abonnement bol.com Unibet Coolblue
  zondag 4 februari 2018 @ 07:37:29 #1
423997 Lunatiek
RadicaalFilosoof
pi_176941781
Ik hoor steeds vaker over "speelafspraken". Dat ouders dus afspreken bij wie hun kind gaat spelen en wanneer, en wanneer het kind weer opgehaald wordt en zo.

Maar hoe ging dat vroeger?

TS begint:
Jaren '70, plattelandsstadje: Op school of net na schooltijd besluit ik als schoolkind zelf met wie ik ga spelen. Dat gebeurt vrij spontaan, 's ochtends heb je nog geen idee bij wie je na schooltijd gaat zijn.
Waar ik ga spelen staat nog niet vast als het wie min of meer vaststaat. Je gaat van school naar huis met je speelkameraden, of soms ook niet. Het idee is dat je even langs huis gaat om te vertellen bij wie je gaat spelen, waarna je gelijk zelfstandig naar je vrienden gaat. Alternatief, als je vrienden in de buurt wonen, is om met de hele groep langs de huizen te trekken en te kijken waar spelen het beste uitkomt en bij de andere huizen even te zeggen waar jullie zijn - zo ongeveer.
Er wordt veel buiten gespeeld, op straat, als je iets te drinken wilt hebben valt de hele groep binnen bij de dichtstbij zijnde ouderlijke woning. Er is altijd wel ranja en een snoepje.
Aan het einde van de middag krijg je vanzelf wel door dat je naar huis moet: je krijgt trek, of de moeder van het vriendje bij wie je speelt zet de piepers op. Opgehaald wordt je niet, je gaat zelfstandig naar huis, lopend of met de fiets. Als je de tijd echt vergeet, loop je de kans dat je ouders opbellen en vragen of je naar huis komt. Opbellen dus naar de vaste lijn van de ouders van dat vriendje, mobiele telefonie moet nog uitgevonden worden. En als er geen telefoon is, dan krijg je straf als je te laat bent, je kunt toch wel klokkijken, sukkel? Daar heb je een horloge voor gekregen.

Buiten je eigen wijk kwam je niet, qua spelen. Daar waren kinderen van andere scholen. Iedereen ging immers naar de lagere school die het dichtst bij was, tenzij christelijk. Je moest ook zelfstandig naar school en qua veiligheid was het handig dat dat niet te ver was. Mijn actieradius qua spelen beperkte zich tot een buurtje met hofjes, speelterreinen en schoolpleinen tussen drukkere wegen die ik niet (zomaar) mocht oversteken. Ook waren er veel bouwterreinen. Daardoor wisten mijn ouders ongeveer waar ze mij moesten zoeken als ze me nodig hadden. Regelmatig fietsten mensen door het buurtje om iemand te zoeken, dat werd al snel een soort sneeuwbal: "ik hoorde van Jeroen dat Erik zei dat je moeder heeft gevraagd of je naar huis komt." En dat deed je dan.

Je speelde sowieso minder met kinderen van andere scholen, zelfs niet als het buurkinderen waren - op school gebeurde immers alles, daar bepaalden de gebeurtenissen bij wie je ging spelen.

Incidenteel waren er werkende ouders. Dan kon je daar niet spelen, tenzij die ouders het goed vonden dat sleutelkinderen zonder toezicht vriendjes uitnodigden. Maar dat waren dan megahippie-ouders, en zeldzaam.
De andere ouders beschouwden zich niet als kinderopvang. Daarvoor waren wij te zelfstandig. Je was toch meestal zonder ouderlijk toezicht op straat, (die befaamde jaren '70 hofjes en woonerven) en bij slecht weer kwam het voor dat je de middag bij verschillende vrienden doorbracht omdat je halverwege het spelen samen bedacht dat dat andere vriendje precies dat in huis had wat je nodig had voor je spel op dat moment. Spontaan, intuïtief.

Op de kleuterschool ging het iets anders: daar werd ik opgehaald, maar als je bij iemand wilde spelen ging je met dat vriendje en zijn moeder mee. Omdat je eigen moeder je op kwam halen op het schoolplein, wist die dus waar je was, dat werd daar doorgegeven door de moeder can het vriendje. Daar werd je dan aan het eind van de middag opgehaald als de weg naar huis te gevaarlijk of te ver was en anders moest je het zelf lopen of fietsen.

Maakten jullie ouders speelafspraken, en in welke periode was dat?
pi_176941916
Bij mij in de jaren 90 ging het meestal : mag ik morgen (of vanmiddag, als het voor de middagpauze besproken was) bij X spelen. En dan ging je daarheen en werd je opgehaald om 5 uur.

Al weet ik niet goed meer hoe ik er kwam. ik woonde ver buitenaf en kwam als enige met de auto, dus mischien achterop de fiets van een ander?
  Boks-Chick zondag 4 februari 2018 @ 08:28:30 #3
118131 BrandX
BoksChick & CoffeeAddict
pi_176942007
Ik ben van '71, opgegroeid in Amsterdam oud west en dat ging ongeveer net zo. behalve dan dat bij ons in de (best wel lange en relatief autoluwe straat) zo veel kids woonde tussen de 4 en 14 dat er altijd wel wat te doen/spelen viel op straat. Veel blikkie trap, eilandje verhuren, bordje tik, iemand-is-hem-niemand-is-hem, fietswedstrijdjes, hinkelen, trefbal, bandenvoetbal (mocht nog tegen echte autobanden, op één auto na. De ijzeren auto's van toen konden dat nog hebben :D. De meesten hadden een loper, en die paste op bijna alle voordeuren (ja echt :D) waarmee je in het trapgat van het huis terecht kwam. Als je echt stoer of oud genoeg was had je ook de sleutel van je huis zelf.

Omdat we eigenlijk altijd gewoon in de straat waren bestond het naar huis gaan uit het wachten tot je moeder uit het raam hing, je naam riep gevolgd door 'eten!' en dan ging je. En als je een van de laatsten was die geroepen was ging je zelf maar naar huis. Na het eten ging je vaak weer naar buiten tot het donker werd (zomers dan). 's-winters was je gewoon in je eigen huis 's-avonds, boek lezen, spelen met je eigen spulletjes of tv mee kijken (oh wat vond ik de Hulk toen doodeng :o en wat was ik verliefd op de man van zes miljoen O+)

Bij slecht weer zaten we allemaal bij iemand in de kelder (jaja, ik weet hoe dat klinkt :')) waar we sprongen op spiraalbedbodems, en met opblaasballen en bordspelletjes. Of we zaten in het trapgat te wachten tot de bui over was gewaaid.

Bij mij waren het dus niet de kinderen waar ik bij op school zat. De meesten zaten op de openbare school 2 straten de ene kant op, ik zat op een montessorischool 3 straten + brug de andere kant op. Ook speelde ik toen eigenlijk zelden tot nooit bij kinderen van mijn klas. Behalve op 'n verjaardagsfeestje.

Oh en later hadden we standaard een kwartje bij ons, zodat je altijd kon bellen naar huis (dus via een telefooncel met muntgeld :P). Maar had het lef niet het te gebruiken als het ook niet echt spannend of belangrijk was! Nee, dat kwartje was voor noodgevallen!
lolwut
pi_176942031
Ik weet nog de eerste keer dat ik 'alleen'(met mn broer) naar een vriendje ging fietsen, ik denk dat ik vier was. En ging in dat dorp altijd zonder mn ouders weg. Maar daar kon dat want we woonden aan de bosrand tegen een dorp aan wat geen doorgaande weg had. Dat was eind jaren 80.

Later, begin jaren 90, woonden we ergens anders en buitenuit. En daar werden tussen de ouders wel speelafspraken gemaakt, omdat de afstanden te groot waren om te fietsen als tien jarige.

Daarna mid jaren 90 in de stad was dat weer voorbij. Maar ik moet zeggen dat ik het wel leuk en 'spannend' vond als er ergens anders een speelafspraak was gemaakt, soms kende je het andere kind niet eens en als je echt mazzel had belande je bij een boer: met een hooischuur, tractors en dieren.
pi_176942657
Dat regelden we zelf wel ja. Speelafspraken :')
Ja doei.
  zondag 4 februari 2018 @ 09:47:14 #6
129292 LXIV
Cultuurmoslim
pi_176942704
Na school ging je gewoon de straat op en daar was iedereen. Je speelde met de kinderen uit je straat, niet met die uit je klas.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
  zondag 4 februari 2018 @ 09:55:53 #7
131591 Leandra
Is onmogelijk
pi_176942808
Ja, vroeger, toen je lopend naar school kon en je klasgenoten ook allemaal in de buurt woonden.
Dat werkt dus niet meer zo als je 2 kilometer verderop naar school gaat, en je klasgenoot ook.
Zeker niet als je 7 bent, want alleen door de stad fietsen is er dan niet bij.

En de helft van de kinderen gaat naar de BSO, dat beperkt de mogelijkheden ook nogal.

Overigens is het hier meestal gewoon na school dat hij meegaat met een ander kind, of dat een ander kind meegaat naar ons, dan moet je als ouder wel even weten waar je je kind moet ophalen.
Wullie bin KOEL © Soneal
Why be difficult when, with a bit of effort, you could be impossible?
  zondag 4 februari 2018 @ 10:00:13 #8
131591 Leandra
Is onmogelijk
pi_176942859
Ik speelde (jaren 70) gewoon buiten met wie er was, klasgenoten, buurkinderen (dat was grotendeels hetzelfde), mijn oudste zoon in Schubbenkutteveen in de jaren 90/00 idem.
Met mijn jongste woon ik weer in de stad (waar zogenaamd alles dichtbij is VS Schubbenkutteveen), en wonen er amper kinderen in de straat, op ons pleintje gewoon helemaal geen kinderen.
Wullie bin KOEL © Soneal
Why be difficult when, with a bit of effort, you could be impossible?
pi_176942952
quote:
0s.gif Op zondag 4 februari 2018 09:47 schreef LXIV het volgende:
Na school ging je gewoon de straat op en daar was iedereen. Je speelde met de kinderen uit je straat, niet met die uit je klas.
Dit. Wij woonden allemaal in dezelfde straat, maar zaten op verschillende scholen. Af en toe kwam er een schoolkameraadje meedoen, maar dat waren uitzonderingen.
pi_176942972
quote:
0s.gif Op zondag 4 februari 2018 09:47 schreef LXIV het volgende:
Na school ging je gewoon de straat op en daar was iedereen. Je speelde met de kinderen uit je straat, niet met die uit je klas.
Juist, tenzij er een uit de klas ook in de straat woonde, dan mocht die soms wel eens meedoen.
pi_176943027
We gingen bijna altijd naar buiten, jongens en meisjes meestal gemengd en we maakten alleen de eerste keer dat we naar iemand gingen een afspraak met de moeders.
We speelden wel vooral met kinderen van de eigen school. De kinderen van de openbare school woonden in een ander deel van het dorp en de kinderen van de gereformeerde basisschool speelden niet buiten of niet met ons in elk geval.

Bij regen speelden we samen binnen meestal kleuren of de meer meisjesachtige dingen.
pi_176943106
quote:
0s.gif Op zondag 4 februari 2018 09:47 schreef LXIV het volgende:
Na school ging je gewoon de straat op en daar was iedereen. Je speelde met de kinderen uit je straat, niet met die uit je klas.
Dit.
pi_176943168
Jaren '90: ik bedacht zelf als ik bij iemand wilde spelen (of als anderen bij mij mochten spelen). Alles mocht, maar moest wel even naar huis bellen waar ik zat. Wilde ik blijven eten (kwam niet zo vaak voor), dan moest ik voor 17.00 bellen zodat mijn moeder er rekening mee kon houden. Maar ze was niet zo moeilijk, dus als ik het een keer vergat, dan was ze gelukkig niet gelijk van slag. In tegenstelling van moeders van vriendinnetjes.... Die hysterisch een half uur na de schoolbel al alle andere moeders afbelden om te kijken waar hun kind was...
Somebody that I used to know
pi_176943173
Gewoon lekker buiten. We hadden vroeger het grote en het kleine pleintje waar we ons vermaakten. Anders stoepranden ofzo.
pi_176944848
Ik ging na school altijd naar huis (ik vond een lege school heel raar) en speelde meestal met de buurjongens. We speelden meestal buiten. We wilden ook wel binnen, maar we werden toch steeds aangemoedigd naar buiten te gaan. Achteraf gezien was dat denk ik ook wel goed voor ons, want zo bleven we in beweging.

Je moest jezelf zien te vermaken en dat heeft me creatiever gemaakt met weinig materiaal.

We hebben ook het naastgelegen park verkend, echt elk bosje/perkje. Er stond ook een boerderij met een stukje modderig bos en een stukje zand daarnaast waar soms paarden voorbij kwamen. Het geluid van die hoge bomen, die vele blaadjes in de wind. En het inschatten van het weer en de tijd en de richting door alleen maar naar de lucht te kijken.

Je had nooit een mobiel bij je, want die bestond nog niet. Dus als je op dat moment zou verdwijnen, kon niemand weten waar je zat _O_

We woonden in een straatje waar we een keertje met stoepkrijt een hele weg hadden getekend, inclusief middenstrepen (net zoals op de snelweg :P ). Maar voor 1 huis hield die weg even op en ging die krijtweg een huis verder weer door want die bewoner wilde dat niet voor zijn huis hebben...zo gezegd zo gedaan O-)

En "boomhutten" timmeren (wat uiteindelijk niet meer dan een paar planken waren, sloeg eigenlijk nergens op :') ) en klimmen! Heel veel klimmen in de buurt. Ik kon via deuropeningen op daken komen (zolang de zijkanten niet te glad waren), gratis ballen van die daken rapen :P

En dan weer nageroepen worden als ik weereens op een schuurdak was geklommen (want dan ging het dak lek of zo) en de vele katten.

En uiteraard met rozebottels naar elkaar gooien, soms dus met een tennisracket :')
En dan proberen elkaar af te weren _O-
auw :'(

En altijd spontaan, gewoon aanbellen en kijken/vragen of iemand thuis was.
pi_176944976
quote:
0s.gif Op zondag 4 februari 2018 10:26 schreef Colafles63 het volgende:
Gewoon lekker buiten. We hadden vroeger het grote en het kleine pleintje waar we ons vermaakten. Anders stoepranden ofzo.
Zijn die dingen niet loodzwaar? :P

Wat we ook deden was bessen of takken op boomstronken mikken, kijken wie het vaakst kon raken.
Wel handig als er weereens een voetbal in een boom vastzat waar je niet in die boom kon klimmen, zoek je een flinke steen of tak en dan zo proberen te gooien dat als je mist, je niet per ongeluk een auto of raam kunt raken :P
pi_176945015
We gingen ook langs de huizen in de wijk waar we woonden en belden aan met de vraag waar welke straat lag (die we uiteraard gewoon wisten te liggen). De moeite die al die lieve mensen deden om ons de juiste weg te wijzen.... en wij pisten natuurlijk in onze broek. Waren we weL wat ouder. Jaar of 10 ofzo.

Ja ach. Als je jong bent doe je weleens gekke dingen.
  User die je het meest gemist hebt 2022 zondag 4 februari 2018 @ 12:13:29 #18
78918 SeLang
Black swans matter
pi_176945248
Speelafspraken? :? Daar heb ik nog nooit van gehoord.

Na schooltijd ging ik of naar huis of naar een vriendje. Dat was allemaal okee, als ik maar met etenstijd (17:30) thuis was. Zo niet dan werd mijn moeder erg ongerust.

Ik was wel een speciaal kind in de zin dat ik altijd in mijn eentje aan het rondzwerven was op mijn fiets. Ik was regelmatig een hele dag weg en dan was ik op mijn kinderfietsje gewoon naar een andere stad gefietst of gewoon kriskras de hele stad door. Ik had een kilometerteller op dat kinderfietsje en op het laatst (toen de fiets te klein voor mij werd) stond er meer dan 5000km op de teller _O- Mijn ouders schrokken zich elke keer een ongeluk als ik vertelde waar ik allemaal was geweest.

Jaren '70 btw
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
  zondag 4 februari 2018 @ 14:06:05 #19
423997 Lunatiek
RadicaalFilosoof
pi_176947136
quote:
0s.gif Op zondag 4 februari 2018 09:47 schreef LXIV het volgende:
Na school ging je gewoon de straat op en daar was iedereen. Je speelde met de kinderen uit je straat, niet met die uit je klas.
Er woonden niet veel kinderen van mijn leeftijd in de straat :{ Was ook niet zo'n grote straat. Er was meestal een kliek van een paar schoolvriendjes, broers en zussen van ongeveer dezelfde leeftijd, hun vrienden en wat buurtkinderen.
Maar christelijken en openbaren speelden nooit samen om de een of andere reden.
  zondag 4 februari 2018 @ 19:15:38 #20
129292 LXIV
Cultuurmoslim
pi_176954734
quote:
1s.gif Op zondag 4 februari 2018 14:06 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Er woonden niet veel kinderen van mijn leeftijd in de straat :{ Was ook niet zo'n grote straat. Er was meestal een kliek van een paar schoolvriendjes, broers en zussen van ongeveer dezelfde leeftijd, hun vrienden en wat buurtkinderen.
Maar christelijken en openbaren speelden nooit samen om de een of andere reden.
Dat deden wij ook niet. Openbaren Klapsigaren, Katholieken Elastieken.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
pi_176955813
In mijn jeugd, jaren '80, ging het beide. Speelde ik in de straat dan melde ik dat en ging weer naar buiten. Echter ging ik buiten mijn toegestane actieradius dan vroeg ik tussen de middag toestemming en naar gelang waar het was (en mijn leeftijd) ging ik zelf naar huis of werd ik opgehaald.

Nu ben ik zelf moeder van een dochter. Ze is 7. We wonen buiten het dorp aan een ontsluitingsweg en de dichtstbijzijnde school heeft best een groot verzorgingsgebied. Ik durf nu net mijn dochter alleen naar school te laten gaan. Haar vriendinnen wonen best ver uit elkaar en er zitten wat drukke straten maar ook boswegen tussen. Dus er wordt afgestemd met ouders of de kinderen kunnen spelen en waar als de kinderen aangeven dat ze willen spelen. Ik vind haar nog echt te jong om te gaan zwerven of er iemand thuis is.
  Moderator / Redactie Sport / Weblog dinsdag 6 februari 2018 @ 14:51:31 #22
17650 crew  rubbereend
JUICHEN
pi_176992139
mooi topic
DeLuna vindt me dik ;(
Op zondag 22 juni 2014 12:30 schreef 3rdRock het volgende:
pas als jullie gaan trouwen. nu ben je gewoon die Oom Rubber die met onze mama leuke dingen doet :)
  dinsdag 6 februari 2018 @ 16:07:49 #23
74976 JDude
groetjes, veldmuis
pi_176993721
quote:
0s.gif Op zondag 4 februari 2018 12:13 schreef SeLang het volgende:

Ik was wel een speciaal kind in de zin dat ik altijd in mijn eentje aan het rondzwerven was op mijn fiets. Ik was regelmatig een hele dag weg en dan was ik op mijn kinderfietsje gewoon naar een andere stad gefietst of gewoon kriskras de hele stad door. Ik had een kilometerteller op dat kinderfietsje en op het laatst (toen de fiets te klein voor mij werd) stond er meer dan 5000km op de teller _O-
Zo herkenbaar dit _O-. Ik woonde in een dorp maar fietste rustig naar een van de twee naburige steden, zo'n 10 km verderop. Of naar de spoorlijn, treinen kijken. Zonder dat iemand wist waar ik uithing :').
It's always around me, all this noise
But not nearly as loud as the voice saying
"Let it happen, let it happen (It's gonna feel so good)
Just let it happen, let it happen"
  woensdag 7 februari 2018 @ 01:15:40 #24
431496 girlnextdoor.
Could be mine, could be yours.
pi_177005636
Ik moest me helaas alleen vermaken, omdat ik zó erg gepest werd dat ik geen vrienden had. Als ik dan al eens met iemand wilde spelen, zei mijn moeder meestal nee omdat het kind of de ouders haar niet aanstonden. Ik heb een hele hoop sociale vaardigheden gemist hierdoor, die later mbv een psycholoog zijn bijgesteld.

Anyway, ik vind het wel bijzonder om te lezen hoe het bij jullie allemaal ging.
With love :*
pi_177005669
quote:
0s.gif Op zondag 4 februari 2018 09:55 schreef Leandra het volgende:
En de helft van de kinderen gaat naar de BSO, dat beperkt de mogelijkheden ook nogal.
Dat komt omdat vroeger pa werkte en ma thuis was voor het huishouden en de kinders.
En daar kon je toen gewoon een tweekapper van betalen.

Tegenwoordig moet je haast wel 2 salarissen hebben om een leuk huisje te kopen.

Dus worden die kutkinderen in de BSO geflikkerd.

En ons met zn allen maar afvragen waarom die blagen die net van school af komen een werkethiek hebben van likmevestje. Die hebben nooit een opvoeding genoten. Ofja, die werden op de BSO opgevoed ipv thuis.

Ik ben voorstander van om kinderen veel meer thuis te laten en desgewenst zo nu en dan
bij lastig gedrag even te beuken met Rikkie. De stok voor het opvoedkundige tikkie.

:@
"The only sight worse than a sad dwarf is a very sad dwarf"
"Met dubbel s welteverstaan"
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')