Depressie & Angst #148

Oja kerst is ook nog een dezer dagen

quote:

Op zaterdag 23 december 2017 01:19 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Dat staat toch al lang klaar

Nou dan.

quote:

Op zaterdag 23 december 2017 01:20 schreef Quotidien het volgende:
Oja kerst is ook nog een dezer dagen

Owja....

Ik heb eerlijk gezegd weinig zin om naar buiten te gaan. Ik heb ook weinig zin om überhaupt wat te doen merk ik.

Moest net even de stad in voor een fles brandy en een pak melk. Paniekaanval ín de drankwinkel (hyperventilatie, extreme misselijkheid, tunnelvisie... the works). Lekker bezig, lijf!

Nu weer veilig thuis. Nu doe ik echt niets meer.

T was goed druk in de winkels. Had er ook n beetje last van maar ik heb voor mezelf besloten een opperchillkerst te houden. Dus kerstavond op de bank met feelgood tv en maskertje op en andere pluizigheid. 1e kerstdag gamen / netflix en pizza. En 2e kerstdag dan bij m'n ouders eten. En verder kan iedereen die wil opzitten de boom in. No way dat ik ga lopen sloven met die dagen.

Ik ben sinds een dag thuis na een opname van 7 weken. Ik hoopte en verwachtte dat het wel goed zou gaan, vooral omdat ik kerst leuk vind. Maar het valt flink tegen, ik voel me helemaal niet goed. Ben somber, lusteloos en wil niet wakker zijn omdat ik het niet trek. En alles is meteen zo druk, zo'n chaos thuis. Te veel. Ik kan me niet voorstellen dat het ooit overzichtelijk en draaglijk wordt. Ik wil gewoon rust en orde. Maar dat kan blijkbaar niet of zo.

quote:

Op zaterdag 23 december 2017 19:16 schreef kuolema het volgende:
Ik ben sinds een dag thuis na een opname van 7 weken. Ik hoopte en verwachtte dat het wel goed zou gaan, vooral omdat ik kerst leuk vind. Maar het valt flink tegen, ik voel me helemaal niet goed. Ben somber, lusteloos en wil niet wakker zijn omdat ik het niet trek. En alles is meteen zo druk, zo'n chaos thuis. Te veel. Ik kan me niet voorstellen dat het ooit overzichtelijk en draaglijk wordt. Ik wil gewoon rust en orde. Maar dat kan blijkbaar niet of zo.

Als je na zo'n lange tijd ineens thuis aankomt in de kerstdrukte, vind ik 't niet zo gek dat je er gek van wordt. Je wordt meteen in de chaos gegooid, even buiten een rustige wandeling maken is er ook niet echt bij met al die haastende mensen overal.

Kerst heeft echt z'n goede kanten, maar al dat gezeik trek ik gewoon niet.
Ik ben wel uitgenodigd maar ik heb sinds de uitnodiging niks meer vernomen en ik ga er zelf ook niet achteraan want niet genoeg zin.

De drukte wordt draaglijk zodra je op jezelf woont. Dan kan het wel en zit je niet met huisgenoten opgescheept. Dan bepaal je je eigen rust en is ALLES JOUW orde. Want 't is allemaal van -jou- en dan bepaal -jij-.

Het is niet voor niets dat ik ook duidelijk maak dat in mijn huis -ALLES- door mij bepaald wordt (het uitvoeren is dan wel weer een ander verhaal maar ik heb alle rust/tijd om zelf een systeem te bedenken dat voor me werkt).

[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 23-12-2017 20:10:08 ]

Hebben jullie ook wel eens dat rare gevoel dat je vrolijk bent en zin hebt om dingen te ondernemen? Ik heb er af en toe last van maar het gaat gelukkig snel weg.

quote:

Op zaterdag 23 december 2017 22:29 schreef Quotidien het volgende:
Hebben jullie ook wel eens dat rare gevoel dat je vrolijk bent en zin hebt om dingen te ondernemen? Ik heb er af en toe last van maar het gaat gelukkig snel weg.

Waarom vind je het gelukkig dat dat rare gevoel dat je vrolijk bent en zin hebt om dingen te ondernemen, snel weer weggaat?

quote:

Op zaterdag 23 december 2017 23:14 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Waarom vind je het gelukkig dat dat rare gevoel dat je vrolijk bent en zin hebt om dingen te ondernemen, snel weer weggaat?

Ik vind vrolijk zijn erg vervelend.

quote:

Op vrijdag 15 december 2017 20:35 schreef Fripsel het volgende:
Ik zit ophef randje van hele heftige paniekaanvallen en ik weet niet wat te doen.

Heb je ooit eens aan zelf analyse gedaan?
Deze test gebaseerd op oa Carl Jung's persoonlijkheidstypen kan je veel inzicht in jezelf geven:
https://www.16personalities.com

Verder ook interessant: alles wat Jung zei over projecties. Hoe je je eigen opvattingen / angsten etc. op de wereld projecteert

quote:

Op maandag 25 december 2017 12:45 schreef ray-xxx het volgende:

[..]

Heb je ooit eens aan zelf analyse gedaan?
Deze test gebaseerd op oa Carl Jung's persoonlijkheidstypen kan je veel inzicht in jezelf geven:
https://www.16personalities.com

Verder ook interessant: alles wat Jung zei over projecties. Hoe je je eigen opvattingen / angsten etc. op de wereld projecteert

Die tests zijn complete onzin en zeggen niets. Zelfs Carl Jung zelf vond dat. Verouderde bullshit die niet meer over je zelf zegt dan een buzzfeed quiz.

Volgens Buzzfeed ben ik een Ravenclaw.

https://www.buzzfeed.com/(...)se-you?origin=filqui

quote:

Op maandag 25 december 2017 13:03 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Nou Zwabber. Ik lees een en al herkenning. Maar ik leer er dus niks nieuws van.

Ja en mensen herkennen ook altijd vanalles in een horoscoop. De vraag is of je er iets aan hebt.

Die Myers-Briggs test (en anderen kopieren in feite dat ding) is ooit gemaakt door twee ongekwalificeerde huisvrouwen uit de 40s oid. Jung had maar 8 persoonlijkheidstypes en ze hebben er zelf ook nog eens 8 bij verzonnen.

Maar dan noemen ze wel de naam van Carl Jung om het meer te doen lijken dan het is.

quote:

Op maandag 25 december 2017 12:57 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Jep, en er komt iets anders uit dan een paar jaar geleden. Heb de eerste pagina pas gelezen, ga nu de rest lezen:

CAMPAIGNER PERSONALITY (ENFP, -A/-T)

Hier staat iets over Projecties:
https://jennalilla.org/2013/01/22/the-ego-and-its-projections/

Ik vind persoonlijk deze materie zeer interessant.
Heel veel info te vinden op het web.

Hoe je je eigen opvattingen projecteert op alles om je heen, net zoals dat alle mensen de wereld gekleurd zien. Door zelf analyse kan je er achter komen waarom je bepaalde dingen denkt. Alles wat je over je zelf denkt is bijvoorbeeld een projectie! Door elke keer, wanneer je bij jezelf bemerkt dat je een emotionele respons op iets / iemand hebt, na te gaan waarom je dit denkt, geeft veel inzicht over het hoe en waarom van je eigen angsten / problemen. Dit kan je op elk moment vd dag doen.

Verder is schaduw-werk boeiend: https://scottjeffrey.com/shadow-work/
Ik heb de test zelf gedaan en het was echt schokkend hoeveel eigenschappen ik heb die ik veroordeel in een ander. Confronterend, maar het maakt je wel meer heel. Ipv alleen de mooie kanten van jezelf willen zien. Wanneer je je eigen schaduw ontkent, werkt je schaduw toch onbewust op de achtergrond en kan dit allerlei onrust in jezelf veroorzaken. Ben je je ervan bewust, dan geeft dit heel veel rust. Het gaat over acceptatie van je donkere kanten, niet per sé het veranderen ervan!

quote:

Op maandag 25 december 2017 13:33 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Hier ben ik juist heel erg bekend mee en dit is een van de redenen waarom ik zo vastloop in het GGZ traject.

Ze duwen je een keer op een stoel voor een intake traject en denken dan uitgevogeld te hebben hoe het zit. Terwijl dat veel meer lagen kent, die ik al best wel ver uitgedokterd heb. Met mijn laatste psycholoog is afgesproken dat we eerst een tijdlijn zouden maken om er zo dieper op in te gaan.

Ik heb PTSS, mijn gevoel van veiligheid is aangetast, dat maakt me nog niet dom zeg maar. En als je dan keer op keer, net als mijn ouders, me in de verkeerde hoek zet en niet luisterd, dan word het lontje steeds korter ja.

En ipv dat mijn laatste psycholoog zich aan die afspraak gehouden heeft, is ze eigenlijk precies dat laatste gaan doen. Ik geef bijvoorbeeld aan waardoor ik zo uit mijn dak ga, en in plaats van dat ze dat dan beter probeert te begrijpen, omdat ze mijn verleden niet kent, gaat ze gewoon totaal de andere kant op.

Tja.. een keer is genoeg ook genoeg. Ik zou daar moeten zijn om geholpen te worden. Ik ga hier niet uitleggen waarom ik dat principe heus wel snap. Dat is veel en veel te persoonlijk. Maar daar krijg je er de kans niet eens toe zeg maar.

Gelukkig heb ik ondertussen mail contact met een psycholoog die dat principe van een veilige omgeving wel lijkt te begrijpen.

Het blijft een constant werken aan jezelf. Ga er maar gerust vanuit dat je hier de rest van je leven mee bezig bent. Verbeteringen gaan langzaam, stapje voor stapje. Heb zelf ook al 30 jaar pts. Alleen door constant aan mijzelf te werken ga ik vooruit. Maar elk klein stapje vooruit is beter dan stilstand!

quote:

Op maandag 25 december 2017 13:15 schreef ray-xxx het volgende:

[..]

Hier staat iets over Projecties:
https://jennalilla.org/2013/01/22/the-ego-and-its-projections/

Ik vind persoonlijk deze materie zeer interessant.
Heel veel info te vinden op het web.

Hoe je je eigen opvattingen projecteert op alles om je heen, net zoals dat alle mensen de wereld gekleurd zien. Door zelf analyse kan je er achter komen waarom je bepaalde dingen denkt. Alles wat je over je zelf denkt is bijvoorbeeld een projectie! Door elke keer, wanneer je bij jezelf bemerkt dat je een emotionele respons op iets / iemand hebt, na te gaan waarom je dit denkt, geeft veel inzicht over het hoe en waarom van je eigen angsten / problemen. Dit kan je op elk moment vd dag doen.

Verder is schaduw-werk boeiend: https://scottjeffrey.com/shadow-work/
Ik heb de test zelf gedaan en het was echt schokkend hoeveel eigenschappen ik heb die ik veroordeel in een ander. Confronterend, maar het maakt je wel meer heel. Ipv alleen de mooie kanten van jezelf willen zien. Wanneer je je eigen schaduw ontkent, werkt je schaduw toch onbewust op de achtergrond en kan dit allerlei onrust in jezelf veroorzaken. Ben je je ervan bewust, dan geeft dit heel veel rust. Het gaat over acceptatie van je donkere kanten, niet per sé het veranderen ervan!

Links niet gelezen, maar ik deel je interesse. Zeker het gedeelte van projecties herken ik sterk. Ik herken het ook bij anderen, het zegt veel over de mensen die dit doen.

Het meest wijze gezegde dat ik een kind ooit heb horen zeggen, is "wat je zegt ben je zelf" en het is waar (meestal).

De truc is om door je eigen ego heen te kijken en de mechaniek te zien en te herkennen binnen je eigen gedrag.
Bij bepaalde dingen van mijzelf had ik al langer het gevoel van "het hoort niet bij mij" of "het is net een kankergezwel. het zit aan me vast maar hoort geen deel van mij te zijn" en later bleek dat dus aan de PTSS te hebben gelegen, maar meer nog dingen uit m'n eigen verleden en de triggers daarvan. Het is iets waarmee ik niet geboren ben, maar wat in de loop van de tijd uit "zichzelf" zo gegroeid is. Soms werd het zelfs door anderen gekweekt, werd mij geleerd mezelf te haten en moest ik maar accepteren dat de hatelijke projecties van o.a. mijn ouders, terechte terechtwijzingen waren. En tegenwoordig zijn er nog steeds veel mensen die nieteens door hebben hoezeer ze projecteren. Ze maken nog liever hun eigen nest kapot, want zelfkritiek is iets waar volgens mij heel veel mensen dermate moeite mee hebben dat ze het 't liefste willen begraven, ze willen er koste wat 't kost niet mee geconfronteerd worden.

Ik vermoed dat het beschuldigd worden door anderen wat zij dan weer doen vanuit -hun- projecties, een trigger voor mij is.

Veel mensen beschuldigen (en -zoeken- zelfs beschuldigingen) in de dingen die ze haten enof vrezen. Het duurt een tijd voordat je hier vanaf kunt zijn, maar dat betekent niet dat je tot die tijd een hulpeloos slachtoffer bent van je eigen shit. Logica is voor mij een anker geweest van waaruit ik kritisch naar mezelf kon kijken ondanks die cognitieve kanker maar het was eigenlijk pas na traumabehandeling dat ik daadwerkelijk weer echte stappen op dit gebied heb kunnen amken.

Zeer interessante materie, thanks voor de links

quote:

Op maandag 25 december 2017 14:41 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Hier ben ik het mee eens, maar ik heb dus het gevoel dat ik dat beter lijk te begrijpen dan de meeste psychologen die ik binnen de GGZ spreek.

Artsen/psychologen opzich zijn een van mijn angsten. Daarom is het voor mij ook zo belangrijk om die volledige tijdlijn eens een keer uit te kunnen leggen.

De truc is om uit te zoeken wat het puntje precies is met 'artsen en psychologen'. Een tijdslijn geeft overzicht maar daarmee omzeil je wel je eigen emoties (wat opzich niet per definitie foutief is, maar wel een verbeterpuntje is). -De- makkelijkste manier is om dit te voelen. Maar waarschijnlijk is het pijnlijk voor je om dit te voelen en is de rationele weg de makkelijkste weg voor je (op dit moment).

Maar zelf ben ik van mening dat het uiteindelijke doel in deze is dat je leert -voelen-.
Dan is het slechts een kwestie van voelen waar de schoen 'm precies wringt, maar voelen moet je leren.
Het lastige is ook om door al die ruis van het dagelijkse bestaan heen te voelen wat je voelt. Lastig ook is om deze gevoelens in woorden of concepten om te zetten. Of ideeën. Zelf denk ik dat woorden bij voelen vaak tekort schieten, voor mij zijn daarom concepten, ideeën, richtingen, principes, makkelijker om te denken dan woorden. Woorden zijn zo beperkt als het om gevoelens aangaat.

Sommige dingen moet je wel ervaren en uitproberen. Vaak is het ook nodig om iets meermalen te proberen (zodat je vaker iets voelt), omdat contrast ook een wijze is waarop je je gevoelens kunt leren begrijpen.
Het contrast van het gevoel.

quote:

En ik ben het er ook zeker mee eens dat dat een deel eigen projectie is. Alleen weet je wat daar zo wringt bij mij. Zelfs als je zegt “ik heb ptss, daardoor trigger dit en dit mij” of “ik zit nu aan mijn grens”. Dan is dat zo vaak niet genoeg. Terwijl, wanneer iemand met buikgriep om zijn kotsemmer vraagt, dan ga je daar ook niet over in discussie en verbaasd zijn dat diegene de boel onder kotst zeg maar..

Dit laatste stukje begrijp ik niet (behalve dan dat stukje van die kotsemmer).

quote:

Op maandag 25 december 2017 14:41 schreef Fripsel het volgende:

[..]

En ik ben het er ook zeker mee eens dat dat een deel eigen projectie is. Alleen weet je wat daar zo wringt bij mij. Zelfs als je zegt “ik heb ptss, daardoor trigger dit en dit mij” of “ik zit nu aan mijn grens”. Dan is dat zo vaak niet genoeg. Terwijl, wanneer iemand met buikgriep om zijn kotsemmer vraagt, dan ga je daar ook niet over in discussie en verbaasd zijn dat diegene de boel onder kotst zeg maar..

quote:

Dit laatste stukje begrijp ik niet (behalve dan dat stukje van die kotsemmer).

O wacht, ik begrijp 't.

Wat je beschrijft, is onbegrip.

Vaak heb je ook dat mensen dan met jouw verhaal aan de haal gaan zodat ze hun eigen projecties -op jou- kunnen gaan botvieren. Zodra je dat bemerkt, zal je een probleem hebben die ander te bereiken omdat die ander niet echt luistert.

Zie het maar als hun kader van waaruit ze kunnen denken, op dat moment.

quote:

Links niet gelezen, maar ik deel je interesse. Zeker het gedeelte van projecties herken ik sterk. Ik herken het ook bij anderen, het zegt veel over de mensen die dit doen.

We doen het allemaal!
En het geeft niet. Daarom zijn we mensen. Maar dat betekent niet dat we als gedachtenloze Automaton's door het leven moeten gaan. Door elke keer bij mijzelf na te gaan waarom ik iets bepaalds denk (over anderen, over situaties, maar ook vooral over mijzelf) leer ik beetje bij beetje mijn eigen gedachtenspinsels te ontwarren en iets dichter bij de realiteit te komen. Ook zie ik in reacties van anderen dat het eigenlijk bijna altijd projecties van hen zijn.

Zelf analyse en het identificeren van mijn eigen projecties helpt mij buiten de wilde waterstroom te staan zonder er constant door te worden meegesleurd.

Emoties, gedachten, projecties van het ego zijn niet anders dan natuurfenomenen als storm, regen, wind, zon, etc. Het is niet iets wat alleen jou of mij overkomt. De inhoud van de emotie mag anders zijn, het fenomeen blijft hetzelfde. Wat doe je als er regen is? Blijf je er in staan of neem je je maatregelen. En zolang je in de wilde rivier blijft staan kan je evt worden meegesleurd. Maar je kan er ook uitstappen en er van afstand naar kijken, evt het verloop van de waterstroom veranderen waardoor de stroom minder heftig wordt en het evt zelfs een prettig kabbelend beekje wordt...

[ Bericht 23% gewijzigd door ray-xxx op 25-12-2017 15:03:03 ]

Meer concreet; wanneer ik heftige stress voel, dan laat ik mij niet opjagen door de stress, vlucht er niet voor weg. Ik blijf bij die stress en observeer het. Wat gebeurt er op dat specifieke ogenblik? Door het te observeren word ik al rustiger. Misschien niet meteen, of de eerste keer. Maar elke keer iets meer. Ik vergelijk het ook met een monster door wie je wordt opgejaagt in een droom. Wanneer je je omkeert en het monster bekijkt, blijkt het ineens helemaal niet zo groot. Je eigen projecties hebben het zo groot gemaakt.

Nog even iets verder gefilosofeerd;

Waarom reageren we allemaal anders op een situatie. Waarom raakt de ene persoon in de stress en heeft een ander er minder last van? Het is onze reactie op een gebeurtenis dat de stress veroorzaakt. Niet de gebeurtenis zelf. Alweer projectie. Het maakt niet uit hoe levensbedreigend een gebeurtenis was. In de kern blijft het hetzelfde.

quote:

Op maandag 25 december 2017 14:57 schreef ray-xxx het volgende:

[..]

We doen het allemaal!
En het geeft niet. Daarom zijn we mensen. Maar dat betekent niet dat we als gedachtenloze Automaton's door het leven moeten gaan. Door elke keer bij mijzelf na te gaan waarom ik iets bepaalds denk (over anderen, over situaties, maar ook vooral over mijzelf) leer ik beetje bij beetje mijn eigen gedachtenspinsels te ontwarren en iets dichter bij de realiteit te komen. Ook zie ik in reacties van anderen dat het eigenlijk bijna altijd projecties van hen zijn.

Zelf analyse en het identificeren van mijn eigen projecties helpt mij buiten de wilde waterstroom te staan zonder er constant door te worden meegesleurd.

Vetgedrukte is 't sleutelwoord hier.

Heb je weleens van anderen gehoord dat je niet alles moet gaan zitten overanalyseren?

quote:

Emoties, gedachten, projecties van het ego zijn niet anders dan natuurfenomenen als storm, regen, wind, zon, etc. Het is niet iets wat alleen jou of mij overkomt. De inhoud van de emotie mag anders zijn, het fenomeen blijft hetzelfde. Wat doe je als er regen is? Blijf je er in staan of neem je je maatregelen. En zolang je in de wilde rivier blijft staan kan je evt worden meegesleurd. Maar je kan er ook uitstappen en er van afstand naar kijken, evt het verloop van de waterstroom veranderen waardoor de stroom minder heftig wordt en het evt zelfs een prettig kabbelend beekje wordt...

Hier heb ik wat dingen waar ik me niet in kan vinden.

Emoties en gedachten zijn vaak een weerspiegeling van de omgeving waarin je leeft en hoe je daarin interacteert. Het heeft een functie en het weer heeft dat niet.

Als je bedoelt dat mensen dezelfde emoties en gedachten hebben...ja...dat is op zich ook wel zo.

Projecties van het ego zijn projecties (duh), maar op zich zijn projecties een vorm van patronen herkennen en dat heeft ook een functie.

Projectie van het ego...bedoel je daarmee dat mensen geneigd zijn dingen van zichzelf in een ander te zoeken? En wat nou als dat wat je in een ander zoekt, er niet is?

quote:

Op maandag 25 december 2017 15:17 schreef ray-xxx het volgende:
Meer concreet; wanneer ik heftige stress voel, dan laat ik mij niet opjagen door de stress, vlucht er niet voor weg. Ik blijf bij die stress en observeer het. Wat gebeurt er op dat specifieke ogenblik? Door het te observeren word ik al rustiger. Misschien niet meteen, of de eerste keer. Maar elke keer iets meer. Ik vergelijk het ook met een monster door wie je wordt opgejaagt in een droom. Wanneer je je omkeert en het monster bekijkt, blijkt het ineens helemaal niet zo groot. Je eigen projecties hebben het zo groot gemaakt.

Ik kan de stress wel observeren, maar afgezien van enkele keren word ik er niet rustiger van. Zolang een probleem blijft bestaan, blijft de bijbehorende stress ook bestaan maar is de bron van de stress weg, dan verdwijnt de stress als mist voor de zon

De eigen paniek observeren heeft me wel uit een plotselinge paniekaanval geholpen. Ik had er (tot zover ik me kon herinneren) nog nooit 1 gehad in het OV maar herkende het meteen. Ik bleef toen wel kalm omdat ik wist wat het was en dat er geen reëel gevaar voor me dreigde. Maar als een gevaar reëel is en het blijft bestaan, kan ik het niet loslaten.

quote:

Op maandag 25 december 2017 16:19 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Dit is geen gefilosofeer in mijn ogen maar gewoon de omschrijving van ptss.

het anders reageren op externe prikkels kan, maar hoeft niet met ptss te maken te hebben. Er kunnen vele redenen voor zijn. Hele hoge pieptonen zullen door kinderen anders ervaren worden dan door ouderen en zelfs iets als een labeltje in je nek kan voor de 1 totaal arbitrair zijn en voor de ander een drama. maar allemaal dezelfde prikkels

Ook fysieke verschillen kunnen bijdragen aan het anders reageren. Zo zal 1 iemand misschien onthutst reageren als die brug over de sloot is ingestort, terwijl een ander gewoon de kleding uittrekt en naar de overkant zwemt omdat deze laatste persoon een waterrat is en dol op zwemmen is
Of denk maar aan een andere hindernis.

Of denk maar aan een bord met eten, verschillende reacties zal dat oproepen

quote:

Op maandag 25 december 2017 18:00 schreef magnetronkoffie het volgende:

Emoties en gedachten zijn vaak een weerspiegeling van de omgeving waarin je leeft en hoe je daarin interacteert. Het heeft een functie en het weer heeft dat niet.

Nee, emoties en gedachten zijn weerspiegelingen van hoe jij de dingen ziet. Anders zou iedereen het zoals jij zien en zou iedereen dus dezelfde realiteit zien. In werkelijkheid ziet iedereen zijn eigen versie van de werkelijkheid.

quote:

Als je bedoelt dat mensen dezelfde emoties en gedachten hebben...ja...dat is op zich ook wel zo.

Ik bedoel er mee dat je geen enkele controle hebt over het komen en gaan van emoties en gedachten. Zelfs wanneer je mediteert op stilte komen ze op. Daarom zegt men ook dat je tijdens meditatie de gedachten (etc) moet observeren en los laten. Niet proberen te controleren.

Iaw, zoals je geen controle hebt over andere natuurverschijnselen...

quote:

Projecties van het ego zijn projecties (duh), maar op zich zijn projecties een vorm van patronen herkennen en dat heeft ook een functie.

Patronen herkennen doe je door te observeren, niet door er naar te kijken door de gekleurde bril van het ego...

quote:

Projectie van het ego...bedoel je daarmee dat mensen geneigd zijn dingen van zichzelf in een ander te zoeken? En wat nou als dat wat je in een ander zoekt, er niet is?

Ik bedoel er mee dat je altijd alleen maar vanuit je eigen opgebouwde ervaringen naar iets kan kijken. Je blik is dus altijd gekleurd. Wat je wel kan doen is door analyse van je gedachten (etc) te kijken waarom je er zo naar kijkt.

quote:

over analyse

Je moet het natuurlijk wel een beetje leefbaar houden. Als je alles gaat zitten analyseren word je helemaal stapelgek. Maar af en toe jezelf eens bekijken (vooral tijdens de wat meer heftige emoties of negatieve gedachten) kan geen kwaad

quote:

Op maandag 25 december 2017 18:03 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik kan de stress wel observeren, maar afgezien van enkele keren word ik er niet rustiger van. Zolang een probleem blijft bestaan, blijft de bijbehorende stress ook bestaan maar is de bron van de stress weg, dan verdwijnt de stress als mist voor de zon

Ik heb er zelf een andere ervaring mee. Hetgeen ik ooit als een gevaar zag is al heel lang weg. Maar de spanning komt nog steeds af en toe op. Het is puur fysiek. Een lichaamsherinnering zogezegd.

Waar jij over praat is denk ik gezonde stress. Stress bij gevaar lijkt me redelijk normaal.

quote:

De eigen paniek observeren heeft me wel uit een plotselinge paniekaanval geholpen. Ik had er (tot zover ik me kon herinneren) nog nooit 1 gehad in het OV maar herkende het meteen. Ik bleef toen wel kalm omdat ik wist wat het was en dat er geen reëel gevaar voor me dreigde. Maar als een gevaar reëel is en het blijft bestaan, kan ik het niet loslaten.

Dit is exact wat ik bedoelde.

quote:

Op maandag 25 december 2017 18:49 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Maar heb jij daar therapie voor gehad? En zo ja via waar? Want zoals ik al zei, ik heb het idee dat ik dat beter begrijp dan de meeste GGZ personen die ik tot nu toe gesproken heb. Alleen kan ik het niet zeg maar. Dus ik zal begeleiding nodig hebben.

Ik heb eerlijk gezegd nooit therapie gehad. Nooit de behoefte gevoeld omdat ik alles alleen op wilde oplossen. Ik zal beslist niet zeggen dat dat beter is dan therapie. Ik ben een beetje eigengereid en neem niet heel snel dingen van anderen aan. Beetje de aard van dit beestje Helaas zijn daardoor veranderingen in mij op dit ptss vlak wel heel langzaam gegaan. Het is in 30 jaar (ja echt zo lang) wel steeds beter gegaan. En ik voel dat ik steeds dichter bij de kern kom. Maar ik hou er ook rekening mee dat dit altijd een zwak punt zal blijven in mij. Het hoort ook wel bij het leven. We worden allemaal op onze eigen manier gewond en leren omgaan met onze wonden. Sommige wonden helen snel, andere nooit helemaal. En sommige mensen helen snel en anderen langzaam. Dit geeft ook helemaal niets. Het zegt niets over of je faalt of slaagt als mens! Onze eigen problemen zijn (natuurlijk) altijd groter voor ons dan de problemen van anderen (omdat het right in your face is) Maar ga er maar gerust van uit dat iedereen problemen heeft. Ook de mensen die het (voor zichzelf / anderen) ontkennen. Om eerlijk te zijn tegenover jezelf is misschien moeilijk soms, maar uiteindelijk de beste manier!

quote:

Op maandag 25 december 2017 19:08 schreef Fripsel het volgende:
Dat paniek observeren helpt bij mij niet zo. Omdat er beelden aan gekoppelt zitten en emoties. En hoe harder ik me er op focus op het hoe en waarom ik het niet los kan laten en waarom mijn lichaam er zo heftig op reageert, hoe erger het wordt.

Wegvluchten in zo’n fantasiewereld werkt bijvoorbeeld wel, of het onderdrukken. Maar daar raak je uitgeput van.

Op zo'n moment (bij paniek) moet je alleen observeren, detached. Niet analyseren (analyseren kan je later doen als je je weer goed voelt (schreef het niet helemaal correct op hierboven)). Heb je wel eens gemediteerd of aan yoga gedaan? Met zo'n mindset. Je moet ook niet teveel ineens willen. Probeer het eerst voor 1 minuutje of zo. En ga dan iets anders doen. Je kan het steeds langer maken bij volgende keren. Het werkt wel, maar je moet het rustig opbouwen. Je loopt ook niet in één x de honderd meter...

[ Bericht 1% gewijzigd door ray-xxx op 25-12-2017 19:28:13 ]

quote:

Op maandag 25 december 2017 19:08 schreef Fripsel het volgende:
Dat paniek observeren helpt bij mij niet zo. Omdat er beelden aan gekoppelt zitten en emoties. En hoe harder ik me er op focus op het hoe en waarom ik het niet los kan laten en waarom mijn lichaam er zo heftig op reageert, hoe erger het wordt.

Wegvluchten in zo’n fantasiewereld werkt bijvoorbeeld wel, of het onderdrukken. Maar daar raak je uitgeput van.

Je moet het ook niet loslaten maar "gewoon" over je heen laten komen.

Voel de angst en emotie en bekijk de eventuele gedachten en beelden als een film. Ze worden vanzelf "saai" voor je en voor je brein.

Bovenstaande is verdomd lastig en kan ik zelf niet zonder medicatie. Maar aan de andere kant tijdens het op en afbouwen heb ik me erop deze manier aardig doorheen gesleept.

quote:

Op maandag 25 december 2017 19:45 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik heb zelf last van een verdrongen trauma wat op gegeven moment terug is gekomen. Dat “gewoon” over me heen laten komen is niet echt een optie zeg maar.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Nu met medicatie kom ik de dag door maar ik kan bijvoorbeeld niet werken zeg maar. Omdat dat zoveel concentratie zou kosten, dat lukt niet.

En ik vraag nu eigenlijk dus al 2 jaar om begeleiding daarvoor bij de gespecialiseerde GGZ, maar dat heeft me alleen maar ellende opgeleverd. Laten we daar maar niet weer op in gaan.

Dus ik denk, dat soms, het gewoon over je heen laten komen, geen optie is. Ik zou dat heel graag willen onder begeleiding. Maar die begeleiding is te druk met hun maniertjes, en wachttijden en shit.

Daarom wil ik het nu heel graag via zo’n 1NP psycholoog proberen. Het is dan alleen hopen dat hun mijn problematiek weer niet net te groot vinden. Dan weet ik het even echt niet meer denk ik.

Knuffel voor jou. Vind dat je erg dapper bent en heel goed bezig bent.

quote:

Op maandag 25 december 2017 19:34 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Maar hoe kom je aan je diagnose dan?

Zelf diagnose Moest op een bepaald moment wel voor mijzelf erkennen dat ik ptss heb. Wanneer je soms uit het niets spanningen voelt opkomen zonder dat er een specifieke reden voor is of overdreven gestressed reageert op iets relatief onschuldigs lijkt het mij dat er iets meer aan de hand is. Het maakt me eerlijk gezegd ook niet heel veel uit wat ik exact heb. Benoem het zelf zo om in elk geval onder ogen te zien dat ik een probleem heb wat ik moet aanpakken...

quote:

Op maandag 25 december 2017 18:45 schreef ray-xxx het volgende:

[..]

Nee, emoties en gedachten zijn weerspiegelingen van hoe jij de dingen ziet. Anders zou iedereen het zoals jij zien en zou iedereen dus dezelfde realiteit zien. In werkelijkheid ziet iedereen zijn eigen versie van de werkelijkheid.

mensen reageren vaak anders op dezelfde prikkels. Wel zijn het allemaal dezelfde prikkels. We zien allemaal dezelfde zon. Hoe je daarmee omgaat, dat is aan 't individu.

Dat laatste van "eigen versie van de werkelijkheid" zie ik meer als "eigen projectie van de werkelijkheid". Er is ten slotte maar 1 werkelijkheid. Maar dit gaat een beetje off-topic zo, je punt is op zich wel helder

quote:

[..]

Ik bedoel er mee dat je geen enkele controle hebt over het komen en gaan van emoties en gedachten. Zelfs wanneer je mediteert op stilte komen ze op. Daarom zegt men ook dat je tijdens meditatie de gedachten (etc) moet observeren en los laten. Niet proberen te controleren.

Iaw, zoals je geen controle hebt over andere natuurverschijnselen...

Maar je hebt wel degelijk in elk geval vat op je eigen gedachten. Je moet ze alleen juist weten te kanaliseren en daar waar je vast blijft lopen, heb je hulp nodig van buitenaf (zoals bij PTSS of andere psychische klachten).

quote:

[..]

Patronen herkennen doe je door te observeren, niet door er naar te kijken door de gekleurde bril van het ego...

Klopt, want anders ga je dingen zien die er niet zijn (zoals iemand van dingen beschuldigen die helemaal niet terecht hoeven te zijn, maar die je onbewust zoekt omdat zeg maar jouw projectie dat van je verlangt).

De projectie van dat ego verhindert objectief oordelen, maar de lijder hoeft dat zelf natuurlijk niet door te hebben. Zoiets moet je denk ik ook leren.

quote:

[..]

Ik bedoel er mee dat je altijd alleen maar vanuit je eigen opgebouwde ervaringen naar iets kan kijken. Je blik is dus altijd gekleurd. Wat je wel kan doen is door analyse van je gedachten (etc) te kijken waarom je er zo naar kijkt.

Misschien...maar je blik hoeft daardoor niet per definitie gekleurd te zijn
je kunt je eigen ego ook gewoon buiten beschouwing laten. Ook kun je naar de feiten kijken en dat is wel aan te leren.

quote:

[..]

Je moet het natuurlijk wel een beetje leefbaar houden. Als je alles gaat zitten analyseren word je helemaal stapelgek. Maar af en toe jezelf eens bekijken (vooral tijdens de wat meer heftige emoties of negatieve gedachten) kan geen kwaad

Dat is niet wat ik bedoelde. Maar laat maar, is ook niet echt essentieel ofzo.

quote:

Op maandag 25 december 2017 19:54 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Knuffel voor jou. Vind dat je erg dapper bent en heel goed bezig bent.

quote:

Op maandag 25 december 2017 18:54 schreef ray-xxx het volgende:

[..]

Ik heb er zelf een andere ervaring mee. Hetgeen ik ooit als een gevaar zag is al heel lang weg. Maar de spanning komt nog steeds af en toe op. Het is puur fysiek. Een lichaamsherinnering zogezegd.

Waar jij over praat is denk ik gezonde stress. Stress bij gevaar lijkt me redelijk normaal.

Mwah, die stress is niet bepaald gezond. het gaat meer over keer op keer bedrogen worden door mensen of bijvoorbeeld vernederd, gekwetst, niet serieus genomen worden, niet gehoord worden, etc.

Het blijft kut, zeker als de stressoren zelf gewoon blijven bestaan. gezond is het niet en ideaal vind ik het ook niet om dan uiteindelijk maar met mensen te moeten breken omdat het onmogelijk is ze naar me te laten luisteren.

quote:

[..]

Dit is exact wat ik bedoelde.

Top

Maar dit was dus ook zo'n ervaring waarbij ik wist dat het niet realistisch was om zeg maar serieus op die paniek-staat in te gaan. Ik was er niet bang voor, ook al zat ik daar te hyperventileren tussen de pratende en chattende en kletsende bezwete massa in die coupé.