R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
oke, dit wordt waarschijnlijk een lang verhaal maar ik probeer het zo duidelijk mogelijk te maken voor jullie.
sinds afgelopen zomer voel ik me steeds ongelukkiger. ik heb een vriend waarmee ik nu anderhalf jaar mee samen ben maar in deze relatie is vrij veel gebeurd waardoor wij afgelopen zomer eerst besloten hadden onze relatie te stoppen. toch zijn we het weer gaan proberen maar ik ben niet gelukkig. daarnaast is mijn moeder momenteel depressief waardoor de thuissituatie ook niet al te best is en daarnaast ben ik op school (nieuwe opleiding net gestart deze zomer) ook niet helemaal gesetteld. ik kan niet zo goed met mn medeklasgenoten omdat ik er geen energie meer voor heb, ik ga niet veel meer om met vrienden/vriendinnen en ik heb ook niet veel plezier meer aan hobby's. het is bijna aan het eind van elke dag dat ik denk ''waar doe ik het allemaal voor?''
ik heb goede momenten en niet elke dag is even ''erg'' maar over het algemeen heb ik niet meer de zin aan het leven zoals ik dat eigenlijk zou moeten hebben. ik ben niet snel iemand die hoop laat vallen en bij de pakken neer gaat zitten, en ik wil later zelf juist mensen gaan helpen op psychologisch gebied maar momenteel voel ik me daar een mislukkeling in omdat ik zelf mn eigen shit niet eens op orde heb. Ik ben dan ook nog maar rond de 20 dus ik hoef het ook nog niet allemaal te snappen maar ik was juist altijd degene die het onder controle had en anderen advies gaf etc.
ik blijf dingen doen en zoek afleiding maar overal waar ik ga is het voor 5 min als het ware even leuk en dan overvalt de spanning me weer. een gevoel van ongelukkig zijn, nervositeit, spanning in mn maag en af en toe druk op de borst en hartkloppingen. ook slaap ik slecht, heb ik rare dromen en voel ik me nergens 'thuis'. Het lijkt, wat ik ook doe, ik vind niks wat mij nog echt gelukkig maakt. Ook lijkt mijn gevoel steeds vlakker te worden. blijdschap ken ik bijna niet meer en liefde kan ik al bijna helemaal niet meer voelen. fysiek contact met mn vriend of familie, ouders, voelt niet fijn. Ik kan me er niet meer voor openstellen (voor ze) en ik lijk vast te zitten. dit leidt ook tot ruzies met mn dierbaren omdat ik ze afstoot maar dat wil ik diep van binnen helemaal niet.
Momenteel ben ik ook bij een psycholoog. ik ben net begonnen en de wachttijd tussen afspraken is heel lang dus ik moet me in de tussentijd zelf zien te redden maar het is lastig. Af en toe boeit het me allemaal niet meer en denk ik aan de verlossing die ze 'de hemel' noemen maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet. het liefst wil ik weer ''voelen'', weten wat er met me aan de hand is en weten wat ik moet doen om me beter te gaan voelen want zelf weet ik het niet meer.
ik weet dat velen van jullie zullen zeggen dat de psycholoog mij moet vertellen hoe of wat maar omdat het zo lang duurt telkens is de spanning in de tussentijd heel hoog en hoop ik dat ik hier soortgenoten kan vinden die mij tips kunnen geven of iig even mn ei hier kwijt kan.
sinds afgelopen zomer voel ik me steeds ongelukkiger. ik heb een vriend waarmee ik nu anderhalf jaar mee samen ben maar in deze relatie is vrij veel gebeurd waardoor wij afgelopen zomer eerst besloten hadden onze relatie te stoppen. toch zijn we het weer gaan proberen maar ik ben niet gelukkig. daarnaast is mijn moeder momenteel depressief waardoor de thuissituatie ook niet al te best is en daarnaast ben ik op school (nieuwe opleiding net gestart deze zomer) ook niet helemaal gesetteld. ik kan niet zo goed met mn medeklasgenoten omdat ik er geen energie meer voor heb, ik ga niet veel meer om met vrienden/vriendinnen en ik heb ook niet veel plezier meer aan hobby's. het is bijna aan het eind van elke dag dat ik denk ''waar doe ik het allemaal voor?''
ik heb goede momenten en niet elke dag is even ''erg'' maar over het algemeen heb ik niet meer de zin aan het leven zoals ik dat eigenlijk zou moeten hebben. ik ben niet snel iemand die hoop laat vallen en bij de pakken neer gaat zitten, en ik wil later zelf juist mensen gaan helpen op psychologisch gebied maar momenteel voel ik me daar een mislukkeling in omdat ik zelf mn eigen shit niet eens op orde heb. Ik ben dan ook nog maar rond de 20 dus ik hoef het ook nog niet allemaal te snappen maar ik was juist altijd degene die het onder controle had en anderen advies gaf etc.
ik blijf dingen doen en zoek afleiding maar overal waar ik ga is het voor 5 min als het ware even leuk en dan overvalt de spanning me weer. een gevoel van ongelukkig zijn, nervositeit, spanning in mn maag en af en toe druk op de borst en hartkloppingen. ook slaap ik slecht, heb ik rare dromen en voel ik me nergens 'thuis'. Het lijkt, wat ik ook doe, ik vind niks wat mij nog echt gelukkig maakt. Ook lijkt mijn gevoel steeds vlakker te worden. blijdschap ken ik bijna niet meer en liefde kan ik al bijna helemaal niet meer voelen. fysiek contact met mn vriend of familie, ouders, voelt niet fijn. Ik kan me er niet meer voor openstellen (voor ze) en ik lijk vast te zitten. dit leidt ook tot ruzies met mn dierbaren omdat ik ze afstoot maar dat wil ik diep van binnen helemaal niet.
Momenteel ben ik ook bij een psycholoog. ik ben net begonnen en de wachttijd tussen afspraken is heel lang dus ik moet me in de tussentijd zelf zien te redden maar het is lastig. Af en toe boeit het me allemaal niet meer en denk ik aan de verlossing die ze 'de hemel' noemen maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet. het liefst wil ik weer ''voelen'', weten wat er met me aan de hand is en weten wat ik moet doen om me beter te gaan voelen want zelf weet ik het niet meer.
ik weet dat velen van jullie zullen zeggen dat de psycholoog mij moet vertellen hoe of wat maar omdat het zo lang duurt telkens is de spanning in de tussentijd heel hoog en hoop ik dat ik hier soortgenoten kan vinden die mij tips kunnen geven of iig even mn ei hier kwijt kan.
Ik ben niet in de beste modus om uitgebreid en heel serieus antwoord te geven maar wat ik je iig wil meegeven is dat zelf tegen moeilijkheden aanlopen je niet automatisch een minder goede hulpverlener zou maken. Van je eigen ervaringen zou je op termijn begrip voor anderen in soortgelijke situaties uit kunnen putten. En nog belangrijker: je bent mens. En mensen lopen in hun leven altijd een aantal keren vast qua moeilijkheden, is geen schande en in de meeste gevallen zal iemand er uiteindelijk weer bovenop komen.
Wat heb ik met je te doen! Het gevoel dat je nu omschrijft moet vreselijk voor je zijn.
Wat goed dat je hulp hebt gezocht! Dat is de eerste stap.
Het is duidelijk dat je somber bent. Misschien wel depressief
Mijn tip is om te proberen het niet te 'groot' te maken. Daarmee bedoel ik dat je kunt proberen het leven per dag aan te gaan.
Het leven is nu een worsteling voor je en natuurlijk geniet je nu niet van het leven, maar je wilt niet naar de Hemel. Je wilt niet dood, je wilt alleen dat het gevoel dat je nu hebt stopt. En dat is goed! Laat dat gevoel er zijn. Waarschijnlijk pieker je je suf hoe je dat kunt veranderen. Welke keuzes je moet maken om dat gevoel om te buigen. Je vraagt je af of het aan je relatie ligt. Je kunt je relaties niet onderhouden zoals je dat wilt. Je studie loopt niet zoals je dat wilt. Eigenlijk is alles shit en jij bent de controle kwijt. Laat dat zijn voor wat het is. Nu. Er is een oplossing en die heb jij al gevonden. Hulp en wellicht medicatie en dan pak je alles aan, stap voor stap, dag voor dag. Uiteindelijk wordt het beter en ga je weer genieten van het leven Echt! Blijf praten meid!
Wat goed dat je hulp hebt gezocht! Dat is de eerste stap.
Het is duidelijk dat je somber bent. Misschien wel depressief
Mijn tip is om te proberen het niet te 'groot' te maken. Daarmee bedoel ik dat je kunt proberen het leven per dag aan te gaan.
Het leven is nu een worsteling voor je en natuurlijk geniet je nu niet van het leven, maar je wilt niet naar de Hemel. Je wilt niet dood, je wilt alleen dat het gevoel dat je nu hebt stopt. En dat is goed! Laat dat gevoel er zijn. Waarschijnlijk pieker je je suf hoe je dat kunt veranderen. Welke keuzes je moet maken om dat gevoel om te buigen. Je vraagt je af of het aan je relatie ligt. Je kunt je relaties niet onderhouden zoals je dat wilt. Je studie loopt niet zoals je dat wilt. Eigenlijk is alles shit en jij bent de controle kwijt. Laat dat zijn voor wat het is. Nu. Er is een oplossing en die heb jij al gevonden. Hulp en wellicht medicatie en dan pak je alles aan, stap voor stap, dag voor dag. Uiteindelijk wordt het beter en ga je weer genieten van het leven Echt! Blijf praten meid!
You may say I'm a dreamer. But I'm not the only one
Je bent depressief. Als je een lijstje met symptomen van depressie naast je verhaal legt, kan je ze bijna allemaal aftikken. Dus idd, op bezoek bij de psycholoog lijkt me geen slecht idee. Maar zoals je zegt duurt het lang voor je weer een afspraak hebt, dus wat kan je in de tussentijd doen? Ik ga je niet zeggen om nieuwe hobbies te vinden of meer onder de mensen te zijn. Als je depressief bent is dat het laatste waar je op zit te wachten. Maar psychische problemen worden vaak verergerd door lichamelijke problemen, en daar kan je nu wel degelijk iets aan doen.
Zorg er dus eerst voor dat je fysiek weer de dag aan kunt, voordat je gaat malen om de achterliggende oorzaak van je depressie. Dat houdt in dat je eerst je slapeloosheid en dus je vermoeidheid gaat aanpakken. Dwing jezelf in een routine. Sta op tijd op, desnoods met een schijtirritante wekker-app waarbij je eerst een puzzel moet doen voor die uitgaat, dan ben je wel wakker. Eet 3x een maaltijd per dag op vaste tijden (desnoods weer met een wekker, iets om je te pushen) en zorg dat je minstens een 1,5L fles water drinkt per dag. Ga redelijk op tijd naar bed, zodat je minstens 8 uur slaap pakt per nacht. Installeer een app op je telefoon dat blauw licht filtert en slik desnoods wat extra melatonine voor je naar bed gaat (gwn bij de drogist verkrijgbaar) om vaster te slapen zodat je niet weer rare dromen krijgt en wakker wordt.
Als je dat ritme erin kan forceren dan ben je al een heel eind op weg en ben je ook eindelijk fysiek in staat om het advies van je psycholoog op te volgen. Jezelf pushen om dit ook echt te doen is vaak al een hele uitdaging voor iemand met een depressie. Mijzelf lukte het de eerste weken ook niet, maar jij hebt zo te lezen het voordeel dat je nog thuis woont. Vraag je familie dus om je erbij te helpen en je desnoods uit je bed te sleuren. Zorg dat je dat ritme erin krijgt en je zal merken dat je meer energie krijgt, dan komt de rest later wel.
Zorg er dus eerst voor dat je fysiek weer de dag aan kunt, voordat je gaat malen om de achterliggende oorzaak van je depressie. Dat houdt in dat je eerst je slapeloosheid en dus je vermoeidheid gaat aanpakken. Dwing jezelf in een routine. Sta op tijd op, desnoods met een schijtirritante wekker-app waarbij je eerst een puzzel moet doen voor die uitgaat, dan ben je wel wakker. Eet 3x een maaltijd per dag op vaste tijden (desnoods weer met een wekker, iets om je te pushen) en zorg dat je minstens een 1,5L fles water drinkt per dag. Ga redelijk op tijd naar bed, zodat je minstens 8 uur slaap pakt per nacht. Installeer een app op je telefoon dat blauw licht filtert en slik desnoods wat extra melatonine voor je naar bed gaat (gwn bij de drogist verkrijgbaar) om vaster te slapen zodat je niet weer rare dromen krijgt en wakker wordt.
Als je dat ritme erin kan forceren dan ben je al een heel eind op weg en ben je ook eindelijk fysiek in staat om het advies van je psycholoog op te volgen. Jezelf pushen om dit ook echt te doen is vaak al een hele uitdaging voor iemand met een depressie. Mijzelf lukte het de eerste weken ook niet, maar jij hebt zo te lezen het voordeel dat je nog thuis woont. Vraag je familie dus om je erbij te helpen en je desnoods uit je bed te sleuren. Zorg dat je dat ritme erin krijgt en je zal merken dat je meer energie krijgt, dan komt de rest later wel.
• Verzamel mensen om je heen waar je mee kan lachen. Je moet weer lol gaan beleven.
• Zet dit studiejaar op een laag pitje, doe enkel dingen die je leuk vindt.
• Vergooi je jeugd niet door je te binden aan iemand waar je twijfels bij hebt
Het feest kan beginnen, have fun!
• Zet dit studiejaar op een laag pitje, doe enkel dingen die je leuk vindt.
• Vergooi je jeugd niet door je te binden aan iemand waar je twijfels bij hebt
Het feest kan beginnen, have fun!
Ik heb het gevoel dat wat psychologen depressief zijn noemen de natuurlijke /logische staat van de mens is die iedereen op gegeven moment bereikt... Je ertegen verzetten heeft denk ik geen zin. Iedereen gaat een keer dood en in die zin is depressie juist positief. Je bent al voorbereid op de dood en accepteert die als het komt.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Dat klinkt niet goed, succes bij de psycholoog, je kan het!quote:Op vrijdag 5 januari 2018 00:26 schreef ButterflyM het volgende:
oke, dit wordt waarschijnlijk een lang verhaal maar ik probeer het zo duidelijk mogelijk te maken voor jullie.
sinds afgelopen zomer voel ik me steeds ongelukkiger. ik heb een vriend waarmee ik nu anderhalf jaar mee samen ben maar in deze relatie is vrij veel gebeurd waardoor wij afgelopen zomer eerst besloten hadden onze relatie te stoppen. toch zijn we het weer gaan proberen maar ik ben niet gelukkig. daarnaast is mijn moeder momenteel depressief waardoor de thuissituatie ook niet al te best is en daarnaast ben ik op school (nieuwe opleiding net gestart deze zomer) ook niet helemaal gesetteld. ik kan niet zo goed met mn medeklasgenoten omdat ik er geen energie meer voor heb, ik ga niet veel meer om met vrienden/vriendinnen en ik heb ook niet veel plezier meer aan hobby's. het is bijna aan het eind van elke dag dat ik denk ''waar doe ik het allemaal voor?''
ik heb goede momenten en niet elke dag is even ''erg'' maar over het algemeen heb ik niet meer de zin aan het leven zoals ik dat eigenlijk zou moeten hebben. ik ben niet snel iemand die hoop laat vallen en bij de pakken neer gaat zitten, en ik wil later zelf juist mensen gaan helpen op psychologisch gebied maar momenteel voel ik me daar een mislukkeling in omdat ik zelf mn eigen shit niet eens op orde heb. Ik ben dan ook nog maar rond de 20 dus ik hoef het ook nog niet allemaal te snappen maar ik was juist altijd degene die het onder controle had en anderen advies gaf etc.
ik blijf dingen doen en zoek afleiding maar overal waar ik ga is het voor 5 min als het ware even leuk en dan overvalt de spanning me weer. een gevoel van ongelukkig zijn, nervositeit, spanning in mn maag en af en toe druk op de borst en hartkloppingen. ook slaap ik slecht, heb ik rare dromen en voel ik me nergens 'thuis'. Het lijkt, wat ik ook doe, ik vind niks wat mij nog echt gelukkig maakt. Ook lijkt mijn gevoel steeds vlakker te worden. blijdschap ken ik bijna niet meer en liefde kan ik al bijna helemaal niet meer voelen. fysiek contact met mn vriend of familie, ouders, voelt niet fijn. Ik kan me er niet meer voor openstellen (voor ze) en ik lijk vast te zitten. dit leidt ook tot ruzies met mn dierbaren omdat ik ze afstoot maar dat wil ik diep van binnen helemaal niet.
Momenteel ben ik ook bij een psycholoog. ik ben net begonnen en de wachttijd tussen afspraken is heel lang dus ik moet me in de tussentijd zelf zien te redden maar het is lastig. Af en toe boeit het me allemaal niet meer en denk ik aan de verlossing die ze 'de hemel' noemen maar eigenlijk wil ik dat helemaal niet. het liefst wil ik weer ''voelen'', weten wat er met me aan de hand is en weten wat ik moet doen om me beter te gaan voelen want zelf weet ik het niet meer.
ik weet dat velen van jullie zullen zeggen dat de psycholoog mij moet vertellen hoe of wat maar omdat het zo lang duurt telkens is de spanning in de tussentijd heel hoog en hoop ik dat ik hier soortgenoten kan vinden die mij tips kunnen geven of iig even mn ei hier kwijt kan.
Ja praat TS nog meer de put in. Goed plan.quote:
Ik heb het gevoel dat wat psychologen depressief zijn noemen de natuurlijke /logische staat van de mens is die iedereen op gegeven moment bereikt... Je ertegen verzetten heeft denk ik geen zin. Iedereen gaat een keer dood en in die zin is depressie juist positief. Je bent al voorbereid op de dood en accepteert die als het komt.
TS wat hier al gezegd is, probeer je te richten op de leuke dingen in het leven en geen energie te stoppen in zaken waar je niks voor terugkrijgt, op geen enkele manier. Die relatie zou ik dus lekker laten voor wat hij is. Ik snap dat je er voor je moeder wilt zijn, maar zet daar dan wel iets leuks/vrolijks tegenover om te doen. Anders wordt het alleen maar zwaarder.
Schrijf elke dag drie dingen op die leuk zijn of goed gingen. Wat zijn je hobbies? Is er geen club of vereniging waar je je bij kan aansluiten?
|
|
