet zorgen. Klinkt op papier leuk maar in de praktijk ben je gewoon als 2e partij je vrijheid kwijt.

quote:

Weet niet welk land de beste "mix" heeft, maar ik vind Noorwegen het land waar elk land een voorbeeld aan mag nemen. Noorwegen staat ook op nummer 1 in de meeste lijstjes.

Noorwegen is vooral heel rijk en men heeft 2 of 2,5x zoveel koopkracht, maar wat is er beter qua vangnet daar? Nooit in verdiept eigenlijk. Ik heb wel wat Noorse kennissen maar nooit naar gevraagd...

quote:

Op dinsdag 20 februari 2018 18:24 schreef Boca_Raton het volgende:
Is Noorwegen dan geen mooie maatstaf m.b.t. welke staat wenselijk is? Als mensen daar het gelukkigst zeggen te zijn?

Een overlevingsstaat zoals de V.S. vind ik het voorbeeld hoe het niet moet. Geen enkel vangnet, geen respect voor diegenen die het niet redden. Nederland was het andere uiterste (nu minder): hier kun je nogal eens tussen de mazen doorglippen en misbruik maken van de voorzieningen.
Misschien is het wel een teken van beschaving, hoe een land omgaat met de zwakkeren.

Je kunt overal in theorie wel misbruik van maken en echte rotte appels zullen er altijd en in ieder systeem zijn. Zo waren er Hollywood acteurs die bijen gingen houden om subsidiepotjes leeg te trekken.

Maar misbruik maken en ergens recht op hebben (wat door anderen als misbruik wordt gezien) zijn ook weer twee verschillende dingen. Een heleboel Nederlanders "voelen" dat er misbruik wordt gemaakt en projecteren dat maar in de leegte. Maar in de praktijk is het vrij lastig om echt iets vol te misbruiken. Als je in de bijstand wil moet je eerst je eigen vermogen opeten, niemand die zo gek is. Tenzij je echt in de problemen zit en zoiets nodig is, in dat geval is een uitkering weer te rechtvaardigen.

quote:

Op dinsdag 20 februari 2018 21:18 schreef Mr.Major het volgende:
Ik zie niet goed in wat er positiever is aan een verzorgingsstaat t.o.v. een participatiestaat. (Niet dat het per definitie anders is) En dan moet men niet aankomen met "ja maar sommigen kunnen niet participeren". Ten eerste kan dat wel degelijk (uitzonderingen daargelaten) en ten tweede is dat ook helemaal de bedoeling niet.

Participatiestaat is in de kern volgens mij gewoon een nieuwe noemer voor hetzelfde product. Uiteindelijk vind ik de naam verzorgingsstaat de lading wat beter dekken. Niet iedereen is in staat om te participeren, maar het idee is dat degenen die er voor even of langere tijd buiten vallen iig een dak boven hun hoofd hebben, kunnen eten en hun kinderen naar school kunnen laten gaan. De kinderen van arbeidsongeschikten in andere landen zijn gezegend of gedupeerd, afhankelijk van de rijkdom van de familie waarin ze opgroeien. In Nederland kan ieder kind hetzelfde traject doorlopen. Dat is goed.

[ Bericht 1% gewijzigd door Beathoven op 21-02-2018 00:12:28 ]

quote:

Op diinsdag 20 februari 2018 23:00 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Lastig wel, om het Noorse systeem te kopiëren.
Dan heb je namelijk behoorlijk veel olie nodig. Willen wij doorboren in Groningen?

Maar de olie zegt weer niks over het systeem. Wat is er zo goed of zoveel beter aan het Noorse vangnet? Als het beter is dan het Nederlandse dan wil men dat in Nederland echt niet invoeren met alle kritiek op dit systeem.

quote:

Op woensdag 21 februari 2018 00:15 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Geld zegt wel iets over het systeem. Ze kunnen in Somalie nog zo reikhalzend naar het Noorse systeem kijken, als je de centen mist om voor je medeburgers te zorgen krijg je geen verzorgingsstaat van de grond. Even los van of het Noorse systeem een walhalla is.

op die fiets. Tel daarbij op dat in landen waar het mogelijk zou zijn je poreuze wetten hebt met slechte handhaving waarbinnen politici op het speelveld dat ze hebben er vaak voor zorgen dat ze met name er zelf privé beter van worden. Een gekozen burgemeesterspost bemachtigen is daar soms een jackpot. Lekker met de armen overelkaar zitten, de stad laten verslonzen en ergens anders het geld parkeren. Om over de landelijke schaal nog maar te zwijgen.