OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Onlangs hebben wij ons tweede kindje gekregen 
. Nou wist 'men' mij te vertellen dat dat niet zo'n aardschok zou zijn als het krijgen van je eerste kind.
Dat klopt, emotioneel is het allemaal een stuk minder heftig, maar logisitiek vind ik het nogal een toer, vanmorgen waren wij om 10 uur "al" in de kleren, voordat iedereen gevoed en gewassen is ben je toch zo een aardig poosje verder.
Ook vond ik de kraamtijd best lastig, zelf ben je nog niet echt goed op de been, oudste gooit uiteraard met regelmaat de kont tegen de krib, want is volledig uit zijn doen, het voeden van de nieuwe baby vraagt erg veel tijd, waar oudste dan ook weer niet echt blij van wordt.
Manlief is thuis, er is een kraamverzorgster, veel visite en aanloop, ik vond het op een gegeven moment echt heel zielig voor Freek.
Hoe hebben jullie het krijgen van je tweede kind ervaren? En wat zijn de tips en truuks om iedereen (bij voorkeur ook jezelf niet vergeten!) tevreden te houden?
. Nou wist 'men' mij te vertellen dat dat niet zo'n aardschok zou zijn als het krijgen van je eerste kind.Dat klopt, emotioneel is het allemaal een stuk minder heftig, maar logisitiek vind ik het nogal een toer, vanmorgen waren wij om 10 uur "al" in de kleren, voordat iedereen gevoed en gewassen is ben je toch zo een aardig poosje verder
.Ook vond ik de kraamtijd best lastig, zelf ben je nog niet echt goed op de been, oudste gooit uiteraard met regelmaat de kont tegen de krib, want is volledig uit zijn doen, het voeden van de nieuwe baby vraagt erg veel tijd, waar oudste dan ook weer niet echt blij van wordt.
Manlief is thuis, er is een kraamverzorgster, veel visite en aanloop, ik vond het op een gegeven moment echt heel zielig voor Freek.
Hoe hebben jullie het krijgen van je tweede kind ervaren? En wat zijn de tips en truuks om iedereen (bij voorkeur ook jezelf niet vergeten!) tevreden te houden?
Crap nu kan ik niemand meer quoten 
.
Anyway bedankt nog voor de reacties.
Wat betreft de pop-poli : daar had ik bij de eerste zwangerschap ook een gesprek mee gehad. Niet bijster veel aan gehad toen.
En gewoonmezelf87 bedankt voor je ervaring. Lijkt me heftig. Hebben jullie een regeling?
En een echt groot vangnet heb ik niet. Mijn ouders zijn er gelukkig nog maar ja niet de jongste meer. En ik heb niet echt mensen in de omgeving met kleine kinderen. Maar misschien als onze dochter naar school gaat dat dan wat meer komt ook.
.Anyway bedankt nog voor de reacties.
Wat betreft de pop-poli : daar had ik bij de eerste zwangerschap ook een gesprek mee gehad. Niet bijster veel aan gehad toen.
En gewoonmezelf87 bedankt voor je ervaring. Lijkt me heftig. Hebben jullie een regeling?
En een echt groot vangnet heb ik niet. Mijn ouders zijn er gelukkig nog maar ja niet de jongste meer. En ik heb niet echt mensen in de omgeving met kleine kinderen. Maar misschien als onze dochter naar school gaat dat dan wat meer komt ook.
Wij hadden met de oudste geen gemakkelijke start en ik snap nog steeds niet hoe ik die tijd ben doorgekomen. Maar wij zijn meteen toen het mocht na 1 jaar voor nummer 2 gegaan.
Wij waren bang dat als we zouden wachten de angst voor de herhaling zou overwinnen
Wij hadden altijd al de wens van drie kinderen (2 snel achter elkaar en 1 na 5 jaar), dus daar zijn we ook voor gegaan.
En qua kosten heb ik voor de jongste zeer weinig uitgegeven en heel eerlijk geef ik nog steeds weinig uit.
Voor mu nummer drie staan er alleen een nieuw badje en een nieuwe draagdoek (maar dat is extra) op m'n lijstje dus dat is niet zo duur
Wij waren bang dat als we zouden wachten de angst voor de herhaling zou overwinnen
Wij hadden altijd al de wens van drie kinderen (2 snel achter elkaar en 1 na 5 jaar), dus daar zijn we ook voor gegaan.
En qua kosten heb ik voor de jongste zeer weinig uitgegeven en heel eerlijk geef ik nog steeds weinig uit.
Voor mu nummer drie staan er alleen een nieuw badje en een nieuwe draagdoek (maar dat is extra) op m'n lijstje dus dat is niet zo duur
Wij zijn toen ik midden in een depressie zat, voor nr 2 gegaan. Voor mij is dat een enorme eyeopener geweest om nóg meer hulp te zoeken. In week 12 van de zwangerschap ben ik met medicatie begonnen. Pas toen ik beter werk besefte ik hoe ziek ik was. Ik voel me nu beter dan ik in jaren heb gedaan, ondanks zware nachten en een druk huishouden icm 5 dagen werken.
Wat ik merkte is dat de eerste tijd veel minder zwaar voelde. Ik denk dat het net zo zwaar was, maar door de ervaringen die ik met nr 1 had, was ik veel meer ontspannen. Niet tot uit den treure lezen wat er wel en niet mag, voedingen tellen, uurtjes slaap tellen. Ik liet het allemaal maar komen en dat heeft ons veel rust gegeven.
Natuurlijk, elk kind is anders, maar de ervaring met je eerste komt met nr 2 erg goed van pas
En wij hebben aan kind ' best veel geld uitgegeven, maar dat is een keuze geweest. Kind 2 was stukken goedkoper
We hadden bijna alle grote dingen bewaard. Ik heb veel nieuw gekocht, maar bijna alles in de sale.
Wat ik merkte is dat de eerste tijd veel minder zwaar voelde. Ik denk dat het net zo zwaar was, maar door de ervaringen die ik met nr 1 had, was ik veel meer ontspannen. Niet tot uit den treure lezen wat er wel en niet mag, voedingen tellen, uurtjes slaap tellen. Ik liet het allemaal maar komen en dat heeft ons veel rust gegeven.
Natuurlijk, elk kind is anders, maar de ervaring met je eerste komt met nr 2 erg goed van pas
En wij hebben aan kind ' best veel geld uitgegeven, maar dat is een keuze geweest. Kind 2 was stukken goedkoper
We hadden bijna alle grote dingen bewaard. Ik heb veel nieuw gekocht, maar bijna alles in de sale.
Ik vond het ook de eerste tijd zwaarder met 2 dan met 1, maar er zat ook maar anderhalf jaar tussen. Ik vind het sinds ze ongeveer 3 en 4 zijn juist makkelijker dan 1 kindje. Dat verschil zie ik ook goed bij 2 bevriende stellen met 1 kindje, zij hebben minder hun handen vrij. Onze kinderen hebben elkaar om mee te spelen/kletsen/grapjes maken/spelletjes doen, dat is zo fijn en gezellig voor ze, maar ook voor ons om te zien 
.
.
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Dit zal idd een hoop schelen aangezien je toch al wel een beetje weet wat je kunt verwachten. Zul je zien dat we dan een huilbaby krijgenquote:Op zaterdag 3 februari 2018 08:34 schreef Roomsnoes het volgende:
Wat ik merkte is dat de eerste tijd veel minder zwaar voelde. Ik denk dat het net zo zwaar was, maar door de ervaringen die ik met nr 1 had, was ik veel meer ontspannen. Niet tot uit den treure lezen wat er wel en niet mag, voedingen tellen, uurtjes slaap tellen. Ik liet het allemaal maar komen en dat heeft ons veel rust gegeven.
Natuurlijk, elk kind is anders, maar de ervaring met je eerste komt met nr 2 erg goed van pas
Dat lijkt mij idd ook heel fijn ja. Dat ze dan fijn elkaar hebben om mee te spelen.quote:Op zaterdag 3 februari 2018 09:30 schreef __Isis__ het volgende:
Ik vond het ook de eerste tijd zwaarder met 2 dan met 1, maar er zat ook maar anderhalf jaar tussen. Ik vind het sinds ze ongeveer 3 en 4 zijn juist makkelijker dan 1 kindje. Dat verschil zie ik ook goed bij 2 bevriende stellen met 1 kindje, zij hebben minder hun handen vrij. Onze kinderen hebben elkaar om mee te spelen/kletsen/grapjes maken/spelletjes doen, dat is zo fijn en gezellig voor ze, maar ook voor ons om te zien
maar ook dat hoeft niet zo te zijn, je kan ook kinderen hebben die elkaar niet kunnen waarderen..
kind1 en kind2 kunnen niet goed met elkaar meer opschieten.
kind2 en kind3 kunnen echt niet met elkaar opschieten.
kind3 kan wel met kind1 en kind4 goed opschieten.
kind2 en kind4 is grote liefde vooral van kind2.
kind4 mag iedereen wel zolang hij met je kan spelen is hij tevreden voorlopig.
Maar als ze een gezamenlijke vijand hebben (mij bijvoorbeeld of kindjes buiten) zijn ze wel echt een hecht team. De fijne samen speel momenten verlichten heel erg de werklast maar de politie/scheidsrechter momenten vind ik echt heel shit.
wat ik bedoelde met minder zwaar is vooral dat ik minder shits geef.
met maar 1 kind kan je veel perfecter opvoeden en ook denken dat dit moet of kan of je lukt
.
echt ALLES wat werkte met kind1 ging anders bij a-typical kind2, driftige kind3 en hardloper kind4
kind1 en kind2 kunnen niet goed met elkaar meer opschieten.
kind2 en kind3 kunnen echt niet met elkaar opschieten.
kind3 kan wel met kind1 en kind4 goed opschieten.
kind2 en kind4 is grote liefde vooral van kind2.
kind4 mag iedereen wel zolang hij met je kan spelen is hij tevreden voorlopig.
Maar als ze een gezamenlijke vijand hebben (mij bijvoorbeeld of kindjes buiten) zijn ze wel echt een hecht team. De fijne samen speel momenten verlichten heel erg de werklast maar de politie/scheidsrechter momenten vind ik echt heel shit.
wat ik bedoelde met minder zwaar is vooral dat ik minder shits geef.
met maar 1 kind kan je veel perfecter opvoeden en ook denken dat dit moet of kan of je lukt
.echt ALLES wat werkte met kind1 ging anders bij a-typical kind2, driftige kind3 en hardloper kind4
Baby 2 huilde beduidend meer dan baby 1. En toch denk ik dat we, als het andersom had geweest, veel meer gestressed hadden geweest.quote:
[..]
Dit zal idd een hoop schelen aangezien je toch al wel een beetje weet wat je kunt verwachten. Zul je zien dat we dan een huilbaby krijgen
Ik heb met baby 1 geleerd dat je niet kan verwachten dat een baby zelf inslaapt, of genoeg heeft aan 6x pd de borst, dat een baby nabijheid nodig heeft etc. Daarmee konden we de huilperiode beter aan, denk ik.
Dat weerhoudt ons voorlopig echt van een tweede. Het 'trauma' (ik weet geen beter woord) van onze huilbaby zit echt heel diep.quote:
[..]
Zul je zien dat we dan een huilbaby krijgen
Als je dat van te voren eens kon weten...
Baby1 was hier heel 'heftig', vooral mijn depressie in het eerste jaar. Bij baby2 ging alles opeens supervloeiend. Ik wist precies hoe ik moeder moest en wilde zijn.
Inmiddels hebben we ook nog eens een heldere verdeling thuis (mijn lief werkt thuis en ik als ik werk ook). Het grootste gedeelte breng ik tegenwoordig met onze kindjes samen door en daarin draait het vooral om spelen, ontdekken en ons huisje verzorgen. En de spaarzame tijd die ik heb voor mezelf besteed ik vooral aan zaken waar mijn hart werkelijk naar uit gaat. Ik ben nog nooit zo ontspannen geweest!
We zijn dus eigenlijk ook nu 'zomaar' in het avontuur van 3 kindjes gesprongen, wat mij betreft kan het er alleen maar leuker op worden.
Inmiddels hebben we ook nog eens een heldere verdeling thuis (mijn lief werkt thuis en ik als ik werk ook). Het grootste gedeelte breng ik tegenwoordig met onze kindjes samen door en daarin draait het vooral om spelen, ontdekken en ons huisje verzorgen. En de spaarzame tijd die ik heb voor mezelf besteed ik vooral aan zaken waar mijn hart werkelijk naar uit gaat.
Ik ben nog nooit zo ontspannen geweest!We zijn dus eigenlijk ook nu 'zomaar' in het avontuur van 3 kindjes gesprongen, wat mij betreft kan het er alleen maar leuker op worden.
Ik weet nog hoe je beschreef dat je niet zeker wist of je er meer dan 1 wilde of aan kon. En nu is nr 3 in de maak! <3quote:
Baby1 was hier heel 'heftig', vooral mijn depressie in het eerste jaar. Bij baby2 ging alles opeens supervloeiend. Ik wist precies hoe ik moeder moest en wilde zijn.
Inmiddels hebben we ook nog eens een heldere verdeling thuis (mijn lief werkt thuis en ik als ik werk ook). Het grootste gedeelte breng ik tegenwoordig met onze kindjes samen door en daarin draait het vooral om spelen, ontdekken en ons huisje verzorgen. En de spaarzame tijd die ik heb voor mezelf besteed ik vooral aan zaken waar mijn hart werkelijk naar uit gaat.
We zijn dus eigenlijk ook nu 'zomaar' in het avontuur van 3 kindjes gesprongen, wat mij betreft kan het er alleen maar leuker op worden.
Oh wat naar voor jullie zeg 😪. Ik kan me er niks bij voorstellen want ons kind huilde/huilt zelden. Maar twee keer een huilbaby zou toch statistisch uitgesloten moeten zijn?quote:
[..]
Dat weerhoudt ons voorlopig echt van een tweede. Het 'trauma' (ik weet geen beter woord) van onze huilbaby zit echt heel diep.
Als je dat van te voren eens kon weten...
Dat is een risico dat je dus niet kan uitsluitenquote:
[..]
Oh wat naar voor jullie zeg 😪. Ik kan me er niks bij voorstellen want ons kind huilde/huilt zelden. Maar twee keer een huilbaby zou toch statistisch uitgesloten moeten zijn?
je kunt hem dus beter incalculeren. Ik snap heel goed wat Hup zegt. Ik weet niet of onze dochter getypeerd mag worden als huilbaby, maar ze kon er wat van. Reflux, pijn, met gemak 6 voedingen per nachten en het onvermogen om haar in bed te kunnen leggen (want reflux = pijn = gillen). Zelfs nu ze bijna vier is, heb ik nog steeds hartkloppingen als ze ziek is en ik haar een keer slapend weg probeer te leggen. Die setting is zo diepgeworteld in mijn stressstationnetje dat die associatie stijf overeind blijft en daardoor ook echt voor een soort angst/stress zorgt die ik dus tot in mijn keel voel.
Wij zijn heel bewust ook pas later voor een tweede kindje gegaan, omdat dat eerste jaar onwijs heftig was qua huils en impact. Het was op veel vlakken ook genieten hoor, maar zo weinig slaap en zoveel stress en nachtelijke wandelingen in de draagdoek heen-en-weer door het huis zag ik niet snel weer zitten. En ik ben toch best goed in staat om mee te veren, te accepteren en te rationaliseren. Ik kon gewoon niet voor me zien dat ik dat allemaal weer zou doen, omdat de impact ervan pas duidelijk werd toen de storm wat was gaan liggen.
En nu kijken we onwijs uit naar de komst van onze tweede. Ik ben benieuwd hoe dat gaat zijn. We hebben al een behoorlijk intensieve baby-ervaring in de pocket, dus als het weer zo wordt weten we in ieder geval een paar dingen zeker:
- we kunnen dit echt (samen, alleen, om en om, wat er nodig is)
- we doen niets verkeerd, sommige babies huilen gewoon wat meer dan andere babies
- ze drogen fantastisch op
- op een dag wordt het beter, echt.
Die overtuigingen hebben we toch maar mooi gewonnen
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Fijn verhaal!quote:
Baby1 was hier heel 'heftig', vooral mijn depressie in het eerste jaar. Bij baby2 ging alles opeens supervloeiend. Ik wist precies hoe ik moeder moest en wilde zijn.
Inmiddels hebben we ook nog eens een heldere verdeling thuis (mijn lief werkt thuis en ik als ik werk ook). Het grootste gedeelte breng ik tegenwoordig met onze kindjes samen door en daarin draait het vooral om spelen, ontdekken en ons huisje verzorgen. En de spaarzame tijd die ik heb voor mezelf besteed ik vooral aan zaken waar mijn hart werkelijk naar uit gaat.
We zijn dus eigenlijk ook nu 'zomaar' in het avontuur van 3 kindjes gesprongen, wat mij betreft kan het er alleen maar leuker op worden.
Speelt jouw depressie nog?
Het lijkt me onnoemelijk zwaar.quote:
[..]
Dat is een risico dat je dus niet kan uitsluiten
Ik snap heel goed wat Hup zegt. Ik weet niet of onze dochter getypeerd mag worden als huilbaby, maar ze kon er wat van. Reflux, pijn, met gemak 6 voedingen per nachten en het onvermogen om haar in bed te kunnen leggen (want reflux = pijn = gillen). Zelfs nu ze bijna vier is, heb ik nog steeds hartkloppingen als ze ziek is en ik haar een keer slapend weg probeer te leggen. Die setting is zo diepgeworteld in mijn stressstationnetje dat die associatie stijf overeind blijft en daardoor ook echt voor een soort angst/stress zorgt die ik dus tot in mijn keel voel.
Wij zijn heel bewust ook pas later voor een tweede kindje gegaan, omdat dat eerste jaar onwijs heftig was qua huils en impact. Het was op veel vlakken ook genieten hoor, maar zo weinig slaap en zoveel stress en nachtelijke wandelingen in de draagdoek heen-en-weer door het huis zag ik niet snel weer zitten. En ik ben toch best goed in staat om mee te veren, te accepteren en te rationaliseren. Ik kon gewoon niet voor me zien dat ik dat allemaal weer zou doen, omdat de impact ervan pas duidelijk werd toen de storm wat was gaan liggen.
En nu kijken we onwijs uit naar de komst van onze tweede. Ik ben benieuwd hoe dat gaat zijn. We hebben al een behoorlijk intensieve baby-ervaring in de pocket, dus als het weer zo wordt weten we in ieder geval een paar dingen zeker:
- we kunnen dit echt (samen, alleen, om en om, wat er nodig is)
- we doen niets verkeerd, sommige babies huilen gewoon wat meer dan andere babies
- ze drogen fantastisch op
- op een dag wordt het beter, echt.
Die overtuigingen hebben we toch maar mooi gewonnen
Mooi dat je er zo op kan terugkijken.
Nee, ik doe heel erg mijn best om ze allemaal veel aandacht te geven, en even belangrijk te laten zijn. Ik maak extra tijd vrij voor 1 op 1 tijd.
Die van mij niet, daar is het leeftijdsverschil echt te groot voor, die van jou wel?quote:
Zijn jullie oudere kinderen jaloers op het nieuwe kind?
Neem tijd voor haar, 1 op 1 en zorg dan dat het ook echt tijd voor haar is, en ga niet over Kim zitten kletsen.quote:
[..]
Moeilijk uit te leggen. We laten het nu maar gewoon zo.
Mocht zij wel over Kim beginnen, en iets zeggen dat je niet bevalt, luister dan eens naar wat ze zegt, ipv gelijk in de verdediging te schieten.
Ja, ook proberen te "nuanceren" kan overkomen als in de verdediging schieten.
Ga wat leuks met haar doen, alleen met haar, waarbij het ook alleen om haar draait.
|
|
