Minimeisje (of ook wel genoemd mijn Meisje) is dinsdagochtend overleden.
Velen van jullie hebben hier hun medeleven betuigt.
Het mocht helaas niet baten... ze kwam dinsdag op de operatietafel van de lokale dierenarts, en deze arts ontdekte vele tumoren in haar buik. Zijn advies was om de operatie af te breken.
Ergens wilde ik natuurlijk mijn lieve poes Minimeis wel bijstaan, maar ze was al onder narcose. Wat zou het nu nog uitmaken om haar nog even wakker te maken om haar daarna alsnog het spuitje te geven.
Ik worstel hier zelf nog steeds mee... voor dit lieve meisje was het misschien beter geweest als ze in haar eigen huis was ingeslapen.
Hoe dan ook, mijn lieve meisje met haar wat te kleine hoofd is niet meer.
Ze was een angstige poes naar bijna alle mensen en andere katten, honden en zelfs naar de deurbel of de telefoon. Ze was eigenlijk overal bang voor, behalve voor mij.
Maar als ze zich liet aaien, dan mocht ik ook direct haar buikje en borst aaien... iets wat ze van verder niemand toe liet.
Dit meisje had minstens 15 jaar oud moeten worden ipv 5 jaar oud.
Sterkte.
[ Bericht 31% gewijzigd door Moira op 04-01-2018 03:35:59 ]
quote:Op donderdag 4 januari 2018 02:58 schreef Wicky15 het volgende:
Verlies van een huisdier doet altijd pijn
Sterkte.
veel sterkte!Ze is in ieder geval lekker in d’r slaap weggezakt, zo’n narcose is een hele rustige slaap waar ze ook geen stress van de omgeving meer gevoeld heeft
dit.quote:Op donderdag 4 januari 2018 03:37 schreef Moira. het volgende:
Wat kut zeg
Ze is in ieder geval lekker in d’r slaap weggezakt, zo’n narcose is een hele rustige slaap waar ze ook geen stress van de omgeving meer gevoeld heeft
Ik heb zelfde situatie aan de hand gehad en haar ook tijdens narcose laten inslapen. Zou niet weten waarom je haar eerst wakker zou laten worden en mee naar huis nemen. Heeft zo’n beest echt niks aan, alleen stress en pijn van operatiewond
Allemaal bedankt voor de fijne reacties.
Ik heb haar van donderdag middag op donderdagavond "ingeleverd" bij de dierenarts.
Zij hadden betere mogelijkheden om haar met dwangvoeding aan te sterken, dan mezelf.
Dat hebben ze gedaan, de dagen daarna... zodat ze op dinsdag de 2e geopereerd kon worden.
Maar toch, had ik haar niet nog kunnen bezoeken tussen door? Allemaal als, als , als...
En toch?
Ja de volgende keer zou ik het precies zo weer doen, maar haar wel tussendoor bezocht hebben.
Geen idee of dat mogelijk was... maar ik heb het niet eens gevraagd.
Sterkte.
Ga jezelf nu niets verwijten je hebt alles gedaan wat mogelijk was.quote:Op vrijdag 5 januari 2018 01:54 schreef Also-von-Oder het volgende:
@ aan iedereen,
Allemaal bedankt voor de fijne reacties.
Ik heb haar van donderdag middag op donderdagavond "ingeleverd" bij de dierenarts.
Zij hadden betere mogelijkheden om haar met dwangvoeding aan te sterken, dan mezelf.
Dat hebben ze gedaan, de dagen daarna... zodat ze op dinsdag de 2e geopereerd kon worden.
Maar toch, had ik haar niet nog kunnen bezoeken tussen door? Allemaal als, als , als...
En toch?
Ja de volgende keer zou ik het precies zo weer doen, maar haar wel tussendoor bezocht hebben.
Geen idee of dat mogelijk was... maar ik heb het niet eens gevraagd.
Niet jezelf dat verwijten, want de drempel om te vragen of je langs kunt komen is voor velen gevoelsmatig heel erg hoog. Ik heb dat zelf ook gehad, toen ik wegens spoed midden in de nacht bij een voor mij onbekende dierenarts terecht kwam met mijn konijn. Ik heb zitten twijfelen en dralen, omdat ik niet lastig wilde zijn.quote:
@ aan iedereen,
Allemaal bedankt voor de fijne reacties.
Ik heb haar van donderdag middag op donderdagavond "ingeleverd" bij de dierenarts.
Zij hadden betere mogelijkheden om haar met dwangvoeding aan te sterken, dan mezelf.
Dat hebben ze gedaan, de dagen daarna... zodat ze op dinsdag de 2e geopereerd kon worden.
Maar toch, had ik haar niet nog kunnen bezoeken tussen door? Allemaal als, als , als...
En toch?
Ja de volgende keer zou ik het precies zo weer doen, maar haar wel tussendoor bezocht hebben.
Geen idee of dat mogelijk was... maar ik heb het niet eens gevraagd.
En dat zeg ik dus terwijl ik zelf in een dierenartsenpraktijk werk en weet dat het vaak heel geen probleem is. Soms moet je alleen even een tijdstip afspreken (tijdens de ochtendspits/het OK-programma is het niet altijd even handig.) Maar verwijt het jezelf dus niet, want je hebt echt je best voor haar gedaan.
En heel veel sterkte. Pas 5 jaar oud is inderdaad veel te jong
maar tumoren in de buik, dat is heftig hoor. Fijn dat ze het zo goed bij je heeft gehad dat ze jou durfde te vertrouwen!De keuze om haar tijdens de narcose te laten gaan was denk ik echt de beste. Uit zo'n narcose komen ze vaak toch wat verward, soms ook angstig, en het ongemak van de operatiewond is ook niet fijn. En dan zou ze later weer in slaap gebracht moeten worden.
Het is gebeurd, gedaan.quote:
@ aan iedereen,
Allemaal bedankt voor de fijne reacties.
Ik heb haar van donderdag middag op donderdagavond "ingeleverd" bij de dierenarts.
Zij hadden betere mogelijkheden om haar met dwangvoeding aan te sterken, dan mezelf.
Dat hebben ze gedaan, de dagen daarna... zodat ze op dinsdag de 2e geopereerd kon worden.
Maar toch, had ik haar niet nog kunnen bezoeken tussen door? Allemaal als, als , als...
En toch?
Ja de volgende keer zou ik het precies zo weer doen, maar haar wel tussendoor bezocht hebben.
Geen idee of dat mogelijk was... maar ik heb het niet eens gevraagd.
Het onrecht aan je moraal maakt plaats voor rouwverwerking. Dat is normaal.
Maar ga jezelf nou niks verwijten. Terugblikken in dezelfde situaties hebben nog nooit levens gered.
quote:
[..]
Ga jezelf nu niets verwijten je hebt alles gedaan wat mogelijk was.
quote:
[..]
Niet jezelf dat verwijten, want de drempel om te vragen of je langs kunt komen is voor velen gevoelsmatig heel erg hoog. Ik heb dat zelf ook gehad, toen ik wegens spoed midden in de nacht bij een voor mij onbekende dierenarts terecht kwam met mijn konijn. Ik heb zitten twijfelen en dralen, omdat ik niet lastig wilde zijn.
En dat zeg ik dus terwijl ik zelf in een dierenartsenpraktijk werk en weet dat het vaak heel geen probleem is. Soms moet je alleen even een tijdstip afspreken (tijdens de ochtendspits/het OK-programma is het niet altijd even handig.) Maar verwijt het jezelf dus niet, want je hebt echt je best voor haar gedaan.
En heel veel sterkte. Pas 5 jaar oud is inderdaad veel te jong
De keuze om haar tijdens de narcose te laten gaan was denk ik echt de beste. Uit zo'n narcose komen ze vaak toch wat verward, soms ook angstig, en het ongemak van de operatiewond is ook niet fijn. En dan zou ze later weer in slaap gebracht moeten worden.
Beste mensen, nee ik weet dat ik haar niet had kunnen redden. Daarover voel ik me niet schuldig.quote:
[..]
Het is gebeurd, gedaan.
Het onrecht aan je moraal maakt plaats voor rouwverwerking. Dat is normaal.
Maar ga jezelf nou niks verwijten. Terugblikken in dezelfde situaties hebben nog nooit levens gered.
Ook niet over dat ik mijn meisje ruim drie dagen liet overnachten bij de dierenarts. Bij de dierenarts was ze beter af dan bij mij, omdat ze haar makkelijker dwangvoeding konden geven.
En volgens de dierenarts begon ze ook weer wat te eten.
Nee, ik had haar gewoon in die tijd bij de dierenarts gewoon 1 of 2 keer een uurtje of een half uurtje moeten bezoeken, zodat ze zou weten dat ik haar niet vergeten was. Maar ik liet oud en nieuw gewoon voorgaan, wilde even feesten zonder zorgen.
Terwijl het meisje (Minimeis zoals ik haar noemde) ergens in den vreemde was.
Zij was doodsbenauwd meegenomen te worden door een vreemde. En zo belande ze in een (weliswaar ruim en warm) hok van de dierenarts.
Ik dacht dat het wel kon, en dat ik het meisje gewoon 2 januari weer kon ophalen, dan was alles goed geweest.
Intussen was mijn meisje meer dan 72 uur in een kooi bij de dierenarts, zonder een bezoekje van mij. Dat neem ik mezelf kwalijk, niet de dood van haar, dat was onvermijdelijk.
Ik weet nog toen ik aankwam bij de dierenkliniek, haar reiskooi ergens hoog neer gezet, tussen het plastic door heb ik haar op en rond haar hoofd gekrabbelt, en ze spinde voor het laatst in haar leven. Ze had nog minstens 1 of 2 keer vaker moeten spinnen.
Maar nu, bijna 5 dagen na haar dood. Het leven gaat door, ik heb nog steeds 3 fijne katers in huis... maar toch is er een groot gemis door de dood van het meisje.
Ze was nooit echt dominant aanwezig, maar het is als of er een groot deel van het hart van mijn huis is weggevallen.
Dit bange zwarte meisje met haar iets te klein hoofdje en veel te dikke buikje... die bijna overal bang voor was, manoeuvreerde zich in dit huis. Voor zo'n lieve bangerd vertrouwde me ze me wel heel erg, dat ze mij haar buikje liet aaien.
Alleen daarom voel ik me schuldig... ik had gewoon minstens 1 keer een uurtje of een half uurtje bij haar op bezoek moeten gaan. Als ik geweten had dat het zo zou aflopen, dan had ik dat ook gedaan. Maar dat heb ik dus niet.
Goed, bedankt voor jullie fijne berichten, maar ik vraag de betreffende Mod dit topic nu af te sluiten.