Dertig worden

quote:

Op dinsdag 23 januari 2018 22:29 schreef DD_Kong het volgende:

[..]

Hier hebben we de stoere man

Valt best mee, maar je bent gewoon een aansteller. Zo'n eeuwige twijfelaar die niet goed weet wat ie met zijn leven aanmoet. Hoe je het ook wendt of keert, 30 word je sowieso. Maak er een feestje van. Met een beetje geluk haal je de 90.

[ Bericht 3% gewijzigd door FlipjeHolland op 24-01-2018 00:41:05 ]

Met 30 zit je nog midden in je fysieke top, als het goed is heb je meer kennis/levenservaring/kunde/financiële middelen etc dan als 25 jarige dus het lijkt me eerder een vooruitgang dan achteruitgang. Verder moet je je leven invullen zoals je zelf wilt, boeiend wat anderen denken.

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 01:17 schreef Befbekje het volgende:

[..]

Jeutje.. Meneertje leverde pas op z'n 30e zijn proefschrift in en zit nu de rest van z'n leven uit, dubbele punt p ..

Dit zijn wel echt champagne problems.. Een hoop wetenschappers binnen de academie die pas promoveren rond hun 40e.. Maarten v. Rossem, Bram Bakker, Damiaan Denys bijvoorbeeld, om maar wat voor het publiek bekende namen te noemen..

Het is ook geen probleem, TS vroeg om ervaringen van het dertig worden. Zo heb ik het ervaren.

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 10:57 schreef Befbekje het volgende:

[..]

Nee oké, maar zoals jij het stelt dat je het als extreem kut ervoer, dat de tijd om iets bijzonders van je leven te maken verstreken was, geaccepteerd hebbende dat dit het dan is et cetera, dat klinkt wel erg somber ..

Als je op je 30e promoveert ben je in onze samenleving toch soort en met van binnen.. Ik zou me kunnen voorstellen dat het leven daar juist leuker van wordt..

Binnen bij wat? Ik zie promoveren als net je opleiding af hebben. Ik had niet een bijster goed proefschrift, ik moest dus opzoek naar werk, zoals ik ook al eerder zei er speelde meerdere dingen mee. Maar het was in mijn geval best wel een soort van anti-climax. En inderdaad zo'n gevoel van dat je ergens hard voor gewerkt hebt "en dan" ja dan niets...

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 10:57 schreef Befbekje het volgende:

[..]

Als je op je 30e promoveert ben je in onze samenleving toch soort en met van binnen.. Ik zou me kunnen voorstellen dat het leven daar juist leuker van wordt..

Promoveren is meer een soort hobby. Alleen leuk als je binnen de wetenschap aan de slag wil blijven, verder levert het je eigenlijk niets op.

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 10:57 schreef Befbekje het volgende:

[..]


Als je op je 30e promoveert ben je in onze samenleving toch soort en met van binnen.. Ik zou me kunnen voorstellen dat het leven daar juist leuker van wordt..

Jij studeert duidelijk niet aan een Universiteit

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 12:09 schreef Befbekje het volgende:
Er zijn maar weinigen die kunnen of de mogelijkheid krijgen om te promoveren.. Iemand die is gepromoveerd kan altijd wel ergens aan de bak in het bedrijfsleven of elders.. Dat het misschien niets binnen de academie wordt of in die tak van wetenschap of soortgelijk niveau, nou ja, enfin..

Mwah dat was misschien ooit zo maar er worden tegenwoordig behoorlijk veel promovendi afgeleverd. Het is een soort van glijdende schaal geworden, alles is kwa niveau een stukje terug gedrukt...

Als mensen als ik al kunnen promoveren dan stelt het allemaal niet veel meer voor hoor

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 12:09 schreef Befbekje het volgende:
Een hobby waarbij op elke promotieplek die beschikbaar komt honderden sollicitaties binnenkomen.. Hobby ..

Op de meeste promotie plekken komen geen honderden sollicitaties binnen hoor. Voor de meeste is het moeilijk genoeg om een geschikt persoon te vinden. En meestal blijft het aantal sollicitaties ook wel beperkt...

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 12:50 schreef Befbekje het volgende:

[..]

Ook dat vind ik een beetje onzin, maar goed.. Het wiel, het licht en de zwaartekracht zullen we niet meer uitvinden, nee, maar dat wil niet zeggen dat het niveau daalt.. Ik heb het idee dat iedereen elkaar maar na lult over niveaudaling.. Kan iemand mij in eerste instantie eens goed uitleggen wat dan überhaupt de norm is of was?

[..]

Bij wijze van spreken, maar in sommige takken van wetenschap wordt er bijna gevochten om een promotieplek.. Zeker de afgelopen jaren was dat nog weleens het geval omdat niet altijd de financiële middelen voorhanden waren..

Nouja ik heb die daling aan de lijve ondervonden. Ik heb verschillende opleidingen gedaan (mavo mbo hbo master en promotie) en heb op verschillende plekken mensen er doorheen gesleept zien worden met alternatieve opdrachten, mondelingen etc. Mensen die het echt niet konden maar die toch dat papiertje hebben gehaald terwijl ze gewoon hadden moeten falen op dat niveau. Verder zie je gewoon dat binnen de opleidingen dingen niet meer zo strikt aangeleerd worden, het versoepelt aan alle kanten. Vooral omdat het tegenwoordig niet meer staat om een mbo diploma te hebben, daarom wordt er ontzettend veel doorgestroomd en landen mensen op niveau's boven hun eigen kunnen. Ikzelf ben daar een prototype van. Als je in nederland maar lang genoeg wacht en niet stopt met opleidingen volgen dan kun iedereen elk niveau halen.

Van al die opleidingen was de MBO trouwens verreweg het lastigste.

[ Bericht 2% gewijzigd door Bosbeetle op 24-01-2018 13:03:43 ]

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 12:50 schreef Befbekje het volgende:
En je spreekt jezelf in beide quotes een beetje tegen, trouwens.

Nee hoor er zijn heel veel plekken maar op elke plek wordt niet heel veel gesolliciteerd. Universiteiten zijn een soort van promovendi fabrieken, maar er is bijna geen werk voor nadat je eenmaal gepromoveerd bent.

Maar om terug te gaan naar het onderwerp, ik ervoer dertig worden als behoorlijk vervelend. Het was voor mij een soort tijdsperiode waar ik mezelf realiseerde dat er een periode afgesloten was. Je bent niet meer jong kunt niet meer bij jonge mensen gerekend worden. Daarnaast had ik het gevoel dat de tijd om iets bijzonders te doen wel zo'n beetje voorbij was. Dat was geen probleem het was een gevoel dat ik had. Je zou het kunnen omschrijven als een luxeprobleem, en ik heb er wel mee lopen worstelen maar nooit als een heel groot probleem gezien.

Sterker nog ik heb me er vrij snel bij neer kunnen leggen, en ervaar het leven na mijn dertigste als een stuk simpeler. Zoals ik al eerder aangaf mijn window of opportunity leek gesloten. Eigenlijk was het ook wel bevrijdend, ik functioneer sowieso een stuk beter als dingen niet meer belangrijk zijn. Ik heb nu gewoon een baan waarbij ik onbelangrijke dingen doe, en gedij daar prima bij. (voor zolang het duurt) en als ik ontslagen wordt dan zie ik wel weer verder.

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 12:09 schreef Befbekje het volgende:

[..]

Een hobby waarbij op elke promotieplek die beschikbaar komt honderden sollicitaties binnenkomen.. Hobby ..

Dat is alleen zo in 'vak'gebieden als genderstudies.

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 12:54 schreef Bosbeetle het volgende:

Nouja ik heb die daling aan de lijve ondervonden. Ik heb verschillende opleidingen gedaan (mavo mbo hbo master en promotie) en heb op verschillende plekken mensen er doorheen gesleept zien worden met alternatieve opdrachten, mondelingen etc. Mensen die het echt niet konden maar die toch dat papiertje hebben gehaald terwijl ze gewoon hadden moeten falen op dat niveau. Verder zie je gewoon dat binnen de opleidingen dingen niet meer zo strikt aangeleerd worden, het versoepelt aan alle kanten. Vooral omdat het tegenwoordig niet meer staat om een mbo diploma te hebben, daarom wordt er ontzettend veel doorgestroomd en landen mensen op niveau's boven hun eigen kunnen. Ikzelf ben daar een prototype van. Als je in nederland maar lang genoeg wacht en niet stopt met opleidingen volgen dan kun iedereen elk niveau halen.

Van al die opleidingen was de MBO trouwens verreweg het lastigste.

Ik herken dit, heb zelf eerst vmbo toen havo en hbo gedaan, en sommige opdrachten waren best lastig, maar over het algemeen werd er heel veel door de vingers gezien, het was bijna onmogelijk om niet te slagen uiteindelijk. Was ik natuurlijk blij mee, heb er ook uiteindelijk veel energie in gestoken die niet voor niets was geweest, maar herken wel wat je schrijft, een opleiding gaat steeds minder voorstellen. Waarom heb jij mavo en uiteindelijk universiteit gedaan? Vind het wel grappig, als het kan en nodig is om te bereiken wat je graag wilt waarom niet, maar de meesten zouden het wel hebben opgegeven omdat het dan wel erg lang duurt voordat je eindelijk kunt gaan werken.
Ontopic: word over 1,5 jaar 30 en heb nu al wel dat gevoel wat betreft carriere. Veel zeggen tegen mij "je moet nog ontdekken wat je leuk vind". Maar iemand zei ook tegen mij "misschien ben je daar ook wel al te oud voor". Daar werd ik somber van maar het sloot meer aan op mijn eigen gevoel. De tijd waarin ik moest uitvinden wat ik wilde is nu wel voorbij. Nu ben ik gewoon blij met een inkomen en als ik ineens ontdek waar mijn ambitie ligt is het mooi, zo niet, dan ben ik blij met wat ik heb ook al verdient het niet al te veel en is het niet mijn passie of zo, maar al 100x beter dan een uitkering. Ik herken het gevoel dat wanneer je van jezelf minder hoeft dat een bevrijding kan zijn. Je moet je natuurlijk wel op doelen kunnen richten, maar daar zijn in mijn geval sociale contacten en een hobby en bij anderen bijv. Gezin ook geschikt voor.

[ Bericht 7% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 24-01-2018 14:03:40 ]

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 13:55 schreef Befbekje het volgende:

Als je een opleiding volgt dan ben je lerende.. Vergeet niet dat je cijfer soms ook niets meer of minder dan een momentopname is.. Je leerprocessen stoppen niet op het moment dat je het diploma ondertekent.. Je kunt zoiets niet absoluut maken..

Ja dat is ook wel zo. Je kunt natuurlijk ook zonder opleiding dingen leren. Al is de feedback en tijdsdruk natuurlijk wel waardevol. En je hebt met een opleiding een richtlijn. Je inspanning wordt erkend. Ik heb ook wel veel van mijn opleiding opgestoken. Zou het hetzelfde hebben gedaan als ik het kon overdoen. Maar ik herken meer het gevoel dat het steeds makkelijker wordt om het te halen. De waarde van een diploma lijkt steeds meer te zakken. Maar dat is denk ik vooral bij niet medische en niet technische opleidingen.

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 13:08 schreef Befbekje het volgende:

[..]

Dat is dan jammer.. Maar aan de andere kant, Nederland heeft handen aan het bed nodig, op dit moment.. Misschien dat mensen eens de ambitie zouden kunnen hebben om in die tak van sport de top van de apenrots te willen bereiken..

Ik ben trouwens twee maanden geleden 30 geworden en ik voel me kiplekker.. Nadat ik in 2012 m'n krabbel onder die loze doctorandustitel had gezet ben ik een eigen bedrijf begonnen wat ik in de tweede helft van dit jaar ga verkopen.. Het geld wil ik graag besteden aan jonge meisjes en alcohol.. Dat ik dit nog mag meemaken..

Telt 29 mee als jong?

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 13:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ik herken dit, heb zelf eerst vmbo toen havo en hbo gedaan, en sommige opdrachten waren best lastig, maar over het algemeen werd er heel veel door de vingers gezien, het was bijna onmogelijk om niet te slagen uiteindelijk. Was ik natuurlijk blij mee, heb er ook uiteindelijk veel energie in gestoken die niet voor niets was geweest, maar herken wel wat je schrijft, een opleiding gaat steeds minder voorstellen. Waarom heb jij mavo en uiteindelijk universiteit gedaan? Vind het wel grappig, als het kan en nodig is om te bereiken wat je graag wilt waarom niet, maar de meesten zouden het wel hebben opgegeven omdat het dan wel erg lang duurt voordat je eindelijk kunt gaan werken.
Ontopic: word over 1,5 jaar 30 en heb nu al wel dat gevoel wat betreft carriere. Veel zeggen tegen mij "je moet nog ontdekken wat je leuk vind". Maar iemand zei ook tegen mij "misschien ben je daar ook wel al te oud voor". Daar werd ik somber van maar het sloot meer aan op mijn eigen gevoel. De tijd waarin ik moest uitvinden wat ik wilde is nu wel voorbij. Nu ben ik gewoon blij met een inkomen en als ik ineens ontdek waar mijn ambitie ligt is het mooi, zo niet, dan ben ik blij met wat ik heb ook al verdient het niet al te veel en is het niet mijn passie of zo, maar al 100x beter dan een uitkering. Ik herken het gevoel dat wanneer je van jezelf minder hoeft dat een bevrijding kan zijn. Je moet je natuurlijk wel op doelen kunnen richten, maar daar zijn in mijn geval sociale contacten en een hobby en bij anderen bijv. Gezin ook geschikt voor.

Leestip voor iedereen hier: The subtle art of not giving a fuck.

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 14:29 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja dat is ook wel zo. Je kunt natuurlijk ook zonder opleiding dingen leren. Al is de feedback en tijdsdruk natuurlijk wel waardevol. En je hebt met een opleiding een richtlijn. Je inspanning wordt erkend. Ik heb ook wel veel van mijn opleiding opgestoken. Zou het hetzelfde hebben gedaan als ik het kon overdoen. Maar ik herken meer het gevoel dat het steeds makkelijker wordt om het te halen. De waarde van een diploma lijkt steeds meer te zakken. Maar dat is denk ik vooral bij niet medische en niet technische opleidingen.

De waarde van een opleiding zakt vooral als je je buurman of buurvrouw ziet met hetzelfde diploma en jij op basis van je vooroordelen denkt bij jezelf van: 'Nou als die het kan halen... dan kan iedereen het'. Terwijl dat vaak misplaatste arrogantie is

De mensen die vroeger universiteit haalden halen nu HBO en de kinderen van migranten en hbo'ers halen nu vaak universiteit. C'est ca.

quote:

Op woensdag 24 januari 2018 14:50 schreef Mishu het volgende:

[..]

De waarde van een opleiding zakt vooral als je je buurman of buurvrouw ziet met hetzelfde diploma en jij op basis van je vooroordelen denkt bij jezelf van: 'Nou als die het kan halen... dan kan iedereen het'. Terwijl dat vaak misplaatste arrogantie is

De mensen die vroeger universiteit haalden halen nu HBO en de kinderen van migranten en hbo'ers halen nu vaak universiteit. C'est ca.

Ik denk meestal als ik het kan kan iedereen het, sommige mensen worden daar boos om.... Toch ben ik er wel van overtuigt.