Jouw favoriete momenten uit de geschiedenis van de Winterspelen.

quote:

Op maandag 5 februari 2018 22:25 schreef Janneke141 het volgende:
Voor mijn moeder in ieder geval deze. Die krijgt nog steeds tranen in d'r ogen als ze hiernaar kijkt:

Torvill & Dean Bolero 1984 Olympic Winning Routine

Prachtig was dit!

Er zijn al een aantal voor mij zeer memorabele momenten voorbij gekomen. Wel wil ik nog het Japanse goud bij het schansspringen in Nagano nog toevoegen. Ik kan er eigenlijk geen fatsoenlijke video van vinden, dus daarom hieronder een Japanse terugblik op die dag:


Het mooie van die wedstrijd was uiteraard de genoegdoening voor Masahiko Harada. Vier jaar daarvoor in Lillehammer was het namelijk (mede) door zijn zeer tegenvallende tweede sprong in de teamwedstrijd dat Japan van de hoogste trede afviel en met zilver naar huis moest. Dat was toen al best een gedoe en vooral in Japan kwam Harada er niet echt goed vanaf.

Vier jaar later in Nagano kon hij gelukkig revanche nemen. Hij hier wel nog het voordeel dat Funaki (god) die tijd op de toppen van zijn kunnen aan het springen was. Die won toen namelijk al goud en zilver individueel. De eerste sprong leek het echter toch weer helemaal fout te gaan door toedoen van Harada, want door een waardeloze sprong leek goud er niet in te zitten. Maar met zijn tweede sprong maakte hij het helemaal goed. Met een reuzensprong van 137 meter evenaarde hij het Olympische record. Waarna Japan weer helemaal in de race was voor goud. Funaki maakte het vervolgens af in de vierde sprong, waarmee het eerste Japanse teamgoud op deze discipline een feit was.

Ik herinner mij van dat moment vooral het interview met Harada die volledig in tranen was van blijdschap. Prachtige beelden waren dat

Steven Bradbury die goud pakt namens Australië op de 1000m shorttrack in Salt Lake City, vanuit geslagen positie, omdat zijn 4 tegenstanders in de laatste bocht allemaal op hun plaat gingen

Om overigens nog terug te komen over Funaki. Dit was in Nagano uiteraard ook een niet te missen moment.

Het Olympische goud van Sauerbreij vind ik ook nog steeds een hele mooie. De twee voorgaande Spelen toch vooral een reputatie opbouwen als enorme kluns (verkeerde wax gebruiken en een straatlengte voorsprong weggeven vier jaar later), dan toch eindelijk het goud pakken. Plus natuurlijk de eerste medaille in de sneeuw voor Nederland

quote:

Op maandag 5 februari 2018 22:49 schreef Zelva het volgende:

Fall of Anni Friesinger

Dit was ook een geweldig moment ja

quote:

Op maandag 5 februari 2018 21:24 schreef Bonobo11 het volgende:

Turin 2006 Winter Olympics | Women's Snowboard Cross Final

When showboating goes wrong En uiteindelijk achtervolgt het nog haar hele carrière. Want ze werd geloof ik vier keer wereldkampioen ofzo, maar steeds als favoriet ging er wel iets mis op de Spelen

quote:

Op dinsdag 6 februari 2018 00:12 schreef Columbiafan het volgende:

[..]

Compleet terzijde, maar die Friesinger had me een lichaam zeg.

Ze was altijd een opvallende verschijning ja En daarbij ook nog eens heel tof mens Dat heeft Ids goed bekeken

Al vind ik haar dan weer niet zo geschikt voor analyses bij het schaatsen wat ze ook een tijdje deed.

quote:

Op maandag 5 februari 2018 22:07 schreef Riofan83 het volgende:
Goud van Marianne Timmer in Turijn met minieme verschillen ... zal de sfeer op de tribune nooit vergeten!

Maar ook goud van Sauerbreij en Tuitert in Vancouver!

Dat ook ja, het 'acht jaar later weer!' hoor ik nog steeds in m'n hoofd als ik aan Timmer denk (het Timmertje Timmertje wat ga je doen veel minder, daar was ik te jong voor)

Oh, de golden goal van Sidney Crosby in het ijshockey in Vancouver, dat moet toch wel de grootste vreugdeuitbarsting ooit op de Spelen zijn geweest (in elk geval in de winter), het hele land ontplofte zo'n beetje

4:05 voor Grueter

quote:

Op maandag 5 februari 2018 22:27 schreef Faraday01 het volgende:
Pirmin

Pirmin Zurbriggen Olympic downhill gold (Calgary 1988)

Tony

T. Nieminen Wins Ski Jumping Gold - K120 Individual (90M) | Albertville 1992 Winter Olympics

Jij bent echt veel ouder dan ik had verwacht, of pak je er ook gewoon sowieso mooie momenten bij ipv wat je je zelf nog kan herinneren van destijds?

quote:

Op maandag 5 februari 2018 23:26 schreef Redefine het volgende:
Er zijn al een aantal voor mij zeer memorabele momenten voorbij gekomen. Wel wil ik nog het Japanse goud bij het schansspringen in Nagano nog toevoegen. Ik kan er eigenlijk geen fatsoenlijke video van vinden, dus daarom hieronder een Japanse terugblik op die dag:

98長野五輪スキージャンプ団体 感動�金メダル

Het mooie van die wedstrijd was uiteraard de genoegdoening voor Masahiko Harada. Vier jaar daarvoor in Lillehammer was het namelijk (mede) door zijn zeer tegenvallende tweede sprong in de teamwedstrijd dat Japan van de hoogste trede afviel en met zilver naar huis moest. Dat was toen al best een gedoe en vooral in Japan kwam Harada er niet echt goed vanaf.

Vier jaar later in Nagano kon hij gelukkig revanche nemen. Hij hier wel nog het voordeel dat Funaki (god) die tijd op de toppen van zijn kunnen aan het springen was. Die won toen namelijk al goud en zilver individueel. De eerste sprong leek het echter toch weer helemaal fout te gaan door toedoen van Harada, want door een waardeloze sprong leek goud er niet in te zitten. Maar met zijn tweede sprong maakte hij het helemaal goed. Met een reuzensprong van 137 meter evenaarde hij het Olympische record. Waarna Japan weer helemaal in de race was voor goud. Funaki maakte het vervolgens af in de vierde sprong, waarmee het eerste Japanse teamgoud op deze discipline een feit was.

Ik herinner mij van dat moment vooral het interview met Harada die volledig in tranen was van blijdschap. Prachtige beelden waren dat

En Kasai die zich die dag naar de tering ging zuipen, omdat hij (ten onrechte) niet in het team opgenomen was.

quote:

Op maandag 5 februari 2018 23:44 schreef Redefine het volgende:

[..]

When showboating goes wrong En uiteindelijk achtervolgt het nog haar hele carrière. Want ze werd geloof ik vier keer wereldkampioen ofzo, maar steeds als favoriet ging er wel iets mis op de Spelen

Dit keer is ze verre van favoriet, misschien lukt het nu dan

Volgens mij tijdens de Spelen van ‘92: een Zwitserse tennisser had niet gedacht dat ie ver zou komen en feestte er rustig op los tijdens de Spelen, tot het hem begon op te breken toen hij een vijfsetter kreeg geloof ik, in de kwartfinale. Je leefde gewoon met ‘m mee.

Dat Yvonne Van Gennip hier nog niet voorbij is gekomen, verbaast mij.

Yvonne die in 1988 maar liefst drie maal onverwacht Karin Kania en Andrea Ehrig had afgetroefd.

quote:

Op dinsdag 6 februari 2018 07:02 schreef heywoodu het volgende:

[..]

Dit keer is ze verre van favoriet, misschien lukt het nu dan

Ja, wie weet. Zou opeens anders kunnen zijn. Zou het verhaal wel rond maken als ze m nu wel pakt.

quote:

Op dinsdag 6 februari 2018 06:58 schreef heywoodu het volgende:

[..]

Jij bent echt veel ouder dan ik had verwacht, of pak je er ook gewoon sowieso mooie momenten bij ipv wat je je zelf nog kan herinneren van destijds?

Nieminen heb ik als klein kind gezien. Om als 16 jarige eerst de vierschanzentournee te winnen en daarna zo te presteren bij de OWS heeft indruk gemaakt. Niet veel later werden de regels aangepast voor de lengte van de skies en de wijdte van de pakken en toen was het feest over voor Toni.

Pirmin heb ik denk ik niet gezien op de OWS maar ik herinner wel races van hem en hij heeft tot 1990 geskied. Misschien later opgepikt want ik was toen nog wel erg jong.

Daehlie en OEB heb ik in mijn jeugd wel gezien op de OWS dus daarom spring ik iets minder snel op de Klaebo is de beste ooit wagen

quote:

Op maandag 5 februari 2018 23:26 schreef Redefine het volgende:
Er zijn al een aantal voor mij zeer memorabele momenten voorbij gekomen. Wel wil ik nog het Japanse goud bij het schansspringen in Nagano nog toevoegen. Ik kan er eigenlijk geen fatsoenlijke video van vinden, dus daarom hieronder een Japanse terugblik op die dag:

98長野五輪スキージャンプ団体 感動�金メダル

Het mooie van die wedstrijd was uiteraard de genoegdoening voor Masahiko Harada. Vier jaar daarvoor in Lillehammer was het namelijk (mede) door zijn zeer tegenvallende tweede sprong in de teamwedstrijd dat Japan van de hoogste trede afviel en met zilver naar huis moest. Dat was toen al best een gedoe en vooral in Japan kwam Harada er niet echt goed vanaf.

Vier jaar later in Nagano kon hij gelukkig revanche nemen. Hij hier wel nog het voordeel dat Funaki (god) die tijd op de toppen van zijn kunnen aan het springen was. Die won toen namelijk al goud en zilver individueel. De eerste sprong leek het echter toch weer helemaal fout te gaan door toedoen van Harada, want door een waardeloze sprong leek goud er niet in te zitten. Maar met zijn tweede sprong maakte hij het helemaal goed. Met een reuzensprong van 137 meter evenaarde hij het Olympische record. Waarna Japan weer helemaal in de race was voor goud. Funaki maakte het vervolgens af in de vierde sprong, waarmee het eerste Japanse teamgoud op deze discipline een feit was.

Ik herinner mij van dat moment vooral het interview met Harada die volledig in tranen was van blijdschap. Prachtige beelden waren dat

Ook mijn favoriete moment

Op de onderste nog een seconde Mart aan het eind

quote:

Op maandag 5 februari 2018 23:27 schreef Timmeehh het volgende:

The Most Unexpected Gold Medal In History - Steven Bradbury | Salt Lake 2002 Winter Olympics

Steven Bradbury die goud pakt namens Australië op de 1000m shorttrack in Salt Lake City, vanuit geslagen positie, omdat zijn 4 tegenstanders in de laatste bocht allemaal op hun plaat gingen

Niet vergeten dat hij in de kwart en halve finale ook al mazzel had

de deelname van de Nederlandse mannen ijshockeyploeg in 1980


zelf niet bewust meegemaakt helaas maar het heeft me in zekere zin wel gevormd en deze heren waren natuurlijk mijn grote helden toen ik opgroeide

als ik moet kiezen uit wat ik zelf heb meegemaakt dan is het een beetje een gelijkspel tussen T.J. Oshie's shootout antics


en Sauerbrei dr gouden medaille

quote:

Op dinsdag 6 februari 2018 12:36 schreef Idisrom het volgende:
Dat Yvonne Van Gennip hier nog niet voorbij is gekomen, verbaast mij.

Yvonne die in 1988 maar liefst drie maal onverwacht Karin Kania en Andrea Ehrig had afgetroefd.

Toen was ik een half jaar oud. Ik kan mij er weinig van herinneren.

quote:

Op maandag 5 februari 2018 22:25 schreef Janneke141 het volgende:
Voor mijn moeder in ieder geval deze. Die krijgt nog steeds tranen in d'r ogen als ze hiernaar kijkt:

Torvill & Dean Bolero 1984 Olympic Winning Routine

Ja Fantastisch!