-verhaal kwijt kunnen
Deze dingen helpen iemand vaak niet concreet verder natuurlijk
-advies. maar het advies dat wordt gegeven, ben er zelf ook schuldig aan, is van zo'n laagdrempelig niveau dat bijna iedereen het zelf wel weet, wat dus vaak alleen kan dienen ter bevestiging dat mensen echt baat hebben bij zoiets simpels of mensen af kan stoten dat ze worden gecommandeert.
Kortom hoe kan het in godsnaam dat mensen die dit als werk doen hier een opleiding voor hebben moeten volgen???
Want de methoden van psychologen zijn:
Verslaving: doe het gewoon niet
Angst: hoe erg is de angst? probeer het te weerstaan
Woede: tel tot 10 en doe niets schadelijks, leid jezelf af
Verdriet: doe leuke dingen, blijf functioneren. Als je een hele diepgravende hebt: wat is je familie situatie? En dan gezinstherapie
Kortom JE MOET HET ZELF DOEN! Kan ook met meest simpele info van internet! Beseffen mensen dat niet of zo? Hebben ze zo'n behoefte aan menselijk contact ook al zijn het vreemden dat ze ervoor betalen of zichzelf voor schut zetten op internet (waarvan ik ook de compulsie heb ).
Ik snap dat mensen mijn haat voor psychiatrie beu zijn wat niet helemaal alleen haat is maargoed maar dit blijft me verbazen
[ Bericht 25% gewijzigd door Samzz op 30-12-2017 19:35:34 ]
Plus zij weten vaak wel de juiste vraag te stellen op het juiste moment.
Bedankt voor je reactie.quote:Op donderdag 28 december 2017 11:04 schreef Lenny77 het volgende:
Is het niet toch gewoon dat je bij een vreemde je hele verhaal kwijt kan? Bij een bekende ga je toch altijd wat geremd zijn. En je wil geen vrienden belasten met een uur gezeur zeg maar. En een psycholoog heeft toch meestal wel een beetje denkniveau zodat je er vanuit mag gaan dat je geen onnozel advies krijgt zoals pluk de dag enz...
Plus zij weten vaak wel de juiste vraag te stellen op het juiste moment.
[ Bericht 10% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 28-12-2017 15:10:09 ]
Veel mensen gaan naar een therapeut, praten en gaan naar huis en verwachten dat er magisch iets gebeurt Maar zo zal het nooit gaan (je beschrijft het zelf ook zo in je 2e post)
Ze zijn getraind in communicatie, bepaalde patronen herkennen en ze hebben een bepaalde afstand van jou en daarom gaat hun ondersteuning veel effectiever zijn dan van je moeder of je bff
En ik denk dat steeds weer over je problemen willen praten op plekken die je niet gaan helpen alleen maar een schild is. Zo kun je jezelf voor houden dat je er wel mee bezig bent en hoef je niet kritisch te kijken naar hoe je je inzet in therapie kunt verbeteren
Inzet? 13 jaar geprobeert, helemaal klaar mee sorry. Ik hoefde niets te doen van de paycholoog, dan kan ik niet verzinnen wat ik moet doen. Doei
dan ga je toch naar een andere? Of geef je aan dat je behoefte hebt aan een soort huiswerk etcquote:
Welke ondersteuning? Ik heb geen enkel effect gemerkt maar bedankt voor je reactie
Inzet? 13 jaar geprobeert, helemaal klaar mee sorry. Ik hoefde niets te doen van de paycholoog, dan kan ik niet verzinnen wat ik moet doen. Doei
Wel makelijk. Nu kun je het falen helemaal buiten jezelf leggen
Maar langs de andere kant denk ik ook dat niet iedereen geholpen kan worden door hun. Hangt idd van je problemen af. Moet er dan niet naar een psychiater gegaan worden?
Hmmm. Stel dat ik morgen mijn been kwijt raak. Geen enkele arts kan mijn been terug geven dus dat kan ik hun niet kwalijk nemen. Ze kunnen mij wel tips en trucjes geven. Krukken, een prothese,.. Stel dat mijn handen vol artrose zitten en ik niet met krukken kan lopen en mijn been kan de druk van de prothese niet aan... Dan ben ik niets met die zaken, ben nog steeds mijn been kwijt maar is nog steeds niet de schuld van de artsen. Nu blijft er alleen een rolstoel over. De artsen vinden het belangrijk dat ik zelfstandig kan blijven dus geven mij advies voor het huis rolstoelvriendelijk te maken. Dat doe ik dan ook maar. En als laatste ga ik toch het advies krijgen om positief te blijven. Moeilijk, met maar 1 been en een rolstoel en een huis dat op een ziekenhuis lijkt. Maar toch is dit het belangrijkste advies eruit! Blijven de schoonheid te zien van het leven, je verwondering houden, kleine overwinningen maken! Trots zijn op jezelf. Lief zijn voor jezelf...
En eigenijk is het niet meer dan dat hé.
Ik denk dat een hoop mensen wél ondersteuning ervaren van een psycholoog. Jammer dat jij die ervaring niet deelt.quote:
Welke ondersteuning? Ik heb geen enkel effect gemerkt maar bedankt voor je reactie
Inzet? 13 jaar geprobeert, helemaal klaar mee sorry. Ik hoefde niets te doen van de paycholoog, dan kan ik niet verzinnen wat ik moet doen. Doei
Waarom moet ik naar een andere? Als ik moet aangeven waar ik begoefte aan heb, kan ik het net zo goed zelf doen. Want dan willen ze het wel allemaal zo duidelijk mogelijk voorgeschreven krijgen, anders voeren ze het alsnog niet uit.quote:
[..]
dan ga je toch naar een andere? Of geef je aan dat je behoefte hebt aan een soort huiswerk etc
Wel makelijk. Nu kun je het falen helemaal buiten jezelf leggen
Alle mensen die zeggen "lekker makkelijk! Je toont geen inzet!" Willen het gewoon niet begrijpen wat ik bedoel. Ik wil graag mezelf helpen maar ik wil niet dat een ander daarvoor betaald wordt en de credit krijgt, en snap eerlijk gezegd ook niet waarom anderen dat willen. Daarom ben ik zelf blij dat ik ermee ben gestopt. Maar ja ieder zn ding he. Bedankt voor de reacties. Heb spijt van dit kuttopic. Weet ook niet wat ik ermee wou bereiken. Niks dnk kl
[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 28-12-2017 13:05:03 ]
niemand geeft anderen die creditquote:
[..]
Waarom moet ik naar een andere? Als ik moet aangeven waar ik begoefte aan heb, kan ik het net zo goed zelf doen. Want dan willen ze het wel allemaal zo duidelijk mogelijk voorgeschreven krijgen, anders voeren ze het alsnog niet uit.
Alle mensen die zeggen "lekker makkelijk! Je toont geen inzet!" Willen het gewoon niet begrijpen wat ik bedoel. Ik wil graag mezelf helpen maar ik wil niet dat een ander daarvoor betaald wordt en de credit krijgt, en snap eerlijk gezegd ook niet waarom anderen dat willen. Daarom ben ik zelf blij dat ik ermee ben gestopt. Maar ja ieder zn ding he. Bedankt voor de reacties. Heb spijt van dit kuttopic. Weet ook niet wat ik ermee wou bereiken. Niks dnk kl
Maar ook weer een goed excuus hoor
heb je geen medicijnen voorgeschreven gekregen?quote:
Ben ik ook al geweest weinig verschil slechts 1 was wel ok nou ja ze doen hun best wss ach laat maar
Tja, als je wel de motivatie zou hebben er iets van te maken hoef je ook niet naar die hulpverlener. Heb zelf (helaas) ook wel enige ervaring en kan 't iig wat betreft de GGZ alleen maar eens zijn met TS. Duur academisch geschoold personeel en de meeste adviezen zijn zo simpel dat iedereen ze kan bedenken (en vaak straalt 'de organisatie' ook nog eens desinteresse uit). Het gaat natuurlijk om het uitvoeren van die adviezen, maar daarin kunnen ze vaak ook al niets betekenen.quote:Op donderdag 28 december 2017 14:41 schreef Kamina het volgende:
Tja, als je jezelf niet inzet, dan gaat het natuurlijk niet werken.
nee dat kun je toch alleen zelf? Als je daar iets anders in verwacht vind ik dat persoonlijk wel een rare verwachtingquote:Op donderdag 28 december 2017 15:06 schreef Loohcs het volgende:
[..]
Het gaat natuurlijk om het uitvoeren van die adviezen, maar daarin kunnen ze vaak ook al niets betekenen.
Waarvoor ging jij naar de ggz?quote:
[..]
Tja, als je wel de motivatie zou hebben er iets van te maken hoef je ook niet naar die hulpverlener. Heb zelf (helaas) ook wel enige ervaring en kan 't iig wat betreft de GGZ alleen maar eens zijn met TS. Duur academisch geschoold personeel en de meeste adviezen zijn zo simpel dat iedereen ze kan bedenken (en vaak straalt 'de organisatie' ook nog eens desinteresse uit). Het gaat natuurlijk om het uitvoeren van die adviezen, maar daarin kunnen ze vaak ook al niets betekenen.
Als je de adviezen zelf kan bedenken én de GGZ ook (bijna) niets kan betekenen bij de uitvoering lijkt 't me een redelijke dure organisatie voor wat ze bieden.quote:
[..]
nee dat kun je toch alleen zelf? Als je daar iets anders in verwacht vind ik dat persoonlijk wel een rare verwachting
Zelf vanwege weinig doel in 't leven en tweede keer vanwege depressieve vader.quote:
Bedankt voor de reacties.
[..]
Waarvoor ging jij naar de ggz?
Iemand die 100% zijn eigen problemen en patronen doorziet, zichzelf van advies kan voorzien en geen stok achter de deur nodig heeft in de uitvoering komt gewoonlijk ook niet bij een psych terecht he
Er zijn gelukkig ook mensen die andere ervaringen hebben.quote:
[..]
Als je de adviezen zelf kan bedenken én de GGZ ook (bijna) niets kan betekenen bij de uitvoering lijkt 't me een redelijke dure organisatie voor wat ze bieden.
[..]
Zelf vanwege weinig doel in 't leven en tweede keer vanwege depressieve vader.
Het is lastig voor mensen om niet bevooroordeeld te zijn. Andere visie's laten inzien kan ook wel helpen.quote:
Is het niet toch gewoon dat je bij een vreemde je hele verhaal kwijt kan? Bij een bekende ga je toch altijd wat geremd zijn. En je wil geen vrienden belasten met een uur gezeur zeg maar. En een psycholoog heeft toch meestal wel een beetje denkniveau zodat je er vanuit mag gaan dat je geen onnozel advies krijgt zoals pluk de dag enz...
Plus zij weten vaak wel de juiste vraag te stellen op het juiste moment.
Daarnaast is de opvang tijdens gedragsverandering ook wel waardevol; het doorzetten. Bijv. een vriend van mij had veel klachten met als oorzaak afwijzing en onderdrukking wegens homoseksualiteit. Als je van tevoren weet dat je omgeving er negatief over doet zoals uitgescholden worden, dan is opvang wel op z'n plaats als diegene probeert voor zichzelf op te komen.
Als je een stapje dieper gaat kan dat wel. Kijken hoe je gevoel en gedachten je gedrag beïnvloeden bijvoorbeeld, en dan onder begeleiding experimenteren met andere gedachten en ander gedrag. Of jezelf bewuster worden van je valkuilen om maar wat te noemen.
Je kunt zelf niet altijd objectief beoordelen of het helpt of niet. Soms voelt het fijn maar heb je er niks aan of andersom. Omgeving ziet het soms beter.
Het begin van verandering kan ook erg subtiel zijn; bijv. het dragen van een horloge, of batterij van de horloge vervangen, enz.quote:
Je kunt zelf niet altijd objectief beoordelen of het helpt of niet.
[ Bericht 34% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-12-2017 18:39:58 ]
Ze zullen overigens nooit zeggen dat je je angst moet weerstaan. Het is vaak overwinnen door acceptatie of het corrigeren van irrationele gedachten.
[ Bericht 14% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-12-2017 18:40:19 ]
Nee klopt.quote:
[..]
Tja. bij veel irrationele gedachten zijn er net zoveel voor als tegen argumenten of kan de psycholoog de waarheid nooit achterhalen. Dan werkt zoiets niet.
Als ik denk dat in 2050 wordt aangetoond dat planten gevoelens hebben bijv, dan kan een psycholoog nooit met overtuigend bewijs komen dat dit niet kan.
Maar jij ook niet.
Maar daarom zijn het ook irrationele gedachten! Die kan je wel leren sturen! En ze voor leuke dingen gebruiken! Bv met mensen praten die hetzelfde zijn.
Maar geef eens een echt vb? Want dat van die planten kan nu toch niet iets zijn waar je wakker van ligt.
[ Bericht 21% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-12-2017 06:08:37 ]
Dat is vooral handig omdat je je eigen leven als een geheel ziet en vaak niet doorhebt dat bepaalde dingen door een stoornis worden veroorzaakt en daardoor moeilijk te veranderen zijn. Dat je soms met een omweg of trucjes iets kunt veranderen waardoor je er beter mee om kunt gaan.
Tevens hoort praten bij het stellen en bijstellen van een diagnose en is het een manier om te toetsen of de behandeling aanslaat en hoe. Op basis daarvan kunnen andere maatregelen worden genomen (medicatie, opname, aanvullende therapie en externe hulpverlening). Er is immers meestal geen andere manier om te meten dan het gesprek.
[ Bericht 34% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-12-2017 06:08:13 ]
Over irrationeel denken gesproken... je maakt je druk om iets belachelijks. Er verandert helemaal niks aan je als je een diagnose krijgt.quote:
zal wel weer vermeend autisme zijn wat nooit officieel aangetoond is maar ze toch vermoeden zal wel waardoor ik daar wel wakker van lig.
Als dat bij jou hoort, waarom wil je er dan vanaf? Logischste dat je kunt bereiken bij een psycholoog is het accepteren en er naar leven, het beste is er je voordeel mee doen.quote:maar helaas helpt dat niet om er vanaf te komen. Zal wel weer een zoveelste obsessie zijn die vanzelf verdwijnt dat hoop ik dan maar
Meeste van die aandoening kun je beschouwen als een talent - waar je in deze maatschappij weinig mee kan of zo extreem dat het zich tegen je keert.
Dat ligt aan de specifieke patiënt en aan diens problemen. Niet alle mensen zijn geschikt voor alle behandelingen en niet alle problemen kunnen op verschillende manieren worden opgelost. Bovendien krijg je een keuze of je wel wilt, dus kun je nee zeggen tegen iets dat misschien wel bij je past - maar dat zelf niet doorhebt.quote:
Voornaamste behandelmethode is gesprekken. En dan hebben ze daar ook niet verschillende manieren voor maar wat ik heb ervaren komt het allemaal op hetzelfde neer.
[ Bericht 11% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-12-2017 18:41:00 ]
Maar dat simpele advies heb je vermoedelijk al honderden keren in de wind geslagen. Omdat jij stug vol blijft houden dat de psychiatrie je moet genezen, terwijl je niet eens ziek bent.
Jij bent iemand die opgefokt staat te wachten tot een stremming voorbij is en boos wordt als je niemand ziet werken bij de wegversperring terwijl je de bordjes Omleiding negeert.
Te zien aan het niet zo nozele gebruik van de caps-lock.quote:
[..]
OMDAT IK ER AL MIJN VRIJE TIJD An KwIJT BEN EN SNACHTS WAKKER LIG WaT MIJN FUNCTIONEREN BEINVLOED!!!!!
quote:
Alle mensen die zeggen "lekker makkelijk! Je toont geen inzet!" Willen het gewoon niet begrijpen wat ik bedoel. Ik wil graag mezelf helpen maar ik wil niet dat een ander daarvoor betaald wordt en de credit krijgt, en snap eerlijk gezegd ook niet waarom anderen dat willen. Daarom ben ik zelf blij dat ik ermee ben gestopt. Maar ja ieder zn ding he. Bedankt voor de reacties. Heb spijt van dit kuttopic. Weet ook niet wat ik ermee wou bereiken. Niks dnk kl
Denk het welquote:
Als je het echt zelf kon bedenken hoef je niet te gaan he
Iemand die 100% zijn eigen problemen en patronen doorziet, zichzelf van advies kan voorzien en geen stok achter de deur nodig heeft in de uitvoering komt gewoonlijk ook niet bij een psych terecht he
Het gaat niet om het doorzien, het geven van advies aan jezelf of beginnen te werken aan je problemen. Het gaat om de negatieve gevoelens en het gebrek aan succes en dan pas ga je naar een psycholoog. Of word je er naartoe gestuurd, ikzelf was in een ver verleden doorverwezen door school en daarna opnieuw op aandringen van anderen. Toen ik volledig geindoctrineerd was ging ik met verwijzing van een psychiater die mij doorstuurde naar andere instelling naar de huisarts en de huisarts verwees mij er naar door.
Ik heb het er 3 jaar volgehouden,
SPOILERzelf aangedrongen op het onderzoek dat hoorde bij de doorverwijzing en zelfs toen hun diagnose vermoeden niet bleek te kloppen uit testen wilde ik veel geld betalen om alsnog een test te doen waar ze het wel mee eens waren (want zonder diagnose kon er geen behandelplan gemaakt worden). Maar er werd nooit meer gereageerd. Toen belde ik nog en mailde ik. Geen reactie. Ligt het aan mijn inzet? Ach, zal wel. Dan zou ik het wel op prijs stellen, als mij niet wordt verweten dat ik als gezond persoon naar een psychiater ben gestuurd.
[ Bericht 12% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-12-2017 09:16:43 ]
het is ook vallen en opstaan, blijven proberen, door blijven gaan. En ondertussen de lichtpuntjes zienquote:
[..]
De oplossing kun je niet zelf bedenken, maar de adviezen die je krijgt wel en die zorgen er niet voor dat de uitvoering makkelijker wordt. Je gaat naar een psycholoog omdat je ondanks het feit dat je weet waardoor je beter kunt functioneren toch last hebt van negatieve emoties of problemen met denken die dat verhinderen.
Waarom moet experimenteren met ander gedrag onder begeleiding? De meesten die een psycholoog bezoeken hebben al ander gedrag geprobeerd maar het lukte niet. Als de psycholoog dan zegt: proberr het nog eens en je probeert het nog een keer en je voelt je er nog slecht bij en dan is het: daar moet je aan wennen, dan heeft de psycholoog naar mijn mening niet iets noodzakelijks toegevoegd.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb geen spijt dat ik een psycholoog heb bezocht en ik misgun die mensen hun beroep niet maar ik heb er zelf gewoon weinig aan en blijkbaar ligt dat altijd aan mij nou ja oke.
Dat overzicht is iets wat mensen zelf snel verliezen
En vele geven het na een keer of 3 op. Prima, maar dat ligt niet bij de ander
nee dat voelt zo voor jou. Daarom is het een irrationele gedachte en heb je iemand met afstand nodig die je dat in kan laten zienquote:
[..]
Tja. bij veel irrationele gedachten zijn er net zoveel voor als tegen argumenten of kan de psycholoog de waarheid nooit achterhalen. Dan werkt zoiets niet.
Als ik denk dat in 2050 wordt aangetoond dat planten gevoelens hebben bijv, dan kan een psycholoog nooit met overtuigend bewijs komen dat dit niet kan.
ja sorry dat ligt aan jouw inzet. Als jij er wakker van ligt dan ga je toch verder? Ga naar je huisarts en geef aan dat je geen reactie meer krijgt en er zelf niet door heen komt. Bel een andere instelling. Bel je verzekering en vraag om een second opinieonderzoekquote:
[..]
[..]
Denk het wel
Het gaat niet om het doorzien, het geven van advies aan jezelf of beginnen te werken aan je problemen. Het gaat om de negatieve gevoelens en het gebrek aan succes en dan pas ga je naar een psycholoog. Of word je er naartoe gestuurd, ikzelf was in een ver verleden doorverwezen na een incident op school en daarna opnieuw op aandringen van anderen. Toen ik volledig geindoctrineerd was ging ik met verwijzing van een psychiater die mij doorstuurde naar andere instelling naar de huisarts en de huisarts verwees mij er naar door.
Ik heb het er 3 jaar volgehouden,SPOILERzelf aangedrongen op het onderzoek dat hoorde bij de doorverwijzing en zelfs toen hun diagnose vermoeden niet bleek te kloppen uit testen wilde ik veel geld betalen om alsnog een test te doen waar ze het wel mee eens waren (want zonder diagnose kon er geen behandelplan gemaakt worden). Maar er werd nooit meer gereageerd. Toen belde ik nog en mailde ik. Geen reactie. Ligt het aan mijn inzet? Ach, zal wel.
Jij hebt een probleem, jij loopt vast
Gaan liggen en roepen 'ja maar zij' is sowieso geen optie
En als je aan het lijntje gehouden worden is dat niet jouw schuld. Wel als je dat gaat liggen en alleen naar de ander gaat wijzen en daardoor zelf blijft hangen in het gedrag wat je in de weg zit
En hoezo is vallen en opstaan raar? Je probeert je gedrag te veranderen. Dat lijkt me een heel logisch proces
Maar jij wil geen proces, je wil een magische pil of zo
[ Bericht 33% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-12-2017 18:41:43 ]
het is ook vervelend. Maar wat is je plan? Boos naar de ander blijven wijzen? Ja dan kom je wel verderquote:
Het is raar omdat vallen en opstaan eerder het geval us bij instellingen die testen doen waaruit geen diagnoses blijken en testen waar wel diagnoses uit blijken negeren en ik moet telkens maar blijven geloven als zij de ene fout (in mijn ogen, want als iets niet werkt of waarheid wordt verdraaid vind ik daf een fout) na de andere maken. Dat houdt ook een keer op. Dan verlies je het vertrouwen en het kost wel tijd en eigen risico/eigen bijdrage.
Het heeft echt 0 zin om je zo in deze slachtofferrol te blijven wentelen
En een diagnose is geen magisch iets. Het werk moet je nog steeds zelf doen
Diagnoses zijn vaak zelfs maar een moment in de tijd en kunnen per plek en tijd weer verschillen. Het is maar een hulpmiddel om een goed verslagje over je trouwens kunnen schrijven. De dingen die je moet gaan doen zullen er nauwelijks door veranderen en je hulpvraag oom niet
Dat diagnoses verschillen is een fout van de diagnosestelling niet van mij. Als het iets ovjectiefd was had ik 10x dezelfde gekregen als mn klachten niet waren veranderd.
Je hebt gelijk blijven wijzen help niet. Maar dat doet iedereeen in dit topic en om me heen ook naar mij. Ik had het niet over mn eigen probleem, het ging eerst om de werkwijze van psychologen. En het eibdigt opnieuw met een verwijg naar mij dat ik nog niet van mn prpbleem af ben. Ik zei al dat ik het los moest laten.
[ Bericht 72% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 29-12-2017 18:39:23 ]
Ik begrijp nooit zo goed wat je nou wilt met dit soort topics. Ik zie alleen maar uitingen van frustratie. Begrijpelijk dat je gefrustreerd bent, maar wat schiet je op met al die topics daarover?quote:
Waarom is de mening van een ander dan waardevoller dan mijn eigen mening? Waarom is zorg gebaseerd op meningen van mensen die ze nooit onderbouwen met feiten iig niet in mijn ervaring?
Ja, dat dus.quote:
Het is allemaal je eigen schuld dat het niet opschiet als je het mij vraagt. JIJ toont geen inzet, JIJ werkt de boel tegen, en het resultaat is GEEN RESULTAAT. Simpel.
Ik hoopte dat mensen inhoudelijk zouden reageren maar dat was teveel gevraagd. Nu ik de reacties nog eens nalas begrijp ik eindelijk mijn probleem: Nederland is chronisch depressief en omdat ik dat als 1 van de weinigen nog niet ben, kreeg ik psychische problemen. Maar ik heb er vertrouwen in dat dit op gegeven moment als ik maar genoeg cynische harde nihilistische mensen tegenkom die dingen doen omdat het moet van de sociale omgeving en daardoor denken hun eigen geluk te creeren zoals op dit forum en daardoor niets redelijks meer van zorginstellingen verwachten en eisen dat je dankbaar moet zijn dat er door hulpverleners misbruik van je zwaktes wordt gemaakt dit vanzelf goed zal komen.quote:
Ik begrijp nooit zo goed wat je nou wilt met dit soort topics. Ik zie alleen maar uitingen van frustratie. Begrijpelijk dat je gefrustreerd bent, maar wat schiet je op met al die topics daarover?
Trouwens ik ben er wel oprecht dankbaar voor. Internetverslaving is een ander chronisch probleem van de samenleving, dankzij dit topic realiseer ik me ook beter de mentaliteit hier wat een eerste stap is in het overwinnen van mijn internetverslaving. Nu anderen nog, maar ja, die moeten gewoon wat meer inzet tonen en hun herstel niet teveel tegenwerken, is niet mijn probleem.
quote:
Het is allemaal je eigen schuld dat het niet opschiet als je het mij vraagt. JIJ toont geen inzet, JIJ werkt de boel tegen, en het resultaat is GEEN RESULTAAT. Simpel.
quote:
Ik zelf was in een ver verleden (13 jaar geleden) naar psycholoog gestuurd van school. Behandeling afgemaakt, daarna was het klaar. Daarna weer gegaan op aandringen van anderen. Behandeling afgemaakt maar psychiater kon mij niet meer helpen en stuurde me door.
Toen ik volledig geindoctrineerd was ging ik met verwijzing van een psychiater die mij doorstuurde naar andere instelling naar de huisarts en de huisarts verwees mij er naar door.
Ik heb het er 3 jaar volgehouden, zelf aangedrongen op het onderzoek dat hoorde bij de doorverwijzing en zelfs toen hun diagnose vermoeden niet bleek te kloppen uit testen wilde ik veel geld betalen om alsnog een test te doen waar ze het wel mee eens waren (want zonder diagnose kon er geen behandelplan gemaakt worden). Maar er werd nooit meer gereageerd. Toen belde ik nog en mailde ik. Geen reactie.
Dat was maanden geleden.
[ Bericht 12% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 30-12-2017 10:40:33 ]
Ik vind dat nog niet eens zo'n rare gedachte. Nederland lijkt inderdaad gebukt te gaan onder een chronische depressie. Veel mensen lijken het niet veel meer uit te maken wat er nog met hen gebeurt. Soms denk ik 's nachts ook weleens dat ik de enige nog normale ben binnen deze maatschappij.quote:
[..]
Ik hoopte dat mensen inhoudelijk zouden reageren maar dat was teveel gevraagd. Nu ik de reacties nog eens nalas begrijp ik eindelijk mijn probleem: Nederland is chronisch depressief en omdat ik dat als 1 van de weinigen nog niet ben, kreeg ik psychische problemen. Maar ik heb er vertrouwen in dat dit op gegeven moment als ik maar genoeg cynische harde nihilistische mensen tegenkom die dingen doen omdat het moet van de sociale omgeving en daardoor denken hun eigen geluk te creeren zoals op dit forum en daardoor niets redelijks meer van zorginstellingen verwachten en eisen dat je dankbaar moet zijn dat er door hulpverleners misbruik van je zwaktes wordt gemaakt dit vanzelf goed zal komen.
Trouwens ik ben er wel oprecht dankbaar voor. Internetverslaving is een ander chronisch probleem van de samenleving, dankzij dit topic realiseer ik me ook beter de mentaliteit hier wat een eerste stap is in het overwinnen van mijn internetverslaving. Nu anderen nog, maar ja, die moeten gewoon wat meer inzet tonen en hun herstel niet teveel tegenwerken, is niet mijn probleem.
Wat versta jij precies onder nihilistisch denken? Kom ik dan in de buurt van Nietzsche?
Waarom zou je dat respect verdienen?quote:
Ik begrijp TS eigenlijk wel, heb 8 maand bij een ggz gezeten en uiteindelijk heb ik het gestopt omdat je niet respectvol behandeld word.
Omdat je op dat moment nogal kwetsbaar bent en iemand met respect behandelen dan wel het minste is wat je kunt doen. Als zo een behandelaar hetzelfde gedrag gaat vertonen als iemand die je mentaal naar de pleuris heeft geholpen dan gaat zo een behandeling nooit werken natuurlijk.quote:
[..]
Waarom zou je dat respect verdienen?
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.quote:
[..]
Omdat je op dat moment nogal kwetsbaar bent en iemand met respect behandelen dan wel het minste is wat je kunt doen. Als zo een behandelaar hetzelfde gedrag gaat vertonen als iemand die je mentaal naar de pleuris heeft geholpen dan gaat zo een behandeling nooit werken natuurlijk.
Je bent patiënt, geen klant. De arts of verpleger hoeft niet aan jouw eisen toe te geven. Integendeel, iemand die de behandeling doet heeft daarvoor een door de staat (dus ons) goedgekeurde opleiding gehad, dus die weet het doorgaans beter dan de veeleisende ("mondige") patiënt en zou daarvoor meer respect moeten hebben. En wat beter luisteren naar wat de specialist zegt in plaats van naar eigen goeddunken en zonder kennis van zaken te cherry picken.
Ja, natuurlijk zijn er misstanden in de medische sector, ook in de psychiatrie. Daar kun je iets tegen doen, namelijk een klacht indienen bij bevoegde instanties. Maar die zullen echt wel weten dat het gebrek aan resultaat vooral te wijten is aan gebrek aan inzet, een teveel aan eigenwijsheid, of respectloosheid bij de patiënt.
Als iemand verdrinkt krijgt die een stomp in de maag zodat die niet tegenstribbelt bij zijn redding (en daarmee ook de redder in gevaar brengt). Zo'n actie hebben sommige psychiatrische patiënten voor hun eigen bestwil ook nodig. Bek houden, luisteren en doen wat je gezegd wordt.
Het gros van de patiënten is gewoon te dom te beseffen hoe contraproductief hun eigen acties zijn binnen het proces. Die verdienen dat respect niet.
Dat de behandelaar hetzelfde gedrag vertoont als "degene die je naar de pleuris heeft geholpen" is discutabel als je jezelf door ongewenst gedrag naar de pleuris hebt geholpen. Het "iedereen is gek behalve ik"- syndroom.
Tja ik wil alleen behandeld worden als het met respect kan, anders niet. Zou hele verhalen kunnen typen maar ik heb het voor mezelf allemaal wel opgelost door gelijk te krijgen via een klachtenfunctionaris. Zolang de meerderheid geholpen is bij de ggz met zo een aanpak is het goed dat het er is.quote:
[..]
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Je bent patiënt, geen klant. De arts of verpleger hoeft niet aan jouw eisen toe te geven. Integendeel, iemand die de behandeling doet heeft daarvoor een door de staat (dus ons) goedgekeurde opleiding gehad, dus die weet het doorgaans beter dan de veeleisende ("mondige") patiënt en zou daarvoor meer respect moeten hebben. En wat beter luisteren naar wat de specialist zegt in plaats van naar eigen goeddunken en zonder kennis van zaken te cherry picken.
Ja, natuurlijk zijn er misstanden in de medische sector, ook in de psychiatrie. Daar kun je iets tegen doen, namelijk een klacht indienen bij bevoegde instanties. Maar die zullen echt wel weten dat het gebrek aan resultaat vooral te wijten is aan gebrek aan inzet, een teveel aan eigenwijsheid, of respectloosheid bij de patiënt.
Als iemand verdrinkt krijgt die een stomp in de maag zodat die niet tegenstribbelt bij zijn redding (en daarmee ook de redder in gevaar brengt). Zo'n actie hebben sommige psychiatrische patiënten voor hun eigen bestwil ook nodig. Bek houden, luisteren en doen wat je gezegd wordt.
Het gros van de patiënten is gewoon te dom te beseffen hoe contraproductief hun eigen acties zijn binnen het proces. Die verdienen dat respect niet.
Dat de behandelaar hetzelfde gedrag vertoont als "degene die je naar de pleuris heeft geholpen" is discutabel als je jezelf door ongewenst gedrag naar de pleuris hebt geholpen. Het "iedereen is gek behalve ik"- syndroom.
TS, als je na het reageren je posts gaat zitten editten komt dat de duidelijkheid niet bepaald ten goede, dat snap je hoop ik. Je volledige OP is teruggezet en ik raad je met klem aan je reacties niet weg te editten.
[ Bericht 7% gewijzigd door Samzz op 30-12-2017 19:40:57 ]
Respect moet je verdienen. Dat doe je door je fatsoenlijk te gedragen. Als je al binnenkomt met een houding van "jullie zijn gek" dan verdien je dat niet.quote:
[..]
Tja ik wil alleen behandeld worden als het met respect kan, anders niet.
Misschien wil die hulpverlener alleen moeite voor je doen als je zelf respect toont, of in elk geval meewerkt met de behandeling.
Je hebt het misschien niet in de gaten maar je posts en je topic roept bij anderen ook wat op. Bij mij wel in ieder geval. En ik vind het erg storend dat je, hoe naar het ook is dat jij een negatieve ervaringen met de GGZ hebt gehad, voor anderen ook de conclusie trekt dat het allemaal charlatans zijn en dat men het beter alleen kan doen. Als ik het destijds alleen kon dan had ik dat gedaan. Ik had die keuze niet, jij blijkbaar wel. Ik kan daar een best wel boos om worden, ik voel me door jou bij voorbaat al veroordeeld en beoordeeld.quote:
[..]
Ik hoopte dat mensen inhoudelijk zouden reageren maar dat was teveel gevraagd. Nu ik de reacties nog eens nalas begrijp ik eindelijk mijn probleem: Nederland is chronisch depressief en omdat ik dat als 1 van de weinigen nog niet ben, kreeg ik psychische problemen. Maar ik heb er vertrouwen in dat dit op gegeven moment als ik maar genoeg cynische harde nihilistische mensen tegenkom die dingen doen omdat het moet van de sociale omgeving en daardoor denken hun eigen geluk te creeren zoals op dit forum en daardoor niets redelijks meer van zorginstellingen verwachten en eisen dat je dankbaar moet zijn dat er door hulpverleners misbruik van je zwaktes wordt gemaakt dit vanzelf goed zal komen.
Trouwens ik ben er wel oprecht dankbaar voor. Internetverslaving is een ander chronisch probleem van de samenleving, dankzij dit topic realiseer ik me ook beter de mentaliteit hier wat een eerste stap is in het overwinnen van mijn internetverslaving. Nu anderen nog, maar ja, die moeten gewoon wat meer inzet tonen en hun herstel niet teveel tegenwerken, is niet mijn probleem.
[..]
[..]
Het is natuurlijk ook iets dat jij kennelijk wel baat hebt gehad bij de therapie en degene die roept het zelf wel even te kunnen nog steeds problemen heeft.quote:
[..]
Je hebt het misschien niet in de gaten maar je posts en je topic roept bij anderen ook wat op. Bij mij wel in ieder geval. En ik vind het erg storend dat je, hoe naar het ook is dat jij een negatieve ervaringen met de GGZ hebt gehad, voor anderen ook de conclusie trekt dat het allemaal charlatans zijn en dat men het beter alleen kan doen. Als ik het destijds alleen kon dan had ik dat gedaan. Ik had die keuze niet, jij blijkbaar wel. Ik kan daar een best wel boos om worden, ik voel me door jou bij voorbaat al veroordeeld en beoordeeld.
Blijkbaar is ze niet geholpen met jarenlang hulpverlening, als je denkt dat iedereen geholpen is met een therapie dan snap je er nog niet veel van.quote:
[..]
Het is natuurlijk ook iets dat jij kennelijk wel baat hebt gehad bij de therapie en degene die roept het zelf wel even te kunnen nog steeds problemen heeft.
Dat iedereen dus therapie van de hulpverlening moet afzweren omdat zelf doen zo goed werkt is nog grotere onzin.quote:
[..]
Blijkbaar is ze niet geholpen met jarenlang hulpverlening, als je denkt dat iedereen geholpen is met een therapie dan snap je er nog niet veel van.
Huh, maar jij reageerde toch verder niet in dit topic?quote:
Ik vind dat nog niet eens zo'n rare gedachte. Nederland lijkt inderdaad gebukt te gaan onder een chronische depressie. Veel mensen lijken het niet veel meer uit te maken wat er nog met hen gebeurt. Soms denk ik 's nachts ook weleens dat ik de enige nog normale ben binnen deze maatschappij.
Wat versta jij precies onder nihilistisch denken? Kom ik dan in de buurt van Nietzsche?
Ik ben echt blij dat je het met me eens bent.
Ik weet niet of je op Nietzsche lijkt daarvoor heb ik me niet genoeg in hem verdiept, sorry. Wat ik bedoelde met nihilistisch denken was dat blijkbaar het idee van goede hulpverlening, dat mensen goede dienstverlening leveren voor het geld dat ze krijgen mensen die hier reageren niets meer zegt. De client moet alles zelf doen. Maar het idee van zelfredzaamheid zegt ze ook niets meer, want iemand met psychische problemen heeft per definitie een hulpverlener nodig om diegene te begeleiden. Feiten doen er blijkbaar niet toe. Wat resteert is kritiek op mij wat naar mijn mening net zo weinig toevoegt als het feit waar ik om bekritiseerd wordt.
Hoezo had je die keuze niet? Werd je gedwongen opgenomen?quote:
Je hebt het misschien niet in de gaten maar je posts en je topic roept bij anderen ook wat op. Bij mij wel in ieder geval. En ik vind het erg storend dat je, hoe naar het ook is dat jij een negatieve ervaringen met de GGZ hebt gehad, voor anderen ook de conclusie trekt dat het allemaal charlatans zijn en dat men het beter alleen kan doen. Als ik het destijds alleen kon dan had ik dat gedaan. Ik had die keuze niet, jij blijkbaar wel. Ik kan daar een best wel boos om worden, ik voel me door jou bij voorbaat al veroordeeld en beoordeeld.
Voor mij is het heel simpel hoor. Iemand heeft een beroep, diegene krijgt geld. Die persoon heeft 1 taak. Als de werkwijze geen resultaat biedt en het niet gecontroleerd kan worden door feiten waarom niet omdat alles in een nevel van "ja maar" en excuses is omhuld, dan vind ik dat oneerlijk.quote:
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Je bent patiënt, geen klant. De arts of verpleger hoeft niet aan jouw eisen toe te geven. Integendeel, iemand die de behandeling doet heeft daarvoor een door de staat (dus ons) goedgekeurde opleiding gehad, dus die weet het doorgaans beter dan de veeleisende ("mondige") patiënt en zou daarvoor meer respect moeten hebben. En wat beter luisteren naar wat de specialist zegt in plaats van naar eigen goeddunken en zonder kennis van zaken te cherry picken.
Ja, natuurlijk zijn er misstanden in de medische sector, ook in de psychiatrie. Daar kun je iets tegen doen, namelijk een klacht indienen bij bevoegde instanties. Maar die zullen echt wel weten dat het gebrek aan resultaat vooral te wijten is aan gebrek aan inzet, een teveel aan eigenwijsheid, of respectloosheid bij de patiënt.
Als iemand verdrinkt krijgt die een stomp in de maag zodat die niet tegenstribbelt bij zijn redding (en daarmee ook de redder in gevaar brengt). Zo'n actie hebben sommige psychiatrische patiënten voor hun eigen bestwil ook nodig. Bek houden, luisteren en doen wat je gezegd wordt.
Het gros van de patiënten is gewoon te dom te beseffen hoe contraproductief hun eigen acties zijn binnen het proces. Die verdienen dat respect niet.
Dat de behandelaar hetzelfde gedrag vertoont als "degene die je naar de pleuris heeft geholpen" is discutabel als je jezelf door ongewenst gedrag naar de pleuris hebt geholpen. Het "iedereen is gek behalve ik"- syndroom.
Ten tweede, jij wil mijn postsniet lezen. Ik ben niet altijd zo verbitterd geweest. Als je goed las dan weet je dat ik dat pas ben geworden na tevergeefs tijd en geld te hebben verspild en valse hoop te hebben gehad en dat ik mijn behandelingen wel heb afgemaakt behalve toen ik werd genegeerd en het voor mij financieel niet goed meer op te brengen was.
Maar ach, clienten (ja, clienten, patient + klant), zijn niet degenen waar de hulpverlening zich op richt, dat is de verzekering. Daarom zijn prive klinieken doorgaans ook wat beter. Maar feit blijft dat het niet resultaatgericht is. En om dat te steunen noem jij praktisch.
[ Bericht 30% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 31-12-2017 13:17:24 ]
Het ging zo lang zo slecht met me dat ik bereid was om al mijn overtuigingen overboord te gooien in blinde hoop op beter. Als ik dat niet had gedaan was ik er waarschijnlijk niet meer geweest.quote:
Hoezo had je die keuze niet? Werd je gedwongen opgenomen?
Ik neem aan dat die opmerking gaat over het gedrag op Fok! maar als het daarbuiten net zo'n treurnis is kan dat dus de oorzaak van het zonder resultaat blijven van de therapie zijn.quote:
En nee, ik heb niet de hele PoHi van TS doorgenomen. Lijkt me ook niet nodig.
Ik ben het met je eens dat de cliënt een hoop zelf moet doen. Niks mis mee natuurlijk, mits men zich aan de afspraken houdt die zijn afgesproken met de behandelaar. Ik moest ook een hoop zelf doen. Ik moest het mij aanleren om mijzelf een spiegel voor te houden en daar werd iedere sessie weer op gehamerd. Er zullen ongetwijfeld mensen met psychische problemen zijn die geen hulp nodig zullen hebben. Dan is het raar dat zij gedwongen therapie blijven volgen, schijnbaar moeten de knikkers wel blijven rollen.quote:
[..]
Huh, maar jij reageerde toch verder niet in dit topic?
Ik ben echt blij dat je het met me eens bent.
Ik weet niet of je op Nietzsche lijkt daarvoor heb ik me niet genoeg in hem verdiept, sorry. Wat ik bedoelde met nihilistisch denken was dat blijkbaar het idee van goede hulpverlening, dat mensen goede dienstverlening leveren voor het geld dat ze krijgen mensen die hier reageren niets meer zegt. De client moet alles zelf doen. Maar het idee van zelfredzaamheid zegt ze ook niets meer, want iemand met psychische problemen heeft per definitie een hulpverlener nodig om diegene te begeleiden. Feiten doen er blijkbaar niet toe. Wat resteert is kritiek op mij wat naar mijn mening net zo weinig toevoegt als het feit waar ik om bekritiseerd wordt.
[..]
Dus je luistert niet naar kritiek? Vind je dat erg? Zo niet, who cares anyway? Ik niet in ieder geval.
Met jou wel dan?quote:
Nou, ben blij dat het jou toen wel iets heeft opgeleverd.quote:
Het ging zo lang zo slecht met me dat ik bereid was om al mijn overtuigingen overboord te gooien in blinde hoop op beter. Als ik dat niet had gedaan was ik er waarschijnlijk niet meer geweest.
Maar je hebt wel iets aan therapie gehad?quote:
Ik ben het met je eens dat de cliënt een hoop zelf moet doen. Niks mis mee natuurlijk, mits men zich aan de afspraken houdt die zijn afgesproken met de behandelaar. Ik moest ook een hoop zelf doen. Ik moest het mij aanleren om mijzelf een spiegel voor te houden en daar werd iedere sessie weer op gehamerd. Er zullen ongetwijfeld mensen met psychische problemen zijn die geen hulp nodig zullen hebben. Dan is het raar dat zij gedwongen therapie blijven volgen, schijnbaar moeten de knikkers wel blijven rollen.
Dus je luistert niet naar kritiek? Vind je dat erg? Zo niet, who cares anyway? Ik niet in ieder geval.
Ik wil naar kritiek luisteren als het gebaseerd is op feiten en als mijn posts worden gelezen en mijn feiten niet worden genegeerd. Dit is alleen maar afkraken van mij.
Er zijn een boel psygologen en manieren van werken, helaas weet je niet van te voren wat bij jou past.
In de GGZ is men vaak erg gericht op Diagnose stellen, ik ben geen psygoloog, maar denk dat daar wel vaak de plank mis word geslagen en ook dingen in de relatie worden stuk gemaakt.
We zijn allemaal mensen en ook verschillend.
We willen ook allemaal erkenning voor wie en wat we zijn.
In eerste plaats van je zelf, en vervolgens van je omgeving , dat je mag zijn wie je bent met alles wat er in je is boos, verdrietig, gemeen, vies, vrolijk, blij, speels en opwindend.
Als je boos bent, en je mag het niet zijn dan word je alleen maar bozer.
Als je verdrietig bent, en je mag dat niet zijn word je boos en vedrietiger.
Als je blij bent, en je mag dat niet zijn dan word je boos en of verdrietig.
een goede Psygoloog neemt je aan de hand en helpt je opweg.
Die laat je zien dat je boos mag zijn, zodat het verdriet er ook mag zijn en puur de erkenning van je zelf en mensen om je heen zorgen dat het lichter word.
Als je telkens weer niet jezelf kan erkennen of erkenning hebt gekregen voor al je emoties.
Het mocht er telkens niet zijn , je moest het weg stoppen, het was niet okay.
Dan kom je vanzelf in de knoop, dan los je het niet zelf meer op, je geloofd er niet meer in.
en dan is het fijn als er iemand is die je opweg helpt die er van buiten naar kan kijken en geen oordeel heeft maar je wel een klein beetje de weg wijst en erkenning geeft.
Die helpt de knoop een beetje uit elkaar te halen en je bij de dingen laat komen waar je zelf misschien niet meer naar toe durft omdat ze er niet mochten zijn.
Ons brein en onze instinkten hebben evolutionair gezien een functie die ons helpt te overleven.
Maar dat instinkt werkt dus soms ook tegen ons.
als er een beer op ons pad komt schrikken we en gaat ons lichaam in overlevings stand.
Hartslag omhoog en schakelen de rest van onze omgeving even uit.
we vallen aan of vluchten weg. belangerijkste we willen overleven.
We gaan niet staan huilen van schrik en we tonen geen angst en kwetsbaarheid, we kijken niet om ons heen, anders worden we opgegeten door de beer.
Toch zit er in ons wel die kwetsbaarheid en angst, die horen er bij daar moeten we ook iets mee.
vaak pas achter af, je staat te trillen op je benen bent geschrokken.
dat laatste is er ook, maar we stoppen het eerst razend snel weg,
Het is de vraag of we er achteraf de ruimte en tijd voor hebben.
Of het aan durven om ook de angst te voelen of verdrietig te mogen zijn.
mensen die vrolijk en blij zijn vinden we leuk, dat lijkt altijd welkom.
Angst verdriet en boosheid daar kom je niet even gezellig mee op een verjaardag of een feestje.
Waar ga je er dan mee naartoe? weer weg gestopt?
Het tonen van die donkeren kant moet je zelf doen, wie doet dat? wie voelt zich daar vrij en veilig? waar doe je dat?
Een goede psygoloog heeft dus wel een functie denk ik.
[ Bericht 0% gewijzigd door dop op 02-01-2018 09:39:16 ]
Ja en nee. De Vers training heeft mij destijds wat meer inzicht gegeven en om problemen te herkennen, maar ik heb meer gehad aan die assertiviteitstraining. Dat heeft mij echt uit m'n schulp getrokken. Het is wel leuk om te zien dat mensen je ineens als een ander mens gaan beschouwen, haha.quote:
[..]
Maar je hebt wel iets aan therapie gehad?
Ik wil naar kritiek luisteren als het gebaseerd is op feiten en als mijn posts worden gelezen en mijn feiten niet worden genegeerd. Dit is alleen maar afkraken van mij.
En toch had ik er ergens meer van verwacht. Stiekem hoopte ik dat er binnen de GGZ een miraculeuze genezing zou plaats vinden. Ook dat werd een teleurstelling, maar daar heb ik mij inmiddels overheen gezet. Sommige dingen worden niet beter en dat kun je maar beter accepteren.
Kritiek moet wel goed onderbouwd worden. Daar ben ik het met je eens. Deugen de feiten niet, dan kan de kritiek zo de prullenbak in.
Dat kun je niet allemaal zelf.
(Sorry, ik kan even niet zo heel lang typen nu, dus vandaar dat ik het hierbij laat.)
Kun je niet terug naar de psychiater, die je wel oké vond, TS?
Lekker makkelijk praten.quote:
Het is allemaal je eigen schuld dat het niet opschiet als je het mij vraagt. JIJ toont geen inzet, JIJ werkt de boel tegen, en het resultaat is GEEN RESULTAAT. Simpel.
Vele behandelaars (vooral psychologen) doen hun werk gewoon helemaal niet zo goed, werken puur volgens "het boekje". En hierdoor zijn de manieren waarop ze zaken proberen op te lossen vrij beperkt.
En vooral mensen, die afwijken van de norm, van labeltjes, hebben hier last van... En ook oa mensen die een 'labeltje' hebben en tegelijkertijd een trauma overigens, want vele behandelaars schuiven maar al te graag de problemen af op het labeltje.
Verder is de organisatie bij de GGZ vaak lichtelijk storend tot problematisch slecht, waardoor jij als hulpbehoevende oa (veel) teveel zelf moet regelen en iedere keer opnieuw je verhaal moet vertellen.
Ik wil niet zeggen dat TS het helemaal fantastisch doet hoor. Jij hebt ook vast wel een punt met je post. Maar het is wel erg kortzichtig om álle schuld maar op haar te leggen en net te doen alsof iedereen even goed behandeld wordt by psychische klachten, want dat is gewoon niet zo....
[ Bericht 0% gewijzigd door naoomx op 01-01-2018 11:39:19 ]
natuurlijk worden er ook fouten gemaakt en zijn er ook in dit vakgebied mensen die beter zijn in hun werk en mensen die er minder in zijnquote:
Goede hulpverleners helpen je om op een andere manier naar je gedachten te kijken, geven je handvaten om om te kunnen gaan met je emoties (desnoods een bepaalde therapie dus) en kunnen je redelijke adviezen geven over hoe je om kan gaan met bepaalde zaken in je leven.
Dat kun je niet allemaal zelf.
(Sorry, ik kan even niet zo heel lang typen nu, dus vandaar dat ik het hierbij laat.)
Kun je niet terug naar de psychiater, die je wel oké vond, TS?
[..]
Lekker makkelijk praten.
Vele behandelaars (vooral psychologen) doen hun werk gewoon helemaal niet zo goed, werken puur volgens "het boekje". En hierdoor zijn de manieren waarop ze zaken proberen op te lossen vrij beperkt.
En vooral mensen, die afwijken van de norm, van labeltjes, hebben hier last van... En ook oa mensen die een 'labeltje' hebben en tegelijkertijd een trauma overigens, want vele behandelaars schuiven maar al te graag de problemen af op het labeltje.
Verder is de organisatie bij de GGZ vaak lichtelijk storend tot problematisch slecht, waardoor jij als hulpbehoevende oa (veel) teveel zelf moet regelen en iedere keer opnieuw je verhaal moet vertellen.
Ik wil niet zeggen dat TS het helemaal fantastisch doet hoor. Jij hebt ook vast wel een punt met je post. Maar het is wel erg kortzichtig om álle schuld maar op haar te leggen en net te doen alsof iedereen even goed behandeld wordt by psychische klachten, want dat is gewoon niet zo....
Maar dan is het als cliënt toch nog steeds je eigen verantwoordelijkheid om ergens anders heen te gaan als het niet werkt voor je?
Psychologen sussen je alleen door met je te babbelen. Is een vrouwentactiek om agressie op een afstand te houden. Want als je praat dan doe je niet. Praten is niet fysiek. Zelf heb je er geen fuck aan natuurlijk. Want je problemen blijven bestaan. Concrete behandeling lijkt heel ver te zoeken.
Psychologie is een passieve behandelmethode dat is gebassseerd op vaag praten. Waardoor je ipv doen alleen nog maar praat. Het castreert je eigenlijk via je psyche.
Gelukkig maar. Mij was verteld "klacht indienen heeft geen zin, klachtencommissie heeft het ook te druk, liggen nog klachten van een jaar geleden". Ik las eerst van die uitspraken maar was er al snel mee gestopt omdat de clienten zelden gelijk kregen. Dat had je dus wel goed gedaan. Had het ook nog een positieve consequentie voor jou of is dat te optimistisch gedacht van mij?quote:
Tja ik wil alleen behandeld worden als het met respect kan, anders niet. Zou hele verhalen kunnen typen maar ik heb het voor mezelf allemaal wel opgelost door gelijk te krijgen via een klachtenfunctionaris. Zolang de meerderheid geholpen is bij de ggz met zo een aanpak is het goed dat het er is.
Je hebt gelijk dat de oorzaak van verl psychische problemen is dat het van de omgeving niet toegestaan is negatieve emoties te uiten, want daar heeft de omgeving last van.quote:
Je doet het zelf , moet het zelf doen , dat klopt.
Er zijn een boel psygologen en manieren van werken, helaas weet je niet van te voren wat bij jou past.
In de GGZ is men vaak erg gericht op Diagnose stellen, ik ben geen psygoloog, maar denk dat daar wel vaak de plank mis word geslagen en ook dingen in de relatie worden stuk gemaakt.
We zijn allemaal mensen en ook verschillend.
We willen ook allemaal erkenning voor wie en wat we zijn.
In eerste plaats van je zelf, en vervolgens van je omgeving , dat je mag zijn wie je bent met alles wat er in je is boos, verdrietig, gemeen, vies, vrolijk, blij, speels en opwindend.
Als je boos bent, en je mag het niet zijn dan word je alleen maar bozer.
Als je verdrietig bent, en je mag dat niet zijn word je boos en vedrietiger.
Als je blij bent, en je mag dat niet zijn dan word je boos en of verdrietig.
een goede Psygoloog neemt je aan de hand en helpt je opweg.
Die laat je zien dat je boos mag zijn, zodat het verdriet er ook mag zij en puur de erkenning van je zelf en mensen om je heen zorgen dat het lichter word.
Als je telkens weer niet jezelf kan erkennen of erkenning hebt gekregen voor al je emoties.
Het mocht er telkens niet zijn , je moest het weg stoppen, het was niet okay.
Dan kom je vanzelf in de knoop, dan los je het niet zelf meer op, je geloofd er niet meer in.
en dan is het fijn als er iemand is die je opweg helpt die er van buiten naar kan kijken en geen oordeel heeft maar je wel een klein beetje de weg wijst en erkenning geeft.
Die helpt de knoop een beetje uit elkaar te halen en je bij de dingen laat komen waar je zelf misschien niet naar meer naar toe durft omdat ze er niet mochten zijn.
Ons brein en onze instinkten hebben evolutionair gezien een functie die ons helpt te overleven.
Maar dat instinkt werkt dus soms ook tegen ons.
als er een beer op ons pad komt schrikken we en gaat ons lichaam in overlevings stand.
Hartslag omhoog en schakelen de rest van onze omgeving even uit.
we vallen aan of vluchten weg. belangerijkste we willen overleven.
We gaan niet staan huilen van schrik en we tonen geen angst en kwetsbaarheid, we kijken niet om ons heen, anders worden we opgegeten door de beer.
Toch zit er in ons wel die kwetsbaarheid en angst, die horen er bij daar moeten we ook iets mee.
vaak pas achter af, je staat te trillen op je benen bent geschrokken.
dat laatste is er ook, maar we stoppen het eerst razend snel weg,
Het is de vraag of we er achteraf de ruimte en tijd voor hebben.
Of het aan durven om ook de angst te voelen of verdrietig te mogen zijn.
mensen die vrolijk en blij zijn vinden we leuk, dat lijkt altijd welkom.
Angst verdriet en boosheid daar kom je niet even gezellig mee op een verjaardag of een feestje.
Waar ga je er dan mee naartoe? weer weg gestopt?
Het tonen van die donkeren kant moet je zelf doen, wie doet dat? wie voelt zich daar vrij en veilig? waar doe je dat?
Een goede psygoloog heeft dus wel een functie denk ik.
Na mijn ervaring denk ik echter niet dat de psycholoog daar de meest constructieve uitlaatklep voor is, tenzij ze duidelijke richtlijnen hebben ipv dat ze improviseren.
Is het alleen masr dat je je emoties kwijt kunt, dan wordt het een verslaving en leef je van de ene na de andere afspraak, die altijd te kort is. Eigenlijk zei ik dit verkeerd want negatieve emoties zijn ook niet welkom bij een psycholoog. Het uiten van woede ook al is dit niet op de psycholoog of diens werkwijze maar op de frustraties waar je mee zit bijv kan een reden zijn dat ze zeggen zo heeft het geen zin kom maar terug als je redelijk bent. Als je moet huilen geven ze je wel een zakdoek/glas water, dat wel.
Wat ik bedoelde was dat je irl ook niet over je emoties mag praten als die negatief zijn en bij een psycholoog mag je er wel pver praten. Het contrast met het gewone leven is groot. Het is moeilijker eraan te wennen omdat nu in therapie negatieve emoties naar boven zijn gekomen waar verder niets meer mee wordt gedaan. Later schaam je je om wat je allemaal gezegd hebt omdat de therapeut zich er ongemakkelijk bij voelde. Dat merkte ik aan dat ze sommige dingen afkapte of zei er niks mee te kunnen. Dit heb ik bij verschillende therapeuten meegemaakt. Daarnaast helpt het niet om van mijn emoties in het dagelijks leven af te komen. Iedere keer als ik een fout maak word ik woedend, ook al zeg ik tegen mezelf dat het niet zo erg is. D de meeste mensen vinden inderdaad gewoon dat je nergens negatieve emoties om tonen behalve mss op sociaal gepaste momenten verdriet/ontroering voor iemand, je moet volledig als een robot leven en sommigen voelen zich daar prima bij en voor anderen is het een enorme opgave.
Vers training heb ik ook gehad. Maar ik behoorde eigenlijk niet tot de doelgroep (mensen met borderline), dus veel dingen waren niet op mij van toepassing. Het lotgenotencontact, al waren het dan geen echte lotgenoten omdat zij wel officieel een stoornis hadden en ik niet, vond ik er het beste aan.quote:o
Ja en nee. De Vers training heeft mij destijds wat meer inzicht gegeven en om problemen te herkennen, maar ik heb meer gehad aan die assertiviteitstraining. Dat heeft mij echt uit m'n schulp getrokken. Het is wel leuk om te zien dat mensen je ineens als een ander mens gaan beschouwen, haha.
En toch had ik er ergens meer van verwacht. Stiekem hoopte ik dat er binnen de GGZ een miraculeuze genezing zou plaats vinden. Ook dat werd een teleurstelling, maar daar heb ik mij inmiddels overheen gezet. Sommige dingen worden niet beter en dat kun je maar beter accepteren.
Kritiek moet wel goed onderbouwd worden. Daar ben ik het met je eens. Deugen de feiten niet, dan kan de kritiek zo de prullenbak in.
Assertiviteitstraining klinkt leerzaam. Gaf de GGZ die ook of moest je die helemaal zelf betalen?
Tja, ik kan me er ook wel bij neerleggen als psychische problemen van mij niet beter worden. Iedereen heeft immers psychische problemen, dat is het leven. Maar ik kan me er veel moeilijker bij neerleggen dat er door behandelaars dus valse hoop wordt geboden en dat ik niet heb meegemaakt dat hun werkwijze ech te controleren viel en dat stoort mij vooral. Ik mocht mijn hele dossier niet hebben want dat was te lang, door slechts 1 of 2 bladzijdes te geven van de 100 voldoen ze ook aan hun verplichting, want ik moet zeggen wat ik wil en ik weet niet wat er allemaal is opgeschreven behalve ondezoeken en intake. Er worden trucjes uitgehaald als: vergeten, moet het nog vragen. Vergeten, moet het nog even printen. O, ben de helft vergeten! Sorry. Is dit ook goed? En dan 2x hetzelfde erbij. Ze kunnen hun gang gaan, al doen ze niets, niemand die het controleert en niemand die het resultaat iets interesseert, want dan is de populaire mening dus dat het 100% aan de client ligt, zoals in dit topic.
Die wist op gegeven manier helaas ook niet meer hoe diegene mij verder kon helpen en stuurde me dus door.quote:
Goede hulpverleners helpen je om op een andere manier naar je gedachten te kijken, geven je handvaten om om te kunnen gaan met je emoties (desnoods een bepaalde therapie dus) en kunnen je redelijke adviezen geven over hoe je om kan gaan met bepaalde zaken in je leven.
Dat kun je niet allemaal zelf.
(Sorry, ik kan even niet zo heel lang typen nu, dus vandaar dat ik het hierbij laat.)
Kun je niet terug naar de psychiater, die je wel oké vond, TS?
Maar onder andere door de reacties in dit topic heb ik wel besloten om opnieuw naar de huisarts te gaan met mijn klachten. Al is het alleen maar omdat ik dan nog iets extra's doe en niet alleen passief boos aan het zijn ben, wat inderdaad ook niet constructief is voor mezelf. Maar als het weer geen resultaat oplevert, of ik merk dat het weer die kant op gaat, laat ik me niet nogmaals gebruiken iig.
Ik herken wat je zegt over de geestelijke gezondheidszorg, bedankt voor je uitleg. Waar het aan ligt weet ik helaas niet. Wist ik het maar. Heb jij enig idee? Verzekering schuiven ze het zelf 100% op, maar het is niet de schuld van de verzekering dat de therapie zo duur is dat het voor de gemiddelde mens zonder verzekering niet op te brengen is. Dat is reguliere medische zorg ook, maar daarvan is het resultaat controleerbaar. Natuurlijk maken gewone artsen helaas ook fouten, maar dan wordt er na aandringen ook een onderzoek opgestart waaruit controleerbare feiten kunnen komen. Die kunnen ook verdraait worden jammer genoeg, maar dan is het ook duidelijk dat het een leugen is voor de mensen die het hebben gezien.
Ook al ben ik het niet eens met je antifeministische dingen want er zijn ook mannelijke psychologen al zijn die er idd wel veel minder, bedankt voor je bijdrage... Ik ben het er verder wel helemaal mee eens.. Ga jij nog naar een psycholoog of ben je er geweest en heb je nog psychische problemen?quote:
Ik heb het idee dat psychologen je vooral in het ongewisse houden expres of onbewust. Het is hierdoor in ieder geval makkelijk geld verdienen. Het enige wat zij bereiken is dat je je hart lucht. En dat je hierdoor een dagje minder kans hebt dat je mensen gaat vermoorden of verkrachten.
Psychologen sussen je alleen door met je te babbelen. Is een vrouwentactiek om agressie op een afstand te houden. Want als je praat dan doe je niet. Praten is niet fysiek. Zelf heb je er geen fuck aan natuurlijk. Want je problemen blijven bestaan. Concrete behandeling lijkt heel ver te zoeken.
Psychologie is een passieve behandelmethode dat is gebassseerd op vaag praten. Waardoor je ipv doen alleen nog maar praat. Het castreert je eigenlijk via je psyche.
[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 01-01-2018 22:55:46 ]
Is het alleen masr dat je je emoties kwijt kunt, dan wordt het een verslaving en leef je van de ene na de andere afspraak
Dat heb ik nu. Ik praat om de week met een vrouw. En zij geeft mij een soort stiltetherapie. Ik mag het overal over hebben. Ze geeft nauwelijks kritiek of weerwoord. Ik zoek eigenlijk andere therapie. Maar kennelijk word ik nergens aangenomen om zeer vage redenen. Maar ben wederom aangemeld door de huisartse. Zij snapt daar ook niets van gezien mijn situatie. Alle nodige verwijsstukken heb ik. Ik ben nu ook op zoek naar een vrijgevestigde sexuoloog. Maar heb nog niet gekeken. Wegens overstap zorgverzekeraar moet ik eerst uitzoeken hoe dit zit met vergoedingen.
[ Bericht 17% gewijzigd door Sadcopter op 01-01-2018 17:22:31 ]
Nee, die training werd niet volledig vergoed. Ik moest een deel van m'n eigen risico gebruiken. Al met al was het wel meer dan 300 euro ofzo. Ik weet het ook niet precies meer.quote:
[..]
Vers training heb ik ook gehad. Maar ik behoorde eigenlijk niet tot de doelgroep (mensen met borderline), dus veel dingen waren niet op mij van toepassing. Het lotgenotencontact, al waren het dan geen echte lotgenoten omdat zij wel officieel een stoornis hadden en ik niet, vond ik er het beste aan.
Assertiviteitstraining klinkt leerzaam. Gaf de GGZ die ook of moest je die helemaal zelf betalen?
Tja, ik kan me er ook wel bij neerleggen als psychische problemen van mij niet beter worden. Iedereen heeft immers psychische problemen, dat is het leven. Maar ik kan me er veel moeilijker bij neerleggen dat er door behandelaars dus valse hoop wordt geboden en dat ik niet heb meegemaakt dat hun werkwijze ech te controleren viel en dat stoort mij vooral. Ik mocht mijn hele dossier niet hebben want dat was te lang, door slechts 1 of 2 bladzijdes te geven van de 100 voldoen ze ook aan hun verplichting, want ik moet zeggen wat ik wil en ik weet niet wat er allemaal is opgeschreven behalve ondezoeken en intake. Er worden trucjes uitgehaald als: vergeten, moet het nog vragen. Vergeten, moet het nog even printen. O, ben de helft vergeten! Sorry. Is dit ook goed? En dan 2x hetzelfde erbij. Ze kunnen hun gang gaan, al doen ze niets, niemand die het controleert en niemand die het resultaat iets interesseert, want dan is de populaire mening dus dat het 100% aan de client ligt, zoals in dit topic.
Ja, er is totaal geen controle op de behandelaars. Ik heb destijds een kopie van m'n dossier opgevraagd om te controleren wat er allemaal instond. Ik ben een totale leek m.b.t. de psychiatrie, maar ben toen met de DSM in de hand het gehele dossier gaan doorspitten. Ineens had ik er twee stoornissen bij waar nog niet eerder over was gesproken. Ik ben daar ook nooit voor behandeld en kon mij ook niet vinden in de diagnoses. Het belangrijkste is dat je wel de totale controle probeert te houden, hoe moeilijk ze bij de GGZ ook gaan doen. Je hebt recht om je eigen dossier in te mogen kijken. Mijn psych vertelde mij wel dat hij veel overlegd met collega's over casussen, maar die gegevens blijven natuurlijk voor de cliënt verborgen.
Klopt.quote:
[..]
natuurlijk worden er ook fouten gemaakt en zijn er ook in dit vakgebied mensen die beter zijn in hun werk en mensen die er minder in zijn
Maar dan is het als cliënt toch nog steeds je eigen verantwoordelijkheid om ergens anders heen te gaan als het niet werkt voor je?
Maar is het niet begrijpelijk als je zelf niet vooruitgaat in je behandeling wanneer je steeds behandelaars tegenkomt die je allemaal totaal niet begrijpen of kunnen helpen? Of dat je het zelfs frustrerend vindt na jarenlang de ene na de andere therapie etc geprobeerd te hebben? En dat dan ook nog eens veelal omdat de psychologen en dergelijke, die je tegenkomt, niet verder kunnen kijken dan hun neus (oftewel hun boekje) lang is en dus maar steeds met de meest standaardadviezen komen en verder niets?
Wat verwacht je nu precies van de therapie met de vrijgevestigde sexuoloog? Of verwacht je nog niet echt iets. Het scheelt in ieder geval dat die vrouw van de stiltetherapie je geen kritiek geeft, maar daar is ook alles mee gezegd aangezien ze waarschijnlijk weet dat als ze vervelende dingen gaat zeggen je niet meer komt. Tenzij er misschien een waarheid aan het licht komt die je zelf nog niet had bedacht. Misschien komt het uit een goed hart of zo, maar ze wordt zo wel slapend rijk. Wat voor redenen werden er dan gegeven om je af te wijzen bij andere psychologen of instellingen?quote:
Psychologie is een vrouwending. Veel mannen zijn hierin helaas meegegaan. Vandaar dat er ook mannelijke psyhologen bestaan. Het blijft een vrouwending. Omdat vrouwen fysiologisch gezien minder spierkracht bezitten. Vallen zij terug op manipulatie via de psyche. Door te praten houden zij eventuele fysieke agressie van mannen in toom. Door praten lucht de agressie tijdelijk op. Het is alleen van korte duur.
Is het alleen masr dat je je emoties kwijt kunt, dan wordt het een verslaving en leef je van de ene na de andere afspraak
Dat heb ik nu. Ik praat om de week met een vrouw. En zij geeft mij een soort stiltetherapie. Ik mag het overal over hebben. Ze geeft nauwelijks kritiek of weerwoord. Ik zoek eigenlijk andere therapie. Maar kennelijk word ik nergens aangenomen om zeer vage redenen. Maar ben wederom aangemeld door de huisartse. Zij snapt daar ook niets van gezien mijn situatie. Alle nodige verwijsstukken heb ik. Ik ben nu ook op zoek naar een vrijgevestigde sexuoloog. Maar heb nog niet gekeken. Wegens overstap zorgverzekeraar moet ik eerst uitzoeken hoe dit zit met vergoedingen.
Hoeveel bladzijdes kreeg jij dan mee?quote:
Nee, die training werd niet volledig vergoed. Ik moest een deel van m'n eigen risico gebruiken. Al met al was het wel meer dan 300 euro ofzo. Ik weet het ook niet precies meer.
Ja, er is totaal geen controle op de behandelaars. Ik heb destijds een kopie van m'n dossier opgevraagd om te controleren wat er allemaal instond. Ik ben een totale leek m.b.t. de psychiatrie, maar ben toen met de DSM in de hand het gehele dossier gaan doorspitten. Ineens had ik er twee stoornissen bij waar nog niet eerder over was gesproken. Ik ben daar ook nooit voor behandeld en kon mij ook niet vinden in de diagnoses. Het belangrijkste is dat je wel de totale controle probeert te houden, hoe moeilijk ze bij de GGZ ook gaan doen. Je hebt recht om je eigen dossier in te mogen kijken. Mijn psych vertelde mij wel dat hij veel overlegd met collega's over casussen, maar die gegevens blijven natuurlijk voor de cliënt verborgen.
Raar hoor, ik vind het tot daar aan toe dat je niets wist van die stoornissen, maar dat er ook nog niets mee werd gedaan... Zegt ook wel iets over de belangrijkheid en waarheid ervan lijkt me. Anders was het onethisch om het niet te behandelen. Het waren dus echt vastgestelde stoornissen? Niet slechts vermoedens?
Ik begrijp dat de wetenschap niet zo ver is dat ze voor alles een behandeling hebben. Maar dat ze dit van tevoren weten en het alsnog onderzoeken en de moeite doen om het vast te stellen, vind ik in dat geval raar. Voor de client maakt het immers voorlopig dan geen enkel verschil.
[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 01-01-2018 23:02:23 ]
Oh jammer voor je zeg.quote:
[..]
Die wist op gegeven manier helaas ook niet meer hoe diegene mij verder kon helpen en stuurde me dus door.
Maar onder andere door de reacties in dit topic heb ik wel besloten om opnieuw naar de huisarts te gaan met mijn klachten. Al is het alleen maar omdat ik dan nog iets extra's doe en niet alleen passief boos aan het zijn ben, wat inderdaad ook niet constructief is voor mezelf. Maar als het weer geen resultaat oplevert, of ik merk dat het weer die kant op gaat, laat ik me niet nogmaals gebruiken iig.
Ik herken wat je zegt over de geestelijke gezondheidszorg, bedankt voor je uitleg. Waar het aan ligt weet ik helaas niet. Wist ik het maar. Heb jij enig idee? Verzekering schuiven ze het zelf 100% op, maar het is niet de schuld van de verzekering dat de therapie zo duur is dat het voor de gemiddelde mens zonder verzekering niet op te brengen is. Dat is reguliere medische zorg ook, maar daarvan is het resultaat controleerbaar. Natuurlijk maken gewone artsen helaas ook fouten, maar dan wordt er na aandringen ook een onderzoek opgestart waaruit controleerbare feiten kunnen komen. Die kunnen ook verdraait worden jammer genoeg, maar dan is het ook duidelijk dat het een leugen is voor de mensen die het hebben gezien.
Maar zeg TS, je klinkt nu wel erg gefrustreerd over de GGZ. Kun je dan niet beter even een pauze nemen van praten met psychologen en psychiaters en op een andere manier wat rust in je leven proberen te krijgen?
Misschien kun je dat dan wel met de huisarts bespreken, wat nog verdere mogelijkheden zijn.
Je kan hem bvb vragen over lotgenotencontact en manieren buiten de GGZ om om geestelijk tot rust te komen. Of dat je juist echt naar een psychische instelling gaat en daar echt intensieve behandeling krijgt.
(Wel alleen als de huisarts het ermee eens is overigens. Ik noem alleen maar een optie, maar er zit nul deskundigheid of iets dergelijks achter dus blijft het bij een optie, die je met iemand met deskundigheid kunt bespreken of het wat is of niet.)
Verder zou ik dan toch nog contact opnemen met de psychiater die jou wel beviel. Al is het maar voor het gevoel in ieder geval een beetje begrepen te worden.
Of zei de psychiater expliciet dat het beter voor jou zou zijn als jullie geen contact meer hadden?
Nou, als ik weer naar hetzelfde wordt verwezen weiger ik het ook, maar ik denk dat de huisarts mij helemaal niet meer door zal verwijzen maar je weet het niet. Die vorige psycholoog daarvan ken ik de behandeling nog voor de klachten van toen die nu hetzelfde zijn dus ik kan de tips van die psycholoog ook nu opnieuw proberen toe te passen waar ik ook mee bezig was maar het punt is, ik kreeg toen medicijnen en toen lukte het me wel om die tips toe te passen en daarvoor niet. Later had ik die medicijnen niet meer nodig daarom was ik ermee gestopt. Deze psycholoog was gespecialiseerd in een beperkt aantal dingen, vandaar dat ze me niet kon helpen met andere dingen en ik wil haar ook liever niet meer onder ogen zien omdat je toch van alles hebt verteld en ik het gevoel heb me belachelijk gemaakt te hebben of dat ze me zat was ook al weet ik dat het voor haar gewoon het beroep is en ze me vast niet zo goed meer herinnerd. Misschien ga ik ook een assertiviteitscursus volgen, het klinkt wel nuttig ook al kost het wel geld. Daar moet ik nog even over nadenken.quote:
Oh jammer voor je zeg.
Maar zeg TS, je klinkt nu wel erg gefrustreerd over de GGZ. Kun je dan niet beter even een pauze nemen van praten met psychologen en psychiaters en op een andere manier wat rust in je leven proberen te krijgen?
Misschien kun je dat dan wel met de huisarts bespreken, wat nog verdere mogelijkheden zijn.
Je kan hem bvb vragen over lotgenotencontact en manieren buiten de GGZ om om geestelijk tot rust te komen. Of dat je juist echt naar een psychische instelling gaat en daar echt intensieve behandeling krijgt.
(Wel alleen als de huisarts het ermee eens is overigens. Ik noem alleen maar een optie, maar er zit nul deskundigheid of iets dergelijks achter dus blijft het bij een optie, die je met iemand met deskundigheid kunt bespreken of het wat is of niet.)
Verder zou ik dan toch nog contact opnemen met de psychiater die jou wel beviel. Al is het maar voor het gevoel in ieder geval een beetje begrepen te worden.
Of zei de psychiater expliciet dat het beter voor jou zou zijn als jullie geen contact meer hadden?
Ik zou praten met de huisarts over een vervanging van de medicijnen (meditatie?) en over of een assertiviteitscursus iets voor jou zou zijn of dat je beter wat anders kunt doen.quote:
[..]
Nou, als ik weer naar hetzelfde wordt verwezen weiger ik het ook, maar ik denk dat de huisarts mij helemaal niet meer door zal verwijzen maar je weet het niet. Die vorige psycholoog daarvan ken ik de behandeling nog voor de klachten van toen die nu hetzelfde zijn dus ik kan de tips van die psycholoog ook nu opnieuw proberen toe te passen waar ik ook mee bezig was maar het punt is, ik kreeg toen medicijnen en toen lukte het me wel om die tips toe te passen en daarvoor niet. Later had ik die medicijnen niet meer nodig daarom was ik ermee gestopt. Deze psycholoog was gespecialiseerd in een beperkt aantal dingen, vandaar dat ze me niet kon helpen met andere dingen en ik wil haar ook liever niet meer onder ogen zien omdat je toch van alles hebt verteld en ik het gevoel heb me belachelijk gemaakt te hebben of dat ze me zat was ook al weet ik dat het voor haar gewoon het beroep is en ze me vast niet zo goed meer herinnerd. Misschien ga ik ook een assertiviteitscursus volgen, het klinkt wel nuttig ook al kost het wel geld. Daar moet ik nog even over nadenken.
Ik lees in je posts dat je erg streng kunt zijn voor jezelf. Je zegt bijvoorbeeld dat je een therapeut niet meer onder ogen wil komen omdat je het gevoel hebt jezelf belachelijk gemaakt te hebben. Zo'n gedachte haalt jezelf onderuit en er zijn zeker manieren om dat soort gedachten minder sterk te maken, waardoor je ook wat meer lucht krijgt.quote:
[..]
Nou, als ik weer naar hetzelfde wordt verwezen weiger ik het ook, maar ik denk dat de huisarts mij helemaal niet meer door zal verwijzen maar je weet het niet. Die vorige psycholoog daarvan ken ik de behandeling nog voor de klachten van toen die nu hetzelfde zijn dus ik kan de tips van die psycholoog ook nu opnieuw proberen toe te passen waar ik ook mee bezig was maar het punt is, ik kreeg toen medicijnen en toen lukte het me wel om die tips toe te passen en daarvoor niet. Later had ik die medicijnen niet meer nodig daarom was ik ermee gestopt. Deze psycholoog was gespecialiseerd in een beperkt aantal dingen, vandaar dat ze me niet kon helpen met andere dingen en ik wil haar ook liever niet meer onder ogen zien omdat je toch van alles hebt verteld en ik het gevoel heb me belachelijk gemaakt te hebben of dat ze me zat was ook al weet ik dat het voor haar gewoon het beroep is en ze me vast niet zo goed meer herinnerd. Misschien ga ik ook een assertiviteitscursus volgen, het klinkt wel nuttig ook al kost het wel geld. Daar moet ik nog even over nadenken.
Dat is juist het gemene. Ik kreeg de hele map mee en een dikke zes maanden later kreeg ik de rekening. Belde dus meteen met m'n zorgverzekeraar en die stuurde mij tekst en uitleg mbt de claim vanuit de GGZ.quote:
[..]
Hoeveel bladzijdes kreeg jij dan mee?
Raar hoor, ik vind het tot daar aan toe dat je niets wist van die stoornissen, maar dat er ook nog niets mee werd gedaan... Zegt ook wel iets over de belangrijkheid en waarheid ervan lijkt me. Anders was het onethisch om het niet te behandelen. Het waren dus echt vastgestelde stoornissen? Niet slechts vermoedens?
Ik begrijp dat de wetenschap niet zo ver is dat ze voor alles een behandeling hebben. Maar dat ze dit van tevoren weten en het alsnog onderzoeken en de moeite doen om het vast te stellen, vind ik in dat geval raar. Voor de client maakt het immers voorlopig dan geen enkel verschil.
Ik bleek dus kenmerken van bepaalde stoornissen te hebben. Mijn huidige psych zei mij dat hij vond dat die diagnoses herzien moesten worden. Ik lijdt er dus niet aan en heb er ook geen last van. Het ging dus om een narcistische persoonlijkheidsstoornis en een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Kenmerken okee, maar een volledige diagnose op papier... Dat vind ik nogal wat. En voor de claim maakt het geen drol uit nee, maar enige feedback kreeg ik dus niet.
Ik heb niet 't hele topic gelezen (zit nu ff op youtube), maar "Waarom mensen praten over psychologische problemen" doen mensen ook (soms) omdat ze een oplossing willen hebben voor een probleem.quote:
herkenning
-verhaal kwijt kunnen
Deze dingen helpen iemand vaak niet concreet verder natuurlijk
-advies. maar het advies dat wordt gegeven, ben er zelf ook schuldig aan, is van zo'n laagdrempelig niveau dat bijna iedereen het zelf wel weet, wat dus vaak alleen kan dienen ter bevestiging dat mensen echt baat hebben bij zoiets simpels of mensen af kan stoten dat ze worden gecommandeert.
Kortom hoe kan het in godsnaam dat mensen die dit als werk doen hier een opleiding voor hebben moeten volgen???
Want de methoden van psychologen zijn:
Verslaving: doe het gewoon niet
Angst: hoe erg is de angst? probeer het te weerstaan
Woede: tel tot 10 en doe niets schadelijks, leid jezelf af
Verdriet: doe leuke dingen, blijf functioneren. Als je een hele diepgravende hebt: wat is je familie situatie? En dan gezinstherapie
Kortom JE MOET HET ZELF DOEN! Kan ook met meest simpele info van internet! Beseffen mensen dat niet of zo? Hebben ze zo'n behoefte aan menselijk contact ook al zijn het vreemden dat ze ervoor betalen of zichzelf voor schut zetten op internet (waarvan ik ook de compulsie heb ).
Ik snap dat mensen mijn haat voor psychiatrie beu zijn wat niet helemaal alleen haat is maargoed maar dit blijft me verbazen
Er zijn ook mensen die praten over problemen om stoom af te blazen, maar daar kan ik gewoonlijk weinig mee (en als ik er wel wat mee kan, ga ik vaak weer (proberen te) helpen).
Ik begrijp niet zo god wat je zegt over psychologen, maar ben 't wel met je eens dat ikzelf niet 't idee heb dat men veel aan ze heeft (lang verhaal en een deel kende je dacht ik al).
Zelf heb ik deze ervaring niet. Geregeld vond ik hun vragen eerder dom, alsof ik had zitten uitleggen en uitleggen en uiteindelijk komen ze dan met een stap die 5 stappen achter ligt en vaak een beetje kinderachtig aandoet omdat ze -niet echt- hebben geluisterd.quote:
Is het niet toch gewoon dat je bij een vreemde je hele verhaal kwijt kan? Bij een bekende ga je toch altijd wat geremd zijn. En je wil geen vrienden belasten met een uur gezeur zeg maar. En een psycholoog heeft toch meestal wel een beetje denkniveau zodat je er vanuit mag gaan dat je geen onnozel advies krijgt zoals pluk de dag enz...
Plus zij weten vaak wel de juiste vraag te stellen op het juiste moment.
Ongeveer de helft van de psychologen bleven soort van maar gewoon wachten totdat ikzelf maar wat ging doen en in 1 geval duurde dit wachten een jaar, totdat ik het wachten zat werd en zelf probeerde die luie koe in beweging te krijgen
In theorie heb je wel gelijk, maar ik heb de indruk dat ze vaak maar een soort script of vooraf ingestudeerd schema af zitten te werken en ik heb nog liever een pluk-de-dag-zegger (die ik daarna meteen niet meer serieus hoef te nemen) dan een universitair-opgeleide-scriptkiddie.
Vaak gaan mensen naar de hulpverlening omdat het ze niet meer lukt om 't zelf te doen.quote:
Ben je hier wel serieus? Dit is toch dom? Ben je hier echt serieus of overdrijf je dit?quote:Veel mensen gaan naar een therapeut, praten en gaan naar huis en verwachten dat er magisch iets gebeurt
Ik kan me trouwens wel weer voorstellen dat er hulpverleners zijn die van hun cliënten verwachten dat het zulke mensen zijn. Zou wel bepaalde hulpverlening kunnen verklaren die ik zo nu en dan tegenkom. Elke keer weer moeten uitleggen dat dat soort methodes niet bij mij werken en dat mijn hulpvraag een vraag is om hulp voor dingen die ik dus juist niet zelfstandig bleek te kunnen doen (omdat ik was vastgelopen).
Ik vind dat soort mensen (dus mensen die mij ondersneeuwen met hun negativiteit waar ik ze tips geef en zij daar toch nooit wat mee doen en ik er zelf ook niks aan heb) een last.
Waarom vinden die mensen zichzelf eigenlijk niet een last?
Gerommel met dossiers en met diagnoses, ja dat herken ik welquote:
[..]
Nee, die training werd niet volledig vergoed. Ik moest een deel van m'n eigen risico gebruiken. Al met al was het wel meer dan 300 euro ofzo. Ik weet het ook niet precies meer.
Ja, er is totaal geen controle op de behandelaars. Ik heb destijds een kopie van m'n dossier opgevraagd om te controleren wat er allemaal instond. Ik ben een totale leek m.b.t. de psychiatrie, maar ben toen met de DSM in de hand het gehele dossier gaan doorspitten. Ineens had ik er twee stoornissen bij waar nog niet eerder over was gesproken. Ik ben daar ook nooit voor behandeld en kon mij ook niet vinden in de diagnoses. Het belangrijkste is dat je wel de totale controle probeert te houden, hoe moeilijk ze bij de GGZ ook gaan doen. Je hebt recht om je eigen dossier in te mogen kijken. Mijn psych vertelde mij wel dat hij veel overlegd met collega's over casussen, maar die gegevens blijven natuurlijk voor de cliënt verborgen.
Dat ze niet gecontroleerd worden is een heel probleem, maar een klacht indienen is ook niet zo eenvoudig (ik spreek uit eigen ervaring).
Je wilt je eigen problemen oplossen en het oplossen van je eigen problemen geeft je ook een goed gevoel? Is dat wat je bedoelde met "de credit krijgen"?quote:
[..]
Waarom moet ik naar een andere? Als ik moet aangeven waar ik begoefte aan heb, kan ik het net zo goed zelf doen. Want dan willen ze het wel allemaal zo duidelijk mogelijk voorgeschreven krijgen, anders voeren ze het alsnog niet uit.
Alle mensen die zeggen "lekker makkelijk! Je toont geen inzet!" Willen het gewoon niet begrijpen wat ik bedoel. Ik wil graag mezelf helpen maar ik wil niet dat een ander daarvoor betaald wordt en de credit krijgt, en snap eerlijk gezegd ook niet waarom anderen dat willen. Daarom ben ik zelf blij dat ik ermee ben gestopt. Maar ja ieder zn ding he. Bedankt voor de reacties. Heb spijt van dit kuttopic. Weet ook niet wat ik ermee wou bereiken. Niks dnk kl
Je hebt een probleem met je seksualiteit volgens je eigen topic. Maar ik merk in je andere antwoorden hier op FOK! toch ook best veel haat, afkeur en zwaar neerkijken naar vrouwen.quote:
Psychologie is een vrouwending. Veel mannen zijn hierin helaas meegegaan. Vandaar dat er ook mannelijke psyhologen bestaan. Het blijft een vrouwending. Omdat vrouwen fysiologisch gezien minder spierkracht bezitten. Vallen zij terug op manipulatie via de psyche. Door te praten houden zij eventuele fysieke agressie van mannen in toom. Door praten lucht de agressie tijdelijk op. Het is alleen van korte duur.
Is het alleen masr dat je je emoties kwijt kunt, dan wordt het een verslaving en leef je van de ene na de andere afspraak
Dat heb ik nu. Ik praat om de week met een vrouw. En zij geeft mij een soort stiltetherapie. Ik mag het overal over hebben. Ze geeft nauwelijks kritiek of weerwoord. Ik zoek eigenlijk andere therapie. Maar kennelijk word ik nergens aangenomen om zeer vage redenen. Maar ben wederom aangemeld door de huisartse. Zij snapt daar ook niets van gezien mijn situatie. Alle nodige verwijsstukken heb ik. Ik ben nu ook op zoek naar een vrijgevestigde sexuoloog. Maar heb nog niet gekeken. Wegens overstap zorgverzekeraar moet ik eerst uitzoeken hoe dit zit met vergoedingen.
Liggen deze 2 misschien samen?
Als je zo weinig respect voor een vrouw hebt, waarom zou je lichaam er dan wel positief op reageren?
.
Het probleem met kritiek van een cliënt/patiënt is dat dat meteen wordt teruggekaatst door alle 'specialisten' die daar rondlopen (en dat spelletje winnen ze altijd want daar hebben ze voor doorgeleerd). Ook hier worden dan dingen gezegd in de trant van: "je zal er wel naar toe gaan met een reden en hebt niet genoeg zelfreflectie" of "je werkt er niet hard genoeg voor."
Zelf vond ik een leuke dat ik m'n eigen behandeling zat te saboteren, ik moest maar gewoon toegeven aan hun werkwijze want in haar ogen was dat een belangrijk probleem van waarom ik "altijd zo negatief denk"...tsja, ik kom daar niet om over m'n leuke dingen te theekransen, ik kom daar om problemen op te lossen.quote:
Het blijft imho een vage wetenschap. En misschien dat er mensen zijn die wel postieve ervaringen hebben met de ggz, maar mijn persoonlijke ervaringen zijn enkel negatief. Onder andere hoe snel ze pillen voorschrijven, wat voor dagbesteding ze aanbieden ("we weten niet of 't op deze manier nut heeft, maar zo wordt het in ieder geval door de verzekering gedekt"), hoe slecht een psychiater omging met personen die niet zo communicatief waren.
.
Het probleem met kritiek van een cliënt/patiënt is dat dat meteen wordt teruggekaatst door alle 'specialisten' die daar rondlopen (en dat spelletje winnen ze altijd want daar hebben ze voor doorgeleerd). Ook hier worden dan dingen gezegd in de trant van: "je zal er wel naar toe gaan met een reden en hebt niet genoeg zelfreflectie" of "je werkt er niet hard genoeg voor."
Een klacht indienen tegen de GGZ? Kan dat?quote:
[..]
Gerommel met dossiers en met diagnoses, ja dat herken ik wel
Dat ze niet gecontroleerd worden is een heel probleem, maar een klacht indienen is ook niet zo eenvoudig (ik spreek uit eigen ervaring).
In de laatste maanden van m'n behandeling zat ik er wel te theekransen.quote:
[..]
Zelf vond ik een leuke dat ik m'n eigen behandeling zat te saboteren, ik moest maar gewoon toegeven aan hun werkwijze want in haar ogen was dat een belangrijk probleem van waarom ik "altijd zo negatief denk"...tsja, ik kom daar niet om over m'n leuke dingen te theekransen, ik kom daar om problemen op te lossen.
Ik vond het nog gezellig ook. Mijn psych had, net als ik, belangstelling voor WO2. Dat schiep toch weer een bepaalde band. Over borderline werd niet meer gesproken tijdens onze sessies, haha.Op papier wel.quote:
[..]
Een klacht indienen tegen de GGZ? Kan dat?
Daar kom ik dus niet voor bij een hulpverlener. Tuurlijk, tis gezellig en zo maar wat schiet je ermee op?quote:
[..]
In de laatste maanden van m'n behandeling zat ik er wel te theekransen.
Trouwens, welke/wat voor belangstelling voor WW2 heb je? Het was vroeger 1 van mijn fieps
Nee, ik kwam er ook niet voor. Het was ook één van onze laatste sessies, al heb ik een gevoel dat ik er nog wel weer een keer kom.quote:
[..]
Op papier wel.
[..]
Daar kom ik dus niet voor bij een hulpverlener. Tuurlijk, tis gezellig en zo maar wat schiet je ermee op?
Trouwens, welke/wat voor belangstelling voor WW2 heb je? Het was vroeger 1 van mijn fieps
Ik heb/had een gekke fascinatie voor het Derde Rijk. Niet in negatieve zin.
Ja, alhoewel ik eerlijk gezegd niet denk dat de huisarts zich daarin verdiept heeft omdat die toch meer bezig is met lichamelijke ziekten, maar misschien is dat de laatste jaren met de bezuinigingen wel verplicht geworden. Maar omdat het ook om mijn functioneren gaat is de gemeente misschien voor de hand liggender of MEE. Dit zijn ook instanties die soms wel kunnen dienen als alternatief bij mensen die geen baat hebben bij reguliere psychologische hulp. lokale vrijwilligersorganisatie heb ik al het aanbod van versleten. Maar voor sommige anderen is dat wellicht ook een optie, daar heb je coaches die je gratis helpen. Nu gaat het mij niet alleen om het geld, ik houd niet van geld verspillen maar sommige dingen hebben gewoon een prijs dat snap ik ook wel salarissen moeten betaald worden. Maar het punt is dat ik in dit geval helaas niet heb meegemaakt dat betaling ook iets toevoegt.quote:
Ik zou praten met de huisarts over een vervanging van de medicijnen (meditatie?) en over of een assertiviteitscursus iets voor jou zou zijn of dat je beter wat anders kunt doen.
Nou ja, als ik daar opnieuw therapie zou hebben, zou ze me denk ik hetzelfde advies geven, dus ik weet niet of het veel toe zal voegen. En ik denk dat iedereen wel bepaalde mensen heeft die diegene niet meer onder ogen durft te komen ja. Ik heb dit gevoel heel snel, ik noem het zelf sociale angst al is het daar niet erg genoeg voor omdat ik nog wel onder de mensen kom. Maar wat voor manieren zijn er dan voor?quote:
Ik lees in je posts dat je erg streng kunt zijn voor jezelf. Je zegt bijvoorbeeld dat je een therapeut niet meer onder ogen wil komen omdat je het gevoel hebt jezelf belachelijk gemaakt te hebben. Zo'n gedachte haalt jezelf onderuit en er zijn zeker manieren om dat soort gedachten minder sterk te maken, waardoor je ook wat meer lucht krijgt.
Hoeveel moest je betalen voor die map dan? Dat wil ik ook wel, maar mijn ervaring van mijn dossier is dat het hele stukken bevat met letterlijk uitgetypt wat ik had gezegd met alleen samenvattingen en de (niet professioneel onderbouwde) mening van de psycholoog als toelichting, korter vaak dan mijn posts hier. Had jij dat ook? Ook wil ik zoiets liever niet in mn huis hebben waar anderen het kunnen vinden. Maar goed dat je het zegt ik ga het misschien nog een keer proberen of ik toch mijn hele dossier mag.quote:
Dat is juist het gemene. Ik kreeg de hele map mee en een dikke zes maanden later kreeg ik de rekening. Belde dus meteen met m'n zorgverzekeraar en die stuurde mij tekst en uitleg mbt de claim vanuit de GGZ.
Ik bleek dus kenmerken van bepaalde stoornissen te hebben. Mijn huidige psych zei mij dat hij vond dat die diagnoses herzien moesten worden. Ik lijdt er dus niet aan en heb er ook geen last van. Het ging dus om een narcistische persoonlijkheidsstoornis en een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Kenmerken okee, maar een volledige diagnose op papier... Dat vind ik nogal wat. En voor de claim maakt het geen drol uit nee, maar enige feedback kreeg ik dus niet.
Ik begrijp echt niet waarom er achter je rug om diagnoses gesteld worden. Nu ben ik heel benieuwd of de behandeling nou afgestemd was op die stoornissen, of dat ook niet. En dat zal dan wel weer heel subtiel zijn allemaal of zo, wat ik denk is dat het vooral voor de psycholoog is dat die weet welke dingen diegene wel of niet moet zeggen om jou als client te houden. Maar goed dat is alleen maar wat voor gevoel ik erbij krijg vandaar dat ik erg benieuwd ben of het ook invloed had op de behandeling.
En WO2 is voor veel mensen in het algemeen wel interessant, maar misschien is het ook een psychologending want ik herinner me nog wel van een psycholoog in het verleden dat diens man ofzo daar ook veel boeken van had.
quote:
Ik heb niet 't hele topic gelezen (zit nu ff op youtube), maar "Waarom mensen praten over psychologische problemen" doen mensen ook (soms) omdat ze een oplossing willen hebben voor een probleem.
Er zijn ook mensen die praten over problemen om stoom af te blazen, maar daar kan ik gewoonlijk weinig mee (en als ik er wel wat mee kan, ga ik vaak weer (proberen te) helpen).
Ik begrijp niet zo god wat je zegt over psychologen, maar ben 't wel met je eens dat ikzelf niet 't idee heb dat men veel aan ze heeft (lang verhaal en een deel kende je dacht ik al).
quote:
Zelf heb ik deze ervaring niet. Geregeld vond ik hun vragen eerder dom, alsof ik had zitten uitleggen en uitleggen en uiteindelijk komen ze dan met een stap die 5 stappen achter ligt en vaak een beetje kinderachtig aandoet omdat ze -niet echt- hebben geluisterd.
Ongeveer de helft van de psychologen bleven soort van maar gewoon wachten totdat ikzelf maar wat ging doen en in 1 geval duurde dit wachten een jaar, totdat ik het wachten zat werd en zelf probeerde die luie koe in beweging te krijgen
In theorie heb je wel gelijk, maar ik heb de indruk dat ze vaak maar een soort script of vooraf ingestudeerd schema af zitten te werken en ik heb nog liever een pluk-de-dag-zegger (die ik daarna meteen niet meer serieus hoef te nemen) dan een universitair-opgeleide-scriptkiddie.
Ja klopt. Maar het wordt vooral een probleem als er geen oplossing is maar mensen gaan doen alsof die er wel is (de meeste mensen) of als er wel een oplossing is maar mensen gaan doen alsof die er niet is (psychologen die ik heb meegemaakt). Dat kan waarschijnlijk ook aan pessimisme liggen. Ik ken het verhaal in de zin van dat je autisme had en een trauma maar dat het trauma werd genegeerd en dat de behandelaars te weinig van autisme af wisten of er bevooroordeeld naar waren.quote:
Vaak gaan mensen naar de hulpverlening omdat het ze niet meer lukt om 't zelf te doen.
Ben je hier wel serieus? Dit is toch dom? Ben je hier echt serieus of overdrijf je dit?
Ik kan me trouwens wel weer voorstellen dat er hulpverleners zijn die van hun cliënten verwachten dat het zulke mensen zijn. Zou wel bepaalde hulpverlening kunnen verklaren die ik zo nu en dan tegenkom. Elke keer weer moeten uitleggen dat dat soort methodes niet bij mij werken en dat mijn hulpvraag een vraag is om hulp voor dingen die ik dus juist niet zelfstandig bleek te kunnen doen (omdat ik was vastgelopen).
Ik vind dat soort mensen (dus mensen die mij ondersneeuwen met hun negativiteit waar ik ze tips geef en zij daar toch nooit wat mee doen en ik er zelf ook niks aan heb) een last.
Waarom vinden die mensen zichzelf eigenlijk niet een last?
Dat ze wachten tot je zelf iets gaat doen herken ik echt heel erg. Dat is ook wat ik het meest frustrerende vind. Je moet 50x je hulpvraag vertellen terwijl er ook onderzoek wordt gedaan en dan denk ik waar is dat onderzoek dan voor? Zelfs als je er echt om vraagt dat het onderzoek invloed heeft op de behandeling zeggen ze "ja daar doen we ons best voor" maar ze doen nee want als er uit een onderzoek een bepaalde conclusie en aanraden voor behandeling komt wordt dat weer genegeerd en moet je opnieuw je eigen hulpvraag vertellen en wordt daarna de uitslag van het onderzoek weer vergeten. Maargoed dat is mijn ervaring, misschien is dat voor sommigen anders.
Een magische verandering kan wel, maar de enige magische verandering die ik heb gemerkt kwam door medicijnen. Rationeel was ik het eens met wat de psycholoog zei, maar het negatieve gevoel van mijn irrationele gedachten kon ik alsnog niet genoeg van me afzetten om het advies uit te voeren, tot die medicijnen begonnen te werken. Ik weet nog precies het moment waarop ik het merkte. Het heeft bijwerkingen en is de makkelijke oplossing, dus het is niet mijn eerste keuze. Toch vind ik wel dat velen er erg tegen zijn terwijl het naast de geldbeluste bedrijven ook goede kanten heeft. Alleen dan heb je dus weer die discussie dat de lijn tussen medisch gebruik en drugsgebruik niet exact getrokken kan worden omdat het bewijs ontbreekt. En tja dan krijg je dus ook die afschuw van veel mensen. Dat heb je als van alles wordt gemedicaliseerd zonder dat de feiten dit ondersteunen. Begrijp me niet verkeerd ik was blij dat ik zonder hersenscan of zo medicijnen uit mocht proberen. En dan krijg je misschien weer het probleem dat sommige stoornissen wel fysiek aangetoond kunnen worden en anderen weer niet of dat iemand wel klachten heeft maar die niet overeenkomen met de scan. Maar ik vind ergens wel dat of alle psychische problemen gemedicaliseerd moeten worden, of geen enkele. Dit is niet consequent. Bedankt voor je vele reacties.
Ja precies dat is het. Het is een vicieuze cirkel: maatschappij die vind dat je niet genoeg zelfreflectie hebt en niet genoeg invloed hebt op je gevoelens/gedachten en niet genoeg leeft als robot stuurt je naar een psychiater/psycholoog, psychiater/psycholoog zegt precies hetzelfde.quote:
Het blijft imho een vage wetenschap. En misschien dat er mensen zijn die wel postieve ervaringen hebben met de ggz, maar mijn persoonlijke ervaringen zijn enkel negatief. Onder andere hoe snel ze pillen voorschrijven, wat voor dagbesteding ze aanbieden ("we weten niet of 't op deze manier nut heeft, maar zo wordt het in ieder geval door de verzekering gedekt"), hoe slecht een psychiater omging met personen die niet zo communicatief waren.
.
Het probleem met kritiek van een cliënt/patiënt is dat dat meteen wordt teruggekaatst door alle 'specialisten' die daar rondlopen (en dat spelletje winnen ze altijd want daar hebben ze voor doorgeleerd). Ook hier worden dan dingen gezegd in de trant van: "je zal er wel naar toe gaan met een reden en hebt niet genoeg zelfreflectie" of "je werkt er niet hard genoeg voor."
[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 03-01-2018 21:01:31 ]
Ik heb zelf heel veel gehad aan schema-therapie om dat soort denkpatronen te leren herkennen en vervolgens te verzwakken en de 'gezonde volwassene' in mezelf sterker te laten worden. Hierdoor kon ik anders gaan reageren op anderen en op mezelf wat een heel groot onderdeel is geworden van mijn herstel.quote:
[..]
[..]
Nou ja, als ik daar opnieuw therapie zou hebben, zou ze me denk ik hetzelfde advies geven, dus ik weet niet of het veel toe zal voegen. En ik denk dat iedereen wel bepaalde mensen heeft die diegene niet meer onder ogen durft te komen ja. Ik heb dit gevoel heel snel, ik noem het zelf sociale angst al is het daar niet erg genoeg voor omdat ik nog wel onder de mensen kom. Maar wat voor manieren zijn er dan voor?
[..]
Gelukkig. Het klinkt ook interessant omdat er een idee achter zit ipv dat het alleen improviserend kletsen is. Ik mocht het alleen helaas niet omdat mijn klachten daar voor de behandelaar helaas niet ernstig of specifiek genoeg voor waren om in een stoornis te passen, terwijl ik op papier uit onderzoeken wel deze stoornissen had maar dat telde dan weer niet en heb ook zelf heel erg aan moeten dringen op het onderzoek omdat ik ervoor doorverwezen was maar met de doorverwijzing werd ook niets gedaan er werd letterlijk gezegd "ik weet zo al dat je het niet hebt, maar vooruit voor spek en bonen een onderzoek" waarvan het resultaat de psycholoog kennelijk verbaasde en daarom was het niet geldig. Dat maakte mij vooral boos. Want het klinkt misschien ongeloofwaardig na wat ik heb geschreven, maar ik wilde die schematherapie echt heel erg graag, totdat ik gedesillusioneerd raakte omdat duidelijk werd dat ik het toch niet ging krijgen. Anderen die het wel konden krijgen moesten overigens ook absurd lang erop wachten, wel een jaar. En dan nog zei een psycholoog dat dit vanwege bezuiniging ook een soort van improvisatie vorm ervan was.quote:
Ik heb zelf heel veel gehad aan schema-therapie om dat soort denkpatronen te leren herkennen en vervolgens te verzwakken en de 'gezonde volwassene' in mezelf sterker te laten worden. Hierdoor kon ik anders gaan reageren op anderen en op mezelf wat een heel groot onderdeel is geworden van mijn herstel.
Ik snap haar gedachtengang dat anderen wel een trauma hadden en ik niet, maar vraag dan in het begin naar mijn geschiedenis en bied vooraf duidelijkheid dat ik niet geholpen kan worden voor mijn doorverwijzing. Ga mij niet achter m'n rug om onderzoeken op autisme waar ik helemaal niet om gevraagd had. Achteraf wel blij om want dat vroeg ik me inderdaad ook af maar het was niet het probleem (problemen van mensen van autisme waar geen behandeling voor is zoals schematherapie wat mij aansprak) waar ik voor kwam. En dan zeggen ze "het is geen catalogus", maar dan vraag ik me af waarom eigenlijk niet. Waarom moeten zij bepalen wat voor hulp ik nodig heb, als ze met hun eigen advies ook geen hulp kunnen bieden? Want al dat nutteloze onderzoek en ongerichte gepraat heeft de verzekering waarschijnlijk meer geld gekost dan als er gewoon in was gegaan op mijn eigen behandelkeuze en direct snel een behandeling was gestart. Vandaar dat ik het ook zo ontzettend storend vind als "bezuinigingen!!!! Verzekering!!" wordt gegeven als verklaring voor deze werkwijze. Duurt schematherapie langer dan 3 jaar? Of zijn de kosten ervan fors hoger dan van andere behandelingen en zoja waarom aangezien het een script/voorbedacht concept is? Ik weet wel dat onderzoeken, waarvan ik er 2 geadviseerd heb gekregen en 2 heb gekregen die bij m'n doorverwijzing pasten op eigen aandringen rond de 2000 euro per stuk kosten. Of dat ook geldt voor spek en bonen onderzoeken weet ik niet. Extra gespecialiseerd onderzoek kost 4000 euro, ben je er niet meer volledig voor verzekerd omdat je al teveel ander onderzoek hebt gehad dan moet je de helft zelf betalen.
[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 03-01-2018 07:59:43 ]
Kut dat het zo gelopen is bij jou. Ik vind argumenten als 'bezuinigingen' ook echt niet kunnen van een hulpverlener. Als je met een gebroken been bij het ziekenhuis komt zeggen ze ook niet 'We doen wat dunner gips want er zijn bezuinigingen'. Ik heb ook heel wat onzinnige ellende meegemaakt in de hulpverlening, maar uiteindelijk heb ik wel therapeuten gevonden waar ik mijn vertrouwen in kon leggen. Ik heb uiteindelijk 4 jaar schematherapie gedaan, eerst individueel, later in een groep. Wat de kosten zijn weet ik niet, daar hou ik me niet mee bezig. De wachttijd is inderdaad belachelijk lang, maar dat is met meer therapieën waar tweedelijns hulp voor nodig is.quote:
[..]
Gelukkig. Het klinkt ook interessant omdat er een idee achter zit ipv dat het alleen improviserend kletsen is. Ik mocht het alleen helaas niet omdat mijn klachten daar voor de behandelaar helaas niet ernstig of specifiek genoeg voor waren om in een stoornis te passen, terwijl ik op papier uit onderzoeken wel deze stoornissen had maar dat telde dan weer niet en heb ook zelf heel erg aan moeten dringen op het onderzoek omdat ik ervoor doorverwezen was maar met de doorverwijzing werd ook niets gedaan er werd letterlijk gezegd "ik weet zo al dat je het niet hebt, maar vooruit voor spek en bonen een onderzoek" waarvan het resultaat de psycholoog kennelijk verbaasde en daarom was het niet geldig. Dat maakte mij vooral boos. Want het klinkt misschien ongeloofwaardig na wat ik heb geschreven, maar ik wilde die schematherapie echt heel erg graag, totdat ik gedesillusioneerd raakte omdat duidelijk werd dat ik het toch niet ging krijgen. Anderen die het wel konden krijgen moesten overigens ook absurd lang erop wachten, wel een jaar. En dan nog zei een psycholoog dat dit vanwege bezuiniging ook een soort van improvisatie vorm ervan was.
Ik snap haar gedachtengang dat anderen wel een trauma hadden en ik niet, maar vraag dan in het begin naar mijn geschiedenis en bied vooraf duidelijkheid dat ik niet geholpen kan worden voor mijn doorverwijzing. Ga mij niet achter m'n rug om onderzoeken op autisme waar ik helemaal niet om gevraagd had. Achteraf wel blij om want dat vroeg ik me inderdaad ook af maar het was niet het probleem (problemen van mensen van autisme waar geen behandeling voor is zoals schematherapie wat mij aansprak) waar ik voor kwam. En dan zeggen ze "het is geen catalogus", maar dan vraag ik me af waarom eigenlijk niet. Waarom moeten zij bepalen wat voor hulp ik nodig heb, als ze met hun eigen advies ook geen hulp kunnen bieden? Want al dat nutteloze onderzoek en ongerichte gepraat heeft de verzekering waarschijnlijk meer geld gekost dan als er gewoon in was gegaan op mijn eigen behandelkeuze en direct snel een behandeling was gestart. Vandaar dat ik het ook zo ontzettend storend vind als "bezuinigingen!!!! Verzekering!!" wordt gegeven als verklaring voor deze werkwijze. Duurt schematherapie langer dan 3 jaar? Of zijn de kosten ervan fors hoger dan van andere behandelingen en zoja waarom aangezien het een script/voorbedacht concept is? Ik weet wel dat onderzoeken, waarvan ik er 2 geadviseerd heb gekregen en 2 heb gekregen die bij m'n doorverwijzing pasten op eigen aandringen iets van 2000 euro per stuk kosten. Of dat ook geldt voor spek en bonen onderzoeken weet ik niet.
Hopelijk lukt het je een keer om een therapeut te vinden waarop je kan vertrouwen, ook al is dat altijd wel een sprong in het diepe, vertrouwen.
Al met al... zo rond de 350 euro? Ik heb mijn dossier hier in huis achter slot en grendel liggen. Ben ook bang dat anderen het lezen en daar weer een mening over gaan vormen. Ze snappen het toch niet. Kenmerken van een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gaan prima hand in hand met borderline. Ook trekken van narcisme gaan daarin fijn samen. Het kwam in de Vers training ook terug. Ik mocht gaan en staan waar ik maar wilde. Er werd mij nooit naar de mond gepraat om mij als cliënt te houden. Er werd veel gericht op schematherapie om zo valkuilen te herkennen. En er werd veel gepraat over depressieve periodes. Beetje standaard allemaal, maar het hielp wel tot op zekere hoogte.quote:
[..]
[..]
Hoeveel moest je betalen voor die map dan? Dat wil ik ook wel, maar mijn ervaring van mijn dossier is dat het hele stukken bevat met letterlijk uitgetypt wat ik had gezegd met alleen samenvattingen en de (niet professioneel onderbouwde) mening van de psycholoog als toelichting, korter vaak dan mijn posts hier. Had jij dat ook? Ook wil ik zoiets liever niet in mn huis hebben waar anderen het kunnen vinden. Maar goed dat je het zegt ik ga het misschien nog een keer proberen of ik toch mijn hele dossier mag.
Ik begrijp echt niet waarom er achter je rug om diagnoses gesteld worden. Nu ben ik heel benieuwd of de behandeling nou afgestemd was op die stoornissen, of dat ook niet. En dat zal dan wel weer heel subtiel zijn allemaal of zo, wat ik denk is dat het vooral voor de psycholoog is dat die weet welke dingen diegene wel of niet moet zeggen om jou als client te houden. Maar goed dat is alleen maar wat voor gevoel ik erbij krijg vandaar dat ik erg benieuwd ben of het ook invloed had op de behandeling.
En WO2 is voor veel mensen in het algemeen wel interessant, maar misschien is het ook een psychologending want ik herinner me nog wel van een psycholoog in het verleden dat diens man ofzo daar ook veel boeken van had.
Is WO2 een psychologen dingetje? Ik zal er eens op letten.
Hmm ik dacht dat je je dossier gratis zou mogen krijgen?quote:
[..]
Al met al... zo rond de 350 euro? Ik heb mijn dossier hier in huis achter slot en grendel liggen. Ben ook bang dat anderen het lezen en daar weer een mening over gaan vormen. Ze snappen het toch niet. Kenmerken van een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gaan prima hand in hand met borderline. Ook trekken van narcisme gaan daarin fijn samen. Het kwam in de Vers training ook terug. Ik mocht gaan en staan waar ik maar wilde. Er werd mij nooit naar de mond gepraat om mij als cliënt te houden. Er werd veel gericht op schematherapie om zo valkuilen te herkennen. En er werd veel gepraat over depressieve periodes. Beetje standaard allemaal, maar het hielp wel tot op zekere hoogte.
Is WO2 een psychologen dingetje? Ik zal er eens op letten.
Ik heb dat in 2005 gedaan, heb er 1x in gelezen maar sindsdien durf ik niet meer. Ik ben tijdens en voor de onderzoeken 2 jaar achtereen psychotisch geweest en er zijn echt geen frisse dingen gebeurd in die periode.
Je gaat naar de (psychologische) hulpverlener met de verwachting geholpen te worden. Dat zij hopelijk meer verstand hebben over onderliggende oorzaken voor het probleem. En hoe je deze wellicht kunt oplossen. In plaats daarvan ben je gewoon een lul-therapie aan het volgen. Waarbij je een uur lang mag lullen over jeZelf. Dit lucht tijdlijk op. Maar het probleem blijft.quote:
Je gaat met de verkeerde verwachtingen ernaar toe.
Ik heb nu ook zoiets. De hulpverleenster houdt dr smoel en knikt alleen. En geeft afentoe suggesties. Na afloop is het doei. Wel aftikken. Maar ik als patient ben nogsteeds niet geholpen. Dit gaat al bijna twee jaar zo.
Psychologie is volgens mij echt een vrouwending. Een vrouwentactiek. Om agressieve mensen op afstand te houden middels conversatie. Het doet een beroep op je fatsoen als mens. Zoals je werd geleerd op school en thuis. Het is zelf non-fysiek. Het is een tactiek om vooral agressieve mannen op een afstand te houden. Zonder één vinger uit te steken. Het werkt alleen (tijdelijk) sussend. Maar effectief castrerend (castrerend bedoelende, weren van alles wat fysieke actie inhoudt).
Oh huisartsen houden zich ook niet bezig daarmee hoor, daar heb je helemaal gelijk in.quote:
[..]
Ja, alhoewel ik eerlijk gezegd niet denk dat de huisarts zich daarin verdiept heeft omdat die toch meer bezig is met lichamelijke ziekten, maar misschien is dat de laatste jaren met de bezuinigingen wel verplicht geworden.
Ze houden zich alleen bezig met de doorverwijzing naar een behandelaar voor je psychische klachten. Maar hoe meer je hem vertelt en hoe beter de huisarts is, hoe beter een mogelijk goed passende plek voor jou gevonden kan worden om te werken aan je problematiek.
Ja kijk, dit soort opties kun je dus met de huisarts bespreken. Hij heeft misschien geen kennis & kunde van hoe jouw problemen opgelost kunnen worden, maar (als het goed is) wel van wat voor aanbod hierin er precies is en wat ongeveer voor welke problematiek zou kunnen werken.quote:Maar omdat het ook om mijn functioneren gaat is de gemeente misschien voor de hand liggender of MEE. Dit zijn ook instanties die soms wel kunnen dienen als alternatief bij mensen die geen baat hebben bij reguliere psychologische hulp. lokale vrijwilligersorganisatie heb ik al het aanbod van versleten. Maar voor sommige anderen is dat wellicht ook een optie, daar heb je coaches die je gratis helpen. Nu gaat het mij niet alleen om het geld, ik houd niet van geld verspillen maar sommige dingen hebben gewoon een prijs dat snap ik ook wel salarissen moeten betaald worden. Maar het punt is dat ik in dit geval helaas niet heb meegemaakt dat betaling ook iets toevoegt.
Echt balen voor je.quote:
[..]
Gelukkig. Het klinkt ook interessant omdat er een idee achter zit ipv dat het alleen improviserend kletsen is. Ik mocht het alleen helaas niet omdat mijn klachten daar voor de behandelaar helaas niet ernstig of specifiek genoeg voor waren om in een stoornis te passen, terwijl ik op papier uit onderzoeken wel deze stoornissen had maar dat telde dan weer niet en heb ook zelf heel erg aan moeten dringen op het onderzoek omdat ik ervoor doorverwezen was maar met de doorverwijzing werd ook niets gedaan er werd letterlijk gezegd "ik weet zo al dat je het niet hebt, maar vooruit voor spek en bonen een onderzoek" waarvan het resultaat de psycholoog kennelijk verbaasde en daarom was het niet geldig. Dat maakte mij vooral boos. Want het klinkt misschien ongeloofwaardig na wat ik heb geschreven, maar ik wilde die schematherapie echt heel erg graag, totdat ik gedesillusioneerd raakte omdat duidelijk werd dat ik het toch niet ging krijgen. Anderen die het wel konden krijgen moesten overigens ook absurd lang erop wachten, wel een jaar. En dan nog zei een psycholoog dat dit vanwege bezuiniging ook een soort van improvisatie vorm ervan was.
Ik snap haar gedachtengang dat anderen wel een trauma hadden en ik niet, maar vraag dan in het begin naar mijn geschiedenis en bied vooraf duidelijkheid dat ik niet geholpen kan worden voor mijn doorverwijzing. Ga mij niet achter m'n rug om onderzoeken op autisme waar ik helemaal niet om gevraagd had. Achteraf wel blij om want dat vroeg ik me inderdaad ook af maar het was niet het probleem (problemen van mensen van autisme waar geen behandeling voor is zoals schematherapie wat mij aansprak) waar ik voor kwam. En dan zeggen ze "het is geen catalogus", maar dan vraag ik me af waarom eigenlijk niet. Waarom moeten zij bepalen wat voor hulp ik nodig heb, als ze met hun eigen advies ook geen hulp kunnen bieden? Want al dat nutteloze onderzoek en ongerichte gepraat heeft de verzekering waarschijnlijk meer geld gekost dan als er gewoon in was gegaan op mijn eigen behandelkeuze en direct snel een behandeling was gestart. Vandaar dat ik het ook zo ontzettend storend vind als "bezuinigingen!!!! Verzekering!!" wordt gegeven als verklaring voor deze werkwijze. Duurt schematherapie langer dan 3 jaar? Of zijn de kosten ervan fors hoger dan van andere behandelingen en zoja waarom aangezien het een script/voorbedacht concept is? Ik weet wel dat onderzoeken, waarvan ik er 2 geadviseerd heb gekregen en 2 heb gekregen die bij m'n doorverwijzing pasten op eigen aandringen rond de 2000 euro per stuk kosten. Of dat ook geldt voor spek en bonen onderzoeken weet ik niet. Extra gespecialiseerd onderzoek kost 4000 euro, ben je er niet meer volledig voor verzekerd omdat je al teveel ander onderzoek hebt gehad dan moet je de helft zelf betalen.
Gelukkig is niet iedere therapeut zo. Misschien dat je van een ander wel schematherapie zou mogen doen of dat diegene iets vergelijkbaars voor jou voorstelt.
Precies dit is het vaak idd (hoor ik ook van anderen).quote:
[..]
Je gaat naar de (psychologische) hulpverlener met de verwachting geholpen te worden. Dat zij hopelijk meer verstand hebben over onderliggende oorzaken voor het probleem. En hoe je deze wellicht kunt oplossen. In plaats daarvan ben je gewoon een lul-therapie aan het volgen. Waarbij je een uur lang mag lullen over jeZelf. Dit lucht tijdlijk op. Maar het probleem blijft.
Ik heb nu ook zoiets. De hulpverleenster houdt dr smoel en knikt alleen. En geeft afentoe suggesties. Na afloop is het doei. Wel aftikken. Maar ik als patient ben nogsteeds niet geholpen.
En die paar suggesties zijn dan de meest standaard adviezen ooit....
[ Bericht 24% gewijzigd door naoomx op 03-01-2018 12:52:07 ]
Dank je. Het is goed dat je je over die onzinnige ellende heen hebt kunnen stappen. Dat is erg moeilijk, maar het is wel noodzakelijk voor jezelf aangezien er toch niets met klachten zal worden gedaan wanneer je maar een client bent en niet de bevoegdheid hebt om het systeem te veranderen. Ik ben blij dat je iets aan de schematherapie gehad hebt. Als iemand met psychische problemen genoeg zoekt, is er altijd wel een therapeut te vinden die bereid is om een bepaald soort therapie te volgen. Maar het is dan wel een investering qua geld en tijd en dan weet je vooraf niet hoeveel je er nog moet proberen. Dat is het vooral. Maar ik heb voor mezelf dankzij dit topic wel al de keuze gemaakt dat als ik in een periode ben waarin ik geen belangrijke andere uitgaven meer heb en voldoende tijd ik het nog bij een andere instantie ga proberen, een meer commerciële die wel klantgericht is. Want ik voel me meer een klant dan client dus misschien ligt het daaraan, dan kan ik beter iets zoeken waar ik ook zo behandeld word.quote:
Kut dat het zo gelopen is bij jou. Ik vind argumenten als 'bezuinigingen' ook echt niet kunnen van een hulpverlener. Als je met een gebroken been bij het ziekenhuis komt zeggen ze ook niet 'We doen wat dunner gips want er zijn bezuinigingen'. Ik heb ook heel wat onzinnige ellende meegemaakt in de hulpverlening, maar uiteindelijk heb ik wel therapeuten gevonden waar ik mijn vertrouwen in kon leggen. Ik heb uiteindelijk 4 jaar schematherapie gedaan, eerst individueel, later in een groep. Wat de kosten zijn weet ik niet, daar hou ik me niet mee bezig. De wachttijd is inderdaad belachelijk lang, maar dat is met meer therapieën waar tweedelijns hulp voor nodig is.
Hopelijk lukt het je een keer om een therapeut te vinden waarop je kan vertrouwen, ook al is dat altijd wel een sprong in het diepe, vertrouwen.
Bedankt voor de uitleg, ik ben blij dat het heeft geholpen. 350 euro is wel veel geld, goed dat ik dat van tevoren weet. Vind het absurd voor iets dat gratis had moeten zijn en waarvan ik heb gelezen dat het maar 12.50 kostte, maar dat zal wel geweest zijn omdat er van uit wordt gegaan dat de meeste mensen niet het hele dossier willen.quote:
Al met al... zo rond de 350 euro? Ik heb mijn dossier hier in huis achter slot en grendel liggen. Ben ook bang dat anderen het lezen en daar weer een mening over gaan vormen. Ze snappen het toch niet. Kenmerken van een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gaan prima hand in hand met borderline. Ook trekken van narcisme gaan daarin fijn samen. Het kwam in de Vers training ook terug. Ik mocht gaan en staan waar ik maar wilde. Er werd mij nooit naar de mond gepraat om mij als cliënt te houden. Er werd veel gericht op schematherapie om zo valkuilen te herkennen. En er werd veel gepraat over depressieve periodes. Beetje standaard allemaal, maar het hielp wel tot op zekere hoogte.
Is WO2 een psychologen dingetje? Ik zal er eens op letten.
Dankje. Ja, ik zal mijn huisarts alleen vragen naar zijn kennis over het aanbod, dat is een goed idee.quote:
Oh huisartsen houden zich ook niet bezig daarmee hoor, daar heb je helemaal gelijk in.
Ze houden zich alleen bezig met de doorverwijzing naar een behandelaar voor je psychische klachten. Maar hoe meer je hem vertelt en hoe beter de huisarts is, hoe beter een mogelijk goed passende plek voor jou gevonden kan worden om te werken aan je problematiek.
Ja kijk, dit soort opties kun je dus met de huisarts bespreken. Hij heeft misschien geen kennis & kunde van hoe jouw problemen opgelost kunnen worden, maar (als het goed is) wel van wat voor aanbod hierin er precies is en wat ongeveer voor welke problematiek zou kunnen werken.
Echt balen voor je.
Gelukkig is niet iedere therapeut zo. Misschien dat je van een ander wel schematherapie zou mogen doen of dat diegene iets vergelijkbaars voor jou voorstelt.
Precies dit is het vaak idd (hoor ik ook van anderen).
En die paar suggesties zijn dan de meest standaard adviezen ooit....
Een paar jaar nadat ik er naartoe was gestuurd, en toen ik met medicatie en therapie vrij snel van een psychologisch probleem was afgeraakt, wilde ik mijn psychologische problemen niet zelf oplossen. Want ik dacht: ik heb een psychologisch probleem, een psychiater/psycholoog heeft als beroep het oplossen van deze problemen, mijn verzekering betaald, waarom moet ik het zelf doen? Een psychiater wordt immers gezien als een arts en psychische stoornissen als ziekten.quote:Op dinsdag 2 januari 2018 12:06 schreef magnetronkoffie het volgende:
Je wilt je eigen problemen oplossen en het oplossen van je eigen problemen geeft je ook een goed gevoel? Is dat wat je bedoelde met "de credit krijgen"?
Maar toen ik dus bij mijn laatste instelling kwam die ineens niets van mijn klachten beschouwde als ziekte ook als het dat op papier wel was, werd ik gedwongen zelf naar oplossingen te zoeken. Ik realiseerde me dat ik me daar inderdaad veel beter bij voelde omdat ik als ik afhankelijk was van bepaalde psychiaters en psychologen ik lang kon wachten en geen verbetering merkte. Daarnaast vinden helaas veel mensen je een verschrikkelijke zwakkeling en aansteller als je toegeeft hulp te krijgen voor psychologische problemen, omdat dit niet sociaal wordt geaccepteerd.
Toen Kreeg ik op 3 manieren een hekel aan mezelf:
- dat ik zat te klagen en me daardoor een aansteller vond
- dat ik mijn eigen problemen niet op kon lossen
- dat ik een gebrek aan assertiviteit had en daardoor maar bleef doen wat me gevraagd werd zonder resultaat en niet gemeen wilde zijn naar mijn behandelaar
Vandaar dat ik manieren heb opgezocht en tips van anderen heb opgevolgd om beter om te gaan de dingen waar ik zelf tegenaan liep
Het is helaas nog niet zo dat ik wat succes bij het behalen van mijn persoonlijke doelstellingen betreft de 100% effectieve robot ben die de maatschappij verwacht en sommige mensen van dit topic zoals Lunatiek zeggen dat mensen met psychologische problemen zijn, maar in ieder geval hebben deze dingen mij geholpen en dat is natuurlijk al veel beter dan niets.
Maar hoe verklaar je dan dat belangrijke ontdekkers of mensen die de psychiatrie vorm hebben gegeven mannen zijn, dat die vrouwelijke psychologen vaak voor een mannelijke psychiater werken die hun soort behandeling aan cliënten voorschrijft? Dat cognitieve gedragstherapie bedacht is door mannen en dat de schrijver van het "Praktijkboek gesprekstherapie" ook mannelijk is?quote:
Je gaat naar de (psychologische) hulpverlener met de verwachting geholpen te worden. Dat zij hopelijk meer verstand hebben over onderliggende oorzaken voor het probleem. En hoe je deze wellicht kunt oplossen. In plaats daarvan ben je gewoon een lul-therapie aan het volgen. Waarbij je een uur lang mag lullen over jeZelf. Dit lucht tijdlijk op. Maar het probleem blijft.
Ik heb nu ook zoiets. De hulpverleenster houdt dr smoel en knikt alleen. En geeft afentoe suggesties. Na afloop is het doei. Wel aftikken. Maar ik als patient ben nogsteeds niet geholpen. Dit gaat al bijna twee jaar zo.
Psychologie is volgens mij echt een vrouwending. Een vrouwentactiek. Om agressieve mensen op afstand te houden middels conversatie. Het doet een beroep op je fatsoen als mens. Zoals je werd geleerd op school en thuis. Het is zelf non-fysiek. Het is een tactiek om vooral agressieve mannen op een afstand te houden. Zonder één vinger uit te steken. Het werkt alleen (tijdelijk) sussend. Maar effectief castrerend (castrerend bedoelende, weren van alles wat fysieke actie inhoudt).
[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 03-01-2018 20:02:39 ]
Weet je wat het leukste is, lieve schat? Voordat de Vers training begon (ik heb ze beiden doorlopen), werd mij verteld dat al het "studiemateriaal " volledig werd vergoed. Je moest er alleen voor betalen als je halverwege de training zou afhaken. Of je nou slaagde of niet, het ging je geld kosten. Beetje gemeen, maar die diploma's staan wel leuk op m'n muur.quote:
[..]
Bedankt voor de uitleg, ik ben blij dat het heeft geholpen. 350 euro is wel veel geld, goed dat ik dat van tevoren weet. Vind het absurd voor iets dat gratis had moeten zijn en waarvan ik heb gelezen dat het maar 12.50 kostte, maar dat zal wel geweest zijn omdat er van uit wordt gegaan dat de meeste mensen niet het hele dossier willen.
Zelfs de koffie was niet gratis bij de GGZ.quote:
[..]
Hmm ik dacht dat je je dossier gratis zou mogen krijgen?
Ik heb dat in 2005 gedaan, heb er 1x in gelezen maar sindsdien durf ik niet meer. Ik ben tijdens en voor de onderzoeken 2 jaar achtereen psychotisch geweest en er zijn echt geen frisse dingen gebeurd in die periode.
Ze willen eigenlijk niet dat je je dossier in wilt zien. Ik snap dat ook wel. Schrok me dood! quote:
Weet je wat het leukste is, lieve schat? Voordat de Vers training begon (ik heb ze beiden doorlopen), werd mij verteld dat al het "studiemateriaal " volledig werd vergoed. Je moest er alleen voor betalen als je halverwege de training zou afhaken. Of je nou slaagde of niet, het ging je geld kosten. Beetje gemeen, maar die diploma's staan wel leuk op m'n muur.
Dat vind ik echt liegen om eerst te zeggen als je slaagt is het gratis en achteraf niet..gewoon misleiding... Ik moest 25 euro of zo betalen voor het studiemateriaal, moest jij dat ook? Het was het wel waard op zich maar bij mij was het wel vooraf verteld.quote:
Zelfs de koffie was niet gratis bij de GGZ.
Ja zulke diploma's zijn goed als bewijs dat je moeite hebt gedaan om aan jezelf te werken, het is goed dat je alle twee de cursussen hebt afgerond.
Nu ben ik wel heel benieuwd wat deel 2 inhield want die heb ik nooit gedaan. Er werd mij gezegd dat die dus vooral ging over een gezonde levensstijl klopt dat?
Dat zelfs de koffie niet gratis is komt wel heel gierig over maar kan natuurlijk ook echt puur uit noodzaak zijn dan is het wel triest. Bij de instelling bij mij in de buurt was het nog niet zo erg.
Ja ze willen inderdaad niet dat je je dossier in wilt zien en soms heeft dat op zich nog wel een reden inderdaad omdat het vaak niet leuk is om terug te lezen wat voor dingen je hebt gezegd en wat voor negatieve resultaten van onderzoeken erin staan. Maar dan vind ik eigenlijk dat je dan achteraf uitleg moet krijgen dat het toegelicht wordt bij de dingen die je moeilijk vind. Ze kunnen altijd alles zo goed toelichten en uitleggen, waarom dit dan niet? Want dit komt gewoon geheimzinnig over alsof ze iets te verbergen hebben en is echt iets om als client achterdochtig van te worden vind ik.
[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 03-01-2018 19:25:57 ]
25 euro? Nee, ik moest de volle mep betalen. De Vers 2 gaat voornamelijk iets dieper in op de materie, vooral over de schema's. Ja, er zit wel iets in over een gezondere levensstijl. Al hield niemand zich eraan, haha. Ach, ze konden mooi wat verdienen aan de koffie. De thee was wel weer gratis. Niet dat het te drinken was, maar goed.quote:
[..]
[..]
Dat vind ik echt liegen om eerst te zeggen als je slaagt is het gratis en achteraf niet..gewoon misleiding... Ik moest 25 euro of zo betalen voor het studiemateriaal, moest jij dat ook?
Ja zulke diploma's zijn goed als bewijs dat je moeite hebt gedaan om aan jezelf te werken, het is goed dat je alle twee de cursussen hebt afgerond.
Nu ben ik wel heel benieuwd wat deel 2 inhield want die heb ik nooit gedaan? Er werd mij gezegd dat die dus vooral ging over een gezonde levensstijl klopt dat?
Dat zelfs de koffie niet gratis is komt wel heel gierig over maar kan natuurlijk ook echt puur uit noodzaak zijn dan is het wel triest. Bij de instelling bij mij in de buurt was het nog niet zo erg.
Ja ze willen inderdaad niet dat je je dossier in wilt zien en soms heeft dat op zich nog wel een reden inderdaad omdat het vaak niet leuk is om terug te lezen wat voor dingen je hebt gezegd en wat voor negatieve resultaten van onderzoeken erin staan. Maar dan vind ik eigenlijk dat je dan achteraf uitleg moet krijgen dat het toegelicht wordt bij de dingen die je moeilijk vind. Ze kunnen altijd alles zo goed toelichten en uitleggen, waarom dit dan niet? Want dit komt gewoon geheimzinnig over alsof ze iets te verbergen hebben en is echt iets om als client achterdochtig van te worden vind ik.
Toen ik m'n dossier las, werd ik er haast moedeloos van. Begon ernstig aan mezelf te twijfelen of het allemaal wel goed zou komen. Snap nu wel waarom ze alles in eigen beheer willen houden. Maar de geheimzinnigheid is niet netjes nee. Als men er om vraagt, dan kunnen ze de boel gewoon afgeven.
Zou ik mogen weten wat de volle mep dan was?quote:
25 euro? Nee, ik moest de volle mep betalen. De Vers 2 gaat voornamelijk iets dieper in op de materie, vooral over de schema's. Ja, er zit wel iets in over een gezondere levensstijl. Al hield niemand zich eraan, haha. Ach, ze konden mooi wat verdienen aan de koffie. De thee was wel weer gratis. Niet dat het te drinken was, maar goed.
Toen ik m'n dossier las, werd ik er haast moedeloos van. Begon ernstig aan mezelf te twijfelen of het allemaal wel goed zou komen. Snap nu wel waarom ze alles in eigen beheer willen houden. Maar de geheimzinnigheid is niet netjes nee. Als men er om vraagt, dan kunnen ze de boel gewoon afgeven.
Ja, ik werd ook moedeloos toen ik een deel van mijn dossier las. Maar ik kreeg er uitleg bij en ik vind dat ze dat ook wel verplicht zijn. Het is gewoon een service waar cliënten recht op hebben. Het scheelt dat je in ieder geval over de moedeloosheid heen bent gekomen, dan ben je er misschien toch op vooruit gegaan qua persoonlijke ontwikkeling.
In totaal was ik aan medische kosten bij de GGZ meer dan 600 euro kwijt. Dat viel mij wel rauw op m'n dak. De uitleg kreeg ik niet, heb daarna veel op moeten zoeken. Zodoende werd ik al snel meer bekwaam met al die medische termen.quote:
[..]
Zou ik mogen weten wat de volle mep dan was?
Ja, ik werd ook moedeloos toen ik een deel van mijn dossier las. Maar ik kreeg er uitleg bij en ik vind dat ze dat ook wel verplicht zijn. Het is gewoon een service waar cliënten recht op hebben. Het scheelt dat je in ieder geval over de moedeloosheid heen bent gekomen, dan ben je er misschien toch op vooruit gegaan qua persoonlijke ontwikkeling.
Ben nog niet helemaal over die moedeloosheid heen hoor. Ik heb nog een hoop te leren en sommige dingen zullen wel nooit veranderen. Ik kan dat accepteren of verwerpen. De keuze is geheel aan mij wat ik met mezelf doe. Maar je hebt gelijk, ik ben er wel op vooruit gegaan.
Dat kan ik me voorstellen, 600 euro is nogal veel... Daar zat misschien ook de eigen bijdrage bij.. Raar hoor dat de uitleg ontbrak. Maar bedankt voor de toelichting. Het scheelt misschien dat de meeste mensen in dit leven veel te leren hebben. Dat is ook weer zo'n nietszeggende cliché zin want het gaat immers om hoeveel ze nog te leren hebben in vergelijking met jou en dat is vaak niet bekend. Maar "niemand is perfect" en je hebt inderdaad al veel gewonnen als je dingen kunt accepteren.quote:
In totaal was ik aan medische kosten bij de GGZ meer dan 600 euro kwijt. Dat viel mij wel rauw op m'n dak. De uitleg kreeg ik niet, heb daarna veel op moeten zoeken. Zodoende werd ik al snel meer bekwaam met al die medische termen.
Ben nog niet helemaal over die moedeloosheid heen hoor. Ik heb nog een hoop te leren en sommige dingen zullen wel nooit veranderen. Ik kan dat accepteren of verwerpen. De keuze is geheel aan mij wat ik met mezelf doe. Maar je hebt gelijk, ik ben er wel op vooruit gegaan.
[ Bericht 12% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 03-01-2018 19:47:55 ]
Pfff je doet je naam een eer aan.quote:
[..]
Waarom moet ik naar een andere? Als ik moet aangeven waar ik begoefte aan heb, kan ik het net zo goed zelf doen. Want dan willen ze het wel allemaal zo duidelijk mogelijk voorgeschreven krijgen, anders voeren ze het alsnog niet uit.
Alle mensen die zeggen "lekker makkelijk! Je toont geen inzet!" Willen het gewoon niet begrijpen wat ik bedoel. Ik wil graag mezelf helpen maar ik wil niet dat een ander daarvoor betaald wordt en de credit krijgt, en snap eerlijk gezegd ook niet waarom anderen dat willen. Daarom ben ik zelf blij dat ik ermee ben gestopt. Maar ja ieder zn ding he. Bedankt voor de reacties. Heb spijt van dit kuttopic. Weet ook niet wat ik ermee wou bereiken. Niks dnk kl
Je kan zeggen dat psychs je niet kan helpen of niet goed zijn. En beter zelf kan gaan doktoren.
Het klopt dat je je eigen issue moet verhelpen. Een psych kan niet sim salabimmen. Wel kan hij naar je issue luisteren en verlichten of handvaten geven. Wat een vriend niet kan. Een psych is een neutrale persoon die beoordeeld of veroordeeld je niet.
Niemand kan jezelf helpen behalve jezelf. Maar ga niet zelf zitten kutten.
600 op kosten van meer dan 3000 euro, vind ik nogal meevallen. Als ik de hele volle mep moest betalen, dan was ik nooit aan therapie begonnen. De kans was groot dat ik dan niet meer geleefd had.quote:
[..]
Dat kan ik me voorstellen, 600 euro is nogal veel... Daar zat misschien ook de eigen bijdrage bij.. Raar hoor dat de uitleg ontbrak. Maar bedankt voor de toelichting.
Vind je die laatste zin ook niet nogal raar? Iedereen is het hiermee eens maar waar zit de logica in deze tegenstrijdigheid? gezag van autoriteit? sympathie voor psychologen? nou ja het zal wel. Ik heb geen energie meer om het er nog mee oneens te zijn.quote:
Pfff je doet je naam een eer aan.
Je kan zeggen dat psychs je niet kan helpen of niet goed zijn. En beter zelf kan gaan doktoren.
Het klopt dat je je eigen issue moet verhelpen. Een psych kan niet sim salabimmen. Wel kan hij naar je issue luisteren en verlichten of handvaten geven. Wat een vriend niet kan. Een psych is een neutrale persoon die beoordeeld of veroordeeld je niet.
Niemand kan jezelf helpen behalve jezelf. Maar ga niet zelf zitten kutten.
Oke, gelukkig maar dan. Tja dan ga ik maar af op dit soort ervaringen en dan denk ik er voortaan wel anders over. Dan zal psychologische behandeling toch wel iets wezenlijks toevoegen aan het zelf oplossen van problemen.quote:
600 op kosten van meer dan 3000 euro, vind ik nogal meevallen. Als ik de hele volle mep moest betalen, dan was ik nooit aan therapie begonnen. De kans was groot dat ik dan niet meer geleefd had.
Je denkt erover, zoals je erover denkt. En het kan zeker iets toevoegen aan het zelf oplossen van problemen, zolang je maar weet waar je moet beginnen.quote:
[..]
[..]
Oke, gelukkig maar dan. Tja dan ga ik maar af op dit soort ervaringen en dan denk ik er voortaan wel anders over. Dan zal psychologische behandeling toch wel iets wezenlijks toevoegen aan het zelf oplossen van problemen.
Het is geen tegenstrijdigheid. Zonder psychiatrie zitten de meeste mensen maar wat te kutten als ze "zichzelf helpen". Psychiatrie kan je vertellen hoe je jezelf het beste kunt helpen. Waarbij ze overigens wel van jou moeten horen wat er precies aan de hand is.quote:
[..]
Vind je die laatste zin ook niet nogal raar? Iedereen is het hiermee eens maar waar zit de logica in deze tegenstrijdigheid?
En als wat zij vertellen hetzelfde is als wat je zelf ook al had bedacht? Ik zeg niet dat het altijd zo is, maar in de gevallen dat dit wel zo is?quote:
Het is geen tegenstrijdigheid. Zonder psychiatrie zitten de meeste mensen maar wat te kutten als ze "zichzelf helpen". Psychiatrie kan je vertellen hoe je jezelf het beste kunt helpen. Waarbij ze overigens wel van jou moeten horen wat er precies aan de hand is.
En wat als jij vertelt wat er aan de hand is en ze dit negeren?
In de gevallen dat het wel zo is hoor jij neem ik aan hen duidelijk te maken dat jij dit ook zo ziet als hen en dat je dan daarmee samen verder gaat om te zorgen dat dit zo wordt.quote:
[..]
En als wat zij vertellen hetzelfde is als wat je zelf ook al had bedacht? Ik zeg niet dat het altijd zo is, maar in de gevallen dat dit wel zo is?
En wat als jij vertelt wat er aan de hand is en ze dit negeren?
En als je ze vertelt wat er aan de hand is en ze negeren het dan zijn ze niet goed bezig. Kan altijd wel zo zijn trouwens (bijvoorbeeld) dat jij zegt wat er aan de hand is, hen zien dat het in principe maar van hele kleine invloed is en er veel belangrijkere dingen zijn om vooruitgang op te maken en je daarom het idee krijgt dat ze het negeren.. Ik neem aan dat je dat ook kan melden als je dat gevoel hebt. En zo zijn er vast veel dingen waarom je denkt dat ze iets negeren terwijl dat niet zo is. Maar in het geval dat ze echt iets negeren terwijl het belangrijk is zijn ze zelf slecht bezig
Nou ja als ik dat zeg dan is het dus mooi doe het maar en dat is het, je wordt er verder niet bij geholpen met meer tips dan dat of zo. Ik vroeg ook specifiek voor achtergrondinformatie en dat is er dan niet.quote:
In de gevallen dat het wel zo is hoor jij neem ik aan hen duidelijk te maken dat jij dit ook zo ziet als hen en dat je dan daarmee samen verder gaat om te zorgen dat dit zo wordt.
En als je ze vertelt wat er aan de hand is en ze negeren het dan zijn ze niet goed bezig. Kan altijd wel zo zijn trouwens (bijvoorbeeld) dat jij zegt wat er aan de hand is, hen zien dat het in principe maar van hele kleine invloed is en er veel belangrijkere dingen zijn om vooruitgang op te maken en je daarom het idee krijgt dat ze het negeren.. Ik neem aan dat je dat ook kan melden als je dat gevoel hebt. En zo zijn er vast veel dingen waarom je denkt dat ze iets negeren terwijl dat niet zo is. Maar in het geval dat ze echt iets negeren terwijl het belangrijk is zijn ze zelf slecht bezig
Ja uit onderzoeken bleken dingen waar ik voor doorgestuurd was en die overeenkwamen met de therapie die ik graag wou volgen en dat werd genegeerd maar ik heb er vrede mee, als ik een klacht in wou dienen kon ik heel lang wachten en die negativiteit is het me ook niet meer waard omdat ook blijkt dat ik een uitzondering ben met m'n negatieve ervaring omdat er aan je individuele situatie niets verandert met een klacht en het de doelgroep als geheel dus ook al niet helpt