Ik heb een poosje een relatie met mijn vriend en ik merk dat ik wil alles met hem delen. De mooie momenten, vervelende momenten: we kunnen altijd bij elkaar terecht. Hij is naast mijn geliefde ook een vriend. Er is liefde, er is humor, het heeft alles. We begrijpen elkaar..
Maar, toch weet hij niet alles van mij. En dan doelend op mijn verleden; niet alle vervelende momenten, die mij hebben gevormd of hebben gebroken, heb ik hem verteld. Ik vind bepaalde gebeurtenissen uit mijn verleden moeilijk om voor uit te komen, dat ik het voor mezelf al heb afgesloten. Daar praat ik niet meer over, dat is verleden tijd. Zo'n gebeurtenis in mijn leven heeft plaatsgevonden rond mijn 19e een aantal jaar geleden. Dit heeft mij deels gevormd. Maar erover praten kan ik niet, ook niet bij hem. Hij weet er dan niks van. Maar, die gebeurtenis zit wel in mijn hoofd. Ik denk er nog dagelijks aan. Dan voel ik verdriet, kan ik neerslachtig zijn of er nachtmerries van hebben.
Het beheerst mijn leven niet. Heb het een soort van plek gegeven. Maar het is iets wat ik niet zal vergeten.
Het is vormend in mijn leven. Pijnlijke herinnering. Kan het relativeren maar het blijft een sluimerende gedachte.
Is dit iets wat mijn vriend hoort te weten?
in een slechte relatie lijkt mij dat vrij normaal.quote:Op maandag 1 januari 2018 22:54 schreef Aardbeientaartjes het volgende:
Moet je alles vertellen aan je partner vertellen over je verleden?
Ik heb een poosje een relatie met mijn vriend en ik merk dat ik wil alles met hem delen. De mooie momenten, vervelende momenten: we kunnen altijd bij elkaar terecht. Hij is naast mijn geliefde ook een vriend. Er is liefde, er is humor, het heeft alles. We begrijpen elkaar..
Maar, toch weet hij niet alles van mij. En dan doelend op mijn verleden; niet alle vervelende momenten, die mij hebben gevormd of hebben gebroken, heb ik hem verteld. Ik vind bepaalde gebeurtenissen uit mijn verleden moeilijk om voor uit te komen, dat ik het voor mezelf al heb afgesloten. Daar praat ik niet meer over, dat is verleden tijd. Zo'n gebeurtenis in mijn leven heeft plaatsgevonden rond mijn 19e een aantal jaar geleden. Dit heeft mij deels gevormd. Maar erover praten kan ik niet, ook niet bij hem. Hij weet er dan niks van. Maar, die gebeurtenis zit wel in mijn hoofd. Ik denk er nog dagelijks aan. Dan voel ik verdriet, kan ik neerslachtig zijn of er nachtmerries van hebben.
Het beheerst mijn leven niet. Heb het een soort van plek gegeven. Maar het is iets wat ik niet zal vergeten.
Het is vormend in mijn leven. Pijnlijke herinnering. Kan het relativeren maar het blijft een sluimerende gedachte.
Is dit iets wat mijn vriend hoort te weten?
in een goede relatie is het vrij apart om zo langs elkaar te leven.
Als je niks zinnigs kan zeggen, zeg dan ook gewoon niks.quote:Op maandag 1 januari 2018 23:09 schreef fespo het volgende:
[..]
in een slechte relatie lijkt mij dat vrij normaal.
in een goede relatie is het vrij apart om zo langs elkaar te leven.
Ja.quote:
Is dit iets wat mijn vriend hoort te weten?
(zeg maar precies op de manier zoals je het nu beschrijft in de OP. Wij weten nu dat iets je bezighoudt, maar niet wat. En dat is niet relevant om toch met je mee te leven)
Wat vind je zelf? Vind jij dat hij het hoort te weten?
Amenquote:
Ik ben nooit een voorstander van het woordje 'hoort' te weten.
En met de rest van je post ook eens.
[ Bericht 78% gewijzigd door Dreambigstartsmall op 01-01-2018 23:26:57 (Nieuw op het forum en er de ballen van snappen) ]
ik leef er niet ìn, alleen het is er.quote:
[..]
in een slechte relatie lijkt mij dat vrij normaal.
in een goede relatie is het vrij apart om zo langs elkaar te leven.
quote:Op maandag 1 januari 2018 23:19 schreef Postbus100 het volgende:
Soms hoef je niet de inhoud te vertellen, maar is het voldoende om hem te laten dat er dingen zijn die je achter je hebt gelaten en die je gevormd hebben. Misschien komt het ooit eens te sprake, misschien niet.
(zeg maar precies op de manier zoals je het nu beschrijft in de OP. Wij weten nu dat iets je bezighoudt, maar niet wat. En dat is niet relevant om toch met je mee te leven)
Maar ik wil het ook niet vertellen. Not yet. Maar 2 personen weten het ook.. En dan voelt t klote omdat hij degene is waar ik mijn leven echt mee deel. Dat hij t niet weet.SPOILERHeb abortus gehad
Ohja het klinkt logisch dat je dat niet durft te vertellen...quote:
[..]Maar ik wil het ook niet vertellen. Not yet. Maar 2 personen weten het ook.. En dan voelt t klote omdat hij degene is waar ik mijn leven echt mee deel. Dat hij t niet weet.SPOILERHeb abortus gehad
Ik denk dat hij veel liever een huilbaby die niet van hem is helpt op te voeden met alle kosten die eraan vast zitten dan dat hij nu gewoon alles kan doen met jou zondder dat jullie gestoord worden...
Logica...
Idd lolquote:
[..]
Ohja het klinkt logisch dat je dat niet durft te vertellen...
Ik denk dat hij veel liever een huilbaby die niet van hem is helpt op te voeden met alle kosten die eraan vast zitten dan dat hij nu gewoon alles kan doen met jou zondder dat jullie gestoord worden...
Logica...
Niet zo gemeen, wie weet is de vriend van TS katholiek en vindt hij dat abortus = moord, weet jij veel. Met een beetje logica kan je vast wel meer situaties bedenken waarin zoiets problematisch kan zijn.quote:
[..]
Ohja het klinkt logisch dat je dat niet durft te vertellen...
Ik denk dat hij veel liever een huilbaby die niet van hem is helpt op te voeden met alle kosten die eraan vast zitten dan dat hij nu gewoon alles kan doen met jou zondder dat jullie gestoord worden...
Logica...
@TS: Normaal zou ik zeggen: niks zeggen. Het ligt in het verleden, er is niks meer aan te doen, en je helpt hem niet door het te vertellen, want hij kan er toch niks meer aan veranderen.
Maar in jouw geval ligt het niet in het verleden. Je zegt dat je er nog dagelijks aan denkt en er nog steeds nachtmerries van hebt. In dat geval zou ik het dan juist wel zeggen, zodat hij jou ermee kan helpen. Als hij jou er anders door gaat zien en niet meer van je houdt, dan moet je je afvragen of je überhaupt wel met hem samen moet zijn. Als je het van hem blijft verzwijgen en hij komt erachter van iemand anders, dan kan het erg kwetsend voor hem zijn. "Waarom vertrouwde ze me hier niet mee? Waarom liet ze me haar niet helpen?" Ik zou het gwn zeggen.
ik snap dat dit voor haar een heel ingrijpend iets is maar voor iedere andere man zal dit een worst wezen.... misschien zijn er een paar uitzonderingen maar zelfs de gelovigen zullen daar niet moeilijk over doen.quote:
[..]
Niet zo gemeen, wie weet is de vriend van TS katholiek en vindt hij dat abortus = moord, weet jij veel. Met een beetje logica kan je vast wel meer situaties bedenken waarin zoiets problematisch kan zijn.
@TS: Normaal zou ik zeggen: niks zeggen. Het ligt in het verleden, er is niks meer aan te doen, en je helpt hem niet door het te vertellen, want hij kan er toch niks meer aan veranderen.
Maar in jouw geval ligt het niet in het verleden. Je zegt dat je er nog dagelijks aan denkt en er nog steeds nachtmerries van hebt. In dat geval zou ik het dan juist wel zeggen, zodat hij jou ermee kan helpen. Als hij jou er anders door gaat zien en niet meer van je houdt, dan moet je je afvragen of je überhaupt wel met hem samen moet zijn. Als je het van hem blijft verzwijgen en hij komt erachter van iemand anders, dan kan het erg kwetsend voor hem zijn. "Waarom vertrouwde ze me hier niet mee? Waarom liet ze me haar niet helpen?" Ik zou het gwn zeggen.
Openheid beschrijft de mate waarin iets persoonsgebonden met een ander wordt gedeeld. De mate van openheid wordt door jou bepaald en wordt aangepast wanneer jij daar klaar voor bent. Openheid kan niet worden geclaimd. Het is aan jou wat je wil delen en in hoeverre dit de eerlijkheid met voeten betreedt.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 02-01-2018 09:29:08 ]
Ik denk dat het vooral lastig is om te vertellen vanwege de zware emotionele lading. En dan kan de man in kwestie er nog zo open tegenover staan de stap om het te vertellen kan dan een hele lastige zijn.quote:
[..]
ik snap dat dit voor haar een heel ingrijpend iets is maar voor iedere andere man zal dit een worst wezen.... misschien zijn er een paar uitzonderingen maar zelfs de gelovigen zullen daar niet moeilijk over doen.
TS, volg het advies dat hier al eerder is gegeven, vertel je vriend dat je het soms moeilijk hebt met iets dat in je verleden is gebeurd en dat je daardoor af en toe neerslachtig kan zijn. Dat het nu moeilijk voor je is om het (hele) verhaal te vertellen maar dat je dat nog lastig vindt. Op deze manier kun je wel eerlijk zijn binnen je relatie, snapt je vriend dat je af en toe verdrietig bent maar hoef je niet gelijk helemaal alles op tafel te leggen.
Heb je hier trouwens ook al eens met een psycholoog over gepraat? Misschien kan hij/zij je nog beter helpen dit een plekje te geven.
Dus wat houd je bezig richting hem en wat zou je hem het liefst willen zeggen? Volgens mij dit: dat het klote voelt dat je bepaalde dingen echt niet kan delen met hem (en dat dat niet aan hem ligt). En dat je daar verdrietig over bent. Soms hoef je de inhoud niet te delen om toch te delen wat je voelt.quote:
[..]Maar ik wil het ook niet vertellen. Not yet. Maar 2 personen weten het ook.. En dan voelt t klote omdat hij degene is waar ik mijn leven echt mee deel. Dat hij t niet weet.SPOILERHeb abortus gehad
Langzaam aan zullen bepaalde dingen ten sprake komen en dan is het aan jou hoeveel je over wil delen, je partner is geen psycholoog, gaat het gesprek er eens over kun je iets delen, maar om nou meteen alles te gaan vertellen is heel erg beklemmend en benauwend voor iemand.
Denk dat de meesten dat wel hebben, doe gewoon kalm aan en komt er eens een moment dan is zoiets wel te delen.
En dit. Openheid dwing je niet af (niet bij een ander en niet bij jezelf). Als je er ooit behoefte aan hebt, of als de lading er vanaf is, kan je het altijd nog vertellen. Je merkt het vanzelf wanneer je daar aan toe bent.quote:
Openheid beschrijft de mate waarin iets persoonsgebonden met een ander wordt gedeeld. De mate van openheid wordt door jou bepaald en wordt aangepast wanneer jij daar klaar voor bent. Openheid kan niet worden geclaimd. Het is aan jou wat je wil delen en in hoeverre dit de eerlijkheid met voeten betreedt.
Begrijp ik! Ik weet het echt niet.. Ik heb er niemand mee gekwetst. Aan de ene kant: ik zal het nooit vergeten, het was niet zomaar iets voor mij. Het is niet dat mijn leven eronder gebukt gaat, maar toch is het een gebeurtenis waarvan ik ook denk; wat vindt hij ervan..quote:
Ik ben nooit een voorstander van het woordje 'hoort' te weten. Als je denkt dat dat zijn keuze om bij jou te willen zijn mogelijk zou kunnen beïnvloeden vind ik het nog moeilijk om daarover te oordelen. Ik denk dat bij mij daarin het meest meespeelt of jij iemand iets hebt aangedaan wat jou of een ander nog dagelijks beïnvloedt. Zo ja, dan vind ik in de meeste gevallen dat hij dat hóórt te weten. In de andere gevallen vind ik dat je dat geheel zelf mag bepalen.
Wat vind je zelf? Vind jij dat hij het hoort te weten?
Er is geen handboek voor relaties. Iedere relatie is uniek omdat het een relatie is tussen twee unieke individuen. Wat het beste werkt voor de combinatie van die twee is iets dat je gezamenlijk moet ontdekken terwijl je elkaar steeds beter leert kennen. Vind je die juiste manier van samenleven op tijd, dan kan je relatie best lang standhouden.quote:
Moet je alles vertellen aan je partner vertellen over je verleden?
Ik heb een poosje een relatie met mijn vriend en ik merk dat ik wil alles met hem delen. De mooie momenten, vervelende momenten: we kunnen altijd bij elkaar terecht. Hij is naast mijn geliefde ook een vriend. Er is liefde, er is humor, het heeft alles. We begrijpen elkaar..
Maar, toch weet hij niet alles van mij. En dan doelend op mijn verleden; niet alle vervelende momenten, die mij hebben gevormd of hebben gebroken, heb ik hem verteld. Ik vind bepaalde gebeurtenissen uit mijn verleden moeilijk om voor uit te komen, dat ik het voor mezelf al heb afgesloten. Daar praat ik niet meer over, dat is verleden tijd. Zo'n gebeurtenis in mijn leven heeft plaatsgevonden rond mijn 19e een aantal jaar geleden. Dit heeft mij deels gevormd. Maar erover praten kan ik niet, ook niet bij hem. Hij weet er dan niks van. Maar, die gebeurtenis zit wel in mijn hoofd. Ik denk er nog dagelijks aan. Dan voel ik verdriet, kan ik neerslachtig zijn of er nachtmerries van hebben.
Het beheerst mijn leven niet. Heb het een soort van plek gegeven. Maar het is iets wat ik niet zal vergeten.
Het is vormend in mijn leven. Pijnlijke herinnering. Kan het relativeren maar het blijft een sluimerende gedachte.
Is dit iets wat mijn vriend hoort te weten?
Als je nu zo'n delicate gebeurtenis op tafel gooit heb je kans dat je partner afhaakt. Als je het niet doet kan het zijn dat hij er later achterkomt en alsnog afhaakt. Wat ook een afloop kan zijn is dat je je partner beter leert kennen en op den duur een betere manier vind om het aan hem te vertellen. Kortom, een lastige gok.
Dat is een optie. Maar dat maakt t wel weer heel wazig.quote:Op dinsdag 2 januari 2018 09:28 schreef Yesse het volgende:
[..]
Ik denk dat het vooral lastig is om te vertellen vanwege de zware emotionele lading. En dan kan de man in kwestie er nog zo open tegenover staan de stap om het te vertellen kan dan een hele lastige zijn.
TS, volg het advies dat hier al eerder is gegeven, vertel je vriend dat je het soms moeilijk hebt met iets dat in je verleden is gebeurd en dat je daardoor af en toe neerslachtig kan zijn. Dat het nu moeilijk voor je is om het (hele) verhaal te vertellen maar dat je dat nog lastig vindt. Op deze manier kun je wel eerlijk zijn binnen je relatie, snapt je vriend dat je af en toe verdrietig bent maar hoef je niet gelijk helemaal alles op tafel te leggen.
Heb je hier trouwens ook al eens met een psycholoog over gepraat? Misschien kan hij/zij je nog beter helpen dit een plekje te geven.
Toch denk ik dat ik t zo ga aanpakken. Dan ben ik toch open en weet hij dat er iets is en dan zal ik het op den duur vertellen.Nee. Ik had toen een vriend en hij weet ervan. Ik kan hem nog altijd benaderen om erover te praten, heel soms doe ik dat. En een vriendin weet ervan. Maar ik heb voor mezelf het wel ergens een plek gegeven hoor. Maae niet helemaal. Zo heb ik de echofoto en die wil ik weggooien, maar aan de andere kant: als ik dat doe heb ik geen tastbaar iets meer van dat het is geweest. Dan is het enkel nog in herinnering. Snap je?
Niet weggooien! Leg die dan gewoon weg. Desnoods voor jaren! Maar ik zou 'm niet weggooien.quote:
[..]
Dat is een optie. Maar dat maakt t wel weer heel wazig.
Nee. Ik had toen een vriend en hij weet ervan. Ik kan hem nog altijd benaderen om erover te praten, heel soms doe ik dat. En een vriendin weet ervan. Maar ik heb voor mezelf het wel ergens een plek gegeven hoor. Maae niet helemaal. Zo heb ik de echofoto en die wil ik weggooien, maar aan de andere kant: als ik dat doe heb ik geen tastbaar iets meer van dat het is geweest. Dan is het enkel nog in herinnering. Snap je?
O
Ik heb het nooit meegemaakt maar ik kan me voorstellen dat het best een grote impact maakt. Dan is het beter om er toch nog iets van te hebben, al is het ver weg.
Ik zie nu pas dat er ook een spoiler is (zat net mobiel). Was het kindje ook van hem?quote:
[..]Maar ik wil het ook niet vertellen. Not yet. Maar 2 personen weten het ook.. En dan voelt t klote omdat hij degene is waar ik mijn leven echt mee deel. Dat hij t niet weet.SPOILERHeb abortus gehad
Dat is ook weer zo. Alleen ik heb zoiets van: als ik het weggooi, misschien vervaagt de gebeurtenis dan helemaal. Maar aan de andere kant wil ik dat ook niet.quote:
[..]
Niet weggooien! Leg die dan gewoon weg. Desnoods voor jaren! Maar ik zou 'm niet weggooien.
O
Ik heb het nooit meegemaakt maar ik kan me voorstellen dat het best een grote impact maakt. Dan is het beter om er toch nog iets van te hebben, al is het ver weg.
Nee joh, weggooien is niet vergeten.quote:
[..]
Dat is ook weer zo. Alleen ik heb zoiets van: als ik het weggooi, misschien vervaagt de gebeurtenis dan helemaal. Maar aan de andere kant wil ik dat ook niet.
Ah okequote:
Nee, was mijn toenmalige vriendje. Die weet er natuurlijk wel van.
Laat dat geen motivatie zijn om het te vertellen. Vertel het omdat je het wilt delen, vertel het niet om zijn oordeel te vragen.quote:
maar toch is het een gebeurtenis waarvan ik ook denk; wat vindt hij ervan..
Nee zo werkt dat niet. Kan het op de lange termijn net erger maken! Geef de foto anders aan iemand die m bewaard voor jou?quote:
[..]
Dat is ook weer zo. Alleen ik heb zoiets van: als ik het weggooi, misschien vervaagt de gebeurtenis dan helemaal. Maar aan de andere kant wil ik dat ook niet.
Ik heb zelf heel veel meegemaakt in mijn verleden, maar het heeft me in totaal jaren gekost om alle belangrijke dingen te vertellen aan mijn partner. Niet omdat hij het verdiende het te weten, maar omdat ik vond dat ik hem wel de kans moest geven om er voor me te zijn en om mij nog beter te leren kennen. Het helpt om een partner te hebben waarmee je kan praten over dingen die je zo vaak dwars zitten. Het helpt de relatie ook.
Tenzij, in dit geval, je weet dat je partner het niet zou begrijpen/het niet eens zou zijn met wat je gedaan hebt. Sterkte! Sowieso blijven praten als het je dwars zit, ook als je het niet aan hem vertelt!
Doe dat alsjeblieft niet... Kan je je voorstellen dat je partner het volgende tegen je zegt?: "Hey schat, ik ben soms erg neerslachtig enzo en ik wilde even zeggen dat dat niks met jou te maken heeft. Er is iets gebeurd in mijn verleden waar ik nog dagelijks aan terug denk, maar ik wil nog niet zeggen wat er was gebeurd."quote:
[..]
Dat is een optie. Maar dat maakt t wel weer heel wazig.
Ik zou me opvreten, niet wetende wat het is wat mijn partner is overkomen. Ik zou me mss zelfs beledigd voelen om het feit dat ze mij niet vertrouwt met zoiets.
Zeg het òf helemaal niet, òf zeg alles. Is net zoiets als een telefoontje krijgen s'morgens met: "hey schat, we moeten praten, kan dat vanavond als we thuis zijn van werk? Waarover het gaat hoor je dan wel." Zoiets doe je niet in een relatie.
Dit inderdaad ook ja.quote:
[..]
Doe dat alsjeblieft niet... Kan je je voorstellen dat je partner het volgende tegen je zegt?: "Hey schat, ik ben soms erg neerslachtig enzo en ik wilde even zeggen dat dat niks met jou te maken heeft. Er is iets gebeurd in mijn verleden waar ik nog dagelijks aan terug denk, maar ik wil nog niet zeggen wat er was gebeurd."
Ik zou me opvreten, niet wetende wat het is wat mijn partner is overkomen. Ik zou me mss zelfs beledigd voelen om het feit dat ze mij niet vertrouwt met zoiets.
Zeg het òf helemaal niet, òf zeg alles. Is net zoiets als een telefoontje krijgen s'morgens met: "hey schat, we moeten praten, kan dat vanavond als we thuis zijn van werk? Waarover het gaat hoor je dan wel." Zoiets doe je niet in een relatie.
Het lijkt me niet dat je lichtzinnig om bent gegaan met die keuze toendertijd. Je hebt er vast goede redenen voor gehad die beslissing te nemen. Ben je bang dat je die niet over kunt dragen? Dat hij je niet zal begrijpen?
En NOOIT weggooien die echo foto's. Daar krijg je spijt van
Na het lezen van dit stuk dacht ik: geen reden om te vertellen. Doen als je het fijn vindt, als het niet wil, geen punt.quote:
Ik vind bepaalde gebeurtenissen uit mijn verleden moeilijk om voor uit te komen, dat ik het voor mezelf al heb afgesloten. Daar praat ik niet meer over, dat is verleden tijd. Zo'n gebeurtenis in mijn leven heeft plaatsgevonden rond mijn 19e een aantal jaar geleden.
Oke. Je hebt het dus helemaal nog niet afgesloten. Ga het echt verwerken. Dat kan met, maar ook zonder je vriend. Als mijn vriendin neerslachtig is, wil ik trouwens wel graag de reden weten. Verplicht om het te vertellen lijkt mij wat zwaar, maar ik zou het prettig vinden.quote:Maar, die gebeurtenis zit wel in mijn hoofd. Ik denk er nog dagelijks aan. Dan voel ik verdriet, kan ik neerslachtig zijn of er nachtmerries van hebben.
dit is nou ongeveer hetzelfde als zeggen: hey ik ben vroeger weleens eerder met iemand naar bed gegaan...
"Er is iets waar ik regelmatig mee zit, en dat wil ik aan je vertellen, maar toch ook weer niet. Dus ik zeg alleen maar dat er 'iets' is, maar niet wat dat is. Maar maak je heus geen zorgen hoor!"quote:
[..]
Dat is een optie. Maar dat maakt t wel weer heel wazig.
Nee. Ik had toen een vriend en hij weet ervan. Ik kan hem nog altijd benaderen om erover te praten, heel soms doe ik dat. En een vriendin weet ervan. Maar ik heb voor mezelf het wel ergens een plek gegeven hoor. Maae niet helemaal. Zo heb ik de echofoto en die wil ik weggooien, maar aan de andere kant: als ik dat doe heb ik geen tastbaar iets meer van dat het is geweest. Dan is het enkel nog in herinnering. Snap je?
Ehh ... ja ... absoluut niet doen dus. Dan zadel je hem dus op met zorgen en verwarring, puur en alleen omdat jij af wil van het nare gevoel dat je 'niet volledig eerlijk/open bent' (wat je dan trouwens nog steeds niet bent, maar goed).
quote:
Ik zou het vertellen. Niet dat het 'hoort' (het was voor zn tijd namelijk) en ook niet omdat je relatie anders niet goed is, maar omdat het je nog steeds zo bezig houdt en dat hij het misschien fijn zou vinden om er op dat soort momenten voor je te zijn. Of om je goed advies te kunnen geven.
Ik heb zelf heel veel meegemaakt in mijn verleden, maar het heeft me in totaal jaren gekost om alle belangrijke dingen te vertellen aan mijn partner. Niet omdat hij het verdiende het te weten, maar omdat ik vond dat ik hem wel de kans moest geven om er voor me te zijn en om mij nog beter te leren kennen. Het helpt om een partner te hebben waarmee je kan praten over dingen die je zo vaak dwars zitten. Het helpt de relatie ook.
Tenzij, in dit geval, je weet dat je partner het niet zou begrijpen/het niet eens zou zijn met wat je gedaan hebt. Sterkte! Sowieso blijven praten als het je dwars zit, ook als je het niet aan hem vertelt!
Think about it...
Wat heb je precies afgesloten?
Als ik je reacties zo lees, zit je er nog heel erg mee. Ik denk dat hierover praten met je lief je wel goed zal doen.
En gooi de echo niet weg.
Ik sluit mij hier bij aan. Je hoeft het niet te zeggen. Maar als jij je beter voelt door het te delen dan zou ik het hoe dan ook doen.quote:
Je hoeft het niet te zeggen. Denk goed na over of het toegevoegde waarde heeft voor jou én voor hem als je het wel vertelt.
Als ik je reacties zo lees, zit je er nog heel erg mee. Ik denk dat hierover praten met je lief je wel goed zal doen.
En gooi de echo niet weg.
Sowieso, als dit echt een relatie is met toekomst, zoals kinderen en een huwelijk, dan zal je vroeg of laat je verleden toch wel met hem gaan delen. Niet alleen omdat hij wilt weten wie jij bent en hoe je zo geworden bent maar ook omdat jij je zo vertrouwd voelt met hem dat je wilt dat hij jou echt kent!
Wat is het nut er van als je nieuwe vriendje het ook weet? Geeft dat hem en jou voordelen? Rationeel of emotioneel gezien?quote:
Nee, was mijn toenmalige vriendje. Die weet er natuurlijk wel van.
Wil je nog kinderen met je huidige partner? (geen idee hoe oud je nu bent).
Of alles vertellen of niets, anders zadel je hem op met jouw probleem, daar gaat hij dan aan kapot.
Vraag mij sowieso af waarom je het niet zou vertellen, zo leg je alleen maar een bom onder je eigen relatie.
En als het écht een goede relatie is, dan merkt je partner wel dat er iets aan de hand is bij je.