Adviezen voor narcisten

quote:

Op zondag 14 januari 2018 22:57 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Verbaast me echt niets. Hoe bedoel je dat laatste?
Het zijn denk ik ook ziektes voor de hogere klasse, mensen met voldoende geld /tijd om 10 psychologen te zien (aangezien de eerste waar de huisarts naar verwijst maar wat aanrommelen) die welbespraakt genoeg zijn om serieus genomen te worden door zo'n persoon laten hun negatieve karaktereigenschappen als ziekte uitleggen door een wazig type waardoor ze privileges krijgen.

Ik bedoel dat door al die modediagnoses degenen die echt zoiets hebben en serieuze hulp nodig hebben tekort komen.

Ken iets te veel ouders die vinden dat hun kinderen iets hebben, terwijl ze zelf gewoon falen in opvoeden. Lekker makkelijk om dat een geestesziekte de schuld te kunnen geven.

quote:

Op donderdag 11 januari 2018 22:58 schreef Hyaenidae het volgende:
Sommige mensen zijn nou eenmaal bovengemiddeld goed.

quote:

Op zondag 14 januari 2018 22:33 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Die paar mensen die het wél echt hebben wel ja.

Ik ken iemand die stuurt leerlingen naar instelling a als ze een ASS graag als uitslag zien (want verwachten dat aanpak beter bij kind past) en voor ADHD naar instelling b.

Het zijn modeziektes, waarbij juist degenen die er wel last van hebben belazerd worden.

Nouja, het echt afdoen als modeziektes bij de wat lichtere vormen is ook weer zoiets, maar wat gradaties mogen er wel zijn..

Ik heb zelf licht ASS en waarschijnlijk ook licht ADHD (beide aangegeven door meerdere psychologen en niet door mezelf op de eerste plaats trouwens).
Ik ben wel blij dat ik die diagnoses heb, want hierdoor heb ik een beter beeld van wat voor behandelingen voor me werken en waar ik wel & niet goed in ben en heb ik er ook een sociale groep bij gekregen (vrouwelijke autisten) bij wie ik de persoon kan zijn die ik bij neurotypischen niet kan zijn. En het is ook echt niet zo dat ik helemaal geen last van autisme of ADHD-achtige trekjes (24/7 malende gedachten, impulsief gedrag, hyperactiviteit en eeuwige verveling vooral) gehad heb, want dat is zeker wel zo.

Maar zou ik mezelf scharen onder mensen met echt erge vormen van ASS en/of ADHD? Nee, zeker niet.
Bij ASS zijn er wel gradaties (van "1: heeft hulp nodig" naar "3: heeft veel hulp nodig"), maar die hoor je niet gelijk al aan het labeltje zegmaar.

Ik zou willen dat er bij de stempel gelijk aangegeven werd hoe heftig het is, zodat mensen weten hoe erg de desbetreffende stoornis iemands leven beïnvloedt. Ipv dat iemand met ernstige ASS op dezelfde hoop gegooid wordt als iemand met lichte ASS (zoals ik).

Beetje narcisme is niks mis mee toch? Ik voel me ook wel eens beter dan anderen. Of dat nou klacht waardig is? Ja wellicht voor de ander, maar vaak zit er wel een kern van waarheid in. Mensen zijn tegenwoordig te bang om hun kwaliteiten te laten zien heb ik het idee.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 01:12 schreef MadJackthePirate het volgende:
Beetje narcisme is niks mis mee toch? Ik voel me ook wel eens beter dan anderen. Of dat nou klacht waardig is? Ja wellicht voor de ander, maar vaak zit er wel een kern van waarheid in. Mensen zijn tegenwoordig te bang om hun kwaliteiten te laten zien heb ik het idee.

Dat heet: ‘Bescheidenheid’

quote:

Op maandag 15 januari 2018 01:19 schreef Pendule het volgende:

[..]

Dat heet: ‘Bescheidenheid’

Ja bij mensen waar je iets om geeft of iets van wil. Waarom zou je bescheiden zijn bij random mensen?

quote:

Op maandag 15 januari 2018 01:20 schreef MadJackthePirate het volgende:

[..]

Ja bij mensen waar je iets om geeft of iets van wil. Waarom zou je bescheiden zijn bij random mensen?

Hun gevoelens?

quote:

Op maandag 15 januari 2018 01:23 schreef Pendule het volgende:

[..]

Hun gevoelens?

Waarom zou ik daarom caren?

quote:

Op maandag 15 januari 2018 01:24 schreef MadJackthePirate het volgende:

[..]

Waarom zou ik daarom caren?

Als je een beetje goed mens bent. Ben je wel blank?

quote:

Op maandag 15 januari 2018 01:26 schreef Pendule het volgende:

[..]

Als je een beetje goed mens bent. Ben je wel blank?

Wat heeft dat ermee te maken?

quote:

Op maandag 15 januari 2018 01:27 schreef MadJackthePirate het volgende:

[..]

Wat heeft dat ermee te maken?

Nou ben zelf licht getint. En blanken en zwarten zijn niet bepaald aardige mensen.

quote:

Op donderdag 11 januari 2018 22:56 schreef TheNightIsFullOfTerrors het volgende:
Soms eindigen topics ermee dat mensen narcisten zijn.
Is er iets om ook die mensen te helpen? Wat kunnen zij doen om zichzelf niet geweldig te vinden?

Ze vinden zichzelf niet geweldig. Ze overschreeuwen zich om hun minderwaardigheidsgevoelens te compenseren. Hoe meer je tegen ze ingaat, hoe meer ze in die rol komen, want ze voelen zich door jou aangetast in hun eigenwaarde. Feedback wordt altijd beschouwd als kritiek.

Benoem eens wat ze wel goed doen. Ze zijn namelijk gewend dat de meeste mensen problemen met hen hebben en hen arrogant en egoïstisch vinden. Iemand die hen voor de verandering waardeert en dat oprecht meent, vertrouwen ze je meer. Als ze jou vertrouwen, kunnen ze van jou meer kritiek incasseren en stellen ze zich naar jou gelijkwaardiger op.

Narcisten zijn gewone mensen Het narcisme is niet zomaar ontstaan, want er schuilt vaak een tragische geschiedenis achter. De meesten zijn vanuit hun hart gewoon okey.

Iedereen heeft zijn eigen persoonlijkheid. Ik noem er drie: Trump, Gordon en Chiel Beelen. Voor die laatste kan ik geen enkel respect opbrengen, omdat ik hem een laf, vals mannetje vindt. Trump en Gordon zie ik meer als grote bek maar klein hartje. Ik ben het zeker niet altijd eens met wat ze doen, maar ik vind ze niet slecht als persoon en juist hun drang naar aandacht heeft hen ook succes gebracht. Volgens mij zijn ze in een bepaalde mate zich ook bewust van hun narcisme en doen ze op goede momenten in ieder geval een poging om de ander met respect te behandelen.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 01:32 schreef Pendule het volgende:

[..]

Nou ben zelf licht getint. En blanken en zwarten zijn niet bepaald aardige mensen.

En wat maakt jou dat? Dan ben je een mix tussen twee mensen die allebei niet bepaald aardig zijn.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 01:35 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

En wat maakt jou dat? Dan ben je een mix tussen twee mensen die allebei niet bepaald aardig zijn.

Ik ben een mix van een spanjaard en een blanke Brit. Spanjaarden zijn niet blank dus je redenering is onjuist.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 01:39 schreef Pendule het volgende:

[..]

Ik ben een mix van een spanjaard en een blanke Brit. Spanjaarden zijn niet blank dus je redenering is onjuist.

Ik hoop voor jou dat je zelf begrijpt hoe uitermate dom jouw eigen redenaties zijn.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 00:13 schreef naoomx het volgende:

[..]

Nouja, het echt afdoen als modeziektes bij de wat lichtere vormen is ook weer zoiets, maar wat gradaties mogen er wel zijn..

Ik heb zelf licht ASS en waarschijnlijk ook licht ADHD (beide aangegeven door meerdere psychologen en niet door mezelf op de eerste plaats trouwens).
Ik ben wel blij dat ik die diagnoses heb, want hierdoor heb ik een beter beeld van wat voor behandelingen voor me werken en waar ik wel & niet goed in ben en heb ik er ook een sociale groep bij gekregen (vrouwelijke autisten) bij wie ik de persoon kan zijn die ik bij neurotypischen niet kan zijn. En het is ook echt niet zo dat ik helemaal geen last van autisme of ADHD-achtige trekjes (24/7 malende gedachten, impulsief gedrag, hyperactiviteit en eeuwige verveling vooral) gehad heb, want dat is zeker wel zo.

Maar zou ik mezelf scharen onder mensen met echt erge vormen van ASS en/of ADHD? Nee, zeker niet.
Bij ASS zijn er wel gradaties (van "1: heeft hulp nodig" naar "3: heeft veel hulp nodig"), maar die hoor je niet gelijk al aan het labeltje zegmaar.

Ik zou willen dat er bij de stempel gelijk aangegeven werd hoe heftig het is, zodat mensen weten hoe erg de desbetreffende stoornis iemands leven beïnvloedt. Ipv dat iemand met ernstige ASS op dezelfde hoop gegooid wordt als iemand met lichte ASS (zoals ik).

Ik vind 't zelf wel jammer dat dingen als asperger niet meer officieel zijn, om de door jou genoemde redenen die verwarring veroorzaken. Maar ik erkende toen al dat met name de diagnoses asperger en pdd-nos in de praktijk nogal arbitrair waren.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 01:12 schreef MadJackthePirate het volgende:
Beetje narcisme is niks mis mee toch? Ik voel me ook wel eens beter dan anderen. Of dat nou klacht waardig is? Ja wellicht voor de ander, maar vaak zit er wel een kern van waarheid in. Mensen zijn tegenwoordig te bang om hun kwaliteiten te laten zien heb ik het idee.

Het gaat er ook om of je ook daadwerkelijk beter -bent- dan anderen...in een bepaald opzicht.
Als je iets goed gedaan hebt, mag je jezelf daar denk ik ook best wel voor prijzen, toch?
Als je afgunstig bent naar iemand die ergens beter in is dan jij, dat gevoel is confronterend en zou mensen juist moeten aansporen om beter te worden, niet om de betere persoon slechter te maken.

quote:

Op zondag 14 januari 2018 23:24 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Ik bedoel dat door al die modediagnoses degenen die echt zoiets hebben en serieuze hulp nodig hebben tekort komen.

Ken iets te veel ouders die vinden dat hun kinderen iets hebben, terwijl ze zelf gewoon falen in opvoeden. Lekker makkelijk om dat een geestesziekte de schuld te kunnen geven.

Wel grappig dat ASS als modeziekte gezien wordt terwijl ASS'ers bovengemiddeld niet-modieus zijn

quote:

Op maandag 15 januari 2018 04:31 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik vind 't zelf wel jammer dat dingen als asperger niet meer officieel zijn, om de door jou genoemde redenen die verwarring veroorzaken. Maar ik erkende toen al dat met name de diagnoses asperger en pdd-nos in de praktijk nogal arbitrair waren.

Ik vind het ook jammer ja...

Hadden ze niet gewoon het kunnen combineren? Dus zeggen dat het een spectrum is, maar tegelijkertijd iedereen wel een type als label geven.
Dan is type 1 PDD-NOS, type 2 Asperger en type 3 Klassiek Autisme.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 04:31 schreef magnetronkoffie het volgende:
Ik vind 't zelf wel jammer dat dingen als asperger niet meer officieel zijn, om de door jou genoemde redenen die verwarring veroorzaken.

Op zich vond ik het wel goed om alles onder één breed spectrum te plaatsen. Dat zou kunnen weergeven dat iedereen anders en uniek is, zijn eigen persoonlijkheid heeft en de gradaties ook verschillen.

Maar ik snap jou wel goed. Veel mensen willen niet in nuances denken en voor hen staat ASS/autisme voor raar/ vreemd/ outsider. Met een stempel ASS wordt elk gedrag van jou wat ook maar een béétje afwijkt van de norm door anderen daaraan gelinkt. Terwijl er zoveel factoren zijn die jou doen en denken hebben gevormd.

Mensen schijnen vaak niet te snappen hoe ongelooflijk kut het voelt om door anderen gezien te worden als een vreemde outsider. En als je vervolgens zelf ook doorkrijgt dat jouw eigen gedrag wel wat anders is dan dat van de meeste mensen, ga je ook nog eens aan jezelf twijfelen.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 20:37 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Op zich vond ik het wel goed om alles onder één breed spectrum te plaatsen. Dat zou kunnen weergeven dat iedereen anders en uniek is, zijn eigen persoonlijkheid heeft en de gradaties ook verschillen.

Maar ik snap jou wel goed. Veel mensen willen niet in nuances denken en voor hen staat ASS/autisme voor raar/ vreemd/ outsider. Met een stempel ASS wordt elk gedrag van jou wat ook maar een béétje afwijkt van de norm door anderen daaraan gelinkt. Terwijl er zoveel factoren zijn die jou doen en denken hebben gevormd.

Mensen schijnen vaak niet te snappen hoe ongelooflijk kut het voelt om door anderen gezien te worden als een vreemde outsider. En als je vervolgens zelf ook doorkrijgt dat jouw eigen gedrag wel wat anders is dan dat van de meeste mensen, ga je ook nog eens aan jezelf twijfelen.

Ik vind dat we moeten oppassen de uithoeken van het normale spectrum niet medisch te maken.

Dus je bent wat impulsief en je verveelt je soms, je bent een beetje lui. So fucking what? Je bent niet ziek. Je bent gewoon iets minder normaal dan velen. Maar nog steeds normaal.

Natuurlijk kan het helpen om wat meer over jezelf te weten te komen en daarmee leren omgaan. Maar heb je daar een stoornis en label voor nodig? Mensen verschillen nu eenmaal van elkaar. Als je niet supersociaal bent heb je een ASS en als je niet knetterbraaf bent ADHD. Nerds en brutale durfals hebben wel de wereld. Die saaie middelmatige mensen, die eindigen drie hoog achter met mien met een kort kapsel .

Je bent geen stoornis, je bent jezelf. maak er wat van.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 22:37 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Ik vind dat we moeten oppassen de uithoeken van het normale spectrum niet medisch te maken.

Dus je bent wat impulsief en je verveelt je soms, je bent een beetje lui. So fucking what? Je bent niet ziek. Je bent gewoon iets minder normaal dan velen. Maar nog steeds normaal.

Natuurlijk kan het helpen om wat meer over jezelf te weten te komen en daarmee leren omgaan. Maar heb je daar een stoornis en label voor nodig? Mensen verschillen nu eenmaal van elkaar. Als je niet supersociaal bent heb je een ASS en als je niet knetterbraaf bent ADHD. Nerds en brutale durfals hebben wel de wereld. Die saaie middelmatige mensen, die eindigen drie hoog achter met mien met een kort kapsel .

Je bent geen stoornis, je bent jezelf. maak er wat van.

Thanks. Dat weet ik ook wel

Maar dit betreft zeker niet alleen mezelf. Eigenlijk gebeurt hiermee wat al sinds de mensheid gebeurt: de mensen die buiten de norm vallen buitensluiten. Je kan daarmee iemand worden waarop iedereen neerkijkt. De meeste mensen zijn zich daar eigenlijk niet eens van bewust, want ze kunnen daarmee ook goede bedoelingen hebben en willen voor je zorgen en je helpen. Maar de relatie is daarbij nooit gelijkwaardig. Ze voelen zich stiekem toch een beetje boven je staan.



Bekijk deze poster: je ziet duidelijk wie de helper is en wie de hulpbehoevende. Ik heb ook meerdere malen aangeboden gekregen of ik niet een 'maatje' wilde van Stichting Maatje. Ik heb dat pertinent altijd geweigerd, want ik wil niet op zo'n manier mijn sociale contacten uitbreiden. Ik wil vriendschappen omdat mensen mij tof vinden. Als daarin om wat voor reden dan ook iets misgaat, dan moet ik uitzoeken wat er nou misgaat en aan mezelf gaan werken. Maar op deze manier mijn behoefte aan sociaal contact vervullen ... ik weiger dat en ik begrijp eerlijk gezegd niet waarom anderen dat dan niet begrijpen. Het gaat inmiddels wel beter en ik werk zelf ergens waar mensen met een psychische beperking kunnwn reintegreren in het arbeidsleven maar ook zich persoonlijk kunnen ontwikkelen. Mijn 'drive' is daarmee om mensen de kracht in zichzelf terug te laten vinden. Dit is officieel de motivatie van iedereen, maar ik merk wel in de praktijk dat het toch weer uitkomt op betuttelen. Voor 'persoonlijk herstel' worden er spelletjesavonden georganiseerd. Ik heb meerdere malen voorgesteld om ook andere dingen te organiseren om de mensen het gevoel te geven weer wat meer in het leven te staan zoals de meesten in het leven staan. En ook gezegd dat ik spelletjesavonden eerlijk gezegd nogal stigmatiserend vind. Wat ik er nou mee bedoel, wordt maar niet opgepikt. Dan krijg ik een reactie dat ik degene ben die het allemaal niet begrijpt en krijg ik een hele uitleg dat de ideeën die ik voorstel te hoogdrempelig zijn.

Als je autisme, ADHD, manisch-depressief, schizofreen of wat dan ook hebt, moet je helaas wat dat betreft iets harder werken.

Maar wat je zegt. Je 'anders-zijn' is ook je kracht. En wanneer je dat kan uitdragen, dan draaien de rollen juist om. Dan gaan mensen juist tegen je opkijken. Ik wil mensen trouwens niet motiveren om vooral dat aan te houden bij het aan zichzelf willen werken, want dat ligt wel in dezelfde lijn als narcisme Maar je kan wel hoop creeren dat je niet altijd vast hoeft te zitten in je rol als "loser".

quote:

Op maandag 15 januari 2018 22:37 schreef Spanky78 het volgende:
Ik vind dat we moeten oppassen de uithoeken van het normale spectrum niet medisch te maken.

Dus je bent wat impulsief en je verveelt je soms, je bent een beetje lui. So fucking what? Je bent niet ziek. Je bent gewoon iets minder normaal dan velen. Maar nog steeds normaal.

Natuurlijk kan het helpen om wat meer over jezelf te weten te komen en daarmee leren omgaan. Maar heb je daar een stoornis en label voor nodig? Mensen verschillen nu eenmaal van elkaar. Als je niet supersociaal bent heb je een ASS en als je niet knetterbraaf bent ADHD. Nerds en brutale durfals hebben wel de wereld. Die saaie middelmatige mensen, die eindigen drie hoog achter met mien met een kort kapsel .

Je bent geen stoornis, je bent jezelf. maak er wat van.

Waar ligt dan verdomme de grens? Als psychologen het al niet weten, wat moeten mensen met zulke klachten dan met zichzelf aan? Wanneer is iets wel medisch en wanneer niet? Normaal, wat is dat uberhaupt? Niemand heeft hier statistieken van , of wel? Hoegekis.nl is niet voldoende van de grond gekomen wat ik heel spijtig vind. Zou verplicht moeten zijn voor iedereen in Nederland om dit in te vullen, zodat hier wel enige informatie over is.
Want nu heb je echt een duidelijke scheidingslijn tussen de door een psychiater/psycholoog gewone en als edel beschouwde mensen wiens wanorde geen gewone wanorde is maar komt door hun adhd, sociaal onvermogen geen normaal sociaal onvermogen is maar komt door autisme en irrationele gedachten en waanideeen geen gewone domheid maar komt door schizofrenie. Stemmingswisselingen geen normale stemmingswisselingen maar komt door bipolair. Somberheid geen zwakheid 'heeft trap onder kont nodig' maar depressie. Enzovoort. Duidelijk verschil in stand, de 1 wordt excuses voor gemaakt en de ander heeft alles aan zichzelf te danken. De grens tussen aanstellen vanuit domheid en stoornis kunnen psychologen niet trekken en durven psychologen wat betreft hun mening (die doorslaggevend is) niet expliciet te trekken want ze willen mensen niet kwetsen of (dat geloof ik eerder) wel een inkomen. Daar gaat het de mist in.

[ Bericht 7% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 16-01-2018 06:57:51 ]

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 04:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waar ligt dan verdomme de grens? Als psychologen het al niet weten, wat moeten mensen met zulke klachten dan met zichzelf aan? Wanneer is iets wel medisch en wanneer niet? Normaal, wat is dat uberhaupt? Niemand heeft hier statistieken van , of wel? Hoegekis.nl is niet voldoende van de grond gekomen wat ik heel spijtig vind. Zou verplicht moeten zijn voor iedereen in Nederland om dit in te vullen, zodat hier wel enige informatie over is.
Want nu heb je echt een duidelijke scheidingslijn tussen de door een psychiater/psycholoog gewone en als edel beschouwde mensen wiens wanorde geen gewone wanorde is maar komt door hun adhd, sociaal onvermogen geen normaal sociaal onvermogen is maar komt door autisme en irrationele gedachten en waanideeen geen gewone domheid maar komt door schizofrenie. Stemmingswisselingen geen normale stemmingswisselingen maar komt door bipolair. Somberheid geen zwakheid 'heeft trap onder kont nodig' maar depressie. Enzovoort. Duidelijk verschil in stand, de 1 wordt excuses voor gemaakt en de ander heeft alles aan zichzelf te danken. De grens tussen aanstellen vanuit domheid en stoornis kunnen psychologen niet trekken en durven psychologen wat betreft hun mening (die doorslaggevend is) niet expliciet te trekken want ze willen mensen niet kwetsen of (dat geloof ik eerder) wel een inkomen. Daar gaat het de mist in.

Niet nodig. De scheiding tussen stoornis of niet is of jijzelf of je omgeving er hinder van ondervindt. Dat laatste -last voor de omgeving- is te ver doorgeschoten, met name op scholen. Je zou het moeten beperken tot personen die zover heen zijn dat ze niet doorhebben dat ze ergens last van hebben en hun omgeving tot last zijn.
Wat overigens typisch narcistisch is (het zelf niet doorhebben), maar dat is ook bij zware autisten ("kasplantjes") zo.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 07:28 schreef Lunatiek het volgende:
Niet nodig. De scheiding tussen stoornis of niet is of jijzelf of je omgeving er hinder van ondervindt. Dat laatste -last voor de omgeving- is te ver doorgeschoten, met name op scholen. Je zou het moeten beperken tot personen die zover heen zijn dat ze niet doorhebben dat ze ergens last van hebben en hun omgeving tot last zijn.
Wat overigens typisch narcistisch is (het zelf niet doorhebben), maar dat is ook bij zware autisten ("kasplantjes") zo.

Nee, dat is niet zo. Als ik bij de psycholoog kom "ik heb hinder van mijn wanorde" krijg ik niet automatisch de diagnose adhd. Toen ik iets terugdeed bij iemand dir mij lastig had gevallen kreeg ik inderdaad wel een diagnose. Maar dat had verder niets met het incident te maken en er werd vooral mijn domheid benadrukt. Omgeving is inderdaad de voornaamste oorzaak, een psychologische instelling is een tuchtschool wat ik heb ervaren. En dan lees ik dingen als schematherapie enz en dan denk ik hoe komen mensen eraan. Waarschijnlijk dat je daarvoor een zelfmoordpoging moet hebben gedaan die mislukt is denk ik.

[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 16-01-2018 07:42:52 ]

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 04:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waar ligt dan verdomme de grens? Als psychologen het al niet weten, wat moeten mensen met zulke klachten dan met zichzelf aan? Wanneer is iets wel medisch en wanneer niet? Normaal, wat is dat uberhaupt? Niemand heeft hier statistieken van , of wel? Hoegekis.nl is niet voldoende van de grond gekomen wat ik heel spijtig vind. Zou verplicht moeten zijn voor iedereen in Nederland om dit in te vullen, zodat hier wel enige informatie over is.
Want nu heb je echt een duidelijke scheidingslijn tussen de door een psychiater/psycholoog gewone en als edel beschouwde mensen wiens wanorde geen gewone wanorde is maar komt door hun adhd, sociaal onvermogen geen normaal sociaal onvermogen is maar komt door autisme en irrationele gedachten en waanideeen geen gewone domheid maar komt door schizofrenie. Stemmingswisselingen geen normale stemmingswisselingen maar komt door bipolair. Somberheid geen zwakheid 'heeft trap onder kont nodig' maar depressie. Enzovoort. Duidelijk verschil in stand, de 1 wordt excuses voor gemaakt en de ander heeft alles aan zichzelf te danken. De grens tussen aanstellen vanuit domheid en stoornis kunnen psychologen niet trekken en durven psychologen wat betreft hun mening (die doorslaggevend is) niet expliciet te trekken want ze willen mensen niet kwetsen of (dat geloof ik eerder) wel een inkomen. Daar gaat het de mist in.

Ik zeg niet dat de stoornissen niet bestaan, ik zeg wel dat veel te veel mensen die diagnose al krijgen als ze maar een heel klein tikje afwijken van normaal.

Daarnaast worden diagnoses vaak gewoon heel slecht gesteld.

Hiermee krijgen de mensen die echt serieuze hulp nodig hebben dit niet en mensen die een schop onder hun reet nodig hebben dit ook niet.