Begin het nieuwe jaar goed met een leesuitdaging

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 17:53 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Het is voor ons niet duidelijk of het taalgebruik voortkomt uit onkunde/onbekwaamheid, of uit een bewuste keuze. Gezien de amateuristische aanpak van de tekst is het natuurlijk voor de hand liggend dat het onkunde is. Als het onbekwaamheid is, leer dan.

[ afbeelding ]

Een bewuste keuze om niet te leren en arrogant de begeleiding van anderen in de wind te slaan is respectloos ten opzichte van je lezers. Jij begeleid hen immers ook niet bij het ontrafelen van je teksten (binnen de tekst zelf, niet als commentaar achteraf: show, don't tell).

Het interessante verschijnsel doet zich voor dat je een bepaalde keuze van spreken of schrijven aan kunt leren op school of daarbuiten. Het schoolse vormt een bepaald taalgebruik dat ik relativeer vanwege mijn achtergrond als anderstalige hoogopgeleide die pas op latere leeftijd zichzelf de taal aangeleerd heeft. Jij gaat uit van jouw sterk normatieve opvatting hoe taal dient te zijn en stelt je eigenlijk nogal onglobalistisch op. Het normatieve van taal had als bedoeling de toetreding van mensen van buiten de groep te 'reguleren', maar is volgens mij achterhaald. Het is niet voor niets dat je straattaal ziet ontstaan als tegenbeweging en jongeren die liever Engels spreken met elkaar.
Ik ken de cyclus van Kolb en vind die veel motiverender dan jezelf of een ander onbewust onbekwaam te noemen, wat ik vind getuigen van een bepaalde didactische houding die past bij de industriėle revolutie. Maar goed, Piaget had gelijk maar kreeg het niet.

Aan de andere kant, heel leerzaam om met jou te discussiėren. En ach, ik wil me best wel nog meer ontwikkelen en pretendeer zeker niet alles te weten. Wat je schrijft is leerstof voor mij en neem ik wel degelijk serieus. Maar op deze leeftijd laat ik het wat langzaam tot me doordringen en neem de vrijheid om me wat weerbaar op te stellen.

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 18:02 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Compleet irrelevant om dat hier te plaatsen. Waarom is dat niet gewoon uit de tekst op te maken? Waarom is er bij jouw verhaal een dikke handleiding nodig over jouw inzichten om het ook maar half te kunnen begrijpen? Immers "toeschouwers zie ik als lampen", ja, fijn dat jij dat zo ziet, maar ik niet en ik krijg die indruk niet uit de tekst. Ik ken ook geen andere personen die dat zo zien, dus hoe had ik dat moeten weten? Ik vind het ook een belachelijke vergelijking die de plank misslaat.

En waarom heb ik bij erkende literatuur, die moeilijk wordt geacht, zo'n handleiding niet nodig?

Je lijkt hier een punt te hebben, al zou je de enige zijn die dit overkomt. Vreemd echter wel dat andere lezers daar minder over vallen. Misschien omdat ze inmiddels een beetje aan me gewend zijn. Een licht op een zaak laten vallen is echter een bekend metafoor, lijkt me. Daarop borduur ik voort.

quote:

Ik had het niet over inhoud, maar over functie.
Je hebt hier een verhaal waarin je de vorm een functie toekent die niet past bij het verhaal dat je wilt vertellen.

Ik vind zelf wel de vorm passen bij het verhaal dat ik wil vertellen. Maar goed, er valt misschien nog iets beters van te maken, maar dan zou het mogelijk aan mijn eigen gevoel van esthetiek en communicatie tornen.

quote:

Dat zijn nogal pretenties om je met Picasso te vergelijken. Daar ben je echt nog lang niet. Je moet leren lopen voordat je leert rennen.

Ik zie onmiddellijk baby's voor me die dit principe tegenspreken. Het woord pretentie gebruiken om een ander mee aan te duiden legt een levensvisie bloot die mij niet erg aanspreekt. Picasso is voor mij een mens die ik graag zou willen spreken. Ik heb nogal wat mensen leren kennen in mijn leven en ben weinig pretentieus genoemd. Soms word ik wel tegendraads genoemd.
De reden dat ik Picasso noem is om te proberen de vorm uit te leggen, niet om pretentieus te zijn. Picasso schildert in bekende schilderijen een persoon zonder dat de lijntjes in elkaar overvloeien. In zijn tijd was daar weerstand tegen, omdat het nieuw was en niet als kunst gezien werd. Hij moest dat uitleggen en dit werd pas later begrepen.
Vandaar de titel, gebroken lijntjes. Het verhaal gaat ook over de derde generatie oorlogsgetroffenen. Volgens mijn visie tekende Picasso zo als protest tegen oorlog, die de levenslijn van zoveel mensen gebroken heeft. Vandaar geen doorgaande lijnen, maar brokken verhaal zonder begin, zonder eind. Dit verbeeldt het gevoel dat daarbij past, een gebroken gevoel, met lichtpuntjes.

Ik vind het echt jammer dat je dit er niet in zag. Misschien ga ik het verhaal later nog eens herschrijven, maar persoonlijk ben ik er nu even echt tevreden over.