Het kleutertopic deel 3

Ik vrees dat ik door hierop te reageren weer in mijn oude feministische stokpaardjes verval. Dus ik beperk het maar even tot gewoon mijn ervaring van de afgelopen tijd.

Ik ben nu al erg lang met verlof: vanaf april vorig jaar en het duurt tot 15 maart.
Voordelen:
De overgang naar twee kinderen hebben we nu rustig kunnen maken en aan kunnen wennen. Zeker voor peuter was het heel fijn dat ik er steeds was en dat ik daardoor ook nog genoeg tijd had voor haar.Ook nu met haar verjaardag en de overstap naar de basisschool.

Maar, nu Y acht maanden is en I straks naar school gaat, begint het echt erg te kriebelen. Ik ben blij dat ik de afgelopen maanden wel bezig ben geweest met een eigen onderzoeksprojectje en daarover schrijf. Het is in ieder geval echt niets voor mij om alle dagen thuis te zijn en volledig de focus te hebben op huis en kinderen. Ik vind het saai.

Ik mis dat ik bezig ben waar ik goed in ben: voor de klas staan, mijn liefde voor mijn vak overdragen, de uitwisseling en interactie. Ook: ergens moeten zijn. Nu liggen de dagen wel erg open voor me, en alles is zo vrijblijvend. Ik vind de discipline en structuur die werk me geeft prettig. Als moeder en zeker als 'huisvrouw' voel ik me veel onzekerder en hoe meer thuis ik zit hoe meer tijd ik heb om over dingen lang na te denken. Dat is niet goed voor mij. Ik heb ook echt een gruwelijke hekel aan huishoudelijke karweitjes. Dus voor mijn eigenwaarde is het ook beter dat ik kan doen waar mijn kwaliteiten liggen.

Ook merk ik dat het nu soms lijkt alsof ik onmisbaar ben thuis, maar ik weet uit de ervaring van de vorige keer met I dat dit niet helemaal klopt. Natuurlijk ben ik heel belangrijk, maar als we weer in een ander ritme zitten waarbij ik vaker weg ben, dan is iedereen daar ook zo weer aan gewend. Dat werkt ook weer bevrijdend voor mij, want dat fulltime moeder zijn vind ik af en toe echt benauwend.

Maar ja, niet iedereen ervaart dat zo. Ik kan me door hoe ik zelf ben soms moeilijk verplaatsen in mensen die dat wel allemaal heerlijk vinden. .

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 10:59 schreef Franny_G het volgende:
Ik mis dat ik bezig ben waar ik goed in ben: voor de klas staan, mijn liefde voor mijn vak overdragen, de uitwisseling en interactie. Ook: ergens moeten zijn. Nu liggen de dagen wel erg open voor me, en alles is zo vrijblijvend. Ik vind de discipline en structuur die werk me geeft prettig. Als moeder en zeker als 'huisvrouw' voel ik me veel onzekerder en hoe meer thuis ik zit hoe meer tijd ik heb om over dingen lang na te denken. Dat is niet goed voor mij. Ik heb ook echt een gruwelijke hekel aan huishoudelijke karweitjes. Dus voor mijn eigenwaarde is het ook beter dat ik kan doen waar mijn kwaliteiten liggen.

Sowieso is het voor iedereen anders denk ik, maar ik merk dat sinds de oudste naar school is dat we juist wel erg veel structuur hebben. Inmiddels hebben we een best vast ritme, terwijl ik juist meer een flierefluiter ben
Standaard is het al kleuter naar school brengen, dan om 09.00u boodschappen of andere 'verplichting' doen, even thuis wat rommelen, 12.00u lunch en niet veel later naar bed, (soms meeslapen als drama nacht was), beetje huishouden/eten voorbereiden of Yolo! Fok!ken , kleuter halen, beetje aandacht voor kleuter, eten, kinderbedtijd, vrije avond met man.
De dag is echt om voor ik het door heb.

quote:

Ook merk ik dat het nu soms lijkt alsof ik onmisbaar ben thuis, maar ik weet uit de ervaring van de vorige keer met I dat dit niet helemaal klopt. Natuurlijk ben ik heel belangrijk, maar als we weer in een ander ritme zitten waarbij ik vaker weg ben, dan is iedereen daar ook zo weer aan gewend. Dat werkt ook weer bevrijdend voor mij, want dat fulltime moeder zijn vind ik af en toe echt benauwend.

Dat herken ik zeer zeker! Iedereen leunt nu op mij. Aan de andere kant heb ik het idee dat ik ook aan alles moest denken, maar daarnaast nog 20 uur aan het werk was. Dat zegt wellicht meer over onze rolverdeling Maar ik vind het nu wel rustiger nu die 20 uur wegvalt.

Ik heb daarnaast wel nodig dat ik met mijn hersenen bezig ben, dus in mijn vrije avonden of als man een dag in het weekend overneemt ben ik wel bezig met mijn vakgebied.

Het hoeft dus zeker niet zo te zijn dat je omdat je niet werkt verder geen ambities of tijd ervoor (nodig) hebt.
Wat dat betreft is werk niet zaligmakend

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 10:32 schreef vencodark het volgende:

[..]

Vanuit het babytopic.

Je baby is nog heel jong hè. Je zit nog midden in de aardverschuiving die dat te weeg heeft gebracht. Dat je nu amper alles rond krijgt en geen idee hebt hoe je er straks ook nog eens bij zou moeten gaan werken, is heel logisch, maar gaat over een paar weken al weer heel anders zijn als je een draai hebt gevonden met elkaar.
Als jij graag wilt stoppen met werken om voor je gezin thuis te zijn, dan moet dát de reden zijn, niet omdat je het qua 'hoe doen we dat' niet ziet zitten. Als dat laatste de enige reden is, zou ik dat dus ook niet nu al beslissen maar gewoon nog een tijdje laten liggen.

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 11:20 schreef Sylver_ het volgende:

Sowieso is het voor iedereen anders denk ik, maar ik merk dat sinds de oudste naar school is dat we juist wel erg veel structuur hebben. Inmiddels hebben we een best vast ritme, terwijl ik juist meer een flierefluiter ben
Standaard is het al kleuter naar school brengen, dan om 09.00u boodschappen of andere 'verplichting' doen, even thuis wat rommelen, 12.00u lunch en niet veel later naar bed, (soms meeslapen als drama nacht was), beetje huishouden/eten voorbereiden of Yolo! Fok!ken , kleuter halen, beetje aandacht voor kleuter, eten, kinderbedtijd, vrije avond met man.
De dag is echt om voor ik het door heb.

Zo zien mijn dagen er ook ongeveer uit, want I gaat drie dagen in de week naar kdv en ik breng en haal haar dan. Ook voor de baby is het wel fijn om wat regelmaat te hebben. Dus de dagen vliegen in die zin ook wel om bij mij, maar toch vind ik het saai. Want het is allemaal een beetje van hetzelfde. Boodschapjes doen en thuis wat rommelen vind ik af en toe leuk en ontspannend, maar niet dagelijks. De scherpte die ik nodig heb als ik moet lesgeven aan een examenklas bijvoorbeeld, die is niet nodig en dat is wat ik mis.

Natuurlijk hoeft niet werken niet te betekenen dat je verder niets doet (gelukkig maar), maar wat in de avonduren doen of in een weekend vind ik niet te vergelijken. Dat doe ik nu ook voor mijn onderzoek maar dat vind ik af en toe al wat frustrerend omdat ik meer tijd zou willen hebben. Nouja, kortom, het is duidelijk dat ik niet gelukkig zou worden op die manier. Mocht het in de toekomst voor onze kinderen toch noodzakelijk zijn dan zullen mijn vriend en ik dat echt samen proberen op te lossen. Dus dan zou hij ook minder gaan werken bijvoorbeeld. Dat ik volledig zou stoppen met werken, zou voor ons allebei een no go zijn.

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 11:23 schreef Burdie het volgende:

[..]

Je baby is nog heel jong hè. Je zit nog midden in de aardverschuiving die dat te weeg heeft gebracht. Dat je nu amper alles rond krijgt en geen idee hebt hoe je er straks ook nog eens bij zou moeten gaan werken, is heel logisch, maar gaat over een paar weken al weer heel anders zijn als je een draai hebt gevonden met elkaar.
Als jij graag wilt stoppen met werken om voor je gezin thuis te zijn, dan moet dát de reden zijn, niet omdat je het qua 'hoe doen we dat' niet ziet zitten. Als dat laatste de enige reden is, zou ik dat dus ook niet nu al beslissen maar gewoon nog een tijdje laten liggen.

Dit is wat ik ook wilde zeggen. Je zit nu nog zo in die bubbel... Ik moet begin maart weer werken en daar kijk ik op dit moment nog heel erg tegenop, terwijl ik dol ben op mijn werk.

En verder gewoon alles wat Franny zegt. Ik zou het niet kunnen en willen, maar als jij en je gezin er gelukkig van worden, is dat toch prima?

Ik ben anderhalf jaar werkeloos geweest. En het fulltime aanwezig zijn voor R vond ik wel heel fijn.

Maar wat ik merk nu ik weer een baan heb. Werken is zoveel meer dan geld verdienen. Het doet mij enorm goed om weer te werken.
Wat mij ook blij maakt is dat ik nu een heerlijke balans heb tussen werk en privé. Ik werk 28 uur per week.

Vandaag met de kleuterklas van Jan naar het Kröller Muller museum geweest. Zag er wel tegenop met 4 van die guppen in de auto en in het museum zouden die ook bij je blijven.
1 van de kindjes kende ik al dat is een vriendje en heel druk. Jan zelf en 2 die ik niet kende. Maar heel gezellig gehad en het viel mij heel erg mee. Ze luisterden goed en bleven overal vanaf als ik zei niet aankomen hè!

Mooi museum helaas geen tijd gehad voor de beeldentuin

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 12:30 schreef Omentielvo het volgende:
Ik ben anderhalf jaar werkeloos geweest. En het fulltime aanwezig zijn voor R vond ik wel heel fijn.

Maar wat ik merk nu ik weer een baan heb. Werken is zoveel meer dan geld verdienen. Het doet mij enorm goed om weer te werken.
Wat mij ook blij maakt is dat ik nu een heerlijke balans heb tussen werk en privé. Ik werk 28 uur per week.

fijn dat je weer die balans gevonden hebt!
Ik zeg ook doordat ik werk ben ik ook een leukere moeder. Die uren dat ik werk doe ik iets wat ik leuk vind zonder even de mama van te zijn. De jongens hebben het bij de opvang leuk en als ik thuis ben geniet ik ook echt van de dingen met hun doen

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 09:33 schreef vencodark het volgende:
Zijn er hier vrouwen die gestopt zijn met werken toen ze moeder werden en de partner kostwinner werd?

Ik raakte werkloos tijdens mijn zwangerschap en ik zou na de bevalling wel weer gaan solliciteren...Ze wordt bijna 8 en ben nog thuis.

Voordelen zijn dat je er echt voor ze bent, je niet als gezin in bochten moet wringen bij ziektes, vakanties etc., je tijd hebt voor activiteiten op school en daardoor ook een goede band kunt opbouwen met de leerkrachten (en dat is echt fijn om even snel wat te vragen of te regelen voor je kind zonder dat het gelijk een officiëel gesprek is).

Nadelen zijn de afhankelijkheid van 1 salaris, pensioen/cv-gat, een "klein" wereldje voor jezelf qua geestelijke uitdaging.

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 17:34 schreef MrsDuck het volgende:

[..]

Ik raakte werkloos tijdens mijn zwangerschap en ik zou na de bevalling wel weer gaan solliciteren...Ze wordt bijna 8 en ben nog thuis.

Voordelen zijn dat je er echt voor ze bent, je niet als gezin in bochten moet wringen bij ziektes, vakanties etc., je tijd hebt voor activiteiten op school en daardoor ook een goede band kunt opbouwen met de leerkrachten (en dat is echt fijn om even snel wat te vragen of te regelen voor je kind zonder dat het gelijk een officiëel gesprek is).

Nadelen zijn de afhankelijkheid van 1 salaris, pensioen/cv-gat, een "klein" wereldje voor jezelf qua geestelijke uitdaging.

Nou dat even regelen op school kan ik ook ookal werk ik. Ik kan op woensdag en vrijdag helpen wat makkelijker als Teun straks ook naar school gaat. Maar heel eerlijk heb ik geen zin om bij alles te helpen. Heb nu Kröller Muller museum gedaan en heb aangegeven tijdens Koningsspelen inzetbaar te zijn waar nodig na half 9 tot de kinderen weer mee naar huis gaan

Voor mij ook afhankelijk welk werk je doet. Mijn laatste baan was totaal niet waar ik een diploma voor had behaald. Dat was wel meer om gewoon geld te verdienen. Niet dat ik het helemaal niet leuk vond, maar het was niet mijn passie.

Na de oudste ben ik 5 mnd thuisgeweest. Na het verlof van de jongste heb ik nog 1 mnd gewerkt en daarna niet meer. Het werk stopte. Ik kon overstappen naar n andere organisatie voor minder uren en minder salaris. Dat heb ik dus niet gedaan

Wel "werk" ik de ene week 1 ochtend en andere week 2 ochtenden zwart.. Helpen op school wanneer ik kan, huishouden, met de jongste vanalles doen etc.

Soms als t slecht weer is en iedereen moe is, denk ik wel eens.. Is dit het? Maar over het algemeen vind ik het zo erg fijn

quote:

Op vrijdag 26 januari 2018 11:43 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Zo zien mijn dagen er ook ongeveer uit, want I gaat drie dagen in de week naar kdv en ik breng en haal haar dan. Ook voor de baby is het wel fijn om wat regelmaat te hebben. Dus de dagen vliegen in die zin ook wel om bij mij, maar toch vind ik het saai. Want het is allemaal een beetje van hetzelfde. Boodschapjes doen en thuis wat rommelen vind ik af en toe leuk en ontspannend, maar niet dagelijks. De scherpte die ik nodig heb als ik moet lesgeven aan een examenklas bijvoorbeeld, die is niet nodig en dat is wat ik mis.

Natuurlijk hoeft niet werken niet te betekenen dat je verder niets doet (gelukkig maar), maar wat in de avonduren doen of in een weekend vind ik niet te vergelijken. Dat doe ik nu ook voor mijn onderzoek maar dat vind ik af en toe al wat frustrerend omdat ik meer tijd zou willen hebben. Nouja, kortom, het is duidelijk dat ik niet gelukkig zou worden op die manier. Mocht het in de toekomst voor onze kinderen toch noodzakelijk zijn dan zullen mijn vriend en ik dat echt samen proberen op te lossen. Dus dan zou hij ook minder gaan werken bijvoorbeeld. Dat ik volledig zou stoppen met werken, zou voor ons allebei een no go zijn.

Mee eens Voor mij is werken niet alleen 'bezig zijn' maar ook presteren, uitgedaagd worden, uit je comfort zone stappen, jezelf ontwikkelen, kritisch naar jezelf kijken, nieuwe dingen en mensen leren kennen. Ik ben op mijn dag thuis druk bezig en vind het ook vermoeiend, maar van bovenstaande zit er maar weinig in. En ik vind het wel een belangrijk onderdeel in mijn leven. Maar niet voor iedereen heeft een baan die invulling en ook niet iedereen hecht daar waarde aan.

Leuk om zo al jullie verhalen en ideeën te lezen trouwens .

Dat hele presteren/carriere maken /uitdaging heb ik helemaal niet. Nooit gehad eigenlijk. Als ik het werk maar niet met tegenzin doe.

Nou carrière maken hoeft van mij ook niet. Ik heb een leuke baan, gezellige lieve collega's en vermaak mij prima. Vind het heerlijk om mensen te helpen. En werk niet alleen voor de lol natuurlijk het is financieel ook nodig.
Maar doordat ik het op mijn werk leuk heb ben ik thuis ook leuker. Vind het heerlijk om thuis te zijn, lekker met de jongens leuke dingen doen, beetje in huis klooien etc maar vind het ook fijn om "die andere persoon te zijn" op mijn werk.

En straks zitten ze beide op school ja wat moet ik dan. Hele dagen het huis poetsen? Wordt het misschien wel eens wat netter hier.. denk heel wat netter maar of ik daar gelukkig van wordt. En bij alles op school staan te helpen is ook niet mijn ding. Vind het best leuk om wat te doen en dat blije hoofd van Jan toen hij zei: mama juf zei dat jij mee gaat naar het museum? En heb een week een blij kind gehad want mama gaat mee is heel fijn. Zal ook wel wat meer gaan doen maar niet alles, dat wordt dan ook zo gewoon

Leuk om al die verschillende meningen over werken te lezen.

Ik ben zo'n loedermoeder die 40 uur per week werkt. Mijn man werkt wel minder overigens. Ik vind werken heerlijk en zou er niet aan moeten denken om minder te werken. Ik heb het geprobeerd in het verleden, maar het lukte me niet. Ik zat daardoor helemaal niet lekker in mijn vel en had het gevoel dat ik zakelijk en thuis steken liet vallen. Ik vind het af en toe wel pittig, 40+ uur werken en daarnaast de zorg voor 3 kinderen hebben, maar ik zou toch echt niet anders willen momenteel. Misschien dat het in de toekomst nog gaat veranderen, maar voorlopig ben ik gewoon erg blij met mijn financiële onafhankelijkheid, mijn mogelijkheden om te ontwikkelen, de leuke collega's waar ik mee werk en het feit dat ik een leukere moeder ben als ik wel werk dan als ik niet werk. Dat andere ouders daardoor vaker opdraaien voor schoolactiviteiten vind soms wel lastig, maar aan de andere kant zou ik het ook doen als ik er tijd voor zou hebben. Nu beperkt mijn inzet zich tot af en toe speelgoed wassen thuis en één keer per jaar mee naar een museum of iets dergelijks. Schoolreizen zijn aan mij sowieso niet besteed, maar gek genoeg staan er altijd rijen ouders te trappelen om mee te gaan, dus daar voel ik me totaal niet schuldig over.

Ik ben van een veeleisende baan naar fulltime thuis gegaan toen de kinderen echt klein waren. Dat was voor dat moment heel erg fijn. Ik ben thuis geweest tot de oudste naar school ging. Het was heel fijn om met ze thuis te zijn en we hebben een heleboel leuke en fijne dingen gedaan. Maar ik ben ook wel tegen het plafond opgevlogen. Ik voelde voor mij bij vlagen alsof ik buiten de maatschappij stond. Terwijl ik ook vrijwilligerswerk deed en ook heus wel mensen sprak. Maar toch was ik in die tijd eigenlijk alleen maar mama. En dat ging 24/7 door. Dat vond ik best wel eens heftig. Terug naar weer een veeleisende baan wilde ik niet.

Ik heb de mazzel dat ik nu een baan heb gevonden waarbij nog steeds de prioriteit bij thuis ligt. Ik kan elke dag de kinderen naar school brengen en ook op school helpen kan nog steeds. Ik kan gemakkelijk vanuit huis werken en dan even op en neer naar school en mijn uren later inhalen of een dag wisselen. Die flexibiliteit vind ik heel erg fijn. Als de kinderen wat groter zijn wil ik misschien wel weer meer uit mijn werk halen maar ben nu erg blij met de balans tussen werk en gezin.

Dat laatste herken ik ook wel Kyara. Ik heb een baan die best veel van me vraagt, qua inzet en energie. Maar de omstandigheden zijn fijn; vaak kan ik flexibel zijn en bijna al mijn collega's hebben kinderen. Iedereen zet zich hard in op het werk maar onze gezinnen gaan voor en als het nodig is vangen we dingen voor elkaar op. En ik heb een shitload aan vrije dagen en ik beheer mijn eigen agenda, dus als ik op school iets wil doen, kan dat gewoon geregeld worden.

Pff afdeling snotterig en griep hier. Iedereen is hier verkouden, bijna kleuter is ziek, kleuter wil van alles maar behoorlijk verkouden, man is met verhoging naar het werk en ik functioneer nog net met mijn snotkop.

Overigens kijk ik wel rond naar vacatures. Mocht ik iets voor max 2 dgn tegenkomen wat echt past bij ons gezin, laat ik dat niet schieten. Vind ik wat, dan is het goed. Vind ik niets, dan is dat ook prima.

De jongste is nu ruim 2. Als zij ook naar school gaat, wil ik niet alleen maar thuis zijn hoor. Dan wilik toch wel iets meer gaan doen. Of dat werk, hobby, sport of vrijwilligerswerk is.. Dat zien we dan wel weer.

Die griep heerst ook echt nog overal hoor! Blugh

Ik werk 32 uur en zou (nu) niet minder willen. Sterker nog, op mijn vrije woensdag werk ik vaak nog een paar uurtjes in de ochtend . Ook ga ik in september starten met een HBO bachelor.
Mezelf blijven ontwikkelen (mentaal en fysiek), samen naar een doel werken en het functioneren in/van een team vind ik heel fijn en belangrijk.
Als mijn dag er elke dag hetzelfde uit zou zien, zou ik enorm rusteloos worden.

Het fijne is dat mijn werk ook heel flexibel is en op 5 minuten fietsen van de basisschool. Als er iets is, kan ik altijd m'n laptop inpakken, T. ophalen en thuis verder werken. Werktijden zijn ook redelijk flexibel. 'Het nieuwe werken' vind ik wel een harde eis, gezin staat altijd op 1.

Wat betreft schoolactiviteiten voel ik me af en toe een tikje schuldig, maar ik weet ook dat er bijzonder veel gezinnen op school zijn waarvan 1 partner thuis is en dolgraag schoolactiviteiten doen. Daarnaast lijkt het me nu nog te verwarrend voor T. als ik naar zijn school kom, maar hij daarna niet met mij mee mag.

Ik werk 28 uur (in de praktijk 24 om 32), en zou niet minder willen. Ik ben echt geen thuisblijfmoeder, heb een hekel aan huishouden, en trek het ook niet om dagenlang alleen met de kinderen te zijn. Omdat ik in het onderwijs werk heb ik dezelfde vakanties als J, en die vind ik af en toe al zo ontzettend lang duren Ik was blij dat de zomervakantie afgelopen was...

Vanaf september ga ik zelf weer naar school (nóg een master doen), en ik heb er nu al zin in. Ik sta al veel te lang stil qua werk. Praktijk wordt dan 24 uur (3 dagen) werken, 1 dag school/ studie + nog wat uren in de avonden studeren.

Nou, we hebben officieel een kleuter in huis. En wat voor eentje. . Eentje die sinds een week probeert te schrijven, sowieso alleen nog maar aan tafel zit te kleuren, plakken, knippen of puzzelen en als ze dat niet aan het doen is als een prinses rondhopst. Ons voortdurend verbaal de baas probeert te zijn (Vandaag zei mijn vriend "Nee is nee" en I "ja maar, ja maar. Ja is ja!!"). Eentje die nu al anderhalf jaar stug volhoudt dat roze haar lievelingskleur is en dan met name donkerroze. Eentje die vandaag een eenhoorn pakje kreeg. En roze oorwarmers. En haar allereerste echte zilveren ringetje in de vorm van een vlindertje. . Eentje die vandaag roze nagellak op mocht, tot haar grote vreugde. En met haar vriendjes/vriendinnetjes maskers ging kleuren en beplakken. . Ze kreeg ook nog een prinsessentaart, gewoon die van de Hema, maar die had een vriendinnetje ook gehad dus die moest het worden. .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

.