Ik ben van '71, opgegroeid in Amsterdam oud west en dat ging ongeveer net zo. behalve dan dat bij ons in de (best wel lange en relatief autoluwe straat) zo veel kids woonde tussen de 4 en 14 dat er altijd wel wat te doen/spelen viel op straat. Veel blikkie trap, eilandje verhuren, bordje tik, iemand-is-hem-niemand-is-hem, fietswedstrijdjes, hinkelen, trefbal, bandenvoetbal (mocht nog tegen echte autobanden, op één auto na. De ijzeren auto's van toen konden dat nog hebben
. De meesten hadden een loper, en die paste op bijna alle voordeuren (ja echt
) waarmee je in het trapgat van het huis terecht kwam. Als je echt stoer of oud genoeg was had je ook de sleutel van je huis zelf.
Omdat we eigenlijk altijd gewoon in de straat waren bestond het naar huis gaan uit het wachten tot je moeder uit het raam hing, je naam riep gevolgd door 'eten!' en dan ging je. En als je een van de laatsten was die geroepen was ging je zelf maar naar huis. Na het eten ging je vaak weer naar buiten tot het donker werd (zomers dan). 's-winters was je gewoon in je eigen huis 's-avonds, boek lezen, spelen met je eigen spulletjes of tv mee kijken (oh wat vond ik de Hulk toen doodeng
en wat was ik verliefd op de man van zes miljoen
)
Bij slecht weer zaten we allemaal bij iemand in de kelder (jaja, ik weet hoe dat klinkt
) waar we sprongen op spiraalbedbodems, en met opblaasballen en bordspelletjes. Of we zaten in het trapgat te wachten tot de bui over was gewaaid.
Bij mij waren het dus niet de kinderen waar ik bij op school zat. De meesten zaten op de openbare school 2 straten de ene kant op, ik zat op een montessorischool 3 straten + brug de andere kant op. Ook speelde ik toen eigenlijk zelden tot nooit bij kinderen van mijn klas. Behalve op 'n verjaardagsfeestje.
Oh en later hadden we standaard een kwartje bij ons, zodat je altijd kon bellen naar huis (dus via een telefooncel met muntgeld
). Maar had het lef niet het te gebruiken als het ook niet echt spannend of belangrijk was! Nee, dat kwartje was voor noodgevallen!