. Nou wist 'men' mij te vertellen dat dat niet zo'n aardschok zou zijn als het krijgen van je eerste kind.Dat klopt, emotioneel is het allemaal een stuk minder heftig, maar logisitiek vind ik het nogal een toer, vanmorgen waren wij om 10 uur "al" in de kleren, voordat iedereen gevoed en gewassen is ben je toch zo een aardig poosje verder
.Ook vond ik de kraamtijd best lastig, zelf ben je nog niet echt goed op de been, oudste gooit uiteraard met regelmaat de kont tegen de krib, want is volledig uit zijn doen, het voeden van de nieuwe baby vraagt erg veel tijd, waar oudste dan ook weer niet echt blij van wordt.
Manlief is thuis, er is een kraamverzorgster, veel visite en aanloop, ik vond het op een gegeven moment echt heel zielig voor Freek.
Hoe hebben jullie het krijgen van je tweede kind ervaren? En wat zijn de tips en truuks om iedereen (bij voorkeur ook jezelf niet vergeten!) tevreden te houden?
.Anyway bedankt nog voor de reacties.
Wat betreft de pop-poli : daar had ik bij de eerste zwangerschap ook een gesprek mee gehad. Niet bijster veel aan gehad toen.
En gewoonmezelf87 bedankt voor je ervaring. Lijkt me heftig. Hebben jullie een regeling?
En een echt groot vangnet heb ik niet. Mijn ouders zijn er gelukkig nog maar ja niet de jongste meer. En ik heb niet echt mensen in de omgeving met kleine kinderen. Maar misschien als onze dochter naar school gaat dat dan wat meer komt ook.
Wij waren bang dat als we zouden wachten de angst voor de herhaling zou overwinnen
Wij hadden altijd al de wens van drie kinderen (2 snel achter elkaar en 1 na 5 jaar), dus daar zijn we ook voor gegaan.
En qua kosten heb ik voor de jongste zeer weinig uitgegeven en heel eerlijk geef ik nog steeds weinig uit.
Voor mu nummer drie staan er alleen een nieuw badje en een nieuwe draagdoek (maar dat is extra) op m'n lijstje dus dat is niet zo duur
Wat ik merkte is dat de eerste tijd veel minder zwaar voelde. Ik denk dat het net zo zwaar was, maar door de ervaringen die ik met nr 1 had, was ik veel meer ontspannen. Niet tot uit den treure lezen wat er wel en niet mag, voedingen tellen, uurtjes slaap tellen. Ik liet het allemaal maar komen en dat heeft ons veel rust gegeven.
Natuurlijk, elk kind is anders, maar de ervaring met je eerste komt met nr 2 erg goed van pas
En wij hebben aan kind ' best veel geld uitgegeven, maar dat is een keuze geweest. Kind 2 was stukken goedkoper
We hadden bijna alle grote dingen bewaard. Ik heb veel nieuw gekocht, maar bijna alles in de sale.
.
Dit zal idd een hoop schelen aangezien je toch al wel een beetje weet wat je kunt verwachten. Zul je zien dat we dan een huilbaby krijgenquote:Op zaterdag 3 februari 2018 08:34 schreef Roomsnoes het volgende:
Wat ik merkte is dat de eerste tijd veel minder zwaar voelde. Ik denk dat het net zo zwaar was, maar door de ervaringen die ik met nr 1 had, was ik veel meer ontspannen. Niet tot uit den treure lezen wat er wel en niet mag, voedingen tellen, uurtjes slaap tellen. Ik liet het allemaal maar komen en dat heeft ons veel rust gegeven.
Natuurlijk, elk kind is anders, maar de ervaring met je eerste komt met nr 2 erg goed van pas
Dat lijkt mij idd ook heel fijn ja. Dat ze dan fijn elkaar hebben om mee te spelen.quote:Op zaterdag 3 februari 2018 09:30 schreef __Isis__ het volgende:
Ik vond het ook de eerste tijd zwaarder met 2 dan met 1, maar er zat ook maar anderhalf jaar tussen. Ik vind het sinds ze ongeveer 3 en 4 zijn juist makkelijker dan 1 kindje. Dat verschil zie ik ook goed bij 2 bevriende stellen met 1 kindje, zij hebben minder hun handen vrij. Onze kinderen hebben elkaar om mee te spelen/kletsen/grapjes maken/spelletjes doen, dat is zo fijn en gezellig voor ze, maar ook voor ons om te zien
kind1 en kind2 kunnen niet goed met elkaar meer opschieten.
kind2 en kind3 kunnen echt niet met elkaar opschieten.
kind3 kan wel met kind1 en kind4 goed opschieten.
kind2 en kind4 is grote liefde vooral van kind2.
kind4 mag iedereen wel zolang hij met je kan spelen is hij tevreden voorlopig.
Maar als ze een gezamenlijke vijand hebben (mij bijvoorbeeld of kindjes buiten) zijn ze wel echt een hecht team. De fijne samen speel momenten verlichten heel erg de werklast maar de politie/scheidsrechter momenten vind ik echt heel shit.
wat ik bedoelde met minder zwaar is vooral dat ik minder shits geef.
met maar 1 kind kan je veel perfecter opvoeden en ook denken dat dit moet of kan of je lukt
.echt ALLES wat werkte met kind1 ging anders bij a-typical kind2, driftige kind3 en hardloper kind4
Baby 2 huilde beduidend meer dan baby 1. En toch denk ik dat we, als het andersom had geweest, veel meer gestressed hadden geweest.quote:
[..]
Dit zal idd een hoop schelen aangezien je toch al wel een beetje weet wat je kunt verwachten. Zul je zien dat we dan een huilbaby krijgen
Ik heb met baby 1 geleerd dat je niet kan verwachten dat een baby zelf inslaapt, of genoeg heeft aan 6x pd de borst, dat een baby nabijheid nodig heeft etc. Daarmee konden we de huilperiode beter aan, denk ik.
Dat weerhoudt ons voorlopig echt van een tweede. Het 'trauma' (ik weet geen beter woord) van onze huilbaby zit echt heel diep.quote:
[..]
Zul je zien dat we dan een huilbaby krijgen
Als je dat van te voren eens kon weten...
Inmiddels hebben we ook nog eens een heldere verdeling thuis (mijn lief werkt thuis en ik als ik werk ook). Het grootste gedeelte breng ik tegenwoordig met onze kindjes samen door en daarin draait het vooral om spelen, ontdekken en ons huisje verzorgen. En de spaarzame tijd die ik heb voor mezelf besteed ik vooral aan zaken waar mijn hart werkelijk naar uit gaat.
Ik ben nog nooit zo ontspannen geweest!We zijn dus eigenlijk ook nu 'zomaar' in het avontuur van 3 kindjes gesprongen, wat mij betreft kan het er alleen maar leuker op worden.
Ik weet nog hoe je beschreef dat je niet zeker wist of je er meer dan 1 wilde of aan kon. En nu is nr 3 in de maak! <3quote:
Baby1 was hier heel 'heftig', vooral mijn depressie in het eerste jaar. Bij baby2 ging alles opeens supervloeiend. Ik wist precies hoe ik moeder moest en wilde zijn.
Inmiddels hebben we ook nog eens een heldere verdeling thuis (mijn lief werkt thuis en ik als ik werk ook). Het grootste gedeelte breng ik tegenwoordig met onze kindjes samen door en daarin draait het vooral om spelen, ontdekken en ons huisje verzorgen. En de spaarzame tijd die ik heb voor mezelf besteed ik vooral aan zaken waar mijn hart werkelijk naar uit gaat.
We zijn dus eigenlijk ook nu 'zomaar' in het avontuur van 3 kindjes gesprongen, wat mij betreft kan het er alleen maar leuker op worden.
Oh wat naar voor jullie zeg 😪. Ik kan me er niks bij voorstellen want ons kind huilde/huilt zelden. Maar twee keer een huilbaby zou toch statistisch uitgesloten moeten zijn?quote:
[..]
Dat weerhoudt ons voorlopig echt van een tweede. Het 'trauma' (ik weet geen beter woord) van onze huilbaby zit echt heel diep.
Als je dat van te voren eens kon weten...
Dat is een risico dat je dus niet kan uitsluitenquote:
[..]
Oh wat naar voor jullie zeg 😪. Ik kan me er niks bij voorstellen want ons kind huilde/huilt zelden. Maar twee keer een huilbaby zou toch statistisch uitgesloten moeten zijn?
je kunt hem dus beter incalculeren. Ik snap heel goed wat Hup zegt. Ik weet niet of onze dochter getypeerd mag worden als huilbaby, maar ze kon er wat van. Reflux, pijn, met gemak 6 voedingen per nachten en het onvermogen om haar in bed te kunnen leggen (want reflux = pijn = gillen). Zelfs nu ze bijna vier is, heb ik nog steeds hartkloppingen als ze ziek is en ik haar een keer slapend weg probeer te leggen. Die setting is zo diepgeworteld in mijn stressstationnetje dat die associatie stijf overeind blijft en daardoor ook echt voor een soort angst/stress zorgt die ik dus tot in mijn keel voel.
Wij zijn heel bewust ook pas later voor een tweede kindje gegaan, omdat dat eerste jaar onwijs heftig was qua huils en impact. Het was op veel vlakken ook genieten hoor, maar zo weinig slaap en zoveel stress en nachtelijke wandelingen in de draagdoek heen-en-weer door het huis zag ik niet snel weer zitten. En ik ben toch best goed in staat om mee te veren, te accepteren en te rationaliseren. Ik kon gewoon niet voor me zien dat ik dat allemaal weer zou doen, omdat de impact ervan pas duidelijk werd toen de storm wat was gaan liggen.
En nu kijken we onwijs uit naar de komst van onze tweede. Ik ben benieuwd hoe dat gaat zijn. We hebben al een behoorlijk intensieve baby-ervaring in de pocket, dus als het weer zo wordt weten we in ieder geval een paar dingen zeker:
- we kunnen dit echt (samen, alleen, om en om, wat er nodig is)
- we doen niets verkeerd, sommige babies huilen gewoon wat meer dan andere babies
- ze drogen fantastisch op
- op een dag wordt het beter, echt.
Die overtuigingen hebben we toch maar mooi gewonnen
Fijn verhaal!quote:
Baby1 was hier heel 'heftig', vooral mijn depressie in het eerste jaar. Bij baby2 ging alles opeens supervloeiend. Ik wist precies hoe ik moeder moest en wilde zijn.
Inmiddels hebben we ook nog eens een heldere verdeling thuis (mijn lief werkt thuis en ik als ik werk ook). Het grootste gedeelte breng ik tegenwoordig met onze kindjes samen door en daarin draait het vooral om spelen, ontdekken en ons huisje verzorgen. En de spaarzame tijd die ik heb voor mezelf besteed ik vooral aan zaken waar mijn hart werkelijk naar uit gaat.
We zijn dus eigenlijk ook nu 'zomaar' in het avontuur van 3 kindjes gesprongen, wat mij betreft kan het er alleen maar leuker op worden.
Speelt jouw depressie nog?
Het lijkt me onnoemelijk zwaar.quote:
[..]
Dat is een risico dat je dus niet kan uitsluiten
Ik snap heel goed wat Hup zegt. Ik weet niet of onze dochter getypeerd mag worden als huilbaby, maar ze kon er wat van. Reflux, pijn, met gemak 6 voedingen per nachten en het onvermogen om haar in bed te kunnen leggen (want reflux = pijn = gillen). Zelfs nu ze bijna vier is, heb ik nog steeds hartkloppingen als ze ziek is en ik haar een keer slapend weg probeer te leggen. Die setting is zo diepgeworteld in mijn stressstationnetje dat die associatie stijf overeind blijft en daardoor ook echt voor een soort angst/stress zorgt die ik dus tot in mijn keel voel.
Wij zijn heel bewust ook pas later voor een tweede kindje gegaan, omdat dat eerste jaar onwijs heftig was qua huils en impact. Het was op veel vlakken ook genieten hoor, maar zo weinig slaap en zoveel stress en nachtelijke wandelingen in de draagdoek heen-en-weer door het huis zag ik niet snel weer zitten. En ik ben toch best goed in staat om mee te veren, te accepteren en te rationaliseren. Ik kon gewoon niet voor me zien dat ik dat allemaal weer zou doen, omdat de impact ervan pas duidelijk werd toen de storm wat was gaan liggen.
En nu kijken we onwijs uit naar de komst van onze tweede. Ik ben benieuwd hoe dat gaat zijn. We hebben al een behoorlijk intensieve baby-ervaring in de pocket, dus als het weer zo wordt weten we in ieder geval een paar dingen zeker:
- we kunnen dit echt (samen, alleen, om en om, wat er nodig is)
- we doen niets verkeerd, sommige babies huilen gewoon wat meer dan andere babies
- ze drogen fantastisch op
- op een dag wordt het beter, echt.
Die overtuigingen hebben we toch maar mooi gewonnen
Mooi dat je er zo op kan terugkijken.
Die van mij niet, daar is het leeftijdsverschil echt te groot voor, die van jou wel?quote:
Zijn jullie oudere kinderen jaloers op het nieuwe kind?
Gelukkig niet om aandacht.
Waarom dan wel?quote:
Ja beetje jaloers is ze wel.
Gelukkig niet om aandacht.
Moeilijk uit te leggen. We laten het nu maar gewoon zo.quote:
Neem tijd voor haar, 1 op 1 en zorg dan dat het ook echt tijd voor haar is, en ga niet over Kim zitten kletsen.quote:
[..]
Moeilijk uit te leggen. We laten het nu maar gewoon zo.
Mocht zij wel over Kim beginnen, en iets zeggen dat je niet bevalt, luister dan eens naar wat ze zegt, ipv gelijk in de verdediging te schieten.
Ja, ook proberen te "nuanceren" kan overkomen als in de verdediging schieten.
Ga wat leuks met haar doen, alleen met haar, waarbij het ook alleen om haar draait.
Hahaha, ze wil mij niet.quote:
[..]
Neem tijd voor haar, 1 op 1 en zorg dan dat het ook echt tijd voor haar is, en ga niet over Kim zitten kletsen.
Mocht zij wel over Kim beginnen, en iets zeggen dat je niet bevalt, luister dan eens naar wat ze zegt, ipv gelijk in de verdediging te schieten.
Ja, ook proberen te "nuanceren" kan overkomen als in de verdediging schieten.
Ga wat leuks met haar doen, alleen met haar, waarbij het ook alleen om haar draait.
Ze wil een moeder, en nu Jules er is wordt het haar pijnlijk duidelijk dat zij geen moeder meer heeft. Dus noemt ze m'n vrouw consequent mam of moeder, wil ze moeder-dochter dingen doen enzovoort. Pijnlijk wel.
En Kim is niet bereid tijd voor haar te maken?quote:
[..]
Hahaha, ze wil mij niet.
Ze wil een moeder, en nu Jules er is wordt het haar pijnlijk duidelijk dat zij geen moeder meer heeft. Dus noemt ze m'n vrouw consequent mam of moeder, wil ze moeder-dochter dingen doen enzovoort. Pijnlijk wel.
Ze geeft toch geen borstvoeding meer? Kan dus prima zonder baby.
Jawel, ze zijn nu zwemmen, ik ben alleen thuis met de kleine.quote:
[..]
En Kim is niet bereid tijd voor haar te maken?
Ze geeft toch geen borstvoeding meer? Kan dus prima zonder baby.
Die vind water niks.
Nou, prima toch dan?quote:
[..]
Jawel, ze zijn nu zwemmen, ik ben alleen thuis met de kleine.
Die vind water niks.
Ja ik vroeg me ook alleen maar af of hier meer ouders met lichtelijk jaloerse kinderen waren.quote:
Ik zou zulke gevoelens niet gelijk als jaloers omschrijven.quote:
[..]
Ja ik vroeg me ook alleen maar af of hier meer ouders met lichtelijk jaloerse kinderen waren.
Klinkt zo negatief.
De situatie voor jouw dochter is toch totaal anders dan gezinnen die een kindje erbij krijgen? Ik zou dit ook niet bestempelen als jaloezie. Het gaat me wel aan het hart, het arme meisjequote:
[..]
Ja ik vroeg me ook alleen maar af of hier meer ouders met lichtelijk jaloerse kinderen waren.
quote:
[..]
Fijn verhaal!
Speelt jouw depressie nog?
SPOILERDe depressie na de geboorte van mijn dochter had veel te maken met hormonen en veranderingen, maar heeft zeker (geestelijk) zijn sporen (bij mij!) nagelaten. Ik werk nog elke dag heel hard aan de band met mijn dochter, die (nog steeds) niet vanzelfsprekend is, vanuit mijn gevoel. De band met mijn zoon is echt beduidend anders. Ik heb het vermoeden dat mijn dochter wel goed gehecht is aan mij (ze is altijd dicht bij mij en mijn lief/haar vader geweest tot nu toe), maar ik niet aan haar (door die depressie, waardoor ik me behoorlijk afsloot in het eerste jaar). Met mijn zoon heb ik wel een hele goede hechting van beide kanten.
In het verleden heb ik ook te maken gehad met depressie, maar dankzij veel zelfontplooiing en onder andere ook het krijgen van kinderen, ben ik zoveel gegroeid dat ik dat inmiddels wel voor het grootste deel verwerkt heb. Ik was er ook wel op voorbereid dat het kon gebeuren na zo'n zwangerschap en zo'n hoop hormonen, maar het sloop er toch langzaam in en ik trok toch weer een facade op en sloot me af voor de buitenwereld. Die hormonen waren zo'n enorme rollercoaster... Ik wimpelde lang hulp af en zelfs mezelf wimpelde ik lang af.
En zoals iemand ergens hier al een keer zei: Ik en mijn lief weten dat we er doorheen zijn gekomen, we weten dat we dat aan hebben gekund. Dat maakte ons ook sterker, al waren we er ook wel echt op voorbereid dat het weer 'zo'n eerste jaar' zou kunnen worden.
En nu ga ik/we weer alles op alles zetten om ons zo goed mogelijk voor te bereiden, maar nog steeds weten we dat we zo ongeveer overal doorheen kunnen komen samen.
Toen ik moeder werd, kwam het gemis van mijn ouders even driedubbel binnen. Ik dacht dat ik het ergste rouwen achter de rug had, maar die enorme transformatie naar moeder bracht een hele nieuwe dimensie aan het rouwen.
Zou goed kunnen.quote:
Mekamotut, ik denk niet dat het jaloezie is zoals je het beschrijft. Ik denk eerder een enorme realiteitsschok haar moeder, die is er niet meer(herinner ok me dat goed?). En het moederen san van zo dichtbij meemaken, dat is verrekte confronterend. Een nieuuwe fase in het rouwen.
Toen ik moeder werd, kwam het gemis van mijn ouders even driedubbel binnen. Ik dacht dat ik het ergste rouwen achter de rug had, maar die enorme transformatie naar moeder bracht een hele nieuwe dimensie aan het rouwen.
Dankjewel.
Heerlijk zon drukke boel in huis kan het mij niet meer anders voorstellen !
