Het lied van Lou Reed gaat volgens mij over een hele gewone dag in het weekend, met hele gewone bezigheden. Naar het park, naar de dierentuin, naar de film. Maar die gewone bezigheden en gewone dag worden heel bijzonder omdat er iemand bij is, waar de zanger/schrijver/ik-figuur veel om geeft, en die ervoor kan zorgen dat hij zichzelf weer goed kan voelen.
Zonder 'highlights' en opmerkelijke gebeurtenissen een perfecte dag meemaken, dankzij een persoon waar je veel van houdt.
Als Tom Egbers nou gewoon in z'n eigen stadje met z'n zoon op stap was gegaan, dan was hij nog het dichtste bij gekomen.
Voetbaltitels, spectaculaire theaterwerken, overleden geliefden of geliefde dieren, vooraanstaande politici die iets opmerkelijks (menen te) zeggen: so what, daar worden we dagelijks op tv mee doodgegooid.
DWDD kan nog 12,5 jaar vooruit, op zoek naar de perfecte uitzending.